Lydia en Andrew Hoofdstuk Een

Een liefdesverhaal tussen een volwassen weduwe en een mysterieuze buurman…

🕑 22 minuten minuten Liefdesverhalen verhalen

Lydia liep naar de voordeur van haar appartement met de boodschappen. Ze hield een zak boodschappen in haar hand en gebruikte de andere om haar dochter Sulama te sms'en. Ze wist niet eens wat haar overkwam. De boodschappen vielen uit haar hand en de inhoud verspreidde zich losjes over de vloer. Ze keek geschokt op en zag een lange man van middelbare leeftijd in een pint-gestreept pak.

Hij droeg een bril met een zwart montuur, was mager en had een terugwijkende haarlijn, de voorkant van zijn voorhoofd duidelijk zichtbaar, met grijze lokken afgewisseld met het natuurlijke lichtbruin van zijn resterende haar. 'Sorry. Ik moet echt kijken waar ik heen ga,' zei hij, zich voorover buigend om te helpen met het oprapen van de stukken fruit en groenten die verspreid op de betonnen overloop lagen. "Oh… het is eh… OK," glimlachte Lydia nerveus terwijl ze bukte om de resterende boodschappen op te rapen.

'Het spijt me dat we elkaar op deze manier moesten ontmoeten. Ik ben Andrew. Ik ben net verhuisd naar nummer zes.' 'Lydia. Ik woon op nummer 1. Maak je geen zorgen.

Het was leuk je te ontmoeten. Hoe dan ook, ik kan maar beter naar binnen gaan.' "Ok. Nou, misschien zie ik je nog wel een keer" Andrew glimlachte en draaide zich toen om om verder de trap op te lopen naar zijn eigen appartement. Lydia zweeg even voordat ze haar sleutels uit haar jaszak haalde en zich omdraaide om haar voordeur te openen.

'Wat een aardige man,' dacht Lydia bij zichzelf terwijl ze de sleutel omdraaide en naar binnen ging. Ze had de boodschappen nog maar net ingepakt of haar telefoon maakte een 'ping'-geluid, wat aangaf dat haar oudste dochter, Sulama, op haar eerdere sms had gereageerd. Ze liep naar de keukentafel en pakte de telefoon, drukte op een paar knoppen en opende het bericht. "Ik kom langs bij Ik kijk ernaar uit," zei ze.

Ze sloot het bericht en realiseerde zich toen dat ze haar jonge zoon Robert van school moest gaan halen. Hij was twaalf en zijn vader Gerard was de enige partner die Lydia had gehad sinds de vader van haar twee dochters, Sulama en Shaahira, bijna vijftien jaar geleden de gevangenis in was gegaan voor een brute moord. Gerard zelf was acht jaar geleden op zeventigjarige leeftijd overleden aan een hartaanval. Lydia was gewend geraakt aan haar eigen routine. Ze was vierenveertig jaar oud en zorgde nog steeds voor haar uiterlijk.

Ze had nog steeds een indrukwekkend slank figuur en zwart haar, dat tot net over haar schouders reikte. Haar gezicht toonde de lijnen van jaren waarin ze drie kinderen grotendeels alleen moest opvoeden, evenals het trauma van het verlies van twee echtgenoten. Munner bin Fareed had haar overrompeld toen ze nog maar zestien was, en kort daarna trouwden ze. Hij was Marokkaans en had romantisch, donker en mysterieus geleken. Het was echter slechts een kwestie van motten in hun huwelijk dat ze aan de ontvangende kant van zijn woedende humeur belandde.

Hij dacht er niet aan om met andere vrouwen te slapen en met de geboorte van hun twee dochters moest Lydia van hem scheiden om zichzelf en de kinderen te beschermen. Later hielp hij zijn zus haar man en minnaar te vermoorden, die achter de rug van zijn zussen een verzengende affaire hadden. Kort nadat Munner naar de gevangenis ging, wierp Gerard Meo, een rijke vijfenzestigjarige zakenman, een oogwenk op Lydia.

Ze was gevleid en hoewel ze toen pas dertig was, leek het leeftijdsverschil er niet toe te doen. Ze had Robert, voor Gerard's vroegtijdige hartaanval. Lydia pakte haar autosleutels en liep de voordeur uit. Toen ze Robert van school ophaalde en terugkeerde naar het appartement, was ze verrast om Andrew weer de trap af te zien lopen. 'O.

Hallo daar,' zwaaide hij. Lydia glimlachte terug. "Is dat je nieuwe vriendje?" vroeg Robert met een brutale glimlach. "Nee, dat is het zeker niet. Minder van je wang!" Robert lachte toen ze allebei het appartement binnengingen en Lydia deed de deur dicht.

Sulama stond buiten het appartement en belde aan. Ze had lang, donker haar. Ze was al enkele maanden zwanger van haar man Kent, de bult van haar binnenkort geboren worden al duidelijk duidelijk. "Hallo, kom binnen," zei Lydia toen ze de deur opendeed.

Sulama liep naar binnen, omhelsde haar moeder en liep naar de woonkamer, terwijl ze haar handtas op de salontafel achterliet voor haar terwijl ze zich zachtjes op de bank liet zakken. 'Ik heb koffie gezet als je wilt?' 'Bedankt mam. Dat zou geweldig zijn.' Lydia bracht twee dampende mokken door en ging naast Sulama zitten. 'Dus hoe kijken jij en Kent uit naar de geboorte?' 'Nou, hoe kun je je nu echt voorbereiden op zo'n groot evenement? We hebben luiers, hebben een plan voor als ik ga bevallen, begonnen over babynamen te praten… wat kunnen we nog meer doen?" "Weet je dat ik echt trots op je ben.

Na alles met je vader, had je de verkeerde kant op kunnen gaan. Ik ben gewoon blij dat je het geluk hebt gevonden met een man van wie je echt houdt.' Sulama tuitte haar lippen voordat ze iets zei. 'En jij, hoewel mama? Ik wil dat je gelukkig bent.

Robert zal er niet voor altijd zijn. Hij gaat het huis uit als hij ouder is en dan? Je zit op zijn plek zonder dat er iemand in de buurt is.' 'Nou, bedankt!' antwoordde Lydia met schijnverontwaardiging. 'Je begrijpt wat ik bedoel. Iedereen wordt eenzaam. Je komt niet veel buiten.

Je zou meer naar buiten moeten gaan en plezier hebben. Zijn er geen jongens waar je naar op zoek bent?' Lydia lachte. 'Wat? Wat is het? Sulama glimlachte breed. 'Dat is precies wat ik altijd tegen je zei toen je jonger was.

Shaahira was altijd de wilde. Je wilde altijd gewoon in huis rondhangen. Ik moest nieuwe en ingenieuze manieren vinden om van je af te komen zodat ik wat ruimte kon krijgen!" "Nu is het mijn beurt om te bedanken!" Sulama liet zich lachend tegen de leuning van de bank vallen.

"Hoe dan ook.. ..Ik ben nu vierenveertig. Ik ben niet bepaald een lentekip. Je hebt je hele leven voor je.

Ik heb genoeg ervaringen opgedaan om twee levens te vullen en ik wil gewoon uitrusten en het zonder gedoe doen.' Ze zaten nog een paar uur te kletsen voordat Sulama opstond om te vertrekken. 'Je hebt nu voldoende rust nodig in jouw toestand. Je wordt snel moe, dus doe het rustig aan oké?" "Kun je stoppen met je zorgen te maken mama?? Het komt wel goed met me. Ik heb Kent om alle boodschappen te doen, te koken en schoon te maken en zo, dus ik leg gewoon mijn voeten op en ontspan voor de avond".

Lydia zag haar dochter naar de voordeur lopen en deed die toen dicht toen Sulama wegging. Robert was boven in zijn kamer, aan het spelen op zijn nieuwste Xbox-game. Lydia zette de tv aan en begon een documentaire over orang-oetans te kijken. Toen dat klaar was ging ze naar boven naar zijn kamer.

"Tijd om naar bed te gaan. Je bent op dat ding geweest sinds je terugkwam van school.' Hij fronste, zette de gamecontroller nors op de grond en stond op om zich klaar te maken om naar bed te gaan. 'Welterusten.' 'Welterusten mama.' Die nacht toen Lydia in bed lag, dacht ze aan de man die ze voor de deur van het appartement had ontmoet. Hij zag eruit alsof hij ongeveer even oud was als zij en het was de eerste keer in lange, lange tijd dat ze zich een man kon herinneren die naar haar glimlachte op de manier hij deed het.

'Nee, het was gewoon niets. Hij heeft waarschijnlijk een vriendin of is getrouwd,' dacht ze voordat ze zachtjes in slaap viel. De volgende ochtend stond Lydia buiten, met de motorkap van haar roestige oude auto omhoog. Het zou niet starten.

'Misschien als ik eruitzie alsof ik onder de motorkap aan het spelen ben zonder een idee te hebben, komt iemand me misschien te hulp!' dacht ze bij zichzelf. De gedachte was nog maar net uit haar hoofd of ze hoorde een stem achter zich. "Alles goed?" Ze draaide zich om en stootte bijna haar hoofd van de motorkap. Het was André.

"Auto's! Ik wil er gewoon in en gaan. Dat ding is kapot!" Lydia reageerde gefrustreerd. Andrew legde geruststellend een hand op haar schouder.

'Hé. Waarom laat je me je niet een lift geven naar waar je ook heen gaat, zodat we je auto kunnen regelen op een minder dringend tijdstip. Ik vermoed dat je op dit moment naar je werk moet?' 'Ja. Hoe zit het met jou? Ik wil niet dat je speciale problemen krijgt en zelf te laat komt.' "De geneugten van een zelfstandige ondernemer zijn! Kom op, kom met me mee en ik zal je een lift geven." Hij draaide zich op zijn hielen om en begon in de richting van een donkerblauwe BMW te lopen.

'Heel mooi,' dacht Lydia. Andrew deed het portier voor haar open voordat ze leunde en instapte. Toen ging hij naar de andere kant en ging op de bestuurdersstoel zitten.

"Ik weet niet hoe ik je kan bedanken!" zei ze terwijl ze over de snelweg raasden. 'Nou, dat is makkelijk. Laat me je vanavond mee uit eten nemen.' Lydia voelde haar hart in haar borst bonzen. Het was zo lang geleden dat een man interesse in haar bedrijf had getoond, dat ze het gevoel had dat ze bijna was vergeten hoe ze moest reageren. "Ehm… nou ja, we kennen elkaar amper." Ze keek ingetogen naar beneden.

"Ja dat weet ik. Daarom wil ik je mee uit eten nemen.' Hij draaide zich om en glimlachte. 'Ik moet iemand hebben om op mijn zoon te passen. Ik heb een zoon van twaalf.' Andrew rolde met zijn ogen.

'Nou, dit is wat je moet doen. Ik zet je af en geef je mijn nummer. Als je interesse hebt, bel me dan, dan kan ik een tafel regelen.

Doe het rustig aan." Plotseling voelde ze de spanning afnemen. Ze glimlachte nerveus. Ze waren bijna bij de school waar ze als wiskundeleraar werkte. Toen ze daar aankwamen stopte hij de auto.

Er was een seconde pauze, voordat hij voorover boog en kuste haar zachtjes op de wang. Lydia voelde de warmte van zijn hand rusten op het naakte vlees van haar dij, net boven haar knie, terwijl hij haar kuste. Die simpele aanraking stuurde duizend pulsen van plezier naar Lydia's hersenen. Toen hij leunde Ze ging weer zitten en schuifelde zenuwachtig met haar handtas voordat ze uitstapte.

'Hé, hier is mijn nummer!' Andrew gaf haar een stukje papier door het passagiersraam. 'Bedankt. Bedankt voor de lift ook." Ze liep het pad op naar de school en draaide zich even om toen ze daar aankwam.

Hij was weg. Maar toen ze het schoolgebouw binnenliep, had ze een grijns op haar gezicht. Dat, toen ze naar buiten kwam In haar klaslokaal realiseerde Lydia zich met een kreun dat ze niet had geregeld dat ze een lift terug had gekregen.Ze haalde haar mobiel tevoorschijn. Toen tastte ze in haar zak naar het verkreukelde briefje dat Andrew haar had gegeven, met zijn nummer erop gekrabbeld. Aarzelend toetste ze het nummer in.

"Hallo, Andrew Berger aan het woord." "Hoi Andrew, hier is Lydia." Er was een moment van geschrokken verbazing aan de andere kant van de telefoon. 'Hé! Lydia. Heb je zo snel gebeld? Wat is er?' 'Nou, ik herinner me net dat ik geen lift naar huis heb.

Ik vroeg me af of we meteen na het werk konden eten?' 'Natuurlijk. Hoe laat is dat?' "Zeg half vijf?" "Ok. Ik zal er zijn. Ik kijk er nu al naar uit." Ze bracht de rest van die dag door met gedachten aan Andrew, de lange man met de bril, met dunner wordend haar.

Ze vroeg zich af wat hij van haar dacht en of ze op haar vierenveertigste al te oud werd voor dit alles. Dan zou ze glimlachen en bij zichzelf denken dat ze genoot van de gedachte aan een mannelijk gezelschap. Ze sms'te haar jongste dochter, Shaahira, met de vraag of ze 's avonds op Robert wilde passen. Lydia was dankbaar dat ze ermee instemde zonder zich af te vragen waarom. Die avond, toen ze klaar was met werken, verzamelde ze haar papieren, bundelde het in een map, hing haar handtas over haar schouder en liep naar buiten.

Andrew zat al in zijn BMW te wachten. Hij glimlachte uit het bestuurdersraam toen ze naderde en rolde het naar beneden toen ze dichtbij genoeg kwam. "Goede dag?" "Ja, niet slecht.

Je weet hoe kinderen kunnen zijn! Waar breng je me heen?" Hij glimlachte. "Je zult gewoon moeten afwachten." Enkele seconden later zat ze in de auto en reden ze weg. Lydia zag er nerveus uit toen ze haar handtas in de voetenruimte stopte. Andrew draaide zich om en keek haar even aan voordat hij zich weer op de weg concentreerde. "Alles goed?" 'Ja, natuurlijk.

Alleen een beetje nerveus, dat is alles.' "Doe niet zo. We gaan gewoon een hapje eten en een paar drankjes. Bouw het niet op in je hoofd." 'Ja, makkelijker gezegd dan gedaan,' dacht ze bij zichzelf toen ze de parkeerplaats van een groot restaurant opreden.

Ze keek naar de naam. Carpaccio's stond in grote groene neon op het bord buiten. Lydia glimlachte bij de herinnering aan de laatste keer dat ze hier met Gerry was gekomen, vijftien jaar geleden.

Het was hun eerste huwelijksverjaardag geweest en ze had zeker goede herinneringen aan die avond. Ze stapten allebei uit de auto en Lydia zag dat Andrew gekleed was in een gitzwart pak, met bijpassende glanzende zwarte schoenen. Hij stak zijn hand uit en ze pakte hem nerveus aan toen ze allebei naar de ingang liepen.

Toen ze binnenkwamen, probeerde Lydia haar gevoelens van opwinding te bedwingen. Het restaurant was enorm groot en de schemerige verlichting zorgde voor een vleugje romantiek. Een ober naderde. 'Tafel voor twee alstublieft. Geboekt voor Berger?' De ober leidde hen naar een hokje, met leren banken aan weerszijden van de tafel, met hoge muren achter elke persoon om hen wat afgelegen privacy te geven.

Ze gingen elk zitten en tilden de menu's op die op tafel waren achtergelaten. De ober liet hen in alle rust hun keuze maken. "Ik voel me echt onder gekleed voor deze plek!" Lydia grijnsde over de tafel naar Andrew. 'Maak je geen zorgen. Zoals ik al zei, het is gewoon iets te eten en een paar drankjes.' Dat 'iets eten en een paar drankjes' duurde tot 1 uur toen de eigenaar van het restaurant uiteindelijk besloot ze zo tactvol mogelijk van het terrein te trappen.

Lydia voelde dat Andrews arm zich met de hare verbond toen ze naar buiten gingen in de koude lucht. "Ik heb een hele leuke tijd gehad." "Goed. Dat was het idee. Je weet dat je een mooie vrouw bent.

Te veel vrouwen van in de veertig geven het leven gewoon op. Je hebt goed voor jezelf gezorgd….daarom ben je zo mooi!" Andrew trok Lydia tegen zich aan en slaakte een geschrokken kreet van verbazing voordat hij naar hem glimlachte. Zijn handen streelden haar nek terwijl hij dichterbij leunde en hun lippen elkaar raakten.

Teder legde hij zijn tong in haar mond en zij zoog erop, genietend van de zachte vochtigheid. Ze stopten na enkele seconden met kussen, hun gezichten raakten elkaar bijna aan. "Sorry…ik…ik weet niet wat me overkwam!" zei Andreas. "Doe niet zo gek. Ik ben in orde.

Ik ben niet van glas, weet je. Je kunt me aanraken zonder dat ik breek," glimlachte Lydia terug met een terughoudende uitdrukking. Elk van hen ontspande hun omhelzing terwijl ze zich omdraaiden, terwijl ze elkaars hand vasthielden terwijl ze de korte afstand naar de auto liepen. Tien minuten later hadden ze geparkeerd buiten het flatgebouw.

Andrew opende het bestuurdersportier en liep naar de andere kant van de auto, waar Lydia uitstapte. Ze liepen hand in hand naar de hoofddeur onderaan de trap, voordat Andrew hem met zijn sleutel opendeed. 'Ssssh! Probeer geen geluid te maken,' fluisterde Andrew terwijl hij behoedzaam de trap op stapte, terwijl Lydia's hoge hakken op hun betonnen oppervlak klakten. Ze bereikten de tweede verdieping, waar Lydia's appartement was. Er viel een ongemakkelijke pauze.

"Kom je dan binnen?" "Wil je dat ik?" 'Ja,' Lydia keek ingetogen naar beneden. Andrew bewoog zich naar haar toe en hield zachtjes haar hand even vast. 'Dan kunnen we maar beter naar binnen gaan,' fluisterde hij teder. Lydia knikte en draaide zich om naar de voordeur, trok haar sleutel eruit en draaide hem in het slot.

Toen ze binnenkwamen, liepen ze door de gang. Shaahira was al vanuit de woonkamer naar buiten gekomen om hen te begroeten. Ze gaf haar moeder een knuffel.

"Goede afspraak?" Lydia keek nerveus, draaide haar hoofd om en wierp een blik op Andrew, die achter haar stond, voordat ze zich omdraaide en antwoordde. "Ja, het was leuk," glimlachte ze op een vrijblijvende manier. Shaahira was amper de deur uitgelopen of Andrew stak zijn hand over Lydia uit en begon haar dijbeen te strelen. Ze voelde meteen een rilling van opwinding bij zijn aanraking en ze draaiden zich allebei naar elkaar toe.

Ze kon het niet helpen haar hand te laten vallen, zodat hij tussen zijn benen rustte. Ze drukte haar handpalm stevig tegen de onverzettelijke hardheid die ze daar aantrof. 'Nodig je me uit om te blijven overnachten?' vroeg Andrew tussen zuchten van plezier door. 'Eh… ja… ik denk het wel,' antwoordde Lydia aarzelend.

Hij pakte haar hand en tilde die voorzichtig op toen hij opstond van de bank. Ze liepen op hun tenen de trap op en Andrew stond op de overloop, terwijl ze Lydia's hand nog steeds vasthield terwijl ze de slaapkamerdeur opendeed, hem naar binnen leidde en hem toen achter zich sloot. Hij trok zijn jas uit en begon zijn overhemd los te knopen. 'Ga je je niet uitkleden?' hij vroeg.

"Oh…sorry…I-ik ben dit gewoon niet gewend". Hij had zijn riem al losgemaakt en trok zijn broek en boxershort uit voordat ze de knopen van haar blouse losmaakte. Hij was extreem slank, zijn bleekwitte kont was duidelijk zichtbaar in het maanlicht dat door de gordijnen drong.

Toen hij zich helemaal had uitgekleed, lag hij op het bed, op zijn rug te wachten tot Lydia klaar was met uitkleden. Hij had een bewonderende glimlach op zijn gezicht terwijl hij naar haar keek. Ze voelde een steek van zelfbewustzijn toen ze haar beha over haar schouders trok en die aan de achterkant losmaakte en toen haar slipje naar beneden trok, eruit stapte en ze op de grond liet liggen. Ze liep de paar treden naar het bed en ging toen naast hem liggen. Hij trok haar onmiddellijk naar zich toe en bijna zonder enig spoor van bewust nadenken rolde ze op haar rug.

Hij draaide zijn lichaam, zodat hij bovenop haar lag. Ze kusten en ze voelde hoe hij op haar tong zoog, zijn hand dwaalde naar beneden en drukte zachtjes tussen haar dijen, haar aansporend om ze te openen. Ze deed dat en liet hem zijn onderlichaam tussen hen rusten, terwijl ze voelde hoe zijn vingers haar schaamhaar verkennen, dat al vochtig was van een mengsel van transpiratie en de vloeistof die uit haar sijpelde als gevolg van haar toenemende staat van opwinding. Ze zuchtte diep toen ze zijn wijsvinger en wijsvinger in haar voelde knijpen. 'Oh jee,' hijgde ze tussen de kussen door.

Zijn vingers bewogen langzaam heen en weer in haar terwijl zijn duim tegen haar clit drukte en er in een cirkelvormige beweging over wreef. Haar heupen begonnen in hetzelfde ritme te bewegen als zijn vingers. Ze reikte aarzelend een hand naar beneden en greep blindelings totdat ze de dikke stevigheid van de opgezwollen schacht van spieren voelde die tussen zijn dijen naar haar toe wees. Ze duwde zijn voorhuid naar achteren, plaagde zijn beluiteinde, voordat ze naar beneden wreef en genoot van de zachte textuur van zijn noten in haar hand.

Ze kneep. Hij kreunde. Hij stopte met het kussen van haar mond, het pikken in haar nek terwijl zijn vingers haar nu glibberige natte vulva bleven peilen.

Ze voelde het bonzen van bloed door het gezwollen orgaan dat ze in haar hand hield en werd overmand door een verlangen om het in haar te voelen. "Alsjeblieft… neuk me alsjeblieft," fluisterde ze zachtjes, terwijl ze zijn pulserende pik zachtjes naar zich toe trok. Andrew stopte met haar vingeren en duwde zichzelf op zijn onderarmen. Lydia tilde haar dijen op zodat ze wijd gespreid waren, haar enkels hingen aan weerszijden van zijn heupen. Een seconde later voelde ze de warme zachtheid van zijn erectie tegen de binnenkant van haar kletsnatte kut, die stevig in haar werd geduwd.

Ze was strak. Het was acht jaar geleden dat Roberts vader Gerard was overleden. Acht lange jaren sinds ze was geneukt. Ze stak haar handen om zich heen en drukte stevig op zijn kont totdat hij zich tot aan zijn ballen in haar had begraven, totdat ze hun zachtheid tegen haar aan voelde drukken. Ze voelde en hoorde ze tegen haar aan slaan bij elke neerwaartse beweging van zijn kont tussen haar dijen.

Het duurde niet lang voordat het slaan veranderde in een nat, sissend geluid toen het gebied tussen haar benen doorweekt raakte in haar eigen vocht. Ze opende haar ogen en keek op naar Andrew. Inmiddels stootte hij krachtiger, een gestadig gekreun van matrasveren duidelijk hoorbaar naarmate hun neuken waanzinniger werd.

Zijn kaken waren stevig op elkaar geklemd, de lijnen op zijn gezicht werden dieper terwijl het zich tot een intense grimas verdraaide. Toen stopte hij, plofte op zijn rug naast haar en ademde diep. Ze kon zijn pik zien pulseren.

"Fucking hell….ik was er bijna….waarom ben je gestopt?" "Ik… ik wilde niet te snel klaarkomen." 'Laat me je helpen,' grijnsde Lydia brutaal. Ze rolde haar lichaam zodat ze naast hem lag. Toen bewoog ze zich verder langs de lengte van het bed en leunde zijwaarts naar zijn stijve toe. Ze pakte het met één hand vast en tilde het een beetje op voordat ze haar lippen om zijn geslachtsklieren wikkelde en hem tegelijkertijd aftrok. Hij hapte naar adem terwijl ze zo hard als ze kon op zijn ballen zoog en ze rond in haar mond rolde.

Een straaltje voorvocht liep van het uiteinde van zijn pik op haar vingers. Hij ademde nu diep en ze voelde elke ader in zijn schacht kloppen tegen de palm van haar hand, die al plakkerig was van haar eigen nattigheid en die van hem. Ze hief even haar hoofd op, ving een blik op zijn gezichtsuitdrukking, trok een grimas van gepijnigde gelukzaligheid en gaf hem toen een diepe keel.

Er was onmiddellijk een reactie; een verhoogde urgentie in zijn hijgen. Lydia bewoog woedend haar hoofd op en neer, terwijl ze haar hoofd rolde terwijl ze dat deed en zijn pik volledig inslikte bij elke neerwaartse beweging van haar hoofd. Omdat ze op haar zij lag, voelde ze zijn beluiteinde tegen de binnenkant van haar linkerwang drukken, waardoor deze naar buiten opbolde.

Ze begon zijn notenzak te masseren met de palm van haar rechterhand. Toen voelde ze de eerste klodder warm, bitter zaad uit hem spuiten terwijl zijn ballen in haar mond wegliepen. Ze kokhalsde even terwijl haar slikken geen gelijke tred kon houden met zijn orgasme, haar mond overvol met sperma, druppeltjes liepen over haar lippen en reikten langs zijn schacht naar zijn scrotum.

Ze bleef zuigen, bewoog haar lange zwarte haar met één hand naar achteren en glimlachte zijdelings naar hem, maar stopte alleen toen de spurten van het sperma langzamer gingen druppelen en toen helemaal stopten. Toen ze haar hoofd optilde, werden fijne filamenten van sperma en speeksel tussen haar onderlip en de helm van zijn half rechtopstaande lul geregen. Ze veegde ze met één hand opzij en veegde tegelijkertijd de druppeltjes zaad van haar kin. Nog steeds glimlachend schoof ze het bed op om naast hem te gaan liggen. Ze ademden allebei diep.

"Geef me tien minuten. Na die pijpbeurt, verdien je een goede neukbeurt." zei Andreas. Tien minuten gingen voorbij voordat Andrew zichzelf in een zittende positie ophief.

"Draai om." Lydia rolde zich op haar buik en tilde zichzelf met haar armen op van de matras. De enige waarschuwing die ze had, was dat zijn handen haar schouders stevig vasthielden om iets te kopen. Een seconde later voelde ze hoe hij haar tot aan zijn ballen vulde. "Vertraag….fuck….fucking hell…", ze worstelde om coherent te spreken terwijl zijn gehaaste fucking haar bovenlichaam naar voren duwde met elke stevige stoot van zijn kont.

Hij weigerde te luisteren en om eerlijk te zijn was Lydia blij. Hij was duidelijk vervuld van lust. Ze kon niet helder denken, verblindende kleurvlekken verschenen voor haar ogen, dansend daar terwijl haar gevoel van plezier naar een nieuw niveau werd getild. Ze wist dat ze enorm veel lawaai moest maken, naar adem snakkend en scherp jankend, maar ze had geen idee van wat ze zei of deed.

Toen voelde ze haar borstkas verstrakken en worstelde ze om haar ademhaling in stand te houden terwijl er iets in haar werd gebouwd. Het bleef opbouwen voor misschien tien seconden of zo. Toen hield ze het niet meer in. Ze slaakte een lage, diepe kreun van een dier toen een vloed van nattigheid haar ontsnapte, de binnenkant van haar dijen en zijn ballen doorweekt.

Ze stopten met neuken. Uitgeput na hun inspanningen ploften ze allebei op het bed, zij op haar buik, hij naast haar, met een arm lui over haar rug gedrapeerd. 'Dat hadden we allebei nodig,' fluisterde Andrew. "Ik wil morgenochtend meer," antwoordde Lydia, glimlachend terwijl ze in slaap viel.

Vergelijkbare verhalen