De wereld van sexcraft

Dit is opgedragen aan al mijn wow-vrienden.…

🕑 17 minuten minuten Bovennatuurlijk verhalen

De heksenmeester had hard met haar gevreesde ros door de Ridge Mountains gereden. De brief die ze bij zich had was van het grootste belang, tenminste dat was haar verteld. Cara was vandaag niets meer dan een boodschapper, dacht ze bij zichzelf terwijl ze steeds dichter bij Stormbreeze kwam. Het enige wat ze zeker wist, was dat in de laatste ogenblikken van de stervende rouge hij die het aan haar had gegeven, zei dat het bij de koning moest komen en vasten, anders zouden al onze plannen voor niets zijn. Ze bleef over haar schouder kijken terwijl ze door de heuvels en valleien van Ridge Mountains rende.

Ze was bang dat degene die de rouge heeft vermoord niet ver achter zou zijn. Cara stopte voor de avond in een rustige nis bij een beekje. De bergen leken nu zo vredig. Maar ze kon zich nog goed herinneren dat ze hier niet zo lang geleden met de volgelingen van de Kich King vocht. Veel goede heksenmeesters hadden die dag het leven verloren en niet te vergeten de druïden.

Uiteindelijk wonnen ze, maar de kosten waren hoog. Het bloed dat die dag vergoten werd, zou zij of iemand anders niet snel vergeten. Ze keek naar de aan flarden gescheurde brief en overwoog hem te openen, maar de laatste woorden van de schurk waren alleen voor de ogen van de koning geweest.

Ze zag vaag opgedroogd bloed op de brief in het stervende licht. Haar duim streelde de brief terwijl ze dacht dat zovelen het leven hadden verloren in de strijd tegen de Kich King en zijn troepen. Er waren de afgelopen jaren meer vrienden omgekomen dan waar ze aan kon denken. Toen het laatste licht achter de horizon verdween, wenste ze een kampvuur, maar de angst dat degene die de rouge had aangevallen haar zou kunnen volgen, hield haar hand tegen. Dus nestelde ze zich zo goed als ze kon op de koude, harde grond terwijl Zilnar haar minion de eerste wacht nam.

De twee hadden samen talloze gevechten geleverd. Ze wist dat hij voor haar zou sterven zoals zij voor hem zou doen. Ze viel langzaam in slaap, wetende dat Zilnar haar zou terugkijken. Ongeveer een uur nadat zijn wacht was verstreken, dacht Zilnar dat hij in de verte gevechten had horen horen en ging kijken.

Hij kroop langzaam naar de bron van het geluid en toen hij daar aankwam, kon hij niets anders doen dan toekijken hoe de mannen eerst de gigantische kat vingen. Toen hij achter hem aan liep, zag hij dat ze ook de jager vastgrepen. Hij wilde erin springen en de betovering helpen zijn vuurbal op zijn lippen te roepen, maar hij kon zien dat hij ver uit de buurt was.

In plaats daarvan kwam hij stilletjes dichterbij zodat hij kon horen wat er aan de hand was, want vreemd genoeg doodde de plaag de jager niet meteen. 'Heb je een koerier gezien met een brief aan de koning?' hoorde hij de pezige leider de jager vragen. Verdomme, denkt hij als hij hen naar de koerier hoort vragen. Ze zijn op zoek naar mijn minnares. Hij draait zich om, wetende dat hij terug moet om haar te waarschuwen.

Hij is nog maar een klein eindje gelopen als hij haar voorzichtig naar zich toe ziet komen. Zilnar haast zich naar haar toe en informeert haar over de situatie. 'Meesteres de plaag is hier, we moeten vluchten.

Ze hebben een jager en haar huisdier gevangen en vragen naar je.' "Ik ga niemand overlaten aan de plaag Zilnar, je weet wat ze doen." fluistert Cara tegen haar minion die huivert bij de gedachte. Sean, die thuis was voor een broodnodige onderbreking van de oorlog, leverde vaatjes voor zijn oom. Het was tenslotte een brouwfeest en geen oorlog zou de festiviteiten die de dwergen in deze tijd elk jaar hielden, stoppen.

Hij wist zoals alle dwergen dat we zelfs in deze donkere tijden onze lol moesten vinden waar we konden. Dus aangezien hij met verlof was, zou hij ervoor zorgen dat iedereen plezier kon hebben. De dingen die hij in deze oorlog had gezien en goed gedaan, zouden de jager al zijn dagen achtervolgen, maar het leveren van vaatjes voor de feestganger was een leuke afleiding van de verschrikkingen van de oorlog. En als hij onderweg een pint of twee had gedronken, wat was dan het kwaad dat hij zichzelf dacht toen hij doorging naar Stormbreeze. Hij liet zijn ram een ​​broodnodige pauze nemen toen hij hoorde wat klonk als een gevecht dieper in het bos.

Hij grijpt zijn pistool en hij en zijn huisdier Jay gaan op onderzoek uit. Ze lopen voorzichtig naar binnen, zintuigen verscherpen. Het lichte gezoem van het gerstbrouwsel verdween toen de jager… nee, de moordenaarsinstincten namen het over.

Hij maakt nauwelijks geluid als hij dichterbij komt bij wat hij heeft gehoord. Hij ziet een slot en haar minion draait zich om bij zijn nadering. Cara en Zilnar bespraken de beste manier om de jager te helpen als ze een geluid achter zich hoort. Ze tovert een betovering op haar lippen, haar armen gestrekt klaar om de dood te laten gaan op iedereen die denkt dat ze achter haar kunnen sluipen als ze Sean ziet.

Ze onderbreekt de betovering snel een seconde langer en haar vriend Sean zou in brand hebben gestaan. 'Verdomme Sean, je werd bijna vermoord man. Weet je niet beter dan een slot te besluipen? En bovendien heb je geen verlof?' fluistert ze terwijl ze achteruitloopt van het kamp en dichter naar Sean toe. 'Ik ben aan het rennen naar Stormbreeze voor mijn oom.

Het is tenslotte bierfeest, maar toen hoorde ik iets. Ik had kunnen weten dat je erbij betrokken zou zijn.' Sean zegt dat hij zijn wapen laat zakken en lichtjes glimlacht. "Jullie dwergen en jullie brouwfeest, man, het zou het einde van de wereld kunnen zijn en jullie zouden een pint drinken." 'Alsof je Dwarven-brouwsel niet in je tas op slot bewaart.' vertelt hij haar met een lach. Cara lacht terug en zegt: "Je hebt me daar dwerg.

Luister hoe dan ook, we hebben een situatie." Cara vertelt Sean snel wat er aan de hand is. Sean, Cara en haar trouwe volgeling Zilnar bedenken snel de beste manier om de jager en haar huisdier te redden en met hun leven te ontsnappen. Rustig lopen ze om het kamp heen.

Sean's huisdier gaat in stealth-modus bijna niet op te sporen en komt als eerste de open plek binnen. Zilnar volgt dicht achter zijn vuurflitsspreuk die zich razendsnel vormt. Zijn vuurflits raakt degene die de kat van de jager bewaakt. Jay en Zilnar haasten zich om de kat te bevrijden. Katt, het huisdier van de gevangengenomen jager, gaat recht op de keel van haar meesteres af.

Met alle klauwen en tanden bovenop hem springend heeft de leider geen tijd om te reageren en Katt doodt hem snel. Zodra Cara Zilnar ziet, stappen zij en Sean uit. Ze spreekt haar heerschappij van vuurspreuk uit. De dood in toom houden op haar vijanden. Ze ziet ze rennen en kan hun vlees ruiken.

Sean trekt zijn geweer en begint snel te schieten, zo snel dat je de beweging nauwelijks kunt zien als hij de ene plaag na de andere laat vallen. Cara's volgt snel met haar angstspreuk die er nog een paar doet rennen in angst, gedachteloos achteloos in alle richtingen schreeuwend terwijl haar betovering ervoor zorgt dat hun ergste nachtmerries geboren worden, al was het maar in hun gedachten. In een kwestie van ogenblikken is de plaag dood of vluchtend voor hun leven. Katt staat beschermend over zijn minnares heen en gromt naar de drie vreemdelingen die hen hebben gered.

Hij weet niet zeker of deze mensen te vertrouwen zijn of niet. "Het is oké, we bedoelen je geen kwaad." zei Cara terwijl ze langzaam naar hen toe liep. "Wees voorzichtig.

Onze huisdieren zijn erg beschermend tegenover hun baasjes Cara." Sean waarschuwt. Cara knielt neer en kijkt naar de nachtelfenjager en vervolgens naar de enorme kat. 'Je bent nu veilig, je kunt ons vertrouwen.' zegt ze zacht. De kat lijkt te ontspannen en stapt achteruit.

Cara neemt dat als een goed teken en stapt naar voren om de banden met de nachtelf los te laten. "Gaat het, jager?" vroeg ze terwijl ze haar hielp opstaan. 'Ja, bedankt dat je ons hebt gered.

Ze waren op zoek naar een koerier. Ik dacht dat ze me zouden vermoorden.' Ze antwoordt met een lichte trilling in haar stem en verbergt zorgvuldig het mes dat ze heeft gekregen. Hoewel ze haar misschien hebben gered, weet ze niet zeker of ze te vertrouwen zijn, in ieder geval nog niet.

'Je bent nu veilig. We zullen ervoor zorgen dat je veilig in Stormbreeze komt. Mijn naam is Cara en die kerel daar is Sean.' "Nogmaals bedankt voor het redden van ons. Mijn naam is Myra en dat is Katt. Ik zou je gezelschap van harte welkom heten in Stormbreeze." antwoordt Myra.

Myra kan het niet helpen, maar kijk de heksenmeester op en neer. Zelfs gekleed in overwegend leer kan Myra zien dat deze Cara een mooi lichaam heeft. Haar zwarte haar is kort geknipt net boven haar schouders. En de manier waarop ze zelfverzekerd en zeker van zichzelf loopt, is erg heet voor Myra, ondanks de pijn die ze heeft. Het trio gaat snel naar de pakken en gaat naar Stormbreeze.

Af en toe werpt Cara een blik op Myra. Ze is een heel mooie vrouw met lang blauw haar en ik wed dat ze zacht aanvoelt, Cara denkt met hele volle borsten als het strakke shirt een indicatie is. Die borsten maken Cara aan het lachen en likken onbewust haar lippen.

Cara schudt haar hoofd ja ze is mooi maar er is iets bekends aan haar. Sean waakzaam heeft de blikken gezien die Myra Cara heeft gegeven, evenals de blikken die Cara de nachtelf heeft gegeven. Hij denkt bij zichzelf verdomme als ik maar een vlieg op die muur kon zijn als die twee samenkomen. Hij glimlacht bij zichzelf met een laatste gedachte dat hij misschien de derde zal zijn in dat binnenkort te vieren feest en als hij iets weet, weet hij dat Cara binnenkort Myra in haar bed zal hebben. Binnen een paar uur arriveren ze in de majestueuze stad.

De grote stenen muren en massieve beelden lijken altijd een klein gevoel te geven dat Cara denkt als ze door de poorten gaan. 'Ik heb kamers bij de Gilded Lily, daar moeten we heen en dan moet ik naar de koning.' Cara vertelt haar metgezellen. "Perfect." Sean antwoordt: "Dat is waar dit brouwsel naartoe ging." Langzaam lopen ze naar de herberg. Er lijken elke dag meer en meer mensen in Stormbreeze te verblijven.

Cara ziet Myra snel naar haar kamer gaan. Ze merkt de onhandige manier waarop Myra loopt met haar hand op haar buik, maar heeft geen tijd om zich er verder druk over te maken. Ze doet de deur achter zich dicht en zegt: 'Probeer nu maar te ontspannen Myra. We zouden hier veilig moeten zijn.

Ik zal ervoor zorgen dat Sean je in de gaten houdt. Ik moet weg naar de koning.' Cara loopt naar de trap naar de gemeenschappelijke ruimte. Het is erg luid voor deze tijd van de dag, maar het is dan weer een brouwfeest.

Ze vindt Sean flirten met de barvrouw, Carol een oude vlam van hem en loopt naar hem toe. 'Sean, ik wil dat je blijft en Myra in de gaten houdt. Ik weet niet zeker of ze niet gewond is geraakt tijdens het gevecht. Er is ook iets met haar.

Ik kan er echter niet mijn vinger op leggen.' vertelt Cara hem. "Iets aan haar hè? Ik heb gezien hoe je naar haar kijkt. Ze is een aantrekkelijke nachtelf, nietwaar?" Vraagt ​​Sean met een grijns. Cara kan het niet helpen, maar glimlacht en antwoordt: "Ja, dat is ze, maar dat is niet waar ik het over heb." 'Ik weet wat je bedoelt Cara, ze komt me bekend voor, maar van waar weet ik niet.' Cara pakt een drankje van het dienblad van de barmeid en drinkt het in één teug leeg.

'Ik moet naar de donjon.' zegt ze met de brief in de hand. 'Ga, ik zal hier zijn. Ik zal Myra niet uit mijn zicht laten.' zegt Sean, hoewel hij de hele tijd naar de sexy Carol staart terwijl Cara de herberg verlaat. Myra trekt langzaam en pijnlijk haar shirt uit waardoor de wond weer gaat bloeden. Ze weet dat ze hulp nodig heeft en staat op om naar de deur te gaan om de heksenmeester terug te roepen.

Ze krijgt de deur nauwelijks open als ze instort. Katt die zijn meester in gevaar ziet, duwt zich een weg naar buiten. Hij loopt door de gang en hoort stemmen in de kamer ernaast.

Hij krabt aan de deur en als die opengaat springt hij de kamer in. Hij kijkt van de man naar het vrouwtje en jankt en loopt de kamer uit en dan weer miauwend en jammerend naar het paar in de hoop dat de domme mensen zullen begrijpen wat hij hen probeert te vertellen. 'Ik denk dat de kat wil dat we Drake volgen.' Tika vertelt de paladijn. "Ik denk dat je gelijk hebt Tika, kom op, laten we gaan." Hij antwoordt. Ze volgen de kat en zien al snel de nachtelf op de grond liggen.

Ze krijgen haar terug in bed en Drake, die haar wond ziet, weet precies wat hij moet doen. Hij sprak een helende spreuk op Myra uit, sloot snel de wond en genas haar. 'Ik ga naar de herbergier en kijk of ik erachter kan komen wat hier aan de hand is.' Tika vertelt het hem. Ondertussen heeft Sean, als de trekpleister die hij is, zich in recordtijd een weg geflirt naar het bed van de barmeid. Hoewel de dwerg klein van gestalte mag zijn, maakt hij dat op andere gebieden meer dan goed.

de jonge donkerharige barvrouw heeft snel haar kleding uitgetrokken en laat haar grote borsten zien. Seans groene ogen konden niet anders dan oplichten als hij ze ziet. Zijn handen gingen snel naar haar stevige borsten.

Zijn duimen strelen de snel hard wordende tepels. Ze maakt zijn broek los en hij stapt er snel uit als hij op het bed gaat zitten. Carol knielt tussen zijn benen en glimlacht naar hem terwijl haar hand hem begint te strelen. Met mooie stevige slagen krijgt Sean snel een oppepper en wanneer hij voelt dat haar mond hem naar binnen neemt, kreunt hij van puur plezier.

Zijn hand die naar haar achterhoofd gaat, zegt: "Ja…ja…dat is het Carol." Carol begint harder te zuigen. Steeds meer van Sean's harde pik diep in haar mond nemen. Ze verwondert zich over zijn omvang en breedte en probeert hem helemaal te nemen en kan niet zonder een beetje te kokhalzen.

Ze voelt zijn handen in haar haar die haar aansporen om door te gaan. Ze duwt een beetje weg en laat haar tong om hem heen draaien. En dan terug naar deepthroating hem zo goed als ze kan. als ze zijn adem hoort versnellen en weet dat hij dichtbij is, trekt ze zich terug: 'Niet zo snel Sean. Ik wil dat dit zo blijft.' Carol duwt hem op het bed en gaat schrijlings op hem zitten.

dan bukt ze zich om hem te kussen en fluistert: 'Je bent veel te lang weggegaan mijn jager.' Ze staat op en pakt zijn pik en leidt hem naar binnen. Haar lichaam duwde hem naar beneden en nam hem mee naar binnen. Ze voelt zijn handen naar haar heupen gaan en begint hem te berijden. Haar borsten stuiteren lichtjes op en neer. Ze neemt ze in haar handen en streelt ze terwijl ze Sean berijdt.

Ze vinden snel hun ritme. Elk op zoek naar hun eigen plezier en dat van hun partner. Carol voelt haar orgasme opbouwen en berijdt Sean harder en sneller, terwijl haar plezier piekt en explodeert, ze gooit haar hoofd achterover en roept uit: "Yessss… oh Sean… yessss." Sean voelt haar ingewanden samentrekken op zijn pik. Hij trekt zijn heup nog een keer omhoog en ontploft diep in haar. Carol zakt bovenop hem in elkaar en zegt: "Verdomme Sean, je was zoals altijd geweldig." Sean kust haar diep en lang en zegt: "Nee, het was alleen jij minnaar.

Jij alleen." Ze lagen een beetje bij elkaar geknuffeld. Armen en benen in elkaar geslagen en net toen ze op het punt stonden in te dommelen, gaat Sean rechtop zitten en zegt: 'Verdomme, ik was vergeten dat ik die nachtelf in de gaten moest houden.' Snel pakt hij zijn kleren en uitrusting en loopt naar de deur en zegt: 'Sorry Carol, de plicht roept.' "Dat doet het altijd." antwoordt ze zacht terwijl ze hem de deur uit ziet lopen. Cara rijdt hard en snel naar de donjon.

Als ze het kasteel nadert, ziet ze dat er veel commotie gaande is. En niet alleen de dronken goede tijd van het brouwfeest. Ik vraag me af wat er aan de hand is, denkt ze bij zichzelf terwijl ze haar teugels naar de staljongen gooit en naar binnen gaat. Ze hoort stukjes en beetjes van een gesprek. Ze kan alleen maar iets van een prinses onderscheiden.

Ze heeft geen tijd voor geruchten en roddels, denkt ze en zoekt snel een pagina op. 'Ik heb een dringende boodschap voor de koning.' vertelt ze een nabijgelegen pagina die hem de brief laat zien. 'Neem een ​​heksenmeester en ik zal het iemand laten weten.' De page vertelt het haar terwijl hij door de dubbele deuren loopt die naar de wachtruimte voor de koning leiden.

Cara kan niet stil zitten, dus ze loopt heen en weer en vraagt ​​zich af wat er zo belangrijk kan zijn om de plaag zo dicht bij Wynn forest en Stormbreeze te brengen. En wat deed die nachtelf hier ook. Sean kan haar maar beter goed in de gaten houden. Er was iets bekend over die jager.

Cara wist niet wat het was, maar haar gevoel vertelde haar dat het belangrijk was. Eindelijk gaan de deuren open en komt er een page naar buiten die zegt: "De koning kan je nu zien Cara." Cara liep snel de kamer in en knielde voor haar koning neer. 'Sta Cara van Var Talon op en vertel ons wat voor nieuws je hebt.' zegt de koning met haar volledige naam.

'Majesteit, ik weet niet wat het is, maar er zijn mensen gestorven om ervoor te zorgen dat dit bericht in uw handen is gekomen.' Cara antwoordt en geeft de brief aan haar koning. Cara stond op terwijl de koning de brief voorleest. Ze zag een flikkering over het gezicht van haar koning trekken terwijl hij het las.

Even leek het alsof er een sprankje hoop over zijn gezicht gleed en weg was. Nu is zijn gezicht weer onbewogen en in controle. Het verlangen om te weten wat er in de brief stond, drukt nog meer op haar terwijl ze wacht in de hoop dat koning David het nieuws zou delen.

'Heeft iemand anders dit gezien? Weet iemand anders dat je dit bericht naar mij hebt gedragen?' Koning David vraagt ​​haar dringend. 'Sinds de brief in mijn hand heeft iemand hem gelezen en slechts twee anderen weten dat ik deze brief in mijn bezit heb, mijn koning.' De koning stond op en gebaarde Cara te volgen. 'Kom met me mee, mijn trouwe heksenmeester.' "Ja mijn koning." zei Cara terwijl ze haar koning volgde naar een balkon. Het uitzicht is spectaculair. Je kon helemaal naar de haven kijken waar de grote schepen waren aangemeerd.

De mannen die heen en weer rennen zijn altijd bezig met laden en lossen. 'Jij en ik hebben menige strijd gevochten. Vele levens verloren zien gaan. Allemaal om de duisternis te stoppen die de structuur van onze wereld bedreigt.' zegt de koning met een zucht.

'Ja, mijn koning, die hebben we. En we zullen blijven vechten totdat de wereld weer veilig is. Tot we de duisternis terugslaan van waar het vandaan kwam.' Cara reageert niet zeker wat ze van haar koning moet denken. 'Ja, dat zullen we doen.

Als we maar goede en trouwe mensen hebben zoals jij, Cara.' de koning zegt een droevige glimlach op zijn gezicht. 'Dank u mijn koning. U weet dat ik alles zal doen. Ga overal heen om de verspreiding van dit kwaad te stoppen.' "Ja goede en trouwe dienaar.

Ik twijfel geen moment aan je. En daarom ben ik bang dat ik je moet vragen om er nog eens op uit te gaan en het onmogelijke te doen." Wordt vervolgd…..

Vergelijkbare verhalen