Ritme en de blauwe lijn Ch 32

Soms komt de ondersteuning niet van familie.…

🕑 13 minuten minuten Liefdesverhalen verhalen

Ryan had net haar werklogboek opgeslagen toen haar telefoon ging. Ze antwoordde, in de hoop dat het nergens om een ​​last-minute verzoek was. Ze verlangde ernaar om af te ronden en weg te komen; Brody zou haar ophalen en ze zouden nog een laatste, rustig feest vieren voordat de tour en de play-offs begonnen. Het was haar begeleider, maar geluk was met haar dat het werk al gedaan was.

Opgelucht stuurde ze de bestanden en kopieerde ze naar de gedeelde schijf op het netwerk. Ze keek op de klok en kreunde; het einde van de dag leek verder weg dan daarvoor. Geërgerd trok ze de takenlijst tevoorschijn om te zien wat ze het afgelopen halfuur zou kunnen doen. Met werk om op te focussen, ging de tijd sneller; Toen ze weer de tijd controleerde, was het half zes. Eindelijk, dacht ze.

Ze logde uit bij het systeem, zette haar computer uit, pakte haar tas en vertrok. Eenmaal buiten haalde ze diep adem. Het was eindelijk lente en het was een verademing om niet tot op het bot koud te worden na een vochtige winter. Brody was nog niet aangekomen, dus haalde ze haar telefoon tevoorschijn en opende haar muziek-app.

Ze speelde met een paar ideeën, zo nu en dan op zoek naar Brody's auto. Ze vroeg zich af of ze sushi zouden gaan eten of dat Brody een nieuw restaurant had dat hij haar wilde laten zien. Het leek erop dat zijn hobby, afgezien van het kijken naar kookshows, het vinden van eetplekken was.

Hij had meer gevonden in de paar jaar dat hij bij de Caps was geweest dan Ryan in haar hele leven had gevonden. "RYAN !!" Ze draaide haar hoofd met een ruk om en zag haar vader naar haar toe sluipen. 'Wat heb je verdomme tegen Evan gezegd?' Hij doemde boven haar op.

'Hallo, pa. Het gaat goed. Jij?' 'Word niet slim met mij! Wie denk je verdomme dat je Evan zegt niet aan te geven voor de tocht?' 'Waar heb je het over? Dat heb ik hem nooit verteld!' 'Wat zei je dan in godsnaam?' Jim keek haar boos aan.

'Ik heb hem gezegd dat hij nu niet hoefde te beslissen. Ik zei hem dat hij erover moest nadenken.' "Natuurlijk deed je het." Spotte Jim. 'Het is al erg genoeg dat je je eigen leven hebt verknoeid, nu moet je het zijne verknoeien!' "Fuck you! Ik heb hem niet gezegd te stoppen en ik heb niets verknald!" Jim keek haar ongelovig aan.

'Denk je niet dat je iets verknald hebt? Heb je de laatste tijd naar jezelf gekeken? Je hebt niet eens een echte baan! Je gooit weg' 'Ik heb een echte baan! Je bent gewoon pissig dat ik' Ik doe niet iets wat je vooraf voor mij hebt goedgekeurd! " Jim klemde zijn tanden op elkaar. 'Weet je wat? Het kan me niet schelen wat je met je leven doet. Maar je zult het plan van je broer niet verpesten!' "Het is niet zijn plan, het is jouw plan!" Ryan kon zich niet herinneren wanneer ze zo boos was geweest.

"Je denkt dat het zo verdomd belangrijk is dat hij pro wordt, alleen omdat jij dat niet kon!" 'Ik wil dat je broer een toekomst heeft, godverdomme! Dat is meer dan je nu hebt! Je krijgt niet altijd een betaalde vakantie om die rotzooi te spelen die je muziek noemt.' Dat prikte, maar Ryan negeerde het. 'Ik doe wat ik wil, en dat is alles wat Evan voor zichzelf wil. Ik heb Evan niet op de een of andere manier gezegd iets te doen.' 'Je hebt niet eens geprobeerd hem tegen te houden!' Jim gooide zijn handen in de lucht. 'Er viel niets te stoppen! Hij stelde me een vraag en ik antwoordde hem. Wat moest ik in godsnaam anders doen?' 'Je had het me moeten vertellen zodra hij iets tegen je zei!' 'Waarom zou ik? Het is aan Evan.' Jim keek haar ongelovig aan.

'Evan is verdomme achttien jaar oud! Hij weet niet wat hij wil, of wat hij nodig heeft!' "Maar jij wel." Ryan sloeg haar armen voor haar over elkaar. 'Je hebt verdomme gelijk! En hij heeft geen zogenaamde hulp van jou meer nodig!' Jim deed nog een stap naar haar toe en prikte met zijn vinger naar haar. 'Ik wil niet dat je met hem praat, begrijp je me? Geen e-mail, geen telefoontjes, geen verdomde sms'jes!' Ze sloeg zijn hand weg. 'Jezus, papa, ik ben geen twaalf! Als ik met mijn broer wil praten, zal ik dat doen!' 'Wat is in godsnaam jouw probleem? Waarom kun je niet één keer doen wat je wordt opgedragen? Je broer heeft te hard gewerkt om niet professioneel te worden!' 'Dat is Evans beslissing!' 'Beslissingen? Wil je praten over beslissingen? Je leven is de ergste reeks beslissingen die ik ooit heb gezien!' Ryan kon alleen maar staren terwijl haar vader losliet. "Eerst besloot je om vrienden te worden met die slet, Lara.

Je moeder en ik waarschuwden je om niet met afval om te gaan zoals zij en nu ben je niet beter dan zij! Toen besloot je om vrienden te worden met drugsverslaafden, wat ik raden is logisch, aangezien je in de eerste plaats drugs moet gebruiken om te denken dat geluid dat je maakt muziek is, laat staan ​​dat iemand je ervoor moet betalen en 'Ryan knipperde met zijn ogen toen haar vader stopte. Ze draaide zich om en zag Brody. "Hallo." Hij glimlachte snel naar haar. "Hoi." "Jim." Brody knikte naar haar vader. "Brody." Jim's stem was gelijk, maar Ryan wist dat hij nog steeds woedend was.

Niemand zei iets gedurende een aantal ongemakkelijke seconden. Ryan stond op het punt Brody te vertellen dat ze klaar was om te vertrekken, toen haar vader sprak. 'Brody, als je ons wilt excuseren, Ryan en ik hebben het over familieproblemen.' Jim deed een stap in de richting van zijn dochter. Brody keek neer op Ryan, die zich naar haar vader wendde.

'We praten nergens over, en ik ben hiermee klaar.' Ze wendde zich tot Brody. "Ik ben klaar om te gaan." Jim pakte haar arm vast. "Ik ben nog niet klaar met jou!" "Jammer, want ik ben verdomme klaar met je!" Ryan rukte haar arm naar achteren en beende weg.

x-x-x-x "Gaat het?" Brody wachtte tot ze een paar kilometer verderop waren voordat hij iets zei. In afwachting van haar antwoord besprak hij mogelijke plannen voor de avond. Ze waren van plan uit te gaan, maar na die ontploffing met haar vader kon hij zich niet voorstellen dat ze in een restaurant wilde zitten. "Ja." Ryan knikte.

"Dus, waar wil je heen?" Brody wierp een blik op Ryan, niet vertrouwend op de gelijkmatige toon van haar stem. 'Ik dacht dat je misschien naar huis wilde gaan. We zouden kunnen bestellen.' "Waarom?" Hij trommelde met zijn vingers op het stuur terwijl ze op een lichtje wachtten. 'Ryan, je hebt net een flinke ruzie gehad met je vader.

Je bent van streek; ik dacht dat je het vanavond misschien rustig wilde houden.' "Ik ben ok." Ryan haalde zijn schouders op. 'Niet zoals het nog niet eerder is gebeurd.' 'Waarom wurg je dan je tas?' Ryan keek naar beneden en zag dat ze de riem van haar tas zo ver in haar handen had gedraaid dat haar knokkels wit waren en haar handpalmen rood. Ze schraapte haar keel.

'Het was gewoon een zware dag.' 'Ryan, Ryan, Ryan.' Hij schudde zijn hoofd. 'Ik ben niet zo dom als vroeger. Er speelt misschien geen boze muziek, maar ik merk dat je van streek bent.' "Met mij gaat het goed, ik ben" "Geef het op, lieverd." Ze zakte terug.

'Je hebt gelijk. Ik weet het niet. Ik ben woedend en van streek en weet niet wat ik moet doen.

Ik haat het.' Brody bedekte haar hand met de zijne voor de rest van de rit en wachtte tot ze weer in zijn appartement waren voordat hij iets anders zei. 'Wil je erover praten?' 'Er valt niet veel over te praten. Evan zei tegen pap dat hij geen pro wilde worden, dus het is natuurlijk allemaal mijn schuld en dus kwam papa tegen me schreeuwen en mij de schuld geven.' "Dat is belachelijk." Brody deed de deur dicht en wreef over haar schouder. Ryan liet hem haar jas aannemen. 'Papa denkt dat ik een slechte invloed heb.

Hij wil me waarschijnlijk arresteren voor het bederven van de moraal van een atleet. Je zou me nu waarschijnlijk naar huis moeten sturen; Ik zou je carrière kunnen schaden. 'Brody hing haar jas op en grinnikte terwijl hij haar in een knuffel omhelsde. Ze liet haar hoofd op zijn schouder rusten en hij voelde een deel van haar spanning wegglijden terwijl hij haar rug wreef.' Ik denk dat ik ' m veilig.

Laten we wat eten uitzoeken, oké? '' Tuurlijk. Ik heb niet zo'n honger, maar dat moet je wel zijn. '' Laat je niet naar beneden halen, Ryan. Het is niet jouw fout. Je zei het zelf: Evan is een volwassene en dit is zijn keuze.

Er is geen wet die zegt dat hij professioneel basketbal moet spelen. 'Ze spotte.' Alleen de wet van Jim Bancroft. '' Een waar jij en Evan niet langer aan onderworpen zijn. Hier, kies iets. 'Ryan keek naar het menu dat hij haar overhandigde en koos voor loempia's en pad thai.

Brody vatte dat op als een goed teken, omdat ze dacht dat ze anders misschien niets had gekozen. Niet dat hij het erg vond om voor haar te zorgen; die gedachte dwong hem even te stoppen voordat hij de bestelling belde. Hij hield ervan om voor Ryan te zorgen en kon zich niet herinneren dat hij eerder zo op een vrouw had gereageerd.

Hij plaatste de bestelling en schudde zijn hoofd toen hij de oproep beëindigde; dit was niet in kaart gebracht territorium voor hem. 'Het is hier over ongeveer een halfuur,' zei Brody terwijl hij zijn telefoon opbergte. 'Goed. Waarschijnlijk heb ik dan wel honger. 'Hij ging zitten en sloeg zijn arm om haar heen.

'Gaat het al beter met je?' Ze liet haar hoofd achterover vallen en dacht even na. Ik ben een beetje overal. Ik ben boos op papa en ik ben boos op Evan omdat hij me niet vertelde dat hij het papa vertelde. Weet je, ik kan me niet herinneren wanneer papa voor het laatst reed naar Arlington? Zo weet je dat hij is aangevinkt. ' 'Ik dacht dat het de ader was die uit zijn voorhoofd kwam en de stoom die uit zijn oren kwam.' "Dat ook." 'Ik betwijfel of Evan je expres zo zou hebben opgehangen om te drogen.

Maar als je je daardoor beter voelt, kun je mijn telefoon gebruiken om te bellen en tegen hem te schreeuwen.' Ryan beloonde hem met een flauw glimlachje. "Bedankt maar nee." 'Ik wil zeggen dat het goed komt, maar ik weet niet zeker of het juist is om te zeggen.' Ze kuste hem en rolde zich toen tegen hem op. 'Ik denk dat er verschillende gradaties zijn van' in orde '.

Ik zal het afhandelen. " Ze waren stil terwijl ze wachtten op het eten, dat binnen het beloofde halfuur opdook. Ryan begon te knabbelen aan haar pad thai, maar at al snel met meer enthousiasme en maakte het af. Na het eten zei Ryan tegen Brody dat ze moest gaan terwijl ze opruimde.

Hij schudde zijn hoofd en ze legden de restjes en de borden weg, en toen trok hij haar terug naar de woonkamer. 'Dus wat gaan we vanavond kijken? Voedsel, superhelden of exploderende gebouwen?' Vroeg Ryan. 'Ik dacht dat we misschien naar wat muziek konden luisteren.' Brody liep naar zijn iPod-dock en zette hem aan.

"Daar, hoe is dat?" Ryan luisterde een paar beats en grijnsde. 'Nancy Sinatra? Echt waar?' Brody voedde, draaide zich om en tikte op de knoppen op de iPod. "Wat is er verdomme?" Hij staarde naar de muziekspeler.

'Bax, die klootzak! Dit is zijn iPod. Ik kan dit niet geloven!' Hij scande de liedjes. "Hij wisselde met mij! Er zijn allerlei soorten van ik weet het niet, jaren zestig en zeventig easy listening onzin! Jezus, dat stomme piña colada-lied staat hier!" Ryan lachte terwijl hij verontwaardigd sputterde. 'Ik dacht dat je probeerde voor te stellen dat ik me kleed als een go-go-danseres met kniehoge laarzen.' Brody stopte en grijnsde.

'Ik denk dat je er fantastisch uit zou zien in kniehoge laarzen.' "Blijf dromen." Brody legde de aanstootgevende iPod neer, liep naar haar toe en sloeg zijn armen om haar heen. 'Oké, je begrijpt me. Ik denk dat we het zonder zullen doen. Ik dacht dat het misschien beter zou zijn als je wilde praten.' Hij drukte zijn lippen op haar voorhoofd.

'Ik denk dat je nog steeds van streek bent.' 'Ja, dat ben ik. Ik probeer het niet te zijn, maar ik ben het wel.' Ryan liet zich door hem naar de bank trekken. 'Ik zou ook van streek zijn, weet je. Je vader zei nogal belabberde dingen.' 'Ja, dat deed hij. En hij gelooft ze.' Ryan stond op en begon door de kamer te ijsberen.

'Hij denkt echt dat als Evan niet met me gepraat heeft, hij zou aangeven voor de tocht. Hij kan het niet door zijn hoofd krijgen dat Evan misschien niet wil wat hij wil.' "Ik verdedig hem niet, maar het is soms moeilijk als ouders het ene verwachten en het andere krijgen." 'Dat geef ik je, maar het is meer. Papa wil dit spul omdat hij het niet heeft gekregen.

Het is alsof hij denkt dat JT en Evan het hem verschuldigd zijn. Hij denkt dat de wereld zal vergaan als Evan geen aangifte doet voor de tocht en natuurlijk niet. Er verandert niets. " Ze vertraagde haar pas, stopte bij een raam en wendde zich toen tot hem.

'Dat is het toch? Het zal niet veranderen. Of Evan nu wel of niet verklaart voor de tocht, papa zal opstaan ​​en aan het werk gaan, en mama zal bevroren kippentaart maken voor het avondeten, en ik zal nooit enige goedkeuring van hen krijgen. Niets zal veranderen. 'Ze liep naar haar toe en plofte op de bank.' Nou, dat is een geweldige openbaring.

'Brody wreef over haar arm.' Ik wou dat ik kon zeggen dat je het bij het verkeerde eind had, maar ik denk dat je het hebt. Het spijt me. '' Het is niet jouw schuld, maar bedankt.

'Ze zweeg even.' Weet je, ik was zo blij toen je kwam opdagen. Het was fijn om te weten dat er iemand aan mijn kant stond. '' Ik help je graag verder.

'' Het spijt me dat ik je mee moet slepen in mijn familiedrama. Dat heb je niet nodig met de play-offs die eraan komen. '' Maak je geen zorgen. Over familiedrama gesproken, ik ga een extra dag op onze roadtrip nemen en Rick bezoeken. Ik wil zien hoe het met hem gaat.

Mijn ouders zeggen dat hij in orde lijkt, maar ik merk dat ze zich zorgen maken. En ik wil hem zien; Ik heb hem niet meer persoonlijk gezien sinds hij me over de scheiding vertelde. '' Dat is heel aardig van je, om de tijd te nemen.

'Ryan omhelsde hem.' Het is niet veel, maar het is alles wat ik kan doen voor nu. Misschien kan ik hem in de zomer zelfs zover krijgen dat hij hier op bezoek komt. '' Wat doe je buiten het seizoen? 'Vroeg Ryan.' Met mijn gezin leek er nooit een laagseizoen te zijn.

'' Meestal ga ik terug naar Michigan, zie familie, blijf trainen en zo. Ik dacht dat ik dit jaar meer tijd in Virginia zou doorbrengen. Met jou. 'Hij vroeg zich af wat ze daarvan zou vinden.' Echt waar? 'Ryan keek zowel verrast als tevreden.

"Dat zou geweldig zijn." 'Dat dacht ik al. Ik weet dat het moeilijk is geweest, met mijn games en je shows. Ik dacht dat het leuk zou zijn om wat tijd te hebben als het niet zo hectisch is. Misschien kun je zelfs een tijdje met mij mee terug naar Michigan .

" "Dat klinkt fantastisch." Ryan omhelsde hem weer. "Bedankt."..

Vergelijkbare verhalen