300 mijl op het Erin-kanaal

Erin wint een avontuur om haar angsten en fantasieën te verkennen.…

🕑 19 minuten minuten Hardcore verhalen

Gevangen genomen. Erin nam nog een laatste slok van haar rum & cola, zwaar van de rum, en overhandigde de stapel papieren aan de lange man die naast haar zat bij de "Down & Dirty Dalliances" meet and greet. Toen ze de papieren overhandigde, bevestigde de man: "En je weet zeker dat je dit wilt doen?". Erin verstarde haar schouders en keek hem recht in de ogen en antwoordde: "Ja meneer, wat is het leven zonder af en toe een klein avontuur?".

Het maakte haar nerveus en het werd al laat, dus toen haar taak voor de avond erop zat, pakte ze haar tas van de kruk naast haar en verliet de bar met een vastberadenheid naar haar auto aan de andere kant. van de parkeerplaats. Ze was er niet klaar voor of dat dacht ze. De afgelopen drie maanden had Erin vragenlijsten ingevuld, geïnterviewd, een medisch profiel en een psychologische evaluatie aan de eigenaars van de club verstrekt om te voldoen aan het doorlichtingsproces dat nodig was om deel te nemen aan deze club die extreme fantasieën vervulde.

De club was erg geheimzinnig en exclusief, maar er waren veel geruchten over het bestaan ​​ervan en de extreme aard van de dalliances, maar Erin was tegen de leden verteld dat niemand ooit de club heeft verlaten als ze eenmaal zijn toegelaten. Misschien een beetje naïef Erin voelde zich gerustgesteld door alle tevreden leden over de veiligheidsfactor om in een dergelijk avontuur te springen. Nadat ze verschillende meet & greets had bijgewoond vol met mensen die waren geselecteerd om deel te nemen aan ervaringen of wachtten op hun loting, had ze veel vertrouwen toen ze haar aanvraag indiende.

Iedereen had echter tot geheimhouding gezworen over wat er werkelijk gebeurt tijdens het beloofde geklets, de enige informatie die met haar werd gedeeld, was de herhaalde verklaring: "wat er ook gebeurt, uiteindelijk vinden we het altijd absoluut de moeite waard.". Wat Erin nu niet besefte, was dat de trekking die avond al had plaatsgevonden en dat de laatste stapel kwijtschelding van aansprakelijkheid die nodig was om officieel lid te worden van de club, het enige was dat tussen haar en het 'avontuur' van haar leven stond. Ontvoerd worden was een van haar verzoeken geweest, en ze was zeker in voor een. Ze had nog geen blok gereden of ze zag de flits van rode en blauwe lichten in haar achteruitkijkspiegel.

"Oh shit," dacht ze bij zichzelf toen ze zich realiseerde dat haar adem waarschijnlijk nog steeds sterk was van de alcohol, aangezien het enige drankje van de avond degene was die ze nodig had om door te gaan met al die handtekeningen. Maar ze werd onderbroken voordat ze aan haar beproefde routine van "officier, ik kan het uitleggen" kon beginnen. 'Stap uit de auto mevrouw,' was het krachtige geblaf van de grote man in uniform die naast haar auto stond, de straal van de Maglite verhulde zijn identiteit. Erin gehoorzaamde en merkte dat ze de vernederende taken van een nuchterheidstest langs de weg uitvoerde in het volle zicht van alle "Down & Dirty" -deelnemers terwijl ze een beetje langzamer reden terwijl ze voorbijreden na het verlaten van dezelfde parkeerplaats die ze net had verlaten. In de veronderstelling dat ze zeker zou passeren en op weg zou worden gestuurd, schrok ze toen ze de officier resoluut hoorde zeggen: "U zult met me mee moeten gaan mevrouw", voordat ze haar handboeien omdeed en haar zonder pardon achter in zijn kruiser leidde met de lichten knipperen nog steeds.

Toen ze wegreden, merkte Erin dat de ramen en de scheidingswand volledig verduisterd waren en dat ze niets kon zien. Toen ze de smaak van paniek achter in haar keel voelde opkomen, begon haar hart sneller te kloppen en haar huid werd overspoeld met een dun laagje vocht van de angst die haar lichaam vastgreep. Even verstijfde ze van angst en toen kreeg ze de neiging om te vechten toen ze begon te schreeuwen en tegen de stoel voor haar schopte.

Ze schreeuwde en schopte tot haar stem hees was en haar benen zwaar en pijnlijk waren en net toen ze begon te bezwijken voor de uitputting zakte de scheidingswand een paar centimeter naar beneden. "Ben je bijna klaar?" het vragende woord kwam van de voorbank, onderbroken door een kort lachje. "Wat is er aan de hand, waar breng je me heen?" was haar antwoord. "Je bent schuldig aan DWI en zult gestraft worden, maar de rechtssystemen hier zijn veel te mild voor jouw type - preutse, gespannen huisvrouwen en iedereen die advocaten heeft om je overal uit te krijgen - dus we nemen dingen in onze eigen handen vanavond.

Doe je gordel om schat, ik beloof je dat je een veranderde vrouw zult terugkeren, tenminste als je terugkomt.'. De auto snelde door de nacht en na ongeveer een uur kwam hij tot stilstand. ging open en ze werd overeind getrokken.

Ze droeg een witte tanktop met racerback, haar borsten werden alleen op hun plaats gehouden door de ingebouwde beha en een kort rokje dat weinig aan de verbeelding overliet. Haar anders zo perfecte haar begon te kroezen in de warme nachtlucht en haar felroze pedicure was omlijst met teenslippers. Voordat haar ogen konden wennen aan het slecht verlichte parkeerterrein werd er een blinddoek om haar hoofd gebonden en werd ze met geweld in een stoel geduwd die naast de cruiser zat. "Nou, ze zal niet ver komen in die schoenen,' zei een man met een diepere stem dan degene die haar hierheen had gereden.

Erin hoorde de kofferbak opengaan en het geluid van iemand die door dozen rommelde. heb hier ergens haar maat.'. 'Houd je nu stil,' zei een stem.

het doet geen pijn, daar komen we later op terug!". Erin voelde hoe haar sandalen werden uitgetrokken en dikke sokken over haar voeten en tot aan haar enkels gleed, toen voelde ze hoe de gympen op haar voeten werden geplaatst en de veters werden strakgetrokken en gestrikt. "Leuk en knus, maar niet zo leuk als de knopen waar we je later aan gaan knopen!". Terwijl Erin probeerde te begrijpen wat er met haar gebeurde, werd ze weer overeind getrokken. De rok die ze droeg werd verwijderd en er werd een zware leren riem om haar middel geplaatst als een riem en een andere rok die op een witte tennisrok leek.

om haar heen geslagen. Toen de rok eenmaal op zijn plaats zat, werden de metalen boeien van haar pijnlijke polsen verwijderd en werd elke hand door de sneden aan de zijkant van de rok gestoken en in de buidels gestopt die aan weerszijden van de leren riem hingen en aan de polsen vastgemaakt, met de laatste resultaat waardoor het op het eerste gezicht lijkt alsof haar handen in haar zakken zijn genaaid. "Loop nu naar voren.".

Erin kon niets zien en met haar armen vastgebonden was het moeilijk om haar evenwicht te bewaren, maar ze deed een paar aarzelende stappen naar voren terwijl de twee mannen elkaar aankeken om te laten zien hoeveel ze genoten van haar strijd. "Hoe ver moet ik lopen?" zij vroeg. "300 mijl Erin, 300 mijl…" was het gelijktijdige antwoord. Voordat ze nog vragen kon stellen, schoven de mannen een plastic apparaatje in haar mond dat haar kaak op zijn plaats hield, zodat ze slechts een heel zacht mompelend en kreunend geluid kon maken. Geïnitieerd.

Het trio bleef urenlang over een los grindpad lopen. Erin voelde het brandende gevoel van melkzuur dat zich in haar benen ophoopte toen de vermoeidheid begon toe te slaan. Ze had haar ogen gesloten achter de blinddoek en voelde dat ze begon weg te dommelen van de uitputting en desoriëntatie die waren veroorzaakt door deze zintuiglijke, gedwongen wandeling. Een paar keer struikelend had ze haar knieën en ellebogen al gevild toen haar ontvoerders haar te pakken kregen, slechts een fractie van een seconde voordat er enige echte schade kon worden aangericht. "Hier is onze eerste halte," zei de man met de diepere stem.

"Laten we je naar binnen brengen en ongemakkelijk zullen we?". De mannen moesten Erin de trap op dragen naar de rustieke hut en verspilden geen tijd toen ze eenmaal binnen waren. Haar handen waren net lang genoeg uit de leren buidels gehaald om haar topje uit te trekken en de rok om haar middel los te maken. De mannen pakten haar op en legden haar gezicht naar beneden op een gecapitonneerd oppervlak, haar armen werden verder tegen haar zijden gehouden met een extra leren riem en haar benen strekten zich achter haar uit en spreidden zo ver uit elkaar dat ze vreesde dat een of beide heupen loskomen van het stopcontact.

Ze was bijna te moe om de pijn te verwerken die in haar ledematen begon te kruipen toen ze in deze positie opgesloten zat. Met het gebrul van de pijn in haar oren kon Erin de deur nauwelijks horen opengaan en verloor al snel de tel van het aantal paar voetstappen dat ze binnen hoorde lopen. geniet ervan de zaden van gerechtigheid te planten om deze dame eraan te herinneren dat het beter is om de regels van de samenleving te volgen', luidde de oproep tot bevel van de arresterende officier. "Deze vrouw werd geobserveerd bij het verlaten van Remy's Tavern waar de beruchte club 'Down and Dirty Dalliances' bijeenkwam, ze rook naar rum, ze was duidelijk schuldig. Ik roep alle aanwezigen op om gerechtigheid te dienen in deze zaak." "We vinden haar SCHULDIG en zullen de zaden van gerechtigheid planten!" was de luidruchtige reactie van de mannen die zich in de hut hadden verzameld.

Toen hoorde ze het onmiskenbare geluid van de mannen die hun gordels uitdeden. SMACK - het geluid galmde door de kamer toen de eerste riem op Erins rechterbil landde. SMACK - een slag die links landde, met het plastic apparaat nog steeds stevig tegen haar tanden geklemd, haar keel brandde van het stille geschreeuw dat werd gedempt voordat ze aan haar lippen konden ontsnappen. Het slaan ging door, striemen die van haar schouders tot haar enkels rezen totdat elke deelnemer aan de beurt was. De kamer draaide rond en Erin had het gevoel alsof ze viel, hoewel ze stevig vastzat aan het oppervlak van welk type meubel dan ook waaraan ze haar hadden vastgemaakt.

Het volgende dat ze wist, was dat ze de hut uit werd gedragen en in een wagen werd geplaatst. Elke haven in een storm. Haar lichaam bonsde en ze voelde haar huid branden terwijl het laken dat haar bedekte bij elke hobbel op het pad tegen de striemen wreef. Ze kon haar eigen geur ruiken, maar rook of voelde geen enkele aanwijzing dat de mannen seksuele vrijheden met haar hadden genomen terwijl ze bewusteloos was.

Het flitste even door haar hoofd dat ze niet zeker wist of dat goed nieuws was of niet, uit alle 'plant de zaden van gerechtigheid'-referenties vóór het pak slaag - ze verwachtte druipend van het sperma wakker te worden. De hitte van de zon werd grotendeels weerkaatst door haar bedekking, maar het werd onaangenaam warm in de wagen, waardoor ze weer in slaap wiegde voordat ze te lang bij die gedachte kon blijven hangen. "We maken goede tijd, in dit tempo zijn we naar de volgende halte.". Erin schrok wakker van de vrouwenstem die uit een van de twee fietsen kwam die de wagen over het pad trokken.

"Ze beloofden haar 300 mijl… Dat kan niet de hele weg te voet als je dit in een weekend van drie dagen wilt doen. Sterker nog, als we zouden willen overwegen om meer tijd vrij te maken om uit te rusten tijdens de lunch…" zei een vrouwenstem terwijl ze de fietser aanspoorde om het tempo wat op te voeren. Erin zweefde de rest van de reis tussen bewustzijn en bewusteloosheid en werd pas volledig wakker om de water- en voedingsshake te accepteren die haar tijdens de lunch met een rietje werd aangeboden. Ze had zich overgegeven aan de situatie en deed niet eens een poging om met haar ontvoerders te communiceren. Toen de lucht koeler begon te worden, kon Erin zien dat de zon onderging, ook al was ze nog geblinddoekt.

Het gerommel van de wagenbanden langs het pad vertraagde en stopte toen en ze hoorde voetstappen naderen. Verschillende handen reikten in de wagen en hielpen haar overeind. Haar spieren waren stijf en pijnlijk van de avond ervoor, een gevoel dat werd verergerd door een rit van 8 uur met een wagen terwijl ze nog vastgebonden was.

Bij deze halte hoorde ze alleen vrouwenstemmen. Het leek alsof de twee mannen die haar reis hadden ingezet niet waren meegekomen, of ze vroeg zich af of ze misschien vooruit waren gereisd. Er was echter niet veel tijd om het zich af te vragen, want ze werd door de vrouwen weer uitgekleed tot alleen de leren riem om haar middel. "Auw, het lijkt erop dat ze gisteravond een nummer op je hebben gezet, nietwaar?" Een puur retorische vraag van de vrouw die met haar vingernagels over de striemen op Erins rug, billen en dijen strijkt. "Het lijkt er echter niet op dat de koopwaar al te veel beschadigd is," antwoordde een stem die vermoedelijk toebehoorde aan de vrouw die Erin's felroze tepels kneep die in volle aandacht stonden.

"Doe twee stappen naar voren en stap dan omhoog en over de rand hier. Het is ongeveer twintig centimeter, dus til je knieën op.". Erin deed wat haar was opgedragen, niet wetend of ze in hete kolen stapte, een put met slangen of over een barrière aan de rand van een klif. Ze slaakte een zucht van verlichting en voelde in plaats daarvan haar voeten in warm water landen. Het volgende dat ze wist, was dat er overal washandjes met de handen op haar lichaam zwaaiden terwijl de groep vrouwen haar van haar haar tot haar teennagels schrobde.

Geen enkel oppervlak bleef onontgonnen en er werd speciale aandacht besteed aan elk hoekje en gaatje dat zou kunnen reageren op de extra stimulatie. 'We mogen je niet laten zien of spreken,' bromde een van de vrouwen in haar oor. "We mogen je wel laten genieten, maar als het niet lukt, kun je niet zeggen dat we er niet alles aan hebben gedaan.".

Erin werd uit het opblaasbare zwembad geleid dat als haar geïmproviseerde badkuip was gebruikt en de trap op naar een hut. De dames legden haar op een matras en legden haar armen en benen vast in een gespreide arendspositie, waardoor elke centimeter van haar lichaam zichtbaar werd dat de avond ervoor nog niet gekneusd was. Maar deze keer was het geluid helemaal niet zoals de herenriemen die loskomen van hun broek, maar gewoon een geritsel voordat iemand riep: "Dames, start uw motoren!". Het veelbetekenende geluid van trillingen vulde de nachtelijke lucht toen een zwerm handen en tongen en speelgoed op elk beschikbaar oppervlak van Erins lichaam landde.

Overweldigd door de sensaties spanden haar spieren zich en trokken ze tegen haar boeien. Tot nu toe was alles aan de buitenkant gebleven, maar plotseling voelde ze twee vingers tussen haar benen duiken, waardoor een stroom van opwinding van binnenuit vrijkwam. "Het lijkt erop dat het werkt, ik ga naar binnen!" riep een van de stemmen tamelijk opgewekt uit, alsof hij op het punt stond van een rots in een verfrissende waterval te duiken.

Erin voelde het koele, gladde uiteinde van een dildo in haar toch al druipnatte poesje zakken, haar vaginale spieren grepen in een reflex de stevige siliconen vast en haar overgestimuleerde lichaam schokte, zweefde enkele ogenblikken bijna van de matras voordat ze slap terugviel in het zachte oppervlak van haar het bed. Een kreet steeg op uit het lawaai van trillingen en gekreun. "En dat is nog maar de eerste!". Luid gejuich brak door de hele hut toen de vrouwen hun inspanningen verdubbelden.

De stortvloed van stimulatie hervatte onmiddellijk en binnen enkele ogenblikken voelde Erin een explosie in zich opkomen. Als haar mond niet op slot zat, zou ze zeker luid genoeg zijn geweest om de aandacht van kilometers ver te trekken, maar haar geschreeuw werd van binnen geblokkeerd en versterkte de reacties van haar lichaam alleen maar toen ze het tweede orgasme door haar toch al trillende kern voelde scheuren. Een voor een ging elke persoon de uitdaging aan om voort te bouwen op het vorige resultaat. Ongeveer vijf of zes climaxen in het proces duurde het steeds langer, totdat Erin voelde dat iemand tussen haar benen reikte met een nieuwe intentie. Er was een vrouw aan elke kant van haar en een in het midden terwijl ze haar gekneusde billen uit elkaar trokken zodat een vinger een dikke, koele gel kon verspreiden rond de geplooide opening die nu onder haar zichtbaar was.

In het begin verzette ze zich heftig tegen de nieuwe indringer, maar de pijn overwon de drang om weerstand te bieden en de volgende uren moest ze werktuigen in verschillende vormen en maten doorstaan ​​die haar beide openingen tot het uiterste vulden. Haar poesje en kont waren tot het uiterste uitgerekt en ze kon de spieren eromheen nauwelijks meer beheersen. De laatste vernedering kwam tegen het einde toen de vrouwen zich realiseerden dat ze geen controle meer had en sommigen gezondheidswerkers waren en immuun voor de "ick factor" van wat er daarna ging gebeuren, een ondersteek onder haar heupen legden en druk uitoefenden op haar buik totdat ze kon er niet meer omheen om de inhoud van haar blaas uit te stoten. Uitgeput van de golven van inspanning en huilend van de vernedering, werd Erin eindelijk bevrijd uit de positie van de gespreide adelaar. Haar handen werden teruggeplaatst in hun leren buidels, ze werd op haar zij gerold en mocht rusten tot het tijd was om weer verder te gaan.

Het laatste been. "Hé, wat is hier aan de hand? Je had een uur geleden al terug op pad moeten zijn," bulderde een mannenstem toen de deur van de hut opensloeg en iedereen naar binnen schrok. "Jullie vrouwen doen het altijd te makkelijk met de gevangenen. Ze is niet alleen speelgoed om mee te spelen, ze is hier om gestraft te worden. Ik denk dat we haar nu moeten meenemen om de verloren tijd in te halen.

Maak je geen zorgen, je het volgende "slachtoffer" is echter al onderweg!" schreeuwde hij, de woorden dik van sarcasme terwijl hij de ongebonden Erin uit het bed trok en haar met één vloeiende beweging in een brandweerwagen tilde. Erin werd weer in de wagen gedumpt en de fietsen bewogen veel sneller, aangedreven door de mannen, maar dit betekende veel meer gedrang voor haar en nu deed haar hele lichaam pijn van de gevolgen van de twee voorgaande nachten. Haar maag knorde en ze was duizelig van het weinige dat ze de afgelopen dag had gegeten. Water, voedingsshakes en ijschips waren alles wat de hele reis werd aangeboden.

Door de beweging van de wagen in combinatie met haar verzwakte toestand was ze het grootste deel van de reis bewusteloos. Wakker geschrokken toen de wagen abrupt tot stilstand kwam, was Erin nu volledig gedesoriënteerd. Ze wist niet welke kant boven was en kon het gevoel van het hebben van armen en benen nauwelijks onderkennen. Haar hoofd was troebel toen ze voelde dat ze naar een hut werd gedragen waarvan ze aannam dat het een hut was.

Ze zweette hevig en voelde zich als een leeggelopen ballon, maar toen een hand tussen haar dijen gleed, werd verklaard dat ze klaar was om haar straf af te maken. De mannen tilden Erin met het gezicht naar boven in een mitella die aan een balk in het midden van de cabine was gehangen. Ze was volkomen slap en elk lichaamsdeel werd afzonderlijk ondersteund om toegang te krijgen tot elke centimeter huid en om elke opening volledig bloot te laten. Wetende dat ze niet langer de energie had om weerstand te bieden, werd ze niet langer tegengehouden en werd het plastic apparaat uit haar mond gehaald, wat weer een kans bood. Erin was slechts half bij bewustzijn, maar hoorde duidelijk de man in haar oor fluisteren "Hoe geniet je tot nu toe van je avontuur? Het is bijna voorbij, je moet alleen dit laatste stukje zien te overleven.". En met die herinnering aan haar verlangen om haar grootste fantasie en ergste nachtmerrie ineen te laten rollen, voelde ze een grote druk tegen haar reeds mishandelde anus, met haar kaak die eindelijk open kon slaakte ze een bloedstollende schreeuw als een harde, onverzettelijk object werd 20 centimeter diep in haar kont geduwd zonder enige smering. Haar lichaam trilde alsof ze werd geëlektrocuteerd toen de trillingen werden aangezet en de onwillekeurige reactie was een instant orgasme. Na wat voelde als een eeuwigheid, werden de trillingen uitgeschakeld, maar de stang bleef stevig op zijn plaats terwijl de mannen in een rij stonden en één na het eindelijk deponeren van dat zaad van gerechtigheid in en op haar lichaam zonder enige aandacht voor haar plezier. De vibrerende staaf in haar kont zou af en toe worden aangezet, maar alleen om het genot voor de mannen te vergroten terwijl haar lichaam rond hun pik stuiptrekte terwijl het zijn plicht deed. Om haar een permanente herinnering te geven aan hoe haar diepste behoeften werden vervuld zodra elke man haar lichaam had gevuld, voegden ze hun eigen merkteken toe in een doos die op haar dij was getekend met behulp van het tattoo-pistool dat op de tafel naast de schommel stond. De pijn van de tattoo-naalden was bijna onmerkbaar omdat het volledig werd overschaduwd door het branden van de vibrerende staaf in haar kont en het constante bonken van haar vagina. Erin verloor de tel na de of man en verloor toen volledig het bewustzijn na de of om zijn hete vloeistoffen toe te voegen aan de vloeistoffen die al uit haar op de cabinevloer stroomden. Epiloog. De volgende ochtend werd Erin wakker in een dure hotelkamer in Albany NY, bijna precies 500 kilometer verwijderd van waar haar reis was begonnen aan de oever van Lake Erie. De koele lakens waren voorzichtig om haar lichaam geplooid, dat op kussens was gestut in een comfortabele houding. Er stond een dienblad vol fruit, chocolade en kaas naast haar en ze nam een ​​paar happen en liet de calorieën haar hersens weer aan het werk zetten. Op het nachtkastje lag een dikke bruine envelop met een grote zwarte strik eromheen. Ze opende het en spreidde de inhoud voor zich uit op het bed. In de envelop zaten haar aansprakelijkheidsverklaringen, haar tas, sandalen, sleutels, een ingelijste ansichtkaart van de "Erie Canalway Trail", een treinkaartje terug naar Buffalo, en een briefje met de tekst "Gefeliciteerd, je hebt je eerste Down and Dirty Dalliance overleefd. Breng deze papieren gewoon terug naar de club als je in de toekomst geselecteerd wilt worden voor een papieren.". Erin nam een ​​hap chocola en kon niet geloven hoe snel ze zich al begon voor te stellen welke vieze fantasieën ze in de toekomst zouden willen vervullen..

Vergelijkbare verhalen