De Huurling en de Elf

Een nomadische huurling ontdekt een mooie elf op een pad door een mystiek bos…

🕑 12 minuten minuten Fantasie & Sci-Fi verhalen

Hij liep over het kronkelende pad, grenzend aan een beek aan zijn rechterhand. Er was een raadselachtige aanwezigheid in dit bos, een bepaalde sfeer die hem een ​​gevoel van herkenning opleverde. Hij kende de aura, dit bos herbergde inderdaad magie en mysterie, maar het was geen duistere variant.

Het was eenvoudig, onschuldig, charmant en mystiek. Hij voelde het als een poeder op zijn huid. Met een hand aan de knop van zijn zwaard dat aan zijn riem was vastgemaakt, neuriede hij een wijsje, terwijl de inhoud van zijn tas op zijn rug bewoog.

Hij bezat zelf geen mystieke vermogens, maar was een man die open genoeg was om de diepgang van zijn omgeving te beseffen. Hij was er blij mee. Te lang had hij door de woestenijen van koninkrijken gezworven onder onverdraagzame keizers die met elkaar ruzie maakten om territorium. Alle soorten geweld plaagden zijn zintuigen en hij was blij weer in de onbekende wildernis te zijn, hoewel hij worstelde om het verleden te vergeten.

Zijn beroep als huurling was voor het algemeen belang geweest, voor zover het zijn mening betrof, maar het was niettemin een leven van wreedheid. Een briesje vrolijkde hem op en verkoelde op een overigens warme dag. Hij had een broek en laarzen aan en een overhemd, bij de ellebogen, knieën en schouders beschermd met dik leer. Naast deze effecten, dat en zijn zwaard en tas, leefde hij van het land. Hij was meer een nomade dan wat dan ook.

Het was een ritselend geluid dat hem uit zijn introspectie haalde. Zijn handen grepen het gevest van zijn zwaard steviger vast terwijl hij bukte en om de volgende bocht in het pad tuurde. Verderop, knielend in het vuil, stak een duidelijk vrouwelijk achterste uiteinde uit het struikgewas.

Hij kon haar bovenste helft niet zien, maar de witte katoenen jurk die ze droeg stopte halverwege haar kuiten en onthulde blote voeten. Er was iets vreemds aan haar. Hij naderde en bleef op respectabele afstand staan. 'Mevrouw,' sprak hij en haar bewegingen verstijfden. "Ik wilde alleen mijn aanwezigheid aankondigen om u niet te laten schrikken.".

Haar plotselinge stille houding verslapte en de vrouw begon zich terug te trekken van het struikgewas naar het pad. Eerst zag hij blote armen. Haar jurk was zeker eenvoudig en netjes, de halslijn vrij hoog. Haar haar had een lichte roodbruine kleur. Ze was nogal mager, hoewel niet zonder een prettige algemene vorm, en toen hij eindelijk haar gezicht zag, versnelde zijn hartslag.

Ze had een rond gezicht, maar leunde rond haar mond, met hoge jukbeenderen en dunne wenkbrauwen. Haar neus was klein en smal en haar ogen hadden een levendige jadekleur. Haar huid was ook licht bleek zeegroen, niet op een ongezonde manier, maar op een natuurlijke manier. 'Je bent een elf,' riep hij uit, nogal verbijsterd door haar aura.

"Waren het mijn oren?" vroeg ze op een charmante toon, terwijl ze het haar naar achteren streek om puntige oren te onthullen. "Nee, ik had ze niet gezien. Het was, als je het niet erg vindt dat ik het zeg, je huid.".

De elf keek op zichzelf neer en streek met een hand over haar onderarm. "Ah, de huidskleur van een boself. Ik begrijp het. Ik vind het niet erg dat je het zegt.".

Hij wist niet hoe hij moest antwoorden. Het was alleen maar zijn bedoeling geweest beleefd te zijn en haar op de hoogte te stellen van zijn nabijheid, en nu werd hij getroffen en verlamd door haar schoonheid. Hij probeerde zichzelf te herinneren en zich niet als een jongen te gedragen. "Ik ben Gareth, mijn liefste, het is me een genoegen.". Ze hield haar hoofd schuin en keek hem humoristisch aan.

"Gareth, de naam van een prins. Ben jij een prins, beste Gareth?". "Nee", schudde hij zijn hoofd, "ik ben maar een zwerver die geniet van de dag.". "Dat vind ik leuker.

Mijn naam is Ethral. Wat brengt jou naar het bos?". 'Ik ben bang dat ik aan een nogal barbaars leven ontsnap.

Ik geef het niet graag toe,' antwoordde Gareth. Ethral stapte naar hem toe en legde een hand op zijn gezicht. "Er is altijd tijd om je om te kleden.

Ik heb wat te eten gehaald als je met me wilt lunchen." Gareth glimlachte en liet zich door haar leiden naar een klein bosje waar ze een opeenhoping van fruit en noten had. Ze zaten een paar uur te eten en te praten tot de zon aan de andere kant van de wereld onderging. Ethral was charmant en lief en hij was oprecht bedroefd over het moment dat ze zouden moeten scheiden.

'Het wordt donker,' merkte hij op terwijl hij tegenover haar bij het vuurtje zat. "Misschien ben ik binnenkort vrij.". "Waar naartoe?". "Ik niet… Ik ben op reis.".

"Waar?" drong Ethral aan. Hij liet zijn hoofd hangen. "Ik weet het niet.".

"Breng hier de nacht door, bij mij. We hebben elkaars gezelschap en de veiligheid van een metgezel. Je zult nooit ver genoeg lopen om je verleden te vergeten.' Ze glimlachte naar hem, terwijl het licht van de vlammen op haar mooie gezichtje viel en weerspiegeld werd in haar opvallende ogen. 'Ik denk niet dat ik je gezelschap zou kunnen weigeren als ik dat zou willen, "Gaf Gareth toe. Hij wachtte op haar antwoord, maar ze bood er geen aan, glimlachte alleen nog even naar hem en wakkerde het vuur aan.

Hij kon het niet helpen dat zijn gedachten afdwaalden naar haar schoonheid. Ze was niet alleen fysiek verbluffend, maar gedurende de dag dat hij had ervaren haar intelligentie en humor. Hij genoot erg van haar rustige gezelschap. Toen hij naar haar omkeek, hield ze hem nog steeds nauwlettend in de gaten.

Wist ze op de een of andere manier wat hij dacht? Welke krachten had een elf?. 'Gareth,' zei ze, haar stem zacht. "Ja?". "Het is nogal koud vannacht.". "Dat is het.".

Ze klopte naast haar op de aarde. Hij bewonderde haar openhartigheid, en ook haar unieke benadering. Hij stond op en ging naast haar zitten, haar niet aan te raken.

Ze moet zijn aarzeling hebben beseft en leunde tegen hem aan, haar hoofd tegen zijn borst. rm rond haar schouders. Haar huid was glad en hij kon het niet helpen dat zijn hand over haar arm dwaalde. Ze neuriede en draaide haar gezicht naar zijn borst.

"Ik kon zien dat je een goede man was toen ik je voor het eerst zag. Ik kan je hart voelen, je bedoelingen. Ik geniet van je Gareth.". Hij wist niet wat hij moest zeggen en nam dus een les van haar over en sprak niet.

Zo voelde het beter. Hij hoefde zijn aanbidding voor haar niet te verwoorden. En het was nog maar een dag geleden. Hij werd wakker, liggend in het gras met Ethral dicht tegen zijn zij aan gesnuffeld.

Haar ogen waren gesloten en haar gezicht was vredig. Toen hij op haar neerkeek, trokken haar mondhoeken omhoog. "Heb je goed geslapen?" vroeg ze zachtjes. "Ik heb heel goed geslapen. Misschien was het uw gezelschap dat me heeft geholpen.".

'Dat was het,' giechelde ze. Hij glimlachte en liet zijn hoofd op de aarde rusten terwijl hij naar de ochtendhemel keek. Voordat hij het besefte, leunde ze over hem heen, haar gezicht centimeters boven het zijne.

'Hallo,' zei hij. "Wat gaan we vandaag doen?". "Vandaag? Eerlijk gezegd weet ik het niet.

Gisteren dwaalde ik over het pad met een doel voor ogen en toen-". "Ik," antwoordde Ethral. "Dat is juist.". 'Nou, ik ben zelf een beetje een nomade.

Hoewel alle boselfen dat zijn. Ik ben niet verplicht om ergens te zijn,' zei Ethral eenvoudig. "Nou, dat is een geluk voor mij.". "Mmm, voor ons beiden denk ik." Ethral liet haar gezicht zakken en drukte haar lippen op de zijne. Hij genoot van de overduidelijke charme van het kussen van een betoverd wezen.

Toen ze wegreed, grijnsde ze. "Ik… weet niet wat ik moet zeggen. Je bent geweldig.".

'Je hoeft het niet te zeggen,' ze raakte zijn gezicht aan en gaf hem nog een kus. Deze duurde veel langer en haar tong drong in zijn mond. Weer kon hij het niet helpen dat zijn handen naar de blote huid van haar armen gingen.

Ze manoeuvreerde boven op hem. Hij voelde haar volle borsten tegen zijn borst drukken, haar kruis zweefde ongetwijfeld centimeters boven het zijne onder haar jurk. Eindelijk trok ze zich weer los. 'Je bent een droom,' fluisterde hij.

Ze stond op en veegde de rimpels in haar jurk weg. Hij stond ook op en observeerde haar. 'We moeten wat te eten halen,' kondigde Ethral aan terwijl hij de open plek rondkeek. 'Akkoord,' antwoordde Gareth, hoewel hij geen afstand wilde doen van zijn nieuwe metgezel. Ze glimlachte naar hem en stak haar hand uit.

Hij liep naar haar toe en nam het in zich op en ze gingen samen het bos in. Ze haalden herinneringen op en informeerden elkaar over hun respectieve opvoeding, de twee geschiedenissen waren duidelijk behoorlijk verschillend. Het verhaal van Gareth eindigde toen zijn huurlingencarrière begon en hij stopte met lopen. Ethral draaide zich naar hem om en keek naar zijn terneergeslagen gelaatstrekken. 'Het is achter je,' drong ze aan, terwijl ze haar handen aan weerszijden van zijn gezicht plaatste.

"Niet zo ver achter," antwoordde Gareth. Een traan rolde over zijn wang. Hij was niet bang om zijn emoties bij haar te tonen. Ze kon ze toch zien. Ethral kuste hem en wreef haar wang tegen de zijne.

Het was geruststellend op een manier die hij niet had verwacht. "Ik zie je hart, ik zie je intenties. Je bent een goed mens.". Ethral trok zich van hem terug en dwaalde verder het bos in.

Gareth volgde. De takken en struiken waren behoorlijk dik en hij verloor haar een paar keer bijna uit het oog. Een helder licht scheen voor zich uit en hij kwam tevoorschijn in een prairie, glooiende heuvels en gras dat zich uitstrekte tot aan de horizon.

Ethral stond een paar meter verderop met zijn gezicht naar hem toe. "Voor ons is een wijd open uitzicht van mogelijkheden," riep ze uit en trok haar jurk over haar hoofd. Gareth werd getroffen door haar naaktheid. Haar zeegroene huid was bijna zilverkleurig in het zonlicht, elegante welvingen des te duidelijker zonder kleren. Haar boezem, voordat hij voor hem verborgen was, was eigenwijs en gezond, stevig genoeg om zijn kalmte te verzwakken.

Hij liep naar haar toe, terwijl hij haar kleren uittrok en een spoor achterliet over de vlakte. Toen hij haar bereikte, was hij bijna naakt en ze omhelsden elkaar en deelden een hartstochtelijke kus terwijl hun lichamen elkaar ontmoetten. Ze lieten zich op het gras zakken, handen dwalend door elkaar. Ze was buitengewoon magnifiek en leek geboeid door de kracht van zijn vorm.

"Ik heb nog nooit de liefde bedreven met een mens.". "Noch ik een elf.". Gareth bracht zijn gezicht naar haar pudenda. Hij wist niet goed wat hij kon verwachten, maar ze had de vagina van een vrouw, roze en zoals elk mens. Zijn lippen vonden die plooien en hij tastte verder met zijn tong in de vochtigheid, omhoog langs de richel en kwam uiteindelijk in botsing met haar clitoris.

'Uh, soldaat,' gromde Ethral. Hij drukte zijn mond tegen haar opening en zoog het fluwelen vlees op. Ze beefde van plezier.

'Lager,' fluisterde ze. "Weet je het zeker?". "Dat wil ik.".

Hij betastte zachtjes haar anus met zijn tong. Het ging een beetje open bij zijn aanraking en hij duwde een vinger naar binnen terwijl hij zijn mond terugbracht naar haar vagina en aan haar clit zoog. Er was een uitbarsting in haar van orgastische openbaring. 'Ik geef me over, kapitein,' hijgde ze.

"Stuur ik.". Gareth ging voor haar op zijn knieën zitten en staarde neer op haar gesloten ogen. Was ze in slaap gevallen? Het was oké als ze het had. Maar haar ogen fladderden open en glinsterden naar hem.

"Ik zal je niet snel laten gaan," informeerde ze. "Je zit nog vele jaren aan mij vast.". "Ik zou zoveel geluk kunnen hebben?". "Ja, of ik.

Nu, je bent een respectabele man, en ik weet dat je tevreden bent zolang ik ben, maar ik ben niet zo tevreden.". Hij liet zijn gezicht naar het hare zakken en ze accepteerde zijn natte kus en proefde zichzelf aan hem. Dit deed haar glimlachen.

Met één slanke hand pakte ze zijn stijve penis vast en leidde die naar haar opening. Gareths handen gleden naar haar borsten en hij streek met zijn handpalmen over de zachte huid, haar tepels staken uit onder zijn aanraking. "Ze zijn zo stevig," merkte hij op. "Raar voor iemand van vijfhonderdvierentwintig jaar oud.".

Hij verstijfde en zij knipoogde. "Dat was geen grap", besefte hij. "Nee, dat was het niet.". Het uiteinde van zijn lid prikte nat vlees en met dat gevoel duwde hij naar voren, haar volledig binnendringen terwijl haar benen naar buiten bogen om hem te helpen in de diepte. Zijn handen sloten zich om haar borsten.

"Het spijt me als ik je te veel streel.". "Ik geniet ervan, maar ik heb je lippen nog niet op mijn borsten gevoeld," plaagde Ethral. Hij liet zijn gezicht naar een van haar tepels zakken en bestudeerde het met zijn tong. Hij liet zijn mond ook tegen de zijkant van haar borst rusten, rond het betoverende oppervlak.

Hij vergat bijna om in en uit haar te bewegen en duwde zijn heupen. Ethral haalde diep adem en liet die langzaam ontsnappen. "Jij… bent behoorlijk fors.". 'Misschien ben jij het die strak staat,' antwoordde Gareth. "Beide, liefde.".

Hij bewoog zich in en uit en huppelde tegen haar aan in een aangenaam ritme. Ze neuriede bij zijn ingangen terwijl ze versnelden. Gareth had haar gestalte in zijn armen genomen, haar stevig omhelsd, ook haar armen om hem heen. "Ik kan je urgentie voelen.".

"Ik ben niet te ruw?". "Integendeel.". Hij stond zichzelf wat meer enthousiasme toe.

De warmte van haar binnenkant wiegde hem in gelukzaligheid, haar gladde buitenkant reageerde elektrisch met de zijne. Haar lippen vonden de zijne. Zijn handen hadden eindelijk de ronding van haar billen ontdekt, net zo jeugdig als haar borsten, en staken weer een vinger in haar anus.

"Mmm, duivel," kreunde ze in zijn mond. "Alsjeblieft, je mag je plezier in mij hebben.". Hij slaakte een zucht en duwde volledig in haar, waardoor het zaad zich in haar elfendiepten kon verspreiden.

Het kwam in uitbarstingen, met elk een lichte stoot, haar borsten zwellen op bij elke zucht terwijl ze inademt. Hij legde haar zachtjes in het gras en ging naast haar liggen. Ze boog zich voorover, kuste hem en legde haar hoofd op zijn borst. "We hebben elkaar nog maar net ontmoet, en jij bent nu al de belangrijkste persoon voor mij," zei hij.

"Ik weet het. Ik voel hetzelfde. De wereld zit vol mysteries," antwoordde Ethral tevreden..

Vergelijkbare verhalen