Het meisje dat op de verdieping erboven woont

🕑 13 minuten minuten Bevrediging verhalen

Iets maakte me midden in de nacht wakker. Ik keek om me heen en richtte toen mijn ogen op de klok. 1:13 uur Mijn eerste reactie was om te vloeken, wat ik vergezelde met een geeuw. Een geluid van boven had me gewekt.

Ik wist niet waarom ik zo zeker was, maar ik was het wel. Een leuk uitziend meisje genaamd Jessica woont in de flat boven mij. Ze is 2 Ik sloot mijn ogen, probeerde nergens aan te denken, klaar om weer in slaap te vallen. Een kreun kwam van boven. Er zat een verleidelijk tintje in, pijn en plezier vermengd.

Voor zover ik wist, was ze vrijgezel, maar ik had het duidelijk mis. Ik hoorde geschuifel en toen nog een, hardnekkiger gekreun. Het gekreun veranderde snel in een reeks stille zuchten, die mijn zenuwen begonnen te rafelen. Ik hoorde iets zwaars vallen met een klap. "Ze worden wild", dacht ik bij mezelf.

Ik werd slaperig en stelde me voor dat Jessica door haar vriendje werd geneukt. 'Sam, kun je me horen?' Jessica's dringende stem kwam van boven. Mijn naam! Geschrokken ging ik rechtop in bed zitten, niet in staat te bevatten wat er gebeurde. Was het een droom of werkelijkheid? 'Ik heb je nodig, Sam,' zei ze hartstochtelijk. Mijn slaperigheid verdampte meteen.

Ik kleedde me zo snel als ik kon aan, me afvragend of het een grap was. Ik klopte behoedzaam op Jessica's deur. 'Kom binnen, het is open,' riep ze ongeduldig. Het was bijna donker binnen; het enige licht dat uit haar leeslamp komt. Ze lag in bed, op haar zij en staarde me aan.

'Ik hoorde je mijn naam roepen, dus…' zei ik nerveus. "Sorry dat ik je wakker heb gemaakt." "Geen probleem." Verlicht door het licht van de lamp, werd haar engelengezicht mooi omlijst door haar schouderlange blonde haar. Ze sloot haar ogen, spreidde haar lippen en kreunde zachtjes. Mijn voeten trokken me dichterbij. Ze was gekleed in een blauw T-shirt dat zachtjes over haar borsten zwol.

Het bedekte nauwelijks haar bovenbenen. 'Ik dacht dat je misschien…' begon ze en ging toen een beetje naar bed. "Ik ben net zo beschaamd als jij." Ze glimlachte en keek naar de vloer, haar vingertoppen speelden met een verdwaalde haarlok. 'Het punt is dat ik… wat hulp nodig heb,' zei ze. "Wat kan ik voor je doen?" "Mijn kat liet me struikelen terwijl ik in het donker naar de wc ging.

Het had grappig kunnen zijn als ik mijn enkel niet had bezeerd." legde ze uit. Haar kat miauwde alsof het op commando was. Een dikke Siamees, want wat ik kon zien lag languit in de hoek.

"Hou je mond, Sophie!" zei Jessica, keek me toen aan en voegde eraan toe: 'Ik heb pijnstillers nodig. In de badkamer, net boven de gootsteen.' Ik wierp een blik op Jessica's voeten, gekleed in witte sokken, en bracht toen de pillen en een glas water. 'Misschien moet ik een dokter bellen,' zei ik, terwijl ik toekeek hoe ze de pillen nam. Ze boog gracieus haar hoofd terwijl ze dineerde.

Haar nek was lang en slank. "Ik hoop dat mijn enkel beter wordt. Zo niet, dan moet ik naar een dokter. Sam, kun je me helpen naar het toilet te gaan. Ik wil mezelf niet nat maken.

Die stomme enkel van mij…" "Natuurlijk." Ze ging rechtop in bed zitten en zwaaide haar benen over de rand. Toen haar voeten de vloer raakten, ontsnapte een zacht gejank aan haar lippen en begon haar linkerwang te trillen. Ik kwam dichterbij en bood mijn hand aan om haar overeind te helpen. De palm van haar kleine hand voelde aan als zijde, op de een of andere manier onmenselijk zacht. Langzaam stond ze op en legde al haar gewicht op haar rechterbeen.

Ze probeerde haar linkervoet van de vloer te houden, zwaaide heen en weer en greep toen mijn schouder voor steun. Ik legde mijn arm om haar middel en onze ogen ontmoetten elkaar even. 'Kun je je enkel belasten?' Ik vroeg. Jessica schudde haar hoofd, leunde op me en sprong op haar goede voet. Met haar linkerarm om mijn nek, haar lichaam tegen het mijne gedrukt, voelde ik mijn emoties opwellen.

Ze kreunde weer. Onhandig liepen we naar de badkamer. Ze stootte de hele tijd zacht gekreun uit.

Geluiden waar ik gek van werd, die me aanspoorden om iets te doen. Ze was zo hulpeloos, zo lief en teder. Ik schaamde me dat ik seks met haar wilde hebben. Ze had me gebeld omdat ze hulp nodig had. Ze leed erg en de idioot in mij dacht aan seks.

"Heel erg bedankt, Sam!" zei ze, en ze slaagde erin te glimlachen. "Zonder jou had ik het nooit gekund." 'Graag gedaan,' zei ik verlegen. Ze trok zich van me af en leunde op de deurpost. Mijn handen voelden drukkend leeg zonder haar.

Terwijl ik hierover aan het mijmeren was, sprong ze naar binnen en deed de deur achter zich dicht. Ik hielp haar terug naar haar bed, deze keer hield ik haar steviger vast. De symfonie van gekreun ging door.

Ze leek zich bij mij op haar gemak te voelen, of misschien schonk ze geen aandacht aan mij vanwege de pijn in haar enkel. 'Dank je,' zei ze, en ze kuste me op mijn wang voordat ze zich op haar bed liet vallen. 'Laat me je enkel zien,' zei ik.

'Nee,' schudde ze haar hoofd en haar ogen fonkelden ondeugend. "Waarom niet?" 'Ik denk dat ik weet wat je wilt zien.' Haar handen gleden onder de zoom van haar t-shirt, bleven daar een seconde liggen en trokken het toen langzaam omhoog, waardoor ze een gebrek aan slipjes en nog veel meer onthulde. Ik was onder de indruk van wat ze me had laten zien, vooral haar natte kutje, maar tegelijkertijd voelde ik me bedrogen. Al deze jonkvrouw in nood was een leugen. Haar enkel was niet gewond.

Ze had tegen me gelogen, simpel en duidelijk. 'Ik moet gaan,' zei ik droog en draaide me om om te vertrekken. Haar hand schoot omhoog en pakte de mijne. 'Niet doen! Het is niet wat het is…' begon ze. "Oh, kom op! Ik ben geen idioot," riep ik uit en trok hard mijn hand los.

Jessica viel op het dressoir en viel bijna van het bed. Haar linkervoet raakte de grond. De schreeuw die volgde drong bijna door mijn trommelvliezen. Haar gezicht vertrok van pijn en haar ogen puilden grotesk uit. Ze greep naar haar enkel en trilde over haar hele lichaam.

Geleidelijk veranderde haar schreeuw in snikken. Ik deed een voorzichtige stap naar haar toe en knielde toen onhandig naast haar. Ze sloeg me hard in mijn gezicht. Ik knipperde met mijn ogen, verbaasd hoe sterk haar hand was.

'Het spijt me zo. Ik dacht…' zei ik schuldbewust. "Ga er nu uit!" siste ze. Ik keek naar haar op, op zoek naar haar ogen.

Ze staarde jammerend naar haar enkel, die nog steeds in haar handen geklemd. Ik stak mijn hand uit en maakte haar trillende vingers los. "Wat doe je?" vroeg ze verward, de woede was uit haar stem verdwenen. 'Ik probeer je te helpen.' Ze neuriede gewoon, maar hield me niet tegen toen ik haar sok uitdeed. Ondanks mijn voorzichtigheid leek zelfs de zachtste aanraking haar pijn te doen.

Haar enkelbotten waren nauwelijks zichtbaar onder de zwelling en er was een grote, halvemaanvormige blauwe plek aan de zijkant van haar voet. 'Heeft u hier verband?' Ik vroeg. "Nee." 'Ik ben zo terug,' zei ik en haastte me terug naar mijn appartement. 'Ik denk niet dat ik iets van je nodig heb,' hoorde ik haar zeggen. Toen ik terugkwam met het verband, keek ze me aan en zuchtte berustend.

Ik knielde en begon haar enkel te wikkelen. Haar voet was klein, bijna kinderlijk, met mooie, sierlijke tenen. "Heb je dat ooit eerder gedaan?" zij vroeg. "Nee." Ik bracht het verband aan en zorgde ervoor dat het niet te strak zat. "Hoe voelt het?" Ik vroeg.

Jessica krulde haar tenen op, aarzelde even en zei toen: "Het is goed". Toen heb ik al het ijs uit de koelkast gehaald en op haar enkel gelegd. Ze kromp ineen en glimlachte. "Voel je je beter nu?" 'Ja, dank je.

Je kunt maar beter gaan slapen. Ik denk dat ik het wel alleen kan.' 'Weet je het zeker?' "Ja." Ik hielp haar haar enkel op een kussen te steunen en ging toen naar de voordeur. 'Bel me als je iets nodig hebt,' zei ik en liep weg. Ik kon mezelf niet in slaap brengen.

Elke keer dat ik bijna in slaap viel, verscheen haar gezicht voor me. Vervormd door pijn, maar nog steeds mooi. Ik stelde me haar kleine figuurtje voor, ineengedoken in haar bed, haar ogen nat van de tranen. Er bonkte iets boven en ik sprong op in bed. Het was vier uur 's nachts.

Terwijl ik mijn kleren aantrok, probeerde ik erachter te komen waarom ik zo van streek was. Er was niets echt belangrijks gebeurd. Ik klopte op de deur voordat ik naar binnen ging.

Jessica lag roerloos in haar bed. Ik aarzelde even en fluisterde toen: 'Ben je wakker?' 'Nee, ik slaap,' fluisterde ze, mij nadoend. 'Ik hoorde iets vallen en…' 'De afstandsbediening gleed uit mijn hand.

Sorry dat ik u stoor.' "Hoe gaat het met je enkel?" "De zwelling wordt erger." 'Ik breng je naar het ziekenhuis,' zei ik. "Maak je geen zorgen, ik red me wel." "Aankleden!" zei ik resoluut. 'Wil je me alsjeblieft mijn klompen brengen? In de kast. Eigenlijk heb ik alleen de juiste nodig.' Toen ik de schoen bracht, wiebelde ze in haar rok en probeerde haar enkel niet te veel te bewegen.

Haar gezicht was rood van inspanning, of misschien van pijn. "Heb je hulp nodig?" "Ik heb een enkel nodig," zei ze hijgend. Een minuut later hielp ik haar opstaan, sloeg toen mijn arm om haar middel en hield haar stevig vast.

"Ben je klaar?" vroeg ik. Ze werd plotseling slap in mijn handen, haar hoofd zakte naar één kant. Haar oogleden fladderden hulpeloos en ik greep haar steviger vast. "Jessica!" riep ik uit. Ze knipperde verrast met haar ogen en slaagde er toen in zichzelf in bedwang te houden.

"Ik ben een beetje duizelig," zei ze zwak. Ik tilde haar op en droeg haar naar de voordeur. In mijn haast merkte ik de kat niet op. Ik struikelde bijna, dus ik moest hem opzij schoppen. "Je maakt me gek, Sophie," zei Jessica tegen de kat, gleed toen haar hand onder mijn shirt, haar koele vingers wreven zachtjes over mijn borst.

Ik haalde diep adem en zei: "Ik denk niet dat dit een goed idee is." "We kunnen het nu meteen doen," ze zei ze en drukte haar hete lippen in mijn nek. 'Wat is er met je aan de hand?' 'Begrijp je het nog niet? Ik krijg het warm van de pijn,' zei ze kalm, maar ik voelde dat ze erg gespannen was. 'Dit is niet het juiste moment. Je bent gewond.

We moeten naar het ziekenhuis.' 'Later,' zei ze en wreef over mijn kruis en staarde me aandachtig aan. Instinctief drukte ik me tegen haar aan en voelde de zachte stevigheid van haar borsten. 'O, dat is veel beter,' kreunde ze.

in mijn oor. Ik liet haar op de grond zakken en probeerde niet met haar gewonde enkel ergens tegenaan te stoten. Mijn handen gleden langs haar dijen, duwden haar rok omhoog en voelden haar stevige billen. Ze kromde haar rug en drukte zich tegen me aan. 'Je kunt gewond raken,' zei ik hees, maar ik bleef doen wat ik moest doen.

"Ik ben al gewond," zei ze, terwijl ze mijn broek losknoopte. "Hé, mijn zwelling is niets vergeleken met de jouwe. Ben jij ook gewond?" Het lukte me niet om met een geestige opmerking te reageren, dus streelde ik haar vagina.

Het was duidelijk dat ze mijn reactie grappig vond omdat ze giechelde. Ik trok me terug om naar haar te kijken. Mooie, hongerige ogen; gevoelige, trillende lippen; pert borsten; en deze zijdeachtige dijen, die uitnodigend trillen. Jessica schoof haar rechterbeen opzij, zodat ik een beter zicht had. Haar linker lag stijf op de grond en haar gewonde enkel leek op een worst.

Ze volgde mijn ogen en glimlachte: 'Het gaat goed met me.' De aanblik van haar dijen was onweerstaanbaar. Ik trok mezelf dichterbij. Haar vingers groeven zich in mijn rug terwijl ze tegen me aan drukte.

Haar lichaam voelde ongelooflijk sensueel, onmenselijk teder. Mijn penis vond langzaam zijn weg in haar beklemming en mijn lippen begonnen haar gezicht te verkennen. Ze kreunde bij elke stoot, haar lippen gingen verleidelijk van elkaar.

Er was evenveel plezier als pijn in dit gekreun. Ik deed haar pijn, of ze het nu leuk vond of niet. Haar geblesseerde enkel moest onbeweeglijk blijven, maar we konden gewoon niet stoppen. Ik tilde haar linkerbeen op en liet het op mijn schouder rusten.

Haar hiel streek zachtjes langs mijn wang en een aangename leerachtige geur bereikte mijn neus. 'Mijn enkel voelt nu veel beter,' zei Jessica en ze stak haar billen omhoog om me tegemoet te komen. Ik heb Jessica rond 6 uur 's ochtends naar het ziekenhuis gebracht. Ze werd in een rolstoel geplaatst en werd kort onderzocht door een slaperige arts. Hij mompelde iets en nam haar toen mee naar de röntgenkamer.

Enige tijd later werd ze naar buiten gereden. 'Je kunt maar beter nu gaan, anders kom je te laat op je werk,' zei ze en knipoogde naar me. 'Ik blijf liever bij jou.' 'Sam, ik ben een grote meid. We kunnen elkaar later ontmoeten.' "Wat is het probleem?" vroeg ik en keek naar haar enkel.

"Het is nog niet duidelijk, maar ik denk dat ik zal leven." Ik kuste haar slaap, draaide me toen om en liep het ziekenhuis uit. Toen ik terugkwam van mijn werk, haastte ik me naar boven om te kijken of Jessica thuis was. Dat was ze niet. Ik stond op het punt om naar het ziekenhuis te gaan, toen er iemand op de deur klopte. Jessica stond buiten en glimlachte verlegen.

Ze leunde op een paar elleboogkrukken en haar linkerbeen zat in het gips. "Wauw!" riep ik uit. "Mag ik binnenkomen, of kreupele meisjes zijn hier niet welkom? Ik ging opzij om plaats voor haar te maken. Ze ging naar binnen, onhandig manoeuvrerend op haar krukken. zin.

"Oh, het spijt me zo!" "Shit gebeurt," zei ze zakelijk, en liep naar de bank. Het gips strekte zich uit van de basis van haar tenen tot halverwege de dij en hield haar knie licht gebogen "Doet het veel pijn?" Ze wierp een ondeugende blik over haar schouder en stak haar roze tongetje uit. "Met jouw hulp zal ik het overleven," zei ze en draaide zich stijf om om op de bank te gaan zitten. zal mijn best doen om je te redden. Geen grapje, is het gebroken?" "Ze vertelden me dat ik mijn talusbeen had gebroken.

Ik wist niet eens dat ik zoiets had.' Haar armen begonnen te trillen van de inspanning toen ze zich op de bank liet zakken. Ik hielp haar haar gegoten been op een krukje te steunen en kietelde haar schattige kleine tenen. uit het gips. "Hoe lang moet je in het gips zitten?" "8 weken of langer.

Hoe vreselijk! Wie gaat er voor me zorgen?' 'Ik zou graag vrijwilligerswerk willen doen.' 'Heel aardig van je,' zei ze en klopte op mijn schouder. Het viel me op dat het gips mooi gevormd was rond haar voetzool. "Zes." "Wat?" "De grootte van mijn voeten." "Charmant!" 'Maar gevangen in het gips,' zei ze en wiebelde met haar tenen. "Arme kleine toeter!" zei ik en begon haar dijbeen te masseren, net boven het gips.

'Waarom zou ik een enkel moeten breken om door jou opgemerkt te worden?' Mijn hand bevroor op haar dij en ik staarde naar haar gezicht. "Hé, wees niet zo serieus," zei ze, haar ogen fonkelden vrolijk, "Laten we wat seks hebben!" Het einde..

Vergelijkbare verhalen