Omarm het donker, mijn geliefde: deel één

Deel één: Ze wil dat hij een vampier van haar maakt, maar moet eerst bewijzen wat ze waard is…

🕑 13 minuten minuten Bovennatuurlijk verhalen

Omhels het duister, mijn geliefde: deel één achtervolging Eindelijk hield de irritante claxon op met gillen. Ik nam aan dat een ander nachtdier ons perimeteralarm had geactiveerd. Het was een wekelijks gebeuren waar ik aan gewend was geraakt. Dat gruwelijke geluid moest absoluut worden vervangen door iets minder zenuwslopend.

Aan de andere kant van het enorme complex hoorde ik de achterdeur van de keuken opengaan. Terwijl ik me afstemde op de vage geluiden die daar vandaan kwamen, kon ik het vertrouwde klikken van Nicole's naaldhakken onderscheiden. Maar er was meer. Ze was niet de enige en dat zette mijn bloed in vuur en vlam. Het stroomde door mijn aderen en wekte mijn ondode gevoel.

Spetterende geluiden vertelden me dat Katya boven aan het baden was en de ruches van oude perkamenten pagina's die werden omgeslagen zei dat Laurelynn in de bibliotheek aan het lezen was. Met alle rekening gehouden, wie er ook bij Nicole was, was van het terrein gekomen. Een indringer. Het klikken van haar hakken werd luider en de dubbele deuren naar mijn studeerkamer vlogen open. Nicole verscheen, gekleed in een satijnen dinerjurk, gespleten van haar gewelfde heup langs haar slanke bleke been en pronkte met de zwarte kanten slang die ze eronder droeg.

Haar lange kastanjebruine haar was naar één kant afgeworpen in een gevederde waterval. Precies zoals ik had aangegeven. Op sleeptouw was Nicole's sierlijke vuist gewikkeld om een ​​handvol honingkleurig blond haar dat toebehoorde aan een menselijke vrouw die wankelde om bij te blijven.

Gekleed in een spijkerbroek, een mouwloos hemd waar vrouwen van deze leeftijd dol op waren en een zwart leren jasje, was ze een slank ding. Ik nam haar geur in me op. Haar geur was een zalige mengeling van angst en opwinding.

Ik vond het nogal vreemd dat ze enige opwinding voelde. Het was niet op haar gezicht te zien, maar ik kon het vochtige verlangen tussen haar benen ruiken. Ik vond het een aangename geur. 'Hierdoor zijn de alarmen afgegaan, meester.' Nicole glimlachte triomfantelijk terwijl ze het meisje bij haar heup hield en de mens op zijn knieën hield.

"Inderdaad?" 'Ze beklom de oostelijke muur.' Ik keek naar het meisje. Haar haar was een warboel van Nicole die haar door een man behandelde, maar ik kon haar dunne neus, dikke lippen en grote ronde ogen zien. Haar atletisch vermogen was niet alleen duidelijk in haar magere en soepele lichaam, maar ook in het feit dat ze de zes meter hoge stenen en mortelmuur die het landhuis omringde, kon beklimmen.

Ze was opmerkelijk mooi. Haar nek strekte zich uit om naar me te kijken en ik liet mijn zwarte ogen in haar gedachten doordringen. Niet alle vampiers kunnen gedachten lezen. In feite kan niemand dat, maar ouderen zoals ik kunnen de emoties die we detecteren doornemen en een redelijk beeld krijgen van wat iemand in hun hoofd heeft. De opwinding van dit meisje kwam van het zien van mij.

Het was duidelijk te zien, toen je eenmaal door de angst sijpelde die door haar levendige aderen stroomde. "Dat is jammer." 'Jammer, meester?' 'Ja. Dat een mooi schepsel als zij zelfmoord heeft gepleegd.' Nicole knikte begrijpend. Een mens kan nooit te weten komen van ons bestaan. Iedereen die dat wel deed, werd afgewezen of vernietigd.

De laatste resolutie kwam veel vaker voor. Ze was hier echter niet voor niets gekomen en voordat ik van haar af kon komen, moest ik weten wie haar gestuurd had en wat ze dacht dat ze zou vinden. "Wat… wat?" stotterde het meisje. Haar handen trilden, maar ze verzette zich niet tegen vastgehouden te worden. Het zou zinloos zijn, maar dat ze niet worstelde, maakte het Nicole gemakkelijker.

'Ja. Overtreders op mijn domein leven niet om het daglicht te zien.' Ik benadrukte de dreiging met een opgetrokken wenkbrauw en slaagde erin niet te grinniken om de humor van mijn insider. Er waren slechts twee opties beschikbaar.

Dood haar, of keer haar. Hoe dan ook, ze zou nooit meer de kus van de zon op haar zachte, gladde huid voelen. 'Ze zei dat ze naar je toe kwam.' Ik keek naar Nicole en er was geen verandering in haar gezichtsuitdrukking. Ze had geen idee wat de mens zou willen, maar had in ieder geval de intelligentie om hem niet te doden voordat ik de betekenis van dit onverwachte bezoek kon achterhalen. De deuren achter mij barsten open.

Katya en Laurelynn waren gearriveerd, maar ik zwaaide met een hand terug naar hen en wuifde ze weg. Mijn blik bleef op het meisje gericht en de deuren vielen achter me dicht. Ze zouden in de buurt blijven, voor mijn veiligheid en hun nieuwsgierigheid. "Is dit waar?" Ik vroeg. Het meisje knikte, haar onderlip trilde.

Haar lichaamstaal was een en al angst. Trillend, huid bleek, maar haar ogen verraden die opwinding die ik kon ruiken. "Ik moet je zien." 'Ik ben hier duidelijk voor je ogen, mijn lieveling. Wat zoek je?' Ik besloot dat de angst werkte zonder mijn hulp.

Gezien haar reactie op mij, wist ik dat ik haar geen pijn hoefde te doen om de informatie te krijgen. Eigenlijk moest dit best grappig worden. 'Alsjeblieft. Ik ben gekomen om je te ontmoeten.

Ik wil zijn zoals jij.' Het meisje smeekte, keek naar me op met schotelvormige ogen en schijnbaar onaangedaan door Nicole die haar op haar knieën geworteld hield. Ik keek het meisje woedend aan en haar onderlip trilde, maar verder behield ze een schijn van waardigheid. Ze was moedig. Zoveel zou ik haar geven.

Maar toen had ze geen idee hoe fataal haar avontuur was geworden. 'Net als ik? Leg uit.' 'Een vampier. Ik wil een vampier zijn.

Net als jij.' Ik drong in haar geest, sorteerde haar gevoelens om de waarheid van haar woorden te onderscheiden. Ik kon geen leugen voelen. Zij wist. In een waas voor het menselijk oog lanceerde ik mezelf door de kamer en greep haar bij de keel. Ik tilde haar van de vloer en hield haar hoog genoeg zodat haar voeten een voet van de grond bungelden.

Nicole liet het haar van het meisje los en deed een stap achteruit. 'En hoe weet je dat ik een vampier ben?' 'Gah…ahhck…ik…' Ik maakte mijn greep losser zodat ze kon praten. Haar vingers krulden om mijn pols, maar het deed niet veel meer dan de druk op haar nek verlichten omdat het haar hele lichaamsgewicht droeg.

"Vertel het me." 'Ik zag je. Ik zag je eten.' "Hoe is dit?" 'Ik heb je gezien. In de steeg bij de gothic-club in het centrum. Ik heb je met dat meisje gezien.' Ik zette haar neer.

Haar lot was bezegeld. De spreekwoordelijke laatste nagel aan de doodskist. Maar ik moest er zeker van zijn dat niemand het wist. Ze viel niet flauw, ze bevuilde zichzelf niet en ze rende niet.

Alle lof voor haar moed. Of domheid. 'Heb je dat nu gedaan? En je wilt worden zoals ik?' "Ja." "Waarom?" Ik vond het vreemd, deze trend - dit fenomeen dat de afgelopen decennia was ontstaan. Mensen vonden de vampier intrigerend, zij het een mythe.

Al mijn eeuwen lang hadden mensen gevreesd en waren ze in opstand gekomen door mijn soort. En dat zouden ze ook moeten zijn. Maar in deze moderne tijd was het idee van vampiers geromantiseerd.

"Om voor altijd te leven. Om voor altijd lief te hebben." Haar ogen werden bezield door een gloed van opwinding terwijl ze sprak. Ik kon haar opwindingspiek weer ruiken.

Ze stapte naar me toe en haar slanke vingers reikten om me aan te raken. Ik kruiste mijn armen. Er flitste een waas tussen ons en Nicole onderschepte de hand van het meisje en haar pols. 'Je mag je meester niet aanraken, tenzij hij het toestaat,' zei Nicole sissend.

Het was waar. Ik stond anderen niet toe me aan te raken, tenzij ik dat ook wenste. Ze bloosde en knikte naar Nicole. Haar schouders zakten naar beneden van de nederlaag en ze wendde haar felgroene ogen weer naar mij toe.

'Volgens mij begrijp je niet wat je vraagt.' 'Maar ik wel. Ik weet dat het betekent dat ik moet sterven. En dan zou ik als vampier opstaan. Ik zou bloed moeten drinken.

Ik begrijp het.' Ik draaide mijn rug naar haar toe en liep nonchalant terug naar mijn met leer beklede divan. Ik zat in het midden, armen loom gedrapeerd over de dikke armleuningen en hield haar met een donkere blik vast. Ze had geen idee. "Dan ben je een dwaas. Je zou jezelf verbannen, om nooit meer de zon te zien in je eeuwige leven.

Om te leven van het bloed van anderen als een zielige bloedzuiger. En om de wenken van een meester te dienen.' 'Ik zou je willen dienen. Ik zou alles doen. Alles.' 'Geloof me, kind, als ik zeg, oh ja, je zou alles doen.

Alles wat ik wenste. Terwijl ik mijn meester bediende voordat ze in de zon ging, vervullen mijn bruiden al mijn verlangens.' Haar ogen werden groot en hoe ze ook probeerde, ze controleerde tevergeefs de krul van haar lippen aan de randen. Haar lichaamstaal was duidelijk, maar mijn zintuiglijke waarneming gaat veel dieper dan een sterveling. Het bloed dat door haar aderen stroomde versnelde en stroomde naar haar wangen, waardoor ze een mooie roze tint kregen. 'Ik zou ook.

Alsjeblieft.' 'Je hebt geen idee van wat je zegt.' Haar keel vernauwde zich en ze slikte. Ik hield mijn blik op de hare gericht en daagde haar uit met slechts een blik om haar aandacht ergens anders dan mijn blik te richten. sprankelende groene ogen vastgelijmd aan de mijne. Zonder het oogcontact te verbreken, spreidde ik mijn armen, liet een hand naar buiten vallen naar Nicole en wenkte. "Laat haar zien wat het betekent om mij als meester te dienen," zei ik tegen mijn bruid.

Nicole's 15 cm hoge hakken klakte over de hardhouten vloer en zonder aarzeling of bezwaar knielde ze tussen mijn benen toen ik ze voor haar uit elkaar deed. Ze maakte behendig mijn riem los en ritste mijn broek dicht. De ogen van het meisje trilden in haar oogleden en ik kon haar hart horen beuk snel. Ze wilde naar beneden kijken terwijl Nicole mijn erectie uittrok, maar paste uitdagend bij mijn blik. In tegenstelling tot de legendes van weleer, voelen we ons niet zo koud aan als we hebben geportretteerd.

We spannen ons minder in dan stervelingen, en zo bouwen we minder wrijvingswarmte op, maar we bewegen wel en het bloed stroomt wel naar binnen ons, dus we voelen warm aan. Nicole's hand was heerlijk zo. Ze krulde het om me heen en streelde me met vederlichte delicatesse waarvan ze wist dat ik ervan genoot. Mijn blik bleef op het meisje gericht en hoewel ze dapper vocht om haar ogen op de mijne gericht te houden, keek ze naar beneden en zag Nicole me in haar mond nemen.

Ik siste van plezier bij de vochtige warmte van haar zoete mond. De blik van het meisje keerde aarzelend terug naar de mijne. Nicole klemde haar lippen om me heen en verzegelde haar zuigkracht op een wonderbaarlijke manier.

Haar hoofd bewoog langzaam op en neer en nam me mee naar binnen en naar buiten met heerlijke sensualiteit. Ze wist precies hoe ik het leuk vond en presteerde altijd op de hoogste kwaliteit. Het meisje verloor haar strijd om oogcontact te houden en liet haar blik zakken om Nicole aan mijn pik te zien zuigen.

'Alsjeblieft. Ik… dat zou ik doen.' Ze deed een stap naar voren, maar verstijfde toen Nicole lang genoeg bleef staan ​​om een ​​vernietigende blik op het meisje te werpen. 'Ja. Ik weet het,' antwoordde ik.

'Maar zie je, dat zou geen test van je loyaliteit zijn -' 'Ik zou voor altijd loyaal aan je zijn -' 'Onderbreek me nooit,' snauwde ik, boos door de brutaliteit van het meisje. Nicole schoof haar weelderige roze tong langs mijn lengte en ik ontspande weer. Ik moet bekennen dat ik door zulke dingen naar gelei ging. Het meisje liet haar kin zakken en keek naar de vloer.

Nicole slurpte en nam mijn volheid terug in haar zalige mond en ik kreunde. Ze had een hemels tintje, maar ik had een punt te maken, dus mezelf volledig onthullen aan de prachtige tong van mijn bruid zou moeten wachten, als het mogelijk was. 'Zoals ik al zei. Mij plezieren zou je loyaliteit niet op de proef stellen.

Je wilt me ​​nu al plezieren met je mond, zelfs zonder te weten of ik je wens zal vervullen om te worden zoals ik.' Ze wendde haar blik af, een hand kruisend onder haar borsten om haar andere arm vast te grijpen. Ik voelde een stroom van woede in haar aderen stromen. Excellent. 'Ik zou alles doen wat je vroeg.' "Kijk dan." Ze draaide zich om, terwijl de b nog gloeide op haar jeugdige wangen. Nicole bleef haar hoofd op en neer bewegen en zoog mijn hele lengte in haar prachtige mond.

Haar zachte lippen schampten langs mijn schacht en ze zwaaide met haar tong tegen mijn bonzende hoofd. Het meisje schaamde zich omdat ze moest kijken en hetzelfde wilde doen als Nicole voor mij deed. Dominantie gaat niet over seks, maar het is een krachtige demonstratie van iemands beheersing over een ander.

Een best plezierige. Plezier stak een vlam in het bloed dat door mijn aderen stroomde. De extase nam toe en ik haalde mijn vingers door Nicole's lange kastanjebruine haar. Ik krulde het, wikkelde het om mijn vuist en hield het stevig vast terwijl mijn heupen erotisch stuiptrekken.

Mijn bruid verdubbelde haar inspanningen, zoog harder en nam me snel in en uit. Haar tedere greep hield mijn scrotum stevig vast en liet mijn ballen tegen de basis hangen. Ik slaagde er niet in een kreun te onderdrukken, mijn heupen gingen op en neer, mijn pik dieper in Nicole's gretige mond pompen.

De spieren in het hele gebied tussen mijn benen spanden zich samen en spanden zich voort, ook al was er niet om te duwen. Het voelde nog steeds hetzelfde - net zo gelukzalig en ik huiverde van vervoering. Mijn orgasme was snel, maar intens. Glorieus. Een van de voordelen van vampier zijn was ook een vloek.

Toen we kwamen, was er geen probleem. Ons lichaam heeft geen behoefte aan sperma en maakt het dus ook niet aan. Maar er waren tijden - tijden als deze, waar ik het graag over haar gezicht zou zien spatten.

Het zou in ieder geval dienen als een onuitwisbare nadruk van mijn suprematie. Ik zakte terug in de Davenport en reikte naar beneden. Met een vinger tilde ik Nicole's mooie gezicht op bij de kin en ze volgde tot onze lippen elkaar ontmoetten.

Ik kuste haar koortsachtig, maar met een vriendelijke zoetheid. Als meester was het belangrijk dat ze wist dat ik haar echt waardeerde. En ik deed.

Ik rustte even en de ademhaling van het meisje was strakker geworden, haar ademhalingen scherp en snel. Haar opwinding was een plakkerige geur in de lucht. Ik keek naar haar en staarde. Ze ging naar bed, friemelend met haar handen, maar bleef precies waar Nicole haar had achtergelaten. "Wat is jouw naam?" "Jenifer." "Dank je, Nicole." Ik glimlachte naar mijn bruid en richtte mijn blik toen weer op Jennifer.

Nicole stond op en nam een ​​positie aan mijn rechterkant in terwijl ik mezelf opzij zette, zich ervan bewust dat Jennifer de hele procedure met verlangen gadesloeg. "Ik heb je lot nog niet bepaald. Maar deze nacht zal ik de kracht van je loyaliteit kennen. Ik heb absolute toewijding nodig.

Je zult deze nacht sterven, dat verzeker ik je. Maar het is aan jou om te beslissen of je opstaat of blijft dood. Begrijp je dat?" Ze knikte. "Ik doe. Ja." Jaag..

Vergelijkbare verhalen