(Pirate Era) Dagboek van Anne Breckinridge deel

Anne Breckinridge's dagboek van haar reis naar de nieuwe wereld deel…

🕑 8 minuten minuten Liefdesverhalen verhalen

). Reis naar de nieuwe wereld. Het dagboek van Anne Breckinridge. Het is het jaar van onze Heer 1716 en ik woon nu in Amerika, in de koninklijke kolonie Virginia om precies te zijn.

Hoe ik hier terecht ben gekomen is een heel verhaal, en daarom heb ik het op perkament geschreven. Daarom zal ik, zonder verder oponthoud, bij het begin beginnen. In het jaar 1715 koos ik, Anne Breckinridge, dochter van een nederige koopman uit de middenklasse uit Bristol, ervoor om mijn leven voor altijd te veranderen. Ik was 19 jaar, de jongste dochter en op zoek naar een nieuw leven, een Nieuwe Wereld. Ik was ongehuwd en ik denk dat ik best in een nonnenklooster had kunnen worden geplaatst door de manier waarop mijn vader zich tegenover mij gedroeg, waardoor ik bijna nooit door de jonge jongens het hof werd gemaakt.

Ik heb donkergroene ogen en donkerzwart haar, een geschenk van mijn moeders moeder, maar dankzij mijn vaders kant ben ik kleiner van postuur. Ik stond slechts 5'5 en woog wat, ik was vrij klein, maar mijn rondingen maakten goed wat ik miste in hoogte. Het was in de lente dat ik samenzweerde om weg te lopen van mijn huis en ik was erin geslaagd genoeg geld te sparen om misschien een overtocht naar Amerika te krijgen.

Nadat ik een paar van mijn bezittingen had gebundeld en mijn groene satijnen jurk met lage hals had aangetrokken, vertrok ik naar de haven in de hoop een schipper te vinden die bereid was me mee te nemen. Ik ontdekte tot mijn ontzetting dat niemand me mee zou nemen. Ik koos er daarom voor om weg te sluipen op een van de schepen, de Alexandria.

Ik verstopte me in de onderste rompen van deze Engelse koopvaarder. Ik vond rantsoenen en stal ze toen ik ze nodig had. Ik was erin geslaagd om een ​​geïmproviseerd huis te vinden tussen een aantal vaten en grote kratten, wat bijna een perfecte veiligheid voor het blote oog was.

Ik heb me daar een tijdje verstopt; dagen waren verstreken, ik wist niet eens hoeveel er waren verstreken. Het brood was vaak oudbakken en vele uren werden in verveling doorgebracht, ik had maar één boek bij me en ik las het toen mijn eerste avontuur begon. Terwijl ik zat te lezen hoorde ik voetstappen in de romp komen en toen zag ik het licht van een lantaarn. Ik verstopte me en hoopte dat ze zouden verzamelen wat ze nodig hadden en snel op weg zouden zijn. Ze waren aan het rommelen in een ton maar hadden niet gevonden wat ze zochten, dus gingen ze verder zoeken.

De gedaante kwam dichter bij mijn positie en ik bleef roerloos zitten en ademde zwaarder. Ik maakte een flauwe beweging en het licht draaide naar me toe, mijn ogen werden groot en ik hield mijn adem in. "Wel, wat voor vlammen hebben we hier?" de man zei. Hij droeg de korte bruine broek, die zeelieden vaak zien, samen met een nogal vuil zijden overhemd.

Uit het licht leek hij een wat oudere man, in de dertig, maar gladgeschoren met bruin haar en blauwe ogen. 'Dus jij bent degene die al onze rantsoenen heeft gestolen!' De man stapte naar voren en hield de lantaarn hoger, waardoor ik volledig zichtbaar werd. "Vertel het alsjeblieft aan niemand, ik smeek je." Zei ik bijna met de vorming van tranen. Ik had geen problemen gewild, alleen maar vrij zijn van mijn familie, ik had tenslotte geprobeerd om met de kapitein te redeneren en hem te betalen voor mijn overtocht.

"Heb je geen lieve stem meid?" de man grijnsde. 'We houden niet zo van verstekelingen op ons schip.' Hij greep me met een arm en zette me op, ik was doodsbang. Hij bewoog de lantaarn op en neer terwijl hij over mijn lichaam keek en ik kon zien dat hij het leuk vond wat hij zag. "Alstublieft meneer, vertel het aan niemand." zei ik weer zielig.

"Ik zal je al mijn geld geven, ik heb 5 pond 6 pence." De man leek helemaal niet van gezicht te veranderen, zelfs niet bij het geluid van geld. Hij liet me los en zette de lantaarn op een nabijgelegen krat. "Weet je, lassie," grijnsde de man. "Je ziet niet veel mooie dames hier op zee, en het is al een hele tijd geleden dat ik gezelschap heb gehad met iemand zoals jij." Hij kwam een ​​stap dichterbij.

"Je houdt al je ponden", zei hij, "er is iets anders dat mijn stilte kan kopen." Hij greep me vast en betastte mijn linkerborst met zijn rechterhand. Ik kronkelde maar hij was te sterk. Hij bewoog zijn handen over me heen en raakte me aan waar ik nog nooit een man had gevoeld. Ik kronkelde harder.

'Nu stop je meteen, anders zeg ik tegen de kapitein.' zei hij met een vreemd zachte stem. Ik stopte met bewegen, ik wilde bijna huilen. Ik was nog nooit eerder met een man geweest, en te bedenken dat dit de man zou zijn om mijn maagdelijke knoop te doorbreken! Ik stond daar hulpeloos terwijl hij mijn grote borsten streelde, waar hij blijkbaar zin in had. Toen bewoog hij een hand langzaam naar beneden en trok mijn jurk omhoog.

Zijn hand danste toen waar nog nooit iemands hand was geweest. Ik kreunde, eerst uit angst maar toen even uit plezier. Hij stopte met strelen en nam me in beide handen en zette me op een krat. Ik zag hem zijn riem losmaken en zijn korte broek aan zijn haveloze laarzen laten zakken. Toen zag ik voor het eerst een vergroot lid van een man.

Maar hij kwam snel terug naar me toe en trok mijn jurk omhoog. Weer voelde ik hem zijn handen om mijn cilt bewegen en toen voelde ik hem zijn lange harde lid in mij steken. Hij duwde hem eerst langzaam naar binnen, ik kon zijn gezicht zien en het grote plezier dat hij kreeg door mijn warme binnenkant te voelen. Ik hield mijn adem in toen hij dieper in me duwde, hij had mijn maagdenvlies gebroken en gevoeld.

Hij glimlachte. "Ah, dus ik ben je eerste?" Hij grijnsde terwijl hij zich helemaal terugtrok en ging toen snel weer in me terug. Ik hijgde zwaar, het deed pijn, maar voelde tegelijkertijd bijna plezierig. Hij ging heen en weer met zijn heupen terwijl een van zijn handen mijn borsten greep. Ik kreunde harder toen hij zijn pas opvoerde en zijn stoten harder maakte.

Terwijl een hand mijn borst door mijn jurk kneep, voelde ik zijn andere hand mijn cilt stimuleren, ik kreunde luid. "Uhhhh Oooooo!" Ik ademde sneller, terwijl ik mijn ogen sloot en genoot van de sensaties die ik voor de eerste keer ooit voelde. Ik hoorde de man zachtjes kreunen van vreugde terwijl hij nog sneller en harder pompte. Ik was bijna buiten adem en kon nauwelijks schreeuwen om de hoeveelheid pijn en vreugde die ik voelde.

Hij bleef zijn lid een tijdje in en uit mij bewegen, hoe lang weet ik niet. Hij zou vertragen en dan versnellen, maar; toen voelde ik met een uitbarsting van harder pompen een warm gevoel in mij toen hij onmiddellijk langzamer ging lopen. Ik voelde hoe hij zijn warme zaad in mijn lichaam schoot en het voelde vreemd, maar goed. Hij pompte nog een laatste keer terwijl hij op mijn borsten instortte.

Hij bleef daar even zitten voordat hij zich losmaakte en glimlachte. Hij trok zijn broek omhoog en gespte zijn riem. "Nou meid, dat was het zeker waard.

Je hebt mijn stilte, maak je geen zorgen." Hij bewoog, pakte zijn lantaarn op en draaide zich om om me weer aan te kijken. "Morgen ben ik weer terug, ik zal je ook wat eten brengen." Hij zei. 'Bedankt dat je het aan niemand hebt verteld. Het eten komt ook goed, ik heb honger.' zei ik nog steeds zwaar ademend.

"Ha-ha-ha." De man grijnsde. "Maak je geen zorgen mevrouw, brood en water zullen niet de enige dingen zijn die je zult slikken als ik terugkom." En daarmee ging hij de trap weer op naar het dek van het schip. Ik voelde me vreemd, geschonden, maar nog steeds in de ban. Ik had nog nooit zulke gevoelens in mijn leven gehad. Ik hoopte alleen dat hij zijn woord zou houden en niets zou zeggen.

Hoewel ik me bij zijn laatste opmerking had afgevraagd wat hij bedoelde. Ik zou er snel genoeg achter komen. Maar ik was moe, het kostte me veel energie, ook al was het eigenlijk best snel gegaan. Ik waste me daarom zo goed als ik kon, ging op mijn stro palet liggen en viel in slaap…. (Het volgende deel zou beter moeten zijn met wat meer orale aandacht in het volgende segment..

Vergelijkbare verhalen