Russische roulette

Lady Chatterley's minnaar - eeuwse stijl…

🕑 12 minuten minuten Hoorndrager verhalen

Ik zat in de donkere schaduw van het Victoriaanse herenhuis, met de motor stationair. Op scherp verschenen ze in de deuropening. Hij, gezette - zwaar leunend op zijn stok voor steun; zij, schimmig slank, gekleed in een mouwloze zilveren avondjurk die tot aan een paar zilveren satijnen stiletto's aanraakte.

Haar slanke, porseleinwitte armen waren bedekt met ellebooglange zilveren slangenleerhandschoenen en haar diamanten choker fonkelde in het licht van de maansikkel. De oude man greep haar arm stevig vast toen ze voorzichtig de stenen trap afdaalden. Ik griste mijn pet en handschoenen van de passagiersstoel, stapte uit en opende het achterportier van de limousine.

"Avond Taylor!" blafte hij. 'Goedenavond, Edelachtbare,' antwoordde ik, terwijl ik mijn pet opzette. Ik knikte in de richting van zijn vrouw.

"Dame Alison." Ze schonk me een bleke glimlach en hielp toen haar bejaarde man in de auto. Ik zat achter het stuur te wachten op instructies. De glazen scheidingswand schoof open en de oude man riep: "Hoe laat zijn we op Castle Drogo, Taylor?".

"Zeven uur, Edelachtbare.". "Juist, ga door!" Ik stuurde de Rolls Royce de lange, met bomen omzoomde oprijlaan af en door de smeedijzeren toegangspoorten het pikzwarte platteland op. 'Kun je even stoppen, Taylor?' Het was haar Ladyship die door de geopende tussenwand riep. 'Zeker, mevrouw.' Ik trapte zachtjes op de rem.

Mijn passagiersportier werd geopend en Lady Alison schoof naast me naar binnen, terwijl ze het scheidingsscherm sloot terwijl ze dat deed. "Mijn man wil een sigaar en ik wil zeker niet dat mijn jurk de hele avond naar zijn vieze rook ruikt.". We reden weg en ik reed minutenlang zwijgend door het verlaten landschap, voordat ze langs de bank naar me toe gleed. Zonder iets te zeggen legde ze een gehandschoende hand lichtjes op mijn dijbeen voordat ze die naar mijn kruis schoof. Al die tijd werd het gloeiende rode puntje van de sigaar van zijne Lordship weerspiegeld in mijn achteruitkijkspiegel.

Ze begon me sensueel te masseren door mijn tweed rijbroek. 'Laat het me weten als hij indommelt,' fluisterde ze, onschuldig voor zich uit starend door de voorruit. Toen we halverwege onze stille reis waren, merkte ik dat de karmozijnrode gloed in mijn spiegel was verdwenen. 'Ik denk dat je man slaapt.' Ze draaide zich om om mijn observatie te bevestigen, schoof toen langzaam mijn rits naar beneden en trok mijn stijve pik terug.

De jonge vrouw wierp nog een snelle blik op de slapende passagier op de achterbank, voordat ze over de stoel ging liggen om me vakkundig te pijpen. De enige geluiden die we in ons afgesloten compartiment hoorden, waren het tikken van de klok op het dashboard en het zachte zuigen van Lady Alison. Uiteindelijk verlichtten onze koplampen een verkeersbord met de tekst: 'Castle Drogo - 2 miles'. Ik verlaagde onze snelheid terwijl Alison versnelde. We gingen door de toegangspoorten, net toen mijn gehandschoende handen het stuur reinigden, terwijl ik mijn zaad in de mond van de vrouw van mijn titelloze werkgever goot.

Ze mompelde zachtjes haar waardering. Tegen de tijd dat we stopten voor de grote steenhoop, was alles normaal. Zijne Lordship was wakker; Lady Alison, die rechtop zat, was haar lippenstift aan het opfrissen op de passagiersstoel; en hun tevreden chauffeur was nu veilig dichtgeritst. Ik stond in de houding, mijn pet onder mijn arm, terwijl mijn passagiers uitstapten op het karmozijnrode tapijt dat langs de ingang van het kasteel stond. Halverwege stonden twee gewapende politieagenten op.

Op de top kondigde een gezette majoor Domo aan: 'Lord en Lady Ffanshawe-Warwick.' De verre klanken van een strijkkwartet kwamen naar beneden. Ik leidde de Rolls naar de achterkant van het kasteel naar een aangewezen parkeerzone, die bewaakt werd door gewapende politieagenten. Een groepje verveelde chauffeurs stond te roken voor een oud stallencomplex. Er was een stel Russische Zils en een witte Stretch Lincoln, allemaal met kentekenplaten van het Diplomatic Corps. Het was duidelijk dat dit een enorme sociaal-politieke gebeurtenis was.

Daarboven Davos of zelfs de sinistere Bilderberg Group. Ik liep naar de personeelskantine om een ​​hapje te eten. De gasten boven zaten misschien te smullen van een zesgangenbanket, maar het enige dat ons plebs te bieden had, waren koude varkenspasteitjes, Russische salade en broodjes. En geen bier want we reden allemaal. Toen ik klaar was met mijn onsmakelijke avondmaal, stapte ik naar buiten op een klein geplaveid terras om te roken.

De grond viel scherp weg en onthulde een aangelegde tuin beneden, omringd door een ingewikkeld patroon van buxushagen. Het centrale kenmerk was een enorme verlichte fontein, waaruit een enkele waterstraal de lucht in schoot. Ik zat op een stenen bank om het te bewonderen. "Heel een gusher, is het niet?".

Ik draaide me om en zag Lady Alison naast me zitten, met een halflege champagnefles in haar hand. 'Nog geen twee uur geleden heb ik iets vergelijkbaars meegemaakt.' Weer legde ze een gehandschoende hand teder op mijn dij. "Wat, schat, ik zal er goed voor betalen dat ik in die verdomde feestzaal boven de enige vrouw was die had genoten van een aperitiefje met warm zaad voordat ze de gekoelde vichyssoise serveerden!" Ze wiegde naar voren in een vergeefse poging om een ​​giechelbui te onderdrukken, terwijl ze haar champagne morste.

Na een pauze richtte ze zich op en legde zachtjes haar hoofd op mijn schouder. "Trouwens, we blijven de nacht.". "Sorry?".

'Je hoeft ons pas morgenochtend terug naar Tarrington Hall te rijden.' "Hoe kan dat?". "Omdat, lieverd, mijn lieve man heeft gehoord dat er later op de avond een groot roulettespel zal zijn, met dank aan het Russische contingent. Het lijkt erop dat ze zelfs hun eigen croupier hebben meegenomen. Dus onze gastheren hebben ons de bruidssuite voor de nacht toegewezen Ik ga binnenkort met pensioen." Terwijl ze haar hand langzaam langs mijn arm streek, voegde ze eraan toe: "Zou je me willen bellen?".

"Er is niets dat ik zou willen hebben van uw Ladyship.". Toen ik terugliep naar de personeelskantine, zag ik een bekende gestalte ingelijst in de open deuropening. "Hallo Tel.

Lang niet gezien." Het was de kenmerkende Cockney-twang van Albert, een van de oudste chauffeurs van de ambtenarij. "Hoe gaat het met je, maat?". "Dus zo. Jij?".

"Prima. Ze hebben me de minister van Financiën gegeven om voor te rijden.". "En hoe gaat het met hem?". "Een echte tosser! Ik denk dat hij moeite zou hebben om een ​​bloedend telraam onder de knie te krijgen.

Ik zie dat je op dat moment een gezellige tete-a-tete met haar Ladyship had.". "Gewoon het uitzicht bewonderen.". "Trek aan de andere! Ze heeft misschien een gloeiend hete onderbroek, maat, maar ik heb gehoord dat ze het een beetje zegt. Vooral als ze alleen in Monaco is.". 'Ik zou het niet weten, Albert.' Ik wendde me af van de mest-raker.

Ik stak een sigaret op en slenterde over het buitenterras om Alison de tijd te geven om naar de kamer te gaan en zich uit te kleden. Door de gebogen erker op de begane grond keek ik toe hoe de roulettesessie werd voorbereid in de enorme biljartkamer. Omringd door ongeveer 80 stoelen, was een enorme genummerde tafel van groen laken opgericht, met daarboven een schotelvormig roulettewiel van onyx. Aan het hoofd stond de formidabele Russische croupier, gespierd en allemaal 1,80 meter lang.

Ze droeg zwarte netkousen en een smaragdgroen korset afgezet met paars kant, waardoor een voluptueus decolleté met tepels zichtbaar werd. De geheel mannelijke gokbrigade deed gretig aangifte. Ik was er zeker van dat ze spoedig van hun geld zouden worden gescheiden. Met een lege kartonnen doos als 'dekking' vast, reed ik met de dienstlift naar de eerste verdieping. Ik nam aan dat de bruidssuite uitkijkt op de tuinen van het kasteel en liep naar de achterkant van het gebouw.

Boven een gigantisch paar mahoniehouten deuren, een verguld bord ondersteund door een paar gevleugelde cherubijnen, gaf aan dat ik mijn bestemming had bereikt. Ik klopte en ging naar binnen. "Wat hield je op?" Haar Ladyship verscheen vanuit de met marmer beklede badkamer, gekleed in een satijnen gewaad met ceintuur tot op de grond. Ze hield een magnum champagne en twee geslepen glazen fluitjes vast.

"Ik zag hoe ze beneden het roulettespel aan het opzetten waren. Ik hoop alleen dat zijne Lordship zich niet te veel laat meeslepen.". 'Dat is zijn probleem, lieverd. Kom nu mijn lippen kussen?' Ze maakte de riem van haar gewaad los om hem open te laten vallen.

Ze streek met een handpalm over haar gladgeschoren kutje en bood een glas champagne aan. "Mijn onderlip, dat is.". Ik nam een ​​snelle slok van de wijn, knielde toen voor haar neer en drukte mijn gezicht in haar geheime plooien.

Haar schaamlippen waren vochtig en geurig met haar kenmerkende parfum. Ze drukte een hand tegen mijn achterhoofd om aan te geven dat ik haar krachtig moest tongen. "Eet mijn kut!" Ik verslond gewillig haar gezwollen vagina en inhaleerde zijn zoete minnaar honing. Toen stond ik op om haar te kussen.

Ze kreunde zacht terwijl haar eigen sappen haar lippen besmeurden. "Ik ben zo blij om te zien dat je die cockring met studs draagt ​​die ik voor kerst voor je heb gekocht!" fluisterde ze en leidde me naar het bed. Naakt lagen we stil in elkaars armen op het satijnen dekbedovertrek. Haar porseleinen huid deed me denken aan een schilderij van Titiaan. Het rauwe geluid van de Billiar Rooom beneden leek steeds luider te worden.

"Ik hoop echt dat het goed met hem gaat daar beneden.". "Wie?". 'Hugo.

Hij laat zich vreselijk meeslepen aan de tafels. En hij zette minstens een fles claret weg tijdens het avondeten.' Een enorm gejuich weergalmde van beneden. "Zou je een engel willen zijn en gewoon naar beneden gaan om te controleren of hij in orde is?". Ze ging rechtop zitten en schonk zichzelf nog een glas champagne in.

"Feit is dat we de laatste tijd enorme schulden hebben gemaakt. Tarrington Hall is tot het uiterste gehypothekeerd, de Rolls is alleen in bruikleen en hij heeft het zelfs over de verkoop van het appartement in Monaco. En dan hebben we het nog niet eens over de alimentatie hij betaalt zijn eerste twee vrouwen.". Terwijl Lady Ffanshawe-Warwick haar verdriet verdronk, glipte ik mijn uniform aan. Ik kuste haar op haar voorhoofd.

"Ik ben zo terug.". Ik maakte een eerste verkenning vanaf het buitenterras. Het tafereel zag er positief Rabelaisiaans uit. De Russische croupier was nu topless en de meeste hardcore gokkers zonder jas waren aan één kant gegroepeerd. In het midden van de cirkel zat zijne Lordship, druk bezig met het uitschrijven van een schuldbekentenis.

Ik besloot me bij de menigte aan te sluiten. "Numero Nul!" riep de croupier, terwijl hij behendig alle chips van het laken bij elkaar harkte en ze in een enorme bak onder de tafelrand gooide. Twee donkere Russische bewakers waren aan het tellen en pakten ze op.

"Dat is de derde nul die we vanavond hebben", merkte een ontevreden gokker op. Over zijn schouder zag ik tot mijn schrik dat de oude baronet een schuldbekentenis aan het uitkrabbelen was, die de topless croupier behendig weghaalde met haar hark. "Neem me niet kwalijk, Edelachtbare?". De oude man zag er nogal gevoed uit en draaide zich om. 'Taylor! Wat doe je in godsnaam op dit uur, man?' toeterde hij en sloeg de inhoud van een enorm ballonglas cognac terug.

'Het is Lady Ffanshawe-Warwick, meneer. Ze voelt zich - laten we zeggen - enigszins verwaarloosd boven. Ze heeft me gevraagd om naar beneden te komen om te zien of u haar wilt vergezellen in haar boudoir voor wat 'privé-entertainment?'. "Allemaal op 16!" brulde de oude man tegen de croupier met grote bazen. Toen wendde hij zich tot mij en vroeg: "Wat voor soort vermaak had ze in gedachten?".

'Ik heb liever dat ze het zelf uitlegt, meneer.' Er ging een gebrul op toen het kleine ivoren balletje in de gleuf van het wiel viel, gemarkeerd met 1. Een enorme veelkleurige piramide van fiches gleed naar zijn Lordshoip. 'Kapitaalgoed, hè Taylor? Pak mijn arm en we gaan naar boven om te kijken wat mijn vrouw in gedachten heeft.' Onder applaus verlieten we de biljartzaal. Gesterkt door een glas champagne en zittend in een vleugelstoel in de erker, wachtte Lord Hugo Ffanshawe-Warwick op de eisen van zijn jonge vrouw. Lady Alison zat op de rand van het bed in haar satijnen gewaad, gescheiden om haar benen en dijen te onthullen.

In de ene hand hield ze een champagnefluit, terwijl de andere in haar japon zat. Ik stond in de houding bij de deur, mijn pet onder mijn arm. 'Geef Taylor een koolzuurhoudende, oude meid,' stelde de uitgeputte baronet voor. "En laten we alles horen over dit privé-entertainment dat je hebt gepland. Ik ben een en al oor.".

Ze stond op van het bed en bracht me mijn drankje, nam mijn pet en legde die op het nachtkastje. Toen slenterde ze terug naar mijn zij en begon mijn jas los te knopen. Ze liet haar gewaad van haar schouders glijden, pakte een van mijn handen en legde die op haar billen. Koel als een komkommer zei ze tegen haar man: "Ik wil dat Terry hier hondenkleding voor me doet over het voeteneinde van het bed.

En u kunt kijken. Zijne Lordship was even stomverbaasd. Hij sloeg zijn wijn terug en hoestte nerveus.

"En jij "Zeg ik dat ik kan kijken?". "Natuurlijk." Ze liep nonchalant naar hem toe met de fles om zijn glas bij te vullen. Ze veegde zijn nek langs haar spleet en schonk hem toen nog een drankje in, voorovergebogen zodat haar borsten bijna zijn gezicht raakten.

"Wat, we zouden het leuk vinden als je jezelf aftrekt terwijl we aan het neuken zijn!". We hebben allemaal goed geslapen die nacht. Alison en ik lagen in het kingsize bed, terwijl zijne Lordship in de stoel sliep, bedekt bij een kleed.

Na een stevig ontbijt glipte ik naar de biljartkamer om de winst van de oude man op te halen (tot grote ergernis van de Russische maffia) voordat we teruggingen naar de adellijke stapel. Monaco. Dit verhaal van Russisch roulette heeft een gelukkig einde. Alison en ik en zijne Lordship zijn nu in een vaste menage-a-trois in het appartement van Monaco.

Her Ladyship en ik hebben een routine uitgewerkt die we omschrijven als ons 'Intimate Sex Cabaret', dat we uitvoeren voor een select publiek van niet meer dan 20 op enkele van de grotere jachten, die hier voor het seizoen zijn afgemeerd. Het werk betaalt goed. His Lordship komt vaak langs als een discrete 'waarnemer'.

Kijken hoe zijn mooie vrouw in het openbaar wordt geneukt, heeft hem zeker een nieuw leven gegeven. Tarrington Hall wordt momenteel omgebouwd tot een luxe hotel en kuuroord voor olierijke Saoedi's en onze 'Russische winsten' hebben de uitstaande schulden op de Roller vereffend. Hier in Zuid-Frankrijk delen Alison en ik een Ferrari Testa Rosa uit 1957, maar aangezien het maar een tweezitter is, laten we Hugo meestal een paar cognacs drinken in de Bar Cipriani beneden aan de haven, terwijl we de haven in rijden. Alpes-Maritimes voor een van onze naakte picknicks..

Vergelijkbare verhalen