Ritme en de Blue Line Ch 30

Brody denkt erover na.…

🕑 9 minuten minuten Liefdesverhalen verhalen

Brody was stil toen hij de volgende dag in de teambus zat voor de rit naar New York, nog steeds piekerend over het zien van Ryan de avond ervoor. Dit was een relatiegebied waar hij geen ervaring mee had met de fase na het uiteenvallen. In het verleden, toen hij het uitmaakte met iemand, waren ze uit elkaar gebleven. Er waren geen verontschuldigingen.

Bax liet zich naast hem op de stoel vallen. 'Nou, je ziet eruit als een ton van de lach. Iemand schopt je hond?' 'Grappig, Bax. Ik heb geen hond.' 'Juist. Je moet je vriendin nog steeds missen.' 'Ze is mijn vriendin niet.' Niet meer, dacht hij, en de gedachte was deprimerend.

'Je hebt helemaal niet met haar gepraat?' 'Herinner je je nog het gedeelte waar ze ballistisch over me heen ging en naar buiten liep?' 'Ik dacht dat het wel zou overwaaien. Het is al meer dan een week geleden of zo, toch?' 'Jezus, je gaat dit toch niet met rust laten?' Brody schudde zijn hoofd. 'Goed, ik heb haar gisteravond gezien.

Ze verontschuldigde zich.' "En wat is er gebeurd?" 'Niets. Ze zei dat het haar speet, ik zei oké, en ze ging weg.' Bax keek hem geërgerd aan. "Weet je, heel vaak wanneer mensen uitgaan en ruzie hebben, zegt de ene persoon dat het hun spijt en de andere persoon vergeeft ze en hervatten ze het uitgaan." Brody haalde zijn schouders op. 'Ja, nou, ik weet niet of dat zal gebeuren.

Als ze boos wordt omdat ik hockey speel, is het waarschijnlijk beter als we niet weer uitgaan.' "Dus dat is het?" Brody voelde zich verdedigend. 'Wat wil je in vredesnaam van me? Ze zeurde over hoe ze sport haatte; dat is geen goed teken gezien wat ik doe voor de kost.' 'Ja, maar ze verontschuldigde zich. Ze wist dat je een atleet was. Dat is waarschijnlijk niet eens waarom ze boos was.

'' Hoe zou je dat weten? '' Ik ben vijftien jaar getrouwd. Je leert een paar dingen. Mensen zullen boos zijn op het een en ruzie maken over het andere. Tieners zijn hier meesters in, geloof me.

Ik weet nooit waarom mijn dochter ruzie heeft met haar moeder of met mij. 'Brody haalde zijn schouders op.' Denk ik. Ik moet je op je woord geloven. 'Hij was blij toen iemand over het gangpad leunde om met Bax te praten, en maakte van de pauze gebruik om zijn oordopjes in te doen en zijn iPod aan te zetten.

Brody draaide de speler om in zijn terwijl hij nadacht. Hij miste Ryan, en haar verontschuldiging versterkte het gevoel alleen maar. Ze had toegegeven dat ze boos was op haar ouders en het op hem afkeurde, dus misschien had het helemaal niets met hem te maken. Hij ging tijdens het diner met haar ouders en herinnerde zich hoe gespannen ze was geweest. Een paar keer had ze haar kaken zo stevig op elkaar geklemd dat hij dacht dat hij misschien op slot zou gaan.

Het zou niet gemakkelijk zijn geweest om haar ouders zo over haar broers te horen praten, en wees dan zo afwijzend over wat ze probeerde te doen. Hij herinnerde zich de blik op haar gezicht toen ze in de doos met haar muziekprijzen keek; het was alsof ze een klap had gekregen. Haar explosie had hem naar de maar dat had het niet moeten doen. Hij kende haar toen lang genoeg om te weten, zoals Lara had gezegd, dat Ryan de neiging had om ngs binnen. Hij had gewoon niet opgelet, en dat was niet eerlijk.

Toen hij terugkwam in Virginia, beloofde hij zichzelf dat hij Ryan zou gaan opzoeken en zijn excuses zou aanbieden, in de hoop dat wat Bax had gezegd over weer uitgaan niet uitgesloten was. The Caps verloren en hoewel hij niet tevreden was, was hij meer bezig met het zien van Ryan. De dag sleepte zich voort terwijl hij wachtte tot ze thuiskwam van haar werk. Na een ochtendtraining kwam hij thuis en sprak met zijn ouders en deed wat boodschappen, maar toen hij klaar was, was het nog vroeg in de middag. Videogames waren geen afleiding, net als het Food Network.

Het was eindelijk zes uur, en toen dwong hij zichzelf nog een kwartier te wachten om er zeker van te zijn dat ze tijd had om naar huis te gaan. Brody klopte op haar deur en wachtte, nog steeds niet zeker wat hij wilde zeggen. Hij besloot met "het spijt me" te beginnen en het van daaruit uit te breiden. Ryan deed de deur open en keek hem geschrokken aan.

'Hé, ik' begon hij, maar ze stak haar hand op en hij zag dat ze aan de lijn was. Ze herstelde zich van haar en gebaarde dat hij binnen moest komen, verontschuldigend terwijl ze terugging naar haar gesprek. 'Sorry, Evan. Dus, weet je het zeker? Je hebt tijd genoeg om over alles na te denken, je hoeft nu niet te beslissen.' Ze luisterde naar haar broer en liep door de kamer; Brody vroeg zich af wat er aan de hand was.

'Maar weet je zeker dat je het papa wilt vertellen? Je weet wat hij zal zeggen. Je kunt jezelf een hoop stress besparen.' Ze zweeg weer en lachte. 'Nou, misschien kun je hier intrekken. Lara gaat bij Trout intrekken, dus ik ga op de een of andere manier op zoek naar een kamergenoot.

Nog een pauze. 'Oké, Ev. Veel succes en rustig aan.

Ja, bedankt. Dag. 'Ze verbrak de verbinding en wreef met een hand over haar ogen voordat ze zich naar Brody wendde.' Hallo.

Sorry daarvoor. '' Geen probleem. Is alles goed met Evan? 'Ryan beet op haar lip.' Ik hoop het. Hij heeft besloten dat hij geen profbal wil spelen, en hij wil het papa eerder dan later vertellen.

'' Dat gaat toch niet zo goed overkomen? '' Zoals de spreekwoordelijke loden ballon. 'Ze liet zich op de Bank en Brody zaten ook, maar zorgden ervoor niet te dichtbij te zitten. 'Ik zei hem dat hij moest wachten en het papa later zou vertellen. Op die manier zou hij veel stress kunnen vermijden en zou hij van gedachten kunnen veranderen.

Hij zegt dat hij er zo zeker van is als hij zal krijgen, en hij wil het de komende jaren niet nep maken met papa. Hij wil nog steeds met de bal spelen en zijn studiebeurs behouden, hij wil gewoon geen prof worden. '' Het is zijn beslissing, en zoals je zei, hij zou van gedachten kunnen veranderen. 'Brody bekeek haar terwijl ze naar het plafond staarde.

Ze zag er moe en niet een beetje gestrest uit; hij vermoedde dat ze zelfs een beetje was afgevallen. 'Ik weet het. Daarom denk ik dat hij het papa niet moet vertellen. Geloof me, ik weet hoe het is als papa's plannen worden verijdeld. 'Ze zweeg even en keek hem toen aan.' Vat dit niet verkeerd op, maar wat doe je hier? Ik had de duidelijke indruk dat we klaar waren.

'' Ja, dat kan ik begrijpen. 'Hij leunde voorover en liet zijn armen op zijn knieën rusten terwijl hij probeerde zijn gedachten op een rijtje te krijgen.' Kijk, ik heb veel nagedacht. Ik ben hier niet aan gewend. 'Ryans lippen trilden op in een glimlach, maar ze zei niets over dat hij niet gewend was om na te denken, en hij was dankbaar.' Ik bedoel, vroeger, als ik iemand zag en er was een gevecht, dat was het. Vecht, ga uit elkaar, ga verder.

Voor beide mensen. "Het is een veel voorkomende progressie." 'Ja, dat is het, maar het is niet degene die ik wil. Kijk, het spijt me. Ik wist niet hoe moeilijk dat gedoe met je gezin voor je is.' Hij sloeg zijn ogen op naar de hare.

Ze haalde haar schouders op en wendde haar ogen af. 'Te moeilijk eigenlijk. Ik zou eraan gewend moeten zijn.

En het maakt niet uit, want ik had het niet op jou moeten afnemen.' 'Dat zal ik je geven, maar het is oké. Ik neem hardere klappen op het ijs.' Hij stak zijn hand uit en kneep in haar hand. "En het maakt echt uit, en ik had het moeten zien, maar ik had niet de binnenkant om je te lezen zoals Lara dat doet." Ryan glimlachte vermoeid naar hem. 'Dus ze heeft je over de muziek verteld, hè?' 'Ja, maar ik had in ieder geval moeten beseffen dat je van streek was. Kijk, Ryan, ik kan niets aan hockey doen.

Het is mijn werk en ik vind het geweldig. Ik wil dit oplossen, wat tussen ons in zit, maar ik kan' dat verander ik niet. " 'Ik weet het, en hoe vreemd het ook mag klinken als ik van mij kom, ik zou niet willen dat je dat doet.

Het is duidelijk dat je net zoveel van spelen houdt als van muziek.' Ze ontmoette zijn blik. 'Ik zou ook graag dingen willen repareren, Brody. Ik heb je echt gemist.' 'Laten we dan eens kijken hoe de dingen zijn opgelost.' Hij kwam dichter naar haar toe en sloeg een arm om haar schouders.

Ze draaide zich om en legde haar hoofd op zijn borst en ze waren een tijdje stil totdat Brody haar fiche naar boven gaf. "Heb je gegeten?" Ze dacht overduidelijk na over de vraag. "Specificeer een tijdsbestek." 'Ryan.' 'Heb ik gegeten? Nee. Ik heb geen enkele kans gehad.' "Heb je geluncht?" "Ik denk het wel. Ik herinner me dat ik op een gegeven moment een zak chips at; we waren erg druk bezig om een ​​deadline te halen." Ze lachte om zijn uitdrukking.

'Het is maar goed dat we het hebben verzonnen,' zei hij tegen haar, 'want anders zou je aan ondervoeding sterven.' "Alstublieft." Ze wierp hem een ​​gewelfde blik toe. 'Zie ik eruit alsof ik ondervoed ben?' Hij nam de tijd om haar te bekijken. 'Nee, nee ik denk het niet. Ik vind dat je er zelf best goed uitziet.' "Dat is goed om te weten." Ze dacht even na. 'Weet je, ik weet niet zeker wat er daarna gebeurt.

Ik heb nog nooit vecht-en-make-up gedaan.' Brody reageerde met een sluwe grijns. "Werkelijk?" 'Ik ben nog nooit op dat punt gekomen. Ik heb er echter over gelezen en Lara heeft af en toe ruzie gehad met Trout, dus ik ben niet helemaal onbekend met de mogelijkheden.' "Lara en Trout hebben slobkousen?" "Ja, zelfs zij hebben hun moeilijkheden." 'En hoe gaan ze om met de make-up?' "Oh, alsjeblieft. Alsof ik dat wil weten." Brody lachte en omhelsde haar weer. 'Eerlijk genoeg, ik weet ook niet zeker of ik het ook wil weten.

Dus, heb je plannen voor vanavond?' "Nee. Ik was een beetje verslagen en Lara is weg. Ik dacht dat ik wat ijs zou halen en het een dag zou kunnen noemen." "Hmmm.

Ik vraag me af wat ik kan maken om ijs te verslaan." "Het is muntchocolade." Brody deed alsof hij zich concentreerde. 'Dat is een moeilijke. Ik heb misschien een kans tegen een rotsachtige weg, maar ik weet het niet.' Ryan keek hem nu ernstig aan. 'Hoe graag ik ook van ijs hou, ik ben liever bij jou.' 'Nou, het is je geluksavond, Ryan Bancroft.' Hij grijnsde en liet zijn lippen naar de hare zakken. 'Jij krijgt ijs en ik.' 'Ik denk dat ik dan allemaal vergeven ben?' "Hangt ervan af wat je mij met het ijs laat doen."..

Vergelijkbare verhalen