De Braziliaanse Zwerver

De wraak van Pachamama…

🕑 8 minuten minuten Bovennatuurlijk verhalen

Hij was toevallig ook een eersteklas klootzak. Ze ging rechtop zitten op haar bed, strekte haar lange benen uit en probeerde de lucht tussen haar vochtige tenen te krijgen. 'Ik zweer dat ik hem ga vermoorden, Ems,' zei ze tegen haar ongeïnteresseerde tentgenoot. 'Wat heeft hij nu gedaan?' Emma reageerde lui.

Tussen het geluid van de regen en Heidi's schijnbare behoefte om te ontladen wist ze dat het weer een middag zonder dutje voor haar zou worden. "Oh, kleineer alleen mijn onderzoek voortdurend - hij haalt constant alles uit wat ik doe en laat me toch nooit iets van zijn werk zien. Wat denkt hij dat ik zal doen? Verander mijn Facebook-status in 'Hé jongens! Bewezen dat ze bloedoffers hebben gebracht' naar Pachamama vandaag LOL!!!1!1!'? Eerlijk gezegd Ems, ik denk dat ik hier meer over spinnen heb geleerd dan over wat dan ook." "En regen!" Emma grinnikte. Heidi was even uitdrukkingsloos als altijd, het voelde als weken geleden dat ze iets had om over te lachen. Hoewel er een kern van waarheid was in haar opmerking over spinnen.

Vanaf haar eerste nacht in het kamp voedde de enorme diversiteit aan dieren in het wild haar altijd nieuwsgierige aard. Hun gids, Jorge, had ze meegenomen op een nachtwandeling en had ze laten zien hoe, als je je zaklamp tegen de zijkant van je hoofd zou houden - de straal schijnt in de richting waarin je keek - het licht zou terugkaatsen vanuit de ogen van spinnen daar. Ze deed dat in de verwachting er een of twee te zien - alleen om te worden beloond met het zwarte bladerdak dat schitterde als een kerstboom.

Randall stond zichzelf te bewonderen in de spiegel, hij was net klaar met scheren en was bezig cameravriendelijke poses aan te nemen in de spiegel. Dit zou de laatste keer zijn dat hij zich zou scheren totdat de camera's verdwenen waren - ze zouden over drie dagen klaar zijn - net genoeg tijd voor zijn stoppels om het ruige podium te bereiken. Hij was zich aan het voorbereiden om het team mee te nemen voor een generale repetitie - hij was er vast van overtuigd dat alles precies goed zou moeten zijn.

Hij wierp nog een laatste blik op de weerspiegeling van zijn romp voordat hij een shirt aantrok en zelfverzekerd naar de meisjestent schreed. "Kom mee dames. Het is gestopt met regenen, het is weer aan het werk." Hoe vermoeiend de constante regen ook was, de geur van de jungle nadat deze was gestopt was bedwelmend.

Nadat Randall het team terug naar de locatie had geleid, ging hij verder met het geven van alle optredens die hij over een paar dagen voor de camera zou geven. "Dit is het altaar van Pachamama, de godin van de aarde en de vruchtbaarheid. Het is moeilijk voor te stellen hoe spectaculair het eruit zou hebben gezien voordat de conquistadores het van zijn goud en juwelen hadden ontdaan.

Maar ze lieten de bescheiden voorwerpen achter - deze mengbeker bijvoorbeeld - die Shaman zou gebruiken om een ​​krachtig mengsel van opiaten en junglegif te creëren om met hun goden te communiceren. Het stenen altaar heeft nog steeds de groeven waar het bloed van geofferde maagden zou hebben gevloeid als een offer aan Pachamama. " Hij onderbrak de act om Heidi een hatelijke opmerking te maken: "Je zou waarschijnlijk bovenaan hun lijst hebben gestaan ​​om haar aan te bieden!" Heidi zou in verlegenheid zijn gebracht als ze niet al verbluft was van woede: de klootzak had al haar vondsten gestolen.

Maar inmiddels was ze gebroken. Hij had gewonnen. Ze kookte stilletjes toen ze besefte dat hij rijk zou worden van haar werk, terwijl ze weer een worstelende student zou worden.

Toen hij de gepassioneerde academische tv-act weer aanzette, bewogen zijn armen in overdreven bogen en sloegen tegen een nabijgelegen tak. Iets kleins en bruins viel van de tak op zijn schouder. Heidi keek met grote ogen toe hoe vier spichtige, harige benen omhoog gingen - ze herkende het meteen als de aanvalshouding van de dodelijke Braziliaanse Zwervende spin.

'In godsnaam, niet bewegen, Randall,' zei Heidi tegen hem op een zo kalm mogelijke manier. Helaas was Randall niet zo goed in kalm blijven als zij - zijn lichaam schokte en instinctief stak de spin zijn tanden in zijn huid. Randall raakte meteen in shock. Emma, ​​de enige met de juiste verpleegvaardigheden, kwam in actie en regelde de gidsen om hem terug naar zijn tent te dragen nadat ze hem had gestabiliseerd. Hoewel ze getraind was, was ze geen expert in toxicologie - dagen verwijderd van enige goede medische zorg kon ze alleen maar hopen dat de inhoud van haar medicijnkastje hem in leven zou kunnen houden totdat er hulp zou komen.

Een uur later kwam Heidi naar de tent om ze te controleren. De adrenaline die Emma tot actie had aangezet, was vertrokken en ze was plotseling moe: "Nou, hij gaat niet dood, het lijkt erop dat hij er lichtjes vanaf is gekomen. Ik heb hem met morfine gepompt, wat het grootste deel van het ongemak zou moeten wegnemen - hij zou hopelijk weer aan de slag moeten zijn voordat de productieploeg arriveert. Helaas kan ik niets doen aan het priapisme?' "De wat?" vroeg Heidi. 'Dat,' antwoordde Emma, ​​wijzend op Randalls stevige erectie, waardoor het dunne laken dat hem bedekte scherp naar voren kwam.

Heidi wenkbrauwen opgetrokken toen ze het zag trillen: "Arme Randall!" 'Het is heel serieus, Heidi,' hield Emma vol. "Het is onmogelijk dat hij voor de camera's kan gaan met dat ding dat uit zijn korte broek steekt. Ik hoop dat als we hem in afzondering houden, het geleidelijk zal afnemen - elke stimulatie zou het wekenlang zo kunnen houden !" "Hoe zit het met de documentaire? We kunnen de shoot op geen enkele manier opnieuw plannen." "Heidi, jij hebt alle kennis: als hij niet echt familiebezichtiging is, moet je ingrijpen." Voor het eerst in weken stond Heidi zichzelf een kleine, sluwe, boosaardige glimlach toe.

Als Randalls hersenen konden begrijpen wat er met hem gebeurde, zou hij gedacht hebben dat hij in de hel was. Compressie op zijn oogzenuwen had zijn wereldbloed rood gekleurd. Zijn eigen hartslag was oorverdovend. Zijn lichaam was verstijfd door de verlammende effecten van de gifstoffen.

Vanuit de schaduw doemde een gestalte op in zijn zicht. Door kolkende paarse nevels verscheen ze aan hem. Haar staat voor het model van jeugdige schoonheid, maar zo oud als de vroegste verlangens van de mens. Haar ogen fonkelden, haar mond gefixeerd in een grijns van koud commando. Haar haar zo donker en wild als de jungle zelf.

Haar statige naakte lichaam staat over hem heen gebogen. Het lage licht weerkaatste door de contouren van haar glinsterende huid. "Pachamama!" was het enige geluid dat hij tussen zijn lippen kon krijgen. Hij voelde dat hij onbedekt werd, zijn erectie nog steeds stijf en onwankelbaar naar de hemel wijzend.

Haar benen, zo sterk en lenig als de anaconda over hem heen scheurde - haar nagels, net als de klauwen van de jaguar, harkten over zijn borst. Ze rook naar seks: rauw en krachtig. De punt van zijn lid was slechts enkele millimeters van haar spleet verwijderd - het enige wat hij wilde was haar grijpen en meenemen, maar de tijdelijke verlamming van het spinnengif belette hem - hij was volledig in de ban van haar. Hij kon de natte warmte van haar open kutje voelen en hij had niets liever gewild.

'P-p-alsjeblieft,' was het enige dat hij gedwee kon fluisteren. Haar stevige, ronde borsten streelden zijn gezicht - hij probeerde tevergeefs een tepel tussen zijn tanden te krijgen, maar zijn reacties zijn afgestompt. Haar lichaam kronkelde op het zijne - hun met zweet bedekte huiden glijden tegen elkaar aan. Ze klom over hem heen en spreidde haar dijen aan weerszijden van zijn gezicht.

Met één hand begon ze lichtjes zijn volle ballen te strelen terwijl haar andere hand langs haar glinsterende spleet gleed. Terwijl haar slanke vingers haar opening voorzichtig van elkaar scheidden, viel een enkele druppel van haar sappen op zijn gezicht - net buiten bereik van zijn tong. Hij keek toe hoe ze een vinger in haar gleed, die eruit trok om haar gezwollen clit te plagen en dan diep naar binnen duwde. Keer op keer deed ze dit terwijl hij alleen maar kon toekijken.

Haar hoofd zwaaide heen en weer terwijl ze zichzelf herhaaldelijk tot een orgasme bracht en zijn volgezogen pik met haar lange donkere haar afranselde. Hij kon zich niet meer inhouden; zijn lichaam schudde en huiverde hevig terwijl hij zijn zaad in de lucht schoot. Ademloos en bewusteloos gleed hij toen vredig in bewusteloosheid, zijn schacht stond trotser dan ooit - zoals het voor de volgende maand zou zijn.

Heidi bond haar haar samen en hield haar ogen gefixeerd op haar slapende tentgenoot terwijl ze langzaam op haar tenen naar haar kooi kroop. Ze glimlachte in zichzelf terwijl ze de omslagen ophaalde en in een zeer tevreden slaap viel, dromend van haar nieuwe carrière met het presenteren van geschiedenisdocumentaires.

Vergelijkbare verhalen