Matthew's Choice - Een Halloween-verhaal

Is Matt op een beste Halloween-feest ooit? Of gevangen in een val?…

🕑 18 minuten minuten Bovennatuurlijk verhalen

Matt wordt uitgenodigd voor wat gegarandeerd het beste Halloween-feest van zijn leven wordt. Zijn vriend heeft beloofd dat dit zijn laatste nacht als maagd zal zijn. Maar er is een addertje onder het gras. In dit geval zit de duivel echt in de details.

Matthew Walker stond in de deuropening en keek langzaam de kamer rond naar de gekostumeerde feestgangers. Tot zijn verbazing zag dit eruit alsof het een uitstekend Halloween-feest zou kunnen worden. Afgezien van het feit dat ze bijna 1.80 meter lang was, leek het meisje in het feeënkostuum dat de deur had geopend precies op Tinkerbell. Haar blonde haar was opgestoken op haar hoofd. Haar mond was gevormd in een parmantige grijns.

En haar grote blauwe ogen fonkelden toen ze zei: "Welkom op het feest, kapitein.". Matt was zelf een vrij goede imitatie van Jack Sparrow, compleet met nepbaard en vlechten. Terwijl Tinkerbell wegliep, kon hij niet anders dan haar welgevormde benen opmerken en de hint van billen die onder de gekartelde zoom van het korte, groene kostuum uit gluurden.

Ze boog zich een beetje voorover om met iemand aan een tafel te praten en zijn ogen waren gericht op wat zeker een naakte ezel was. Als haar vleugels hem niet hadden afgeleid terwijl ze snel sloeg alsof ze probeerde te vliegen, zou hij naar die kont zijn blijven staren terwijl ze zich oprichtte en verder door de kamer liep. In plaats daarvan volgde hij haar slaande vleugels met zijn ogen totdat ze langs een man liep die perfect was opgemaakt als een Sater. Op dat moment werd zijn aandacht getrokken door het feit dat de Sater de naakte borsten van een vrouw streelde in een exotisch, maar niet helemaal te beschrijven kostuum dat haar schijnbaar naakte lichaam volledig bedekte.

Matt wist niet precies wat het kostuum was of wie de vrouw moest zijn, maar haar huid pulseerde en gloeide op de een of andere manier bijna oranje alsof er iets gesmoltens onder het vlees stroomde. En haar schaamhaar of misschien was het in ieder geval een Merkin, haar ruime struik was op de een of andere manier verlicht zodat het leek alsof het in brand stond. Er was toch zeker een batterijsysteem en LED's begraven in dat vlammende kutje. Wat de lichten ook waren, ze zorgden ervoor dat haar kruis feller gloeide terwijl de sater doorging met zijn borstmassage. Naast hen stond een enorme man die boven iedereen uittorende met zijn handen achter zijn hoofd gevouwen en zijn ogen gesloten.

Hij kreunde zachtjes, bijna alsof hij neuriede. Zijn uitpuilende buikspieren en nog meer uitpuilende lendendoek waren bijna op ooghoogte van de schare kleine nimfen die dicht om hem heen stonden. Ze hadden allemaal een identiek geverfde paarse huid en droegen wat leek op minitoga's. Door het algehele effect leken ze op triple-X Smurfins terwijl ze elke huid streelden die ze konden bereiken op de leviathan van een man.

Een man van middelbare leeftijd, gekleed als een oude filosoof, riep uit de andere kant van de kamer. De licht grijzende baard maakte geen deel uit van het kostuum, maar het deed hem wel erg op een oude Griek lijken. Het was Dave, de IT-nerd die op contractbasis de computers op het kantoor van Matt onderhield. Matt was niet zo zeker geweest van dit feest toen Dave hem voor het eerst had uitgenodigd en had bijna geweigerd. 'Dit is geen gimmick voor mijn bedrijf,' had Dave uitgelegd.

"Dit is een speciaal feest… een heel speciaal feest… voor een paar van mijn heel speciale vrienden.". Daves gezicht was toen gerimpeld in dat vreemde gegiechel dat hij gewoonlijk reserveerde bij het vinden van een ongewoon of obscuur probleem met het systeem. 'Ik nodig alleen alleenstaanden van jouw leeftijd of jonger uit,' had hij beloofd. Zijn handen zwaaiden voor zich door de lucht alsof hij een bordje liet zien, terwijl hij uitbundig zei: 'Gratis drank… gratis eten… goede muziek… goede tijden.' Zijn opwinding nam duidelijk toe terwijl hij sprak.

Hij boog zich dicht naar Matt toe en zei: 'Bovendien is er iets aan het naar een Halloweenfeest gaan in kostuum dat de innerlijke slet van elk meisje naar boven haalt.' Na een korte, diepe lach zei hij zwaaiend: 'En dat mijn vriend seks meent… en heel veel. Dit is jouw avond, Matthew. Ik kan je absoluut garanderen dat dit het beste Halloween-feest van je hele leven wordt.'. 'Wat heb je gedaan?' had Matt hem gekscherend gevraagd.

'Je ziel aan de duivel verkopen?' Dave keek erg geschrokken, maar lachte toen en antwoordde: "Zoiets, Matt. Maar dat is mijn probleem, niet het jouwe.". Alles wat Dave die dag aan Matt had verteld, was absoluut waar, inclusief zijn antwoord op Matts laatste vraag.

David Wilcox had zijn ziel vele jaren eerder aan de duivel verkocht. Hoe had hij anders zo kunnen worden rijk en succesvol als freelance computerspecialist?. Er was echter één onwaarheid in de verklaringen van David.

Het feit dat Dave zijn ziel aan de duivel had verkocht, was het probleem van Matt. Het was het probleem van Matt, want dit jaar was de laatste verlenging van Dave's contract met de duivel. Als het contract niet werd verlengd, trad de voltooiingsclausule in werking en zou Dave de duivel moeten vergezellen tot in de diepten van de helse verblijfplaats van die demon.

Als het contract echter deze zevende en laatste keer zou worden verlengd, zou Dave vrij zijn en Matt zou minstens de komende vijfendertig jaar van zijn leven op een zeer warme plaats doorbrengen. De verlengingsclausule was Davids kans om de voltooiingsclausule in zijn contract met Old Scratch te vermijden. Al dergelijke overeenkomsten uiteindelijk tot een einde komen, en er is altijd een soort van voltooiingsclausule in het contract. Die voltooiingsclausule houdt meestal in dat je met de duivel naar huis gaat en de grillen van die oude geit op een vreselijk groteske en pijnlijke manier dient.

Maar er is ook altijd een soort ontsnappingsclausule in het contract. Lucifer neemt graag ontsnappingsclausules op in alle contracten, omdat het mensen een vals gevoel van hoop geeft dat ze geen absoluut zekere toekomst van verdoemenis tegemoet gaan. Wie zou een contract ondertekenen wetende dat er na een periode van plezier en voorspoed geen ontsnapping mogelijk was aan een eeuwigheid in de hel? In dit geval was de verlengingsclausule heel eenvoudig. Aan het einde van vijfendertig jaar liep het contract af of werd het verlengd.

Als het zeven keer werd vernieuwd, werd het als vervuld beschouwd en was David Wilcox vrij. Deze Halloween, om middernacht, zou de zevende verlenging van Dave's contract zijn. Of het zou zijn dag van afrekening zijn.

Het is duidelijk dat hij tweehonderdvijftig jaar geleden zijn ziel niet had verkocht voor het begrijpen van computers. Nee, in die tijd was de man die op dat moment David Wilcox was een leerling horlogemaker in Zwitserland en niet een erg goede. Hij faalde jammerlijk. De enige reden waarom hij niet op zijn oor was gevallen, was dat hij een zeer volmaakte vaardigheid had. Hij was een expert om anderen zijn werk te laten doen, terwijl hij tegelijkertijd iedereen de schuld gaf van zijn mislukkingen.

Hij had net een zeer dure chronometer beschadigd die zou worden geleverd aan een rijke kapitein die hem nodig had voor een lange reis. Zonder een exact uurwerk was nauwkeurige navigatie onmogelijk, en David had zojuist de gewogen, tegengebalanceerde veerbeweging in de klok gebroken. De horlogemaker had beloofd dat het toestel morgen op Allerheiligen klaar zou zijn. David zou de laatste aanpassingen aan de veren maken om de nauwkeurigheid te garanderen, maar hij liet een klein stuk gereedschap in het werk vallen en toen hij het eruit trok, verbogen het een van de balansveren. De balansveren dienden in de plaats van een slinger voor deze klokken en als ze beschadigd waren, was de chronometer nutteloos.

Hij kon het ingewikkelde uurwerk op geen enkele manier demonteren en weer in elkaar zetten. Eigenlijk was er helemaal geen manier om het weer in elkaar te zetten. Hij wist niet hoe het werkte. De klok op het dorpsplein sloeg net middernacht toen een vreemde stem achter hem sprak. 'Je ziet eruit alsof je wel wat hulp kunt gebruiken,' zei hij vriendelijk.

Dave draaide zich om. Hij dacht dat hij alleen in de werkplaats was geweest. Daar, achter hem, stond een elegant geklede figuur, gehuld in een mantel tot op de grond.

Terwijl de mantel openging, vervolgde de stem: "Ik heb een zakelijk voorstel voor je. Ik zal je… kleine probleem oplossen en je een meester-klokkenmaker maken in ruil voor je handtekening op een eenvoudig promessecontract.". Op een van de belangrijkste en meest inzichtelijke momenten van zijn leven antwoordde Dave: "Klokken die kunnen werken aan boord van een zeilschip zijn de nieuwste uitvindingen, maar op een dag zullen ze zo oud zijn als het zand in de zandloper.

Ik zal uw belofte ondertekenen opmerking, maar alleen in ruil voor het zijn van een meester in wat de nieuwste uitvinding ook mag zijn.". Voor een korte tijd onderhandelden ze over kleine details, waaronder de aard van de ontsnappingsclausule en vervolgens zette David Wilcox zijn handtekening in bloed op het contract. Zijn naam veranderde door de decennia heen toen hij van plaats naar plaats verhuisde voordat mensen zich realiseerden dat hij niet ouder werd dan andere mannen. Ook zijn beroep veranderde.

Gedurende vele jaren was hij een zeer succesvolle meester-klokkenmaker. Maar toen werd hij onder andere een meester-ketelmaker, een spoorwegingenieur, een nucleaire wetenschapper en meest recentelijk een computertovenaar. Nu was het weer All Hallow's Eve en het contract liep af.

Na 245 jaar was het tijd voor zijn zevende en laatste vernieuwing… of zijn definitieve voltooiing. Lucifer wil de contracten op Halloween om middernacht beëindigen. Er is niets bijzonders aan Halloween waarvoor de contracten op die avond zouden eindigen, maar het draagt ​​bij aan de schrik van het evenement en de meeste stervelingen verwachten die datum meestal.

Trouwens, veel van de modernere contracten zijn eigenlijk begonnen op Halloween tijdens een of andere dronken orgie. Nogmaals, dat is puur een praktische kwestie. Hoe vaak, in de wereld van vandaag, kan iemand naar je toe lopen en zeggen dat ze de duivel zijn en niet de kamer uitgelachen worden? De verlengingsclausule in Dave's contract was uiterst eenvoudig.

Het enige wat hij hoefde te doen was iemand zover te krijgen dat hij voor de nacht met de duivel mee zou gaan. Als die persoon de duivel voor de nacht koos, dan moeten zij, en niet Dave, de komende vijfendertig jaar in de diepste uithoeken van de hel doorbrengen. Aangezien dit de laatste vernieuwing was, was het onduidelijk of Matt voor vijfendertig jaar of voor de eeuwigheid de gast van de duivel zou zijn. Dat klinkt niet bepaald eerlijk, toch? Maar wie heeft ooit gezegd dat de duivel eerlijk was? Dave was ook niet bepaald eerlijk. Hij had Matthew speciaal uitgenodigd omdat hij wist dat Matt problemen had met de omgang met vrouwen.

Het lokale gerucht ging zelfs dat Matt een authentieke dertigjarige maagd was. Ik zei toch dat Lucifer eigenlijk een vrouw was, nietwaar? Ze kan verschijnen als iets of iemand, maar haar natuurlijke staat is vrouwelijk. En het was met de Duivel in haar natuurlijke staat dat de keuze moest worden gemaakt. Alle kostuums op het feest waren ongelooflijk.

Dat kwam vooral doordat de meeste geen kostuums waren. Slechts drie mensen op het Halloweenfeest waren echte stervelingen. Dave, die verkleed was als Socrates.

Matt, die verkleed was als kapitein Jack Sparrow, en Gloria, die betoverd en passend gekleed was, zodat ze opging in de rest van de menigte. Die rest van de menigte waren verschillende demonen en halfgoden die zich hadden verzameld om van de avondfestiviteiten te genieten. Lucy was er natuurlijk ook, gekleed in een van haar meer erotische kostuums. Gloria was een van de secretaresses in het gebouw van Matt. Hij had vaak in zijn kantoor gestaan ​​en probeerde de moed te verzamelen om haar mee uit te vragen, maar had altijd ruzie met zichzelf als ze langsliep op weg naar de lift.

Als hij had geweten dat ze vaak langzamer liep in de hoop dat hij naar buiten zou komen en de lift met haar zou delen, had hij hem misschien de moed gegeven. Maar dat deed hij niet, en dus zouden ze elke dag gefrustreerd naar huis gaan. Gloria's rol hierin was een van de dingen die David tijdens zijn onderhandelingen met de duivel aan het contract had toegevoegd. Als het contract werd verlengd, ging de man die onverstandig had gekozen om de nacht door te brengen met de duivel terug naar de hel met Lucifer. De niet-gekozen vrouw die geen echte keuze had voor de avond, zou zelf de komende vijfendertig jaar in een ander soort hel doorbrengen.

Ze zou de vrouw/seksslavin van David zijn. Er waren zes eerdere vrouwen geweest. Ze waren alle zes te zien in verschillende "News of the Weird"-verhalen over vrouwen die op Halloweennacht verdwenen om de volgende naakt en zinloos en blijkbaar minstens dertig jaar ouder te worden gevonden. Zijn meest recente bedgenoot was nu terug in haar eigen tijd, dwaalde min of meer door de straten van San Francisco en probeerde te begrijpen waarom haar lichaam zo'n pijn deed en pijn deed. Er waren ook zes eerdere mannelijke vrienden die waren uitgenodigd voor een van Davids speciale Halloween-feestjes.

Ze verschenen ook de volgende, naakt en zinloos, en blijkbaar minstens dertig jaar ouder. Maar om de een of andere reden werd dit niet zo vreemd gevonden voor een man na een serieus feest. 'Matthew,' schreeuwde David, 'ik heb iemand die je echt moet ontmoeten.' Toen Matt dichterbij kwam, haastte Dave zich om hem te begroeten en zei zachtjes: 'Jij krijgt de eerste keus.' Hij dempte zijn stem nog zachter en zei: "De tweede keus vind ik prima.".

Vervolgens stuurde hij Matt naar een kleine tafel met vier stoelen eromheen. Twee van de stoelen werden bezet door buitengewoon mooie vrouwen. Beiden stonden op toen David met Matt naderde.

Een van de meisjes was gekleed of uitgekleed als een klassieke Halloween-duivel, compleet met rode huid, hoorns en een lange, puntige staart. Haar borsten waren helemaal bloot. De tepels waren verticaal doorboord met kleine, felrode hooivorken. De middelste tand van de vork strekte zich naar boven uit door de gezwollen nippel.

De andere twee tanden leken de tepel vanaf de zijkant stevig vast te grijpen. Een handvat van bijna vijf centimeter lang hing naar beneden en smeekte iemand om eraan te trekken om te zien of de piercings echt waren. Haar hoorns waren zo vakkundig gedaan dat je niet kon zien dat ze niet echt uit haar voorhoofd kwamen, vlak voor haar koolzwarte haar. En de staart, die over de bovenkant van een heel klein rood, met glitters bedekt bikinibroekje hing, leek te trillen en uit zichzelf te bewegen terwijl ze naar hem stond te staren en haar lippen likte met het puntje van haar tong.

Het algehele effect van het kostuum was verontrustend, maar het waren haar ogen die Matt het meest verontrustten. Hij wist dat je geweldige dingen kon doen met contactlenzen, maar het leek bijna alsof er vuur in haar ogen zat. Het zou gloeien en flakkeren wanneer ze hem bekeek.

Het tweede meisje aan tafel was verkleed als een engel. Haar blonde haar deed Matt erg denken aan dat van Gloria, aangezien het bijna tot aan het midden van haar rug viel. Haar tanden waren oogverblindend toen haar robijnrode lippen zich splitsten in een brede glimlach toen Dave Matt aan haar voorstelde.

Haar kostuum zelf was zowel extreem sexy als extreem bescheiden voor een modern Halloween-kostuum. Er was een wit, met bont afgezet bikinitopje dat haar borsten optilde en liet zien, terwijl het er niet meer van onthulde dan je zou kunnen zien in een elegante avondjurk. Haar buik was natuurlijk kaal, maar de vertoon van de huid eindigde net onder haar navel en reikte niet naar beneden tot op de schaamheuvel.

Haar billen waren zacht, wit, korte shorts die nauwsluitend zaten, maar niet extreem gevormd waren naar haar lichaam. Er was geen cameltoe en aan de achterkant en zijkanten van de korte broek verhulde een doorschijnende gedeeltelijke rok de welving van haar kont. De vleugels, die uit haar rug leken te ontspruiten, ongeveer waar de schouderbladen zouden moeten zijn, waren buitengewoon realistisch. Ze klapperden een beetje toen ze weer aan tafel ging zitten. Nogmaals, het waren haar ogen die Matts aandacht het meest trokken.

Ze waren helder en sprankelend blauw, zoals hij maar één keer eerder had gezien. In die tijd had hij Gloria voor het eerst ontmoet in de lift. Hij was niet van plan geweest om die dag oogcontact met haar te maken en wendde zich onmiddellijk af, maar de herinnering aan haar heldere, sprankelende blauwe ogen zou voor altijd diep in zijn geheugen verankerd zijn. De rest van het gezelschap leek naar de achtergrond te verdwijnen terwijl Matt, David en de twee vrouwen zaten te praten, wat slechts een moment leek, maar tegelijkertijd uren aanvoelde.

Matt wist niet meer precies wanneer ze het feest hadden verlaten. Hij herinnerde zich slechts vaag dat hij haar mee terug naar zijn appartement had genomen. Hij herinnerde zich wel de intense en bijna ongelooflijke seks. Op de een of andere manier hadden ze allebei hun kostuums uit de weg geruimd voordat ze zelfs maar in de slaapkamer kwamen.

Hij had met één handbeweging de dekens van de matras getrokken en haar terug op het bed geduwd. Ze had zich aan hem vastgeklampt en hem met zich meegetrokken. Hij ging haar onmiddellijk binnen en begon woedend te pompen.

Dat was niet wat hij van plan was, maar het is wat zijn lichaam deed. Hij was ook van plan geweest om het veel langer uit te houden, maar nogmaals, de geest heeft dat vaak niet echt onder controle. De tweede keer was zij het die de boel weer op gang bracht. Voor haar was het waarschijnlijk gewoon een voortzetting van waar Matt mee begonnen was, maar deze keer kon hij het lang genoeg uithouden om haar te laten eindigen met een kloppend en schreeuwend orgasme. De derde keer was zijn idee.

De hectiek was verdwenen en het was een veel zachtere trip naar de orgasmeberg voor beiden. Toen vielen ze allebei diep in slaap in elkaars armen. De zon die door de ramen scheen maakte hem wakker. Matthew keek naar Gloria's blonde haar dat tegen zijn borst lag.

Ze draaide haar gezicht naar hem toe en hij keek in haar sprankelende blauwe ogen. 'Eerst even in de badkamer,' zei ze met een glimlach. Toen ze uit het bed gleed, voelde Matt iets tegen zijn been glijden. 'O,' zei ze met een klein lachje.

"Ik hoop dat dat weggaat zoals de rest.". Ze hield haar staart omhoog. Het was lang niet zo lang als de vorige nacht en het was niet langer rood. Er zat ook geen puntige punt meer aan het uiteinde, maar het was nog steeds zeker een staart. 'Ik denk dat mijn hoorns onder het bed zijn gevallen,' zei ze zacht.

"Die verdomde hooivorken leken gewoon weg te smelten terwijl we aan het vrijen waren.". Hij reikte omhoog en draaide zachtjes haar tepel tussen zijn vingers. 'Je ziet er beter uit zonder ze,' zei hij met een glimlach. "Hoe wist je," vroeg ze, "dat ik het was in plaats van Lucy?". 'Dat deed ik niet,' zei Matt, terwijl hij zijn schouders ophaalde en er tegelijkertijd verlegen, schaapachtig en schuldig uitzag.

"Maar ik wist wel dat het allemaal te mooi was om waar te zijn. Maagd is niet hetzelfde als dom.". Gloria keek op hem neer en hij vervolgde: "Ik herken een val als ik er een zie. Ik kon de zwavel in de kamer bijna ruiken. Er waren duivels en demonen en God weet wat nog meer overal waar ik keek.

En mijn IT-tovenaarvriend was de de meest kwaadaardige van allemaal. Ik had hem nog nooit zo duidelijk gezien. Ik wist op de een of andere manier precies wat hij aan het doen was. En ik wist dat ik op de een of andere manier naar de hel zou gaan aan het einde van dat feest.

". Zijn mond rimpelde een beetje toen hij even pauzeerde en toen snel zei: "Maar ik zou verdomme niet als maagd naar de hel gaan.". Hij keek nog schaapachtiger toen hij zei: "Dus ik liet mijn lagere brein het denken voor mij doen. Dat deel van mij besloot dat een demon veel meer kans had om alle kinky seksdingen te weten dan een engel. Mijn geest wilde mijn engel, Gloria, maar mijn penis wilde een geile zij duivel.".

Ze boog zich voorover en kuste hem lichtjes op het voorhoofd. "Nou," zei ze, "nu weet je dat ik beide kan zijn. En als ik dit contractgedoe goed begrijp, hebben we een lange toekomst samen dankzij Lucy en meneer Wilcox.". Haar staart gleed over en begon zijn slappe orgaan te strelen.

"Vertrouw in de toekomst gewoon niet op je penisbrein," zei ze. "Dit is misschien de enige keer in de menselijke geschiedenis dat een man uit de problemen kwam door achter zijn gordel te denken.". EINDE VERHAAL..

Vergelijkbare verhalen