Deugdzame ondeugden deel 2

Penny komt erachter dat masturbatie niet het meest plezierige deel van seks is.…

🕑 19 minuten minuten Eerste keer verhalen

Virtuous Vices Part 2 Dit is deel twee van mijn verhaal over Penny, de zestienjarige die wanhopig opgroeit maar bang is haar eigen privacy te verliezen. Ik hoop dat je ervan geniet. Nou, het was iets meer dan een week geleden sinds hij de e-mail stuurde en hoewel ik nu, toen ik masturbeerde, sterker werd dan ooit tevoren, was er niet veel anders veranderd. Ik wist nog steeds niet wie hij was, deze vreemde voyeur.

We spraken elkaar vaak via e-mail. Hij bood nooit enige informatie, noch vroeg ik. Ik was een beetje bang dat de werkelijkheid niet aan de verwachtingen zou voldoen. Hij complimenteerde me vaak en toen ik hem vroeg of hij mijn leeftijd kende, zei hij dat cijfers er niet toe deden en dus vertelde ik hem niet dat ik pas zestien was.

Soms vroeg hij me dingen te doen omdat hij het leuk vond om te zien hoe ik ze deed. Hoewel hij niet specificeerde wanneer ik ze moest doen, en ik me geen moment had voorgesteld dat hij de hele dag zat waar hij zat te wachten, zou ik ze twee of drie keer voor hem doen, misschien meer. En toen zijn volgende e-mail arriveerde, was hij altijd erg dankbaar dat ik me aan de afspraken hield.

De dingen die hij wilde dat ik deed, waren tot nu toe niet al te vreemd. Ik vond het leuk om de meer ongebruikelijke dingen voor hem te doen, zoals mijn vingers in mijn billen laten glijden, omdat het erg ondeugend aanvoelde en ik beslist beslist nieuwsgierig was. Het voelde goed, en ik stelde me voor dat hij dacht aan zijn vingers die daar naar binnen gingen terwijl hij zichzelf streelde tot een climax.

Maar meestal waren het houdingen waarin hij me graag zou zien. Op handen en voeten met mijn kleine borsten wijzend naar het bed en mijn hand tussen mijn benen, plat op mijn buik, zijwaarts liggend en nog veel meer. Ik wist uit onze gesprekken dat hij niet een of andere ongemanierde tienerjongen was. Hij had me zijn leeftijd niet verteld, maar de taal die hij gebruikte was intelligent en goed doordacht. Ik vond deze regeling leuk, het paste meer bij mij dan ik ooit had gedacht.

Als ik geen zin had om te praten, negeerde ik de e-mail tot de ochtend of de volgende nacht. Hij maakte ook geen inbreuk op mijn vadertijd, aangezien hij nooit e-mailde terwijl hij daar was. Mijn onvermogen om me op school te concentreren stopte en ik vond mijn dagdromen terwijl ik onder de oude eik zat weer aangenaam en vruchtbaar.

Ik was me er echter van bewust dat er dingen konden veranderen. Hij zou kunnen vragen of zelfs eisen dat we elkaar ontmoeten. Dit maakte me niet al te veel zorgen, ik genoot tot nu toe van de dingen, maar ik begon me voor te stellen hoe het zou zijn om hem in mijn kamer te hebben kijken, in plaats van in de verte. Ik vroeg me af of hij de wederzijdse masturbatie net zo leuk zou vinden. Of zou ik? Ik had niet eens de opwinding van een man gezien, afgezien van op de vreemde foto.

Ik wist niet hoe hun naaktheid rook, en niet te vergeten hun orgasme. Hoe zou hij klinken om zichzelf te plezieren? Eigenlijk geluid, niet wat erotica me vertelde. Bovendien zou hij mij van dichtbij aantrekkelijk vinden? Realiseerde hij zich echt hoe jong ik was? Van een afstand lijk ik misschien achttien, maar van dichtbij zou ik mijn haarloze kut of mijn sproeten gezicht niet kunnen verbergen. Dit was in mijn gedachten toen mijn leraar Engels het huiswerk van deze week aankondigde; een kort verhaal.

We hadden het laatste kwartier les om ermee aan de slag te gaan. Ik wist dat ik dit stuk niet zou inleveren, maar ik kon het niet laten om over hem te schrijven. Hoe hij me door mijn slaapkamerraam had gadegeslagen. Ik ging dieper in op zijn karakter, beschreef de e-mails en deed alsof hij me wilde ontmoeten. Ik vertelde hoe hij me zou bellen en me naar hem liet luisteren, en beschreef hoe goed het voelde om mezelf voor hem aan te raken.

Het verhaal ging verder tot hij me wilde hebben, smachtend naar mijn jeugd. Ik vond het best leuk om mijn gevoelens op te schrijven; het hielp ze op een bepaalde manier op orde te brengen. Ik had zelfs niet eens de bel horen rinkelen voor het einde van de les, ik concentreerde me zo erg. Ook had ik voor de tweede keer niet gehoord dat mijn leraar Engels naast me kwam zitten. Ik keek op van mijn werk en glimlachte.

Ik had deze keer niet gesprongen en zijn vingers waren helaas niet in de buurt van mijn tepel. Helaas?? Wat was ik geworden! Een paar weken geleden zou ik bed in mijn hoofd hebben om me zulke obsceniteiten te vertellen. Nu verwelkomde ik ze niet alleen met open armen, maar was ik ze ook amusant gaan verfraaien. Ik dreef weg in een toestand van halfwakkere, halve dagdroom waarin deze gezaghebbende, mijn leraar, met zijn dikke, verwarde donkere haar en bruine ogen me vertelde dat hij zijn vingers nog een keer langs mijn tepel wilde strijken. Mijn spullen inpakken en snel controleren of ik geen tekenen van opwinding had achtergelaten op de stoel die ik had achtergelaten, wanhopig om deze fantasie in privacy voort te zetten.

Een paar uur later realiseerde ik me mijn stomme fout. Ik was zo verdiept in mijn leraar dat het me verleidt tot fantasie en in die haast om te vertrekken had ik mijn verhaal op het bureau achtergelaten. Ik was dwaas.

Het was alsof mijn jonge leeftijd me in de steek liet om me terug in de realiteit te brengen. Hé, je gaat te snel! Het brulde in mijn oor. Maar wat zou er nu gebeuren? Zou hij het verhaal vinden en zo geschrokken zijn om mijn vader te bellen. Zou hij de betekenis achter het verhaal beseffen? Nou, ik had nog niets van papa gehoord, dus misschien had hij het hem nog niet verteld.

Misschien had hij het niet gevonden. Maar ik wist dat als ik het daar zou achterlaten, het vroeg of laat zou worden gevonden. Snel aankledend vluchtte ik naar de school. De conciërge zou me binnenlaten als ik hem vertelde dat ik mijn huissleutels op mijn bureau had laten liggen, als alle leraren waren vertrokken.

Een leugentje om bestwil om mijn huid te redden. Want als papa erachter zou komen dat ik zulke dingen aan het schrijven was, zou hij terecht aannemen dat er iets aan de hand was, zelfs als ik deze kerel niet echt ontmoette. En als dat zou gebeuren, zou ik alles verliezen.

Ik zou het verhaal pakken en mijn gelukkige sterren bedanken dat ik niet gepakt was voordat ik mezelf strafte voor mijn dwaasheid. Dat was als het er nog was. De parkeerplaats was leeg van de gebruikelijke melee van auto's.

De school zag er op dit uur van de dag verdrietig en verwaarloosd uit. Voorbij was de stormloop van gehaaste voeten van klas naar klas; de muren zijn leeg van hun gebruikelijke kantinearoma's. Ik wilde het bevrijden zoals ik was, het omhelzen en vaarwel kussen.

Desalniettemin was het geen tijd voor empathie, mijn eigen vrijheid stond op het spel. Als ik me niet haastte, zou ik er net zo melancholiek uitzien als het gebouw waar ik nu naar staarde. Ik wist dat ik vastliep. Ik wilde niet liegen, maar het was een noodzakelijk kwaad.

Ik had iets achtergelaten, het waren alleen niet mijn sleutels. Maar als ik de conciërge de waarheid vertelde, zou hij misschien zeggen dat ik tot de ochtend moet wachten. Ik moest liegen. Ik vond hem op zijn gebruikelijke plek, aan het werk in de gereedschapsschuur, begroette hem met een nepglimlach, gaf hem mijn leugen en verving bijna, bijna, die nerveuze pseudo-glimlach door een echte toen hij me mopperend naar mijn klas leidde. 'Ik neem aan dat je de weg naar buiten weet jongedame? Of moet ik de hele avond wachten terwijl je kijkt?' Ik knikte wanhopig om hem te laten verdwijnen.

De norsheid in zijn stem deed rillingen van angst over mijn lichaam gaan. Ik heb nooit gelogen, bijna nooit. Ik was bang dat de luidheid van zijn roep anderen zou wekken die verspreid waren over het gebouw en dat ze zich zouden verzamelen en mijn leugen zou toenemen als Chinees gefluister voordat ik niet wist waarvoor ik in de eerste plaats was gekomen. Ik moest snel handelen. Ik wist al dat het niet zat, want ik had het op mijn bureau laten liggen en dat was voordat ik zelfs maar de kamer was overgestoken.

Ik stapte met angst naar voren bij elke stap die ik in de bureauladen controleerde, niets anders dan de gebruikelijke potloodkrullen en aantekeningen. Nou, het zat niet in mijn schooltas, ik had het geleegd en drie keer gecontroleerd. Toen ik naar de voorkant van het klaslokaal keek, speurden mijn ogen het bureau van de leraar af. Onmiddellijk zonder na te denken liep ik de kamer door en rommelde in zijn lades.

Er waren zoveel stukjes papier dat het eeuwen zou duren. Ik probeerde snel te werken, op zoek naar mijn handschrift tussen alle anderen. "Het is gewoon NIET hier!" Ik schreeuwde hardop van frustratie, het kon me niet schelen wie me kwam of zag. Het spel zat erop.

Ik zag zijn schaduw voordat ik hem zag. Zijn silhouet schetste zich over de vloer vanuit het licht in de gang. Ik durfde mijn lichaam niet te draaien en beefde van angst. Niet alleen had hij nu duidelijk mijn fantasieverhaal gezien, maar hij had me ook betrapt met mijn handen in zijn bureau.

Ik had geen systeemmap met leugens in mijn hoofd die dit zou dekken. "Zoek je dit?" Zijn stem was zacht en had een heel klein spoor van een noordelijk accent. Het was me nog niet eerder opgevallen. Misschien was het nu tijd om goed te luisteren.

Ik draaide me om, mijn ogen stevig op de grond gericht. De schaamte donderde door mijn botten. Er viel een traan op de grond op zijn schaduw, die zich ophoopte in afwachting van de stroom die hem zou volgen.

Het spel zat er zeker op. Ik durfde niet te antwoorden. Hij stak de ruimte tussen ons over. Ik wilde rennen.

Angst had mijn voeten nu stevig op de grond genageld. Snel probeerde ik na te denken over de mogelijke uitkomsten. Ik lieg en zeg dat ik het niet was die het schreef. Ik lieg en zeg dat het nep was. Ik smeek om vergiffenis en vraag hem te vergeten dat hij het ooit heeft gezien.

Zijn vingers, dezelfde vingers die meer dan een week geleden per ongeluk mijn tepel hadden geschaafd, hielden nu mijn kin omhoog zodat hij me in de ogen kon kijken. Ik keek hem niet nog steeds aan, wetende wat hij zag, rode bloeddoorlopen ogen en tranen. Zachtjes veegde zijn duim mijn tranen weg; vergezeld door zijn andere duim greep hij mijn gezicht en dwong hij mijn ogen teder te sluiten met de zijne. Ik zag geen woede, of haat, of enige vorm van woede.

Ik wist niet eens zeker of ik hem zag, zoals hij er gewoonlijk uitzag. Hij droeg een soort herkenningsblik op zijn gezicht waardoor hij er anders uitzag dan de man die mijn leraar was. Toch staarden dezelfde donkerbruine ogen en warrige, zo niet meer rommelige haren me aan. Ik stelde me voor dat hij zijn handen door zijn haar had gehaald terwijl hij steeds maar weer pijn had over mijn verhaal. 'Heb, fout…' mijn stem schrok.

'Heb je mijn vader gebeld?' Ik verwachtte dat het antwoord ja zou zijn. Ik wist dat het ja was, maar toen hij nee in mijn oor fluisterde, duurde het nog enkele minuten voordat ik me realiseerde dat hij nee had gezegd. Mijn gezicht lag nog steeds in zijn hand en terwijl ik probeerde de situatie te begrijpen, merkte ik dat hij mijn geur inademde en de geur van mijn haar diep inademde. Ik voelde zijn adem in mijn nek; het verwarmde het kippenvel dat even eerder was aangekomen, en het verzachtte ze een beetje.

"Wil je dat ik?" Hij vroeg. Er heerste verwarring in mijn hoofd. Ik wist wat hij bedoelde, maar de vraag leek een open einde. Misschien was het de plotselinge adrenalinestoot die gepaard ging met mijn opluchting die ervoor zorgde dat ik zo reageerde.

Wilde ik dat hij wat deed? Kus me als de knappe mannen in de erotiek die ik zo gretig lees? Bekijk me zoals de andere man. Ik wilde ja zeggen, schreeuw ja alsjeblieft. Ik wilde dat hij mijn held was. Maar door ja te zeggen, zou hij geen van de bovenstaande dingen doen.

Hij liet mijn gezicht los en pakte de telefoon naast ons. Ik wilde niet dat hij losliet. Zijn aanraking voelde bijna vaderlijk aan, alsof hij meer om hem gaf dan ik wist. Toen de lichte katoenen stof van mijn haastig aangetrokken schooljurk langs mijn borsten schuurde, realiseerde ik me dat mijn tepels weer reageerden op zijn nabijheid.

Deze keer was er geen trainingsbeha om een ​​klein beetje van mijn bescheidenheid te verbergen, alleen blote huid tegen gingangstof en ik wist hoe rechtop ze zouden worden, hoe opgewondener ik me voelde. Als hij de positie van zijn arm een ​​beetje verschoof, zou hij zeker mijn hachelijke situatie vinden. Hij kuste mijn voorhoofd en trok me in een omhelzing, drukte mijn lichaam tegen het zijne en vouwde zijn enorme armen om mijn kleine lichaam.

Ik hoopte misschien dat hij mijn gezwollen tepels niet door zijn corduroy blazer zou voelen. Ik leunde met mijn wang tegen zijn borst omdat ik te klein was om zijn schouder te bereiken en ook ik begon zijn geur diep in te ademen. Het was een bedwelmende mix van zweet, de school zelf en boeken, ja boeken.

Ik hield van de geur van boeken. Ik trok steeds weer dit bedwelmende drankje naar binnen en sloot mijn ogen en ontspande in zijn lichaam. Ik had kunnen slapen, daar en dan in zijn troostende omhelzing. Als mijn lichaam niet gastheer was voor de verlangens van mijn geest. Ze werkten samen en creëerden bijna een realiteit uit mijn gedachten.

Toen ik me voorstelde dat hij me kuste en me vertelde dat alles goed zou komen, tintelden mijn lippen waardoor mijn tong naar buiten schoot en hun behoefte bevochtigde. Dit werkte op alle niveaus, tot in mijn tenen. Helaas wist ik dat het allemaal zinloos was. Ik was zestien, hij was mijn leraar.

Hij troostte alleen mijn verdriet. Waarvoor zou hij een naïef schoolmeisje willen? Hij was, wist ik nu, best knap. "Penny…" Zijn stem brak mijn gedachten. Voorzichtig, bijna alsof hij het met tegenzin deed, verbreedde hij de nul-opening tussen ons en legde zijn handen op mijn bovenarmen.

'Was het verhaal waar?' Ik keek naar de grond en toen weer naar hem. Het gezicht van mijn vader flitste op het zijne, heel even. Ik wist toen dat ik niet kon liegen. Zittend lieten we een bureau ons scheiden. Ik legde uit, in een poging om elke greintje schaamte van mijn kant te verlichten door niet direct toe te geven dat ik vaak masturbeerde, dat het tot op zekere hoogte waar was.

Hij had geen uitleg nodig, ik denk dat hij begreep dat ik, ja, deze vreemdeling naar me liet kijken, maar ik had hem nog niet ontmoet. Toen hij vroeg of ik hem wilde ontmoeten, vond ik het opnieuw onmogelijk om tegen hem of tegen mezelf te liegen. Ik wist dat, hoewel ik me zorgen had gemaakt of er een ontmoeting zou zijn, ik mezelf al onbewust had toegestaan ​​om in te stemmen met een ontmoeting. Het was de volgende stap op mijn ladder van zelfleren.

Hij keek gepijnigd naar mijn ja-antwoord op zijn vraag. "Ik hoef je niet te vertellen dat wat je hem wilt geven enorm is, Penny. Ik hoef je ook niet te vertellen over de risico's.

Ik weet dat je deze stap vroeg of laat gaat nemen, zelfs als het is niet met hem…' Hij stond nogal geforceerd op en ijsbeerde voor me over de vloer, terwijl hij, zoals ik had voorspeld, zijn handen door zijn haar rende. Plotseling stopte zijn gezicht en hij hurkte vlak voor me neer. Ik luisterde; Ik luisterde echt omdat ik wist dat het tijd was om te beginnen met luisteren, want hij was de kamer binnengekomen en ontdekte dat ik dat ook had voorspeld. Hij legde uit dat het als mijn leraar zijn taak was, niet zijn taak maar plicht om mij les te geven en het maakte hem boos en van streek toen hij dacht dat alles wat ik ging leren, wat dan ook, op de juiste manier moest worden onderwezen.

Er waren dingen die mijn leren zouden kunnen belemmeren als ze niet correct werden onderwezen, en zelfs mijn onschuld bederven. "Laat mij je leraar zijn, Penny, laat me je laten zien wat die man, wie hij ook is, je zou hebben laten zien. Ik geef om je Penny en ja, ik ben jaloers op wat hij heeft gezien. Ik zie je dagelijks onder die boom zitten met je ogen waren dicht aan het dagdromen.

Alleen nu weet ik waar je over droomt. Ik vermoedde het, maar wist het niet zeker. Penny. Begrijp je dat?" Ik denk dat ik dat gedaan heb. Hij wilde me leren hoe ik een vrouw kon worden, wat ik vermoed dat ik zou hebben geleerd van een voortdurende e-mailrelatie met die man.

Hij wilde me wel. Mijn hoofd vermengde zich met gedachten, suizend rond me duizelig makend. Maar ik wist niet wat ik moest doen; hij zou lachen om mijn incompetentie.

Of misschien niet, hij wilde het me toch leren? Als ik alles wist, zouden ze niets zijn om te leren. Ik knikte lichtjes en ging naar bed, starend naar mijn voeten. Terwijl hij me opstond mompelde hij in mijn oor: 'Waar waren we nu?' Langzaam liet hij zijn vingers van mijn nek langs mijn keel glijden voordat hij op mijn borst uiteenging en zijn duimen onder mijn kleine borsten omcirkelde. De katoenen stof van mijn jurk trok strak tegen mijn tepels en liet ze precies zien aan zijn gretige ogen.

Hongerig hief hij zijn duimen op en deze keer graasde hij opzettelijk over hun toppen. Of misschien nu gewapend met de kennis die ik nu had, het was nooit toevallig. Ik kon het niet helpen een lage diepe keelkreun te uiten. Hoewel de lucht me talloze keren had gestreeld, was ik nog nooit door andere handen dan die van mezelf gestreeld. En terwijl hij ze allebei tussen een vinger en duim wreef, afwisselend van zacht naar harder, meer zekere slagen, wist ik nu dat alles wat ik eerder voelde, zelfs wetende dat iemand toekeek verbleekte van de opwinding die ik nu voelde.

De schokken die gewoonlijk van de toppen van mijn tepels liepen terwijl ik ze streelde naar mijn buik en vervolgens naar het verlangen tussen mijn benen, waren nu slechts onbeduidende grillen vergeleken met de enorme lawine van volt die me zichtbaar deed beven en huiveren. Terwijl hij mijn plezier alleen op mijn tepels voortzette, want nu vergezelde zijn mond zijn les, beginnend op mijn lange uitstekende nek en keel die naar voren staken terwijl mijn hoofd achterover hing van het genot. Zijn lippen waren warm en verrukkelijk. Kleine vlinderkusjes liepen recht omhoog onder mijn kin en weer naar beneden en lieten een spoor achter dat zijn enthousiaste tong kon volgen.

Ik wilde zijn lippen op de mijne voelen, dus leunde ik mijn hoofd naar voren waardoor onze lippen onmiddellijk samenkwamen. Zacht kusten we, zijn tong schoot in en rond mijn mond. Mijn jurk werd verwijderd met een snelle beweging.

Hij staarde naar mijn naaktheid eronder, zijn ogen bleven hangen op mijn haarloze kutje en de nattigheid op mijn binnenkant van mijn dijen. Ik was niet bang dat hij zou rennen bij het zien van mijn onvolwassenheid. De blik van passie in zijn ogen gaf me de kracht om zeker te zijn van zijn verlangens naar mij. Terwijl hij me op zijn bureau legde, vervolgden zijn tong en lippen hun reis vanaf mijn neklijn, langs mijn tepels en stopten lichtjes om ze kort te cirkelen tot aan mijn navel.

Hij had zich net zo snel uitgekleed als hij mij had uitgekleed. Het was nu dat ik zijn ware opwinding in het oog kreeg. Ik hapte naar adem, niet beseffend hoe groot het zou zijn. Het stond rechtop en trots en stak uit donker zwart krullend haar.

Hoe dodelijk het ook leek, ik kon zien dat het zacht en fluweelachtig zou aanvoelen. Maar ik wist dat het nu niet het moment was voor mij om erachter te komen toen hij dieper in zijn acties dompelde, zijn tong de sappen op mijn binnenkant van mijn dijen likte. Mijn clitoris tintelde van verwachting, meer gezwollen dan ik ooit tevoren had geweten en hoe meer hij op mijn binnenkant van de dijen leunde en me plaagde, des te meer zeurde het om zijn aanraking. Ik verwachtte dat zijn lippen zijn gretigheid zouden raken, of zijn vingers, maar toen hij over me heen klom en mijn voorhoofd nog een keer kuste, zijn eigen opwinding aanvankelijk niet door zijn handen gestuurd, wreef zachtjes tegen de drang ervan. Deze keer hapte ik harder naar adem en explodeerde daar bijna en toen door de schok die door me heen ging.

Nu werden mijn dwaze gedachten om mezelf te plezieren zonder dat iemand anders nodig had, te schande gemaakt. Ik had nog nooit zo'n plezier gevoeld. Mijn god, ik zou bijna klaarkomen van de kortste aanrakingen. Ik groef mijn nagels in zijn rug terwijl hij zijn eigen behoefte stevig in zijn hand greep en krachtig tegen de mijne wreef.

Door hem op en neer en rond en rond te rennen, bracht hij me steeds dichter bij mijn orgasme. In mijn ogen kijkend zocht hij naar iets, eerst wist ik niet wat, maar toen ik bijna mijn orgasme bereikte wist hij het, terwijl mijn rug zich kromde en mijn ogen glazig werden en mijn adem verkortte, nodigde ik hem uit om met me mee te gaan. Hij duwde zich ogenblikkelijk, zonder fout of aarzeling, lager tegen me aan en drong in mijn nattigheid.

Hij gleed bijna moeiteloos in mijn onschuld en nam van me af wat ik nooit een andere man zou kunnen bieden, maar niet wilde. Nu begreep ik het geschenk waarover hij sprak en dat ik bereid was te geven aan de vreemdeling die naar me keek. Ik wist echter dat toen mijn orgasme onmiddellijk uitbrak toen hij volledig in me stortte, ik blij was dat ik het aan hem, mijn leraar, had gegeven. Hij kwam even later nadat ik dat had gedaan, en vulde mijn strakke, voorheen onbekende roze huid met golf na golf van warm sperma.

Ik voelde dat hij had geprobeerd zich in te houden, langer vol te houden, maar zijn behoefte was net zo groot als de mijne. "Je bent mooi" fluisterde hij terwijl hij me kuste, onze verbintenis nog steeds ongestoord..

Vergelijkbare verhalen