Annie en ik, de vroege dagen, hoofdstuk 7

Ik ook…

🕑 10 minuten minuten Liefdesverhalen verhalen

De eerste twee boten werden aan Shardlow afgeleverd en ik was vroeg op en ter plaatse toen de vrachtwagens binnenreden. Ik zette de eerste vrachtwagen aan en vertelde hem waar hij heen moest, maar hij leek onwillig om mijn instructies op te volgen. 'Ik denk dat ik op de gaffer zal wachten,' zei hij humeurig, dus ging ik naar de tweede chauffeur en herhaalde wat ik de eerste vrachtwagenchauffeur had verteld.

"Waarom gaat hij niet eerst?". "Oh, ik denk dat hij rust wil.". 'Oké, maat,' zei hij en reed om de eerste vrachtwagen heen. Tegen de tijd dat hij de boot had losgemaakt, had ik de kraan aan de praat gekregen en tussen de vrachtwagen en het water gehesen. Ik liet de benen zakken, blokkeerde ze in positie, controleerde de waterpas in de cabine en een kwartier later reed de chauffeur met een grote grijns op zijn gezicht weg, waarschijnlijk vanwege het briefje van tien pond dat ik hem had gegeven.

"Oi, jongen," riep de eerste bestuurder, "wanneer komt de blunder?". 'Je praat tegen hem,' zei Frank, die achter de truck vandaan kwam. Hij had staan ​​kijken sinds ze waren binnengereden. 'Wat, een klotekind?' Hij keek verbaasd, en toen ik naar voren slenterde en Frank vroeg of hij zin had in een kopje thee in het café, betrok zijn gezicht nog verder. "Hoe zit het met mijn lading?".

Frank lachte. "Dat verdomde kind, zoals je het uitdrukte, is ongeveer dertig jaar jonger dan jij, maat, maar ongeveer veertig jaar vooruit in volwassenheid. Nu, je maakt die boot los, klaar om dat verdomde kind uit te laden, of je kunt weer instappen je taxi en oprotten.

De keuze is aan jou. Hoe dan ook, ik en die verdomde jongen zijn over een kwartier terug. Hij was losgemaakt toen we terugkwamen en we voltooiden de klus in een sombere stilte. Hij kreeg geen tien! "Ze zullen het leren, jonge David," zei Frank.

"Ze zullen het leren.". De chauffeur kwam twee dagen later terug en hij was net zo behulpzaam als de andere chauffeurs. Hij kreeg zijn fooi van tien pond.

Frank had gelijk, had hij geleerd. Er waren geen problemen meer met de ladingen en alle chauffeurs gingen blij weg. Maar ik was het gelukkigst.

Ik had twintig pond verdiend voor het uitladen en bijtanken van elke boot en mijn huwelijk met Annie zou over minder dan twee weken plaatsvinden. Ik had nu een voorlopig rijbewijs en mocht met een gediplomeerde chauffeur de weg op. Ik had een paar lessen van Frank gehad en hij had me ondervraagd over de verkeersregels. Ik was ervan overtuigd dat ik mijn test zou halen als de tijd daar was. Het kwam eerder dan ik had verwacht.

Ik kreeg een brief waarin stond dat er om tien uur 's ochtends een test voor me was geboekt… op de dag dat ik ging trouwen! Ik heb het Annie niet verteld, maar Frank vond het grappig, toen nam hij me mee om naar de oude Rover te kijken; 'Nancy vindt dat we het je als huwelijkscadeau moeten geven,' zei hij. 'En ik moet doen wat ze me zegt. Hier, het is van jou.' Hij gaf me de sleutels.

Hij bleef dat soort dingen doen, dingen die me sprakeloos maakten. Ik had bijna duizend pond gespaard om het te kopen en hij had het terloops aan mij gegeven! 'Ik weet niet wat ik moet zeggen, Frank.' Ik stikte bijna in woorden. "De ochtend van je test haal ik je op in je auto, breng je daarheen en wacht op je. Als je slaagt, breng ik je hier terug en dan kun je Annie erin ophalen en naar het register gaan kantoor.

Hoe klinkt dat?". "Ze zal gek worden, Frank.". Hij lachte. "Aye, dat zal ze waarschijnlijk doen, jongen.".

Op mijn trouwdag was ik zo zenuwachtig als een katje. Annie had de vorige nacht thuis doorgebracht met haar moeder, Frank had me mee uit genomen voor een paar biertjes in een pub van een vriend van hem, is het niet gek, ik ging trouwen maar ik was te jong om legaal te drinken? en ik had de nacht bij hem thuis doorgebracht. Nancy maakte zich druk om me heen als een moederkloek. 'Heb je een schone zakdoek? Heb je de ring?' Zegen haar, ze genoot van elk moment. Uiteindelijk was het tijd om te vertrekken voor mijn test.

De instructeur was een man van in de veertig. Hij controleerde mijn rijbewijs en zei dat ik in de auto moest stappen. Toen zuchtte hij en rolde met zijn ogen. "In de bestuurdersstoel, alstublieft.". Oeps! "Stop even binnen het hek, alsjeblieft.

Lees me het kenteken voor van die blauwe auto daar.". Hij maakte aantekeningen. "Als ik mijn hand laat vallen, wil ik dat je een noodstop maakt alsof er een kind voor je uit is gerend.". Ik deed het en ik moest op een heuvel beginnen en ook op een tweebaansweg in het verkeer filteren. Terug bij het testcentrum zaten we in de auto terwijl hij verschillende vragen stelde over de wegcode.

'Gefeliciteerd,' zei hij formeel terwijl hij me een groen strookje papier overhandigde. ik was geslaagd! Ik was een gekwalificeerde chauffeur! Ik ging op de passagiersstoel zitten voor de rit terug naar Franks huis, maar hij grijnsde en zei dat ik moest rijden. "Het is jouw auto, David.".

Nancy omhelsde en kuste me en ik ging mijn bruid ophalen. "Wat ben je aan het doen om dit te besturen?" vroeg ze en slaakte toen een kreet van vreugde toen ik het haar vertelde. Ze kuste en omhelsde me en haar moeder moest haar make-up herstellen. Mijn ouders waren bij de burgerlijke stand. Mama begroette ons met een kus en papa leek op zoek naar een zwangerschapsbuik.

Julie was daar en huilde al. Mijn huisbaas en zijn vrouw waren er, maar de andere gasten waren gewoon vrienden en Annie's familie. Twintig minuten later waren we man en vrouw en was ik de gelukkigste zeventienjarige in Groot-Brittannië. Annie's oom Bob had een receptie voor ons georganiseerd in zijn pub in Willington. Een vloot auto's bracht ons erheen en Bob kondigde aan dat, aangezien het een privéfeestje was, Annie en ik konden genieten van een drankje.

Dat deden we en het was een geweldig feest, Julie was ver weg van de drank en ik vreesde dat ze misschien wat geheimen zou prijsgeven. Maar ze was zo goed als goud, behalve dat ze stilletjes vroeg wanneer ik van plan was overspel met haar te plegen. "Als mijn vrouw me laat.". "Laat het niet te lang duren, hè?". "Geen gevaar, Julie.".

Rond middernacht barstte het feest los. Die niet fit genoeg waren om bestelde taxi's te besturen, en ik ging op zoek naar Bob om alles te betalen. Hij schudde me de hand en zei vriendelijk: 'Rot op, David. 'Oh nee, oom Bob,' zei Annie. Laat David ervoor betalen.'.

'Goed, kom hier,' zei hij en kuste haar toen. 'Betaling met dank ontvangen. Ga maar weg.".

We klommen weg. We hadden geen huwelijksreis gepland. om contant te betalen.

In de tijd dat ik voor Frank werkte, had ik duizenden gespaard en was ik nog geen achttien. Als getrouwde vrouw ging Annie's loon omhoog tot tien pond per week. Nancy zei dat ze zouden worden verhoogd tot vijftien toen ze achttien werd. We werkten allebei hard, maar eerlijk gezegd hielden we van wat we deden. Mijn tarieven waren hetzelfde gebleven, maar Frank huurde me in met de kraan en hij betaalde me twintig pond per dag toen ik achttien was.

op huur. Sommige dagen werkte ik twaalf uur of meer, maar mijn banksaldo groeide met de minuut. "Kijk eens, David." We zaten op een zondagochtend thuis en Annie keek naar een man die een 'For Verkoopbord in de voortuin van het kleine huisje tegenover ons.

"Ik vraag me af hoeveel dat is?" Zei ik, maar ze was weg. Ze sprak met de man en hij glimlachte en antwoordde voordat hij haar zo overhandigde. metthing en ze rende naar me terug, opgewonden zwaaiend en lachend. "Hij gaf me de sleutels om te kijken.

Kom op, hij wacht nu op ons.". "Hoeveel is het?" vroeg ik haar terwijl we de weg overstaken. 'Hij rekent op zo'n zevenduizend.

Maar als er wat werk aan is en we contant betalen, wie weet?' Het had twee kamers en een keuken op de begane grond, twee slaapkamers en een badkamer op de bovenverdieping. Maar de tuin interesseerde me. Het leek ongeveer een hectare groot te zijn.

Het dak moest beslist opnieuw worden bedekt, maar ik wilde het. We bedankten hem en noteerden het nummer op het bord en renden terug naar de flat. Ik belde Frank.

"Doe je nu iets?". "Niet veel, waarom?". "Stap bij Nancy in de auto en kom hierheen. Ik wil dat je iets ziet." "Wat is het?" hij vroeg.

'Heel veel geld,' zei ik en belde op. Ze waren in minder dan een half uur bij ons en wilden graag weten waar ik zo enthousiast over was. "Kijk over de weg, Frank. Vertel me wat je ziet.".

"Een paar winkels, huizen, een huisje te koop. Oh, ik zie het, het is een huisje op een hoek. Wat zit erachter, I. Wonder".

"Niets, het is allemaal tuin, Frank.". 'Ja? Nou, ik weet dat er al bouwvergunningen zijn verleend voor het hele gebied. Kom op,' zei hij en was in een flits de deur uit.

"Verdorie, David." Hij grijnsde toen we over de uitgestrekte overwoekerde tuin keken. "We kijken naar een goudmijn.". "Dat is wat ik dacht.".

"Maar waarom vertel je het me? Waarom koop je het niet zelf?". Omdat ik je alles verschuldigd ben en je bent veel wijzer dan ik. Half en half?' Ik stak mijn hand uit. 'Half en half.' Hij lachte en we schudden ervan. Alle achtentwintig boten waren geboekt voor de volgende week, dus Frank en ik gingen de volgende dag naar de makelaars om het af te ronden.

een deal voor het huisje. De manager belde de bank van Franks om te bevestigen dat hij goed was voor het geld, en het huisje was van ons. We gingen naar mijn bank waar ik mijn helft opnam en het aan Frank gaf.

Ik vroeg ook niet om een ​​kwitantie ik had er ook geen verwacht; we hadden zo'n relatie. Wat we wel deden, was een bedrijf oprichten met vier directeuren, Frank, ikzelf, Nancy en Annie. We noemden het 'Four square holdings' en onze enige activa waren een hectare land en een oud huisje. De dag erna was ik bij Frank thuis toen hij zei: "Ik verkoop de bakkerij, David. Ik heb te veel aan mijn hoofd en kan het niet de tijd geven die het nodig heeft.".

"Wow," zei ik, "dat is een grote beslissing.". "Ja," knikte hij. gaf het door aan mijn vader, en hij gaf het door aan mij.'.

'Ik heb hem overgehaald,' zei Nancy, die binnenkwam en op zijn knie ging zitten. 'Hij heeft ons hele huwelijksleven als een hond gewerkt. Ik wil mijn man terug.'. Ik keek naar hen en voor het eerst zag ik een man en een vrouw die oprecht en diep van elkaar hielden. Ik zal het doen.'.

'Dat weet ik,' glimlachte hij. 'Ik ga je nu iets vertellen. Ik weet niet hoe je het opvat, je zou kunnen lachen. Ik weet het niet, maar het is het grootste en potentieel het beste dat me ooit is overkomen.".

Annie kwam binnen en ging op mijn knie zitten. "Ik denk dat ik het al weet, Frank," zei ze en keek naar Nancy. " Je bent zwanger, nietwaar?" Nancy knikte glimlachend. "Ja.". Toen verbaasde Annie me.

Ze draaide zich om om me aan te kijken en zei: "Ik ook."

Vergelijkbare verhalen