The Stalker - Deel 7

Wanhoop... Met wodka liep ze vol en nauwelijks gekleed de nacht in. Nu waar ?.…

🕑 13 minuten minuten lesbienne verhalen

The Stalker Hoofdstuk 7 Als je van gokken houdt, zeg ik je dat ik je man ben Je wint wat, verliest wat, het is - allemaal - hetzelfde voor mij Lemmy, in al zijn door Jack Daniels gevoede wijsheid, heeft besloten dat mijn schedel is om de locatie zijn voor het nieuwste optreden van Motorhead. Het plezier is om te spelen, het maakt niet uit wat je zegt Ik deel je hebzucht niet, de enige kaart die ik nodig heb is En terwijl het zwarte, met leer beklede, skinny jeaned trio in 'Ace of Spades' het publiek van Heffalumps lanceert stamp waanzinnig in de mosh-put van mijn tempels. The Ace Of Spades The Ace Of Spades Veroorzaakt de wasdroger, constant ronddraaiend in mijn maag om 'spin' te raken en een fontein van gulle vloeistof om omhoog te stromen om mijn mond te vullen. Spelen voor de hoge, dansen met de duivel, meegaan met de stroom, het is allemaal een spel voor mij, waar het zich vermengt met de 16 verschillende, voorheen onbekende, schimmels die daar hun intrek hebben genomen terwijl ik sliep.

Zeven of elf, slangenogen kijken naar je, verdubbelen of stoppen, dubbele inzet of splitsing, Om een ​​schadelijke vloeistof te vormen die ik, met overvloedig snuiven en slikken, weer terug kan keren naar de kolkende put van mijn maag. De aas van schoppen de aas van schoppen Maar alleen maar. Lichaam verwrongen van foetale pijn.

Ik begraaf mijn gezicht terug in de merkwaardig anders ruikende, met stof geconditioneerde kussens onder mijn hoofd. Poelen speeksel klotsen rond mijn mond achter mijn strak gesloten lippen; mijn hele huid werd tegelijkertijd gevoed en verbrand, maar ook koud, klam en rillend onder het vreemd lichtgewicht dekbed. Ik ben ziek.

Ik ben meer dan ziek. Ik ben Judas Iskariot, gevangen in de zevende cirkel van de hel, mijn lichaam gekweld voor alle eeuwigheid. Het is tien minuten geleden sinds mijn prikkende ogen flauw opengingen om mijn omgeving te overzien; tien minuten onvergelijkbare bonzende misselijkheid; tien minuten wezenloos van onder het dekbed vandaan gluren naar de nooit eerder bezochte kamer waarin ik me bevind; tien minuten stuiptrekken en slikken wetende dat ik straks, uiteindelijk, onder de zachte veiligheidsdeken vandaan moet kruipen waar ik me onder verstop en mijn trillende ledematen eraf moet slepen op zoek naar een badkamer.

Lichtgewicht gordijnen blijven voor het kleine raam dichtgetrokken, maar er stroomt genoeg licht door de ongevoerde stof zodat ik mijn omgeving zo goed mogelijk kan inspecteren zonder de pulserende bowlingbal van pijn die op mijn schouders zit te bewegen. De Ace Of Spades De Ace Of Spades Braaksel komt uit mijn maag naar boven terwijl ik wanhopig slik in een wanhopige poging om te voorkomen dat het heerlijk geurende beddengoed in mijn gal terechtkomt. Mijn hele lichaam trilt en stuiptrekt spastisch, terwijl ondraaglijk pijnlijke krampen herhaaldelijk door mijn knellende maag rimpelen. Ik ben vergiftigd.

Ik ben stervende. Ik ga hier dood; sterf in deze onbekende slaapkamer, verloren en alleen en een of andere ongelukkige onschuldige zal mijn niet-ademende stijve lichaam vinden, mijn gezicht een masker van verwrongen pijn, gedroogde tranen op mijn wangen, een plas braaksel onder mijn gesprongen lippen. De aas van schoppen De aas van schoppen Ik val van het bed op de grond; ledematen verward, ongecoördineerd, armen en benen nutteloos als ik probeer mezelf rechtop te zetten, om weer een tweevoetig te worden; het besef van mijn volkomen naaktheid doordringt de donderende onweerswolken van mijn hersenen en stuurt een f van schaamte door mijn toch al verwarmde, bevende lichaam.

Op de een of andere manier bereik ik de verticale; op de een of andere manier struikelen mijn voeten door de kamer naar het wazige beeld van een deur; op de een of andere manier navigeer ik mijn weg door het onbekende woongedeelte daarbuiten zonder herhaaldelijk tegen de willekeurig gesorteerde objecten van het leven van een ander te botsen totdat ik me uiteindelijk op handen en knieën, naar voren vallende haren om de afschuwelijkheid van mijn gezicht te verbergen, onderga aan de aanhoudende weeën spuug de inhoud van mijn maag in de porseleinen toiletpot waar ik mijn hoofd heb begraven. Het is niet mooi. Ik ben niet mooi. Ik ben gewoon weer een verloren ziel die lijdt onder de gevolgen van hun eigen daden.

De komende twee uur zit ik gevangen in een eindeloze cyclus van herhaling; abed trillen en foetaal, gal opstijgend ongewenst en ongevraagd, wanhopig op zoek naar slaap maar niet in staat, de uiteindelijke onvermijdelijke strompeling over versleten tapijt om leeg boven de toiletpot te hijsen voordat ik een paar fijne slokjes water neem om mijn mond te zuiveren van de bittere, scherpe nasmaak en dan terug kruipend naar de zachte, warme troostende greep van haar bed. "Haar bed"… haar enige bed. Ik ben misschien ziek, ik kan stervende zijn, ik ben misschien vergiftigd door alcohol, maar ik ben een nieuwsgierig wezen en als ik deze plek nooit zal verlaten, zijn er dingen die ik zou willen weten. Ik heb geen herinneringen; ondanks mijn beste vage, bonzende inspanningen in het hoofd kan ik me geen enkel detail herinneren van mijn aankomst. Er was een slijterij, een tweede fles wodka, tranen en een bank in het park, maar verder dan die leegte.

Ik heb geen kleren en geen schoenen. Ik dacht erover om weg te gaan, mijn tas te vinden, mijn mooie diamanten hakken en de dij-lange jas die ik gebruikte om mijn naakte, beschamende, walgelijke lichaam te omhullen en te vluchten naar de vuile heiligheid van mijn eigen huis… maar ze kunnen nergens zijn gezien omdat alles wat hier is, alles wat mij omringt, haar is. Lief, zenuwachtig, beschadigd, Clara.

Heerlijke kleine Clara, haar delicate hand trilde onder de mijne terwijl ik er tijdens de lunch mijn vingers voor sloot, haar reeën ogen waterig en aanbiddend terwijl we aan ons kantinevoedsel knabbelden en beleefdheden uitwisselden onzeker over welke band, welke verlangens onze ochtendvergadering in onze zelfde was ontwaakt seksuele lichamen. Ik kruip terug in haar met vanillestokje doordrenkte bed, haar aarzelende glimlach en onvrijwillig knabbelen aan haar lip projecteren zichzelf op het cinemascoopscherm van mijn netvlies. Krullend, kittenachtig, laat ik mijn vermoeide oogleden sluiten terwijl ik de herinnering aan haar hete, natte mond opdringerig zuigend en slurpend aan mijn dikke, stijve tepels om heerlijk te trillen over mijn door alcohol beschadigde hippocampus. Ze komt naar me toe; sluipt onder de dekens achter me, de matras past zich aan onze dubbele gewichten aan, het dekbed glijdt van mijn verwarmde huid, gedeeltelijk onthullend trillen me trillen als met stevig gesloten ogen, open mond en zacht hijgend adem, ik voel het zachte gewicht van haar borsten duwen tegen de kromming van mijn rug. Warme gebruikte lucht druppelt uit haar mond en trilt rond mijn met zweet bevochtigde en kroezen haar voordat ze de gevoelige sproetenhuid op mijn schouders streelt en de gracieuze, zwaanachtige elegantie van mijn nek opvoert.

Een klein gejammer verdwijnt ergens in mijn nog steeds pijnlijke luchtpijp terwijl ik met mijn pertige billen naar achteren kronkel, terwijl ik pijn heb om mezelf tegen de uitnodigende gladheid van haar schaambeen te drukken, omdat ik haar buik en dijen tegen me wil voelen geklemd, omdat ik alleen van haar gescheiden hoef te worden door het dunne laagje vuil en zelfafkeer dat elke vierkante millimeter van mijn huid bedekt. Haar arm drapeert over me; de mijne gevangen waar hij schuin over mijn romp ligt, mijn hand tussen mijn stevig knellende dijen geduwd, vingers graven in mijn zachte, verborgen vlees. Mijn oogleden flikkeren; halfopenend terwijl opgesloten gejammer zacht hijgend gekreun worden, terwijl ik haar vingers langs de onderkant van mijn pathetisch kleine borsten voel lopen en ik krachtig de walgelijk gearomatiseerde vloeistof slik die opnieuw in mijn mond komt.

Lippen dalen; zacht delicaat, licht omhuld met koraalkleurige lippenstift, raakte nauwelijks mijn trillende huid terwijl de perfecte halve manen van haar gemanicuurde nagels zich sluiten rond de stijve kloppende noppen van mijn tepel. Vingers dansen tussen mijn dijen over mijn vlees; nagels die tussen onverzettelijke dikke schaamlippen liepen, op zoek naar de doorweekte, bevochtigde kern van mijn heerlijk ontvankelijke poesje, alleen om het dorre ongeïnteresseerd te vinden. Harrumphing rol ik op mijn rug; vochtig haar plakt over mijn gezicht, dijen wijd open, een vinger en duim combineren om een ​​tepel te tweaken en te plagen terwijl ik twee vingers herhaaldelijk langs de kurkdroge spleet van mijn onderlip laat glijden.

Met gebogen rug bied ik de kleine pannenkoeken van mijn borsten voor Carla's aandacht, smeek haar om haar lippen eromheen te sluiten, om hun onbeduidende vlees in haar doorweekte, natte en druipende mond te trekken. Zuigen en zogen. Om haar tanden te sluiten. Om met perfecte inkepingen van haar tandheelkundige uniciteit te markeren.

Om te bedekken met liefdesbeten. Om mijn bleke albasten huid te vermorzelen; om het paars te laten gloeien door de aanhoudende en zalig beledigende aanraking van haar prachtige mond. Ik hef mijn heupen op; duw ze omhoog, billen rezen van het bed terwijl mijn tweelinghanden en meerdere cijfers worstelen met de verwarde en verwarrende verzameling niet-reagerende vlees tussen mijn wijd uitgespreide dijen. Er zijn twee vingers begraven in de diepten van mijn poesje; herhaaldelijk tegen me aan te slaan, naar beneden duwend tussen mijn droge, gezwollen poesjesmuren.

Rammend, speerend, neukend dat mooie vlees zoals net boven een even toegewijd cijfer dat herhaaldelijk over mijn kap klit, smeekt het om te exploderen in een glorieuze sensatie. "Neuken!" Onverboden ontsnapt vloeistof uit mijn traankanalen, plassen rond mijn ogen, waardoor mijn zicht wazig wordt voordat ik langs mijn bing-gezicht ontsnapt om mijn jukbeenderen en nog steeds pijnlijke slapen te bevochtigen. "Neuken!" Mijn vingers steken nog steeds het zachte vlees van mijn poesje, wanhopig op zoek naar een liefdevolle reactie.

"Neuken!" Maag droge deining, mond met schimmel gevuld en gal bedekt, krachtig hijgend terwijl ik stijve cijfers zinloos dril in verpletterde, onbeminde mij. "Fuck! Fuck! Fuck!" Ik explodeer; krankzinnige hulpeloze snikken die mijn hele lichaam schudden, de tranen die als een straaltje langs mijn huid stroomden, mijn neus rende, mijn mond open terwijl de leegte van mijn leven en de efemere van mijn fantasieën losbarsten om de stille lucht die me omhult te doen verdronken. De voordeur rammelt in de deuropening en kondigt Clara's terugkeer aan. Ik verstop; dompel me onder in het beddengoed, wil mijn trillende lichaam tot stille, natte wangen die kussens bevochtigen, mijn verwarde haar nauwelijks zichtbaar boven het dekbed, en luister naar de verschillende geluiden van Clara's terugkeer naar haar nest.

Op een gegeven moment ben ik er zeker van dat de deur krakend opengaat en ik adem nog steeds terwijl ik me concentreer op elk minuscuul geluidje, totdat ik mezelf er uiteindelijk van overtuig dat de deur dicht klikt en zachte voetstappen uit mijn schuilhol wegdwalen. Natuurlijk is het onvermijdelijk wat er moet gebeuren; op een gegeven moment moet ik opstaan ​​en naar buiten gluren, gevoed en in verlegenheid gebracht, om me te verontschuldigen voor mijn komst en om mijn onbevlekte gastvrouw te bedanken voor haar vrijgevigheid… maar er is een vreugde in uitstelgedrag en een genot om me veilig en geborgen te voelen, in haar geklemd bed, omringd door de geur van haar. Ik verlies mezelf even aan heerlijke mijmeringen; nieuwsgierigheid naar de omstandigheden van onze avond die versmelten met "wat als" over onze toekomst. Heeft ze me uitgekleed; handen en ogen die mijn met alcohol doordrenkte lichaam strelen, me hulpeloos voor haar doen wankelen, wiebelende op slanke dijen terwijl haar vingers over de glorieuze gladheid van mijn schaambeen streelden? Knielde ze voor me om mijn schoenen uit te trekken, haar zachte mond hijgende warme adem op de doorweekte, trillende, blootliggende plooien van mijn poesje, voordat ze voorover leunde om een ​​zachte kus op mijn bing gezwollen vulva te planten? Heeft ze, terwijl de tong in mijn kloppende nattigheid schoot, haar handen op mijn sierlijk gebogen billen gelegd en haar vingernagels in vergevingsgezind vlees gegraven, terwijl ze me voor haar steunde? Geleidde ze me met de hand op de pols naar haar vanillestokje, gooide ze me erop neer en rukte ze die nauwelijks functionerende dijen uit elkaar om me bloot, behoeftig en ongevoelig te maken voor haar wulpse attenties? Heb ik kronkelend? Rolden mijn leerlingen zonder iets te zien in mijn ogen? Zijn er prachtige kleine gejammer van genot in mijn keel blijven steken voordat ik ontsnapte om de lucht te scheuren in gekreun van genot? Hebben mijn billen gebald? Heb ik mezelf naar boven geduwd door alles te bieden wat ik ben, zodat ze me zou kunnen overladen met haar liefde? En heeft ze, heeft ze, heeft ze… geknepen in het vlees van mijn binnenkant van de dij, broze scherpe tanden waardoor kleine scharlakenrode striemen heerlijk contrasteerden met mijn romige huid? Een tong tussen mijn ongeklemde billen schuiven om bij de met sap doorweekte mokka-ster van mijn anus te kloppen? Pak mijn gezwollen vulva tussen duim en vinger en trek me trillend naar haar mooie gezicht? Zuig mijn gezwollen klitje in haar verwarmde mond, hevig rukend terwijl ik wonderbaarlijk kronkel, haar kin doordrenkt met mijn liefde, mijn genegenheid, mijn verlangen; wanhopig op zoek naar haar om mijn doorweekte, veeleisende seks met haar samengevoegde vingers te speren, om me bij mijn poesje aan het bed vast te pinnen, om me te vangen terwijl ik fladder in haar onontkoombare net, mijn hart, lichaam en ziel van haar om te hebben en voor altijd te koesteren? Deed zij? Deed zij? Deed zij? Op de een of andere manier slaag ik erin mezelf van onder het vochtige, vastklampende dekbed vandaan te slepen, mijn lichaam brandt van de mogelijkheden. Nee, geen mogelijkheden… waarschijnlijkheden.

Ergens diep van binnen stort een dam ineen onder het gewicht van mijn hoop, en met trillende vingers en nerveuze voeten stap ik voorzichtig naar de deur op zoek naar hernieuwde toewijding. Ik stap de slaapkamer uit; naakt, gevoed, vuil, klam vlees, opgedroogd zweet bedekt mijn huid, kleine vlekjes braaksel onopgemerkt op mijn lippen, haar onverzorgd en behoorlijk rampzalig, kloppend kutje, sappen glijden langs mijn dijen, ogen onnatuurlijk helder, tepels woeste stijve noppen bovenop mijn deinende borsten; en ga op zoek naar mijn gastvrouw. Ze zit op haar troon; deur viel wijd open, dijen wijd open, jurk gehesen om haar middel, katoenen slipje rustend als een afgedankte hoelahoep om een ​​enkel.

Ik tuur van om de deurpost naar haar; lieftallige Clara, heerlijke Clara, mijn vriendin, mijn minnaar, mijn toekomst: terwijl ik mijn gevoede en behoeftige lichaam verberg voor haar zicht. "Hallo… dank je… het spijt me… dat ben ik echt… ik hoop…" Ik weet dat ze antwoordt, maar ik hoor niets. Ik zie haar lippen bewegen, maar ik word verteerd door de behoefte om mijn verontschuldigingen te stotteren en mezelf van mijn zonden te verlossen.

En ik kruip naar voren; stond voor haar ingelijst in de deuropening; de waterval van woorden de enige bescherming tegen haar afkeuring. "Het is in orde." De woorden brengen me bevende tot stilstand, onzeker of ik ze goed heb gehoord, en dus herhaalt ze ze. "Het is in orde." Opluchting overweldigde me; ik stap dichterbij terwijl mijn schouders omhoog komen en de druk in mijn middenrif wordt opgeheven. "Het is in orde." Weerkaatsend door mijn hoofd als ik op mijn knieën val en de langdurige, onhoudbare spanning van mijn leven barst uit mijn open mond en gezouten sap sijpelt uit mijn starende ogen.

"Het is in orde." De vochtige wangen tegen de warmte van haar binnenste dijen drukken en kussen, kussen, eindeloos kussen op haar zachte vlees terwijl ik voel hoe haar vingers voorzichtig mijn wild gekroesde haar aaien. "Het is in orde." Ik klamp me aan haar vast terwijl ik me snikkend in de heerlijk vochtige nattigheid van haar mooi uitgespreide bloembladen duw, zodat ik hongerig kan kloppen op de nectar die erin zit. "Het is in orde." Ik voelde de spanning die haar verliet, mijn mond drukte zich in haar prachtige seks, kutjessappen glinsterden op mijn lippen terwijl ik haar gouden, verwarmde, vloeibare uitwerpselen voelde wegspuiten om mijn wanhopige mond, omgedraaide gezicht en verbrijzelde zelfgevoel te doordrenken.

'Het is oké, CG.' Even leeg en zinloos als dezelfde woorden die ik tegen haar uitsprak. Aantekening van de auteur En dat is het einde, beste lezer. Een niet bijzonder gelukkig einde, ik weet zeker dat u het ermee eens bent, maar het is in ieder geval een soort einde….

Vergelijkbare verhalen