Pianolessen en monsterverhalen

Muziek heeft charmes om de wilde borst te kalmeren.…

🕑 14 minuten minuten Bovennatuurlijk verhalen

De jonge Isabeau klemde haar kaken op elkaar en sloeg vier keer snel achter elkaar met haar vuisten op de ivoren toetsen van de piano. "Arpeggio's, arpeggio's, arpeggio's! Ik veracht arpeggio's!" schreeuwde ze het uit van woede en frustratie. Isabeau stond op van haar pianobank en stampte naar het open raam dat uitkeek over de onberispelijk onderhouden tuin van het landhuis. Ze stond uitdagend met haar rug naar haar pianoleraar, de Maestro, haar armen gekruist onder haar kleine borsten en haar hoofd hoog in de lucht.

De Maestro observeerde zwijgend het zestienjarige pianowonder vanuit de grote oefenzaal. Hij wachtte even om Isabeau te laten kalmeren voordat hij tegen haar zei: "De laatste vier klanken die je uit de piano hebt gestampt, waren de enige klanken die het waard waren om te horen van de les van vandaag, Isabeau." "Hmmph!" antwoordde ze en hief haar hoofd hoger in de lucht. De Maestro ging op de vleugelbank zitten. "Ik oefen elke dag arpeggio's, Isabeau. Ze vormen de basis waarop je vaardigheden groeien en waarop je kunt bouwen.".

De Maestro legde zijn vingers op de toetsen en speelde Nocturne 20 in C Minor Sharp van Frdric Chopin. "Een droevig en somber stuk, is het niet Isabeau?" vroeg hij aan de koppige zestienjarige. Ze antwoordde niet. Vervolgens speelde hij een rol in Franz Liszt's, Totentanz (Dance of the Dead). Het geluid dat zijn vingers uit de piano rukte, was boos, wanhopig en vervuld van woede.

Het trok Isabeau's aandacht. "Liszt zou piano's hebben beschadigd toen hij speelde. De meesten zullen je vertellen dat het de kracht was waarmee hij speelde die de schade veroorzaakte. Ze hebben ongelijk. Het was zijn passie en zijn obsessie met de dood die schade aan het instrument veroorzaakten, ' gaf de Maestro kalm de les aan zijn student.

'Kom naast me zitten, Isabeau. Ik wil dat je bij me in de buurt bent als ik het volgende stuk speel. Het is van een moderne componist, een van mijn favorieten.

Toen ik het voor het eerst op de radio hoorde, was ik achttien jaar oud, in 197". Isabeau hield voet bij stuk. Ze kromp niet ineen en antwoordde niet. De maestro grinnikte. "Ik vergeet dat je nog een kind bent.

Vergeef me. Alsjeblieft, Isabeau, wil je naast me komen zitten?". Isabeau snauwde terug: "Ik ben een vrouw. Geen kind.

Ik ben niet geïnteresseerd in de toespraak die je gaat houden. Ik ben ziek van arpeggio's! Ik wil spelen, niet oefenen.". De Maestro nam even de tijd voordat hij aan Isabeau vroeg: "Is het vanavond volle maan?".

Isabeaus oren spitsten zich. Ze draaide zich om en rende om naast de Maestro te gaan zitten. "Ja, het is vanavond volle maan!" antwoordde ze opgewonden. De meester glimlachte. "Je hebt weer een verhaal verdiend, Isabeau.

Ik kom om middernacht naar je slaapkamer.". Isabeau legde haar handpalmen tegen de valplank van de piano. "Dank u, meester." Ze sloot haar ogen en zei: "Speel voor mij. Ik ben klaar om te voelen.".

De Maestro speelde een explosief, kort stuk. De melodie was verblindend snel, gek, rauw, urgent en opwindend. Isabeau kreeg geen adem terwijl hij speelde. Toen hij stopte met spelen, vroeg Isabeau met grote ogen aan de maestro: "Wie was dat? Mozart, Rachmaninoff? Ik herken het stuk niet.".

De Maestro glimlachte en antwoordde: "Edward Van Halen's Eruption. Hij was niet veel ouder dan jij toen hij de muziekwereld veroverde. Het stuk is een arpeggio. Hij tikt op de snaren, in plaats van ze te tokkelen, op een elektrisch versterkte gitaar. het, ik beloof je dat je onder de indruk zult zijn.

Mijn vertolking op de piano doet geen recht aan zijn vaardigheid en genialiteit.". Isabeau knikte met haar hoofd en zei bedeesd: "Maak mijn verhaal heel eng. Ik hou ervan om bang te zijn. Het geeft me zo'n kick!".

De Maestro lachte en antwoordde: "Welk schepsel van de nacht zou je je willen bezoeken om middernacht?". Isabeau dacht even na en antwoordde toen opgewonden: "Een weerwolf!". "As je wilt, Isabeau," grinnikte de Maestro.

De Maestro was zorgvuldig uitgekozen uit tientallen potentiële muziekleraren voor het jonge wonderkind Isabeau. Haar moeder had persoonlijk elke potentiële leraar gescreend, geïnterviewd en over de kolen geharkt. Isabeau's moeder was een ervaren pianiste in haar eigen recht, en was begonnen met de muziekopleiding van haar dochter vanaf de dag dat Isabeau in staat was om op een pianobank te zitten. Isabeau's moeder had gestudeerd bij de beroemde Heinrich Gustavovich Neuhaus in Rusland. Dagen voor haar achttiende verjaardag, haar familie moest verhuizen naar de VS onder een dekmantel van geheimhouding.

De maestro vond het vreemd dat de moeder van Isabeau hem had uitgekozen om haar dochters tutor te zijn tijdens haar afwezigheid. Het huispersoneel bestond uit zes vrouwen. Hij had nog nooit een verwijzing gezien of gehoord naar een andere man in het afgelegen landhuis. Isabeau's vader was omgekomen bij een vreselijk, vurig auto-ongeluk op weg naar het ziekenhuis op de dag dat ze werd geboren. Misschien, dacht hij, was de tragische gebeurtenis zo pijnlijk geweest voor Isabeau's moeder dat ze niet bereid was het risico te nemen om in welke hoedanigheid dan ook in de buurt van een andere man te komen.

Aangezien ze een maand in het buitenland zou zijn, hoefde ze geen contact te hebben met de Maestro en had ze hem alleen uitgekozen vanwege zijn onderwijsvaardigheden. De Maestro had zijn intrek genomen in het ruime gastenverblijf op nog geen vijftig meter van de hoofdwoning. Zijn contract was voor een maand, tegen een exorbitante vergoeding die vooraf was betaald door de zeer rijke weduwe.

In de korte tijdspanne van drie weken was de Maestro erg gesteld geraakt op zijn mooie, jonge en getalenteerde leerling. Zoals Isabeau dol op hem was geworden. De Maestro begaf zich een paar minuten voor middernacht naar het landhuis.

Eloise, een van de dienstmeisjes, deed de voordeur open en begroette hem. "Je verwent het kind," glimlachte ze hartelijk terwijl ze de woorden uitsprak. De maestro glimlachte terug en antwoordde: "Het is het minste wat ik voor Isabeau kan doen.

Een afleiding van alles wat van haar verwacht wordt, is goede therapie. Ze is een koppige en moeilijke student, maar ze werkt heel hard en is haar eigen ergste criticus. .". Eloise knikte en antwoordde: "Ik zal niet waken buiten haar kamer terwijl je een verhaal voor Isabeau verzint.

Je verhalen bezorgen me nachtmerries. Ik weet niet hoe ze die vreselijke verhalen ook maar enigszins amusant vindt." De meester lachte. "Ze heeft een zeer actieve en levendige fantasie, net als elke andere jongedame van haar leeftijd.".

'Kom naar buiten als je klaar bent, Maestro. Ik ga naar bed. Welterusten,' verontschuldigde Eloise zich beleefd. "Welterusten, Eloise.". De maestro probeerde de gedachte aan Isabeau's slanke, jonge lichaam uit zijn gedachten te verdrijven toen hij de wenteltrap naar haar kamer opliep.

Zijn pik trilde bij de gedachte Isabeau te zien gekleed in een strak, wit sweatshirt dat haar ronde, stevige jonge kont nauwelijks bedekte. Ze droeg nooit slipjes in bed. Als ze bang werd, verhardden haar tepels en staken ze door het dunne katoen. Isabeau zou zichzelf niet bedekken of haar verharde, roze tepels proberen te verbergen.

Ze genoot van het observeren van zijn reactie op haar jonge lichaam. De wellustige blik op zijn gezicht en de flinke bobbel in zijn broek maakten haar nat en het voelde alsof haar buik van binnenuit werd gekieteld. Ze zou zich stevig in een deken wikkelen als het verhaal dat de maestro vertelde ten einde liep.

En wrijf over haar natte poesje terwijl de Maestro het angstaanjagende einde vertelde. Iets waar de Maestro zich terdege van bewust was, buiten medeweten van de jonge Isabeau. Die avond had ze besloten dat ze de Maestro een verhaal zou vertellen.

Haar favoriete verhaal. "Binnenkomen!" riep Isabeau opgewonden toen ze van haar bed sprong toen ze de klop op haar slaapkamerdeur hoorde. De sluwe grijns op Isabeau's gezicht was het tweede dat de maestro opmerkte toen hij haar slaapkamer binnenkwam. De eerste was wat ze aanhad; een witte, racerback, tanktop en babyblauwe meisjesboxershort.

De Maestro keek woedend naar haar blootliggende platte buik en liet zijn blik langzaam zakken naar de dikke, driehoekige heuvel tussen haar benen. Isabeau was opgetogen over de reactie die ze bij hem had uitgelokt. "Nou? Kat heeft je tong?" vroeg ze bedeesd.

"Ik ben klaar voor mijn verhaal, Maestro.". De Maestro schraapte zijn keel en antwoordde: "Ja, natuurlijk, Isabeau. Jouw verhaal." Isabeau huppelde naar de bordeauxrode, fluwelen gordijnen van vloer tot plafond en trok ze uit elkaar, waardoor het bleke licht van de volle maan haar slaapkamer binnenviel door de open schuifdeuren die naar een balkon leidden. De Maestro deed de lichtschakelaar uit en deed de slaapkamerdeur op slot.

Zijn pik trilde bij de aanblik van Isabeau, badend in bleek maanlicht. De meisjesachtige rondingen van haar slanke lichaam werden geaccentueerd door de schaduwen van het bleke licht. Zijn lust voor het jonge meisje had een nieuw hoogtepunt bereikt. Even overwoog hij tegen Isabeau te liegen en haar te vertellen dat hij zich niet lekker voelde en dat hij weg moest gaan.

Hij zou haar nog een avond een verhaal vertellen. Toen Isabeau zich omdraaide om de Maestro aan te kijken, vreesde hij dat hij de ongepaste impulsen die ze in hem opwekte niet zou kunnen bedwingen. Haar lenige, jonge lichaam leek te kloppen in de schaduw.

Roep hem om haar brandende verlangen om aangeraakt te worden te kalmeren. Hij sloot zijn ogen en wreef ze uit. Het schemerige licht moet zijn ogen parten hebben gespeeld; hij meende een turquoise gloed te zien die uit Isabeau's porseleinen huid straalde.

Isabeau vroeg: "Gaat het, Maestro?". Een vreemde vermoeidheid overspoelde hem. Hij greep met beide handen de armleuning van de salonstoel vast en ging zitten. Isabeau vroeg opnieuw, terwijl ze naar hem toe liep: "Gaat het, Maestro?".

De maestro schudde zijn hoofd; zijn ademhaling was onregelmatig en moeizaam geworden. Zijn geest racete met vreemde beelden, beelden en geluiden. Hij hoorde in de verte de golven tegen de rotsen beuken en de zilvermeeuwen hoog boven hem krijsen. Toen Isabeau zijn hoofd in haar handen optilde, was de geur van de zee overal om hem heen.

"J-ja," antwoordde hij. Misschien moet ik vertrekken, Isabeau. Ik voel me niet mezelf.

Dit verwarde gevoel dat door me heen raast, ik denk niet dat ik de macht heb om het onder controle te houden.'. 'Oh,' zei Isabeau kalm en vroeg: 'Over welk gevoel heeft u het, Maestro?' worstelde om haar gezicht in beeld te brengen. De turkooizen waas gloeide helderder om haar heen. "M-mijn lust voor jou, Isabeau. Het is krachtiger dan je je kunt voorstellen.

Het is gekmakend. Ik hoor, ruik en proef de oceaan in je slaapkamer… in jou.". Isabeau greep de Maestro bij het haar en trok zijn hoofd naar haar buik.

Ze zwaaide haar heupen heen en weer, langzaam en verleidelijk. "Je ruikt, proeft en hoor alleen mij, Maestro. Ik ben de zee.' Ze tilde een slank been op en plaatste haar voet op de armleuning van de stoel.

Isabaeu duwde haar heupen naar voren en trok de mond van de Maestro naar haar gleuf. dieper in verbijstering. Zijn wellustige honger naar de jonge Isabeau verteerde zijn ziel. Hij zoog op Isabeau's mollige poesje door de katoenen stof die hem haar volle smaak ontzegde. Hij greep naar het babyblauwe materiaal en scheurde haar korte broek aan flarden.

Isabeau gooide haar hoofd achterover, deed haar topje uit en spreidde haar kutje wijd met haar duim en vingers.'Drink van mij. Ik ben zo diep als de zeeën." Isabeau huiverde bij het gevoel van de mond en tong van de Maestro op haar binnenste plooien en clit. De Maestro gleed beide handen om Isabeau's heupen en klauwde naar haar kont terwijl hij haar jonge, zilte kut naar zijn mond trok. Isabeau's gekreun vulde zijn oren.

Het was een geluid als geen ander dat de Maestro ooit had gehoord. Hij was betoverd door de verleidelijke, diepe droefheid in Isabeau's lustlied. Hij moest in haar zijn. Hij moest de mooie verleidster neuken met de stem van een gekwelde engel.

Hij sloeg zijn armen om Isabeau's middel en stond op uit de stoel. Op wankele benen droeg hij haar naar het bed, terwijl hij doorging met likken, zuigen en knagen aan het druipende poesje van het jonge meisje. Hij draaide zich om en ging op de matras zitten. Isabeau duwde hem op zijn rug en ging schrijlings op het gezicht van de Maestro zitten, haar kutje tegen zijn mond wrijvend terwijl ze de mooiste melodie kreunde die hij ooit had gehoord. "Ik moet je neuken, Isabeau.

Ik word gek als ik niet in je klaarkom!" riep de Maestro uit. Isabeau reikte achter haar en bevrijdde de kloppende pik van de maestro uit zijn broek. Ze legde haar handen op de schouders van de Maestro en liet zich langs zijn lichaam glijden. Ze wiebelde met haar heupen toen haar kutje zijn volledig stijve pik vond. De Maestro greep haar heupen en duwde zijn heupen omhoog, waarbij hij Isabeau met één krachtige stoot spietste.

Isabeau slaakte een bloedstollende kreet terwijl ze haar hoofd achterover gooide en haar armen wijd spreidde. De Maestro neukte zijn pik met wilde overgave in en uit haar. Hij moest haar pijn doen, haar in tweeën splitsen, haar poesje straffen en haar van binnen verbranden met zijn hete zaad. Hij neukte haar terwijl er een bloeddorst in hem woedde.

De Maestro had doodsbang moeten zijn toen Isabeau voor zijn ogen in een gevleugeld beest veranderde. Hij had voor zijn leven moeten vrezen. Hij had moeten walgen van het gevoel van haar klauwen die zijn gezicht streelden. Maar het vervloekte lied waarmee ze hem bleef serenade, deed zijn behoefte om haar te vullen met zijn zaad alleen maar toenemen. Ze spreidde haar zwarte vleugels en blokkeerde de maan.

Haar vleugels wierpen een helse schaduw over zijn lichaam. Het wezen sloeg haar benen om zijn middel en sloot haar enkels stevig tegen zijn onderrug, waardoor de Maestro's dieper in haar werden geduwd. Met een neerwaartse klap van haar vleugels waren ze in de lucht. Isabeau vloog haar slaapkamer uit door de openstaande schuifdeuren de bleke nachthemel in.

Ze zweefde naar de maan terwijl de Maestro haar zoute kut bleef beuken met een wellustig, krankzinnig ritme. Ze waren opgesloten in een dans zo oud als de zeeën en de bergen. Het lichaam van de Maestro verstijfde en het ritme van zijn stoten werd sporadisch. Isabeau kneep zijn pik strakker in haar en vouwde haar vleugels. Ze begonnen een vrije val te maken, de Maestro en Isabeau schreeuwden het uit in een griezelige harmonie terwijl hij zijn zaad in haar pompte en ze klaarkwam.

Hij opende zijn ogen en angst greep naar zijn bonzende hart terwijl hij keek naar de donkere, rotsachtige grond die op hem af snelde. Hij kneep zijn ogen stijf dicht en bad om vergeving. De Maestro werd abrupt uit zijn slaap gerukt. Met een schrik zat hij rechtop in zijn bed.

Hij greep naar zijn borst en haalde diep, wanhopig adem. De lakens waren vochtig van het zweet en plakten aan zijn koude, klamme huid. 'Het was maar een droom,' fluisterde een verre stem in zijn achterhoofd.

Hij stapte uit bed, trok een boxershort aan en liep naar de keuken voor een glas water. Zijn mond en keel waren kurkdroog. Hij stilde zijn dorst en werd opgeschrikt door een klop op de deur van het pension.

Toen hij de deur opendeed, begroette Isabeau hem met een glimlach en een gedekt dienblad. "Je hebt uitgeslapen, Maestro. Eloise heeft me gevraagd om je ontbijt te brengen.".

Ze liep langs de Maestro, zette het dienblad op de keukentafel en draaide zich om om weg te gaan. De maestro greep Isabeau's arm vast terwijl ze langs hem heen liep. "Ik kan me het verhaal dat ik je gisteravond heb verteld niet herinneren, Isabeau. Jij wel?".

Isabeau glimlachte, ging op haar tenen staan ​​en kuste de Maestro op zijn lippen. Haar kus smaakte vertrouwd op zijn lippen. Ze ademde zachtjes uit in zijn mond terwijl ze de kus verbrak. De geur en zoute smaak van de zee vulden de zintuigen van de Maestro.

'Het was maar een droom,' grijnsde Isabeau ondeugend naar de Maestro. VIN..

Vergelijkbare verhalen