Sherry's magische kerst

🕑 21 minuten minuten Bovennatuurlijk verhalen

Het was bijna middernacht op kerstavond en Sherry zat onderuitgezakt in een stoel in de zitkamer van haar kleine huisje, alleen verlicht door de sintels van het dovende vuur. Ze voelde zich helemaal niet lekker, weer eens een kerstdag alleen tegemoet, wat helemaal niet was wat ze had gepland. Sherry was lerares op een middelbare school, gespecialiseerd in natuurlijke historie, op een grote scholengemeenschap in een vervallen deel van de stad. Ze had biologie gestudeerd aan de universiteit en ontdekte al snel dat ze bijzonder gefascineerd was door de relatie tussen soorten en hun omgeving.

Ze had tijdens haar lange zomervakanties als vrijwilliger gewerkt aan natuurbeschermingsprojecten, en een van haar belangrijkste prestaties toen ze met lesgeven begon, was het overhalen van de directeur om haar toe te staan ​​een stuk oud industrieel braakliggend terrein achter de school om te vormen tot een wildernis., compleet met een natuurlijke wilde bloemenweide en een meertje. Ze was een gewetensvolle en enthousiaste lerares en was erg populair bij haar leerlingen, van wie velen in rijtjeshuizen zonder tuin woonden. Ze bouwde regelmatige veldstudiesessies in haar wildernis in de syllabus in en had ontdekt dat zelfs de meest hardnekkige tienerjongens, bevrijd van de beperkingen van het klaslokaal, enthousiast zouden worden over het bestuderen van het wilde leven in zijn natuurlijke omgeving. Het was Sherry's liefde voor de natuur die haar ertoe had gebracht een klein huisje enkele kilometers van de stad te kopen in plaats van een modern huis op een van de nieuwe landgoederen die rond de stad ontstonden om tegemoet te komen aan de vele forensen die de dagelijkse treinreis naar Londen maakten. Het huisje was gelegen op het open platteland in wat oorspronkelijk deel uitmaakte van Windsor Great Forest, en een deel ervan was erg oud, misschien wel zeven- of achthonderd jaar, hoewel het was uitgerust met alle moderne gemakken die essentieel zijn voor het leven in de eenentwintigste eeuw.

In tegenstelling tot sommige van haar meer cynische collega's, hield Sherry echt van kinderen en, zich ervan bewust dat haar biologische klok op drieëndertigjarige leeftijd tikte, had ze het stadium bereikt waarop ze het liefst had willen settelen met een geschikte man en een gezin van kinderen had gesticht. haar eigen. Ze was beslist niet preuts en genoot van seks. Een van de secundaire voordelen van haar baantjes in de zomervakantie was het aantal fitte en aantrekkelijke jonge mannen onder haar medevrijwilligers.

Een veel voorkomende en zeer aangename afsluiting van een dag hard werken en een avondje liedjes zingen rond een kampvuur, was een nacht van enthousiaste liefde in haar tent met een gewillige mannelijke partner. De jaren waren verstreken zonder dat ze de juiste man had gevonden, en ze had een aantal onbevredigende relaties gehad, waaronder een verzengende maar korte affaire met een collega-leraar, die helaas getrouwd was en niet bereid was zijn vrouw te verlaten, ook al beweerde hij dat ze frigide was. Ze had ook ontdekt dat een of twee ogenschijnlijk aardige mannen na een tijdje gewelddadig werden, wat haar weinig vertrouwen in het mannelijk geslacht had gegeven. Ze hoopte echter dat een paar romantische dagen alleen met haar nieuwste minnaar tot iets zouden leiden, maar hij had haar een paar weken voor de kerstvakantie gedumpt, klagend dat hij niet bereid was om permanent op de tweede plaats te komen voor de eisen van haar school.

werk zeker geen goed man materiaal. Omdat ze met Kerstmis niet alleen had willen zijn, had ze haar beste vriendin en collega-lerares uitgenodigd om een ​​paar dagen te blijven. Maar ze had de ochtend van de dag voor kerstavond gebeld om te zeggen dat ze toch niet zou kunnen komen omdat haar moeder op het ijs was uitgegleden en haar pols had gebroken, wat betekende dat ze al het koken voor haar zou moeten doen. familie.

Tot overmaat van ramp had de hevige sneeuwval vannacht de weg naar de stad geblokkeerd, zodat ze de kalkoen die ze had besteld niet eens kon ophalen. Het had ook de elektriciteitskabels laten vallen en toen ze op zoek was naar de kaarsen die ze bewaarde voor zulke noodgevallen, hadden de muizen ze opgegeten. Sherry voelde zich zo ellendig dat ze niet eens de moeite nam om de kou in te gaan om nog wat hout uit de houtopslagplaats te halen, dus besloot ze dat ze gewoon naar bed zou gaan, het dekbed over haar hoofd zou trekken en slapen tot het nieuwe jaar. Jaar.

Wat had ze nu graag gewild dat ze de uitnodiging van haar ouders had aanvaard en naar het noorden was gereden voor de kerstvakantie om haar jonge nichtjes en neefjes te vermaken, dat zou leuk zijn geweest en oneindig veel te verkiezen boven dit. Het zou zeker geen vrolijk kerstfeest worden. Het leek alsof ze nauwelijks haar hoofd op het kussen had gelegd of er werd hard op haar voordeur gebonsd.

Half in slaap worstelde ze om deze inbreuk op haar slaap te begrijpen, niet zeker of het maar een droom was, dus legde ze het kussen over haar hoofd en probeerde weer in slaap te vallen. Maar het gebonk ging door, nog harder dan daarvoor, dus gooide Sherry een kamerjas over haar pyjama, daalde de trap af en naderde de voordeur met schroom, meer dan een beetje gealarmeerd wetende dat de wegen waren geblokkeerd, en zich afvragend wie er in de buurt zou zijn. een nacht als deze. Het zou echter iemand in de problemen kunnen zijn, dus in de hoop dat ze er moediger uitzag dan ze zich voelde, trok ze de grendels terug en opende de deur op een kier om de nacht in te kijken.

Ze stond op het punt te zeggen: 'Vind je het niet wat laat om op iemands deur te bonzen? Kan ik je ergens mee helpen?' toen ze doodstil bleef staan ​​van verbazing bij de aanblik voor haar ogen. Bij haar deur stond de vreemdst uitziende man, volledig gekleed in bont, met een grote boog in zijn hand met een volle pijlenkoker op zijn rug en een lange gebogen hoorn die aan zijn riem hing. Het vreemdst van alles was zijn gezicht, waarvan het bovenste deel leek op een hertenkop compleet met gewei. Sherry wreef in haar ogen, denkend dat ze droomde, maar toen ze ze weer opendeed was het visioen er nog steeds.

Volkomen perplex deed ze de deur verder open en wat ze zag deed haar er nog meer van overtuigd zijn dat ze droomde. Het kleine bos aan de overkant van de weg van haar huisje was vervangen door een groot bos, de stammen van de bomen glansden bleek in het licht van de volle maan, en boven de hemel was het licht bezaaid met het licht van miljoenen sterren die als diamanten tegen de hemel schenen. zwartheid. "Wie, wie ben jij?" Sherry slaagde erin te stotteren, totaal verloren voor woorden.

"Ik ben Herne de Jager," antwoordde de man met diepe stem, "en ik ben op uw verzoek gekomen om u wat kerstsfeer te brengen.". 'Maar ik heb niemand gebeld,' zei Sherry met een klein stemmetje. "Je hebt de woorden misschien niet gesproken," zei hij ernstig, "maar je hart schreeuwde het uit in je eenzaamheid, en dus kwam ik." Nadat hij deze woorden had gezegd, bracht de man zijn hoorn naar zijn lippen en gaf drie lange stoten.

Toen hij klaar was, kwam een ​​menigte boswezens uit de bomen om achter hem te gaan staan, geleid door een wit hert met een gewei dat glinsterde als zilver. Hij blies opnieuw, en in een oogwenk veranderden de wezens in een leger elfen, allemaal gekleed in rood en groen, en het hert werd een knappe jongeman met haar zo blond dat het bijna wit was en ogen als plassen vloeibare chocolade. Herne sprak nogmaals: 'Jongedame, ik wens u een heel gelukkig en gedenkwaardig kerstfeest, en moge het geluk u voortaan zegenen.' Daarmee draaide hij zich op zijn hielen en schreed het bos in en verdween al snel uit het zicht.

De jonge man, die er in Sherry's betoverde ogen uitzag als een god, nam haar bij de arm en leidde haar terug naar haar huisje, dat nu fel verlicht was door het vrolijke licht van duizend kaarsen. "Ga nu maar weer naar bed, mooie dame, en als je morgenochtend wakker wordt, is alles klaar voor je plezier," zei hij en duwde haar zachtjes in de richting van de trap. "Maar hoe zal ik je noemen?" vroeg Sherry, diep in de war door zijn woorden. "Ik ben Cernunnos," antwoordde hij, "maar geen vragen meer, "ga met je naar bed en slaap zacht de rest van deze nacht, want morgen zullen we feesten als koningen." De ochtend was al ver gevorderd toen Sherry werd gewekt door het magische licht van de zon dat weerkaatste op de sneeuw die haar slaapkamer binnenstroomde. Ze voelde zich meer uitgerust dan ze in lange tijd had gedaan en tegelijkertijd merkwaardig gelukkig, de ellende van de vorige nacht slechts een nare droom.

Ze keek naar haar klok en dacht: "Jeetje, het is bijna twaalf uur, tijd dat ik opsta en kijk wat ik kan vinden voor mijn kerstdiner. Ik heb misschien geen kalkoen, maar ik weet zeker dat ik iets speciaals kan vinden in de vriezer die toch opgebruikt zal moeten worden aangezien de stroom uitvalt, en ik heb voldoende flessen wijn.". Toen, toen haar zintuigen helderder werden, herinnerde ze zich: "Wat een vreemde droom had ik.

Op een vreemde manier zou ik alleen maar willen dat het waar was, maar er bestaat niet zoiets als magie. Het verdreef mijn blues wel, ik voelde me echt het spijt me heel erg voor mezelf, maar nu voel ik me zoveel beter, en dat is een soort magie, nietwaar? Fijne kerst, wereld!". Ze sprong uit bed en rende naar het raam.

Maar toen ze de gordijnen opendeed viel ze bijna achterover van schrik. De straatverlichting langs haar weg was verdwenen en de weg zelf was niet meer dan een ruige karrenbaan. Nog verbazingwekkender was dat het bos waarvan ze dacht dat ze er alleen maar van had gedroomd, er nog steeds was en nu een wonderland van zwart en wit was. De verse sneeuwval van de nacht bedekte elke tak zodat de bomen in het zonlicht glinsterden met een miljoen punten zilver.

Op dat moment werd er zacht op de deur getikt, die openging en een kleine elf binnenliet met een dienblad met een dampende mok warme chocolademelk. "Fijne kerstdag, mevrouw," trilde de elf, "alles is bijna klaar en uw gastheer verzoekt u om één uur bij hem te komen voor een glas glühwein voor het eten." Alles leek te zijn zoals de elf had gezegd, want door de open deur kwam de heerlijke geur van geroosterde kalkoen uit de keuken beneden, en nadat ze zichzelf had geknepen, zei Sherry tegen zichzelf: "Nou, als dit een droom is, is het zeker een heel mooie droom." één, dus ik kan er net zo goed van genieten," en ze glimlachte blij. Nadat ze had gedoucht en haar tanden had gepoetst, zocht Sherry in haar kast naar iets feestelijks om aan te trekken, maar na lang nadenken koos ze voor een eenvoudige witte zijden blouse en een knielange rok van diep karmozijnrood.

Omdat het echter eerste kerstdag was, dacht ze beter aan haar normale, praktische katoenen ondergoed en trok ze haar favoriete zijden lingerie aan met doorschijnende kousen en bretels. "Ik weet niet wat me bezield heeft, maar ik kan me net zo goed sexy voelen," dacht ze bij zichzelf, "ook al is er waarschijnlijk niets aan de hand.". Een uur later, nadat ze grote zorg had besteed aan haar make-up en met haar lange zwarte haar samengebonden met een rode en zilveren strik, kwam Sherry haar zitkamer binnen, een beetje wankel op een paar zilveren pantoffels met hoge hakken. Cernunnos stond op van zijn stoel bij het laaiende haardvuur en deed een stap naar voren om haar te begroeten, nam haar hand en bracht die naar zijn lippen om hem de zachtste kusjes te geven.

"Namens alle wezens van het bos, mag ik u een heel gelukkig en vreugdevol kerstfeest wensen," zei hij, "en nu zal het mij een genoegen zijn om dit de beste dag van uw leven te maken.". Enkele uren later, na een heerlijke maaltijd, en toen alles was opgeruimd, verdwenen de elfen allemaal en lieten Sherry en Cernunnos alleen achter. Cernunnos schonk ze elk een cognac in en ging toen naast haar op de bank zitten. Hij sloeg zijn arm om haar heen en trok haar naar zich toe met haar hoofd op zijn borst.

"Meneer," zei ze, "als dit een droom is, dan is het een heel mooie geweest, en het enige wat ik kan zeggen is bedankt dat u mij zo'n mooie eerste kerstdag hebt gegeven." "Mijn beste Sherry," antwoordde hij terwijl ze door haar haar streelde en haar donkere lokken tussen zijn lange vingers liet glijden, "je dag is nog maar net begonnen, want nu is het mijn beurt om je mijn speciale kerstcadeau te geven.". Omdat ze zo dicht bij deze geweldige man was of hij gewoon een verschijning was, voelde Sherry zich meer gevoed dan kon worden verklaard door de wijn die ze had gedronken, en ze moest toegeven, een beetje tintelend; maar het enige wat ze als antwoord kon zeggen was: "Wat kun je me nog meer geven, het is al de beste eerste kerstdag die ik me kan herinneren sinds ik een kind was.". Cernunnos zei niets, maar draaide haar gezicht naar het zijne en kuste haar zachtjes op haar lippen. 'Dit zal mijn geschenk zijn, mijn liefste,' mompelde hij, 'om je in mijn armen naar een land van plezier te dragen', en hij kuste haar opnieuw, terwijl hij zachtjes haar lippen betastte met zijn tong. Sherry, diep aangetrokken door zijn krachtige mannelijkheid, begon te reageren op zijn kussen, opende haar mond om zijn tong te laten voelen en tegen de hare te laten flikkeren.

Hun kussen werden al snel hartstochtelijk en ontspannend in zijn armen, ze liet zich meeslepen op een vloedgolf van opkomend verlangen, en terwijl ze diep in de bodemloze putten van zijn donkere ogen keek, gaf Sherry zich zonder een woord te zeggen over aan zijn wil. Cernunnos stond op en trok Sherry overeind, zei gewoon: 'Kom,' en tilde haar zo moeiteloos op alsof ze niet meer dan een veer woog, en droeg haar de trap op naar haar slaapkamer. Hij sloot de deur achter zich, draaide zich om en begon haar uit te kleden, waarbij hij tussen elk kledingstuk even pauzeerde om te genieten van de schoonheid van haar lichaam dat langzaam aan zijn blik werd onthuld. Toen ze eindelijk naakt was, legde hij haar zachtjes terug op het bed en begon haar trillende vlees te kussen. Sherry was geen onervaren maagd, maar ze kon zich zo'n teder liefdesspel niet herinneren, zelfs niet van de meest attente minnaars, en al snel verloor ze alle bewustzijn van haar omgeving.

Het was alsof ze gevuld was met een magisch licht dat uit zijn lichaam straalde om haar te omringen en haar tot nu toe onvoorstelbaar plezier te dragen. Toen hij met zijn tong de zwellende lippen van haar poesje scheidde om diep in het geheime hart van haar vrouwelijkheid te tasten, voelde het alsof haar hele lichaam werd gestreeld door duizend vingers, waarbij elke zenuw eindigde met heerlijke sensaties. Cernunnos zoog op haar volle lippen, wat haar deed rillen van een onvoorstelbaar genot, en al snel drong zijn tong diep door in de hitte van haar fluwelen tunnel, en bracht haar hoger en hoger naar de top van overweldigende sensuele bevrijding. Ten slotte nam hij de harde en kloppende top van haar clitoris tussen zijn lippen en begon met het kloppen van haar hart met het puntje van haar clitoris te bewegen, haar climax verteerde haar hele wezen in een explosie van onbeschrijfelijke extase. Een tijdje buiten de tijd zweefde Sherry gewichtloos in een wonderland van gelukzaligheid, maar toen ze haar ogen opendeed, keek ze dromerig toe hoe haar magische minnaar zijn kleren uitdeed om een ​​lichaam van fysieke perfectie te onthullen en de mooiste penis die ze ooit had gezien, rechtopstaand.

en pulserend in zijn mannelijke grootsheid. Cernunnos bewoog totdat hij tussen haar gescheiden dijen stond, klaar om definitief en volledig bezit van haar lichaam te nemen. Sherry strekte haar handen uit om de schacht van zijn volmaakte mannelijkheid te grijpen en zijn zware ballen te strelen die vol zaten met het zaad dat hij spoedig diep in haar zou vrijgeven. Ze plaatste de gezwollen eikel van zijn penis bij de ingang van haar vagina en trok hem diep in haar totdat het hoofd tegen haar baarmoederhals duwde en zijn ballen tegen de wangen van haar billen rustten.

Wat er eerder was gebeurd, was wonderbaarlijker dan enige climax die ze eerder had gekend, maar nu werd ze meegevoerd naar een niveau van plezier dat oneindig veel groter was toen hun gekoppelde lichamen samen in een stijgend ritme naar een nieuwe wereld van totale vervoering bewogen. Voor Sherry duwde het moment waarop hij eindelijk zijn hete zaad in haar innerlijke diepten losliet haar over de rand van een orgasme dat eeuwig leek door te gaan in golven van onuitsprekelijk genot. Haar bezit was zo volledig dat ze zijn gedachten in haar geest kon voelen terwijl ze één werden in hun wederzijdse extase. Haar euforie was zo groot dat Sherry's geest werd overweldigd en op het hoogtepunt van haar roes verloor ze het bewustzijn volledig.

Later, terwijl ze samen lagen in de heerlijke nagloed van liefde, ervoer Sherry een nieuw en verbazingwekkend wonder. De muren van haar slaapkamer leken te glinsteren en dan te smelten, en ze rezen samen hoog boven het huisje de lucht in. In alle richtingen zag ze alleen een groot bos en in de verte de oever van de rivier de Theems die zilver glinsterde in het maanlicht. Samen begonnen Sherry en Cernunnos geruisloos door de lucht te vliegen totdat ze uiteindelijk neerstreken op een open plek in het bos met in het midden een grote eik. Zodra ze veilig op de grond waren verschenen alle wezens van het bos uit de bomen en bogen in stille aanbidding voor de oude god van de natuur en vruchtbaarheid.

"Op een dag, lieve dame," zei Cernunnos, "zal dit alles onvermijdelijk verdwijnen als de mens de wereld van de natuur naar zijn hand zet. Als mensen echter ooit hun oorsprong vergeten en hun respect voor het milieu verliezen, zal dat het begin zijn van hun eigen vernietiging. "Maar wat heeft dit met mij te maken," antwoordde Sherry. "Je bent een heel bijzondere dame," zei hij terug.

"Je hebt al blijk gegeven van je begrip en liefde voor de natuur, bijna eerbied, en als begaafd en populair leraar verkeer je in een speciale positie om jonge geesten te beïnvloeden. De toekomst staat niet vast, maar ik heb de vele mogelijkheden ervan gezien, en je zal een kleine maar cruciale rol spelen als katalysator van verandering. Ik heb de dingen net een duwtje in de goede richting gegeven, omdat je nu met een god hebt gepaard, je zult merken dat je nog meer kracht en vastberadenheid hebt, en slechts een klein beetje van mijn magie.". Terwijl Cernunnos deze woorden uitsprak, vervaagde het visioen en bevond Sherry zich weer in haar bed, gewikkeld in de warme en troostende armen van haar goddelijke minnaar. Ze draaide zich om om hem verwonderd aan te kijken en sprak toen zachtjes: "Vriendelijke heer, ik ben dankbaar voor het visioen dat u mij hebt geschonken en overweldigd door uw vertrouwen in mij, maar laat me nu de liefde met u bedrijven." Na een schijnbaar oneindige tijd van wederzijds gegeven en ontvangen genot, stegen zowel Sherry als haar onsterfelijke minnaar samen naar de top van plezier.

Sherry voelde zich volkomen bezeten toen de god al zijn kracht in haar geest en lichaam stortte, en in de onuitsprekelijke verrukking van haar vervoering dreef ze weg op een wolk van uiterste gelukzaligheid in een diepe en droomloze slaap. Toen Sherry wakker werd, was het weer daglicht en was ze alleen. Ze voelde zich meer ontspannen en vervuld dan ze ooit had gekend, en hoewel haar gedachten een beetje doorspekt waren met spijt, voelde ze zich gelukkiger en completer dan ooit in haar leven. Een tijdje lag ze gewoon in haar bed, verzonken in een heerlijke mijmering, terwijl ze in haar verbeelding het mooiste kerstcadeau van haar leven herbeleefde.

Als het een droom was geweest, dan was het een wonderbaarlijke en levensbevestigende droom. Maar toen ze op haar klok keek, zag ze een klein pakje op het nachtkastje liggen. Ze maakte het open en vond een delicate zilveren ketting met een prachtig bewerkte miniatuur zilveren hertenkop eraan. Toen ze eindelijk opstond en de gordijnen opendeed, was de sneeuw gesmolten en was het betoverde bos net zo magisch verdwenen als het was verschenen. Maar voor Sherry was het geen terugkeer naar normaal, omdat ze wist dat de dingen nooit meer hetzelfde zouden zijn en dat de belofte van een nieuwe en gelukkige toekomst voor haar lag.

Voorbij waren haar gevoelens van ontoereikendheid en onvervulde verlangens, om plaats te maken voor hoop en vertrouwen. Twee dagen later was de stroom hersteld en waren de wegen sneeuwvrij. Sherry was aan het winkelen in de supermarkt in de nabijgelegen stad toen een winkelwagentje tegen het hare botste terwijl ze naar de schappen keek en probeerde te beslissen welke van twee soortgelijke producten ze zou kopen.

Ze hoorde een mannenstem die zich verontschuldigde voor zijn onhandigheid en voelde zich nog steeds welwillend na haar prachtige kerstavontuur. Ze stond op het punt te zeggen dat er geen kwaad was gedaan toen ze opkeek en de woorden in haar keel wegstierven. Daar stond een lange man met haar zo blond dat het bijna wit was, en de donkerste bruine ogen die ze ooit had gezien.

"Hallo juffrouw Cooper, sherry, nietwaar? Het spijt me zo, maar ik merk dat deze dingen een leven of een eigen leven hebben," en hij wees naar zijn karretje. Verbaasd kon Sherry alleen maar antwoorden: "Hoe weet je mijn naam?". 'Nogmaals sorry, je moet me wel erg onbeleefd vinden', zei hij. "Ik ben Peter Franks, de vader van David. Hij heeft het altijd over je en vertelt me ​​hoe opwindend je lessen zijn.

Je moet echt een geweldige leraar zijn, want normaal gesproken is hij zeer kritisch over school en leraren. Je moet me laten kopen u een kopje koffie.". Het was onmogelijk dat Sherry zijn uitnodiging zou weigeren, het was echt een wonder en ze wilde alles weten over deze man die het evenbeeld was van haar droomminnaar van eerste kerstdag.

Ze spraken al snel alsof ze elkaar hun hele leven kenden, en ze hoorde dat hij een alleenstaande ouder was en zijn vrouw twee jaar eerder had verloren aan borstkanker. Het leek daarom normaal om te accepteren dat hij haar uitnodigde om oudejaarsavond met hem te vieren, aangezien ze allebei alleen zouden zijn, aangezien David voor de vakantie naar zijn grootouders was gegaan. Ze werd er zelfs nog zekerder van dat dit het lot was toen hij haar naar zijn zitkamer leidde, en daar op de schoorsteenmantel stond een bronzen beeld van een hert dat er precies uitzag als het zilveren hert aan de ketting om haar nek. Toen ze er een opmerking over maakte, zei hij dat het hem was nagelaten door zijn grootvader, die het door de koningin had gekregen toen hij met pensioen ging als hoofdwachter van Windsor Great Forest.

Sherry en Peter trouwden drie maanden later met Pasen. David was opgetogen toen zijn vader hem vertelde over zijn plannen dat zijn favoriete leraar zijn moeder zou worden, of zoals hij het uitdrukte, 'Yippee', wat zijn manier was om zijn goedkeuring te betuigen. Hij trad op als getuige op de bruiloft, een rol die hij zeer serieus nam en een volwassenheid toonde die in tegenspraak was met zijn jeugd.

Sherry heeft Peter nooit verteld over haar magische eerste kerstdag, maar tijdens hun lange en gelukkige huwelijksleven is ze nooit de avond vergeten waarop Herne de Jager langskwam. Zoals Cernunnos had voorzien, werden veel van Sherry's leerlingen actief op het gebied van milieubescherming en duurzaam leven. Het was echter David die de belangrijkste rol speelde, toen hij als president van Europa een bindende toezegging van de presidenten van alle andere grote wereldmachten kreeg om samen te werken om de catastrofale gevolgen van klimaatverandering aan te pakken, die de toekomst van de beschaving bedreigden. Het belangrijkste was hun gezamenlijke overeenkomst om het grootste deel van hun enorme uitgaven aan bewapening af te leiden, en zo de wereldvrede en hoop voor de toekomst van de mensheid te verzekeren.

Vergelijkbare verhalen