Liefde waarin we Amend

🕑 17 minuten minuten Liefdesverhalen verhalen

Wat meer dan zes jaar geleden begon, was bijna ten einde gekomen door een slechte beslissing. Thomas Alton wachtte rustig, zittend op de bank. De televisie stond aan, maar hij schonk er geen aandacht aan. Zijn ogen staarden wezenloos naar de gordijnen voor de terrasdeuren. Hij hoorde Jane de trap op lopen.

Ze was nog steeds boos, en daar had ze een goede reden voor, ze was boos op Thom. Als om dit te bevestigen, hoorde Thom een ​​luide dreun toen Jane iets op de grond liet vallen. Thom vond dat het geen goed moment was om op te staan ​​en haar te gaan opzoeken. Hij wenste dat hij niet was gegaan. Hij wenste dat hij de tijd kon terugdraaien en besloot niet naar de stripclub te gaan.

Het was niet alsof hij er oneerlijk over was geweest, hij had haar verteld dat hij daar was geweest. Het enige in hun relatie dat ze hem had gevraagd niet te doen, had hij gedaan. Om de een of andere reden voelde hij dat hij iets te bewijzen had.

Iets om zijn vrienden te bewijzen, misschien of misschien zelfs om zichzelf te bewijzen, dat hij zijn eigen persoon was. Eigenlijk kon hij geen eerlijke reden geven om zelfs maar te gaan, behalve dat hij er in de ogen van zijn vrienden niet als een loser uit wilde zien. Er waren momenten verstreken en Thom moest aan het verleden denken, in feite de allereerste dag dat hij Jane had ontmoet. Ze hadden elkaar ontmoet op een warme zomerdag.

Als de zon was begonnen is het de laatste afdaling onder de horizon. Thom en zijn vriend Jay zagen Jane en haar toenmalige vriend Steve aan een picknicktafel zitten tijdens het festival Canada Day. Het is niet zo dat ze volkomen vreemden voor elkaar waren geweest.

Thom was Jane's klasgenoot op de middelbare school, maar afgezien van een paar gesprekken hadden ze nooit echt aandacht aan elkaar besteed. Die dag was anders. Het leek alsof er magie tussen hun blikken zat, alsof een onzichtbare kracht hen die dag bij elkaar had gebracht. Thom voelde het, en hij was er zeker van dat Jane het ook voelde, als een wederzijds onuitgesproken gevoel, en op dat moment niet mogelijk. Ze spraken over vroeger, lang vervlogen, wat ze ook hadden meegemaakt.

Thom moest zichzelf er mentaal aan herinneren niet te staren, ook al wilde zijn hart dat hij ernaar keek. Toen de festiviteiten begonnen af ​​te nemen, wist Thom dat hij snel zou moeten vertrekken, hij zou weg moeten van Jane, voordat hij uit de pas begon te lopen. Dus hij had aangekondigd dat hij zou vertrekken, en tot zijn vreugde had Jane gezegd: "Kan ik een lift naar huis krijgen?" Het was een snel antwoord, misschien een beetje te snel. Hij zei meteen: "Natuurlijk." Hij had Jane en haar vriend Steve naar huis gereden.

Steve keek haar boos aan vanaf de achterbank en Thom kon het heel goed zien vanaf de bestuurdersstoel. Thom was niet de enige die op de hoogte was dat er iets aan de hand was, net als Steve, die niets zei. Hij staarde alleen maar boos vanaf de achterbank. Toen ze bij het huis van Jane's moeder stopten, stapten Jane en Steve uit, Steve stampte weg, zonder een woord te zeggen.

Jane zei bedankt en reikte toen over de stoel naar een pen en envelop. Snel schreef ze haar nummer op de envelop en gaf die terug aan Thom. 'Bel me een keer.' zei ze verlegen en daarmee draaide ze zich om en liep de oprit op. Haar moeder en vader staarden Thom en Jane vanaf de veranda aan.

Hij zette de auto in de versnelling en reed weg. Niet zeker wat het telefoonnummer betekende. Betekende het vriendschap, of betekende het iets meer. Thom wist hoe dan ook niet zeker, het enige wat hij wist was dat er iets was in de manier waarop ze naar hem had gekeken, en de manier waarop hij naar haar keek, waardoor het onmogelijk voor hen was om alleen vrienden te zijn.

Thom pakte de envelop met het telefoonnummer erop, stopte hem in de console van zijn auto en daar bleef hij een week staan. Hij heeft haar niet gebeld. Hij glimlachte een beetje toen hij hieraan dacht, een glimlach om zijn schuldgevoel te begeleiden.

De glimlach verdween toen hij nog een klap hoorde van de trap. Hij luisterde even, in de verwachting haar voetstappen de trap af te horen komen, maar ze bleven op de bovenverdieping van hun kleine huis. Weer dacht hij terug aan het begin van hun relatie.

Ze hadden elkaar weer ontmoet, het lot zorgde ervoor dat ze dat zouden doen. Thom was er zeker van dat het het lot moest zijn, een idee waar hij voor zijn leven met Jane nooit in geloofde. Er was een week verstreken. Hij was in de verleiding gekomen haar te bellen, het was als een gedachte die zonder ophouden door zijn hoofd raasde, maar op de een of andere manier was het hem gelukt dat niet te doen. Een week later, toen de stad opnieuw haar jaarlijkse Aqua Festival hield, waren Thom en zijn vriend Jay opnieuw Jane en Steve en hun vriend Chris tegen het lijf gelopen.

Steve was meteen defensief geworden en Jane was meteen vriendelijk en glimlachend. Hoe het kwam dat Thom die avond bij hen bleef hangen, hij kon er niet zeker van zijn, misschien besloot het lot dat het een tijdje zou rijden, hij wist het niet zeker. Alles wat hij wist, was dat hij dronken was van Jane, en opnieuw voelde hij zich gedwongen om bij haar in de buurt te zijn.

Gedwongen om haar te horen spreken, gedwongen om apart van haar te zijn. Met z'n vijven verlieten ze uiteindelijk het festival op zoek naar een meer levendige sfeer. Thom stelde voor om naar een lokale Ierse pub te gaan, wat Jane meteen een geweldig idee vond, omdat ze trots was op haar Ierse afkomst. Het was daar dat de aantrekkingskracht meer was geworden dan alleen een blik, het werd wederzijds staren, maar Thom noch Jane deden een zet voor elkaar.

Ze hadden allebei moraal, ze wisten allebei dat Jane iemand had die Steve in haar leven heette. Een grens die Thom niet zou overschrijden, niet uit angst, maar uit zijn eigen persoonlijke moraal. Hij had het daarbij gelaten en keek toe hoe Jane haar portie Guinness en Smirnoff Ice dronk, totdat ze samen met Thom dronken was, en samen lachten ze en hadden veel plezier.

Ergens in de avond had Jane gevraagd: "Waarom heb je niet gebeld?" Het was een vraag die Thom niet goed wist te beantwoorden. Heeft hij de waarheid verteld? Haalde hij zijn schouders op? Hoe dan ook, hij antwoordde dat hij zich had verplicht tot actie. Als hij het van zich af schudde, betekende dat dat haar telefoonnummer niets voor hem betekende, maar dat deed het wel. En als hij ja zei, ik wilde je bellen, maar ik wist niet goed hoe je een vriend moest zijn en tegelijkertijd tot je aangetrokken was!" Hij zou haar hebben laten weten hoe hij zich voelde, en misschien heel misschien, ook al was hij twijfelde, ze zou zeggen oh ik, alhoewel we als vrienden konden rondhangen.

Dus hij antwoordde zo goed als hij kon. "Het spijt me, ik heb niet gebeld, ik heb het druk gehad, maar meestal niet Denk je dat Steve me erg leuk vindt?' Thom stelde voor om naar Steve te kijken, die druk bezig was met het naar binnen slurpen van een nieuwe fles bier. 'Steve en ik zijn niet erg close.' Jane antwoordde, haar glimlach verdween van haar gezicht. Haar blik dieper en meer gericht op Thom's gezicht.

Ik wist niet zeker wat ze met die verklaring probeerde te bereiken. Thom zei niets terug. Hij dacht niet dat ze het zei als een uitnodiging om iets te doen, maar als een kennisgeving van haar beschikbaarheid om te komen.

Er gebeurde niet veel daarna waren ze hun eigen weg gegaan, want de volgende dag had Thom besloten dat hij haar zou bellen, hij moest haar stem horen, zoals een drugsverslaafde een hit nodig heeft. Hij moest weten dat ze in orde was, van het drinken van gisteravond. Hij belde, zijn handen trilden een beetje terwijl hij het nummer draaide. Een stem in zijn hoofd suggereerde dat hij het niet moest doen, maar hij negeerde het.

Tot zijn verbazing nam een ​​overhangende Jane de telefoon op. " Hallo!" Ze zei haar stem schor en een beetje ruw. " Hoi Jane." zei Thom en voelde een ongemakkelijk gevoel in zijn maag.

" Hoi." Zei ze, haar stem klonk blij en geamuseerd. Thom wist in zijn hart dat ze blij was hem te horen. Ze spraken een tijdje, pratend over de avond ervoor.

Uiteindelijk braken ze het gesprek af en Thom dacht dat hij nooit meer iets van haar zou horen, maar toen hoorde hij wel weer van haar. De volgende dag. "Hoi, Thom." Zei ze terwijl hij de telefoon pakte en hallo zei.

Een onverklaarbaar geluk leek over hem te komen, en hij kon het niet inhouden in zijn stem. Toen, alsof er niets anders te zeggen viel, zei Jane: "Steve en ik zijn vandaag uit elkaar gegaan!" Verrast en zich bewust van de kans antwoordde Thom: "Je hebt het uitgemaakt!". "Ja, het is echt al lang voorbij. Hij wist gewoon niet hoe hij het moest accepteren dat het zo was!". Op de een of andere manier hadden ze een tijdje met elkaar gesproken en toen vroeg Thom "wil je even uitstappen." Jane nam het zonder pauze aan.

Hij had haar bij haar ouders thuis opgehaald. Opnieuw staarden haar moeder en vader naar Thom toen hij bij het huis stopte. Jane kwam de oprit af, ze zag er prachtig uit, en Thom keek naar elke beweging die ze maakte, zich niet bewust van zijn glimlach toen ze de deur opendeed en instapte. Ze reden weg en het duurde niet lang voordat ze ergens belandden. "Ik deed het niet" was het enige dat Thom uit kon krijgen, toen Jane hem naar zich toe trok om haar te kussen. Hij kuste terug en had het gevoel alsof er elektriciteit door zijn lichaam stroomde. De kus bezorgde hem binnen een seconde een erectie, maar hij liet het haar niet weten. Hij bleef haar kussen, alsof er geen morgen zou zijn. Terwijl ze achterover leunden en elkaar aanstaarden. Jane zei: "Dat wil ik al sinds ik je laatst op het festival zag!" Thom knikte hij ook, wilde dat doen. Om haar te kussen en door haar gekust te worden. Ze waren naar het huis van haar ouders gegaan, die nu naar buiten waren gegaan. Ze gingen naar de kleine woonkamer, die van Jane was. Ze huurde van haar moeder en vader. Ze gingen op een bank zitten en binnen een mum van tijd waren ze weer aan het zoenen. Zijn handen strekten zich uit en raakten haar borsten door de stof van haar hemd. Ze liet haar hand tussen zijn benen vallen, waar hij tegen zijn harde erectie wreef. Jane's shirt ging uit, haar grote borsten in Thom's handen. Hij bracht zijn gezicht naar een van haar tepels en stopte het in zijn mond, terwijl hij zijn tong erop liet likken en erop dansen. Jane knoopte zijn broek los en liet haar hand onder zijn boxershort glijden. Terwijl ze naar zijn harde, stevige lid tastten, ging hun kus door. Thom was nog nooit zo ver met een vrouw geweest. Hij had een geheim, hij was nog maagd. Het was niet iets waar hij zich per se voor schaamde, het was gewoon omdat hij nooit had geweten hoe hij verder moest gaan als het erop aankwam zijn maagdelijkheid te verliezen. "Ik ben een maagd!" had Thom gefluisterd, zijn opwinding bijna meer dan hij kon verdragen. Jane vertraagde haar wrijven en zei toen: "Echt waar!" Met een ongelovige stem. Thom kon alleen maar knikken, met het gevoel alsof ze nu iets zou gaan zeggen als "Wat is er met je aan de hand?" of "Ja klopt." maar in plaats daarvan deed ze het tegenovergestelde, ze kuste hem opnieuw, langzaam. Hem strelen, met een zachte zachte hand. Het vocht leek uit zijn penis te druppelen, terwijl zijn opwinding de overhand begon te krijgen. Jane stond op, trok al haar kleren uit en liet haar corduroy broek gracieus over haar dijen glijden. Thom keek aandachtig toe, zijn ademhaling diep en zwaar terwijl Jane haar slipje langs haar benen trok. Ze gebaarde dat Thom moest gaan staan. Het leek alsof zijn benen in rubber waren veranderd en toen trok ze zijn spijkerbroek naar beneden en verwijderde zijn boxershort. Ze hield haar hoofd omhoog en liet Thom haar weer kussen. Jane had hem dicht tegen zich aan gehouden, hij kon zijn stijve voelen, stevig tegen haar huid van haar lichaam gedrukt. Het was de mooiste tijd van zijn leven geweest. Ze zette hem weer op de bank. Jane liet zichzelf bovenop Thom klimmen, greep zijn wachtende penis en richtte die in haar. De warmte van Jane bleek meer te zijn dan hij aankon. Ze begon hem langzaam te berijden in lange diepe stoten. Thom voelde zich al klaar om zijn climax te bereiken. " Oh." Er kwam een ​​diepe kreun uit zijn keel. Nu zou hij elk moment klaarkomen. "Ik ga klaarkomen!" Thom had het uitgefluisterd, meer als een waarschuwing dan om haar te laten weten dat ze bang was dat ze zwanger zou worden. Tot zijn verbazing begon Jane hem hard en snel te berijden. Zijn handen klemden zich om haar mooie billen, terwijl zijn maagdelijke lading diep in haar een wachtende vagina uitbrak. Thom kon zich niet herinneren of hij schreeuwde of kreunde of iets zei. Hij was verdwenen in een lucht van witte wolken en zachtblauw. Hij had het gevoel gehad dat elke spier in zijn lichaam los was geworden en niet meer bestond. Het enige dat hier op deze plek was, waren Thom en Jane. Toen hij bijkwam, opende hij zijn ogen om Jane te zien glimlachen. "Ik ben blij dat je me je eerste laat zijn!" zei ze zacht. In zijn leven kon Thom zich geen andere keer herinneren dat hij zich zo levendig voelde. Terwijl hij haar naar zich toe trok en Jane omhelsde, kuste hij haar opnieuw terwijl zijn penis nu langzaam in haar zachter werd, hij realiseerde zich dat Jane zich langzaam tegen hem aan wreef. Hij kuste haar meer en hield haar steviger vast, ze begon sneller te bewegen, haar nattigheid tussen hen twee in. Toen alsof er een orkaan door haar heen was geblazen. Ook zij kwam, haar lichaam spande zich terwijl ze in zijn oor kreunde. Jane's lichaam huiverde tegen het zijne, terwijl haar orgasme werd gevolgd door een ander. Terwijl ze daar zo lang lagen en elkaar vasthielden, wist Thom dat hij verliefd was, en hij was verliefd op Jane sinds hij haar voor het eerst op het festival had gezien. Hij zei het niet tegen haar, behalve dat hij wist dat het te vroeg was om het te zeggen. Hij hield het stiekem binnen en genoot van het gezelschap van Jane, de vrouw die hem tot mannelijkheid bracht. De televisie vertoonde een advertentie voor een nieuw type work-outmachine, waarmee je binnen twee weken gegarandeerd stalen buikspieren krijgt, maar dat is niet wat hem uit zijn gedachten bracht. Het was Jane die hem riep vanaf de bovenkant van de trap. "Als je naar bed gaat, kun je ervoor zorgen dat je alle lichten uitdoet?" Thom nam even de tijd om te antwoorden en liet de gedachten aan het verleden verdwijnen in de speciale herinneringen van zijn geest. "Ja, dat zal ik doen." Hij belde terug. Nadat hij alle lichten had uitgedaan, klom hij de trap op naar de slaapkamer. Jane lag onder de dekens en las haar laatste interessante boek. Zonder een woord te zeggen kroop hij naast haar in bed nadat hij zijn kleren had uitgetrokken, zodat hij in zijn boxer bleef. Hij ging naast haar liggen en zei toen: "Het spijt me. Ik ben een klootzak." Jane trok haar gezicht uit haar boek en duwde haar bril tegen de rand van haar neus. "Je bent geen klootzak, zeker een eikel, maar geen klootzak." Jane antwoordde niet glimlachend of fronsend. "Ik denk dat ik een klootzak ben." zei Thom terwijl hij haar weer aankeek. "Ik bedoel, jij bent mijn wereld en alles wat er toe doet en ik ging en deed zoiets stoms. Het spijt me.' Jane legde haar boek neer en pakte toen zijn hand en nam het in de hare. 'Ik begrijp gewoon niet waarom je zou gaan wetende dat ik die plaatsen haat, wetende dat ik daar verkeerd denk, en wetende dat ik nooit wilde dat je er naar toe ging. Ik hou er niet van te denken dat je daar naar andere vrouwen zat te kijken, en hier ben ik thuis op je aan het wachten.' Terwijl ze sprak, voelde Thom een ​​nieuwe golf van schuld over zich heen komen. Hij wilde haar alles vertellen, over hoe hij echt niet wilde gaan, hij wilde er gewoon niet uitzien alsof hij niets te zeggen had over wat hij in zijn leven deed. Hij wilde niet het watje zijn dat naar huis ging, omdat zijn vrienden zouden denken dat hij Het probleem was of ze hem zou geloven, of Jane dat zou kunnen begrijpen, want het antwoord was nee, dat zou ze niet doen en dat had ze ook niet moeten doen, omdat hij het wel deed, en daar ging het om. Hij trok haar dicht tegen zich aan en fluisterde toen in haar oor: "Ik hou van je Jane, ik heb altijd van je gehouden en zal altijd van je houden. Er is niemand anders op deze wereld die ooit met jou zal vergelijken.' Hij kuste haar toen zacht in haar nek. Ze rook naar haar zeep, ze draaide haar hoofd naar het zijne, hij kuste haar en zij kuste terug. Thom deed het niet. t verwachtte dat ze terug zou kussen, hij verwachtte dat ze hem weg zou duwen.Zonder een woord kusten ze, hij trok de kraag van haar loszittende nachtjapon naar beneden en liet haar grote borsten naar buiten. Zachtjes streelde hij haar tepels terwijl ze eronder hard groeiden zijn vingertoppen. Ze kuste hartstochtelijk en raakte hem terug. Ze deed haar nachtjapon uit en lag nu volledig naakt voor hem. Een aanblik waar hij nooit genoeg van heeft gekregen om naar te kijken, een aanblik waarvan hij hoopt dat hij de rest van zijn leven, want zonder Jane zou er geen leven zijn. Zacht kussen in haar nek, totdat zijn mond over een van haar stevige tepels zweefde. Thom liet zijn tong er zachtjes tegenaan raken en voelde Jane's vingers in het haar op de achterkant van Thom's haar kruipen. hoofd trekken hem in de borst Teder en langzaam zoog hij haar maken De tepels groeien extreem hard onder zijn mond, Thom kuste toen in haar buik, waar hij nog steeds met zijn vrije hand over haar tepels wreef. Hij kuste zachtjes op haar dij en hield zijn hoofd iets boven Jane's vagina. Zachtjes kuste hij haar clitoris en liet zijn tong er zachtjes tegenaan likken. Een zacht gekreun ontsnapte aan Jane. Thom tilde haar benen op en spreidde ze uit elkaar. Zijn tong diep in haar natte kutje steken. Een kreun ontsnapte uit Jane's mond. Thom duwde een vinger diep in waar zijn tong had gezeten. Jane duwde zichzelf tegen zijn vinger. " Ik wil je!" Ze fluisterde het uit. Thom gleed uit zijn boxer zijn stijve klaar om Jane te nemen, gleed zichzelf diep in haar. Langzaam stotend liet hij zich zo diep als hij kon in haar duwen. Er ontsnapte weer een kreun uit haar mond. Even later kwam haar hoogtepunt, ze hield hem daarbij stevig vast. Thom voelde dat hij dichterbij kwam en begon steeds harder te duwen. "Kom voor mij, schat!" zei Jane, wetende dat Thom binnen enkele seconden klaar zou komen. "Ik wil je voelen komen, schat, kom voor mij." Even later liet Thoms lading los, diep in Jane. Jane kwam weer en voelde zijn bevrijding. Samen hijgend toen ze kwamen. Thom zei: "Ik hou van je." "Ik hou ook van jou, maar dit maakt je niet zo gemakkelijk van de haak. Je bent me iets schuldig!" antwoordde Jan. Een fractie van een seconde was Thom zeker dat hij een glimlach op haar lippen zag. "Je bent me een avondje uit schuldig!" voegde ze eraan toe, terwijl ze zich in Thoms armen liet liggen. Terwijl Jane in zijn armen sliep, luisterde Thom naar haar lange diepe ademhaling, zijn eigen ogen zwaar en vermoeid. Hij leunde naar voren en kuste haar voorhoofd en in de duisternis van hun kamer fluisterde hij: "Ik ben de gelukkigste man om jou te hebben!" Daarop ging hij liggen en ging slapen..

Vergelijkbare verhalen