Slechte, slechte slaaf

🕑 9 minuten minuten BDSM verhalen

Maggie deed haar best om niet te kronkelen, maar de punt van de krop die langzaam langs haar ruggengraat liep, bezorgde haar huid een angstaanjagend gevoel. Ze wilde wanhopig verhuizen, maar… Wees stil, had ze haar verteld, en dus was Maggie stil. Zwijg, had ze gezegd, dus Maggie maakte geen geluid boven het nerveuze hijgen van haar longen.

Ze spande haar armen en ging wat hoger op haar tenen staan, in een poging de bloedtoevoer naar haar handen te herstellen. Ze haatte het om zo te zijn, met haar polsen vastgebonden aan de haak van de dakspant erboven, maar ze verdiende het. Ze was een slechte slaaf geweest.

Slechte, slechte slaaf… De punt van het gewas had haar hartvormige billen bereikt, bijna liefdevol omlijnend zijn mooie kromming. Maggie voelde haar lichaam gespannen in een automatische reactie, in de verwachting dat de pijn zou komen. Er is niks gebeurd. Het gewas is verdwenen. Ze bleef naakt en gestrekt met haar armen boven haar staan, kwetsbaar en bloot, onaangeroerd.

"Slechte, slechte slaaf…" snorde de stem van haar Meesteres terwijl Ze om haar heen cirkelde, ogen donker van woede. Het gewas was weg, opzij gelegd. Nu hield Ze een houten peddel vast en gebruikte de punt ervan om de kin van Haar slaaf op te tillen, terwijl ze in haar betraande ogen keek.

'Zeg me waarom je aan de haak zit.' 'Juffrouw, alsjeblieft,' snoof Maggie, zielig dat ze was. Haar ledematen begonnen te trillen. Haar Meesteres liet haar kin weer naar beneden zodat ze haar ogen op de vloer kon houden waar ze thuishoorden. 'Ik ben aan de haak omdat ik slecht ben geweest.

Ik was u ongehoorzaam, juffrouw.' Haar hoofd hing laag, krullend kastanjebruin haar versluierde haar zicht op haar omgeving. Ze durfde haar ogen niet op te heffen om naar haar Meesteres te kijken terwijl ze ijsbeerde, zelfs niet zo hoog dat ze keek naar het visnet dat om Haar elegante kuiten was gewikkeld. De houten peddel tilde elk van de zachte, bleke borsten van de slaaf om beurten op alsof hij ze peilde, ze woog. Maggie beet op haar lip. Zou haar Meesteres haar tieten slaan als straf? Haar tepels werden hard, denkend aan de laatste keer dat haar borst zo'n behandeling had ondergaan.

De spleet tussen haar benen pulseerde, werd bij verwachting natter, maar ook de houten peddel verdween. Innerlijk kreunde de slaaf. Ze wist dat ze gestraft zou worden, ze verdiende het, maar erop wachten, niet wetend wat die straf zou zijn, maakte haar ongemakkelijk. De met leer beklede voeten van haar Meesteres verschenen in het zicht van haar neergeslagen ogen en ze keek met plotselinge schroom toe hoe clips aan haar gevoelige tepels zaten vastgemaakt, die nog steeds gekneusd waren door de activiteiten van de vorige dag.

"Slechte, slechte slaaf…" De ontevreden toon van de stem van haar Meesteres maakte haar bedroefd dan ooit dat ze niet gehoorzaam was geweest. "Wat een teleurstelling voor mij… nadat ik zo hard heb gewerkt om je te trainen, om je te brengen waar je thuishoort - aan mijn voeten. Je plaats is op je knieën op mijn hielen, ben je dat vergeten?" Ze maakte kleine zilveren kettingen aan de clips vast en aan het einde van elke ketting bungelde een klein rond gewicht. Haar Meesteres liet de gewichten zonder pardon uit Haar hand vallen, zonder zorg voor het tere vlees van Haar slaaf. Maggie hapte naar adem bij de plotselinge scherpe pijn toen de gewichten de lengte van hun ketting raakten en hingen, wreed aan haar tepels trekken.

Haar Meesteres deed Maggies benen uit elkaar en duwde ze met haar knie open. Ze pakte de kleine zilveren ringetjes die haar schaamlippen doorboorden en bevestigde er nog een set gewichten aan. Kon ze voelen hoe nat haar slaaf was? Maggie onderdrukte haar gejammer terwijl haar gezwollen roze lippen werden uitgerekt en getrokken. "Je lichaam zal zijn plaats onthouden, zelfs als je dat niet doet.

Als Ik dicht bij je ben, als je Mijn stem hoort, zelfs als je maar aan Mijn naam denkt, zal je lichaam dit gevoel herinneren, van op de grond worden getrokken. Slaven horen op de grond, net als andere dieren. " Maggie knikte tranen.

Nog een verzwaarde ketting die aan de zilveren metalen halsband om haar nek was bevestigd. Het gevoel van zwaarte was ongelooflijk; ze verlangde ernaar te knielen, zich tegen de vloerplanken te drukken en de druk op haar tere vlees te verlichten, zichzelf te smeken voor Zij die haar bezat. Het uiteinde van een leren zweep, gevolgd door haar blik, slangachtig aan haar voeten. De paniek bloeide. Haar Meesteres wist dat ze de zweep niet goed kon verdragen; het was de meest wrede manier waarop ze haar prijs op het vlees van haar slaaf kon vragen.

Maggie's ogen waren groot, maar ze bewoog nog steeds niet. Als dit de beslissing van Haar Meesteres was, het zij maar, maar ze beefde nu echt. Het koude zweet begon langs haar rug en voorhoofd te stromen.

Ze dacht terug aan de gebeurtenissen van de ochtend en haar reden om nu vastgebonden te zijn. Was het echt zo erg geweest, wat ze had gedaan? Als haar meesteres haar ervoor zou slaan, dan wel. Heel erg slecht. Slechte, slechte slaaf… Maggie begon te huilen.

Geestelijk vervloekte ze haar onhandigheid, haar neiging zo gemakkelijk afgeleid te worden. Er was nu geen hoop meer op. Ze had haar Meesteres ontevreden en zou ervoor lijden. Pijn zou haar absolutie brengen, haar Meesteres zou daarvoor zorgen. Ze zou haar hand nemen en haar erdoorheen leiden, haar de weg wijzen naar Haar goede genade, een goede slaaf aan Haar aristocratische voeten.

Maggie wilde dat haar Meesteres weer gelukkig met haar zou zijn. Het gewicht begon ondraaglijk te worden. Het was afgestompt tot een warme klop waar elke clip was vastgehaakt aan de kleine ringen die haar lichaam doorboorden, maar nu flakkerde helder en pijnlijk.

Haar vlees smeekte haar om vrijlating, smeekte om genade, zo lang kon het niet duren, maar er was geen troost die ze het kon geven, het was niet haar plaats om het te bevrijden. De tranen liepen over haar wangen omdat ze wenste dat ze zichzelf op de grond kon laten zakken en vergeven kon worden. Het geluid van het gekraak van de zweep verbrijzelde zowel de rust als die van Maggie. Ze gilde, maar er was maar de minste luchtstoring bij haar rechterdij.

Haar huid bleef onaangeroerd. Meesteres plaagde haar, kwelde haar. Ze snoof weer en knipperde snel met haar ogen tegen de nattigheid die over haar mooie lange wimpers stroomde. 'Zo ongedisciplineerd…' Maggie hoorde de wrede glimlach in de stem van haar Meesteres, die donkere honingzoete stem waar ze graag naar luisterde, zelfs op deze momenten.

"Maar je onervarenheid geeft ons voldoende gelegenheid om op deze manier goede quality time samen door te brengen." De zweep kraakte weer, deze keer dichterbij, maar nog steeds was Maggie onaangeroerd. Ze wenste dat ze het over zou hebben, haar rauw zou villen als ze dat zou willen, maar het is voorbij! Met elke seconde die voorbijging, werd haar huid heter, in afwachting van de slagen die ze zouden komen. Haar zenuwuiteinden waren superbeladen, pijnlijk gevoelig. 'Wat moet ik doen met een slaaf die zo erg is als jij?' Maggie jammerde.

Haar Meesteres moest doen wat ze vond dat haar slaaf verdiende, dacht ze. Hoe kan het anders zijn? Hoe zou ze zichzelf anders kunnen verlossen? "Alsjeblieft mevrouw… Straf mij. 'Haar stem was zacht, gebroken van haar tranen.' Laat me alsjeblieft een betere slaaf voor je zijn. '' Straf je hoe? 'Vroeg haar Meesteres scherp.

heb je gedaan? '' Een stokslagen? 'waagde Maggie, en beet toen op haar lip. Ze wist voordat ze het zei dat het een verkeerd antwoord was. Haar Meesteres lachte minachtend en snauwde toen.' Ik zei je te straffen, niet te vertroetelen.

Probeer het opnieuw. Wees deze keer slimmer. 'Maggie kromp ineen.' Mevrouw alsjeblieft… geef me een zweep? 'Het was het ding dat ze niet wilde zeggen, datgene waarvan ze bang was dat het toch zou gebeuren.' Een verleidelijke keuze, geloof me. Ik denk echter niet dat het genoeg is om je de les te leren die je moet leren. 'Maggie verloor even haar adem.

Niet genoeg? Wat kan erger zijn? Waar was de zweep nu? Haar Meesteres stond dicht bij haar aan haar zijde voelde ze de warmte die uit haar lichaam kwam. Er was een bekend geluid, een klik en het gedempte gezoem van een vibrator. Maggie was in de war. Plots kwam de hand van haar Meesteres hard op haar kont, een harde klap die ze wist dat ze een rode afdruk zou achterlaten. Haar ruggengraat gebogen, haar oogleden vlogen wijd open van schrik.

De schok verdubbelde toen de vibrator haar clitoris raakte, waardoor een elektrische golf van plezier door haar lichaam straalde. De gadget werd na slechts een korte tijd weggetrokken. aanraken.

De hand kwam weer hard op haar andere wang en daarna de vibrator weer op haar clit. Maggie werd heen en weer geslingerd tussen de twee sensaties, de pijn en het plezier, terwijl haar Meesteres een vast ritme aannam. Maggie kon niet denken, ze kon alleen maar voelen. De pijn van het slaan was ondragelijk, maar er groeide een warm gevoel in haar onderlichaam, een pulserend gevoel dat in golven van hitte naar haar ledematen golfde.

Haar achterkant brandde, deed pijn en huiverde, maar er was een opeenhoping, als water achter een dam. Ze schaamde zich voor het plezier dat ze voelde; ze wist dat ze het niet verdiende. Elke slag van de hand van haar Meesteres voelde goed aan. Toch kon ze het niet helpen dat ze bijna een climax bereikte onder de aanval.

Haar gezicht was nat van tranen, haar dijen waren nat van haar opwinding. "Slechte, slechte slaaf…" schreeuwde Maggie het uit van angst om Haar woorden. Ja, ze was slecht! Ja, alsjeblieft, straf haar! Hoe ze het nodig had! Ze was op de rand, ze kon zichzelf niet veel langer inhouden… Plots kwamen haar handen vrij. Ze zakte onmiddellijk op de grond en de belasting van haar gevoelige delen door de gewichten werd opgeheven. De opluchting was overweldigend, maar ze durfde niet toe te geven, durfde niet los te laten.

Ze wachtte op het woord van haar Meesteres. "Kom klaar, mijn slaaf," zei ze. Maggie werd meegesleurd door een orgasme dat door haar lichaam kolkte als vlammen die een gebouw overspoelden en haar tegen de grond verbrandden.

Met haar gezicht naar beneden op de grond, haar lichaam spasde en schokte en beefde in volledige overgave. Toen het vuur eindelijk was gedoofd, hief ze haar hoofd op om te zien dat ze voor de voeten van haar Meesteres lag. Ze voelde zich daarbij op haar gemak.

Dit was waar ze haar wilde, dit was waar Maggie hoorde, dit was waar ze wilde zijn. 'Goede slaaf,' zei haar Meesteres, en er klonk een glimlach in haar stem. Alles was weer goed in hun wereld….

Vergelijkbare verhalen