De Beckwith-affaire hoofdstuk 4

🕑 16 minuten minuten Rechte seks verhalen

7 augustus, 8:00 uur Los Angeles. 'Maggie, ik wil even doornemen wat we tot nu toe hebben,' zei ik. "Beckey heeft een magazijn waar ze poppen importeert die gevuld zijn met pure cocaïne uit Bolivia. Deze poppen gaan niet door de douane en worden geleverd in kleine pakketjes en waarschijnlijk op verschillende locaties. We weten niet hoe het geld wordt overgemaakt, maar het is waarschijnlijk helemaal contant, en waarschijnlijk op hetzelfde moment dat de poppen worden opgehaald, naar het schip worden overgebracht.".

"Alan is naar Mexico gegaan met iets dat Beckey wil," zei Maggie, "en waarschijnlijk geld, en veel.". "Daar ben ik het mee eens. Nu is de vraag, willen we nog meer bij deze zaak betrokken worden? Ons leven zou in gevaar kunnen komen als de Colombianen erbij betrokken raken. Aan de andere kant ben ik benieuwd naar de dood van meneer Beckwith. Het is mogelijk hij werd vermoord en van die klif gegooid.

Waarom?". 'Ik weet het niet. Misschien stond hij in de weg,' zei ze. "Juist, maar op wiens manier? Ik denk dat ik in het Beckwith-huis moet komen en rond moet kijken.". Bel de Grand Velas en zorg dat Alan daar blijft.

Zodra dat is bevestigd, kunnen we Beckey op elk moment inlichten en onze handen wassen van deze zaak, maar daar ben ik nog niet helemaal klaar voor." Ik ging naar mijn kantoor en belde Beckey en vroeg of ze me kon ontmoeten voor het diner dat nacht. Ze stemde toe en we waren van plan om elkaar om half acht te ontmoeten. Ik hoorde Maggie aan de telefoon, maar lette niet op.

Na een paar minuten kwam Maggie naar mijn deur. "Er is geen Alan Jankowski die in de Grand Velas verblijft", zei ze. zei.

"Geweldig, mompelde ik, "Betekent dat dat hij naar een ander hotel is gegaan of een valse naam gebruikt?". Ik zat daar even na te denken en besloot toen dat ik naar Puerto Vallarta moest. Om zeven uur stond ik verderop in de straat van het Beckwith-huis geparkeerd. Ik keek toe hoe Beckey wegreed, toen rondreed naar de steeg achter het landhuis en over de muur klom. Ik nam aan dat er ergens een bediende in de buurt zou zijn, dus ik liep om het huis heen om te proberen hem te lokaliseren.

Ik vond hem in de keuken, klaarblijkelijk zijn eten aan het klaarmaken. Ik ging terug naar de achterkant van het huis en plukte een slot in de woonkamer. Ik wist niet wat ik zocht, dus begon ik maar door kasten en lades te bladeren.

Er was niet veel in de woonkamer, dus ik ging snel de studeerkamer in. Na een paar minuten opende ik een la en vond een foto die me bekend voorkwam. Ik realiseerde me dat het degene was die ontbrak op de schoorsteenmantel in de woonkamer. Ik bekeek het aandachtig en herkende Alan op de achtergrond.

Dus Alan kende Randall Beckwith voordat hij stierf! Ik was bang dat ik bijna geen tijd meer had, dus verliet ik de manier waarop ik binnenkwam. Ik belde Beckey terwijl ik wegreed en vertelde haar dat ik wat later zou zijn, maar ik had nieuws voor haar. In het restaurant vertelde ik haar dat ik Alan naar Mexico had gevolgd, maar het pad werd koud en ik kon hier niets meer doen. Zonder aarzelen zei ze dat ik naar P.V. en zij zou de reis betalen.

Toen bedacht ze zich en zei dat ze met mij meeging. Ik probeerde haar uit het hoofd te praten, maar ze drong aan. Ik heb Maggie laten reserveren om zo snel mogelijk te vertrekken. Beckey wilde in het Grand Velas blijven, maar er bleek maar één kamer beschikbaar te zijn.

Ik belde haar en ze zei dat dat perfect was, dus Maggie reserveerde ook de kamer. Ik zei tegen Beckey dat ik haar een vermomming moest geven. We kunnen het risico niet nemen dat Alan haar ziet voordat we hem zien. 8 augustus, 7.00 uur We ontmoetten elkaar op het vliegveld en stapten samen in het vliegtuig.

We zaten in First Class, maar omdat we last minute afspraken hadden gemaakt waren onze stoelen niet bij elkaar. Beckey was echter zeer overtuigend en overtuigde een man om met haar van stoel te wisselen. Ik twijfelde of ik haar zou vertellen wat ik wist over de cocaïne. Als ze wist dat ik het wist, zou ze dan eerlijk zijn en me alles vertellen, of zou ik gewoon mijn eigen doodvonnis tekenen.

Ik had het gevoel dat ik het haar waarschijnlijk op een gegeven moment zou vertellen, maar besloot dat dit niet het moment was. Ik besloot echter haar reactie te testen toen ik haar vertelde dat ik wist van haar andere magazijn. 'Beckey, waarom heb je me niet verteld over het pakhuis bij de haven?' Ik vroeg.

Ze keek me snel aan. "Welk magazijn, ik weet niet waar je het over hebt.". "Beckey, ik wil dat je eerlijk tegen me bent, het zal dit onderzoek een stuk makkelijker maken en je zult veel sneller krijgen wat je zoekt.".

'Ik ben eerlijk tegen je, ik weet niets over een ander magazijn,' zei ze. "Ok, ik geloof je op je woord. Het magazijn is leeg, misschien wordt het niet gebruikt," zei ik.

'Geef me gewoon het adres en ik zal ernaar kijken als ik terug ben,' zei ze beslist. Ik wist niet of ik haar moest geloven of niet. Ik besloot dat het het beste zou zijn om aan te nemen dat ze het wist. Ik kon geen andere reden bedenken waarom Alan zo belangrijk voor haar zou zijn. We landden in Puerto Vallarta, maar in plaats van een taxi naar de Grand Velas in Nuevo Vallarta te nemen, liet ik de chauffeur naar het zuiden rijden en ons naar de oude stad brengen.

Beckey vroeg waarom we niet naar het hotel gingen, en ik zei dat ik haar eerst iets wilde laten zien. We reden door de stad en kwamen bij de Esplanade. Puerto Vallarta heeft veel beelden langs de strandstoep door dat deel van de stad, en ze zijn interessant om te zien. Beckey werd stil en concentreerde zich op de beelden terwijl we langsreden.

Al snel kwamen we in de oude stad. Er zijn veel kleine kraampjes in de buurt die alles verkopen wat je maar kunt bedenken. Er zijn overal taxi's, dus we stapten uit en lieten de taxi gaan. We liepen langs de kraampjes en keken naar alles wat ze te koop hadden, en telkens als een van de wandelende verkopers naar me toe kwam om sieraden en dergelijke te verkopen, kreeg ik een paar dollar voor ze, maar ik nam niets van ze aan.

Er loopt een rivier door dat deel van de stad met een luxe restaurant ernaast. We stopten en hadden een lekkere lunch; het was zelfs een beetje romantisch. Toen was het tijd om weer aan de slag te gaan. We gingen naar een taxi en onderhandelden over de prijs om ons naar Nuevo Vallarta te brengen, stemden toen in en stapten in de taxi. Ik had Beckey een zwarte pruik gegeven en een mondstuk dat het uiterlijk van haar boventanden veranderde.

Ze droeg ook een zonnebril. Toen we bij het hotel aankwamen, liet ik haar in de lobby gaan zitten en haar ogen openhouden terwijl ik incheckte. Ik checkte in als meneer en mevrouw Robert Eyestone.

De enige kamer die op korte termijn beschikbaar was, was een van de Penthouse-suites. Ik zou van de kamer genieten als ik daar enige tijd mocht doorbrengen, maar ik wist niet zeker of Beckey met mij naar bed ging een goed idee was. Ik gebaarde haar te volgen en we namen de lift naar de bovenste verdieping. Er waren 4 torens in het hotel en elk had een penthouse-suite op de bovenste verdieping. We pakten de suite uit en checkten uit.

De patio was erg groot en had een grote jacuzzi, waarschijnlijk groot genoeg voor 10 personen. Ik ontdekte dat de bank een slaper was en bood aan om daar te slapen. Beckey sloeg haar armen om mijn nek en kuste me op de lippen.

'Waarom zou je niet met me naar bed willen?' vroeg ze met een plagende glimlach op haar gezicht. Ze kuste me opnieuw en drukte haar lichaam tegen me aan. Mijn opwinding was vrijwel onmiddellijk.

Ondanks mijn beter oordeel merkte ik dat mijn handen langs haar rug naar haar kont gleden. Ze droeg een pantalon en stapte over mijn been en begon haar kruis tegen mijn dijbeen te drukken. 'Beckey, moeten we niet aan de slag om Alan te vinden?' vroeg ik terwijl ze haar vrouwelijkheid tegen mijn dij drukte en mijn nek kuste. Ik had geen wilskracht en als ze zei dat Alan kon wachten, dan zou hij wachten.

Het bleek dat Beckey het gevoel had dat Alan kon wachten. We begonnen elkaar snel uit te kleden terwijl we midden in de kamer stonden. Onze kleren kwamen op verschillende meubels terecht en toen we allebei naakt waren tilde ik haar op en droeg haar naar het bed. Ik legde haar naast het bed, draaide haar rug naar mij toe en reikte om haar heen, streelde haar borsten en kuste haar nek.

Ze begon te kreunen en drukte haar kont tegen me aan. Ik spreidde mijn benen en boog ze een beetje en begon mijn stijve pik op en neer te schuiven tussen haar kontwangen. Ze leunde met haar hoofd tegen mijn schouder en kreunde terwijl ze mijn handen in haar borsten drukte. Ik boog haar over het bed, hield haar benen recht, en ging op mijn knieën zitten. Ik likte en kuste haar kontwangen en kwam langzaam dichter bij haar glinsterende kutje.

Hoe dichterbij ik kwam, hoe luider ze kreunde. Toen ik mijn tong tussen haar glibberige plooien liet glijden, begonnen haar orgasmes. Ik bleef een tijdje aan haar kutje likken en zuigen, en toen stond ik op en schoof mijn pik tussen haar lippen en duwde hem langzaam helemaal naar binnen. Ik stond daar, mijn kontspieren spanden zich en werden losser terwijl ik langzaam in en uit duwde van haar druipende kutje. Ik versnelde het tempo totdat Beckey vooruit en achteruit bewoog door de kracht van mijn stoten.

Het geluid van haar orgasmes weergalmde van de muren terwijl ik haar keer op keer liet klaarkomen. Terwijl ik naar beneden keek en mijn pik zag verdwijnen en weer verschijnen, merkte ik ook dat haar kontgaatje er erg uitnodigend uitzag. Ik trok en strekte mijn benen en drukte de eikel van mijn pik tegen haar kontgaatje.

Ze maakte geen beweging of commentaar, dus ik duwde het hoofd naar binnen en stopte om haar reactie te krijgen. Ze duwde haar kont tegen me aan en mijn hele lengte verdween in haar. Ik begon langzaam haar kont te neuken en het duurde niet lang voordat ik haar hard beukte. Ze kreunde maar had geen orgasme, dus reikte ik om haar heen en begon haar clit te masseren.

Het orgasme was onmiddellijk en ik ging hiermee door tot een minuut later, toen ik mijn lading diep in haar kont begon te spuiten. Beckey trok zich terug en ging op het bed zitten, draaide zich om en ging op me zitten terwijl mijn pik nog steeds hard was. Tegen de tijd dat ze me schoon had gelikt, begon ik slap te worden. Ze keek me aan met een pruilende blik op haar gezicht.

"Maak je geen zorgen, we hebben hier genoeg tijd voor," zei ik, "we zouden aan deze zaak moeten gaan werken.". We pakten uit en kleedden ons om en gingen toen naar beneden om te dineren. Daarna was het laat en ik voelde dat er weinig kans zou zijn om Alan tegen te komen, dus gingen we terug naar de kamer voor de nacht. Ik voelde dat onze beste kans om Alan te vinden in dit hotel was. De volgende ochtend besloten we om beurten in de lobby te wachten terwijl de ander over het terrein en het strand liep.

Ik nam de eerste dienst in de lobby terwijl Beckey het zwembad en het strand controleerde. Ik pakte een Amerikaanse krant uit de cadeauwinkel en nam plaats in de lobby met vrij zicht op het bureau en de ingang van de liften. Ik was daar ongeveer 30 minuten toen mijn telefoon ging. 'Robert, ik ben overal op het terrein geweest en ik zie ze niet,' zei Beckey.

"Heb je geluk aan je einde?". 'Nog niet, maar het is niet lang geleden,' antwoordde ik. "Wil je in de kamer wachten of zo?". "Ik zou me vervelen, waarom ga ik niet naar de lobby en wacht jij in de kamer?". Ik stemde toe, en toen ik haar in zicht zag komen, liep ik naar de liften.

In de kamer trok ik mijn badpak aan en ging naar de jacuzzi. Ik merkte dat ik vanuit mijn positie ook mensen kon zien in 2 van de andere 3 penthouse-suites, hoewel ik alleen hun hoofden kon zien. Ik dacht erover om naar buiten te gaan en een drankje te halen toen iets mijn aandacht trok. Ik keek naar het penthouse het dichtst bij mij en zag een vrouw die me vaag bekend voorkwam. Ik stapte uit, wikkelde een handdoek om me heen en rende de kamer in om mijn verrekijker te pakken.

Ik ging gewoon door de deur om minder op te vallen en me op haar te concentreren. Ze stond met haar rug naar me toe, dus ik kon het eerst niet zien, maar na een minuut draaide ze zich opzij en ik kon net genoeg zien om te denken dat zij het misschien was, misschien niet. Ze draaide zich nooit mijn kant op en ging uiteindelijk de suite binnen. Ik belde Beckey en vertelde haar dat ze moest verhuizen zodat ze de andere rij liften in de gaten kon houden. Ik had een idee en ging naar de lobby.

Ik vertelde de receptionist dat ik in de penthouse-suite van unit 2 was en dat ik zou willen overschakelen naar de suite van unit 3 als deze beschikbaar was. Ik kreeg te horen dat het niet zo was. Ik vroeg wanneer het beschikbaar zou zijn en kreeg te horen dat het pas een week later zou zijn. Ik vroeg of hij de huidige bewoner mocht bellen en vragen of ze het erg vinden om te wisselen.

Hij zei dat hij dat niet kon. Ik vroeg het opnieuw, deze keer met $50 in mijn hand. Hij nam het geld aan en belde. "Hallo meneer Garcia, er is hier een heer die wil weten of u bereid bent om met hem van suite te veranderen, hij is in eenheid ".

De klerk luisterde even en hing toen op. 'Het spijt me, hij wil niet van kamer veranderen', zei hij. 'Bedankt voor het proberen,' zei ik.

Ik kreeg alleen zijn achternaam, maar dat was een begin. Ik besloot het Beckey niet te vertellen, misschien zou ze iets overhaast doen en ons verraden. Ik ging naar de gang buiten de kamer en zocht naar toegang tot het dak.

Er was een glazen deur aan het einde van een korte gang en ik stapte door naar een klein balkon. Ik vond een ladder naast de deur en klom naar het dak. Ik keek niet in de richting van de andere suite omdat ik in het volle zicht was.

Ik liep langs het dak tot ik langs een airconditioning kwam, draaide me toen om en keek om me heen. Ik kon in hun terras en de jacuzzi kijken. Ik zag twee mensen in ligstoelen zitten, maar ze keken uit op de oceaan. Ik besloot om te kijken of mijn sleutelkaart zou werken om toegang te krijgen tot hun verdieping. De sleutelkaart van de lift was niet hetzelfde als de sleutelkaart van de deur en had mogelijk toegang tot de penthouse-verdieping in alle eenheden.

Ik ging de lift af, liep rond naar de andere toren en stapte een lift in. Ik schoof de sleutelkaart erin en drukte op de penthouse-knop. Het werkte en ik klom naar de bovenste verdieping. Nadat de deuren opengingen liep ik snel langs de deur van de suite en het balkon op.

Ik klom de ladder op en lag plat op het dak. Ik luisterde, hoorde niets en kroop toen naar de rand van het dak boven het balkon. Ik kon nu stemmen horen, maar niet duidelijk. Ik was bang om dichterbij te komen, dus bleef ik waar ik hard mijn best deed om woorden in hun gesprek te vinden. Ik zou me dom voelen als dit niet de juiste mensen zouden blijken te zijn.

Alan en Savanna hadden het over hun plannen om te verhuizen naar een huis op de heuvel boven Puerto Vallarta. Alan had de aankoop afgerond van een groot huis met een weids uitzicht over de baai. Savanna was niet blij dat ze de suite niet konden verlaten voordat het huis klaar was om in te trekken. "Ik ben het zat om een ​​gevangene te zijn, ik ga naar buiten," zei ze, terwijl ze opstond en de kamer binnenliep. 'Kom hier terug Savanna,' schreeuwde Alan.

Bingo. Als zij Savanna is, dan moet hij Alan zijn. Ik besloot hier snel weg te gaan voordat Savanna uit de suite kwam. Ze zou zich waarschijnlijk omkleden; tenminste ik hoopte dat ze dat zou doen. Ik liep snel terug naar de ladder en klom naar beneden.

Ik keek door de glazen deur en zag niemand, en ging snel naar binnen en naar de liften. Ik drukte op de knop en wachtte. "Gewoon geluk", dacht ik, "de lift zou op de onderste verdieping moeten zijn.".

Ik wachtte zenuwachtig tot de lift eindelijk openging. Ik sprong snel in en drukte op de knop voor de lobby. Net toen de deuren begonnen te sluiten, hoorde ik de deur van de suite opengaan.

Ik deed een stap terug uit het zicht, maar ze kon zeker de deuren zien sluiten. "Verdomme," zei Savanna, "ik heb net de lift gemist.". Alan stond op het punt de deur te sluiten toen hij haar opmerking hoorde. Snel stapte hij de zaal binnen.

'Hoe bedoel je, je hebt net de lift gemist?' hij vroeg. 'De deuren sloten zich net toen ik naar buiten kwam', zei ze. Alan keek haar aan maar zei geen woord. Waarom zou iemand op deze verdieping zijn? Ze zouden de sleutelkaart nodig hebben om op deze verdieping te komen.

Zijn gedachten gingen terug naar het telefoontje van de receptionist. Was het mogelijk dat iemand hem op het spoor was?.

Vergelijkbare verhalen