Stille Zuidzee - Deel 2 - Mohaho

Gestrand op een eiland bewoond door seksueel promiscue vrouwen, heb ik geluk gehad.…

🕑 42 minuten minuten Interracial verhalen

Ik haalde Niles en Traci in bij de vertrekgate. De eerste klas was al aan het boarden en wij waren de volgende. Het eerste deel van onze reis was naar LAX in Los Angeles.

Traci wilde de stoel bij het raam en ik ging naast haar zitten. Dat zette Niles op de stoel aan het gangpad. Het volgeladen vliegtuig werd van de gate terug geduwd. De motoren werden gestart en we waren op weg naar de landingsbaan. De vlucht was oké, we zaten in de busklas.

Niles brede schouders duwden me richting Traci. Traci tilde de arm op die ons scheidde, "Is dit beter? Je kunt dichter naar me toe schuiven, ik heb genoeg ruimte.". "Bedankt," zei ik terwijl ik naar voren gleed. De extra kamer voelde goed.

We zouden het volgende deel van onze reis in business class zitten. Qua tijd was het ook het langste stuk. Traci bleef me op grondkenmerken wijzen.

Een paar keer vroeg ze me of ik wist waar we waren. Ze hield me voortdurend in gesprek. Ik had het gevoel dat ze me van Susan af wilde houden. Ik waardeerde haar bezorgdheid, maar dat had ik echt niet nodig. Ik ben een grote jongen en kan de scheiding aan.

Nadat we in LA waren uitgestapt, pakten we een broodje voordat we aan boord van Fiji Airways naar Nadi, Fiji moesten. We waren onze boterhammen aan het opeten toen ze om onze vlucht riepen om aan boord te gaan. Nadat ze was opgestegen vanaf LAX, zat Niles rechts van Traci en zat ik aan haar andere kant. De stoelen waren ruimer en het duurde niet lang voordat ik in slaap viel.

Het is heel gemakkelijk voor mij om in een vliegtuig te slapen. Ik werd wakker omdat Traci leek te friemelen. Ik deed één oog een klein stukje open om te kijken.

Een deken bedekte haar en Niles schoot; en het bewoog. Gaf Traci Niles een handjob? Ik sloot mijn ogen. Ik zou eens met ze moeten praten.

Ik had dit niet nodig op deze expeditie. Ik hoorde Niles zacht grommen, hij moet klaarkomen. Traci liep rond, ze was hem aan het afvegen. Ik zag haar een wit servet in een kotszak doen. Ik geloofde niet dat die twee zo brutaal konden zijn om dit in een vliegtuig te doen.

Ik sliep, maar ik voelde en hoorde de motor gas terugnemen, we waren op onze afdaling naar Naji. Dan nog een korte vlucht en we zouden bij Suva International zijn. We landden precies op schema in Suva, de vlucht duurde slechts vijfentwintig minuten.

Nadat we onze bagage hadden opgehaald, hielden we een taxi aan voor de korte trip naar Suba. Ons hotel was oké, zeker geen vijf sterren. De lul Jerry was zoals gewoonlijk goedkoop, Niles en ik moesten een kamer delen. Traci had een aangrenzende kamer ernaast.

Ik nam een ​​douche en vertrok om door de stad te lopen. Toen ik terugkwam, keken Niles en Traci naar een film op tv. Ze lagen allebei op kussens op het bed.

"Ik weet wat jullie twee aan het doen waren op de vlucht hierheen," vertelde ik ze. "Ik ben bang dat dit gedrag onze doelen voor deze expeditie zal verstoren. Houd als volwassenen de reden waarom we hier zijn de komende zes maanden vooral in gedachten. Alsjeblieft!". Ze waren het er beiden over eens en beloofden zich niet met onze missie te bemoeien.

"Morgen ga ik naar de haven om onze gecharterde werkboot te controleren. Het magazijn is mijn volgende stop. Ik zal ervoor zorgen dat onze voorraden naar de boot worden overgebracht. Er is een RIB voor kortere reizen, die zullen moeten ook geladen. "Wat is een RIB?" vroeg Traci.

"Stijve opblaasbare boot," antwoordde Niles. "Ziet eruit als een gewone boot op de bodem en een opblaasbare boot aan de zijkanten.". "Oh, oké, bedankt". werd rond 3 uur 's ochtends wakker om te plassen.

Ik zag dat Niles bed leeg was. Ik durf te wedden dat hij en Traci elkaar hiernaast aan het neuken zijn. Na het plassen ging ik terug naar bed. Ik luisterde en de volgende dag was alles stil Of ze waren klaar met neuken of ze waren extra stil vanwege mij.

Dat ze elkaar belazeren was niet mijn probleem, tenzij ze het onderzoek verknalden. Toen ik opstond, lag Niles in zijn bed te snurken. Ik schopte tegen zijn bed, "Wakker worden! Tijd om te ontbijten.".

Niles vroeg slaperig: "Hoe laat is het?". "Zeven, tijd om op te staan ​​en de dag op gang te brengen. Trouwens, waar was je vanmorgen rond drie uur?".

"Moet ik daar antwoord op geven?" Hij vroeg. "Nee, maar ik ben er vrij zeker van dat je in Traci's kamer was om haar te neuken.". "Nee, dat was ik niet, ik was wakker, dus ging ik naar buiten voor een wandeling.

Toen ik terugkwam, snurkte je. Ik ging terug naar bed in de hoop nog een paar uur te kunnen slapen. En wat gaat het jou aan wie ik neuk of niet neuken?".

"Ga gewoon mijn werk niet verknoeien of haar in elkaar slaan. Ik heb haar nodig voor alle zes maanden.". Niles stond op en liep naar de badkamer. Ik ging naar Traci's kamer en klopte op haar deur. Geen antwoord, dus ik klopte nog een keer.

Nog steeds geen antwoord. Misschien was ze onder de douche de stank van Nile aan het afwassen. Ik ging naar het restaurant. Daar zat Traci helemaal alleen.

"Vind je het goed als ik meedoe? vroeg ik haar. "Ga alsjeblieft zitten, ik hoopte dat jij of Niles snel naar beneden zouden komen. Het wordt een drukke dag vandaag en ik wilde vroeg beginnen. Denk je dat we morgen klaar zijn om te vertrekken?' De route schat twee dagen vanaf hier naar ons rendez-vous-eiland. Van daaruit gaan we alle eilandjes doorzoeken op zoek naar dit insect.".

Toen Niles het restaurant binnenkwam, zag hij ons en ging aan tafel zitten. "Goedemorgen Traci. Ik hoop dat je goed hebt geslapen.

Hebben jullie twee al besteld?". Op dat moment kwam de serveerster naar de tafel en we plaatsten onze bestellingen. Ik heb de taken van vandaag doorgenomen en ieder van ons specifieke taken toegewezen. Ik vertelde Niles over het vertrek bij zonsopgang en dat we twee dagen op zee zouden zijn. Ik heb ook gevraagd of we elkaar hier in het restaurant zouden ontmoeten voor het avondeten.

We vertrokken onze eigen wegen om onze toegewezen taken uit te voeren. Later die avond ontmoetten we elkaar weer in het restaurant voor het diner. We bestelden allemaal de beste steak van het menu. Wie weet hoe lang voordat we weer fatsoenlijk kunnen eten. We trokken ons terug voor de avond, wetende dat we elkaar om 4 uur 's ochtends zouden ontmoeten voor het ontbijt.

Niles en ik waren aan het ontbijten toen Traci naar beneden kwam om te eten. Ik dronk nog een kop koffie terwijl we op haar wachtten. Zodra ze klaar was met ontbijten, was het tijd om naar de haven te gaan.

Toen we de kade naderden, waar de boot aangemeerd lag, scheen de zon de ochtendhemel. De bemanning van de boot was al aan boord en klaar om te vertrekken. Zodra we met z'n drieën aan boord waren, werden de motoren gestart en werden de landvasten losgelaten. We waren op weg naar een onbekend avontuur. Twee dagen later was ik aan dek toen ik een kleine groene vlek aan de horizon zag verschijnen.

Het rendez-vous-eiland was ter plaatse. Vijfenveertig minuten later lagen we vastgebonden aan een gammel uitziende oude pier en laadden we onze spullen uit. Het eiland was klein met slechts vijf inwoners.

Er werden veel voorraden gelost voor de lokale bevolking om mee te nemen. Traci, Niles en ik sleepten de meeste van ons naar een klein pakhuis niet ver van de pier. Alleen wat we die dag nodig hadden, werd op de kade achtergelaten. Al onze delicate apparatuur zat vast in waterdichte containers. Niles en ik hebben de RIB gelanceerd en voorbereid.

Niles, Traci en ik laadden onze uitrusting in. Ik checkte en dubbelcheckte of we genoeg brandstof aan boord hadden voor zes dagen. Ik drukte op startknop nummer één. De motor startte een paar seconden voordat hij brullend tot leven kwam.

Dezelfde procedure en ook de tweede motor kwam brullend tot leven. Ik liet de motoren een minuutje opwarmen voordat ik ze allebei in vooruit schakelde. Ik manoeuvreerde de RIB weg van het dok en voer de open zee in. De pier verdween in de verte toen we op zoek gingen naar ons eerste eiland om te verkennen.

Met behulp van ons GPS-systeem vonden we ons eiland binnen een uur. Ik gaf Niles en Traci hun satelliettelefoon die al voorgeprogrammeerd was met elkaars telefoonnummer. Ik overhandigde iedereen ook een gelamineerde foto van het insect dat we zochten.

"Als een van jullie het insect vindt, bel me dan en we ontmoeten je op je locatie. Heb je nog vragen?". 'Hoe weet je waar we zijn?' vroeg Traci. "Uw GPS-locatie wordt automatisch meegestuurd met de oproep. Als u op de knop 'Zoeken' drukt, verschijnen al onze locaties op uw telefoon.

U kunt dan de GPS-localizer gebruiken om u te begeleiden naar wie u maar wilt. Best netjes hè?". We oefenden een paar minuten voordat we uit elkaar gingen.

Ik bracht het grootste deel van de ochtend door met zoeken, maar vond mijn insect niet. Ik belde Niles en Traci en vroeg of ze geluk hadden, beiden reageerden ontkennend "Neem dan een pauze voor de lunch," zei ik. We hadden mueslirepen en water ingepakt voor onze lunch.

Na het eten heb ik nog twee uur gezocht en geen geluk gehad. Ik belde de andere twee en we gingen terug naar het strand. De rit terug leek langer dan hij in werkelijkheid was. We waren erg moe en na het eten gingen we allemaal slapen.

Morgen zou weer een dag zijn zoals vandaag. Deze morgens duurden een maand, daarna twee maanden. We konden de insecten niet vinden waar dan ook. Er was nog een reeks eilanden die we konden doorzoeken, maar we zouden een paar dagen weg moeten zijn. Het was vijftig kilometer van ons ontmoetingseiland.

We dachten allemaal dat het een goed idee zou zijn om die eilanden te doorzoeken. Ze waren binnen het bereik van onze RIB.De volgende dag werd besteed aan het voorbereiden van een week lang voedsel, water en kleding. We hadden alles ingepakt en klaar om te vertrekken.

'Ga maar lekker slapen,' zei ik. "We vertrekken bij zonsopgang. Welterusten Traci… Niles.". De volgende ochtend vertrokken we op tijd.

De oceaan was kalm en we maakten goede tijd. Traci had een partij sandwiches gemaakt voor de lunch. Ik vertraagde de boot zodat we konden eten.

Er werd veel gelachen tussen ons drieën. Niles kon zijn ogen niet van Traci en haar bikini afhouden. Traci was echt een lust voor het oog. Haar 1,85 meter lange lichaam ondersteunde haar C-cup borsten uitstekend. Traci plaagde Niles meedogenloos.

Ze plaagde zelfs mij, maar ik denk dat dat alleen maar was om Niles meer te plagen. Traci keek graag naar zijn uitpuilende zwembroek. Niles was vrij goed opgehangen en ik geloof dat Traci seks met hem wilde hebben. Ik werd een beetje geil van de voorstelling dat hij die zwarte bestuurde paal in haar witte poesje. Ik dacht aan Susan en vroeg me af hoe ze vandaag was.

Ik vroeg me af of Jerry nog steeds probeerde in haar broek te komen. Hij was zeker een hardnekkige klootzak als het om Susan ging. Ik heb Susan naar de een paar keer in zijn broek uitpuilen.Ze wierp niet alleen een blik toe, het zou meer kwalificeren als staren. Ik heb er nooit iets over gezegd en zij ook niet.

Ik duwde de gashendels naar voren en de boot kwam weer op snelheid. Er stak een wind op en de oceaan was niet meer zo glad. Ik veranderde onze richting, we gingen recht op het dichtstbijzijnde eiland af. Daar zouden we de nacht doorbrengen voordat we morgen op zoek zouden gaan. Ik keek in de richting van een uur of tien en zag wat niet zo vriendelijk uitziende wolken.

Ik wees ze erop aan Niles en Traci. Ik schreeuwde: "Haal de PFD's tevoorschijn en trek ze aan. Het ziet ernaar uit dat we slecht weer tegemoet gaan." Nadat Niles het zijne aan had, nam hij het stuur over zodat ik het mijne erop kon zetten.

Ik was verrast dat de school de beste diepwatervesten voor ons had gekocht. Automatische inflatie, fluitje, zelfs een zak voor een radio. Ik nam de controle over de boot weer over. Ik duwde de gashendels op volle toeren. Het oceaanoppervlak begon zeer hoge deining te vertonen.

Nu moest ik echt gaan varen. Ik moest gas terugnemen net voordat we de top van een deining bereikten, zodat we niet over zouden vliegen. Dan zette ik de motoren weer vol tot de volgende grote deining ons zou raken. Traci en Niles hingen aan de boot. Ik nam het ze niet kwalijk, de rit werd behoorlijk ruig.

Zonder dat ik het wist, kwam er een cycloon op ons af. We hadden nog een paar kilometer te gaan voordat we de relatieve veiligheid van het eiland bereikten. Ik kon de bomen zien wanneer we op de top van een deining waren. De golven waren nu erg hoog. Ik schat twintig tot dertig voet.

De motoren hadden moeite om ons in beweging te houden. Ik hoorde Traci schreeuwen en dat is het laatste dat ik me herinner. Een woeste golf had onze boot geraakt, me tegen de console gesmeten en bewusteloos geslagen. Toen ik bijkwam, opende ik mijn ogen en zag een bladerdak boven me. De storm was voorbij en ik kon het geluid van de branding van de oceaan horen.

Mijn hoofd deed vreselijk pijn. Ik had hoofdpijn zoals ik nog nooit had gehad. Mijn kaak voelde alsof ik geschopt was en hij was gebroken. Ik voelde aan mijn hoofd, er zat opgedroogd bloed langs één kant en op mijn schouder. Ik bewoog langzaam mijn kaak, hij was godzijdank niet gebroken.

Ik ging rechtop zitten en keek om me heen. De boot lag tussen de bomen, aan het zicht onttrokken. De storm moet de boot landinwaarts hebben geslingerd.

Ik zocht naar Traci en Niles. Ik riep ze, "Niles, Traci." Keer op keer belde ik. Er kwam geen reactie. Onze spullen en voorraden waren nog steeds veilig in de boot. Ik probeerde op te staan ​​en viel terug.

Ik zat daar misschien een uur en vroeg me af wat er was gebeurd. Waar waren mijn collega-onderzoekers, ik moest ze vinden. Eindelijk was ik voldoende hersteld en kon ik me verplaatsen. Ik liep naar het geluid van de oceaan.

Ik liep het strand op en neer, terwijl ik hun namen riep en geen antwoord kreeg. Hun lot sloop langzaam in mijn gedachten, ze waren waarschijnlijk verdronken op zee. Ik ging op het zand zitten en huilde.

Ik was alleen, maar ik had mijn satelliettelefoon. Ik voelde aan de zak van mijn overhemd waar ik het had opgeborgen. De zak en telefoon waren er niet. Mijn zak is uit mijn shirt gerukt, de telefoon is kwijtgeraakt. Ik liep terug naar de boot en zocht naar de telefoon, het zou mijn ticket zijn om hier weg te gaan.

De telefoon was nergens te vinden. Het besef dat ik verdwaald was op zee begon te dagen. Mijn enige hoop zou zijn dat iemand ons zou komen zoeken nadat we niet naar de basis waren teruggekeerd. Ik kreeg honger, godzijdank waren de voorraden aan het dek van de boot vastgesjord.

Ik heb de waterdichte containers losgemaakt. Onze voorraden waren droog, net als onze uitrusting. Niles camera en apparatuur waren nog droog en intact. Ik opende een luik in de romp van de boot. De kisten met flessenwater hadden het ook overleefd.

Het zou een tijdje goed met me gaan. Ik maakte een plek vrij om de tent op te zetten en een vuurtje te maken. Nadat ik de tent had opgezet, zette ik de kampkachel op. Ik heb een van mijn favoriete gerechten voor mezelf gekookt, beanie-wienies.

We hadden een kist met diverse soorten ingeblikt voedsel meegenomen. Er was genoeg voor drie mensen om een ​​week te eten. Dat zou me moeten volhouden totdat iemand me redde. Ik haalde mijn dagboek tevoorschijn en noteerde wat er was gebeurd. Ik schreef over hoe verdrietig ik me voelde over het verlies van Traci en Niles aan de zee.

Ik schreef over de verwonding aan mijn kaak en hoofd. Ik nam de camera van Niles en maakte een foto van mijn wond. Het was een vervelende snee. Ik vroeg me af hoe lang ik bewusteloos was geweest, er zat al een mooi korstje over de snee.

Ik moet een paar dagen out zijn geweest door de manier waarop de korst was gevormd. Ik nam een ​​schone doek en water en waste het opgedroogde bloed weg. Ik herinnerde me dat Traci een kleine persoonlijke tas had ingepakt, ik keek en ja hoor, er was een spiegel tussen haar andere vrouwelijke items.

De spiegel hielp me om mijn wond verder schoon te maken. Ik zou een lelijk litteken krijgen. Mijn snee loopt van mijn haarlijn, over mijn voorhoofd en tot onder mijn oor. Hoe dat me niet heeft gedood, zal ik nooit weten. Ik ging terug naar de boot om onze spullen uit de tent te halen en op te bergen.

Ik was verrast om een ​​voetafdruk te zien. Ik keek rond en er waren meer voetafdrukken in het zand. Ik had laarzen aan en dit waren afdrukken van blote voeten. Er moesten andere mensen op dit eiland zijn en ik zou ze vinden.

Ik zou 's ochtends als eerste op zoek gaan naar de bewoners van het eiland. Ik had een zeer onrustige slaap, mijn hoofdpijn was nog steeds een kwetsende pijn. Toen ik de volgende dag wakker werd, bonkte mijn hoofd nog steeds, maar niet zo erg als gisteren. Ik mengde water en poedervormige eiermix voor het ontbijt. Traci had er genoeg aan gedacht om een ​​doos met individuele ketchup-porties mee te nemen.

Ik voelde me alsof ik een koningsontbijt aan het eten was. Toen ik klaar was met schoonmaken, liep ik naar het strand en bouwde een heuvel van rotsen en dode palmbladeren om de locatie van mijn tent te markeren. Toen ging ik terug naar mijn boot zodat ik de voetafdrukken kon volgen. Heb je ooit het gevoel gehad dat je bekeken werd? Toen keek je om je heen en er was niemand.

Dat is precies hoe ik me voelde. Ik liep en volgde. Misschien een kilometer later gingen de voetafdrukken verder op een goed gebruikt pad. Ik brak een boomtak zodat ik de weg terug kon vinden.

Ik volgde het pad nog een kilometer of twee toen ik op een kleine open plek kwam. Aan de andere kant van de open plek stonden tien mannen, speren en pijlen recht op mij gericht. Hun gezichten waren beschilderd en hun lichamen bedekt met zwarte tatoeages.

Ze zagen er zo gemeen uit als de hel! Ik hield mijn handen omhoog, ik had geen wapens, alleen een zakmes. Een van de mannen kwam op me af, zijn speer in de aanslag. 'Musta,' zei ik in het Tagalog.

Tagalog is de taal die de meeste eilandbewoners gebruiken. Misschien zou hij me begrijpen. "Ano po ang pangalan nila?" Hij heeft mij gevraagd. Geweldig, hij sprak een taal waar ik een beetje kennis van had.

"Ang pangalan ko ay… Mike." De man liet zijn speer zakken. Ik was opgelucht toen ik zag dat de anderen ook hun wapens lieten zakken. 'Ano,' gebaarde hij dat ik hem moest volgen. Ik volgde hem toen hij de open plek verliet, de andere mannen vielen achter me aan. We liepen dertig of veertig minuten voordat we bij een dorp kwamen.

Ik hoorde een trommel luid bonken. De dorpelingen kwamen naar buiten en staarden me aan. Er waren kinderen, vrouwen en mannen. Ze keken me aan alsof ik van Mars kwam. De man die ik volgde, zwaaide met zijn handen en gromde wat bevelen.

Iedereen verspreidde zich en we liepen naar een grote hut. De hut had een rieten dak en rieten muren. Het was de grootste van het dorp, het moet de woning van het opperhoofd zijn geweest. Er waren vijf kleinere hutten rondom de hut van het opperhoofd.

Ik vermoedde dat ze waarschijnlijk voor zijn vrouwen en kinderen waren. De chef nodigde me uit in zijn huis. Ik was enigszins verrast dat de meeste communicatie met handgebaren was.

Woorden werden niet gebruikt zoals ik ook werd gebruikt. De chef ging op zijn stoel zitten en gebaarde toen dat ik moest gaan zitten. Er waren geen stoelen, dus ik zat op de grond. Hij keek me een paar seconden aan.

Ik vroeg me af wat hij dacht en wat er met mij zou gebeuren. Ik hoef me geen zorgen te maken, hij glimlachte en klapte in zijn handen. Vrouwen brachten manden met fruit en gekookte vis de kamer binnen. Ze plaatsten ze op het platform rond de stoel van de chef.

Ze gingen stilletjes weg en we waren weer alleen. Nog een handgeklap van het opperhoofd en de oudere mannen gingen de hut binnen en gingen zitten. De laatste ouderling die binnenkwam klapte eenmaal in zijn hand en de rest van de mannen ging naar binnen en ging achter de oudsten zitten.

De chef begon te praten en bewoog als een gek zijn handen. Af en toe gromden een ouderling of ouderlingen in wat klonk als instemming. De communicatie duurde een paar minuten voordat de chef in zijn handen klapte.

Hij stond op en alle mannen deden dat. Hij gebaarde dat ik ook moest gaan staan. Hij nam een ​​klein mandje en vulde het met vis en fruit.

Hij liep naar me toe en gaf het aan mij. De chef gebaarde dat ik moest gaan zitten. Toen ik zat, vulde de chef zijn mandje met eten en de anderen deden hetzelfde.

Ouderlingen eerst, dan de andere mannen. We zaten allemaal te eten toen ik fluiten hoorde spelen. Een drietal jonge vrouwen kwam de hut binnen en vermaakte ons terwijl we aten. De muziek was vrolijk en licht. De vis was voortreffelijk, erg lekker en het fruit was vers.

Toen we klaar waren met eten, klapte de chef opnieuw in zijn handen. Deze keer kwam een ​​vrouw, misschien in de twintig, binnen en danste op de fluitmuziek. Toen kwam er een andere vrouw binnen die ook danste.

Toen er in totaal vijf vrouwen aan het dansen waren, begonnen de oudsten te klappen. Dat moet een signaal zijn geweest, want de vrouwen kleedden zich langzaam uit tot ze naakt waren. Ze bleven dansen.

Een van de dansers pakte mijn hand en gebaarde dat ik moest opstaan. Dat heb ik gedaan, maar wat moet ik nu doen? Ik hoefde me geen zorgen te maken, ze legde haar handen op mijn heupen en liet me wiegen en draaien. Meer mannen dansten met de vier overgebleven vrouwen. Ik keek naar ze en danste zoals ze deden.

De vrouw met wie ik danste glimlachte. Ah, de glimlach, waar je ook vandaan komt, de glimlach betekent hetzelfde. In het Tagalog vroeg ik mijn partner hoe ze heette.

Ze haalde gewoon haar schouders op alsof ze het niet begreep en ging door met dansen. Meer vrouwen kwamen de hut binnen en dansten met de mannen. De chef stond op en kwam naar me toe. Hij tikte me op de bovenkant van mijn hoofd en hij deed hetzelfde met mijn danspartner. Ze pakte mijn hand en trok me mee naar buiten, naar een van de omliggende hutten.

Later zou ik vernemen dat zij de favoriete echtgenote van het opperhoofd was. Het opperhoofd tikte op mijn hoofd en dat van haar was haar teken om me naar haar hut te brengen en seks met me te hebben. We gingen de hut binnen en twee mannen met speren stonden buiten de ingang. De vrouw van de chef was naakt en ze begon mijn broek uit te trekken.

Ik probeerde mijn broek omhoog te houden. Ze keek me aan en schudde haar hoofd, terwijl ze gebaarde alsof ze mijn lichaam doorboorde. Toen keek ze naar de mannen die bij de ingang van haar hut stonden.

Ik kreeg het bericht heel snel, ik moest me uitkleden of anders. Mijn kleren lagen op een hoop op de grond. Ze wees naar zichzelf, "Mutu.".

"Mutoe?" Ik heb gevraagd. Ze schudde snel haar hoofd. Haar naam moet Mutu zijn. "Mike," zei ik.

"Mike," zei ze terwijl ze naar mijn nu langzaam langer wordende pik keek. Ze ging achterover op een rieten matras liggen en gebaarde dat ik haar moest volgen. Moest ik de vrouw van de chef neuken? Ik schudde mijn hoofd nee. Ze moet gedacht hebben dat ik haar niet begreep.

Ze raakte met haar wijsvinger haar duim aan en maakte een cirkel. Met haar andere wijsvinger maakte ze een heen en weer gaande beweging. Ik kreeg dat bericht snel, het was tijd om te neuken.

Ik schudde mijn hoofd nee. Ik wilde trouw zijn aan Susan. Opnieuw maakte Mutu de speerstekende bewegingen. Ik kroop op het rieten matras terwijl Mutu haar benen spreidde.

Ik gleed mijn snel verhardende pik op en neer in haar spleetje, ze was nat. Ik heb een vrij dikke lul van ongeveer twintig centimeter lang. Mutu was een heel kleine vrouw, misschien anderhalve meter lang en ongeveer honderd pond. Ik zou langzaam moeten gaan of ik zou haar pijn kunnen doen. Ik duwde mijn eikel in haar.

Er klonk een stille zucht van haar. Ik keek op haar neer en ze glimlachte. Ik bleef naar haar kijken terwijl ik nog een centimeter in haar snel groeiende natte poesje duwde.

Ze glimlachte weer, ik ging blut en duwde mijn pik vol in haar. Ze kreunde en had een orgasme. Ik denk dat vrouwen over de hele wereld hetzelfde zijn als het om seks gaat. Mutu begon me terug te neuken. We vonden een ritme dat ons beiden beviel.

Elke keer dat ik in haar warme natte vagina dook, sloegen mijn ballen tegen haar kont. Mutu omhelsde me stevig en ze kwam weer klaar. Nu maakte haar kutje echt een klotsend geluid terwijl we neukten.

Haar kutje was echt nat. Ik was bijna op het punt om klaar te komen, toen ze in haar handen klapte. Ik voelde mezelf omhoog en van Mutu worden getrokken. Mijn pik zwaaide in de lucht toen de twee bewakers me uit haar hut dwongen. "Wat is dit verdomme?".

De bewakers duwden me terug naar de hut van het opperhoofd. Ik zag Mutu binnenkomen, wat doet ze? Ik hoorde een klappend geluid en de bewakers duwden me de hut in. De chef zat nog op zijn stoel.

Hij en Mutu glimlachten allebei naar me. De chef stond op en sloeg zijn armen om me heen. Hij omhelsde me en deed een stap naar achteren. Mutu gaf me mijn kleren en ik kleedde me aan. Mutu wenkte me om de hut te verlaten.

Toen ik de hut verliet, barstte er zang en dans los onder de dorpelingen. Ik kwam erachter dat ik nu in hun dorp was geaccepteerd. Een van de gewapende mannen gebaarde dat ik hem moest volgen. Hij leidde me terug naar mijn camping. De volgende ochtend maakten de dorpsvrouwen me wakker.

Ze waren mijn bezittingen en uitrusting aan het inpakken en namen het pad terug naar het dorp. Ik opende het dek van de boot en ze verwijderden het voedsel en het water dat daar was opgeslagen. De enige dingen die in mijn kamp waren overgebleven, waren de tent en de boot. Ik kon terugkomen voor de tent, maar de boot was nutteloos voor mij.

De onderste eenheid van één motor was gebarsten en slecht verbogen. De onderste eenheid van de andere motor lag op het zand bij het strand. Er was geen manier voor mij om van dit eiland af te komen. Ik kreeg mijn eigen hut toegewezen.

Ik zette mijn apparatuur op, er was geen reden voor mij om mijn onderzoek niet voort te zetten. De chef was erg geïnteresseerd in wat ik aan het doen was. Ik moest lachen toen hij onder een vergrootglas naar een insect keek. Hij liet het glas vallen en rende weg naar zijn hut.

Ik volgde hem met het glas. Ik hield het over mijn vinger en bewoog mijn vinger naar buiten en toen weer naar binnen. Hij keek onder het glas en zag dat mijn vinger niet van grootte veranderde. Toen lachte hij ook.

Ik heb hun taal heel snel onder de knie gekregen. Het was eenvoudig en ongecompliceerd. Het grootste deel van hun communicatie gebeurde hoe dan ook met hun handen.

Ik zou zeggen dat de bevolking van dit dorp ongeveer tweeduizend mensen was. Ons dorpshoofd was ook stamhoofd. De stam bevond zich in veel dorpen op dit eiland en op twee andere nabijgelegen eilanden. Ik zou alleen maar gissen naar de bevolking van de stam.

Wat ik uit de toespraak van de dorpelingen opmaakte, was misschien twintigduizend, geef of neem duizend. Dat is een hele grote stam. Ik leerde ook dat de stam een ​​vreedzaam bestaan ​​genoot dankzij de kracht van hun krijgers. De laatste oorlog werd beslissend gewonnen toen onze stam de laatste strijder van de aanvallende stam uitroeide.

De overwinnaars namen alles van de verslagenen. Hun dorpen werden geplunderd en in brand gestoken. Hun vrouwen en hun kinderen werden allemaal weggevoerd en verdeeld onder de zegevierende krijgers.

Ze zouden de vrouw van de krijger worden. De kinderen bleven bij hun moeder en werden de kinderen van de krijger. De schatkist van de verslagen stam is ingenomen door mijn vriend, ons stamhoofd. Het voedsel van de stam werd verwijderd en verdeeld onder de zegevierende dorpen.

Dit voedsel was de enige manier waarop de ondergeschikten van de verslagen krijger zouden kunnen overleven. De oudsten van de verslagen stam werden aan hun lot overgelaten. Het lijdt geen twijfel dat veel ouderlingen de beproeving niet zouden overleven.

Ik ging twee weken lang elke dag op pad en vond geen enkel insect dat overeenkwam met de foto. Ik liet de foto aan de ouderen zien en ze vertelden me dat ze wisten waar de bug was. Ik vroeg de chef om hulp en hij zorgde ervoor dat ik alle hulp kreeg die ik nodig had.

De oudsten leidden me naar een site die ik nooit zou hebben gevonden. Er waren honderden, misschien wel duizenden van deze kleine bugs. Ik heb er een paar honderd gevangen om in het dorp te studeren.

Ik wees erop dat ik terug wilde naar het dorp en dat gingen we doen. Ik was nu twee maanden alleen. Ik was snel bevriend met alle mannen van het dorp. Vontu, de chef, en ik waren als maatjes. Hij volgde me overal in het dorp waar ik ging.

Hij was erg geïnteresseerd in mijn microscoop. Hij zou de hele dag naar dia's kijken als ik hem dat toestond. Hij was ook gefascineerd hoe ik foto's van hem kon maken. Het ging zijn denken te boven. Hij dacht dat het een andere hij was.

Ik begreep eindelijk dat het maar een foto was, zoals hoe hij naar zijn spiegelbeeld in een plas water keek. De vrouwen van het dorp waren ook aan het opwarmen voor mij. Vooral de jongere vrouwen. Ik bestudeerde niet alleen het insect, maar ook de dorpelingen.

De chef was de belangrijkste man. Zijn woord was wet. Daarna kwamen de oudsten.

Zij waren de adviseurs van de chef. Alle jongere mannen waren krijgers. Ze werden geleid door de jongste van de oudsten.

De vrouwen waren de verzorgers van het dorp. De krijgers trainden en verbeterden hun vechtvaardigheden in de ochtenden. 's Middags hielpen ze de vrouwen met de landbouwtaken, terwijl een deel van de krijgers op jacht ging.

De volgende in de rij waren de tienerkinderen. Zij waren verantwoordelijk voor de zorg voor de jongere kinderen. De tienermeisjes leren meisjes de vaardigheden die nodig zijn om een ​​vrouw te zijn, de tienerjongens leren krijgersvaardigheden die jongens moeten kennen. Oudere tienermeisjes waren beschikbaar om te trouwen.

Tienerjongens waren dat niet, ze moesten eerst krijgers worden. Hierdoor ontstond er een onevenwicht tussen mannen en vrouwen die beschikbaar waren voor het huwelijk. Veel tienermeisjes waren van achter in de twintig tot begin dertig getrouwd met krijgers. Een tienermeisje of een ongehuwde vrouw zou de man zoeken met wie ze zouden willen trouwen. Soms had de man al een vrouw of twee.

Dat maakte voor de vrouw of echtgenotes geen enkel verschil. Ze verwelkomden de nieuwe vrouw altijd in de familie. Er waren geen huwelijken geweest sinds ik in het dorp aankwam.

Volgens mijn kalender was ik hier twee jaar en drie maanden. Geen redding leek voor mij op handen, ik legde me neer bij het feit dat ik nooit gevonden zou worden. Mijn gedachten aan Susan werden steeds minder. Ik dacht misschien een of twee keer per maand aan haar. Ik had het gevoel dat ze inmiddels verder was gegaan.

Een bepaald ouder tienermeisje had haar zinnen op mij gezet. Ze was de dochter van het opperhoofd, Mohaho. Ik verzette haar tot ik erachter kwam dat ik dat niet kon. Zie je, in deze stam kiest een vrouw haar man. De uitverkorene kan nee zeggen, maar hij zal uit het dorp worden verdreven en daarbij waarschijnlijk worden gedood.

De enige mannen die nee kunnen zeggen, zijn degenen met drie of meer vrouwen. Naarmate de weken verstreken, maakte Mohaho heel duidelijk dat ik haar echtgenoot zou worden. Mijn liefde voor Susan was niet helemaal dood, maar de jaren van scheiding eisten hun tol.

Ik verlangde naar de warmte en liefde die ik van een vrouw zou krijgen. Mohaho was een van de mooiste vrouwen van het dorp. Omdat de vrouwen meestal topless waren, kon ik zien dat haar borsten wat ik zou noemen een mooie 'B'-cup waren en niet doorzakten. Haar tepels waren erg groot en donker.

Ik schat dat haar tepels bijna zo rond waren als een cent. Elke keer als ik naar haar keek en ze me zag glimlachen, gingen haar tepels rechtop staan ​​en staken ze een halve centimeter uit. Ik wilde zo graag aan ze zuigen. Ik wilde ook seks met haar hebben, maar er is een andere wet in deze stam. Geen seks voor het huwelijk, punt uit! Als een man deze wet overtrad, waren de resultaten hetzelfde als weigeren met een vrouw te trouwen.

Ik zou gewoon moeten afwachten of ze me zou willen. Ik heb nooit een huwelijksceremonie gezien en had geen idee wat er gebeurde toen twee speerdragende krijgers me kwamen halen. Ik had geen dorpswetten overtreden, dus ik was niet bang voor mijn leven. De dorpsoudsten en hun vrouwen waren verzameld in het dorpscentrum.

Toen de twee krijgers en ik dichterbij kwamen, splitste de menigte zich en maakte plaats voor ons. We kwamen bij een platform en op het platform stonden de chef en de moeder van Mahaho. Ze zaten naast elkaar op wat ik zou omschrijven als gebeeldhouwde houten tronen. De krijgers lieten me voor Mohaho's ouders staan.

Er werd nu op trommels geslagen. Een langzame gestage en luide beat. Opnieuw splitste de menigte zich en een naakte Mohaho naderde haar ouders. Ze stapte het perron op en sprak met haar moeder. Toen knielde ze voor haar vader neer en zei iets tegen hem.

Ik kon het niet horen omdat ze zachtjes praatte. Hij knikte en Mahaho stond op. Haar moeder en vader stonden ook op.

Mahaho's vader pakte haar hand en leidde haar naar mij toe. Hij legde zijn linkerhand op mijn hoofd en zijn rechterhand op haar hoofd. Hij zei: "Mo Tee, Ambo Dey Sey.". Ik verstond geen woord van wat hij zei.

Het publiek begon te zingen op het ritme van de drums. Mohaho draaide me naar haar toe. Toen dit gebeurde, stapten haar ouders op de grond en naar de zijkant van het perron. Vier krijgers plaatsten hun tronen naast hen.

Krijgers brachten toen een dikke rieten mat. Het leek precies op een Japanse Tatami. Ik zou zeggen dat het de afmetingen had van een queensize matras. Ze legden het op het platform en vertrokken. Mohaho gespte mijn riem los.

Ik droeg nog steeds mijn westerse kleding. Ze maakte de knoop van mijn korte broek en mijn rits los. Ze stopte haar vingers in de tailleband van mijn boxer en trok naar beneden.

Ik hielp haar mijn voeten. Ik stond nu naakt voor de helft van het dorp. Mohaho's moeder klopte op de Tatami-mat en haar vader klapte twee keer in zijn handen. De drums stopten, een voor een, totdat er nog maar één luide basdrum werd aangeslagen. Het tempo is extreem traag, misschien één slag per seconde.

Mohaho pakte mijn hand en leidde me het perron op. Ze knielde voor de tatami en boog haar hoofd. Ze fluisterde tegen me: "Volg mijn voorbeeld en doe wat ik doe.

Ga naar de andere kant, tegenover mij.". Natuurlijk fluisterde ze in haar moedertaal. Ook ik knielde en boog, aan de andere kant van de Tatami.

Mohaho ging toen op de mat liggen. Ze gebaarde dat ik naast haar moest komen liggen. Na een paar minuten stond Mohaho op en ging schrijlings op mijn dijen zitten.

Mijn slappe lul lag daar maar. Haar zachte handen grepen nu mijn pik vast en ze deed haar best om me hard te maken. Ik keek in haar ogen, ik wilde niets of niemand anders zien. Dit was de eerste keer dat ik seks had in het openbaar sinds mijn studie.

Mahaho bleef aan mijn pik werken en die reageerde langzaam. Toen ik bijna vol personeel zat, boog Mohaho zich naar me toe en deed haar mond open. Haar natte lippen gleden over mijn eikel.

Terwijl ze met haar tong werkte, werd mijn pik hard. Mohaho haalde haar mond van me af en glimlachte. Ze werkte zich omhoog langs mijn lichaam totdat haar poesje recht boven mijn lul hing.

Mijn pik was nat van haar speeksel en mijn voorvocht. Mohaho pakte mijn pik vast en plaatste haar natte vagina-opening tegen mijn eikel. Ik dacht dat ik zag wat een maagdenvlies was, ze was maagd! Mohaho liet haar gewicht zakken en plotseling was mijn pik volledig ingebed in haar kutje. Ze maakte geen geluid behalve een scherpe luchtinname. Mohaho leunde naar voren, leunend op haar handen terwijl ze haar vagina ontspande.

Ze glimlachte naar me, toen voelde ik hoe ze haar poesjesspieren trainde. Mijn pik was nog nooit bewerkt door een poesje zoals dat van Mohaho. Ik voelde mijn pik opzwellen tot zijn volle dikte en lengte. Mohaho begon op te stijgen en naar beneden te zinken, de bewegingen van liefde.

Al snel was de trommelslag in het ritme van haar bewegingen. Mohaho stopte haar opwaartse en neerwaartse beweging op mijn schacht. Ze bewoog nu haar heupen naar voren en naar achteren, haar schaamlippen strak tegen mijn lichaam. Haar clit was hard en wreef over mijn schaambeen en daarna over de onderkant van mijn pik. Het duurde niet lang meer en ze had haar eerste orgasme.

Ze stopte met bewegen terwijl ze rillend door haar climax heen ging. Mohaho's kutspieren stopten nooit met het melken van mijn pik tijdens haar climax. Mijn eigen climax was nu aan het opbouwen. Ik ging rechtop zitten, hield me vast aan Mohaho en trok onze lichamen naar elkaar toe terwijl mijn pik uitbarstte met mijn sperma. Touw na sliert wit sperma spatte tegen en in de opening van de baarmoederhals van Mohaho.

Er kwam een ​​merkbaar geluid uit het openbare plein. De trommels klonken nu allemaal toen de Chief en Mohaho's moeder opstonden. 'Lieg en luister,' zei Mohaho zachtjes. "Mijn moeder en vader zullen nu verkondigen dat je nu mijn echtgenoot bent.". Mohaho's moeder zei een paar woorden en de mensen reageerden met gejuich.

Toen sprak haar vader een paar minuten en de menigte begon te zingen en te dansen op de drumbeats. Mensen begonnen in de rij te staan ​​en kwamen naar ons toe. Elke persoon tikte op de bovenkant van ons hoofd en ging verder.

Toen de laatste persoon de rituele hoofdtap voltooide, nam Mohaho mijn hand en leidde me naar mijn verblijfplaats. Toen we binnen waren sloot ze de deuropening en duwde me naar mijn slaapmat. Ik wist wat ze wilde en mijn lul begon te rijzen bij de gedachte.

Maar eerst wilde ik een antwoord. "Waar en hoe heb je je poesje zo leren beheersen?". Mohaho-bed. "Van mijn moeder, de favoriete vrouw van mijn vader.

Nu weet je waarom zij zijn favoriet is.". Mohaho en ik bedreven weer de liefde. Deze keer waren we meer ontspannen en teder met elkaar.

Nadat we allebei een orgasme hadden gehad, gingen we rechtop zitten en praatten. Ik herinnerde me mijn eerste dag hier. Mohaho's moeder en ik hadden seks, maar ze gebruikte haar poesje nooit zoals Mohaho deed.

Toen ik dat tegen Mohaho zei, zei ze: "Moeder zou mijn eerste keer met mijn eigen man nooit bederven. Als mijn moeder weer seks met je wil hebben, zal ze dat doen." "Weer seks, met mij? Waarom zou ze dat doen? Mag dat?". "Een vrouw kan seks hebben met elke man die ze wil.

Maar de favoriete vrouw van de man moet eerst toestemming geven. Moeder houdt van je grote pik, daarom heb ik haar toestemming gegeven om je te neuken!". "OMG," dit druist volledig in tegen mijn westerse overtuiging van het huwelijk.

Een man en een vrouw, trouw aan elkaar. Maar toen herinnerde ik me dat deze mensen nooit een religie hadden die dat beoefende. Ik keek er een beetje naar uit om seks te hebben met haar moeder. Ik had het gevoel dat het de beste neukbeurt zou zijn die ik ooit heb gehad.

Het was tien maanden geleden dat Mohaho en ik getrouwd waren. Seks met Mohaho was fantastisch. We hadden bijna elke dag seks, toen stopte het plotseling. Vijf dagen later vroeg ik: "Waarom geen seks meer?". "Omdat mijn moeder vanavond seks met je wil hebben." Mohaho antwoordde.

"Je zult je kracht nodig hebben.". Mijn hart sloeg een slag over bij de gedachte om het beste stuk kont van het eiland te neuken! Ik keek uit naar het vallen van de avond. Maaltijden worden hier op het eiland gedeeld. Gezinnen komen samen om te koken en te delen.

Mohaho's familie was niet anders. Na het eten ruimden de vrouwen alle etensresten van het platform op en ging iedereen zitten praten. De mannen dronken een brouwsel dat leek op een heel sterk bier. Vanavond was het echter anders voor mij.

Zodra het overgebleven eten was opgeborgen, pakte Mutu mijn hand en leidde me terug naar haar hut. Nadat we binnenkwamen, stak ze een kleine olielamp aan en sloot toen de ingang. Ik keek gefascineerd toe hoe ze zich uitkleedde. Ze stond naakt voor me en was pure seks. Mutu trok mijn kleren uit en gooide ze opzij.

Mijn pik stond nu in volle aandacht. Mutu nam het in haar handen en masseerde me totdat ik dacht dat ik haar misschien moest tegenhouden. Ik wilde nergens klaarkomen behalve in haar poesje. Mutu was me ver vooruit.

Ze zou me opwerken en me dan weer naar beneden brengen. Ze deed dit misschien vier keer voordat ze me achteruit duwde. Mijn pik schreeuwde om haar om het in te nemen.

Mutu hield haar kut boven mijn pik en liet haar nu druipnatte kutje over me heen zakken. Mutu stopte pas toen ze op me zat, mijn pik stevig op volle diepte in haar. Nu begon ze mijn pik te melken met haar kutspieren.

De combinatie van alles wat er gaande was, bracht me tot een van de beste climaxen die ik ooit heb meegemaakt. Beter dan elke climax met Susan. Beter dan waar Mohaho me ook naartoe had gebracht. Mutu stond op en mijn pik viel uit haar kutje. Ze ging naast me liggen, haar rechterbeen over mijn linkerbeen.

Mijn pik was nog wat hard toen ik haar hand over me voelde strelen. Haar hand bracht mijn lul opnieuw tot een volledige erectie. Mutu spreidde haar benen en ik bewoog tussen hen in.

Mutu plaatste mijn pik bij de opening van haar poesje en ik duwde naar voren. De combinatie van haar nattigheid en mijn sperma smeerde mijn schacht terwijl ik diep in haar zakte. Mutu's poesje ging weer aan het werk op mijn pik.

Deze keer was Mutu degene die orgasmes had, de een na de ander. Ze hield dit tempo vol totdat ook ik klaarkwam en mijn lading sperma diep in haar schoot. Mutu liet me mijn pik niet terugtrekken.

Ze hield me stevig vast, haar vingers achter mijn rug in elkaar geklemd, haar hakken strak om mijn billen. Ik voelde mijn sperma en haar kutsappen langs mijn pik sijpelen. Mijn pik klopte nog een keer, Mutu slaakte een zachte tevreden kreun. Ik bleef in haar totdat ik slap was. Mutu ontgrendelde haar vingers en liet haar armen langs haar zij vallen.

Ik hief mijn lichaam op, mijn nu leeggelopen pik hing in de lucht. Mutu stond op en verliet de hut. Ze deed wat Mohaho deed nadat ze seks met mij had gehad.

Buiten hurkte ze en sprenkelde water over en in haar poesje om de rommel van ons vrijen op te ruimen. Mohaho kwam en pakte mijn hand. Ze leidde me terug naar onze hut.

Omdat ik mijn onderzoek voor de universiteit had afgerond, had ik iets nodig om mijn tijd mee door te brengen. Ik was begonnen de kinderen Engels te leren. Ze leerden snel en al snel kwamen hun ouders naar de klas om ook te leren.

Ik had het gevoel dat ik de dorpsroutine verstoorde, dus sprak ik er met de Chief over. We kwamen overeen dat ik de volwassenen les kon geven voordat de dagactiviteiten begonnen. Ik heb om de dag een schema van een uur opgesteld. Toen de kinderen mijn moedertaal konden spreken, gebruikten we op school alleen Engels.

Nu had ik de kans om ze elementaire wiskunde te leren. De stam had een zeer ruwe vorm van tellen. Ze toonden nooit de eenvoudige vaardigheid van optellen, laat staan ​​aftrekken. hun eenvoudige levensstijl eiste het nooit. De kinderen vonden rekenen geweldig.

Het was tijd om verder te gaan met vermenigvuldigen. Ze hoefden deze vaardigheid echt niet te leren, maar wat maakt het uit. Ik moest bezig blijven.

In het begin waren ze totaal verbijsterd. Daarna tekende ik een groot vierkant in het zand. Binnen dit vierkant heb ik zesendertig kleine vierkantjes getekend. Om hun interesse vast te houden, heb ik in elk vierkant een steentje geplaatst.

Ik vroeg hen toen: "Hoeveel steentjes zijn er op het grote plein?". Iedereen telde elk steentje. Vervolgens vroeg ik een kind om de vierkanten in een rij te tellen en een ander kind om de vierkanten in een kolom te tellen. Elk kind schreef hun telling in het zand.

Ik plaatste een "X" tussen de zessen en een gelijkteken aan de rechterkant. Ik schreef toen het nummer "36". Een van de oudere jongens viel meteen op.

Hij legde het uit aan de andere kinderen. Hij gebruikte mijn vierkant om ze te laten zien. Ik wou dat ik posterboard had om flashcards te maken, in plaats daarvan gebruikte ik het zand als mijn krijtbord.

Terwijl de kinderen aan het oefenen waren met vermenigvuldigen, hoorde ik een enigszins bekend geluid. "Whup, whup, whup." Het geluid van draaiende helikopterbladen. Het geluid kwam steeds dichterbij totdat ik in de verte een donkergroen vliegtuig kon zien.

De kinderen verspreidden zich en ik stond alleen. De helikopter passeerde het dorp en verdween. Mijn zicht wordt nu geblokkeerd door de hoge bomen. Ik riep de kinderen om terug te komen en legde ze uit wat ze zojuist hadden gezien. Ze dachten dat ik zo dapper was om het op te nemen tegen een vliegende vijand.

Ik legde ze uit dat het vliegtuig geen vijand was, maar mensen zoals ik die in een machine vlogen. Ik vroeg me af of ik gezien was. Ik hoefde niet lang te wachten, de volgende dag ging er een schip voor anker bij het strand van het eiland. De krijgers waren allemaal opgewonden en bereidden zich voor op een oorlog. Ik ging naar de Chief en probeerde hem te vertellen dat ze waarschijnlijk in vrede zouden komen.

Het kon hem niet schelen, hij drong er bij zijn mannen op aan voorbereid te zijn. Ik liep naar het strand en wachtte. Ik wist zeker dat ze me door hun verrekijker aankeken. Al snel zag ik een boot op me af komen. Toen ze dichterbij kwamen, zag ik gewapende mannen in de boot.

Toen ze de kustlijn bereikten, kon ik zien dat het Amerikaanse mariniers waren, samen met een marineofficier. Toen de officier naar me toe liep, zei ik: "Welkom op mijn eiland." Hij grinnikte. "VS Engels, wie ben jij in godsnaam?".

Ik legde mijn hele verhaal uit. Hij vertelde me toen dat hij op zoek was naar een onbewoond eiland dat de mariniers en marine konden gebruiken voor een oefenlanding. Hij vroeg of ik er een wist, ik vertelde hem dat ik er geen zeker van was, maar dat ik iemand kende die dat wel was. Ik was er vrij zeker van dat de chef achter me in de bomen zat, dus riep ik hem om naar buiten te komen. Het opperhoofd verscheen samen met waarschijnlijk honderd speerdragende krijgers.

Ik vertelde de chef dat ze vriendelijk waren en alleen informatie wilden. Ik sprak met de chef in zijn taal, de Amerikanen hadden geen idee wat ik zei. De chef kwam toen alleen naar voren. Ik deed de inleidingen. Chief gebaarde de krijgers en ze verdwenen terug in de jungle.

Ik trad op als tolk om de officier uit te leggen dat er een onbewoond eiland was op ongeveer een dag reizen vanaf hier. De chef gaf me aanwijzingen en ik deed mijn best om uit te leggen wat hij zei. Toen werd de grote vraag gesteld door de marineofficier. "Ben je klaar om terug te keren naar de VS?".

"Ja, ik ben klaar om terug te keren. Ik heb een koffer vol onderzoek en een paar waterdichte koffers van de universiteitsapparatuur. Het is allemaal gelegen in het dorp. Ik moet ook afscheid nemen van sommige mensen.".

"Ik moet ervoor zorgen dat de CO van het schip toestemming geeft om u aan boord te brengen. Hoeveel tijd heb je nodig?". Ik sprak met het dorpshoofd over een paar mannen die mijn uitrusting en onderzoekscontainers naar het strand zouden slepen. Hij was niet al te blij dat ik wegging, maar hij zou me helpen.

"Ongeveer drie uren moeten voldoende tijd zijn. Vertel uw CO dat ik zeer dankbaar ben voor alle hulp die hij mij zal geven. Ik heb mijn vrouw al meer dan vijf jaar niet gezien." Onnodig te zeggen dat Mohaho erg overstuur was door mijn vertrek.

"Jij bent mijn man, jij bent mijn leven! Ik kan niet leven zonder jou.". Ik was zelf verscheurd. Een deel van mij wilde terug naar Susan en een ander deel wilde bij Mohaho blijven. Wat voor mij de doorslag gaf, was het onderzoek.

Jerry de jaren van werk die ik had volbracht. Met knuffels en tranen liet ik het dorp achter me..

Vergelijkbare verhalen