De meester van O, hoofdstuk 1

Een jong boerenmeisje uit Kansas beleeft een wild avontuur in een vreemd land!…

🕑 19 minuten minuten Fantasie & Sci-Fi verhalen

Dorothy Jenkins keek uit het raam van haar kleine slaapkamer naar de boerenknecht die buiten haar raam aan het hek werkte. Enos was een lange, magere man, goedhartig, maar ijzersterk. Hij leek onbeperkte energie te hebben en was een harde werker. Hij werkte op de boerderij zolang Dorothy zich kon herinneren, en kende Dorothy vanaf haar geboorte.

Ze hield van Enos en toen ze jonger was, hadden zij en Enos vele plezierige uren doorgebracht terwijl ze hem voorlas uit enkele van haar verhalenboeken. Enos was niet goed opgeleid en hij kon niet lezen of schrijven behalve zijn naam krabbelen, maar hij was geduldig en luisterde graag naar Dorothy terwijl ze zelf leerde lezen. De familieboerderij had betere dagen gekend.

De laatste jaren hebben de gewassen niet goed geoogst, en de laatste paar ook helemaal niet veel. Henry, de vader van Dorothy, had veel geleend tegen de boerderij om te proberen deze draaiende te houden, en zat nu diep in de schulden. Toen de boerderij goed produceerde, waren er meer dan een dozijn mannen aan het werk op het land.

Maar de jarenlange droogte had de oogsten doen afnemen en Henry moest dingen gaan verkopen om het bedrijf draaiende te houden. Kort nadat de droogte vier jaar geleden begon, werd Dorothy's moeder, Jessie, ziek en stierf, waardoor Henry en Dorothy alleen achterbleven om de boerderij te runnen. Dorothy, toen amper veertien, probeerde de achterstand op te pakken en te doen wat ze kon om de afwezigheid van haar moeder in te halen, maar Henry was er kapot van en was sindsdien stil en teruggetrokken, zelfs bij haar in de buurt. Deze tragedie droeg bij aan de stress en druk die iedereen voelde. Het werd de meeste arbeiders te veel - de sombere lucht in combinatie met financiële problemen zorgden ervoor dat de meeste arbeiders de boerderij verlieten.

Alleen Enos en Big John bleven over… Enos omdat hij niet was opgeleid en beperkte kansen had, en Big John omdat hij gewoon loyaal was aan Henry - hij was al zo lang bij hem dat hij zich niet op zijn gemak zou voelen om voor iemand anders te werken . Henry kon de twee mannen geen loon betalen, maar ze hadden wel gratis kost en inwoning. Ze waren met z'n vieren meer een gezin dan werkgever/werknemer. Dorothy keek naar Enos terwijl hij het hek repareerde. Hij had zijn shirt uitgetrokken en ze bewonderde zijn magere, maar sterke lichaam terwijl hij aan het werk was.

Ze vond het altijd leuk om de jongens aan het werk te zien, het boeide haar om ze te zien zweten, zware dingen tillen en hard werken. Dorothy voelde een tinteling in haar kutje toen ze die dag naar Enos keek. Dorothy was een beetje een nymfomane - ze had een zeer hoge zin in seks en de twee mannen waren echt het enige spel dat er was.

Het was allemaal heel stil en haar vader had geen idee dat zijn kleine meid de hoer van de boerderij was, maar op de boerderij leer je genoegen te nemen met wat je hebt! Ze had beide mannen een paar keer gehad en elk van hen had haar iets gegeven wat ze nodig had. Enos had een lul van normale diameter, ongeveer vijf centimeter, maar hij was vrij lang met twintig centimeter. Big John daarentegen was ongeveer 2,5 cm kleiner maar erg dik in omvang.

Dus elk bracht iets anders naar de slaapkamer. Enos voelde zich echt goed als ze in haar kont geneukt wilde worden - een van haar favoriete bezigheden - of als ze zin had in een beetje deepthroat plezier. Maar toen ze echt zin had om uitgerekt te worden, belde ze Big John, die toepasselijk heette, om in haar behoeften te voorzien! Dorothy keek naar Enos aan het werk en terwijl ze dat deed, vond haar hand langzaam zijn weg tussen haar benen en begon ze haar hardnekkige kutje door haar dunne katoenen slipje te strelen. De zomerhitte sudderde en Dorothy droeg alleen een afgeknipte spijkerbroek (die hoger afgesneden was dan papa had gewild!) Dorothy kleedde zich graag flirterig - en soms zelfs ondeugend - om de aandacht van de man te trekken, tot ongenoegen van haar vader. Maar Henry zei niets… hij reageerde niet veel meer, zo leek het.

Dorothy merkte dat ze al nat werd toen haar hand onder haar afgeknipte broek gleed en over het vochtige katoenen ondergoed wreef. Ze glimlachte zachtjes en kreunde toen haar hand zachtjes haar hongerige poesje streelde. Terwijl ze de spieren van Enos zag rimpelen onder zijn gladde, gebruinde huid, dacht ze aan een bepaalde spier die ze graag nog een keer zou zien. Ze liet haar hand onder haar slipje glijden en scheidde de bedauwde lippen van haar poesje, en doopte een vinger in haar stomende diepten. "God, ik ben zo verdomd geil!" zei ze hardop, terwijl ze snel een hand voor haar mond drukte, toen ze zich herinnerde dat papa naar de stad moest rennen voor wat voorraden en boodschappen.

Ze moest iets doen om het vuur in haar buik te doven. Deze keer kon ze de jongens niet bellen - Big John was met haar vader meegegaan en Enos was bezig met het hek. Het was aan haar en haar boze verbeelding om deze op te lossen! Ze ging de koelkast in en pakte een van de komkommers die ze uit de tuin had geplukt. Het had de juiste vorm en ook een goede maat om te neuken - dit zou goed werken! Ze stopte bij de gootsteen om de groente goed te wassen, nam hem mee terug naar haar slaapkamer en sloot de deur ongeveer halverwege. Dit zou haar een beetje privacy geven en als Enos 'toevallig' langskwam, zou hij ook zien wat hij miste! Ze likte en zoog haar groene vriendje een tijdje terwijl ze zichzelf vingerde, omdat ze haar kutje lekker nat wilde maken voordat ze het vulde met de cuke-lul.

Ze kreunde zacht terwijl haar vingers al haar speciale plekjes vonden en haar poesje gewillig zijn zoetheid opgaf. Haar gekreun nam snel toe, vergezeld van het natte geknars van haar vingers in haar strakke gaatje. Terwijl haar kutje schreeuwde om iets erin, greep Dorothy het uiteinde van de cuke vast en wees het naar haar vraatzuchtige neukgat.

Ze wreef de punt rond, smeerde het in met haar sappen en liet de punt vervolgens tussen haar zachte plooien glijden. Ze stopte, speels, bij haar ingang alsof ze haar eigen poesje plaagde en het liet smeken. Dorothy beet op haar lip terwijl ze de groente als een surrogaatminnaar in dienst nam en de grote cuke in haar gat liet glijden. Ze kreunde toen ze voelde dat het haar gat opende en haar uitrekt, ongeveer zoals Big John zou hebben gedaan als hij handig was geweest. Dorothy duwde de komkommer dieper in haar, genietend van het gevoel gevuld te zijn nadat ze het zo hard nodig had.

Ze bleef de groente dieper in zich drukken, alsof ze er niet genoeg van kon krijgen. Ze begon haar heupen te rollen en tegen de groene pik op te wippen, luider kreunend en jankend terwijl het haar vulde. Haar andere hand ging omhoog om in haar harde, pijnlijke tepels te knijpen, de tedere noppen wilden ook wat actie. Dorothy begon zichzelf toen serieus te neuken met de komkommer, ze duwde hem hard en diep in haar kutje terwijl ze met de andere hand over haar gezwollen clit wreef. Ze had op de slechtste manier een goede, harde cum nodig! Ze prikte bijna verwoed in haar druipende gaatje terwijl ze dichter bij die gelukzalige gebeurtenis kwam waar haar lichaam naar verlangde.

Ze was zo dichtbij… Net toen ze de rand van de vergetelheid naderde, hoorde ze een hard geklop op de deur. "Fuck! mompelde ze terwijl ze de komkommer uit zijn warme, natte nest trok. "Wie kan dat in hemelsnaam zijn?". "Een ogenblikje!" riep ze, zich haastig aankledend en kalm. dacht ze bij zichzelf terwijl ze ging kijken wie zo onbeschoft was om haar privé-momenten te verstoren.'Ja, kan ik u helpen?'zei ze terwijl ze de deur opendeed.'Ik ben mevrouw Blankenship van de bank.

Is je vader thuis?' zei de vrouw kortaf. 'Nee, hij is naar de stad gegaan om voorraden en wat kruidenierswaren te kopen, mevrouw Blankenship,' zei Dorothy, terwijl ze probeerde zo welgemanierd en beleefd mogelijk te zijn. wist wie mevrouw Blankenship was oké - ze had haar vader horen praten met John en Enos over hoe de bank hem achterna zat om de maandelijkse betalingen te doen.

Mevrouw Blankenship zou hem de hele tijd bellen en hem dreigen met executie als hij dat niet deed betaal deze maand volledig en op tijd. Ze was echt een harteloze oude spitsmuis! "Nou, zeg tegen je vader dat hij me bij de bank moet bellen zodra hij thuiskomt. Het is heel belangrijk dat hij mij belt. U zult het hem vertellen, nietwaar?' zei ze. 'Ja, mevrouw Blankenship, ik zal het hem vertellen zodra hij thuiskomt,' zei ze, terwijl ze probeerde niet al te neerbuigend te klinken.

'Goed dan,' zei ze., de deur uitlopend. Zodra ze de deur dichtdeed, ging Dorothy terug naar haar kamer "Bitch!" Zei ze luid terwijl ze door de gang liep. Ze ging terug naar haar kamer en probeerde verder te gaan waar ze gebleven was, maar de vrouw had haar humeur verpest. Gefrustreerd en boos dat ze nog steeds niet klaar was, stormde ze naar de schuur. Dorothy had een hoek van de hooizolder neergezet waar ze weg kon en alleen kon zijn om na te denken Ze was op weg naar haar kleine denkplekje nadat haar ontmoeting met mevrouw Blankenship haar sexy humeur verpestte.

Maar halverwege de ladder naar de hooizolder brak de sport van de zelfgemaakte ladder en viel ze neer op de harde aarden vloer van de schuur. Dorothy herinnerde zich het breken van de sport en een korte schreeuw voordat alles zwart werd. Maar toen ze wakker werd, was ze op de vreemdste plek . Het was een stadsparkachtig gebied, maar een park en een stad zoals ze nog nooit had gezien. De gebouwen waren allemaal rond, cilindrisch van vorm in plaats van vierkant en het waren meestal gebouwen met meerdere verdiepingen rondom dit park.

Het park zelf was nogal vreemd - ze had nog nooit zulke bomen gezien en zelfs het gras voelde vreemd aan - niet zoals het gras dat ze had gekend. Terwijl ze langzaam overeind kwam en merkte dat ze behoorlijk pijn had van de val, begonnen er een paar vreemd uitziende mensen van achter de struiken te verschijnen. De mensen waren allemaal opgemaakt om eruit te zien als poppen, met nep, bijna plastic ogend haar, rode kringen als wangen, de vrouwen hadden felrode lippenstift en felblauwe oogschaduw.

Het was allemaal nogal bizar en beangstigend! Blijkbaar vonden de mensen haar ook een vreemde verschijning, want ze wezen allemaal en fluisterden, vrouwen verborgen hun kinderen voor haar en heel snel kwam een ​​van de stadsmensen waarvan Dorothy alleen maar kon aannemen dat het hun versie van een politieagent was naar haar toe. Hij prikte haar met zijn knuppel, "Wie ben jij?" vroeg hij haar streng. "Bent u familie van de boze heks?". "N-Nee meneer.

Ik ben Dorothy. Dorothy Jenkins," zei ze. "Wat is dat voor een naam?" hij vroeg. "Het is de naam waarmee ik ben geboren!" zei ze, een beetje beledigd.

"En waar kom je vandaan Dorothy Dorothy Jenkins?" de man zei. "Het is niet Dorothy Dorothy Jenkins, het is gewoon Dorothy Jenkins. En ik kom uit Kansas," zei ze. 'Wat is dat in Kansas? Waar is dat?' hij vroeg.

"Het is in de Verenigde Staten van Amerika," zei ze. 'Ik ken deze plek niet. Hoe ben je hier gekomen?' vroeg hij terwijl hij zijn hoofd krabde. 'Ik weet het niet. Ik klom naar de hooizolder en ik viel en landde hier,' zei ze en begon te huilen.

"Je moet onze burgemeester zien. Ze is een heel slim persoon. Ze zal weten wat ze moet doen," zei de officier.

Hij pakte Dorothy's arm en begeleidde haar naar zijn auto. Al snel stond Dorothy in een groot kantoor. Ze zat te wachten tot de burgemeester zou komen en vroeg zich af hoe ze haar kon helpen terug naar huis te gaan.

Net toen Dorothy zich begon af te vragen of de burgemeester überhaupt zou komen opdagen, kwam ze binnen. Burgemeester kwam door een andere deur de kamer binnen en ze straalde. Dorothy, gekleed in een lange sprankelende zilveren jurk, dacht dat ze de mooiste vrouw was die ze ooit had gezien. En er was ook iets heel bekends aan haar uiterlijk… alsof ze haar ergens eerder had gezien dat ze niet helemaal kon plaatsen.

'Hallo Dorothy,' zei de burgemeester. "Hallo, mevrouw. Kent u mij?" vroeg Dorothy. 'Nou, ik ken je niet, maar ik weet wel van je. Van je komst, dat wil zeggen,' legde ze uit.

"Hoe komt het?" vroeg Dorothy. "Liefje, ik ben de burgemeester van Malkovainia. Het is mijn taak om alles te weten wat er in mijn stad gebeurt", zei ze glimlachend. Ze had een mooie glimlach die Dorothy meteen op haar gemak stelde. "Kun je me helpen thuis te komen?" vroeg Dorothy.

"Helaas kan ik niet. Maar misschien kan de meester dat wel. Hij is veel machtiger en wijzer dan ik,' zei ze. 'De Meester?' vroeg Dorothy. 'Ja, de Meester van O.

Hij woont echter ver weg, in het Kristallen Kasteel. Het is een lange, moeilijke reis, maar als iemand je kan helpen naar huis terug te keren, dan is hij het wel,' zei de burgemeester. 'Hoe vind ik deze Meester?' vroeg Dorothy. die weg leidt uiteindelijk naar het Crystal Castle.

Volg gewoon de weg en wijk er niet van af, dan komt u helemaal bij het Kristalkasteel en de Meester,' zei de burgemeester. 'Dank u, burgemeester. Ik ga meteen aan de slag, ik weet zeker dat mijn familie zich afvraagt ​​wat er met mij is gebeurd en zich vreselijk zorgen maakt!' zei Dorothy.

'Pas op voor de boze heks. Kom niet in de buurt van haar fort, ze is erg slecht,' zei de burgemeester. 'Ja, de officier die me hierheen heeft gebracht, sprak over haar.

Ik zal haar ten koste van alles proberen te vermijden. Ik wil gewoon naar huis,' zei Dorothy. Daarmee verliet ze het kantoor van de burgemeester. De politieagent die haar vond, nam Dorothy met politie-escorte mee naar de rand van de stad. 'Dit is de weg naar het Crystal Castle.

Het is nogal ver weg en ik hoop dat je er komt en dat de Meester je kan helpen naar huis terug te keren. Zo niet, dan bent u van harte welkom om hier bij ons te blijven. Malkovainia is een heerlijke plek en ik weet zeker dat je er net zo van gaat houden als wij," zei hij. "Ik weet zeker dat ik dat zou doen, maar ik wil heel graag naar huis en mijn familie zien en hen laten weten dat ik veilig ben", zei Dorothy.

'Natuurlijk. Nou, veel succes Dorothy,' zei hij en reed toen terug naar de stad. Dorothy draaide zich om en keek naar de weg voor haar. Het was inderdaad een lange weg, vervagend in de nevel van de verte.

Dorothy slaakte een diepe zucht. 'Nou, ik kan net zo goed beginnen. Ik kom niet dichterbij als ik hier sta!' En Dorothy begon aan de lange, saaie wandeling naar het Crystal Castle en een onzekere toekomst… Dorothy was al uren aan het wandelen en was, voor zover ze kon bedenken, ongeveer 40 kilometer buiten de stad.

Ze liep door een landschap dat haar wat bekender was: landbouwgrond. Hoewel er enkele duidelijke verschillen waren, was het op de een of andere manier herkenbaar en zelfs geruststellend om weer in dit soort omgevingen te zijn. Ze passeerde en velden op weg naar het Crystal Castle. Toen ze langs een bepaald veld liep, zag ze een oude verweerde vogelverschrikker op een paal in een van de velden steken. Ze keek er enkele ogenblikken naar, denkend aan de vogelverschrikker van haar vader thuis.

Deze was in een iets betere staat dan die van haar vader, maar niet veel. De vogels hadden een bosje stro uit de armen en het hoofd gehaald en hij zag er een beetje neerslachtig uit, zelfs voor een vogelverschrikker. Plots draaide de vogelverschrikker zijn kop om Dorothy recht aan te kijken. "Waar kijk je naar?" zei hij nogal verontwaardigd. "Oh!" Dorothy deinsde geschrokken achteruit.

"Ik-ik wilde niet staren!" stamelde ze. De houding van de vogelverschrikker verzachtte. "Het spijt mij ook. Het was niet mijn bedoeling om zo boos te klinken.

Alleen zo lang in de hete zon aan deze paal hangen en je spullen eruit gepikt krijgen, verdomde vogels, maakt een kerel een beetje boos!' zei hij. 'Dat weet ik zeker!' zei Dorothy. 'Is er iets dat ik kan doen om te helpen?'. 'Kun je me vanaf hier naar beneden helpen? Ik wil zo graag mijn benen strekken en even uitrusten!" zei hij. Dorothy kwam achter de vogelverschrikker aanlopen en tilde hem een ​​beetje op.

Omdat hij van stro was gemaakt (en weinig daarvan meer) woog hij helemaal niet veel en het was niet erg moeilijk om hem zo hoog te krijgen dat hij van de paal kon komen.Toen hij de lus in zijn overall van de paal voelde glijden, begon hij naar voren te zakken en plotseling viel hij voorover en viel op de grond. Dorothy rende om de paal heen, "Gaat het, meneer?" vroeg ze, terwijl ze hem met zijn gezicht naar boven draaide. "Ja, ik denk het wel.

Ik heb de grond al zo lang niet gevoeld dat mijn benen er niet aan gewend zijn. Ik zal even moeten gaan zitten om de knikken uit te werken, vrees ik,' zei hij. Dorothy hielp hem naar het lage stenen muurtje dat grenst aan het veld en zette hem op de rand zodat hij kon werken.

zijn benen en maak ze lenig. Terwijl ze daar samen zaten, begonnen ze te kletsen. "Jullie lijken niet op de andere mensen die ik op deze weg voorbij heb zien komen. Waar kom je vandaan?" vroeg hij.

"Nee, ik kom hier niet vandaan. Ik kwam uit Kansas en hoe ik hier ben gekomen, weet ik niet. Daarom ga ik naar het Kristallen Kasteel… om de Meester te vragen hoe ik hier ben gekomen en hoe ik weer naar huis kan gaan,' zei Dorothy. 'Denk je dat de Meester me kan helpen hersens te krijgen? Ik zou zo graag een baan krijgen waarbij ik niet de hele dag aan een paal hang! 'Nou, ik weet het niet, maar je bent welkom om mee te gaan als je wilt. We kunnen de Meester naar je hersens vragen als we vragen of ik naar huis ga,' zei Dorothy.

"Dat zou ik wel willen. Als het niets anders is, is het een mooie doorbraak voor die paal!" zei de vogelverschrikker. 'Hoe heet u, meneer Vogelverschrikker?' vroeg Dorothy. "Wat is een naam? Ik ken dat woord niet.

Ik ken helemaal niet veel woorden, vrees ik. Omdat ik van stro gemaakt ben, heeft niemand echt ooit tegen me gepraat." "Een naam is hoe je wilt dat mensen je noemen. Mijn naam is Dorothy," zei ze.

'Nou, dan mag je me maar Vogelverschrikker noemen, want ik heb geen andere naam,' zei hij. 'Vogelverschrikker is een mooie naam,' zei Dorothy glimlachend. Nadat ze hadden gerust, begon het paar weer te lopen. Een paar mijl verderop stopten ze voor de avond.

Het begon schemerig te worden omdat de zon onder was en ze wilden een veilige slaapplaats vinden voordat het te donker werd. Ze stopten aan de rand van een ander korenveld, een plek die Scarecrow bekend zou voorkomen. Dorothy begon die oude jeuk weer te voelen toen de avond naderde. Ze was nog steeds niet klaar sinds die oude kleine mevrouw Blankenship van de bank langskwam om haar plezier te verpesten. Nu voelde ze zich leeg en had ze iets nodig om in slaap te vallen.

Toen herinnerde ze zich dat toen mevrouw Blankenship haar onderbrak, ze de komkommer in haar zak had gestopt, die gelukkig voor haar een knoopsluiting had. Ze klopte op haar zak en voelde de harde groente er nog steeds! 'Ik ben over een paar minuten terug,' zei ze tegen Scarecrow en glipte weg achter een groepje bomen. De vogelverschrikker wachtte tot ze terugkwam, maar toen ze niet meteen terugkwam, begon hij zich een beetje zorgen te maken.

Hij liep naar de plek waar hij haar tussen de bomen zag ingaan en toen hoorde hij het meest raadselachtige gekreun. Hij gluurde voorzichtig om de hoek en zag Dorothy in het zachte gras liggen, haar blauw-wit geblokte jurk met gingham-ruitjes omhoog om haar middel en haar witte onderbroek naar beneden getrokken om haar enkels. Dorothy had haar benen wijd uit elkaar gespreid en ze stak verwoed in haar kutje met een komkommer terwijl Scarecrow gefascineerd toekeek. Hij keek hoe Dorothy's gezicht vertrok tot een masker van lust en verlangen, haar zachte lippen likkend met haar ogen dicht.

Hij keek hoe ze de komkommer als dildo gebruikte en de groene groente diep in haar kwijlende poesje duwde. Terwijl hij niet begreep wat ze deed of waarom er geen twijfel over bestond wat voor effect het op haar had. Hij hoorde haar gekreun en gejammer en keek als aan de grond genageld toe terwijl haar passie hoger en hoger klom. "Ohmygod! Ohmygod! Ohhh!" kreunde ze toen ze snel haar kam naderde. Scarecrow keek toe terwijl ze haar heupen naar de komkommer-indringer wierp en terug neukte terwijl ze hem harder in haar duwde.

Plotseling kreunde ze heel hard en Scarecrow stond op het punt iets te zeggen en haar te vragen of ze in orde was toen ze haar rug kromde en explodeerde in een gigantisch orgasme. "OHHHFUUUCKKKMEEE!" gilde ze terwijl haar poesje haar zoete sappen op het gras spoot. Ze spoot drie keer en toen vier keer toen haar langverwachte orgasme haar overnam.

Ze huppelde wanhopig door de lucht en kronkelde en draaide op het vreemde gras terwijl ze vocht om controle over haar lichaam. Eindelijk lag ze stil, zwaar ademhalend en zacht kreunend, terwijl haar gespreide benen het laatste van haar sappen druppelden terwijl haar poesje leegliep en kalmeerde. Scarecrow haastte zich terug naar waar hij zat, zodat hij niet betrapt zou worden als hij naar haar zat te kijken. Na een paar minuten verscheen Dorothy weer en deed alsof er niets aan de hand was. Ze kwam nonchalant naar Scarecrow toe en begon zich klaar te maken om te gaan slapen.

'Ga maar slapen, Dorothy. Ik hoef niet te slapen als een vogelverschrikker, ik word nooit moe. Ik zal de wacht houden terwijl jij rust,' zei hij.

Hij zei niets over wat hij zag, maar terwijl Dorothy sliep, dacht hij erover na. Hij kon zijn met stro gevulde geest er niet omheen wikkelen waarom iemand zichzelf zonder reden zo zou bezeren! Het bracht hem in verwarring en hij besloot dat hij, zodra de Meester hem de hersenen had gegeven, goed zou nadenken. Volgende week - Hoofdstuk 2 van Dorothy's avonturen!..

Vergelijkbare verhalen