Cold Passion

Een regenachtige nacht wordt heet.…

🕑 11 minuten minuten Monster seks verhalen

De nacht was ijskoud en een eenzame vrouw versnelde het tempo. Ze was doorweekt en haar hakken klikten over het natte asfalt terwijl ze door het zwart tuurde. Toch stond de donkere man achter. Langzaam, geleidelijk, begon hij zijn achterstand in te halen.

Rennen was geen optie, tenzij haar sinistere achtervolger leed aan een even slopende zaak van astma. Ze sloeg een hoek om. De maan was bijna verborgen achter de wolken en de straatlantaarns bereikten het steegje niet meer, maar ze zette door.

Zou hij opnieuw volgen, zoals hij eerder had gedaan? Een klamme hand greep nog steeds de dode telefoon vast. De batterijen waren allang op en het bood nu weinig comfort. Nog een blik over haar schouder en de man was nergens te bekennen.

Zij rende. Onmiddellijk protesteerden haar longen, haar keel ratelde terwijl ze naar adem hapte, maar ze rende. Metaal, een draadgaas kwam plotseling in zicht en haar vingers trokken tevergeefs naar het hek. Stil, ze moest stil zijn, het was donker dat hij niet zou volgen, hij zou niet eens zien.

Een klik kwam van achteren. Er was geen tijd om te reageren, de loop duwde al in haar achterhoofd. 'Kostbaarheden', zei de norse stem. 'Nu.'.

Er kwamen snel ondiepe ademhalingen, maar geen stem. 'Nu!' zei de man. 'Draai je om, stomme trut, wil je dood of zoiets?'. Ze rukte haar vingers weg van de draden. 'Moet je zien.

Wat doet een stijlvolle vogel zoals jij hier helemaal alleen? '. Zeuren was het enige antwoord dat ze kon opbrengen. 'Jurk ziet er duur uit. Vertel je wat, en hoe overhandig je het ook.

' Met grote ogen en trillende lippen schudde ze haar hoofd en stak met trillende handen zilveren en glanzende stenen op, een aanbod van vrede. 'Was dat… was dat een nee?' de vraag klonk in haar oren en de stem kwam terug. 'Helpen!' ze schreeuwde. Hij schudde zijn hoofd.

'Ik denk het niet', was hij kalm, maar de woorden maakten haar nog erger dan de regen. 'Hij-'. Hij pakte haar gezicht vast en sloeg zijn handpalm tegen haar lippen. 'Arme, verloren vogeltje, zo dichtbij en toch zo ver van huis.'.

Er was een scheurtje in de stof. Ze kon niet schreeuwen. Haar hand werd van haar lichaam weggedrukt.

Ze kon het niet laten. Een plof, vanuit haar ooghoek zag ze een gloeiende letter 'm' op een nabijgelegen muur, daarna een flits van paarse spandex in het donker en hoorde… een nieuwe stem. 'Ik betwijfel of de dame al van plan was geweest om haar mooie kledingstukken te verscheuren.' De man draaide zich om. Op een gehavende afvalcontainer zat een mager vrouwelijk figuur, gekleed in een strakke catsuit.

Ondanks de kou waren haar armen en decolleté bloot en dat gold ook voor haar hoofd, met uitzondering van een klein, nauwelijks verhullend masker. Haar lange zwarte haar druppelde in de regen en plakte aan haar wangen en armen, maar ze leek vastbesloten het te negeren. De man gromde. 'Reptilica!' hij wees met een beschuldigende vinger.

'Hoe durf je je weer met onze zaken te bemoeien! Dokter Prostratator zal uw brutaliteit niet veel langer verdragen! '. 'Mijn bloed wordt koud van angst', zei ze met een scheve glimlach. 'Stilte!' hij hief zijn pistool. 'Mmph!' de jonkvrouw probeerde een zinloze waarschuwing.

Drie keer weerkaatste een oorverdovende knal door de steeg en overstemde het gedempte geschreeuw van de vrouw. Er klonken drie rammelende geluiden toen de kogels op het natte beton vielen. 'Wat een sssorry-voorstelling,' schudde Reptilica haar hoofd.

Van waar de kogels haar bleke vlees hadden geraakt, verspreidden smaragdgroene schubben zich over haar lichaam, glanzend in het vervaagde maanlicht. Het botste vreselijk met het felle paars van haar kostuum. Haar glimlach werd breder en uiteindelijk ontvouwde zich een paar donkere vleugels op haar rug.

De man richtte het pistool op zijn gevangene. 'Oké, oké!' hij schreeuwde. 'Zeer indrukwekkend. Maak nu een wandeling of ik blaas haar hersens uit.

'. De reptielachtige kaak viel uiteen, het licht glinsterde uit witte, scherpe tanden en plotseling schoot er iets bleek uit. De tong bewoog als een roze vlek.

Het wikkelde zich om het pistool voordat de dader had verwerkt wat hij zag. Het wapen raakte de grond met een plons en een gekletter. Een seconde later struikelde de eigenaar over zijn eigen voeten terwijl hij probeerde te vluchten. 'Ik bedenk dat u geen schade lijdt', benaderde Reptilica het verwarde potentiële slachtoffer.

'Ik… het gaat best, dank je. Je hebt me gered, ik kan het niet geloven, ik- ahh! '. Ze was nu dichtbij genoeg om het reptielachtige gelaat van haar redder te onderscheiden en sprong reflexmatig terug.

De smaragdgroene kenmerken zijn gehard. 'Heel erg bedankt,' maar ze bleef achteruitgaan. 'Wil je hem niet achterna gaan?'. Reptilica slaakte een gelaten zucht.

'Constable Boezem en zijn mannen wachten op de jongen aan het einde van de steeg.' 'Hé, je zei de' s 'normaal.'. 'Ik heb mijn honger naar theater verloren. Blijf uit donkere straten. Ah, er is nu de agent.

'. De vrouw draaide zich om en zag een vriendelijke man in een lange trenchcoat met een deken aankomen. 'Wacht, heb je gebeld?' begon ze, maar haar geschubde redder was in het donker van de nacht verdwenen. Tegen de tijd dat Reptilica op het dak van een hoge wolkenkrabber landde, was de regen nog erger geworden.

'Ik weet dat je volgt, ik zag je bordje,' zei ze tegen het lege dak. 'Ik ben gekomen, zodat je jezelf nu kunt laten zien'. Er was een poefrook en een slank figuur kwam het gebouw op.

Hij droeg een felroze driedelig pak, dat op wonderbaarlijke wijze droog bleef. 'Reptilica', hij maakte een kleine buiging. 'Dhr.

Mystik, 'begroette ze hem. 'Uitstekend werk daar beneden, zeer professioneel en de verdwijnende act was een leuke touch.' 'Ze rende bijna van me weg.'. 'Nou, je moest haar je goede kanten laten zien, je kunt haar nauwelijks de schuld geven.' Op de een of andere manier sloot de kloof tussen hen, hoewel Reptilica had gezworen dat Mystik niet was bewogen, zelfs niet was verdwenen. Hij nam haar natte, groene hand in zijn eigen warme hand.

Zijn huid was schoon, donker en droog en zag er zacht uit, maar Reptilica voelde het nauwelijks door haar schubben. 'Laten we je uit deze kou halen,' zei hij. 'Ik kom nooit uit de kou', glimlachte ze vreselijk. Nog een poef en ze verschenen weer twintig voet lager in de ruime slaapkamer van het penthouse. De verlichting was rood en intens.

Mahagony en fluweel, een enorm hartvormig bed stond centraal. 'Je hebt opnieuw ingericht?'. 'Goedkeuren?' gebaarde hij groots. 'Eh,' haalde ze haar schouders op. 'Misschien moet je het gewoon proberen', splitste een manische grijns zijn prettige trekken.

Het rood glinsterde van zijn kale hoofd. 'Ik moet hier wel uitkomen,' klopte ze op haar doorweekte pak. 'Dat is de juiste mentaliteit. Laat natte spandex gewoon vallen in de daarvoor bestemde mand, 'bewoog hij en legde zijn hand op Reptilica's heup.

Met razendsnelle reflexen ving ze het op, haar hand een klauw. 'Voorzichtig, ik bijt.'. 'Dat weet ik zeker,' keek hij naar haar uiterlijk. 'Dus hoelang blijf je zo sssnake-achtig?'. 'Een paar uur, denk ik.

Dit is mijn natuurlijke vorm, dus ik kan het gemakkelijk aannemen. Mens worden, vergt wat meer inspanning. '. 'Interessant, wil je me iets meer van je… vorm laten zien?'. Toen ze niet reageerde, ging Mystik verder: 'Goed, ik begin, dan' lachte hij en begon zijn das los te maken.

'Of misschien begin ik toch nog' scheurde ze in het duur uitziende pak dat het moeiteloos versnipperde en zijn borst blootlegde. 'Ooh, iemand is woest vanavond. Heeft het enge monster een klein meisje bang gemaakt? '.

Ze pakte hem bij zijn schouders en dreef hem terug tot ze de muur raakten. 'Ik weet het niet. Ben ik? '. Ze trok de resten van zijn jasje los. Mystik was mager als een hark, maar er zat kracht in zijn stugge ebbenhouten frame, hoewel niets vergeleken met dat van Reptilica.

Ze boog zich voorover om een ​​kus te geven, maar Mystik was verdwenen in een rookwolk. 'Nauwelijks!' schreeuwde hij uit het bed. De rest van zijn pak was in het niets verdwenen en hij sprong op en neer op het extra grote matras in een klein roze slipje voor mannen. Een groene en paarse waas schoot door de kamer en ze zat op hem en drukte hem vast. 'Je bent ongrijpbaar.'.

'Ik ga nergens heen', likte hij zijn lippen. Haar tong schoot naar buiten en wikkelde zich om de zijne en ze trok hem omhoog en tilde hem met één hand op. Gretig liet ze zijn warmte in haar stromen, voordat ze hem met een zweepachtig geluid uit de kus losliet.

'Deze zien er strak uit', grote gele ogen keken naar zijn bobbel. 'De jouwe ook,' pakte hij haar keiharde billen. Haar vleugels ontspruiten had het catsuit beschadigd en Mystiks vingers volgden de lijn waar de spandex eindigde en haar schubben begonnen. 'Het ziet er leuk uit, misschien een beetje te verhullend', knipte hij met zijn vingers en onmiddellijk bevond Reptilica zich in een kanten set zwarte lingerie.

' 'Die zijn niet van mij.'. 'Nee, die van jou zijn nat en in de mand.' Hij stak haar hand uit naar haar paradoxale borsten, maar ze bewoog naar de zijkant, pakte zijn arm en draaide hem rond, zodat hij plotseling bovenop lag. Reptilica zat op haar vleugels en stond oog in oog met de raadselachtige imp. Ze liep met een klauw over zijn opgewonden mannelijkheid en was blij om de onverstoorbare showman te horen jammeren onder haar aanraking.

'Het lijkt erop dat dit kleine meisje gek is op monsters', rukte ze achteloos zijn slipje uit. 'Busted', pakte hij haar stevige, grote tieten vast en perste hem door de beha. Ze pakte hem bij de schacht vast en trok eraan, terwijl hij het trilde en trilde, kronkelend in haar greep. 'Makkelijk daar,' zijn andere hand streelde en onbuigzame wang en veegde natte strengen donker haar weg. 'Opgewonden?'.

Hij stak haar borst waar in haar menselijke vorm een ​​tepel zou zijn geweest en met een magisch krakend geluid brandde de beha weg in rookloze roze vlammen. 'Je bent prachtig', zei hij terwijl zijn handen haar rondingen verkenden, een glimp van fascinatie in zijn donkere ogen. 'Wat voel je als ik je vorm streel, Draconian?'. Zijn hand lag op haar dij en dwaalde omhoog. 'Hangt ervan af wat je bent… streelt', pakte ze zijn arm en leidde hem naar haar geslacht.

Onder haar slipje voelde hij de harde buitenste schubben, maar ook een nat, zacht centrum. Vocht sijpelde door de stof op zijn handen en Mystik slikte en nam even de tijd om zich te verzamelen voordat de vlammen haar onderkleding opslokten. Met zijn vingers ontdekte hij dat viridian schubben in roze vlees veranderden. De lippen gingen gretig uit elkaar en Reptilica kreunde gelukzalig terwijl hij dieper duwde.

Toen aarzelde hij, even verbaasd. Hoewel hij binnen was gekomen, zijn vingers druipend van de sappen van Reptilica, was ze koud, zelfs van binnen. Elke warmte was van Mystik zelf gekomen, ook al hadden ze gekust.

Ze liet zijn hand los alsof ze verwachtte dat hij zou proberen zich terug te trekken. 'Dit ben ik', klonk haar stem nu zacht. De hand trok zich terug van haar geslacht. 'Ik begrijp het', vond hij haar ogen met die van hem.

'En ik accepteer.'. Hij kwam dichterbij en zijn lid streek tegen de glinsterende, natte schubben. 'Zul je?'. Ze knikte verwoed en stak haar bekken in.

Mystik kwam haar krachtig binnen. Reptilica liet de spanning in haar vleugels los en het paar viel terug op de matras. De warmte verspreidde zich in haar terwijl golven van genot over beide heen spoelden. Ze trok de man dicht, omhulde hem stevig met sterke armen en lange benen en donkere vleugels en zonk weg in een kus.

Mystik was omsingeld, maar zijn innerlijk vuur brandde heet en helder en hij stootte keer op keer, extase die de duisternis en de kou uit zijn gedachten en uit de hare verdreef. Sneller en sneller sloegen hun lichamen in elkaar, onmenselijke kracht achter elke slag. Mystik vocht om te voorkomen dat hij uitbarstte, terwijl zijn lichaam schudde, wond en gespannen. Bijna, bijna, het geschreeuw van Reptilica kwam sneller en sneller.

Hij klemde zijn tanden op elkaar, zijn handen grijpen en draaien smaragdgroene borsten, haar sterke dijen klemden zich om zijn middel. 'Ja! Ja!'. Verteerd door een sensatiebui, waren ze er een voor een explosieve release. Ze spreidde haar vleugels met geweld, haar laatste stoot klopte Mystik bijna door de kamer, maar hij bleef staan, overspoeld door magische vlammen, een derde oog brandde op zijn voorhoofd en gloeide van kracht, hij schreeuwde met de stem van duizend triomfantelijke zielen als Siste Reptilica diep en laag. Hun oerschreeuwen weergalmden nog steeds door de kamer, toen Mystik was weggerold en de twee naast elkaar lagen.

Hun glimlach was blij en uitgeput, zijn been was om het hare gekruld en Reptilica streelde lui over zijn kale hoofd. De monsters keken elkaar aan en kusten en wisten dat ze hier geen monsters waren.

Vergelijkbare verhalen