Doorschijnende sirene

🕑 20 minuten minuten Liefdesverhalen verhalen

Zachtblauw wervelt rond de langzame schaarbeweging van haar dijen terwijl ze naar het zand waadt. De langzame rots van haar pas reduceert de zee tot golven van turkooizen honing. Vingers slepen linten langs het oppervlak, nagels die de huid van een geliefde licht inkerven. Ze hapert, alsof het stappen op een granaat haar pakt.

Een voorbijgaande fout in haar onzelfzuchtige evenwicht. Ze pauzeert, sluit haar epicantische ogen en vingert nat haar als een waterval van middernacht. Strengen vangen. Ze vecht tegen de kluwen om het van haar gezicht te vegen. De verbrande kaneeltint van haar huid ziet er gelakt uit als het water eraf glijdt.

Haar ogen gaan weer open, donker als onyx en vol verlegenheid. Er is een trotse onbeschaamdheid aan de weelderige uitstulping van haar borsten. Zachte elegantie die bij elke stap trilt onder hun eigen gewicht.

Glinsterende druppels rollen over hen heen, diamanten vallen over dodelijke contouren van pure vrouw. Een kolom van vulkanisch gesteente staat achter haar op als een oude bewaker. Als het kon knipperen, waren ze hier nooit geweest. Heet zand wordt verlegen als ze erop stapt. De gekko's negeren hem, kijken vanuit de schaduw van de handpalmen, terwijl een slank dier met zijn kooi in hem loopt.

Hij weet dat ze hem voelt, maar ze weigert zijn kant uit te kijken. Hij is een balling, en zij is zijn geboorteland. Hoe het de dag ervoor was.

Hoe het vandaag weer is. Morgen is altijd een angstaanjagende storm van hopeloze vragen. Ze loopt over het zand in een karige, blauwe string die erop lijkt geplakt.

Ze geeft de voorkeur aan de linkervoet na haar misstap in het water. De ronding van haar natte heup plaagt de zon terwijl ze haar sarong van een rots haalt. Ze leunt en reikt als een sterrenbeeld dat verschuift op zijn stoel.

De miniatuurcurve van elke gebeeldhouwde wang buigt zachtjes uitdagend. Het dier binnenin springt plotseling tegen de tralies van zijn kooi. Ze drukt de gedempte turkooizen stof tegen haar gezicht en wikkelt zich er vervolgens in.

Ze bindt zich behaaglijk vast en stroomlijnt extravagante rondingen, alsof ze zichzelf in een geheim zou kunnen veranderen. Dan reikt ze naar de strooien cowboyhoed met brede rand. Ze schudt haar donkere manen naar achteren, zet de hoed laag neer, verbergt zich onder de schaduw en draait zich om om weg te lopen.

Aan haar hand bungelen felle sandalen. Het is een eenvoudig uurwerk met gemakkelijke beweging. Zijn zenuwen worden strakker als harpsnaren, maar hij blijft in de schaduw terwijl ze wegslentert. Ze kijkt even opzij, maar niet helemaal over haar schouder. Haar weglopen is een overvloed aan onmogelijke liefdesverdriet.

Hij verlaat de schaduw en voelt het zachte gewicht van de middagwarmte. Bij de rots waar ze haar spullen had achtergelaten, trekt hij zijn overhemd los, trekt zijn sandalen uit en maakt zijn trekkoord los. Naakt legt hij zijn spullen op de plek waar de hare net was geweest.

Hij kijkt naar beneden om te zien hoe hij meer verdikt is dan hij wist. Hij leunt tegen de rots. Vochtige lucht en vraatzuchtige zonneschijn zijn tastbaar als vingers. Zijn pik huivert van de stuwende hartslag van zijn hart. In de verte komt het sputteren van een motor tot leven.

Een zeurende rev. Hij stelt zich voor dat ze schrijlings op de fiets zit en de stoffige weg op schiet naar waar ze ook heen moet. Hij speelt haar concert van onbewuste beweging in zijn hoofd opnieuw af. Zijn lul wordt steeds dikker, harder en hoger.

Lucht. Zon. Verlangen en verlangen.

Terug in het leven van iemand anders wist hij dat haar naam Siren was. Vage herinneringen prikken onder zijn huid. Alles botst en niets crasht. Hij loopt naar het water.

Het dier krult zich op voor een onrustige slaap. Hij waadt naar binnen, zinkt maar blijft stijgen. Vandaag pauzeert Siren bij de waterkant om van de neongele string te glijden terwijl ze voorover leunt in een meeslepend spel van vlees en pezen.

De bollen van haar kont scheiden nauwelijks genoeg om een ​​miniatuurschaduw te vormen. Ze staat op en gooit de verfrommeling van helder touw op het zand naast de verbleekte gele kaftan. Ze werpt een halve blik over haar schouder, waar ze weet dat hij staat te kijken. Er is een glinstering van speelse dodelijkheid in haar ogen.

Een zichtbare streep onzekerheid, alsof ze niet helemaal hetzelfde is van binnen als van buiten. Zijn keel wordt dicht. Lucht gaat zijn longen in en uit in een stroom die te klein is voor zijn lichaam. Bloed bonkt door zijn aderen als verkeer uit een vreemd land terwijl hij toekijkt, maar nooit de constellatie van onvolkomenheden ziet die haar teisteren.

Haar handen maken vegende gebaren over de voorkant van haar lichaam dat hij niet kan zien, korte strelingen van haar borsten en heuvel. Zijn pik wordt dikker van warmte terwijl haar lichaam lichtjes verstijft. Hij voelt haar zelfbewustzijn. Een gevoel van irritatie overvalt hem daar op zijn plek onder de handpalmen.

Ze had niet mogen komen. Ze hoort er niet bij. Noch op die plaats, noch in de pulserende rivier van wakende dromen waaruit hij zich eindelijk losbrak. Ze stapt in het water.

Blauw schuim krult zich om haar enkels. Hij volgt de soepele ronding van kuit en dij tot aan de gladde sferen van haar kont. Duimgrote kuiltjes boven haar wangen. Ze pauzeert en draait haar hoofd om. Terwijl ze naar hem kijkt, vraagt ​​hij zich af of ze meer kan onderscheiden dan zijn silhouet in de schaduwen.

Ze lacht, kijkt naar het water en gaat verder. De kosmos bevriest en wijst naar waar ze staat. Zijn pik prikt van de hitte terwijl zijn spieren zich vullen met dampend bloed. Hij stapt uit de schaduw en verlangt naar de lik van de zon.

Hij beweegt, struikelt en stript tegelijkertijd. Een katoenen overhemd. Donkere mousseline-trekkoorden die zonder gefluister vallen. Hij staat aan de waterkant waar de verlegen sirene naar het midden van haar vastbindende dijen waadt.

Ze draait zich plotseling naar hem toe. Haar borsten zien er onwaarschijnlijk zwaar uit. De bing-tips verzamelen zich in knopen. Ze kijkt naar beneden, kijkt weer omhoog en dan weer naar beneden. Hij mompelt iets onverstaanbaars.

Ze kijkt weer op, heft haar armen op en valt achterover. Glinsterende watervingers scharrelen over haar huid en ze loopt achteruit. Hij loopt erachteraan, de pik stijgt tegen zijn wil in, totdat het water zijn ballen likt. Het gevoel van recht in de kern van zijn wezen hapert.

Ze zet haar voeten neer waar het water rond opgezwollen tepels struikelt die de zee plagen. Haar huid lijkt even diep als glad. Er is een stille rebellie in haar ogen. Het licht van een snelle openbaring flikkert door zijn hoofd. De angst achter haar ogen is geen angst.

Hij wankelt tussen lachen en snikken, maar de pijn die door de scheuren in zijn ziel sijpelt, brengt hem naar de plek waar hij staat in het subtiele kabbelen van een lethargische zee. Haar handen drijven ergens naar beneden onder het oppervlak, brengen haar armen naar elkaar toe en bundelen haar borsten ertussen. Als ze oogcontact maken, knapt er iets in hem alsof hij op elke zoete dag van het jaar door elk stadspark kan lopen en zich omdraaien om de ogen van rustig smeulende schoonheid binnen enkele seconden zijn leven in en uit te zien lopen.

Ze houdt voor het eerst zijn blik vast. Wekenlang dansen op een afstand, en de greep van haar zwemmende ogen trekt hem naar beneden. Ze begint terug te waden naar het zand. Glinsterende beekjes die over een pneumatisch terrein van huid en contour lopen. Hij ziet haar bewegen en spant zich in om de stuiterende ruggengraat van het kraakbeen te negeren die uit de top van zijn dijen steekt.

Terwijl ze langskomt, werpt ze een korte blik in zijn ogen en dan een langere blik op zijn pik. Ze strijkt zachtjes tegen hem aan terwijl ze door het zand waadt. Ze zit op droog zand, terwijl haar hielen ingraven waar het vochtig is van de zachte golven van rustige golven. Hij knielt waar het water zich verzamelt en ebt rond zijn knieën. Zijn hand schudt zijn zak lichtjes, flirtend met het idee om zijn van sap druipende schacht vast te pakken.

Ze leunt achterover op haar ellebogen, dijen gesloten terwijl de pruillip van haar kale heuvel een gewaagde hint is van de vrouw die binnenin broedt. Geduldig. Hij gaf hem de kans om te spreken. Het is alsof ze verwacht iets te horen. Ze kijkt weg over het strand waar een naakt stel hun kant op loopt.

'Je herinnert je het niet meer,' zegt ze kalm. Haar stem heeft een licht nasale twang, maar een soort rokerigheid waardoor hij zich iets meer voelt dan naakt. Hij kijkt toe hoe haar borsten omhoog en omlaag gaan, terwijl haar nek zich omdraait en zij hem aankijkt. Hij grijpt naar haar strooien cowboyhoed bovenop haar kaftan en leunt voorover om hem op haar hoofd te plaatsen. 'De zon scheen in je ogen', zegt hij.

Sirene lacht. Hij hinkt terug naar zijn knielende positie, handen op de knieën en zijn gezwollen pik rechtopstaand tussen zijn dijen als een prikkelende narcist. Hij probeert het te negeren. Ze doet het niet, maar ze geeft zijn gezicht evenveel aandacht. 'Je herinnert je het niet meer,' herhaalt ze, bijna fronsend, maar niet helemaal.

De rand van haar hoed verduistert haar ogen. Het is alsof er een andere lucht achter haar huid zit en daar komt zijn adem vandaan. "Herinner me niet meer." Haar knieën zakken een beetje uit elkaar. Hij herinnert het zich, maar hij gaat haar niet vertellen hoe goed. Stilte en hitte zwemmen tussen hen in als scholen vissen.

Een van haar dijen ontspant, pikt een beetje opzij en opent het gordijn niet verder dan een angstig gefluister. 'Waarom denk je dat ik het me niet meer herinner?' Ze pruilt bijna, maar niet helemaal. Vingers krullen zich om zijn lul, knijpen tot een luchtbel van voorvocht sijpelt. Hij duimen de vloeistof rond zijn koepel. Er gaan langzame seconden voorbij en haar knieën worden wijder.

Haar tepels zijn het donkerste, meest arrogante ding aan haar, terwijl die bedwelmende spleet tussen haar dijen ingetogen is. Haar knieën drijven weer, weelderige rondingen openen zich als een bloeiende nachtelijke cereus. 'Praat niet tegen me.

Blijf ver weg.' Het wandelend stel is zo dichtbij dat ze langs de randen van hun privacy kunnen lopen. Hij heeft donker haar terwijl zijn maat klein en blond is. Ze zinken neer op nat zand.

Hij kust de blonde en streelt haar borsten. 'Ik ben nu niet zo ver weg.' En hij pakt haar enkel vast. Haar andere hiel duwt naar voren en graaft een groef in het zand. Haar handen rusten op haar bovenbenen, de spreiding van haar vingers waaiert uit tot vlak bij de steenbolk van haar pas gewaxte heuvel. De donkerharige man pakt een handvol haar van de blonde vrouw vast en duwt haar hoofd naar zijn groeiende lul.

Ze gilt en giechelt. Dan zucht hij terwijl ze haar mond vult. Beide hoofden draaien zich om om naar het speelse stel te kijken.

Ze zijn dronken van elkaar en willen dat iedereen het weet. Dan realiseert hij zich dat hij zijn pik aait en Sirene kijkt aandachtig toe. De polsslag in zijn schacht prikt in zijn vlees. Hij begint zich de langzame maar niet te stoppen kruip op zijn plaats tussen haar dijen en de gladde, natte duik van zijn pik door haar meegevende schede voor te stellen.

'Raak aan', zegt hij. Hij verstevigt zijn greep om haar enkel, knikt naar haar heuvel. Eerst aarzelend bewegen Siren's vingers naar haar spleet. Ze neemt een experimentele hark langs haar vingertoppen. Nectar sijpelt waar ze aanraakt.

Een zacht gerommel trilt in zijn keel en zijn greep wordt strakker om zijn pik. De donkerharige man kreunt hardop terwijl het blonde hoofd van zijn geliefde heen en weer beweegt tussen zijn open dijen. Ze worden een inspirerende bijzaak.

De gestrande sirene kijkt omhoog en duwt haar vinger in zichzelf. Een gejammer komt uit haar keel en ze sluit haar ogen en laat alleen zijn hand op haar enkel om ze vast te binden. Haar sexlips bewegen mee met het trekken en zuigen van haar vinger.

Het parfum van haar lichaam begint de randen van de lucht te verschroeien. Hij spiraalt in zichzelf en dan weer naar buiten. 'Verdomme, je weet dat ik me alles herinner', sist hij. Hij grijpt haar enkel harder, ondeugdelijk.

"Blijf te ver weg…" Haar heupen zijn gebogen. Ze laat nog een vinger naast de eerste glijden en maalt ze weer naar binnen. Ze zal hem niet aankijken, maar de andere hand glijdt bij de eerste naar binnen en haar vingers waaieren over haar opgezwollen klit. Hij ziet hoe ze iets wordt dat hij nog nooit eerder heeft gezien. Op de een of andere manier maakt deze mysterieuze, erotische kant van haar wezen alles verstandiger.

De vrouw die hij in de wereld kende, was ineens echter, meer vertrouwd. Een leven vol moed en angst klopt door de lengte van zijn pijnlijke pik. De tijd rekt zich uit en buigt zich terug in zichzelf. De donkerharige man schreeuwt het uit van zwakte terwijl de blondine zijn stromende sperma raaft.

Sirenes heupen bokken en draaien terwijl haar handen in een doelbewuste waas bewegen. Hij gromt en komt overeind, neukend met zijn eigen bonzende hand terwijl haar lichaam boven het zand zweeft. Hij realiseert zich dat het altijd haar hart was dat zijn bloed pompt.

Al haar spieren worden gespannen van opluchting terwijl ze huilt en tegen zijn greep op haar enkel trapt. Maar hij houdt haar vast. Hij houdt haar vast als het enige dat hem op deze aarde gebonden houdt, terwijl de kracht van een glinsterende duisternis zich in hem verzamelt en losbarst in een regen van vonken. Zijn pik springt en spuit over het zand, waardoor een klodder sperma op haar enkel achterblijft, net boven waar zijn hand vastgrijpt.

Hij denkt eindelijk los te laten. Het stel in het zand kijkt grijnzend naar hen en stelt zich voor dat hun spel was samengevoegd. Hij kijkt weer naar Siren en hapert naar adem. Ze snuift, haar borsten hijgend van de inspanning, en ze wil haar ogen nog steeds niet openen.

Hij gaat naar binnen om over haar lichaam te gaan liggen. Zijn langzaam ontspannende lul drukt op haar heuvel terwijl zijn borst op haar borsten rust. Haar adem raakt zijn gezicht, synchroon met het rijzen en dalen van haar lichaam onder hem. Haar huid voelt aan als de lucht, warmte en het water eromheen. Zijn lippen raken de hare lichtjes.

De uiteinden van hun tongen komen naar voren om elkaar te ontmoeten. 'Ik kom je halen', zegt hij. "Enzovoort." Haar ogen blijven gesloten, maar hij weet dat ze luistert.

Hij staat op om zijn kleren te verzamelen, kleedt zich langzaam aan terwijl hij kijkt hoe ze naar haar toe rolt. 'Ik herinner me alles', zegt hij, terwijl hij naar beneden kijkt waar zijn schaduw haar lichaam kruist. De nacht heeft dat soort zwoele plakkerigheid in de lucht waardoor je je ver weg voelt van iedereen, waar je ook gaat.

De stroom mensen is licht maar stabiel. Hij weeft er tussen als een echo die op dovemansoren valt. Hij komt naar de deur die hij zocht.

Vier vrouwen die hij niet kent staan ​​bij de ingang. Ze lijken allemaal jonger dan Siren. Ze groeten hem alsof ze hem verwachtten. Hun gelach doet hem denken aan juwelen die op glas regenen.

'Sirene,' zegt hij tegen hen, en het lachen houdt op. Een van hen draait zich naar binnen. De sirene klinkt een paar seconden later. Iets in haar gezicht valt een beetje als ze hem ziet, maar ze knikt zoals verwacht en leidt hem naar binnen. Hij betaalt zonder te onderhandelen.

Er is een vage gang met aan één kant kraampjes met gordijnen. Sirene leidt hem naar het midden en houdt de stof opzij terwijl hij zich een weg naar binnen buigt. Hij draait zich om, in de verwachting haar te zien, maar merkt dat hij alleen is. Even later komt ze terug gekleed in een losse katoenen gymshort en tanktop.

Ze heeft een handdoek en olie bij zich. Zet ze op de grond naast de mat zonder naar hem te kijken. 'Waarom ben je vandaag niet gekomen?' hij vraagt. Ze kijkt op vanuit haar knielende houding en legt haar vinger tegen haar lippen om hem te waarschuwen te zwijgen. Ze staat op en fluistert.

'Je zegt dat je komt. Voor mij. Ik wacht op je.' Ze trekt aan zijn overhemd. "Uittrekken." Hij knoopt het overhemd los. Sandalen, broeken, alles behalve zijn karige slip.

Ze wacht. Geduldig. Hij zit op de mat en zij zweeft naast hem op haar knieën. Ze raakt zijn borst aan om hem aan te sporen te gaan liggen voor zijn massage, maar hij grijpt haar pols in zijn hand. Hij trekt met de ander aan haar topje.

'Opstijgen,' fluistert hij nauwelijks. Ze lacht bijna, maar niet helemaal. Pelt het topje over haar hoofd zonder een geluid, waardoor haar borsten trillen van beweging. Hij raakt haar sleutelbeen aan en bestudeert haar gezicht in het vage, zoet ruikende krot. 'Begrijp je wat dit is?' 'Jij bent hier voor mij.' Ze raakt zijn blote borst aan en lacht.

Haar gezicht breekt open als het begin van een nieuw seizoen. Hij knikt en duwt haar op de mat. 'Opstijgen,' fluistert hij terwijl hij zijn vingers in de taille van haar korte broek haakt om ze uit te trekken.

Ze heft haar benen op en laat het toe. Ze geeft een hoorbare grinnik toe terwijl hij haar naar haar buik rolt. Hij knielt aan haar voeten en smeert zijn handen in. Zijn duimen drukken hard in de eeltige voetzolen, knarsen tegen de zenuwen en pezen, stoppen het bloed en laten het in kleine uitbarstingen weer stromen. Hij leunt zijn gewicht op geoliede handpalmen en drukt ze over de lengte van haar kuiten, heen en weer, op en neer, totdat de spanning wegvalt.

Hij brengt eeuwig door op haar dijen, hard en diep in plooibaar vlees, duwt zijn handpalmen over haar wangen en spreidt ze terwijl hij kneedt. De manier waarop haar lichaam onder zijn handen opengaat, voelt als een hoopvol verdriet met slechts één genezing. Haar huid is levende zijde. Het zorgt ervoor dat zijn handen zich ontleend voelen aan een of andere Olympische mythe. Zijn pik suddert en rolt zich af, tegen de behaaglijkheid van zijn slipje aan.

Hij smeert zijn handpalmen opnieuw in en leunt zijn gewicht in de hielen van zijn handen terwijl hij ze in de kuiltjes boven haar kont drukt. Hij leunt, duwt zich tegen haar aan, wacht nog even en laat dan zijn handen langs haar rug omhoog ploegen, over haar schouders. Ze laat een zucht ontsnappen. Hij weet dat ze het niet bedoelde, bang dat de anderen het zouden horen.

Zijn rijpende pik duwt haar kont terwijl hij haar schouders bewerkt, vingers graven en door haar vlees zoeken. Hij kan het niet nalaten te stoppen om zich over te geven aan de warme, bedwelmende wrijving van zijn met katoen omhulde pik tegen de bollen van haar kont. Ze miauwt en duwt terug om hem aan te sporen. Hij steekt achteruit en trekt aan haar heup en spoort haar aan om om te rollen.

Ze kijkt toe hoe hij zijn slip uittrekt. Zijn pik springt los. Ze kijkt een tijdje naar hem.

Zijn gezicht blijft strak, gefocust terwijl hij zijn handpalmen diep in haar dijen drukt. Haar ogen sluiten eindelijk terwijl zijn glijdende handen het vlees naast haar gezwollen heuvel wrijven en smeren. Haar kutje lijkt zo klein, eenvoudig, en toch zou hij jaren van zijn leven zonder spijt inruilen om er dichtbij te zijn.

Haar dijen duwen steeds wijder als hij zijn handpalmen tegen de spier beweegt. Hij grinnikt zachtjes, denkend dat haar kutje niet opengaat als een bloem, maar dat het andersom is. De natuur blijft bloemen maken en stopt nooit voor altijd om het goed te krijgen. Hij grijpt plotseling haar dijen vast en duwt ze omhoog en uit elkaar. Hij opent haar kutje door het vlees van haar dijen uit elkaar te duwen.

Haar lippen en gevoed met nectar. De knop van haar rand tuurt van onderaf omhoog. Ze is gemaakt van alles wat ze ooit nodig zullen hebben om te overleven. Het is een goede zaak, want hij heeft niets terug te geven.

Zijn lul rimpelt van hongerige hebzucht terwijl hij zich bijna schaamt. Het is alsof een heel leven van nemen plotseling neerkomt op deze momenten samen in het bijna duister van dit geheimzinnige tussenstation. Om hen heen komen de onstoffelijke zuchten van plezier en zwakte van andere kraampjes.

Hij drukt zijn geoliede duim over haar rand en leunt tegen haar open kutje aan. Hij drukt harder en ademt uit over haar druipende spleet. Ze zucht en hij ademt in. De opwinding van haar opwinding vult zijn schedel. Hij drukt zijn mond tegen haar poesje en wrijft met zijn duim tegen haar knop.

Haar kussen, zijn tong een keer vanbinnen laten strelen voordat hij rechtop gaat staan. 'Niet mooi,' fronst ze, haar gefluister bijna stil. 'Perfecter dan je je ooit kunt voorstellen,' zegt hij tegen haar. Hij laat haar dijen naar de zijkanten gaan en knieën eronder, waardoor zijn pulserende pik tegen haar door hitte opgezogen heuvel rust. Hij neemt even de tijd om zijn handpalmen opnieuw in te oliën en begint de buigzame bollen van haar zware borsten te kneden.

Haar tepels zijn dik, hard maar toch buigzaam onder de kronkelende greep van zijn gladde vingers. De buik van zijn steel loopt over de natte groef van haar spleet terwijl zijn handen haar borsten vastklemmen en kneden. Hij duwt, trekt, grijpt en laat los.

Hij waaiert zijn vingers over de verzamelde toppen totdat haar ruggengraat een beetje buigt en haar mond opengaat na een ingeslikte snik. De huid van zijn pik is nat van haar schatje terwijl hij van haar weg beweegt, naar de kant schuivend waar hij voorover leunt om een ​​tepel met zijn tanden te vangen. Hij drukt de hiel van zijn hand tegen haar opengesperde poesje, knarst tegen haar klitje terwijl hij de roodbruine kern in zijn mond zuigt.

Haar heupen beginnen te rollen tegen zijn handpalm terwijl hij met zijn tong over haar tepel beweegt. De een, dan de ander, en dan weer de eerste. Ze slaat met een losse vuist tegen zijn arm en neukt in zijn handpalm. Hij bukt zich en houdt haar gezicht in zijn handen.

Als haar ogen zo dicht bij de zijne openen, voelt het als een spectaculaire ontsnapping aan de dood, en hij kust haar met alle vreugde en opluchting dat hij nog een dag levend wakker wordt. Haar hoofd buigt zich en ze kust terug alsof ze iets cools drinkt. Hij leidt haar naar haar zijde en gaat schrijlings op haar bil zitten. Terwijl hij met de vingers haar poesje opent, sleept zijn ballen langs haar vlees, zijn schacht duwt en slijpt langs haar gladde, meegevende lippen.

Binnen valt hij van de afgrond van zijn eigen dromen. Haar lichaam slikt zijn pik met een honger die hem rauw achterlaat. Hij steekt achteruit en stoot weer diep, terwijl hij haar borst stevig vastgrijpt.

Hij rolt ruw met haar tepels terwijl hij heen en weer schommelt op zijn hurken en zijn rijpe schacht in haar met honing doordrenkte kern streelt. Zijn duim rolt over haar clitoris terwijl zijn pik heet en stabiel wordt. Tegen de tijd dat hun ademhaling hoorbaar begint te worden, vertraagt ​​hij zijn pas en trekt hij eindelijk zijn natte pik de lucht in. Hij raakt haar schouder aan en begeleidt haar op haar rug.

Hij duwt haar benen omhoog en uit elkaar. Als hij zijn brandende pik weer naar binnen duwt, leunt hij voorover om dicht bij haar gezicht te zijn. Hij houdt zijn pik binnen. Nog steeds. Er beweegt niets anders dan hun krampachtige harten en deinende kisten.

Hij knabbelt aan haar onderlip. Dan drukt hij de zijne tegen haar oor. "Kunt u dat voelen?" hij fluistert. "Jij lul?" fluistert ze terug.

"Nee." "Je bent gek. Gewoon neuken." Hij grinnikt zachtjes. 'Alsof alles nu logisch is', zegt hij tegen haar. 'Jij. Ik.

Alles. Alsof je plotseling weet dat er nooit iemand anders zal zijn. Alsof je plotseling weet dat je net thuis bent gekomen.' 'Ja, ja. Ik weet het, ik weet het,' giechelt ze bijna.

"Praat later. Fuck nu." Hij begint te lachen, maar op de een of andere manier wordt het haar zoenen. Zijn tong veegt door haar mond terwijl zijn pik weer in haar begint te wiegen.

Schommelen. Moeilijker. Glijden. Natte klap van lichamen in overleg. Hijgend en kus.

Hun gezichten draaien en schreeuwen het uit in de broze stilte. Pomp en neuk en leef en sterf. Hun lichamen hervormen zich om elkaar heen. Nieuwe plekken maken die bij elkaar passen. Neuken, beuken, malen, bijten en zuigen.

Ze beginnen samen oud te worden… en barsten plotseling uit, verdampen in een vraatzuchtige stoomstoot….

Vergelijkbare verhalen