De ogen van Afodisia

Matthias worstelt met schuldgevoelens en verlangens…

🕑 9 minuten minuten Fantasie & Sci-Fi verhalen

De ogen van Afodisia. Matthias verschoof op zijn bed, meer uit rusteloosheid dan iets anders. Als je de willekeurige afranselingen over het hoofd hebt gezien. het was bijna comfortabel.

Bijna. Voor een gevangeniscel. Hij had een matras op de grond, met een deken. Hij had een privaat gat.

Hij kreeg twee keer per dag eten, hoewel het eten hem niets waard was. Ze hadden hem zelfs lectuur gegeven. Schrift.

Alsof hij nog niet de hele tekst uit zijn hoofd had geleerd, twee decennia geleden. Het probleem was dat zijn leven op dit moment een verveling was, afgewisseld met momenten van bloedstollende angst. De inquisiteurs waren niet wreed. Maar het waren bekwame demonologen en volkomen genadeloos.

Eerlijk gezegd gaf hij de voorkeur aan de willekeurige afranselingen. Maar zelfs zij hadden de voorkeur boven het Orakel, met haar ogen gevuld met de uitstraling van Afodisia. Ogen die recht in de met littekens bedekte put leken te kijken die ooit zijn ziel had vastgehouden. Haar vragen waren verontrustend. Toen ze zelfs maar vragen stelde.

Haar uitspraken en haar stiltes waren nog erger. Zelfs haar bloed, hoe zoet het ook was geweest, had een nasmaak waar hij niets om had gegeven. Net als het verbranden van kruiden had het urenlang in zijn maag gerommeld.

Er was het geluid van voetstappen die zijn cel naderden, een geluid dat hij onmiddellijk herkende. 'Hallo, Aurianna,' zei hij zonder op te kijken. In het begin in ieder geval niet. Toen hij dat eindelijk deed, was de aanblik van haar een klap.

'Nou, kijk eens naar jou,' zei hij, terwijl zijn ogen de rondingen van haar lichaam volgden en de zweem van decolleté bij de hals van haar blouse bleef hangen. 'Vertel me eens, was hij goed? Jouw? Ik kon je aan hem ruiken, toen hij voor het laatst op bezoek was.' Een grijns, met witte tanden. 'Heeft hij je keer op keer meegenomen? Heeft zijn zaad mijn geheugen uit je hoofd gewassen?' 'Je zult harder je best moeten doen, als je me pijn wilt doen.' zei ze met een zucht, leunend tegen de tralies van de cellen. 'Je moet op zijn minst wreder zijn dan de paladijnen die geacht worden mijn vrienden en bondgenoten te zijn.' 'Wreder dan paladijnen?' Matthias grijnsde.

'Dat wordt moeilijk. Er is maar weinig zo wreed als mensen die zichzelf 'goed' vinden.' Ze keek hem nu aan, naar adem happend. 'Bij de Godin! Heeft… jou dit aangedaan?' Ze klonk geschokt. "Wat dit?" Hij streelde de enorme blauwe plek op zijn kaak.

'Nou, we zijn niet aan elkaar voorgesteld of zo, maar ik ben er vrij zeker van dat hij het is. Hij houdt van een beetje ruw.' Hij gluurde toen ze de cel binnenkwam. 'Je hebt het waarschijnlijk gemerkt toen jullie samen waren.' 'Heeft u meer bloed nodig?' De vraag ging dwars door hem heen, waardoor hij op adem kwam en hem keihard achterliet. 'Ik… zou het niet afwijzen,' antwoordde hij met hese stem. Zijn ogen waren op haar gericht toen ze de cel binnenkwam, naast hem geknield en zijn kettingen vingerend.

"Staan deze in de weg, jezelf genezen?" 'Van veel dingen in de weg staan,' antwoordde hij, terwijl hij bleef hangen bij de aanblik van een gladde huid die door haar topje werd blootgelegd. De herinnering aan de smaak van haar leven en hun halfnaakte lichamen tegen elkaar gedrukt, kwelden hem. 'Doe ze uit en ontdek…' Haar hand bedekte haar gezicht. "Is alles mijn schuld? Veroorzaak ik gewoon onnoemelijke pijn en lijden, met alles wat ik doe?" Haar nood trok hem uit de waas van lust. "Wat?" Matthias snoof.

"Je wordt verkracht door een paar demonen en je minnaar, en plotseling ben je een demonenheer? Je hebt tenminste je lijdende trouw aan Baath-Me'el niet beëindigd om het te laten stoppen. Geloof me als ik zeg dat ik' Ik heb veel meer pijn in de wereld veroorzaakt." 'Dat zou ik hebben gedaan,' schoot ze terug. "Had ik kunnen praten terwijl Laemohn" Ze draaide zich om en het was een opluchting.

Hij had haar uitgelokt, ja, maar woede was zijn doel, geen pijn. 'Ik zou Baath Me'el hebben gesmeekt. Als ik had gedacht dat hij me zou hebben gehad, zou ik eerder dan de tweeling zijn gaan bedelen…' De woorden gingen over in huilen. Haar armen sloegen om zijn nek terwijl ze sprak, haar angsten toegevend en tegen zijn schouder rustend. 'Ik dacht erover na terwijl hij me meenam voordat ik ook maar de echte horror had gekend.

Ik ben zielig. En het is mijn schuld dat je zo bent.' Zijn hoektanden smachtten naar haar, een pijn die weerklonk in de kloppende hardheid van zijn pik. Haar keel klopte van de verleiding, zo dicht bij hem.

Waar hij het kon bereiken. In plaats daarvan sloegen zijn eigen kettingarmen om haar heen. 'Ik heb een keuze gemaakt, Ari. De verkeerde, duidelijk, maar het was de mijne.' 'Wat zou mijn lot zijn geweest? Had ik ermee ingestemd?' vroeg ze, terwijl eeltige vingers langs zijn borstkas streelden.

'Ik weet het niet,' fluisterde hij, heen en weer geslingerd tussen zijn behoefte om haar bloed te proeven en zijn onverklaarbare verlangen om haar nog meer lijden te besparen. 'Zou hij me als bijvrouw hebben gehouden?' Haar hand ging naar beneden en vond de zijne. 'Of zou ik een krijger zijn geweest, zoals jij?' 'Ik weet het niet,' herhaalde hij, terwijl zijn lippen langs de kloppende slagader in haar slanke keel trokken.

Het zou gemakkelijk zijn, zo gemakkelijk om in haar te glijden, haar te proeven terwijl zijn hoektanden haar penetreerden. Zo gemakkelijk, en toch weigerde hij. Waarom? "Misschien allebei." 'Heb je me daarom naar hem toe gebracht? Zodat ik weer aan je zijde kan staan?' "Ik weet het niet." Er waren geen antwoorden voor haar. Geen ruimte voor antwoorden, terwijl haar geur zijn gedachten in beslag nam. 'Had je gehoopt dat ze me snel zouden breken, zodat ik je…' Ze maakte de gedachte niet af en begroef haar gezicht in het koele marmer van zijn borst.

Haar tranen waren nat op zijn huid en wekten een schuldgevoel op dat in strijd was met zijn verlangen naar haar. Zijn schuld won. 'Nee,' mompelde hij terwijl hij zijn vingers zachtjes door haar ravenzwarte haar haalde. 'Ik ken je beter dan dat, Aurianna.

Ze zouden je nooit zo snel hebben gebroken.' Toen kuste ze hem, haar tong langs zijn lippen en scheurend in zijn hoektanden. De koperzoete smaak van haar leven overstroomde zijn mond, zijn geest en hij trok haar naar zich toe. Hij genoot van haar behoefte en beantwoordde haar koortsachtige hartstocht met een wanhopige lust van hemzelf. Vingers trokken aan haar blouse, scheurden aan de veters, wiegde zijn heupen tegen de hare terwijl hij de zachte warmte van haar ontblote borst tegen de zijne voelde.

Ze trok zich terug, haar bloedrood op haar lippen en kin, druipend om haar borsten te bevlekken. "Neem het weg!" snikte ze en smeekte hem. 'Neem het allemaal weg, alsjeblieft…' Hij sprong naar voren en stak zijn tong in haar mond terwijl hij opnieuw van haar leven proefde voordat hij de wond verzegelde. Terwijl hij langs haar kin en keel liep, genoot hij van haar huid, haar zachte gekreun en behoeftige kreten.

Haar rug buigend, streelden lippen en tong haar blote borsten, het kleverige spoor van bloed volgend dat zijn vingers hadden achtergelaten. 'Neem me mee,' vroeg ze terwijl hij terugging naar haar keel. "Neem me hard. Het is alles waar ik nu goed voor ben." Met een plotselinge, hese kreet duwde hij haar van zijn schoot.

'Ga weg,' snauwde hij, trillend van gefrustreerde lust. 'Je bent een paladijn, geen hoer van een demon.' Hij staarde naar haar terwijl ze languit voor hem lag, benen gespreid en bovenlichaam ontbloot, trillend van de inspanning die nodig was om zijn tanden en pik niet in haar te begraven, om te bloeden en haar te neuken. "Is dit wat je wilt?" vroeg hij terwijl hij opstond.

'Opgeven? Je godin verraden? Aan de Orde bewijzen dat je niets meer bent dan het kapotte speeltje van de hel?' Hij wilde haar. Wilde dat ze onder hem huiverde terwijl hij zijn zaad in haar neukte, wilde dat ze zijn naam schreeuwde terwijl haar bloed door zijn keel stroomde op het ritme van de sidderende stuiptrekkingen van een orgasme. "ERUIT!" brulde hij.

"Ga weg en kom niet meer terug!" En met een sidderend gebrul van frustratie en woede wierp hij zich in de verre hoek van zijn cel. Toen stond ze op en keek op hem neer. Lust werd afwijzing en haat en vulde de ruimte tussen hen in.

Hij wist niet zeker of ze hem zou slaan of dwingen of beide. Ofwel zou hij verdiend hebben. In plaats daarvan vulden tranen haar ogen en sneden hem veel dieper. 'Het spijt me. Van alles.' Ze wendde zich van hem af en het kostte hem al zijn vastberadenheid om niet naar haar uit te reiken.

'Ik ook,' fluisterde Matthias toen Aurianna de cel uit vluchtte. "Mijn excuses." Die blik in haar ogen. Hij had die blik eerder gezien, in het Hof. En hij was opgelucht en teleurgesteld dat ze was vertrokken. De gedachte aan haar, hem zonder acht te slaan op zijn eigen verlangens, maakte zijn toch al harde pik pijnlijk stijf.

Zijn hand wikkelde zich om zijn ijzeren schacht terwijl hij zich voorstelde dat ze hem terugduwde, terwijl haar kut zich om hem heen kneep terwijl ze hem op de grond spelde. Zijn ogen sloten zich terwijl hij zijn schacht streelde en zich voorstelde dat hij… 'Ik zei toch dat je een kans had,' merkte een geamuseerde stem op. Zijn ogen schoten open. "Jezelf vermaken?" vroeg hij, terwijl zijn hand zich nog steeds vasthield. "Misschien", antwoordde Orakel.

"Waarom ben je hier?" vroeg Matthias. Zijn hand pompte zijn pik terwijl hij naar haar staarde en probeerde haar gouden ogen niet aan te kijken zonder eruit te zien alsof hij ze ontweek. De inspanning die nodig was om Aurianna van zich af te duwen, maakte hem uitgeput, maar spijt gaf hem de energie om oneerbiedig te zijn. Hij duwde zijn heupen naar haar en grijnsde. 'Wil je me nog meer medelijden tonen?' "Waarom heb je haar niet geneukt?" vroeg het Orakel, zijn houding negerend.

"Wat?" 'Het is een simpele vraag,' antwoordde ze. 'Aurianna heeft je uitgenodigd. Ik heb zelfs gesmeekt. Waarom heb je dat niet gedaan?' 'Hoe lang heb je zitten kijken?' hij eiste.

'Waarom deed je dat niet?' herhaalde ze. Matthias antwoordde niet. Hij had geen antwoord. Oracle glimlachte die irritante, veelbetekenende glimlach.

"Denk er eens over na. Als je antwoord hebt," zei ze, met gouden ogen langs zijn lichaam, "misschien zal ik je medelijden tonen.". Daarmee ging ze weg. Matthias verzonk weer in zijn fantasie en zag Aurianna schrijlings op hem zitten. Terwijl zijn plezier toenam, kon hij haar in gedachten zien.

Ogen gesloten terwijl ze hem met overgave neukte. Toen hij zich niet langer kon inhouden keek ze op hem neer met irissen van brandend goud in de ogen van Afodisia. Zijn kreet was hees en geschokt toen hij kwam, zijn zaad spetterde op zijn buik en droop langs zijn hand.

Waarom heb je haar niet geneukt? vroeg een halfherinnerde stem terwijl zijn geest trilde en zijn borst ophief van de kracht van zijn orgasme. En toch wist hij het niet..

Vergelijkbare verhalen