tante Lucy

🕑 16 minuten minuten Incest verhalen

Tante Lucy speelde beter piano dan Thelonious Monk zelf, in staat om de meest subtiele omgevingsemoties in de kamer op te pikken en naar hartenlust te spelen. Ze speelde vanavond een langzaam, zwaar deuntje dat past bij de eenzaamheid in mijn hart. Ze sloot haar ogen en trok een gepijnigd gezicht terwijl ze speelde, de muziek die ze maakte was niet te beschrijven. Haar gitzwarte haar viel hooguit een centimeter onder haar oor en kietelde in haar nek. Haar bril rustte op de rand van haar neus, en haar mond stond een beetje open.

Ze droeg een doffe grijze rok die tot aan haar buik reikte en tot net onder haar knieën. Haar benen rustten onder de plek waar ze op de bank zat, haar sexy voeten wezen naar de grond, haar tenen raakten het tapijt nauwelijks. Opa was een goede oude jongen, geboren en getogen in de VS, oma van Japanse afkomst.

Tante Lucy kreeg het beste van beide, en omdat ze hun baby was, was ze dichter bij mijn leeftijd dan bij mijn ouders. Ik kwam altijd naar haar appartement als ik in een slecht humeur was. Zij was de enige die wist hoe ze me moest opknappen. De muziek die ze speelde was diep louterend, het raakte me op een manier die geen enkele hoeveelheid drank ooit zou kunnen. "Vertel me wat er is gebeurd jongen… Het is uit tussen jullie twee, nietwaar?" Ze leek een zesde zintuig over zich te hebben, altijd wetende wat er met me aan de hand was.

"Ja… Het is voorbij. Ik liep het appartement binnen en zag haar met mijn vriend op de bank." 'Dat moet prikken. Kijk op de vijfde plank van de boekenkast, je vindt de fles in de Bijbel.

Sla Jack Daniels op, hoofdstuk zeven vers dronken en blijf 'lezen' tot de pijn wegebt.' Ik grinnikte terwijl ik naar de plank liep en naar de verborgen fles zocht. Ik pakte twee glazen uit de keuken, vulde ze ongeveer halfvol en zette er een op Lucy's piano, nippend aan de andere op de bank. "Ik weet niet waar ik deze vrouwen steeds vind.

Wat voor soort persoon zou dat iemand anders aandoen? Krijgen ze een soort van opwinding? Denken ze, 'ahh ik heb een diep donker geheim en dat is gewoon fucking hot ?' Verdien ik niet iemand die beter is dan dat? 'Niemand, het is niet belangrijk. Gewoon… niet belangrijk.' Ik slikte snel de rest van het glas door en vulde het deze keer opnieuw tot het vol was en dronk het in de helft van de tijd op. Ik leunde achterover op de bank en sloot mijn ogen, luisterend naar het spelen van Lucy.

Een tijdje later, in mijn half wakkere, half slapende toestand, hoorde ik Lucy opstaan ​​om naar bed te gaan, terwijl ze bij de deur bleef staan ​​om zich om te draaien. Ze liep terug naar de bank om nog een laatste blik te werpen, maar struikelde en viel op mijn schoot op de bank, een hand landde op mijn borst. Ik werd snel wakker en tilde mijn hoofd op om te zien wat er net op me viel.

Mijn lippen drukten per ongeluk tegen die van Lucy in de verwarring en bleven daar net een moment te lang. Dat bleek de beste fout van mijn leven te zijn, toen Lucy achterover leunde voor nog een kus, deze keer voor een minuut. Mijn lippen drukten tegen de hare, het intieme moment versterkt door de alcohol in mijn systeem. Nee… we zijn dronken.

Ze beseft waarschijnlijk niet eens wat ze doet. Maar het voelt zo goed. Haar lippen zijn zo zacht, en op de manier waarop ze me kust… NEE! Ze is mijn tante! Maar… ik duwde haar van me af, "WACHT! Lucy, we zijn allebei dronken. Ik hou van je, maar ik moet weten dat dit niet zomaar een dronken fout is. Laten we wachten tot morgen, en als je voel me nog steeds op dezelfde manier ik zal graag doorgaan, maar als er ook maar de kleinste kans is dat dit alleen de alcohol is, zou ik nooit met mezelf kunnen leven.

Daarvoor hou ik veel te veel van je." Ze keek me in de ogen en boog zich naar me toe om me op het voorhoofd te kussen. 'Ik ben nu niet eens dronken, maar als het helpt, wachten we tot morgen. Ik hou van je, Kevin. Slaap zacht en droom een ​​beetje over mij.' Ik leunde naar voren, legde een hand licht op haar wang en kuste haar nogmaals welterusten.

Toen ik haar zag weglopen, overschaduwde ik de pijn van het uitmaken met mijn ex. Alles in mij wilde schreeuwen dat ze terug moest komen, maar ik vocht tegen het gevoel en viel uiteindelijk in slaap. De volgende ochtend werd ik wakker met het geluid van gekraak van spek.

Lucy stond over de kachel, nog steeds gekleed voor bed in haar korte broek en t-shirt, en schort dat haar voorkant bedekte. Ik leunde achterover en keek een tijdje naar haar terwijl de herinnering aan gisteravond bij me terugkwam. Ze had niet door dat ik al wakker was, dus ze ging gewoon door alsof niemand naar haar keek. Ik vond dat leuk, mensen zien terwijl ze niet weten dat ze gezien worden.

Ze zwaaide heen en weer terwijl ze verschillende kookgerei pakte. Ze had een soort ritme voor zich. Het was alsof ze aan het dansen was op muziek die alleen zij kon horen, het enige geluid dat voor iedereen speelde was het eten dat werd gekookt en het geluid van haar blote voeten die de vloer kusten telkens als ze zich bewoog. Ze liep naar de koelkast om wat melk en eieren te halen toen ze merkte dat mijn ogen een beetje open gingen.

'Ik weet dat je wakker bent, idioot. Kom in de keuken en help even, waarom niet?' Ik tilde mezelf op en vouwde mijn dekens op. Tot zover goed. Ze leek niet gespannen of ongemakkelijk over gisteravond. Ze was gewoon Lucy.

Ik liep ernaartoe en schonk de melk in een kom, brak wat eieren in de mix en zwaaide het samen. Als je het op die manier doet, hebben de roerei een romige smaak waar ik van hou. Lucy stapelde de Bacon op een bord terwijl ze klaar was met de pannenkoeken. Ik stapelde de eieren op een ander bord en we legden ze op tafel. We pakten ons bord en bestek en gingen naast elkaar op het eilandje in het midden van de keuken zitten.

Ik opende mijn mond en keek op om iets te zeggen en ze legde gewoon een vinger op mijn lippen en fluisterde, ''shhhhhh,'' ze hield ervan haar maaltijden in stilte te eten. Ik begreep het, dus ik hield mijn mond. Ik pakte alle vuile vaat op en begon te wassen, nadenkend over wat ik daarna tegen haar zou zeggen.

Moet ik gewoon naar buiten komen en het zeggen? Gisteravond was de beste nacht van mijn leven en ik wil bij je zijn, Lucy. Of moet ik haar vragen hoe ze erover denkt? Herinnert ze zich er echter nog iets van? Ik deed de afwas en draaide me om om iets tegen haar te zeggen, maar ze was de dekens en kussens van gisteravond aan het wegbergen. Ik liep naar haar toe en voordat ik mijn mond kon openen, draaide ze zich met een glimlach om en zei: "Ga eens lekker douchen.

Je bent nog steeds een puinhoop van gisteravond. Ik heb een paar reservebroeken en shirts van je van de vorige keer schoon in de badkamer, en een reservetandenborstel. Ik moet wat boodschappen doen, dus sluit maar op als je weggaat.' Ze liep snel terug naar haar kamer en sloot de deur.

Ik wachtte, maar ze kwam niet naar buiten, dus ging ik douchen. Zodra het water begon, hoorde ik haar haar deur openen en het appartement verlaten. Het leek alsof ze me negeerde. Hoe cool ze ook probeerde te acteren, ze voelde zich ongemakkelijk. Ik had weer iets goeds in mijn leven verknald en een van mijn beste vrienden verloren.

Opnieuw. Ik liet het water alle pijn en tranen wegspoelen en kwam zeker vijfenveertig minuten niet uit de douche. Ik kleedde me aan en poetste mijn tanden, terwijl ik naar mezelf in de spiegel staarde. Waarom doe je me dit aan? Waarom vernietig je alles waar ik van hou? Ik bleef erover nadenken.

Ik liep naar buiten en reed zwijgend terug naar mijn plaats. Die avond belde ik haar. Ze antwoordde niet tot de laatste seconde. "Hallo?" 'Lucy, ik ben het… Over gisteravond, ik…' 'Ik moet gaan, Kevin, er klopte net op mijn deur.

Sorry.' Super goed. Het was niet alleen mijn verbeelding. Ze negeerde me. De dagen erna bleef ik bellen en ze verzon steeds weer smoesjes waarom ze niet kon praten.

Ik kon 's nachts niet slapen als ik aan haar dacht. Mijn eetlust was zo goed als verdwenen en ik haatte mezelf. Langzaam hield ik mezelf tegen om erover na te denken.

maar het zat altijd in mijn achterhoofd. Twee maanden later besloot ik haar gewoon een briefje te schrijven en dat op haar deur te laten hangen. Ze wilde niets met mij te maken hebben, maar ik wilde in ieder geval sluiting. Ik schreef dat het me speet.

Ik vertelde haar dat ik op dat moment veel doormaakte en haar niet had moeten kussen. Maar aan het eind van het briefje vertelde ik haar hoeveel ik echt van haar hield. Ik bevond me misschien in een kwetsbare positie, maar het kostte me gewoon om te beseffen hoe graag ik bij haar wilde zijn. Ik klopte maar ze nam niet op, dus schoof ik het briefje onder haar deur.

Zodra ik in mijn auto stapte ging mijn telefoon af. "Oh Kevin… ik… ik wist het niet. Vanavond. Ga vanavond naar de club, de club waar we altijd naartoe gingen.

Ik ga daar spelen om. Daarna kunnen we terug naar mijn huis komen om te praten, oké?" "Oké… Ik zie je vanavond. Het spijt me.' 'Wees niet,' klik. Niet doen? Wat moest dat betekenen? Het duurde twee maanden voordat ze met me praatte, dus ik wilde het niet forceren. Ik ging naar huis en wachtte tot 9.

Het kwam dichter bij 9. Ik kleedde me aan en was klaar om te gaan. Ik wilde me niet te chic kleden, maar ik wilde toch indruk op haar maken, dus ik droeg gewoon een overhemd en een sportjack met donkere spijkerbroek en geklede schoenen.

Ik liep de club binnen en ze zat op het podium aan de rand van haar pianobank. Ik glimlachte en zwaaide naar haar, en ze glimlachte terug. Ik bestelde een drankje en ging zitten in de achterkant zodat niemand zou merken dat ik staarde. Ze ging rechtop zitten en maakte zich klaar om te spelen, leunde in de microfoon en fluisterde: "Dit nummer is voor iemand die heel speciaal voor mij is. Je weet wie je bent, en ik hoop dat je het snapt.

Het gaat over een verliefd meisje.' Ze begon een van de mooiste liedjes te spelen die ik haar ooit heb horen spelen. Tegen de tijd dat ze klaar was met spelen viel er een traan over haar wang en iedereen in de club juichte. Ik leunde achterover en het leek me te raken. Ze negeerde me VOOR mij.

Ze wilde niet dat iets een rebound was, dus sloot ze zichzelf af van mij. Twee maanden en ik heb niet nagedacht over wat haar naam is sinds die nacht bij Lucy's appartement. Ik begon in stilte in mezelf te lachen en veegde mijn tranen weg. Ze bleef nog twee uur spelen, nadat ze iedereen in een emotionele achtbaan had meegenomen. Ze bracht ons op en neer, links en rechts, en het was prachtig.

Ik wachtte buiten zodat haar fans haar de hand konden schudden en met haar konden praten. We liepen gewoon in stilte naar haar huis toen het begon te regenen. Ik pakte haar hand en ze kneep in de mijne. Ik glimlachte en ze ging naar bed.

We hoefden allebei niets te zeggen. Ze vertelde me wat ze wilde zeggen met de piano, en ik met het briefje dat ik haar had achtergelaten. We waren klaar.

Klaar niet voor seks, maar voor wat we altijd al wilden, maar te bang waren om te vragen. We wilden allebei bij elkaar zijn. Ik wilde elke ochtend naast haar wakker worden.

Elke avond haar hand op mijn borst voelen. Zij is voor mij gemaakt en ik voor haar. We liepen door en tegen de tijd dat we haar appartement bereikten, waren we allebei doorweekt. Ze stak de sleutel zenuwachtig in haar deur en opende hem. We waren te bang om iets te zeggen en het moment te verpesten.

Ze probeerde de lichtschakelaar, maar de stroom viel uit. Ze schopte haar schoenen uit en begon kaarsen aan te steken. Ik gooide mijn sportjack op de grond en schopte ook mijn schoenen uit. Het moment was gespannen. Bewegen voelde als wandelen onder water.

Ze stond midden in de woonkamer water op het tapijt te druppelen. Ze keek naar haar voeten en trok met haar tenen aan het tapijt. Ik liep naar haar toe en sloeg gewoon mijn armen om haar heen terwijl ik haar vasthield. We stonden daar een eeuwigheid in stilte. Uiteindelijk leunde ik voorover en fluisterde in haar oor: 'Ik hou van je.' Ze keek op en kuste me teder.

Haar gezicht was nat, maar ik zag dat het hete water dat over haar wangen stroomde tranen waren. Ze trok iets naar achteren, haar lippen raakten nog steeds de mijne en fluisterde terug in mijn mond: 'Ik hou ook van jou.' Ik trok haar stevig terug en kuste haar met alles wat ik had. Haar buik en borst drukten tegen de mijne terwijl ze zichzelf op haar tenen duwde om mijn lippen te ontmoeten.

We bleven daar en koesterden ons in het moment. De regen sloeg tegen het raam en de vlammen flikkerden toen we elkaar omhelsden. Ik legde een hand op haar nek en een op haar onderrug terwijl ze de hare stevig om mijn onderrug wikkelde. Ze legde haar hoofd op mijn borst en liet de rest van haar tranen eruit. "Het spijt me zo dat ik je dat allemaal heb aangedaan, Kevin.

Ik moest gewoon weten dat dit niet alleen maar een reactie was. Als je me nodig had, had ik mezelf aan je gegeven, maar ik weet dat je beter bent." dan dat. Ik ken jou.' "Het is oké Lucy. Het is beter zo.

Geen woorden meer. Ik zou kunnen zeggen dat ik van je hou tot ik blauw in het gezicht ben, maar nu ga ik het je gewoon laten zien. Ik wil je echt leren kennen." Daarmee viel ik aan met elk grammetje jeugd dat ik had.

Haar kleren klampten zich stevig aan haar vast, maar niets kon haar van me afhouden. Binnen enkele ogenblikken, zo leek het, waren onze kleren uit en stonden we bloot voor elkaar. Niets verborgen. Geen schaamte. Geen geheimen.

Alleen ons verlangen naar elkaar sprak op dat moment toen ze mijn hand pakte en die op haar borst legde, haar sterke hart eronder woest kloppend. Haar ademhaling was snel en oppervlakkig, geen angst maar opwinding. We waren dom, en we waren jong, en we waren bang, en we waren dapper, en we waren verliefd. Ik trok haar tegen mijn borst, maar deze keer toen we elkaar aanraakten, was het alsof er licht danste en vuur flitste. Wat betreft romantiek, ooit was ik blind, maar nu kan ik zien.

Ik kuste haar steeds harder en bewoog van lippen naar nek. Nek tot sleutelbeen. Sleutelbeen tot nek. Nek terug naar de lippen.

Ik deed wat goed voelde. Lucy klauwde in mijn rug en groef diep alsof ze nooit van plan was me te laten gaan. Ik pakte haar op en ze sloeg haar benen om me heen. Ik stond daar met haar gewaad om me heen in een diepe omhelzing en we zeiden niets. Dat hoefden we niet.

We werden op dit moment zo snel één dat het mijn hoofd deed tollen en ik dacht dat ik haar hoorde praten, maar haar lippen bewogen niet. Er was een sterke trek naar de slaapkamer, maar ik deed het rustig aan. Ik droeg haar teder in mijn armen, niet willend dat zelfs de opzwepende lucht haar ongemakkelijk zou maken. De mars naar de slaapkamer was de langste wandeling die ik tot op dat moment in mijn leven had gemaakt. Na eeuwen bereikten we de slaapkamer en ik legde haar voorzichtig op het bed, terwijl de dekens voor ons weggaven terwijl ik erop klom, wachtend.

Ze keek me in de ogen en glimlachte. Geen behoefte aan woorden. Ik wist. Het was tijd.

Dit was het moment waar ik zo lang als ik me kan herinneren op heb gewacht. Ik wilde dit meer dan wat dan ook. Ik had het nodig. Ik stond daar op de rand van geen terugkeer en glimlachte toen ik erin dook.

Lucy liet een zucht ontsnappen terwijl ik mezelf in haar liefde begroef. Ze legde haar handen stevig op mijn rug, dit keer niet gravend, maar sterk genoeg dat ik niet kon ontsnappen, zelfs als de dood me zou nemen. We wiegen zachtjes heen en weer, schijnbaar zonder ritme.

Na een minuut realiseerde ik me dat het mijn hartslag was waar ik naartoe ging, en Lucy naar die van haar. Na tien minuten schokten we allebei wild op het bonzen van ons hart dat begon te synchroniseren. Na twintig was ik rood in het gezicht en het zweet begon te stromen. Ze keek me in de ogen en ademde gewoon. De onzichtbare sluier die op dat moment tussen ons stond, scheurde uiteen en ik zag haar.

Ik zag alles. Zo iemand zien is moeilijk onder woorden te brengen. Ik kende haar hart. Ik kon haar emoties voelen. Haar pijn, haar verlangen, haar liefde.

Ik kende ze. En ze kon me zien. We vervaagden langzaam en werden één.

Mijn pik gleed diep in haar met elke slag en halverwege. In en uit. In en uit.

Ze brandde van binnen en druipnat. Ik voelde haar loslaten, haar spieren spanden zich strak tegen mijn pik terwijl ze haar ogen sloot en diep uitademde. Toen ze samen haar ogen opendeed, was ze een nieuwe vrouw. Ik kwam ook dichtbij, bouwde zich op in mijn buikspieren, bewoog naar mijn ballen en reisde omhoog langs mijn pik.

Ik explodeerde in haar en schoot hete sperma diep in haar. Het was alsof het gebouw schudde en ik losliet. Ik viel op haar zij en keek haar alleen maar aan. Ik was anders. Ik kon het voelen.

Ik was op de een of andere manier gegroeid. Ik had me nog nooit in mijn leven zo sterk gevoeld en het enige wat ik kon zeggen was: "Ik hou van je." Ze glimlachte en zei het fluisterend terug. We waren allebei op. We gleden daarna snel in onze dromen en sliepen de volgende dag uit. Dingen zouden nooit meer hetzelfde zijn.

Ze was anders. Ik was anders. We wisten dit, en het kon ons niet schelen.

We waren verliefd en dat was op dat moment het enige dat telde. Dit was de eerste dag van de rest van mijn leven. Mijn nieuwe leven, met Lucy. Ik zou niet gelukkiger kunnen zijn…..

Vergelijkbare verhalen