De bediende

🕑 11 minuten minuten BDSM verhalen

De bediende verstijfde; een geluid? Misschien niet. Hij ging verder met het bereiden van de maaltijd. Ze was in een slechte bui teruggekeerd en had bevolen dat het diner die avond om zeven uur zou worden geserveerd. Nog een kwartier en tot nu toe was alles op tijd. Een goede maaltijd, goede wijn, een intelligent boek om te lezen en misschien verflauwde haar woede.

Een ander geluid; hij verstijfde weer, Een zachte trede op een slecht gefixeerde plank. Zijn handen begonnen te trillen terwijl hij het eten op de kookplaat roerde, bang voor de stem waarvan hij wist dat die zou komen. "Waar is mijn maaltijd!" Hij zette de pan neer en haastte zich naar de eetkamer, terwijl hij voor haar op zijn knieën viel. 'Over tien minuten is het klaar,' begon hij 'om zeven uur, zoals u had gevraagd mevrouw,' vervolgde hij terwijl ze hem een ​​keer op zijn blote arm sloeg. "Ik ben niet tevreden.

Ik ben echt niet tevreden. U wordt betaald om op mijn wensen te anticiperen. In plaats daarvan luiert u rond en antwoordt u terug. Uw plezier zal een hoge prijs hebben. Ik zal nadenken over een manier waarop u me vanavond kunt amuseren.

Wijn en mijn maaltijd snel! Ga!" Hij pauzeerde alleen om haar een glas wijn in te schenken en keerde terug naar zijn werk, bevend, bevend van binnen bij de gedachte aan wat hem te wachten stond; zijn uiterste best doen om geen fout te maken in zijn angst. Vreemd genoeg hield hij van haar en wilde hij haar alleen maar goed dienen. Ze had hem uit de goot van de wanhoop gered, hem opgevoed en een thuis gegeven. Ze kon grappig en zelfs aardig zijn, maar als ze gefrustreerd was in het bereiken van wat ze dacht dat juist was, kon ze koud en wreed zijn. En aangezien ze in het openbaar de schijn moest ophouden, was hij haar enige bron om haar woede te uiten, en hij wist dat hij het niet erg vond.

Hij was zich ervan bewust dat vandaag slecht voor haar was geweest en daarom had hij een zo goed mogelijke maaltijd bereid. Ze stond in de kaarsverlichte kamer en dacht na. Ze was lang en waardig, knap en gefrustreerd. Het leek zonde om haar bediende zo te moeten gebruiken, maar ze betaalde hem goed. Zonder hem zou ze verloren zijn, en als hij van tijd tot tijd een beetje aanmoediging nodig had om haar normen van perfectie te bereiken, dan zij het zo.

Ze kon hem plezier geven, ze kon hem pijn doen, ze zou doen wat ze voelde dat gepast was, haar oordeel was wet. Zij was meesteres, hij was dienaar, ieder kende hun plaats en hun plicht. Ze wist dat hij loyaal was en respecteerde hem daarom.

Een keer had ze hem verstrooid geslagen met haar rijzweep toen een vriend, als dat het woord was, aanwezig was. Er werd natuurlijk niets gezegd, maar later hoorde ze toevallig deze vrouw tegen haar bediende zeggen, haar bediende let wel, dat hij zulk gedrag niet zou moeten slikken. Ze glimlachte bij de herinnering aan zijn antwoord. "Wat mijn minnares, die ik de eer heb om te dienen, verkiest mij aan te doen, is haar zaak en de mijne en ik wil u bedanken dat u zich er niet mee bemoeit." Die vriend was sindsdien niet meer gezien.

Ze vroeg zich af of hij het misschien leuk vond om geslagen te worden, misschien had hij het nodig. Ze zou in ieder geval doen wat ze zou doen. Ze dacht aan haar dag in de stad die dag en haar woede nam toe. Het lawaai, de jongeren, hun kleren, alles wat in het verleden geordend leek, was nu chaotisch. Ze had geprobeerd enkele behoeftigen te helpen, hen de voordelen van haar kennis en ervaring aan te bieden, maar ze geeuwden, ze verveelden zich.

Ze namen de ruimte van anderen in beslag; ze eisten respect, maar gaven het nooit. Haar bediende had tenminste enige intelligentie en ze had hem respect bijgebracht. Maar ze had honger en hij was niet voorbereid, een kleine snack zou haar tevreden hebben gehouden tot de maaltijd. Dus hij zou lijden. Mannen moeten leren over pijn.

Haar hele leven had ze geleden en mannen negeerden het gewoon. Dus hij zou vanavond wat van haar pijn voelen en de spanning zou van haar verdwijnen. Maar misschien, dacht ze, zou ze hem wat plezier kunnen bieden, een beloning als hij goed handelt. Ze lachte, mannen denken maar aan één ding en doen het goed, hem belonen zou haar misschien kunnen belonen. De bediende maakte de laatste aanpassingen aan de maaltijd en zorgde ervoor dat het overal warm was.

Deze maaltijd verloor al zijn aantrekkingskracht toen het koud werd en de sauzen stolden. Hij wenste dat ze een hete plaat voor op tafel hadden, maar hij zou eraan denken om de borden tussen de porties door terug op het fornuis te zetten. Hij liep voorzichtig de eetkamer in toen de klok zeven sloeg met verschillende kommen op een dienblad.

De geur was smakelijk, het eten zag er goed uit en ze voelde zich al rustiger. 'Haal een bord,' beval ze, 'je komt bij me eten!' Terugkerend naar de keuken vond hij een bord en bestek, maar in zijn haast om terug te keren struikelde hij en viel; het bord brak en het mes en de vork gleden over de vloer, gestopt door de voet van zijn meesteres. "Idioot!" snauwde ze. "Dier!" Bevend van schrik en zich verontschuldigend wilde hij opstaan, maar ze hield hem met een blik tegen. "De plaats voor dieren is op de grond, niet aan de tafel.

En dieren dragen geen kleren. Verwijder ze!" Terwijl hij nog steeds op de grond lag, worstelde hij om zijn overhemd en broek uit te trekken: ze stond op en liep door de kamer naar haar privéla en bracht wat boeien en een kleine flexibele stok mee. "Op je knieën dier." Tweemaal sloeg ze met enige kracht op zijn billen en daarna zonder enige gedachte aan pijn toedoen of niet, bond ze snel zijn polsen stevig tegen elkaar achter zijn rug, zijn enkels eveneens en toen zijn polsen aan zijn enkels.

Een halsband ging om zijn nek, een riem eraan vastgemaakt en een scherpe ruk zorgde ervoor dat hij met zijn gezicht naar beneden op de grond lag bij haar voeten. Ze zweeg even in gedachten en sloeg hem toen zonder waarschuwing nog twee keer op zijn rug. Ze glimlachte, ging zitten en serveerde zichzelf wat te eten. Een tijdje genoot ze van het warme, goed bereide eten en een gevoel van troost begon door haar heen te stromen. Ze keek naar haar bediende en trok zijn riem omhoog, zodat zijn gezicht ter hoogte van haar schoot was.

Ze hield een klein stukje vlees voor en met het begin van een glimlach liet ze hem erom smeken; tevreden stopte ze het in zijn mond en hij slikte het dankbaar door. Misschien zou alles goed komen, dacht hij; het eten, waarvan hij nu wist dat het goed was, had een kalmerend effect op haar. Geen fouten, dacht hij, geen fouten, alsjeblieft geen fouten. Hij begon een beetje te beven, bang voor wat ze zou doen als ze boos zou worden.

Van tijd tot tijd gaf ze hem een ​​stukje te eten terwijl ze at en dronk en uit een boek las. Het boek leek haar te grijpen en ze at steeds minder naarmate de tijd verstreek. De bediende had er meer vertrouwen in dat alles goed zou komen en zijn gedachten dwaalden een beetje af, zodat hij niet zag dat ze hem verstrooid nog een slokje aanbood.

Toen hij het zag en het in ontvangst wilde nemen, sloeg hij het van de vork en op de grond. Hij verstijfde van angst, maar ze had het niet gemerkt. Hij knielde daar bibberend terwijl ze verder las.

De klok sloeg het halve uur. Ze was gestopt met eten en verdiepte zich steeds meer in haar boek. Net toen de klok acht sloeg, bereikte ze het einde van een hoofdstuk.

Zacht zuchtend sloot ze het boek en richtte haar aandacht weer op haar omgeving. Ze stopte nog een stuk vlees in haar mond en spuugde het bijna onmiddellijk weer uit op het bord. 'Dit is koud,' snauwde ze.

"Dit is walgelijk" Terwijl ze naar haar knielende, trillende bediende keek, zag ze het eten op de grond. De woede keerde in een flits terug. Ze schoof haar stoel naar achteren pakte haar bord met het inmiddels gestold eten op en zette het voor hem op de grond.

"Rommelig rommelig varken! Lik dat schoon, geen plek om te blijven." Met de leiding sleepte ze zijn hoofd naar beneden en duwde zijn gezicht in het koude brouwsel. En terwijl hij zoog en likte en de mond snoerde, amuseerde zij zich met wimpers over zijn rug, zijn dijen, zijn billen. Snel timede ze de slagen tot het moment dat hij zijn hoofd op de grond liet zakken, zodat hij door zijn reactie zijn gezicht in de puinhoop duwde. Uiteindelijk werd het meeste eten geconsumeerd en was ze dit spelletje beu.

Ze liet zijn armen en benen los en beval hem op te staan ​​en haar aan te kijken. Ze zag een glimp van ontzetting op zijn gezicht. Hij wist dat hij haar in de steek had gelaten, de ene fout leidde tot de andere. Als de mensen maar oppassen, dacht ze.

'Je een varken noemen was verkeerd,' zei ze, 'het zijn nette eters.' Ze bevochtigde een servet met water uit de kan en veegde voorzichtig de ergste rotzooi van zijn gezicht. Ze keek naar zijn lichaam, dat goed onderhouden was, hoewel een beetje te zwaar, en glimlachte vriendelijk. Toen ze hem recht in de ogen keek nam ze zijn ballen en penis in haar hand en zei zachtjes: "Hier kan ik later wat aan hebben." Niet in staat om het te voorkomen verhardde hij. Ze glimlachte flirterig en vervolgde: 'Maar op dit moment niet!' en kneep stevig met haar nagels in zijn vlees. Met een laatste zweepslag zei ze hem de tafel af te ruimen en over vijf minuten bij haar in de zitkamer te komen, en vertrok toen.

Snel ruimde en maakte hij de tafelvloer en zichzelf schoon en zes minuten later ging hij naakt de kamer binnen waar ze op hem wachtte bij een open en brandend vuur. De glimlach was verdwenen en ze wees naar een plek tegen de muur waar hij al zo vaak had gestaan. Zwijgend maakte ze zijn polsen aan elkaar vast en aan een touw gespannen over een haak dicht bij het plafond. Met verrassende kracht trok ze dit touw strak en dwong hem zich volledig uit te strekken en verder en maakte het dan vast aan een haak in de buurt. Zestig seconden leverde hem zes stokslagen op, stevig maar zonder woede.

Ze wisten allebei dat er een punt werd gemaakt. Ze pakte een kruiswoordraadsel en ging in een leunstoel zitten. Door zijn advies te vragen, mogelijke woorden te bespreken en hem met haar stok te slaan als ze dacht dat hij niet behulpzaam was, keerde ze langzaam terug naar haar normale toestand.

Tien minuten gingen voorbij en ze legde de wandelstok opzij: nog tien minuten en ze stond plotseling op en klaagde over de warmte in de kamer ging verder met het uittrekken van haar jurk. Ze bleef even staan ​​in kousen en baskisch, een mooie vrouw ongeacht haar leeftijd, hoewel ze het zou hebben ontkend als hij had durven praten. Opnieuw verhardde hij en ze lachte. 'Dat kunnen we niet hebben, ik wil dat je je op de aanwijzingen concentreert,' en ze bond een doek om zijn ogen, maar maakte hem los van het gespannen touw en bond zijn handen weer op zijn rug vast. Dankbaar knielde hij naast haar neer.

Nog een kwartier en de puzzel was opgelost. Ze bleef nog een paar minuten rustig zitten, stond toen op en liep een paar passen door de kamer. Toen ze terugkeerde om voor hem te gaan staan, deed ze de blinddoek af. Ze was naakt. De driehoek van zacht schaamhaar was centimeters van zijn gezicht verwijderd.

Ze trok hem naar zich toe en hij wist wat er verwacht werd. Zacht kwam zijn tong naar buiten en likte de harige heuvel. Toen ze haar benen een beetje spreidde, kuste hij haar binnenkant van de dijen, links, dan rechts en dan in het midden. Minuten gingen zo voorbij voordat ze achterover op de bank leunde en haar benen wijder spreidde. Hij concentreerde zich nu op het natte centrum en kuste haar hard en likte haar zacht.

Zijn tong ging in en uit terwijl ze achterover lag en haar borsten kneep en streelde op de manier die ze het beste kende. Hoewel hij zich een koning voelde, herinnerde ze hem eraan dat hij een bediende was met één hand aan de lijn nog steeds om zijn nek. De andere hand pakte de zweep. Maar nu glimlachte hij zoals de zweep hem nu zou helpen zijn plicht te doen. Hij plaatste de punt van zijn stijve penis in de zachte opening tussen haar benen en wachtte op de eerste en zachte streling.

Het drong hem diep in haar binnen. Meer en sterkere en snellere slagen, ritmisch getimed, zorgden ervoor dat hij heen en weer in haar ging, totdat de tijd kwam dat ze de zweep liet vallen en haar vingernagels in zijn billen groef, hem diep in haar dwingend totdat ze allebei samen en afzonderlijk kwamen en achterover gingen liggen . De tijd verstreek en ze bewoog zich om hem eindelijk los te maken en de halsband van zijn nek te verwijderen. Ze lagen naast elkaar op de bank voor het uitstervende vuur. Toen draaide ze zich om en kwam in zijn armen en hij hield haar stevig vast terwijl de tranen kwamen en langzaam viel ze in een diepe slaap.

Langzaam, voorzichtig, schoof hij haar van zich af en gleed op de grond. Hij bedekte haar naakte lichaam met een katoenen plaid, kuste haar zachtjes op het hoofd en vertrok. Hij zou er niet bij zijn als ze wakker werd..

Vergelijkbare verhalen