Erotic City: Pleasure in the Land of the Mad

Byron leert nieuwe wonderen aan een speciale gekke engel.…

🕑 13 minuten minuten Bovennatuurlijk verhalen

De snel afleidende professor was druk bezig met het onderzoeken van de verschillende kristalstructuren die hij niet opmerkte dat verschillende bleke schoonheden uit de donkere uithoeken van de stad kwamen. Ze negeerden zijn assistent, Harmony, omdat haar lichaam hetzelfde was als dat van hen. De gekken waren geïnteresseerd in de professor. Hij was anders; groter, sterker, gewoon anders, en dat op zichzelf was genoeg om hen te intrigeren.

Ze sloop door de straten naar waar het stel stond, en tegen de tijd dat Byron en Harmony wisten wat hen had overkomen, was het te laat. Verschillende vrouwen vielen tegelijkertijd aan, duwden Harmony opzij en tilden de verbijsterde man boven hun hoofd. Het zou een grappig gezicht zijn geweest, als het niet zo verwarrend was. 'Waarom hebben ze hem alleen,' dacht ze, 'en negeerden ze mij?' Harmony duwde zichzelf overeind en keek toe hoe de menigte albino-achtige vrouwen Byron over het pad droegen. Ze sloegen rechtsaf en verdwenen toen.

Ze ging op trillende benen staan ​​en veegde het vuil van haar broek. De straten waren weer verlaten; rustig. Ze legde de rugzak op haar rug en vertrok in de richting waarin de vrouwen waren gegaan op zoek naar de man van wie ze hield. Ondertussen probeerde Byron, terwijl hij zijn kleine handen opstak, erachter te komen wat er net was gebeurd, maar voordat hij een rationele beslissing kon nemen, gingen ze een woning binnen.

Hij ving vlug een glimp op van weelderige, diamantachtige meubels die fonkelden in het zwakke licht. Toen ze eenmaal op hun bestemming waren aangekomen, zetten ze hem op zijn voeten en liepen een beetje achteruit. De kleine groep staarde aandachtig naar dit vreemde wezen voor hen. Byron, die veel weg had van een wetenschappelijk experiment, observeerde hun gedrag.

Het was waar dat ze hem als een gevangene droegen, maar hij voelde geen vijandigheid van hen uitgaan. In plaats daarvan voelde hij hun nieuwsgierigheid, die hem in verwarring leek te brengen. De wetenschapper in hem nam het over.

Hij bestudeerde ze en vond het leuk wat hij zag. De groep bestond uit vijf vrouwen, die nooit spraken, maar veel gebaren. Hij concludeerde dat de gebaren hun manier waren om met elkaar te communiceren.

Hij raakte zijn borst aan en zei: 'Byron.' Ze hielden hun hoofd schuin, voordat ze gek naar elkaar gebaarden. Het was moeilijk te zien in de kamer, dus reikte Byron in zijn zak en haalde een aansteker tevoorschijn en stak hem aan. Onmiddellijk kromp de kleine groep ineen; terughoudend weg van het zachte licht. Het leek erop dat ze bang waren voor het licht, en hij wilde ze niet bang maken.

Hij blies de vlam uit en liet hen zien dat hij geen kwaad bedoelde. Een van de vrouwen gleed naar voren en stopte vlak voor hem. Ze stak haar hand uit, raakte de aansteker aan en keek toen naar hem op; ontzag in haar ogen.

Ze nam zijn hand in haar handen en gebaarde dat hij het nog een keer moest doen. Na een paar seconden besefte hij dat ze wilde dat hij de aansteker weer aanstak. Hij zette de schakelaar om en er schoot een zachte, gele vlam uit. De vrouw kromp ineen, maar bleef dichtbij. Ze keek hem verwachtingsvol aan.

Byron keek naar de vrouw. Haar haar was witachtig blond en haar huid was parelachtig roze dat schitterde in de dansende vlam. Ze was etherisch mooi, met haar blauwwitte ogen die een hartvormig gezicht domineerden. Bijna net zo lang als hij was, was haar slanke lichaam gekleed in een zijdezachte lap stof die gedrapeerd leek. Na die snelle beoordeling te hebben gemaakt, blies hij de vlam weer uit.

Ze hapte zachtjes naar adem en rende toen terug naar de andere dames, die waren achtergebleven. Hij keek toe terwijl ze verwoed naar hen gebaarde. De anderen leken bang en schudden hun hoofd.

Weerzinwekkend stuurde de vrouw ze weg. Ze keek toe totdat ze uit het zicht verdwenen, voordat ze zich weer naar hem omdraaide. Ze kwam zelfverzekerd naar hem toe; niet langer bang voor hem.

Omdat ze hem geen reden had gegeven om bang voor haar te zijn, wachtte Byron geduldig tot de vrouw dichtbij genoeg was gekomen, zodat hij haar kon zien. De vrouw stopte voor hem. 'Ayla,' zei ze; stem roestig door gebrek aan gebruik.

"Je kunt me begrijpen?" zei hij ongelovig. 'Ja. We kozen ervoor om niet te praten. De slimme mensen beschouwen ons als gek en laten ons met rust,' antwoordde Ayla.

"Heldere? Zijn er meer?" Byron staarde hem aan. "Oh ja! Veel meer. De slimmeriken wonen in de heldere stad. Ze maken anderen tot slaaf om hun werk te doen. We houden niet van het licht en willen geen slaven zijn, dus gedragen we ons gek, en ze sturen ver.

van ons, 'legde ze uit. 'Ik begrijp het,' zei hij. 'Ben jij een van de mythische?' zij vroeg. 'Wat bedoel je? Wie zijn de mythische?' Antwoordde Byron.

'Een man… mannen. Mensen waarvan wordt gezegd dat ze al lang geleden onder ons hebben geleefd,' vervolgde Ayla. 'Ja… ik ben een man,' zei hij tegen haar, 'je zegt me dat er helemaal geen mannen… hier zijn.' 'Nee… het zijn mythen,' zei ze. 'Nou, mijn liefste, ik ben zeker een man', verzekerde hij haar.

'Als je een man bent, bewijs het dan,' eiste ze. 'Hoe? Afgezien van het laten vallen van mijn broek en het laten zien van mijn geslachtsdelen, weet ik geen andere manier om het te bewijzen dan mijn woord,' stamelde Byron. 'Geslachtsdelen? Is dat het deel waarvan de verhalen veel plezier konden beleven?' ze fluisterde. "Eh… ja…," begon hij. Ayla schoot naar voren en pakte zijn broek.

'Dit moet ik zien!' Weg was de timide vrouw van vroeger. Er leek geen andere manier om haar ervan te overtuigen dat hij een man was, dus deed Byron geen enkele poging om haar tegen te houden, terwijl ze aan de knoop en rits rommelde. Omdat hij geen ernstig ritsletsel wilde, verwijderde hij voorzichtig haar handen en maakte zijn broek voor haar los.

Ayla glimlachte opgewekt naar hem en trok ze toen naar zijn enkels. Ze duwde hem terug naar een plat oppervlak dat als tafel of plank had kunnen worden gebruikt. Toen ze hem eenmaal had laten zitten, leidde ze zijn bovenlichaam naar achteren tot hij plat lag, met zijn benen vrij bungelend. Alya scheurde zijn overhemd open en streek met haar handen over zijn borstspieren.

Toen ze bij zijn kleine platte tepels kwam, stopte ze. 'Zo anders dan de mijne,' zei ze tegen hem. Voordat hij kon instemmen, trok ze de bovenkant van haar kleed naar beneden om haar borsten met de zijne te vergelijken. Byrons mond werd droog. Het omhulsel verborg een set grapefruitgrote bollen bedekt met een satijnzachte, witte huid.

Hij kon de exacte kleur van haar tepels ter grootte van een zilveren dollar niet vertellen, maar vermoedde dat het in het roze kleurbereik zat. Ayla streek met haar handen langs haar borsten, ze vanaf de onderkant tot een kom. Ze pakte haar tepel tussen wijsvinger en duim en kneep erin. Byrons pik begon op te zwellen.

Toen ze haar tepel eruit trok en hem terug liet stuiteren, dobberde zijn pik. De wetenschapper verliet hem; de man in hem hongerde. Het was moeilijk om afstandelijk te blijven toen ze aan haar duim likte en over zijn tepel wreef.

Zijn platte koperen schijven werden scherp, kleine pieken uit de constante aandacht van haar duim. Kleine bouten van plezier straalden van zijn tepels naar zijn nu keiharde pik, die met elke cirkel die ze maakte, dobberde. Ayla boog zich naar voren; haar zware borsten hangen. Ze liet haar tepels lichtjes over de zijne strijken. Al snel raakte ze verveeld met zijn tepels en waagde ze zich langs het platte vlak van zijn buik, terwijl ze zijn schatspoor naar beneden volgde.

Byron hield zijn adem in. Nu kon ze elk moment de rest van haar schede naar beneden trekken en andere plaatsen gaan vergelijken, en hij wist niet of hij dat zou overleven. Haar vingers kriebelden de huid langs zijn heupbeenderen, waardoor zijn granieten harde schacht zo hard trilde dat zijn eikel uit het gat aan de voorkant van zijn boxershort gluurde. Dat trok haar aandacht, en die bleke ogen dwaalden rechtstreeks naar het orgel om haar aandacht te trekken. Met de toppen van haar vingers raakte ze de glimmende paddenstoel aan, waardoor een kleine parelmoerachtige vloeistof ontsnapte uit de gleuf die hem sierde.

Siste Byron, en in de veronderstelling dat ze hem pijn had gedaan, rukte Ayla haar hand weg. 'Nee… Nee… Het is oké. Je hebt me geen pijn gedaan,' verzekerde hij. Voorzichtig raakte ze zijn eikel weer aan, verwonderd over hoe die bewoog. Ze pakte de tailleband van zijn boxershort en probeerde ze uit te trekken, en hij hielp haar door zijn heupen op te tillen.

Nu hij naakt op haar tafel lag, hoopte hij dat ze de rest van haar schede eraf zou nemen en zich bij hem op de tafel zou voegen, maar dat deed ze niet. In plaats daarvan gaf Alya een vuist tegen zijn schacht en kneep hij. 'Het is net als de voorwerpen die ik heb, alleen warm', zei ze; ogen zacht. Niet in staat om woorden te vormen, liet hij haar aan zijn pik trekken, totdat een gestage stroom voorvocht begon te lekken. Ze draaide haar handpalm over zijn pruim en bedekte haar hand met zijn gladde vloeistof.

Nu ze zonder wrijving op en neer zijn paal kon glijden, streelde ze hem sneller. Zijn gekreun vulde de stille lucht, toen ze plotseling stopte en opstond. "Stop niet… alsjeblieft!" kreunde hij.

"Mijn poesje! Het is zo nat. Waarom is het zo nat?" vroeg ze geschrokken. 'Je bent opgewonden, Ayla.

Het hoort nat te zijn,' probeerde hij uit te leggen. 'Zo komt het nooit! Zelfs als ik ermee speel,' riep ze, terwijl ze het tot een kom nam. Byron zag de ogen van de vrouw terug in haar hoofd rollen, toen ze haar opgewonden kut tot een kom omhulde, en vroeg zich af of ze ooit een orgasme had gehad. Ze liet haar kutje los en scheurde haar schede er helemaal af. Hij kwam op dat moment bijna, toen ze haar haarloze lippen wijd open trok en naar haar scharlakenrode vlees staarde.

'Byron! Ik ben zo opgezwollen. Het voelt zo anders, "zei ze; stem heester." Hoe voelt het? "Vroeg hij, terwijl hij langzaam zijn pik streelde." Ik weet het niet. Ik voel tintelingen in mijn clitoris. Mijn hele poesje voelt alsof het klopt met mijn hart, "gaf ze toe." Kom hier, "zei hij, terwijl hij zijn hand uitstrekte.

Ze pakte zijn uitgestoken hand en hij leidde haar naar de plek waar ze schrijlings op zijn gezicht zat. Zijn sterke armen omwikkeld. rond haar heupen trok hij zachtjes haar doorweekte poesje naar zijn mond. Ayla kreunde luid, toen zijn tong haar rijpe klitje raakte. Ze zat zo stil als een steen, terwijl hij haar groeiende knop ronddraaide, voordat hij zijn tong onder haar wreef kap.

Byron zoog haar pulserende kern in zijn mond en zoog uit haar poesje. Alya's ellebogen kromden, waardoor haar gezicht tegen zijn kloppende pik rustte. Met een lang lijzige klit op haar clit, liet hij het los uit zijn natte mond.

was volledig ingetrokken, en haar clit was verdubbeld in omvang. Ayla was zintuiglijk overbelast. Haar kutje kwijlde; haar genotknop gonsde. 'Oh Byron! Wat je me aandoet, voelt zo goed, 'kreunde ze ademloos.' Zuig op me, Ayla. Zorg ervoor dat ik me net zo goed voel als jij, "drong hij aan.

Ayla likte aan het puntje van zijn pik en ontdekte dat hij zout zoet smaakte. Ze duwde haar handen omhoog. Ze sloeg haar hand om de basis van zijn schacht en trok hem weg van Ze trok haar tong langs de gevoelige rand van zijn pruim en voelde zijn lichaam verstijven.

Ze was ervan overtuigd dat haar acties goed voor hem voelden en kietelde de lange, dikke ader die langs de achterkant van zijn schacht liep; haar tong onthield elke bult en heuvelrug langs de weg. Ze keerde terug naar zijn hoofd en tastte met het puntje van haar tong in zijn plasspleet; proef de crème die daaruit lekt. Eindelijk aangemoedigd sloeg ze haar lippen om zijn hele hoofd en zoog zachtjes. Byron, nu met zijn heupen op en neer pompen, stak zijn tong in de natte diepten van haar zoete poesje.

Hij schepte haar slagroom op en slikte. Natte, gedempte geluiden vulden de lucht, terwijl ze opgesloten bleven in de klassieke negenenzestig positie. Ayla's concentratie brak.

Zijn pik viel los uit haar mond en lag nat op zijn buik. Een lang, laag gekreun brak los van haar borst, terwijl haar kutje op zijn tong zoog. Ze drukte haar heupen hard naar beneden en wreef met haar klitje tegen zijn kin. Byron dacht dat hij zou verdrinken, toen een stroom van haar poesjesnectar in zijn mond stroomde. Ze bukte en bonsde in zijn gezicht, totdat haar weeën afnamen.

Ze legde haar voorhoofd op zijn dij en zei: 'Bedankt, Byron, dat je me de mythische man genoegen hebt geschonken. Hoe kan ik je belonen als je me hebt laten zien dat de man geen mythe is?' 'Zo,' zei hij, terwijl hij haar van zich af trok. Hij stond op van de tafel en duwde haar naar voren, totdat haar borst plat tegen het oppervlak stond. Vervolgens duwde hij haar benen verder open en tastte haar krampachtig poesje af met de sponsachtige punt van zijn pik. Het begrip bloeide op in Ayla's hoofd en ze pooide haar kont naar buiten, waardoor hij de hoek kreeg die nodig was om helemaal in haar strakke, natte kut te glijden.

Hij pakte haar heupen en begon de zijne hard tegen de hare te slaan. Op dit moment was hij niet bezorgd over haar plezier. Het enige waar hij aan kon denken, was hoe goed haar poesje aanvoelde, terwijl het zijn pik in een fluwelen bankschroef greep.

Ze was geil en bijna klaar voor een orgasme van zijn harde bonzen. Ayla reikte onder haar lichaam en bewoog haar klitje hard heen en weer, in een poging zijn stoten bij te houden. Haar kutje gutste, terwijl een ander hard orgasme haar besloop. Byron, eindelijk op zijn hoogtepunt, voelde zijn pik harder worden.

Hij bonsde harder, terwijl zijn hete sperma naar de oppervlakte borrelde. Hij hield haar stevig tegen zich aan en probeerde zo diep mogelijk in haar kutje te komen, en toen hij zijn lading in haar lichaam spoot, riep hij Harmony's naam. Het zweet gutste van zijn lichaam terwijl hij zwak tegen haar rug lag.

Zijn pik, zonder sperma, gleed uit haar kutje; druipend. "Wie is Harmony?" Vroeg Ayla. 'Het spijt me, Ayla.

Ik bedoelde niet…', stamelde hij. 'Het is oké, Byron. Is ze een speciaal iemand voor jou?' zij ging door.

'Ja. Ik realiseerde me tot nu toe niet hoeveel,' gaf hij toe. 'Je moet naar haar toe, Byron. Ze is hier niet veilig. Vind haar en vertrek.

De slimmeriken zullen haar vernietigen,' zei Ayla. "Wat hoe?" Zei Byron, nu gealarmeerd. 'Ze is dezelfde als wij.

Ze is niet nodig en zal als een nieuwe bedreiging worden gezien. Vind haar. Ik kan je helpen ontsnappen,' drong Ayla aan. Ze kleedden zich haastig aan en verlieten het gebouw.

Ayla bleef in de schaduw en leidde Byron door de achtergangen, totdat ze Harmony tegen een kristallen muur zagen leunen. Voordat hij de schaduwen kon verlaten, trok ze hem naar voren en kuste hem zachtjes op de lippen. 'Tot we elkaar weer ontmoeten, Byron. Misschien deel je de volgende keer je Harmony met mij,' zei Ayla, voordat ze in de duisternis verdween.

Byron stapte uit de schaduw en zei zachtjes: 'Harmonie!' Harmony sprong op en rende toen naar hem toe, haar armen om zijn nek geslagen. 'Ik dacht dat ik je kwijt was,' riep ze. 'Shh.

Het is goed nu, "verzekerde hij haar, terwijl hij over haar rug wreef," we praten later wel, maar nu moeten we hier weg. "Hij pakte haar hand en draaide zich om om terug te rennen zoals ze waren gekomen., maar werd tegengehouden door een muur van heldere, glinsterende vrouwen gewapend met wapens. Ze werden gegrepen, uit elkaar getrokken en gedwongen hen te volgen uit de donkere schaduwen en een stad in die was gebouwd van diamanten, saffieren, smaragden en robijnen. er was geen tijd om je te verwonderen over de schitterend gekleurde beschaving.

Ze waren nu gevangenen van koningin Sephora.

Vergelijkbare verhalen