(Pirate Era) Dagboek van Anne Breckinridge deel 5

Dagboek van een donkerharige schoonheid terwijl ze over de oceaan naar de Nieuwe Wereld zwerft.…

🕑 10 minuten minuten Liefdesverhalen verhalen

(Pirate Era) Dagboek van Anne Breckinridge deel 5 De volgende dag brak aan en ik waste me in een verse bak met water en maakte me klaar voor een nieuwe dag aan boord van het schip. Ik werd geroepen om te lunchen met de officieren en de kapitein en werd toen naar mijn kamer gebracht. Ik zat inactief in mijn kamer en staarde naar bakboord vanuit mijn eenzame raam en keek naar de eindeloze golven.

De avond viel en het avondeten was hetzelfde, en toen nog een keer terug naar mijn kamer. Ik dacht dat ik misschien zou worden geroepen door Kapitein Anthrop, maar er kwam geen dagvaarding. De volgende dag was hetzelfde en vele dagen daarna. De Penance, zoals het schip van kapitein Anthrop heette, deed een inval op een ander schip, een Spaans koopvaardijschip dat op weg was naar Havana. Kapitein Anthrop wilde het Spaanse schip niet achterlaten, maar nam alles van waarde mee en liet haar bemanning haar weg vervolgen.

Er waren niet genoeg matrozen met de gevangengenomen Alexandrië op sleeptouw om een ​​nieuw schip te veroveren. Waarop ik de volgende dag na de overval en na het eten met de officieren voor de lunch in mijn kamer zat en alles toverde wat ik kon behalve de kamer waarin ik zat. Na te lang nietsdoen waagde ik de deur van mijn hut te openen en tot mijn verbazing vond ik helemaal geen schildwacht. Ik kroop door de gang en zag een deur op een kier staan ​​en hoorde stemmen van binnen komen.

'Ik vraag me af of er oorlogen zijn over de eilanden van Barbados.' zei een stem. 'Ik garandeer dat die er is, maar de Engelsen hebben ons de laatste tijd niet meer lastig gevallen.' antwoordde een ander. 'Ja, de verdomde Spanjaarden ook niet, hoewel we ze goed plunderen.' een lach weerklonk. "Inderdaad, alleen de Nederlandse schepen zijn degenen die we sparen, zo lijkt het.

De Nederlanders zouden handel drijven met de duivel zelf, daar ben ik van overtuigd." "Aye" ging een aantal stemmen op in overeenstemming en gelach. "Naast Tortuga en de Deense koloniën zouden we het moeilijk hebben om onze goederen te verkopen." 'Echt waar, maar hoeveel dansen er tot we Tortuga bereiken?' vroeg een stem. 'Als alles goed blijft, reken ik twee weken vanaf zondag.' "Ik kan niet wachten tot we in het gezegende Tortuga zijn geland, zegen alle 'Brethren of the Coast'!" 'Ja,' zei een stem gretig. 'Alle meiden van Tortuga kunnen maar beter uitkijken wanneer The Penance landt. Ik kan niet wachten om ze al mijn kennissen te laten worden.' 'Voor de rust zou ik die kleine meid juffrouw Breckenridge gelijk nemen als de kapitein niet zo beschermend tegen haar was geweest.' 'Aye, aye, ik zou haar lekker ravotten, oké.' Er volgde gelachen.

Ik kroop een beetje walgend verder toen ze mij noemden, maar ik had vernomen dat Tortuga onze volgende haven was en binnen een paar weken. Terwijl ik door de gang van de hutten liep, naderde ik de hut van de kapitein - een doodlopende weg. Terwijl ik me omdraaide om me terug te trekken uit mijn kamer stapte Kapitein Anthrop naar buiten, alleen gekleed in zijn laarzen, broek, zwaardriem en effen wit overhemd, en keek me met een eigenaardige blik aan. "Ah juffrouw Breckenridge." zei hij.

"Wat brengt je hier, zo ver weg van je hut zou ik kunnen toevoegen?" 'Ik… ik wilde u spreken, meneer.' Ik zei snel en met een oprechte glimlach: "Ik word eenzaam in mijn hut na zoveel dagen alleen maar naar buiten te gaan om te eten en drinken in uw gezelschap." Hij glimlachte en zijn gezicht lichtte op als een lamp. 'Nou, ga in ieder geval met me mee naar mijn hut, juffrouw Brechenridge.' Hij deed de deur open en ik liep de kamer in. Het scheepslogboek lag op het bureau opengebarsten en het was zichtbaar dat de inkt nauwelijks droogde van de laatste invoer.

Ik liep naar het raam dat uitkeek vanaf de achtersteven, of achter, van het schip over het water. Kapitein Anthrop sloot de deur van zijn hut en ik hoorde het duidelijke geluid van een vergrendelingsmechanisme. "Alsjeblieft kapitein Anthrop." citeerde ik "je mag me Anne noemen als je wilt." zei ik terwijl ik me naar hem omdraaide. 'Heel goed dan juffrouw Anne,' zei hij nog steeds aan de ceremonie.

Ik liep naar zijn bureau en keek naar de kaarten onder het grote scheepslogboek. Hij bewoog zich gestaag achter me en tuurde over mijn schouder, langs mijn decolleté. Het pulseerde op en neer terwijl ik mijn strakke korset inademde. Ik voelde dat hij op het punt stond me weer tegen zich aan te houden, zoals voorheen, maar om de een of andere reden schoof ik weg en gleed voor zijn bureau. Hij bleef waar hij had gestaan, terwijl ik tot zijn duidelijke ontzetting voor zijn bureau ging zitten.

'Ik wil de voorwaarden van mijn losgeld bespreken.' zei ik. Hij schrok bijna toen hij achterover leunde in zijn stoel. 'En hoe zit het met je losgeld?' zei hij verontrust.

'Nou, kapitein, niet zozeer mijn losgeld, maar wel mijn gevangenschap aan boord van dit schip.' 'Aangezien ik betwijfel of er in vele maanden, zo niet jaren, nog een familie naar me op zoek zal zijn, begrijp ik dat losgeld twijfelachtig is. Maar enige bewegingsvrijheid op het schip zou wenselijk zijn.' Ik kwam snel overeind en gleed achter zijn bureau terwijl hij begon op te staan. Uit respect voor mijn vrouwelijkheid gebaarde ik hem te blijven zitten. Dat deed hij.

"Met meer mobiliteit op het schip kan ik heen en weer gaan waar ik wil, waar ik wil. Het dek bijvoorbeeld, de keuken en natuurlijk je eigen hut." zei ik met een verleidelijke grijns. De helderheid in zijn ogen begon terug te keren. "Dit is iets om over na te denken." zei hij terwijl hij op en neer naar me keek in een felgroene jurk die mijn vorm prachtig accentueerde. Ik ging dichter naar hem toe en ik zag dat hij zich een beetje gespannen maakte.

Ik legde een hand op zijn schouder en liet die langs zijn lichaam glijden voordat ik mijn andere hand op zijn andere schouder legde. Hij keek me in de ogen en glimlachte sluw toen ik het ene been over zijn lichaam bewoog en het andere om op zijn schoot te zitten met zijn gezicht naar hem toe. Hij staarde naar mijn uitpuilende borsten die op zijn gemakkelijke starende niveau waren.

Ik reikte naar beneden, pakte mijn lange jurk en trok hem omhoog tot ik bij zijn broek was. De mode van die tijd was echt niet bevorderlijk voor dergelijke activiteiten, maar ik slaagde erin om zijn broek te voelen. Ik voelde samen met zijn linnen stof een bobbel van hemzelf.

Ik glimlachte naar hem terwijl ik zijn broek van buitenaf streelde en toen langzaam zijn broek losmaakte. Ik duwde mijn voeten een beetje omhoog om zijn broek ruimte te geven om langs zijn lichaam naar beneden te glijden, net genoeg ruimte om zijn groeiende orgaan bloot te leggen. Hij leunde zijn hoofd een beetje naar achteren en keek toen weer zwaar ademend naar voren terwijl ik zijn lid onder mijn jurk greep en het over mijn dijen en billen bewoog. Ik had die dag geen petticoat aangetrokken, want het was verschrikkelijk heet en ik had zelden gezelschap. Zijn ogen toonden verbazing toen hij de warmte van mijn vlees voelde en niet de textuur van ruches.

Ik was nat van de opwinding van liegen en poseren en het verleiden van Captain Anthrop in één keer. Ik wreef zijn nu vergrote lid langs mijn vagina naar mijn clit en toen leidde ik het in mijn roepingslippen. Ik ging langzaam op hem zitten en voelde hoe hij mijn kanaal overspoelde met elk klein beetje dat ik mijn lichaam liet zakken. Ik kreunde zachtjes, meer tegen mezelf, terwijl ik op hem ging rusten terwijl hij daar op zijn schoot zat.

Hij kreunde ook zachtjes, het voelde zo goed voor hem dat ik het kon zien. Ik duwde mezelf met mijn kleine voetjes van de vloer en reed een stukje langs zijn schacht voordat ik me op hem liet terugvallen. Ik deed dit opnieuw, maar sneller en voelde tintelingen in mijn lichaam terwijl ik versnelde. Ik legde mijn handen op zijn schouders en dat gaf me meer kracht om meer langs zijn schacht omhoog te gaan. Hij kreunde van plezier toen ik mijn rug kromde en harder op hem begon te rijden.

Mijn lichaam viel op zijn schoot en deed zijn scrotum genoeg kietelen om ervan te genieten en stimulatie toe te voegen. Hij bewoog zijn handen naar mijn borsten en legde zijn hand zo goed mogelijk op mijn shirt en stimuleerde mijn tepels voordat hij zijn handen naar mijn heupen bracht. Toen ik naar boven ging, hielp hij met zijn handen om me op zijn grote pik neer te slaan.

Ik ging helemaal naar zijn hoofd en kwam terug naar beneden om te worden gewiegd door mijn lichaam dat een climax bereikte. Ik stopte en klampte me aan hem vast en rilde bijna van plezier. Kapitein Anthrop reikte om me heen en greep mijn billen en voelde ze fel voordat hij probeerde zo min mogelijk uit zijn positie te duwen. Ik herwon mijn kalmte na een moment en ik ging hoger op zijn lid, het werd gemakkelijker gemaakt door hem vers te smeren met mijn eigen vloeistoffen.

Ik ging weer naar beneden, en nog een keer. Een keer ging ik te ver omhoog, en zijn kloppend orgaan viel tegen zijn lichaam, hij zuchtte en ik reikte snel met mijn rechterhand onder mijn jurk en leidde hem terug in mij. Hij ademde zwaar en kreunde hoorbaar terwijl ik steeds weer op en neer ging op zijn schacht.

Ik versnelde mijn bewegingen en mijn borsten trilden zelfs met alle steun die mijn jurk had. Hij bracht een hand naar mijn borsten en hield een hand op mijn heup. Toen ik naar zijn hoofd ging, verschoof ik de positie van mijn benen en spande ze om hem heen.

Daarbij spande ik mijn kanaal en lippen rond zijn kloppende orgaan en ik kon het effect op zijn gezicht zien toen hij zwaarder begon te ademen en iets achterover leunde. Ik kon zien dat hij wilde dat het tempo zou afnemen, daarom versnelde ik en ging met volle passen op zijn lid af. Helemaal naar boven en helemaal naar beneden, opnieuw en opnieuw. Toen hoorde ik zijn ademhaling intens worden en ik hoorde hem luid kreunen terwijl zijn orgaan zijn zaad in mijn toch al natte kanaal liet ontsnappen. Het was warm en ik bleef snel op hem rijden, hij kreunde harder en zijn armen werden bijna slap terwijl ik steeds maar weer verder ging.

Hij verzamelde genoeg kracht om zijn handen op mijn heupen te leggen en me af te remmen. Maar ik ging door tot hij luid zuchtte en tegen mijn borsten leunde. Toen vertraagde ik en gaf hem nog een laatste bult, van zijn pijnlijke hoofd langs zijn dikke schacht naar zijn basis. Ik zat daar een moment voordat ik rechtop ging zitten en zijn doorweekte lid van me verwijderde. Ik ging rechtop zitten en kwam overeind, kalmeerde me en liep naar de deur.

'Overweeg alstublieft mijn voorstel, kapitein Anthrop.' zei ik terwijl ik naar de hutdeur schuifelde, hem opendeed en naar mijn eigen hut vertrok… Er zal meer zijn om klaar te komen..

Vergelijkbare verhalen