Verplicht melken

Een nabije toekomst waarin tienermannetjes worden gemolken voor hun vruchtbare sperma.…

🕑 20 minuten minuten Fantasie & Sci-Fi verhalen

Lucas werd wakker door het geluid van vogels die vrolijk tjilpten buiten zijn slaapkamerraam. Hij reikte naar het nachtkastje en pakte zijn telefoon om te kijken hoe laat het was. Het was zes uur in de ochtend, eerder dan hij gewoonlijk wakker werd. Maar geen wonder, dacht hij bij zichzelf. Hij had de hele nacht moeite gehad om in slaap te komen, dus proberen weer in slaap te komen zou waarschijnlijk niet werken.

Bovendien had hij om tien uur een afspraak, een afspraak waar hij tegenop zag, maar hij wist dat hij er niet omheen kon. Vandaag was zijn zestiende verjaardag. Hoewel de meeste jongens op hun verjaardag blij zouden zijn met meer volwassenheid, verantwoordelijkheid en vrijheid, was Lucas dat niet.

Hij vroeg zich af of hij ooit nog van een verjaardag zou genieten, in ieder geval tot zijn tweeëntwintigste. Maar dat was de wereld waarin hij leefde, of hij dat nu leuk vond of niet. Hij gooide de dekens naar achteren en ging op de rand van het bed zitten. Hij bleef daar een ogenblik liggen om volledig wakker te worden en strekte toen zijn armen over zijn hoofd.

Hij genoot altijd van het eerste deel van de dag. Er was iets aan het 's morgens aan het werk krijgen van zijn spieren tegelijkertijd ontspannend en verkwikkend. Toen hij eindelijk besefte dat tijdverspilling zijn situatie niet zou veranderen, stond hij op en liep naar zijn kast.

Hij pakte zijn geruite badjas, trok hem aan en liep toen de gang in, richting de badkamer. Hij bereikte de badkamer zonder familieleden tegen te komen, wat hij erg op prijs stelde. Zijn ouders waren voorzichtig over de betekenis van vandaag.

Ze begrepen dat de omstandigheden waren zoals ze waren en dat er niets aan zou veranderen als ze zich daar zorgen over zouden maken. Zijn zussen daarentegen waren nogal sarcastisch en plaagden hem de afgelopen weken genadeloos. Hij sloot de deur achter zich, trok zijn badjas uit, hing die aan de deurklink en keek toen naar zijn spiegelbeeld. Lucas was een redelijk knappe jongeman, al durfde hij dat niet toe te geven. Hij was naar de meeste maatstaven bescheiden knap, geen dekreu, maar zeker ook niet onaantrekkelijk.

Hij opende een la bij de gootsteen, haalde er zijn tandenborstel en tandpasta uit en begon zijn tanden te poetsen. Daarna ging hij snel flossen, iets wat hij meerdere keren per week deed, maar niet dagelijks, besefte hij met een vleugje schuldgevoel. Hij zag de vage snor die zich op zijn bovenlip vormde en overwoog om die te scheren, maar besloot het toen niet te doen.

Van daaruit trok hij zijn boxershort uit en liep naar de douche. Binnen enkele seconden straalde de douchekop een gestage stroom aangenaam heet water uit dat over zijn naakte lichaam stroomde en elke centimeter ervan streelde. Lucas hield van ochtenddouches, zoals alle tienerjongens. Hij stond vanochtend langer onder het stromende water dan normaal, in de hoop dat de stortbui zijn opgekropte stress zou verlichten.

Natuurlijk niet. Uiteindelijk draaide hij de waterkraan dicht, verliet de douche en pakte zijn handdoek om zich af te drogen. Hij wreef de handdoek over zijn natte lichaam voordat hij hem door zijn haar haalde. Tevreden dat hij voldoende droog was, hing hij hem weer aan het rek en liep terug naar de gootsteen. Hij pakte zijn anti-transpirant en begon het aan te brengen.

Hij overwoog om een ​​extra laag aan te brengen gezien de dag waarmee hij te maken kreeg, maar besloot dat niet te doen. Hij legde de deodorant terug in de la en haalde er een borstel uit waarmee hij door zijn haar streek. Eindelijk tevreden met zijn uiterlijk trok hij zijn badjas aan, pakte zijn boxershort en liep terug naar zijn kamer.

Voordat hij terugkwam, kwam hij helaas zijn oudere zus Kayla tegen. Op haar zeventiende was Kayla, zoals de meeste tienermeisjes van haar leeftijd, op de grens van snottigheid en een attitude. Ze schonk haar kleine broertje een smerige grijns toen ze hem passeerde.

"Hé, Lucas. Gefeliciteerd met je verjaardag!" De overdreven lieve toon deed hem twijfelen aan haar oprechtheid. Hij liep terug naar zijn kamer, sloot de deur achter zich en liep naar het raam.

Hij had een mooi uitzicht vanaf de tweede verdieping, aangezien het huis van zijn familie op een hoekperceel stond. Hij stond daar een paar minuten te genieten van het vroege ochtendzonlicht dat op de buurt scheen en dacht na over het recente verleden, maar ook over zijn nabije toekomst en de manier waarop de twee onlosmakelijk met elkaar verbonden waren. Veertien jaar geleden, in 2053, hadden geavanceerde genetische oncologen de medische doorbraak van de eeuw bereikt: de genezing van kanker. Hoewel Lucas de gedetailleerde wetenschappelijke verklaring niet helemaal begreep, kreeg hij de essentie ervan door zijn geschiedenis- en natuurkundelessen op school.

Onderzoekers die virale technologie gebruikten, hadden een genetisch gemodificeerd retrovirus ontwikkeld dat was ontworpen om zich op kankercellen te richten. In wezen zou het virus, eenmaal toegediend aan de ontvanger, het gastlichaam op alle niveaus infecteren. Het resultaat was wat leek op een geneesmiddel tegen kanker, alle vormen van kanker. De wereld verheugde zich over deze prestatie, terwijl landen de VN feliciteerden met deze geweldige prestatie. Binnen zes maanden was het vaccin in massa geproduceerd en waren miljarden mensen behandeld.

Maar het feest was van korte duur. Ongeveer acht maanden na het begin van de onderneming, nadat bijna iedereen was ingeënt met de virale vaccinatie, werd een verontrustende bijwerking gedocumenteerd. Vooral mannen werden onvruchtbaar. De wetenschappers waren er in al hun genialiteit niet in geslaagd één zeer onvoorzien en essentieel probleem te onderkennen. Het retrovirus richtte zich op agressieve celgroei, voornamelijk op kanker, maar het bleek ook op iets anders gericht te zijn: de productie van sperma.

Binnen een jaar na de verspreiding van het vaccin werden mannen over de hele wereld onvruchtbaar. Wetenschappers over de hele wereld begonnen het probleem met kracht aan te pakken, in het besef dat een gebrek aan vruchtbaarheid zou resulteren in een negatieve bevolkingsgroei en uiteindelijk een bevolkingskrimp. Sommige deskundigen voorspelden dat de situatie zo nijpend zou zijn dat het menselijk ras binnen een paar generaties dreigde uit te sterven. Lucas en zijn twee zusjes waren geboren voordat hun vader het virus had gekregen, en behoorden dus tot de laatste natuurlijk geboren generatie.

Uiteindelijk kwamen de regeringen van de wereld ongeveer vijf jaar geleden tot een controversiële maar onvermijdelijke conclusie, een conclusie die Lucas vanaf tien uur vanmorgen zou gaan beïnvloeden. De laatste generatie jonge mannen was niet ingeënt en getroffen door het virus, dus Lucas en andere jongens van zijn leeftijd waren nog steeds vruchtbaar. En dat was zowel zijn zegen als zijn vloek. Volgens de wet zouden alle jonge mannen van zestien tot en met eenentwintig jaar worden gemolken voor hun sperma in een poging spermabanken en vruchtbaarheidsklinieken volledig te bevoorraden. Nadat het wetsvoorstel door een supermeerderheid in het Congres was aangenomen en door de president in de wet was ondertekend, begon de regering door het hele land met de bouw van extractiefaciliteiten.

Bij het begin van hun zestiende verjaardag moesten jonge mannen zich melden bij de dichtstbijzijnde instelling en beginnen met het melken van sperma. En vandaag was Lucas' zestiende verjaardag. Alle tienerjongens op de middelbare school maakten via hun gezondheidsklas formeel kennis met het programma.

Normaal gesproken werden de meisjes gescheiden in een aparte kamer en kregen de jongens een door de overheid geproduceerde video te zien waarin zowel de basisprincipes van het programma werden uitgelegd als hen werd aangemoedigd hun 'patriottische plicht' te vervullen. Lucas herinnerde zich de dag dat hij de video voor het eerst zag. Te midden van het ongemak en het gegniffel van de adolescent was er een onmiskenbare waarheid: deze jonge mannen zouden in wezen worden gemolken als melkkoeien, vastgebonden aan verschillende apparaten en hun mannelijke 'uiers' mechanisch eraan worden getrokken om hun vruchtbare sperma te oogsten. De jongens hadden hun hele leven met elkaar gesproken over deze aanstaande gebeurtenis.

Buiten henzelf was er eigenlijk niemand anders om mee te praten. Sommige ouders probeerden de kwestie met hun zoons aan te pakken, maar met weinig succes. Hoeveel tienerjongens willen tenslotte met hun ouders praten over hun seksuele vloeistoffen? Luc was geen uitzondering. Maar hij had veel gesprekken gehad met zijn vrienden. Ze hadden alles uitgedrukt, van kinky anticipatie en bravoure van tieners tot faalangst.

Het enige wat vernederender was dan met geweld gemolken te worden, was te nerveus zijn om een ​​erectie te krijgen en helemaal niet te kunnen presteren. In de introductievideo werd uitgelegd dat ze aan extractieapparaten zouden worden bevestigd, maar werd niet echt uitgelegd of getoond wat deze apparaten waren. Zouden ze in privékamers zijn? Was het zoiets als een zuivelfabriek? De fantasie van de jongens was op hol geslagen.

Hoewel de voor de hand liggende oplossing zou zijn om met oudere jongens te praten, waren de meeste adolescenten er afkerig van om ooit te praten over de gebeurtenissen die ze hadden meegemaakt. Dus werden de jongens aan hun lot overgelaten, waarbij ze in sommige gevallen hun fantasie de vrije loop lieten. De ochtend ging voorbij, tot grote opluchting van Lucas. Zijn ouders waren allebei naar hun werk gegaan nadat ze hem een ​​gelukkige verjaardag hadden gewenst, en zijn zussen waren naar school gegaan. Lucas had een rit naar de faciliteit kunnen regelen, maar koos ervoor om op zijn scheerplank te rijden.

Hij wilde tijd voor zichzelf en gaf de voorkeur aan eenzaamheid boven zinloze praatjes met een volwassen chauffeur. Omstreeks kwart over negen stapte hij op zijn board en ging richting de stad. Hij wist precies waar de faciliteit zich bevond, dat wist iedereen. Na een rit van vijfentwintig minuten door het afnemende ochtendverkeer kwam hij eindelijk op zijn bestemming aan. Faciliteit nr.

17. Het gebouw leek tamelijk nieuw, zoals het ook was, was drie verdiepingen hoog en helderwit. Ironische kleurkeuze, dacht hij sarcastisch.

Hij pakte zijn scheermesje en ging naar binnen via een rij automatische deuren aan de voorkant. Hij stond in de holle hal en wachtte tot zijn ogen gewend waren aan het binnenlicht. De ingang van het gebouw strekte zich uit over alle drie de verdiepingen, waarbij de voorkant van de binnenvloeren was omhuld met gehard glas. Voor hem lag een grote ontvangstruimte, een halve cirkel van wat leek op mahoniehout.

Verschillende mensen zaten in de omheining om telefoons te beantwoorden en computerwerk te doen. Lucas liep naar de balie en werd meteen begroet door een medewerker. "Goedemorgen. Hoe kan ik u helpen?" vroeg ze vriendelijk met een glimlach. "Eh, het is mijn… uh…".

"Oh, is het vandaag je zestiende verjaardag?". ‘Ja,’ antwoordde hij schaapachtig. 'Nou, fijne verjaardag, jongeman.' Makkelijk gezegd, dacht Lucas, maar besloot het niet te zeggen.

"Oké. Wat is je volledige naam en ID-nummer?". 'Lucas Michael Tillerson, -' reciteerde hij uit zijn hoofd.

Ze raakte een glad, plat toetsenbord aan en keek naar haar virtuele scherm. "Ah, hier ben je, Lucas. Ik neem aan dat je persoonlijke gegevens niet zijn veranderd?". "Eh, nee, mevrouw.". 'Oké dan.

Als je daar even plaats wilt nemen, zal er binnenkort iemand bij je zijn,' zei ze terwijl ze naar de beklede stoelen om hen heen gebaarde. Lucas zette een stoel helemaal rechts tegen een raam en ging zitten. Hij keek de kamer rond en zag verschillende andere jonge mannen van ongeveer zijn leeftijd. Ze keken elkaar nerveus aan.

Uiteraard was het ook hun verjaardag. Zijn blik werd plotseling naar een paar dubbele deuren aan de achterkant van de receptie getrokken toen twee oudere tieners naar buiten kwamen. Lucas merkte al snel dat ze langzaam liepen en een beetje onvast leken. Hij bleef toekijken terwijl ze vlak langs zijn stoel liepen. Hun gezichten zagen er vermoeid en afgemat uit, alsof ze fysiek waren belast.

Toen ze voorbijkwamen, kon hij een klein stukje van hun gesprek oppikken. "Fuck, dat was heftig", zei de eerste jongen op gedempte toon. 'Het heeft me leeggezogen,' zei de ander zachtjes.

Lucas keek toe terwijl ze langs hem heen liepen en de voordeur uit liepen. Hun woorden bleven nu in zijn hoofd hangen: 'intens' en 'uitgeput.' De angst van de jongen groeide snel. Gelukkig, of misschien helaas, hoefde hij niet lang na te denken over hun woorden.

"Lucas Michael Tillerson." Hij keek op en zag een jonge vrouw in scrubs bij de dubbele achterdeuren staan. 'D-dat ben ik,' zei hij terwijl hij opstond en naar achteren liep. "Goedemorgen, Lucas.

Volg mij alsjeblieft.". De twee liepen door de dubbele deuren naar wat een buitenkamer leek. De kamer gonsde van het medisch en ondersteunend personeel dat zich verplaatste en informatie invoerde op hun virtuele schermen. "Dit is ons medisch administratief gebied", zei de stafmedewerker.

"Het is waar het medische personeel de activiteit en output van de dag analyseert." Lucas rolde de term 'output' in zijn hoofd rond. Het klonk te klinisch en zuiver. Hij wist vrij zeker wat het betekende, maar schaamde zich om het te vragen. Het bleek dat hij dat niet hoefde te doen.

"Al het sperma van de jongens wordt geanalyseerd op het aantal potentiesperma's en gescreend op eventuele genetische afwijkingen. Hun output bestaat ook uit onderverdeelde eigenschappen om een ​​goede verspreiding te garanderen." Lucas begreep niet helemaal wat ze bedoelde, maar besloot er geen vragen over te stellen. Op dit moment wilde hij er gewoon doorheen komen.

"Nu Lucas," vervolgde de stafmedewerker, "ik wil niet dat je je te veel zorgen maakt over wat je gaat zien. Nieuwe jongens worden voor hun eerste week van extractie in een privékamer ondergebracht. Daarna worden ze verplaatst naar de begane grond, die zich achter deze deuren bevindt. Onthoud dat je hier vandaag niet zult zijn, oké?" Lucas knikte, maar was nu ongeruster dan ooit. De stafmedewerker ging hen voor door nog een paar dubbele deuren.

Het schouwspel dat hem ontmoette was meer dan hij zich had voorgesteld. De kamer was gevuld met vier rijen van elk tien stoelen. De stoelen leken op fauteuils, behalve dat ze eigenlijk niet zo veel achterover leunden. Op de stoelen, of beter gezegd eraan vastgebonden, zaten naakte tienermannen.

Lucas' mond viel open bij de onverwachte aanblik. “Geen paniek”, zei de medewerker. "Niemand weet wat hij de eerste keer hier kan verwachten.". Terwijl ze zich een weg baanden door de middelste rij stoelen, keek Lucas de kamer rond in een wanhopige poging mentaal te verwerken wat zijn ogen zagen.

Hij kende het doel van het programma en het gebouw, maar had het zich niet zo voorgesteld. De tieners, zo merkte hij op, waren allemaal volledig naakt, geen kledingstuk. Hun polsen en enkels waren vastgemaakt aan de armen en onderkanten van de stoelen.

Twee andere waren ook zichtbaar, één over hun middenlichaam en de andere over hun dijen. Elke jongen had een duidelijk apparaat, wat duidelijk een penispomp was, bevestigd aan hun geslachtsdelen. De apparaten trilden en zoemden terwijl ze op de een of andere manier de gezwollen pikken van de jongens stimuleerden in een poging hun vruchtbare sperma te extraheren. En dat waren nog niet alle bezienswaardigheden.

Er waren ook de geluiden. De combinatie van de smekende ogen van de jongens en de geluiden uit hun open mond was buitengewoon intens. "Ohh…ohh…ohhh, God…".

"Ohh, fuck…ohh, fffuuuuck…". "Ugh… ugh… ugh…". De stafmedewerker voelde zijn duidelijke ongemak en zei iets. 'Ze raken niet gewond, Lucas. Het proces is alleen behoorlijk intens.

Daarom moeten we ze vastbinden.' Even kwam de gedachte bij de jongen op om zich om te draaien en weg te rennen, maar hij wist dat het zinloos was. Uiteindelijk kwamen ze bij de achtermuur, waarvan hij merkte dat er talloze deuren waren. De stafmedewerker leidde hem naar een open kamer en begeleidde hem naar binnen.

De kamer was klein, misschien drie bij drie meter, en bevatte dezelfde stoel en hetzelfde melkapparaat. Er was ook een klein bankje aan de linkerkant en enkele kledinghaken aan de muur. De medewerker sloot de deur achter hen.

Helemaal rechts in de hoek bevond zich een wandpaneel met een interactief display. 'Oké, Lucas, waarom kleed je je niet uit. Je kunt je kleren op de bank en de haken leggen.' En daarmee keerde ze de jongen de rug toe en begon op het muurscherm te tikken. Lucas keek zenuwachtig naar de stoel en de leuningen, maar besefte dat er geen andere optie was. Hij begon zich langzaam uit te kleden, waarbij hij eerst zijn schoenen en sokken uittrok, gevolgd door zijn overhemd en broek.

Eindelijk was hij bij zijn ondergoed. De medewerker draaide zich om en keek hem aan. "Alles, alsjeblieft." Ongemakkelijk omdat hij naakt was voor deze vreemde vrouw, maar niet verrast, trok hij zijn korte broek uit en onthulde zijn zestien jaar oude pakje in de open lucht.

De medewerker maakte haar instapwerk af en richtte haar aandacht weer op de jongen. 'Oké dan, laten we beginnen. Ga maar even in de stoel zitten.' Lucas liep met tegenzin naar de stoel en ging zitten. Hij merkte op dat de stoel behoorlijk comfortabel was.

Dat zou deze dag in ieder geval wat draaglijker maken. De stafmedewerker deed een stap naar voren en begon hem met haar gehandschoende handen vast te binden. Ze knielde neer om Lucas' enkels vast te maken en ging toen verder met het vastbinden van zijn polsen.

Ze eindigde de laatste twee over de dijen en romp van de jongen. Lucas probeerde zich te bewegen, maar merkte dat hij dat niet kon. De beperkingen waren te goed. De stafmedewerker reikte naar rechts en pakte de penispomp. De pomp was ongeveer twintig centimeter lang en deed Lucas denken aan een grote, dikke komkommer.

Zijn moeder kweekte komkommers in hun achtertuin, die hij regelmatig plukte. Het apparaat leek gemaakt te zijn van lichtgewicht plexiglas en hij merkte dat er binnenin een grijze substantie leek. De medewerker plaatste de onderste opening van de pomp op de zachte penis van Lucas en stak alleen zijn hoofd erin.

Even later drukte ze op een knop aan zijn rechterkant en de jongen merkte dat zijn penis met een suizend geluid in de pomp werd gezogen. "Vacuüm inbrengen", legde de vrouw uit aan de duidelijk verraste jongen. De stafmedewerker liet de pomp los en Lucas was verrast toen hij ontdekte dat deze inderdaad heel licht was en bijna helemaal geen gewicht had. "Dus hoe werkt het, eh…".

"Nou, de pomp bevat een dunne binnenhuls. Tussen de binnenhuls en de buitenmantel zit een nanofluïde polymeer. Wanneer we een milde elektrische lading aanbrengen, wordt het polymeer steviger en begint het je penis te stimuleren.

De meeste jongens vinden het erg plezierig. .tenminste de eerste keer." Eerste keer? Lucas kon het beeld van de tieners op de extractievloer niet uit zijn hoofd krijgen, of de twee jongens die hij de faciliteit had zien verlaten. "De nanovloeistof zal over je penis wrijven en strelen totdat je ejaculeert.

De pomp hevelt dan je sperma naar het opvangbakje links van je." Lucas volgde de blik van de stafmedewerker naar een klein, doorzichtig potje met een slangetje aangesloten op de punt van de pomp. "Dus zodra ik klaarkom, bedoel ik ejaculeren, ben ik klaar?" vroeg hij hoopvol. 'Eigenlijk moet je drie resultaten opgeven,' antwoordde de stafmedewerker. 'Sorry, jongen.

Maar je komt hier wel doorheen. Dat doet iedereen.' En daarmee draaide de stafmedewerker zich om en liep de kamer uit, terwijl hij de deur achter zich dichttrok. Lucas was nu helemaal alleen. Enkele seconden later voelde hij de nanovloeistof in de pomp beginnen te roeren. Ondanks zijn emotionele ongemak en onzekerheid, Hij was verrast toen hij merkte dat hij hard werd.

Nou ja, misschien niet zo verrast. Op zijn leeftijd was hij behoorlijk bedreven in het aftrekken en wist hij hoe snel zijn pik kon reageren. Hij keek met grote ogen toe terwijl het vloeibare polymeer door de binnenhoes naar boven stroomde, en bedekte uiteindelijk zijn penis van de basis tot de punt.

Toen het apparaat zijn slechte taak begon om langzaam op en neer te glijden langs zijn paal, wachtte hem nog een verrassing 'En welkom bij je eerste outputsessie!' Het was duidelijk dat dit een vooraf opgenomen bericht was. 'Je vruchtbare sperma, je zorgt voor een toekomstige generatie van de mensheid,' dacht hij Als seksueel gemolken worden niet traumatisch genoeg was, moest hij nu naar deze kontclown van de overheid luisteren? "Om voldoende genetische diversiteit te garanderen, zal uw sperma worden gebruikt in klinieken in het hele land en over de hele wereld om de volgende generatie voort te brengen. Namens een dankbare natie: bedankt voor het vervullen van uw patriottische plicht!" De spreker viel gelukkig stil.

Als je daar gedurende de hele procedure naar luistert, zou dat zeker een moordenaar zijn. Lucas richtte zijn aandacht weer op het apparaatje dat momenteel aan zijn pik vastzit. Hij keek toe hoe de nanovloeistof rond de binnenhoes wervelde en voelde hoe het zachtjes zijn lid streelde. Verdomd, dacht hij, misschien zou dit toch niet zo erg zijn als hij vreesde. De constante beweging van de vloeistof zorgde voor een geweldig gevoel tegen zijn staaf.

De op-en-neerstroom had het gewenste effect. Lucas was nu echt opgewonden, en niet alleen fysiek maar ook emotioneel. Elke tienerjongen fantaseert erover dat hij erotisch gestimuleerd wordt, en nu ervoer hij dat. Hij merkte dat zijn heupen onwillekeurig probeerden omhoog te duwen in de pomp, hoewel hij zich eigenlijk niet kon bewegen. Het is duidelijk dat dit verderfelijke apparaat zijn doel vervulde.

Het zou niet lang duren voordat hij klaarkwam. Lucas was gefascineerd door hoe geavanceerd het polymeer was. Hij wist uit natuurkundelessen dat nanovloeistoffen geprogrammeerd konden worden om op allerlei manieren te reageren, alleen beperkt door de intentie van de programmeur, maar dit ging verder dan hij had verwacht. De vloeistof drukte van onder naar boven tegen zijn lul en vervolgens van boven naar beneden.

Terwijl het langs de lengte van zijn schacht gleed, wervelde het ook rond de kop van zijn pik, waardoor een gevoel op zijn eikel ontstond waarvan Lucas zich alleen maar kon voorstellen dat het op een tong leek. Het onophoudelijke strelen en ronddraaien werd bijna ondraaglijk, maar in de best mogelijke zin. De jongen stond op het punt van een orgasme, en aangezien dit zijn eerste handsfree sperma was, zou het groots zijn. Bovendien had Lucas zich al drie dagen niet afgetrokken vanwege zijn nervositeit, dus hij vermoedde dat hij een behoorlijk grote lading op voorraad had. Hij bleef aandachtig toekijken terwijl de pomp zijn genadeloze werk deed en merkte op dat het door de trillende beweging van het apparaat leek alsof het klopte.

Eindelijk besefte de jongen dat hij niet veel meer van de gekmakende stimulatie kon verdragen. Zijn mond ging open terwijl hij zijn ogen op de pomp gericht hield. Hij voelde zijn orgasme diep van binnen opkomen en wist dat het slechts enkele seconden verwijderd waren. Hij begon hulpeloos te kreunen: "Ohh…ohh…ohh…" Het apparaat bleef hem aaien, zonder ook maar een moment te vertragen. En toen gebeurde het.

"Oh, God! Oh, God!!" Zijn lichaam spande zich en begon te trillen toen hij de verbazingwekkende stroom van seksuele ontlading door zijn penis voelde stromen. "Ohh, fuck!! Ohh, fuck!! AARRGGHH!!!" Hij huilde hulpeloos terwijl hij zag hoe zijn penis als een vulkaan uitbarstte. Dikke stralen witte room spuugden uit zijn spleet in de punt van de pomp, als een geiser die zijn opgekropte druk vrijgeeft.

De jongen was verrast toen hij het geluid hoorde van zijn vloeistof die op het plexiglas sloeg: Splat! Splat! Splat! Hij had dat duidelijk nog nooit eerder gehoord en kon niet anders dan grijnzen in puberale trots. Het lichaam van Lucas, bijna uitgeput na zo'n explosieve uitbarsting, ontspande zich in zijn boeien. Hij keek met perverse nieuwsgierigheid toe hoe het apparaat langzaam zijn sperma uit de punt van het apparaat door het slangetje trok en het in het doorzichtige opvangbakje deponeerde.

Verdomd, dacht hij, dat was een behoorlijk grote last. Hij zuchtte diep, zowel uitgeput door zijn 'output' als trots op zo'n emissie. Maar hij werd uit zijn spiegelbeeld gewekt door een andere stem uit de luidspreker boven het hoofd, die blijkbaar ook vooraf was opgenomen. "Gefeliciteerd en bedankt voor je inzet. Nu voor ronde twee!" Oh, shit, dacht Lucas toen hij zich realiseerde dat hij nog twee ejaculaties te gaan had.

Het nanofluïde polymeer kwam opnieuw tot leven en begon tegen de nu ongelooflijk gevoelige staaf van de jongen te drukken. Op dat moment begreep hij de hulpeloze smeekbeden van de jongens op de begane grond. "O, nee… O, nee!" riep hij tevergeefs toen het apparaat opnieuw zijn sinistere werk begon….

Vergelijkbare verhalen