Liedjes van St Trinian's: hoofdstuk 1

De lay-outs zijn uiteengezet…

🕑 13 minuten minuten lesbienne verhalen

Ik weet dat juffrouw Susie, onze opvallend mooie directrice, niet de voordelen heeft van een klassieke opleiding, maar ik was verrast toen ze snoof om mijn suggestie om deze verhalen over het schoolleven 'Lays of St Trinians' te noemen. Ze had toch zeker gehoord van de 'Leken van het oude Rome?' Toch denk ik dat ze het uiteindelijk wel goedkeurde. Toen ze ophield met lachen zei ze: 'Nou, het beschrijft wel de onderwerpen van je verhaal.' Typisch zo'n vriendelijke opmerking. Ik hoop dat ik haar goed heb geïnterpreteerd. Ik was tegen die tijd een beetje afgeleid, omdat ze me tegen de muur had en haar hand in mijn slipje zat.

Maar ik denk dat ik alles heb. Hoe dan ook, aan de 'Lays of St Trinians', en voorlopig genoeg van mijn diensten aan Miss Susie. Waar te beginnen?. De keerzijde van het plaatsvervangend hoofd zijn op een meisjesschool van de zesde klas is vrijwel hetzelfde als de positieve kant, tenminste als je, zoals ik, lesbisch bent.

Er zijn veel prachtige jonge vrouwen, allemaal boven de meerderjarigheid. Je wordt omringd door prachtige jonge dames, maar je kunt ze niet aanraken, professionele normen en zo. Het is alsof je in een jeneverstokerij werkt en te horen krijgt dat je het product niet mag proeven. Daarover gesproken, aangezien het 'wijn-uur' is, zal ik snel een snuifje nemen. Dat is beter.

Dus toen ik voor het eerst aankwam, op aandringen van het hoofd, juffrouw Susie, had ik me afgevraagd waarom er zo'n scala aan schoonheden was? Het was niet zoals op een van de scholen waar ik de afgelopen tien jaar had gediend, waar de gebruikelijke vodden, penningen en bobtails waren geweest; het was alsof je een modehuis binnenliep. En daar zat, zoals ik al snel ontdekte, het probleem. Neem dus bijvoorbeeld ons Hoofdmeisje, Rebecca (wees nog steeds mijn kloppend hart bij de gedachte haar mee te nemen, of nog beter, dat zij mij meeneemt).

Lang, tenger, klassiek mooi, met benen die net zo lang leken als ik (ik ben 1,80 meter), en het figuur van een mannequin; wat deed ze in een Crammers? (Voor onze Amerikaanse lezers moet ik dat uitleggen is een plek waar scholieren die zijn gezakt voor hun toelatingsexamens voor de universiteit, die in Groot-Brittannië Advanced of A-niveaus worden genoemd, een jaar lang kunnen worden volgepropt met de kennis die nodig is om te slagen). Ze was duidelijk heel slim, charmant, mooi en had het gedrag van een fotomodel. Daar lag het probleem.

Rebecca werd op haar veertiende opgemerkt door de mode-industrie, en haar oogverblindende uiterlijk was zo groot dat er steeds meer vraag naar haar kwam. De puberteit had haar lengte gegeven, maar niet haar gewicht of wat juffrouw Susie 'boobage' noemde. Haar kleine, perfect gevormde borsten passen bij elk modieus kledingstuk, net als die lange, lange benen. Ze had een klein fortuin verdiend, dat ze, zoals ze me op een dag vertelde, met succes had geïnvesteerd in een portefeuille die ze zelf beheerde.

Wat deed Rebecca hier in vredesnaam? Die vraag had ik juffrouw Susie gesteld. Susie's ogen lichtten altijd op als Rebecca's naam werd genoemd, en ik had gemerkt dat Rebecca soms in haar gezelschap was, maar ik dacht er niet meer aan, het was tenslotte duidelijk dat Rebecca geen homo was, en ik was Susie's ambtenaar (maar geheime liefde. 'Het is makkelijk, Hoffy,' zei ze, 'de minx bracht zoveel tijd door met Kate Moss dat ze voor haar A-niveau zakte en niet naar de topuniversiteit kon gaan die ze wilde. Ze mag dan wel adembenemend mooi zijn,' zei ze met stralende ogen, 'dat is ze ook, maar ze heeft hersens, en ze wil stadsbankier worden, en daarvoor heeft ze een diploma nodig.

Maar ze is zo duidelijk van het allerhoogste niveau, dat we haar ter plekke de baan van Head Girl hebben aangeboden. Het betekent dat ze haar eigen kamer krijgt en in het weekend kan dragen wat ze wil. Ze is bijna een hulpmedewerker; een grote hulp voor mij, Hoffy.' Daar was het, die blik weer. Maar wie kan Miss Susie de schuld geven? Ik merkte dat onze nieuwe geschiedenisleraar, juffrouw Natalie, dezelfde blik in haar ogen kreeg als ze sprak over de verlegen jonge Ann, het grote huisdier van de lagere zesde.

Ze bood haar voortdurend extra onderwijs aan, wat erg aardig van haar was, maar ik vroeg me af waar ze de energie vandaan haalde. Maar de jonge Ann leek haar altijd energie te geven, wat heerlijk was. Het was deze toewijding aan de studenten die ons tot het succes maakte dat we waren. Zoals Matron (die, dacht ik, zeker een man in drag was, maar het beste was om niets te zeggen, ieder voor zich en zo) het zei: 'Trin haalt het beste uit de kleine teven.' Ik wist wat ze bedoelde, maar ik wenste wel dat haar formulering iets eigentijdser was. Maar wie was ik om te praten? Hoe dol ik ook was op juffrouw Susie (en welke van de meisjes niet?), Ik had een verzorgster voor onze lerares Engels, Monica.

Iets ouder dan ik (nou ja, ongeveer dezelfde leeftijd als juffrouw Susie, die eigenlijk een stuk ouder was dan ik), was ze zo'n lieveling. Voortreffelijk, altijd elegant (ik hield echt van haar rode zijden jurk en haar Franse slipje) en perfect gemanierd. De manier waarop ze zei: 'Ja, juffrouw Hoffmann, zoals u wilt, mevrouw', deed iets met mij. Sterker nog, ze heeft mij iets aangedaan, punt uit.

Onze lerares Seksuele en Lichamelijke Opvoeding, de prachtige Amerikaanse blondine, Miss Angie Sinn (wat een goede naam, ontdekte ik later), vond het leuk om ons sportteam te trainen. Ze had altijd aandacht voor een van de leuke meiden, Julie, die, naar eigen zeggen, een veelbelovende beachvolleybalspeelster was. Ik vroeg of het voor Julie niet raadzaam zou zijn een bh te dragen die meer steun gaf, omdat haar borsten goed ontwikkeld waren, maar Angie keek me zo aan dat ik de vraag nooit meer stelde.

Toch bood juffrouw Angie, altijd bezorgd, altijd aan om Julie na de wedstrijd te helpen masseren. Ze was er uren mee bezig; zoveel plichtsbetrachting. Haar Engelse helpster, Miss Dani, toonde bijzondere belangstelling voor ons zeer getalenteerde surfmeisje, Emm. Maar toen kreeg iedereen belangstelling voor Emm.

Als Rebecca de schoonheid van de Engelse roos personifieerde, was Emm de rondborstige sekspot. Ze was lang, nou ja, minstens vijf zeven, en met een buste die minstens zo groot was, was ze het enige meisje op school dat ook model had kunnen zijn. Ze vertelde me dat ze kleine rollen had gespeeld in 'Bound Heat'-films, maar ik kon niet zeggen dat ik er een had gezien. Ze zijn niet besproken in The Guardian, daar was ik zeker van.

Emm glimlachte alleen maar naar me en bood aan mij de videolink te sturen; zo'n aardig meisje. Emm's werk in films had ertoe geleid dat ze het niet zo goed had gedaan op haar A-niveau, wat ze nodig had om zeebioloog te worden. Ze werd aangetrokken door onze locatie aan het strand, waardoor ze zo vaak mogelijk kon surfen. Surfen was duidelijk populair, althans te oordelen naar het publiek voor Emm's avonturen. Vreemd genoeg kwamen er uiteindelijk veel meisjes opdagen.

Ik denk dat ze Emm alleen maar wilden feliciteren, hoewel ik me afvroeg of ze haar billen hadden moeten aaien; dit is tenslotte het tijdperk van #. Toch blijven meisjes meisjes, zoals juffrouw Susie altijd zegt. In ons multiculturele tijdperk was het een bijzonder genoegen dat Emm beste vrienden was met de charmante en getalenteerde Melissa Dee, onze Amerikaanse Rhodes-geleerde.

Melissa hielp Emm vaak tot laat in de avond en was zo lief om te zeggen dat ze mijn hulp van onschatbare waarde vond. Ik begon te spinnen van genot, wat Mellisa een plezier leek te doen, althans te oordelen naar haar 'braaf meisje'-opmerking. Zo fijn om te kunnen helpen.

Ze was ook bevriend met een andere getalenteerde leerling van ons, die redacteur was van de schoolkrant, juffrouw Clara. De jonge Clara, een getalenteerde journaliste en, zoals ze voor het tijdschrift Cosmopolitan schreef, de bijnaam 'Lady Cosmo' had, was ook een vrouw wier buitenschoolse activiteiten haar academische vooruitgang hadden belemmerd. Maar nu had ze haar hoofd naar beneden.

Waarom juffrouw Natalie daardoor moest lachen, had ik geen idee, maar ik was blij dat ik haar had geamuseerd. Ze was een beetje eng, zo'n discipliner, tenminste, dat was tenminste wat de verlegen jonge Ann me vertelde. Ik was blij dat ze de onderste zesde stevig vasthield.

Ik vroeg haar wel om Clara in de gaten te houden, omdat er geruchten gingen dat ze een jonge vriend in het dorp had. Cyril, de goundsman, beweerde 'bewijs' te hebben gevonden dat een man in slaapzalen was geweest, maar dat leek onwaarschijnlijk. Dan was er Alicea. Raadselachtig, intelligent en bedachtzaam, ze zat boordevol ideeën om meisjes bij elkaar te brengen. Ze had leiderschapskwaliteiten, die ene, en zou ver komen.

Ze was op haar hoede voor Matron, maar zoals ik haar vertelde: als Matron zich als vrouw identificeerde, moesten we haar als zodanig accepteren en haar niet verkeerd benaderen. Alicea leek niet onder de indruk, maar ze was jong en erg enthousiast. Ze hield juffrouw Susie nauwlettend in de gaten en leek veel van haar te leren.

Onze nieuwe Indiase schoolarts, Dr. Cumonass (ik denk dat dat een Indiase spelling moet zijn), was zeer grondig in haar zorg voor onze gezondheid en drong erop aan dat iedereen die dat kon, zich zou onderwerpen aan interne inspecties. Omdat ik de juiste instelling wilde tonen, bood ik me vrijwillig aan.

Nou, een beetje ongemak was het waard om te horen dat ik 'Graad A 1-materiaal' was. Het kussen was zo'n hulp, en het was een soort van juffrouw C om te helpen. Miss Cummington, de secretaris van het hoofd (en kussenleverancier) leek nogal verliefd op Alicea. Ze vertelde me dat ze, toen ze voor het eerst bij Trin kwam, spijt had gehad van het gebrek aan mannelijk gezelschap, omdat haar vorige hoofden dol waren geweest op haar outfits. Nou, gezien de omvang van haar 'boobage' en de blouses die ze droeg, was het arme ding waarschijnlijk lastiggevallen.

Ik was blij dat ze een veilige haven had gevonden in een volledig vrouwelijke omgeving. Ik wist niet goed wat ik moest denken van de grappige blik die ze me gaf, maar ik was blij dat ze gelukkig was. Ik wist niet helemaal zeker wie haar 'kleine vriendin' was, maar was blij dat ze er een had.

Het grote nieuws van de zomer was dat de prachtige Emm was getrouwd. Gelukkig konden we ons in deze verlichte tijden en in het goede progressieve ethos van Trin allemaal verheugen dat Emm en haar vrouw, de heerlijke Australische uitwisselingsstudent Belles, het gevoel hadden elkaar hun liefde te kunnen verklaren. Een van de mooie dingen ervan was dat ze een bed konden delen zonder kans op onvoorziene gevolgen. Het was, zei ik tegen juffrouw Susie, een groot eerbetoon aan haar dat dit ethos zo stevig was verankerd.

'Ja, Hoffy,' zei ze, 'ga nu weer verder met het likken van mijn kut, idioot.' Ik hielp, zoals zo vaak op vrijdagmiddag, juffrouw Susie om te ontspannen. Op een middag had ik haar een schoudermassage aangeboden, maar op de een of andere manier was het zover gekomen dat ik haar op mijn knieën zat op te eten. Het was een soort vaste waarde geworden.

Je kon zien waarom: juffrouw Cummington was naar huis gegaan; Matron was meestal dronken; de meisjes waren hun huiswerk aan het doen, en ik had eindelijk het grootste deel van Susie's papierwerk af. Het was voor haar de ideale gelegenheid om te ontspannen. Ik hield er zo van om tussen haar dijen te knielen.

Haar zijden slipje schoof zo gemakkelijk opzij, zodat ik bij haar keurig bijgesneden kut kon komen. Terwijl ik met mijn tong aan haar klitje werkte, toonde ze haar gebruikelijke waardering, ik hield van haar gekreun. Ze smaakte zo lekker, en ik vond het heerlijk om aan haar clitoris te zuigen. Terwijl ze haar benen over mijn schouders legde, genoot ik van het gevoel van haar doorschijnende zijden kousen terwijl ze mijn wangen streelden.

Ik had ontdekt dat het omhoog klotsen van haar heerlijke kont naar haar gezwollen clitoris een veilige manier was om haar goedkeuring te winnen. Ik vond het geweldig toen haar gekreun keelachtig werd. Naarmate haar ademhaling onregelmatiger werd, verdubbelden mijn inspanningen en plotseling voelde ik haar dijen verstijven. Ik positioneerde mezelf om ervoor te zorgen dat haar zoete nectar haar Franse slipje niet bedierf, en werd beloond met een heerlijke hap van haar sappen, die ik zoog totdat ze droog was - en niet meer trilde.

Ze paste haar jurk aan; 'Mijn hemel, Hoffy, je bent zo'n talentvolle kleine kutlapper. Dat was een voortreffelijke voorbereiding. De jonge Rebecca zal zo dadelijk hier zijn voor haar Ierse mondelinge behandeling, dus maak je druk, haal een glas wijn voor ons allebei, en drink er zelf ook een.' Ik veegde mijn gezicht af met een nat doekje en deed de deur van de studeerkamer open. 'Ah, Rebecca, wat zie je er mooi uit.' 'Dank je, Hoffy,' glimlachte ze liefjes, 'ik hou van je nieuwe parfum, het komt me op de een of andere manier bekend voor.' Ze ligt zo mooi in bed.

Omdat het vrijdag was, had ze in moefti kunnen zijn, maar ze was altijd trouw gebleven, ze droeg haar volledige uniform en een strooien schipper. Ze moest nog steeds groeien, dacht ik, want die rok leek korter dan normaal. Ik ging naar de koelkast om drie glazen in te schenken en nam er twee in. Oh jee, dacht ik, dat rokje was een vergissing geweest.

Terwijl ik naar haar toe liep, kon ik zien dat het achterover leunen in Susie's comfortabele fauteuil ervoor had gezorgd dat haar rok omhoog ging. Haar witte katoenen slipje was duidelijk zichtbaar, net als de lichte kameelteen. Ze zou echt haar benen moeten sluiten, dacht ik, Susie zou niet weten waar ze moest kijken. 'Heel erg bedankt Hoffy, je bent zo'n lieverd. Je moet mij de naam van dat parfum geven, het ruikt naar iets dat ik ken.' Ik hield van Rebecca's glimlach.

'Dat zal helpen bij de druk op de orale seks, nietwaar juffrouw Susie?' Daar was hij weer, die heerlijke b op Rebecca's mooie gezicht. Susie glimlachte, haar ogen waren niet helemaal op mij gericht. 'Dat zal inderdaad gebeuren, Hoffy, rot op, ik moet aan Rebecca werken, tot later. Doe geen moeite met het slipje, je hebt ze niet nodig.' Het was een genot, dacht ik, om zo’n dankbare minnaar te hebben. Ik pakte mijn glas wijn en liep naar de tuin.

Hoe grondig was juffrouw Susie, dacht ik, toen ik langs het raam liep en een luide, zware ademhaling hoorde. Ze zorgde er duidelijk voor dat Rebecca wat losser werd voordat ze dieper op de taalkunde ingingen. Toen ik later de laatste hand legde aan de dingen in mijn studeerkamer, bedacht ik wat een prachtige plek St Trins is. Het was zo'n goed idee van juffrouw Susie om een ​​verslag van onze inspanningen te delen. Ik ben er zeker van dat het de ogen zal openen voor de voordelen van onderwijs voor uitsluitend vrouwen.

Maar ik ben nog steeds ongerust over ons motto. Ik neem het eerste deel volledig over: 'Wij zijn de beste', want we doen zeker ons best, maar 'dus verpest de rest', leek goed, vatbaar voor verkeerde interpretaties; maar dat is tegenwoordig zo veel, nietwaar? Maar in een tijdperk van #fakenews denk ik dat ons motto ons goed van pas komt. Nu het tijd werd voor Susie om terug te keren, kon ik me maar beter klaarmaken.

Julie staat op het punt te arriveren voor haar speciale nachtelijke counselingsessies, en ik moet haar klaarmaken voor de Directrice. Binnenkort meer..

Vergelijkbare verhalen