De meester van Beaulac

🕑 14 minuten minuten BDSM verhalen

De regen kletterde tegen de hoge ramen van de gezellige kleine bibliotheek op de derde verdieping van Beaulac Manor. Fredric Beaulac, meester van het landgoed, zat in zijn favoriete stoel met de rugleuning, het ene been losjes over het andere gekruist terwijl hij bij het vuur las, tevreden genesteld in de droge warmte te midden van de geur van oude boeken. Er werd licht op de deur geklopt en hij hief zijn scherpe bruine ogen van zijn pagina om de slanke, jonge Roberta te zien.

Bobbie, zoals iedereen haar noemde - een meer passende naam voor iemand met zo'n bruisend, opgewekt karakter - was de vriendin van Elaine, Fredric's aan de universiteit gebonden dochter. Haar kastanjebruine haar was opzij getrokken en hing in zware golven over een dunne schouder, haar bleekblauwe ogen waren ongebruikelijk timide. Fredric glimlachte naar haar en wuifde haar binnen, terwijl hij zijn boek opzij legde. 'Het spijt me, meneer, ik ben mijn boog vergeten.' Het meisje ging naar de stoel die in de erker was weggestopt en pakte de vergeten strijkstok op waar zij en Elaine eerder die dag hadden geoefend. Fredric's glimlach werd groter.

Hij vond het schattig dat Bobbie hem na al die jaren dat ze hem had gekend nog steeds 'meneer' noemde, ondanks dat hem was verteld dat ze hem Fredric of Freddie kon noemen zoals de rest van de familie en het personeel. Hij kon dat deel van haar nooit achterhalen, maar dat vond hij niet erg. Het was vertederend.

Bobbie bleef op de terugweg langs Fredric's stoel staan, terwijl de stof van haar gele zonnejurk zachtjes om haar benen zuchtte. Haar gezicht met fijne botten verried een innerlijke besluiteloosheid. 'Je bent wat spaarzaam gekleed voor het weer, heb je het niet koud?' Fredric keek haar scherp aan en merkte op hoe haar wangen zich voedden met de opmerking.

Hij vroeg zich af wat haar zo plotseling verlegen had gemaakt. Dit was helemaal niet haar aard; haar aard was om een ​​kamer binnen te stuiteren, die op te lichten met haar glimlach en snel gelach, hem in een knuffel te drukken en er weer uit te springen. Hij dacht weer aan die knuffels en voelde zijn pik even bewegen. Hij zou de vriend van zijn dochter natuurlijk nooit aanraken, maar dat betekende niet dat haar armen om hem heen geslagen, de volheid van haar borsten tegen zijn lichaam hem onaangetast lieten.

Hij was erg getroffen. En hij berispte het enthousiaste orgel in zijn broek er altijd voor, net als nu. Bobbie deed een langzame stap in zijn richting. Toen liep ze, alsof ze alles wat haar dwars zat, had neergelegd, naar zijn stoel en vouwde zich gracieus bij zijn knieën op de grond. Haar slanke benen waren onder haar weggestopt, het vuur gloeide langs de zijde van haar haar.

Haar jurk op de grond lag als een halve zon om haar heen. Ze legde aarzelend een hand op zijn knie en veroorzaakte weer een opwelling van opwinding. Hij verschoof een beetje om het te verbergen, maar, realiseerde hij zich met een beetje verlegenheid, dat haar ogen nu op dat deel van zijn lichaam waren gericht, terwijl ze zorgvuldig naar de brok in zijn broek keek. 'Is er iets waar ik je mee kan helpen, schat?' wist de man te zeggen, terwijl zijn stem haar aandacht weer naar zijn ogen bracht. 'Ja, meneer,' zei ze zachtjes.

Haar dikke onderlip ging tussen haar tanden terwijl ze haar volgende woorden zorgvuldig koos. Fredric wachtte zo geduldig als hij kon. Zo dicht bij haar ving hij een spoor van haar parfum op, een zwevende witte lila geur. Het was zijn favoriet uit haar verzameling. Misschien had ze dat geweten en had ze het die avond voor deze gelegenheid gedragen.

Hij voelde zijn bloed versnellen. Haar fysieke nabijheid werd al snel overweldigend, meer dan normaal. Er was iets met haar karakterloze rust, haar volgzaamheid terwijl ze bij zijn knie zat, dat hem intrigeerde. 'Ik kijk de hele tijd naar je in de paddock,' zei Bobbie ten slotte.

Fredric was blij met de goedaardige persoon en zuchtte zachtjes van opluchting, maar het gevoel was niet blijvend. 'Ik zie hoe je de paarden traint,' bekende het meisje, met een neerwaartse blik alsof haar moed snel wegebde. Ze ploegde verder voordat haar zenuwen helemaal verloren waren.

'Je bent zo sterk, zo krachtig… Zo veel controle. Heel erg de meester.' Haar hand had zijn knie verlaten en begon te klimmen. Fredric's hart maakte een sprongetje, maar hij bleef doodstil luisteren. Zijn broek begon merkbaar te tenten.

'Soms droom ik' s nachts, 'vervolgde Bobbie,' dat ik degene ben die jij controleert… dat jij mijn meester bent. ' Ze zweeg even om zijn blik te ontmoeten. 'Dat u onder uw handen mijn vlees naar uw wil buigt.

Ik zou alles voor u doen… Meester.' Haar hand bereikte zijn kruis en door de stof van zijn broek voelde Fredric haar vingers om zijn schacht krul. Innerlijk kreunde hij, vervuld van een sterke, plotselinge behoefte aan meer, met het verlangen haar precies te zien zoals ze zich onder zijn stevige hand had voorgesteld, geleid door de autoriteit die hij over haar lichaam wilde vasthouden. Hoe bevredigend zou het zijn om volledige toegang tot haar lichaam te krijgen om te gebruiken zoals hij wilde, om zijn tanden tegen haar tere borsten te zetten, om zichzelf diep in haar gloeiend pulserende gat te laten glijden… Hij stopte die gedachten en stond op.

Dit was onfatsoenlijk! Bobbie's gezicht zag er verschrikt uit. Ze trok zich bleek weg. 'Bobbie, dit is voor ons niet mogelijk.' Fredric's stem stokte in zijn keel. Hij probeerde tevergeefs de voorkant van zijn broek aan te passen, zodat het effect dat haar woorden op hem hadden minder opviel. 'Je bent de vriend van Elaine.

Dit zou niet goed zijn.' 'Meneer, alsjeblieft…' Ze stak haar handen naar hem uit, kruiste de pols met smekende ogen. "Ik kan het niet. Dat kunnen we niet. 'Fredric begon naar de deur te lopen. Hij draaide zich om en keek haar aan, zijn ergernis en hulpeloosheid over de situatie was duidelijk in de lage set van zijn brede schouders.' Bobbie, je moet het begrijpen.

Ik ben oud genoeg om je vader te zijn, om nog maar te zwijgen van de druk die het op je relatie met mijn dochter zou zetten. '' Ze hoeft het niet te weten! 'Riep Bobbie. Haar handen waren nog steeds in de lucht.

dit ook! Je hebt het niet ontkend! Elaine gaat naar de universiteit, over een week hebben we tijd voor onszelf. Alstublieft. Ik weet al maanden dat jij degene zou zijn die dit aan mij zou kunnen geven… '' Ik… ik moet gaan.

De regen komt harder naar beneden en ik ga de paarden controleren. 'Fredric liet het meisje op haar knieën op de grond liggen bij zijn favoriete stoel. Fredric sloot de laatste staldeur. Hij had elk paard in zijn stal gecontroleerd., die hen nauwelijks stoorde terwijl ze slaperig in hun kramen rondliepen.

Hij nam even de tijd om naar de regen te luisteren en het vers gelegde hooi te ruiken, genietend van de rust, zijn hand door zijn grijs gevlekte donkere haar stralend. De frisse lucht had hem gedaan goed, maar toch had hij niet het gevoel dat hij was gezuiverd van de hitte die door hem heen was gebrand door Bobbie's brutale aanraking in de bibliotheek. 'Meneer…' Fredric draaide zich ongelovig om. Zijn pik bonkte rebels bij het horen van haar.

Stem. Mentaal noemde hij zichzelf een dwaas omdat hij zich zo gemakkelijk liet meeslepen door dit mooie jonge ding en haar aanbod. Hij wist niet hoe lang hij haar nog zou kunnen weerstaan ​​als ze doorging met dit spel. Hij was geen man van staal, hij was een man van vlees, van hunkeren, van behoeften.

Bobbie stond voor hem in de het gangpad, haar klitten en vochtig, een dunne wollen sjaal die zich vanaf de wandeling door de tuin nat aan haar armen vastklampte. Het amberkleurige licht flikkerde op het ijzerdraad boven hen en de paarden bewogen rusteloos. 'Het spijt me,' zei ze. Ze liet haar hoofd hangen. 'Voorheen.

Het was niet aan mij om vooruit te komen.' Ze zag er zo verloren uit. Fredric liep naar haar toe, trok zijn jasje uit om het teder om haar schouders te wikkelen, maar ze duwde het uit. De man staarde verward terwijl ze haar sjaal en jurk uitdeed en een spinnenweb-fijne kanten beha onthulde en een string zo doorschijnend dat hij er doorschijnend uitzag van vocht. Het meisje knielde weer aan zijn voeten, met gebogen hoofd, donker kastanjebruin haar om haar gezicht. Haar schouders beefden en Fredric wist niet of het kwam door kou of door angst om voor de tweede keer afgewezen te worden.

"Bobbie." Hij knielde voor haar neer en pakte haar armen vast. Ze keek hem aan, haar blauwe ogen wanhopig en wild. 'Bobbie…' stopte hij, nadat hij had gezien hoe haar donkere tepels stijf onder de cups van haar beha stonden en tegen de veter drukten. Zijn tong werd dik en hij kon niet afmaken wat hij was begonnen te zeggen.

Haar borst klopte, haar huid voelde koud aan. Ze sprak een woord in stilte uit, haar ogen strak op het zijne gericht. Alstublieft. Fredric keek naar haar knieën die tegen de vuile vloer drukten, naar haar romige, gladde vlees en het kippenvel dat langs het oppervlak rees. Zelfs zo was ze een gracieus wezen, klaar in absolute smeekbeden.

In inzending. Iets in hem knapte en werd vervangen door een nieuw gevoel, een sterk gevoel, een stroom van kracht. Zijn gezicht werd hard. Dit geurige jonge ding wilde zichzelf aan hem geven, hem haar vlees naar zijn hand laten buigen - het zij zo.

Hij wilde niet, kon niet meer zeggen. Het temmen van deze wilde schoonheid zou net zo plezierig zijn als het temmen van een wild paard in de wei. Hij pakte een handvol van haar zijdeachtige manen, stond op en nam haar mee. Ze beefde naast hem, bang maar opgewonden, en struikelde toen hij haar bij haar haren naar de achterkant van een leeg stalletje leidde.

Hij pakte een touw van een nabijgelegen pin en ze jammerde terwijl hij haar polsen ruw aan een stalen ring boven haar hoofd aan de muur bond. Met zijn gelaarsde voet duwde hij haar benen uit elkaar en merkte met groot genoegen op hoe een druppel parelachtige vloeistof langs haar binnenkant van de dij was gedruppeld. Ze wilde dit, had het nodig, net als hij. Hij kwam dicht genoeg achter haar zodat ze zijn pijnlijke stijve pik in haar billen kon voelen drukken, en hij bracht zijn gezicht naar haar oor. 'Je houdt ervan hoe ik paarden inrijd,' zei hij zachtjes.

'Ik zal jou ook breken.' Bobbie kreunde, een nieuwe druppel vloeistof volgde vlak achter de eerste. Haar huid was ijskoud, maar het kon hem niet schelen toen hij met zijn handen over haar ging, de ronding van haar heupen volgde met zijn handpalmen, glad over de platte buik van haar buik liep en langs het fluweel van haar dijen naar beneden gleed. Hij kwam terug naar haar borsten, omhelsde ze, trok haar beha naar beneden zodat ze opvielen, klaar voor hem. Hij kneep hard genoeg in hun mollige ronding om een ​​gil te ontlokken. 'Kijk naar de muur, beweeg niet,' beval hij, en verliet de stalling.

Aan de andere kant van de stal pakte hij een hoofdstel voor een kleine pony en de oude rijzweep van de stalmeester van waar het bij de deur hing. Een geschikte lengte van de teugels was dichtbij. Hij keerde terug en vond haar precies zoals hij haar had achtergelaten, armen gestrekt boven haar, benen wijd. 'Braaf meisje,' mompelde hij, terwijl hij zijn bevindingen neerlegde zodat hij haar nek en borst kon aaien, genietend van hoe haar tepels verder verstijfden onder de borstel van zijn hand.

Hij deed een stap achteruit en nam de scène in zich op, zich afvragend waar hij moest beginnen. Oogkleppen. Uit de zak van zijn jasje haalde hij een schone zakdoek en maakte er een blinddoek van.

Bobbie draaide haar hoofd en schudde haar lange haar toen hij het over haar ogen probeerde te wikkelen. Hij zette het op zijn plaats, deed een stap achteruit en keek toe hoe ze het probeerde af te werken en haar gezicht tegen haar armen wreef. 'Stout meisje,' fronste hij, en haar lichaam verstijfde instinctief bij het ongenoegen in zijn toon.

Hij pakte de teugels en vouwde ze in zijn hand, zodat er aan het eind een lange lus overbleef. Dit bracht hij naar beneden op haar billen en liet een felrode streep achter over de welgevormde bolling van haar kont, onder het koord van haar string. Ze schreeuwde het uit, kronkelend tegen het touw dat haar polsen omwikkelde, maar ze hield haar benen open, haar rug gebogen en duwde haar kont verder naar buiten. Fredric gaf haar nog twee keer een zweep voordat hij de teugels weer neerlegde. Ze hijgde met haar voorhoofd tegen de stalmuur en probeerde niet langer de geïmproviseerde blinddoek af te doen.

Hij pakte het hoofdstel op en stelde het in op een maat waarvan hij dacht dat het zou passen. Hij legde het bit aan haar lippen en ze aarzelde zenuwachtig bij het voelen van het koude staal. Hij maakte een klikgeluid met zijn tong, zoals hij zou doen met zijn merries, en drukte het bit weer tegen haar lippen. Bobbie aarzelde en nam het voorzichtig tussen haar tanden. 'Braaf meisje,' zei Fredric zachtjes, geruststellend, en hij streelde haar hoofd terwijl hij de leren riemen omhoog en rond haalde en ze op hun plaats bevestigde.

Hij werd beloond met weer een zacht gekreun en keek terwijl hij de gespen omhoog deed, hoe ze haar borst naar voren duwde en haar gevoelige tepels wreef tegen de ruwe planken die de muur maakten. Het was een aanblik die opwindender was dan alles wat hij eerder had gezien, waardoor hij zijn lippen likte, ongeduldig om verder te gaan, begerig naar meer. Fredric kwam achter haar staan ​​en streek met zijn vingers langs haar ruggengraat. Ze huiverde bij aanraking. Hij streelde de rode vlekken die hij op haar billen had gemaakt, zijn hand gleed tussen haar benen en vormde een kom op haar heuvel, en ontdekte dat de stof van haar slipje doordrenkt was met warme sappen.

Bobbie drukte haar heupen naar beneden en wreef tegen zijn handpalm. Hij streelde haar rug met zijn vrije hand en er was geen weerstand toen hij het kleine stukje stof tussen haar benen opzij duwde om twee vingers in haar gretige gat te laten glijden. Het meisje maakte een gedempt geluid rond haar bit en haar innerlijke spieren sprongen strak. Fredric kon het niet geloven, maar ze was al aan het klaarkomen.

Hij drukte harder tegen haar meest tedere innerlijke plek, maakte zijn broek los en haalde zijn pijnlijke pik tevoorschijn, die hij snel gebruikte om zijn vingers te vervangen. Bobbie's lichaam schokte toen hij binnenkwam en rekte haar open. Ze ging op haar tenen staan ​​om hem tegemoet te komen, haar stem was een schor, langgerekt gejammer terwijl ze bleef klaarkomen. Fredric bonkte tegen haar aan en verliet de grenzen van zijn zelfbeheersing door haar vertoon. Hij hield haar heupen stevig vast terwijl ze zichzelf weer op hem duwde en hem verslond met haar kut.

De voorkant van zijn broek werd doorweekt, de geur van haar muskus en sperma overheerste de paarden en het hooi en de vochtige aarde van de regen. Fredric voelde dat hij bijna in haar binnenkwam. 'Is dit wat je wilt, Bobbie?' hijgde hij, harder stakend. "Naakt in mijn stal, vastgebonden als een van mijn paarden en geneukt als het kleine sletje dat je bent?" Ze jammerde en knikte heftig. Fredric kreunde en verwijderde zich op het laatste moment om zijn zijdezachte witte crème over de ruwe bollen van haar kont te spuiten, zichzelf hard streelend om elke druppel te melken, zichzelf schoonveegend aan haar huid.

Ze zakte zwakjes tegen de muur en hij legde een hand naast haar hoofd, terwijl hij hijgend overeind zette, haar lichaam veilig onder het zijne. Na een lang moment ging hij zijn jas en haar kleding halen, kwam terug om haar handen van de muur te halen en deed de blinddoek af zoals hij deed. Voordat hij haar liet aankleden, beval hij haar aan zijn voeten te knielen. Ze liet zich gehoorzaam zakken en keek naar hem op, mooie blauwe ogen stralend van aanbidding en uitputting, gretig om te dienen, gretig om te behagen.

Heel voorzichtig maakte hij het hoofdstel los en nam het bit tussen haar lippen vandaan. Hij gaf het haar samen met de nog niet gebruikte krop. 'Bobbie, je zult deze elke keer dat je mijn landgoed komt bezoeken meebrengen,' instrueerde hij.

Ze pakte ze met beide handen vast, haar ogen lichtten op van verwondering. 'Ja, meneer,' ademde ze opgewonden. "" Ja, meester ", corrigeerde hij haar. 'Ja, meester', bedacht ze en glimlachte toen.

"Brave meid," zei hij, daarna liet hij haar haar jurk weer aantrekken en hij leidde haar terug naar het huis om zich te verwarmen bij het vuur.

Vergelijkbare verhalen