De geest van Hannah

Anthony wordt achtervolgd door de geest van een ex-minnaar…

🕑 21 minuten minuten Rechte seks verhalen

In die tijd leek Edinburgh de ideale plek om naar toe te vluchten. Het was in een andere provincie, maar slechts een korte trein- of busrit verwijderd. Op zijn zeventiende was het het verste dat Anthony ooit had gedacht te gaan.

Het plan was om 's morgens vroeg af te spreken op hun plek in het stadscentrum. Anthony was zoals gewoonlijk vroeg en wachtte ongeduldig op Hannah. Het was begin oktober koud en de boom waar hij tegen leunde begon al zijn bladeren af ​​te werpen. Het leek een typisch Engelse ochtend; kil en vochtig, ook al kon hij zich niet herinneren dat het de nacht ervoor had geregend.

Hij had niet kunnen slapen. Hij bleef maar aan Hannah denken en aan de manier waarop ze eruit had gezien toen hij het ringetje om de juiste vinger van haar linkerhand had gedaan. Ze had geglimlacht, kuiltjes in haar wangen. Haar gezicht was bezaaid met sproeten die van de zomer waren overgebleven. Haar lange blonde haar viel als een waterval over haar schouders.

Anthony keek op zijn horloge. Ze was laat. Hij was bang dat hij gepakt zou worden, daarom was hij zijn huis uitgeslopen voordat zijn familie wakker was geworden.

Hoe dan ook, het kon ze niets schelen, dat deden ze zelden. Hij bleef op zijn horloge kijken en hij wist niet zeker wanneer hij het besefte, maar uiteindelijk deed hij het. Hij wist dat er iets gebeurd moest zijn, maar uiteindelijk kon hij niet langer wachten en moest hij vertrekken. 25 jaar later. 'De kinderen zijn ingestopt en drijven al weg.

Weet je zeker dat je niet wilt dat ik bij je blijf?' Anthony drukte zijn lippen op het voorhoofd van zijn vrouw. Ze brandde nog steeds. "Ga je gang. Het wordt leuk. Het spijt me gewoon dat ik er geen zin in heb.

De kinderen slapen en zijn kapot van het feest. Ik zou me geen zorgen maken." Anthony had zijn vierjarige dochter en zesjarige zoon meegenomen naar een Halloween-kermis in het gemeentehuis. Ondanks de hoeveelheid suiker die ze hadden geconsumeerd, waren ze veel eerder dan normaal naar bed gegaan. Anthony en zijn vrouw zou naar een Halloweenfeest in Edinburgh gaan, maar het zag ernaar uit dat hij alleen zou gaan gezien haar toestand.

Anthony was opgelucht dat ze hem nog steeds aanmoedigde om te gaan. Hij had al een tijdje uitgekeken naar het feest. Hij was nog meer opgelucht dat hij niet met zijn vrouw mee zou gaan. Het was niet dat zijn huwelijk met Charlotte slecht was.

Het was goed, althans op het eerste gezicht was het dat. Ze genoten van elkaars gezelschap, maar hij was 'Ik was niet verliefd op haar en was dat ook nooit geweest. Toen ze zwanger was geworden van Mark, was Anthony met haar getrouwd.

Hij was blij met de keuze die hij had gemaakt, maar had nog steeds het gevoel dat hij zich had gevestigd. Anthony begon zijn kostuum aan te trekken.' Hij trok het witte overhemd aan en maakte de ruches rond zijn pols vast voordat hij hem aanhing g de gegolfde kraag. Zijn vrouw had graag gezien dat ze zich als historische figuren zouden verkleden. Hij wist niet zo zeker wat zijn kostuum was; Heer een of ander.

De broek die hij aantrok was iets te strak en hij maakte zich zorgen over wat er zou gebeuren als hij ging zitten. Anthony keek op zijn horloge en realiseerde zich dat hij een beetje laat was. Hij nam snel afscheid van zijn vrouw en sprong in zijn auto. De Mercedes uit 1996 had moeite met starten, maar hij kon al snel aan zijn reis beginnen. De rit van Cramond naar Edinburgh was nogal saai en het werd nog erger doordat hij niet naar zijn radio kon luisteren.

Eerder deze week was Charlotte een wasstraat binnengereden met de antenne nog omhoog en het was onnodig te zeggen dat deze niet meer aan de auto vastzat. Op het moment dat Anthony in Edinburgh aankwam, wist hij dat hij de auto niet had moeten nemen. De straten waren stampvol en hij had moeite een parkeerplaats te vinden. Na enkele minuten rondgereden te hebben, vond hij een ruimte op korte loopafstand van waar hij heen zou gaan.

Het feest werd gehouden in een oud bakstenen gebouw in het centrum van Edinburgh. Anthony kon zich niet goed herinneren waar het gebouw overdag voor diende, maar 's avonds werd de tweede verdieping verhuurd voor verschillende evenementen. Er was een grote kamer die een oud Engels landgoed repliceerde.

Hij was er eerder geweest voor een diner, maar deze avond was de grote eikenhouten tafel verwijderd, waardoor een grote kamer leegstond die snel volstroomde. Anthony zag al snel een paar bekende gezichten van zijn bedrijf en liep naar zijn twee collega's en hun vrouwen toe om te praten. Onderweg pakte hij een glas champagne en een soort minuscuul taartje van dienbladen die snel door hem werden opgeklopt.

Het viertal dat hij had benaderd, was diep in gesprek, maar hij volgde gemakkelijk en viel in wanneer hij zich gepast voelde. De gebruikelijke gesprekken tussen kennissen volgden. Anthony bracht buiten het werk zelden tijd door met zijn collega's en had niet echt de behoefte om ze te leren kennen.

Anthony verveelde zich al snel en begon tussen verschillende groepen te hangen, maar weinig trok zijn aandacht, behalve de enkele creatieve kostuums die de menigte bezaaiden. De enige bekende gezichten waren van mensen die op zijn vloer werkten, en hij had niet meer dan een werkrelatie met hen. Anthony was pas een paar weken geleden begonnen met zijn huidige baan. Anthony voelde zich verlegen en had moeite om zich te mengen met de groepen die zich hadden gevormd.

Hij dacht dat als hij snel genoeg rondliep, mensen het niet zouden merken. Een canap op een van de dienbladen trok zijn aandacht en hij liep naar hem toe om een ​​hap te pakken. Een andere hand stak zijn hand uit naar het dienblad op hetzelfde moment dat hij dat deed.

'Sorry,' zei een vrouwenstem die bij de hand hoorde. Anthony mompelde een verontschuldiging, nam zijn canap en stopte het snel in zijn mond zonder veel aandacht aan de vrouw te schenken totdat ze tegen hem begon te praten. "Ik hou ook niet zo van deze functies." Haar zachte Engelse accent viel op tussen alle Schotse. In de loop der jaren was zijn accent vermengd met een Schots accent.

"Zo duidelijk?" "Ja, ik zag je rondlopen alsof je niet wist wat je moest doen." Hij lachte, enigszins beschaamd dat hij er sociaal onbekwaam uitzag. 'Ik ken hier gewoon niet veel mensen,' verontschuldigde hij zich. "Nieuw in Edinburgh?" 'Nee, ik ben hier al sinds mijn zeventiende. Gewoon nieuw in de baan.' 'Ik ben alleen op bezoek.

Ik werk op kantoor in Londen.' De vrouw begon te praten over de dingen die ze in Edinburgh had gedaan, terwijl Anthony glimlachte en zo nu en dan een bijdrage leverde, maar meestal luisterde hij gewoon. Hij keek haar voor het eerst echt aan. Haar blonde haar was samengebonden in een knot en ze had extreem schattige kuiltjes. Ze droeg een lange jurk, het lijfje omhelsde haar lichaam stevig en liet de juiste hoeveelheid decolleté zien. Haar grote borsten passen perfect bij haar ronde lichaam.

"Wat is je naam?" 'Anthony, en de jouwe?' "Maggie." Ze schudden elkaar de hand. 'Het spijt me, ik verveel je vast. Wat is je kostuum eigenlijk?' Antonius lachte. "Om eerlijk te zijn, weet ik het niet precies. Mijn vrouw koos het uit om bij de hare te passen en we hadden niet echt besproken wat we zouden gaan doen.?" 'Waarom vraag je het haar dan niet gewoon?' "Het is de afgelopen dagen hectisch geweest.

Ze heeft griep gehad en we hebben twee jonge kinderen. Ik was laat vanavond, dus ik heb net het kostuum gepakt. Wat ben jij?" Ze pakten allebei nog een glas champagne van een passerend dienblad. "Mercedes." "WHO?" 'Mercedes. Van de graaf van Monte Cristo.' "Lees het nooit." Ze lachte en liet haar kuiltjes weer zien.

"Ik weet het, het is er een die niemand zal krijgen. Ik wilde iets specifieks zijn, en nu is het perfect." "Wat is je. Je kunt mijn graaf zijn." Anthony lachte weer. "Blij om te weten wie ik eindelijk ben." Ze hadden snel hun champagne leeg gedronken en er nog twee genomen. Anthony dronk zelden.

Als hij met zijn vrouw naar feestjes ging, was hij altijd de aangewezen chauffeur. De alcohol trof hem snel en hij voelde zich al een beetje meer dan aangeschoten. 'Het is belangrijk. Weten wie je bent, bedoel ik.' Anton knikte instemmend. "We praten hier niet echt met iemand, wil je ergens anders wat drinken? Misschien kunnen we ergens gaan zitten, ik heb pijn aan mijn voeten van de hele dag rondlopen." "Zeker wel." 'Er is een leuke bar in mijn hotel.

Het is maar een paar straten verderop. Zullen we een stap zetten?' Anthony was klaar om te gaan zitten. De champagne zorgde ervoor dat hij zich ongemakkelijk op zijn voeten voelde en het kostte hem al zijn moeite om in een rechte lijn naar de deur te lopen.

Hij keek om zich heen, er was niet echt iemand van wie hij afscheid moest nemen. Maggie schudde een paar handen op weg naar de deur, maar ze waren binnen twee minuten het gebouw uit. Ze liepen allebei rillend door de straat naar Maggies hotel. Maggie legde een arm om Anthony's middel.

Hij vermoedde dat het meer was om hem in evenwicht te brengen dan iets anders. De bar bevond zich op de begane grond en had lage leren stoelen rond zilveren tafeltjes. De bar was zwak verlicht en iets drukker dan Anthony had verwacht voor zo laat op Halloweenavond.

Maggie en Anthony kregen vreemde blikken van de andere klanten van de bar. Ze herinnerden zich al snel dat zij de enigen waren in kostuums. Ze moesten erom lachen, maar ze gingen aan de bar zitten.

"We gaan bijna sluiten." De barman zei dat ze alleen een drankje konden bestellen voordat hij sloot. Ze bestelden allebei een gin-tonic. 'Ik denk dat ik mijn vrouw moet vertellen dat ik 's avonds niet thuiskom,' zei hij, wijzend op de drankjes. 'Ik denk dat ik een kamer moet zoeken?' Anthony pakte zijn telefoon om zijn vrouw te sms'en en stompte de brieven onhandig in zijn mobiel. "Is dat een hint?" Maggie giechelde en legde haar hand op Anthony's dij.

Anthony werd onwillekeurig hard en wist niet zeker of Maggie het merkte of niet. Haar hand bleef even hangen voordat ze zijn dij wat verder opschoof. Ze heeft het zeker gemerkt.

Anthony was een beetje beschaamd en onzeker of hij haar hand moest verlaten of verplaatsen. 'Misschien hebben ze hier een kamer vrij.' 'Twijfel eraan,' zei ze glimlachend. 'Kijk, je bent aantrekkelijk, maar ik ben getrouwd.' Anthony wilde opstaan ​​om naar de receptie te lopen om zijn eigen kamer te krijgen, maar Maggie greep zijn pols. "Ik weet zeker dat ze een kamer hebben, maar als je er een krijgt, mis je het proeven van mijn kutje terwijl je pik diep in mijn mond zit." Anthony zweeg even, zijn pik stond nu helemaal rechtop.

Hij wilde dit meisje heel graag de hersens inslaan, maar dacht aan de geloften die hij aan zijn vrouw had gedaan. Toen dacht hij ook aan de keer dat ze hem twee keer had bedrogen. Zonder de alcohol zou hij naar zijn eigen kamer zijn gegaan, maar hij had veel gedronken. 'Wijs de weg,' zei hij.

Maggie glimlachte en liet haar kuiltjes weer zien. Ze pakte zijn hand en leidde hem naar de lift. Ze drukte op de knop voor de derde verdieping en zodra de deuren sloten, drukte ze Anthony tegen de muur van de lift. Ze kuste hem, haar tong gleed in de zijne en ze drukte haar hele lichaam tegen de zijne zodat ze zijn hardheid kon voelen.

Anthony voelde zich ongemakkelijk, maar genoot er tegelijkertijd van. Aan de ene kant voelde hij zich schuldig over het bedriegen van zijn vrouw, maar aan de andere kant vond hij dat het wat plezier was dat hij verdiende. Ze bereikten snel hun verdieping en konden niet veel meer dan zien in de lift. Hij volgde Maggie naar haar kamer en ze zocht in de tas naar haar sleutel.

Anthony reikte om haar middel en bracht zijn hand naar haar kutje. Hij wreef zachtjes over haar terwijl hij naar de sleutel bleef zoeken. Toen ze het vond, opende ze het snel en maakte zich los van zijn handen. Ze kwamen snel de kamer binnen en sloegen de deur achter zich dicht.

De kamer was klein, maar vol met meubels. Anthony duwde Maggie tegen het bureau dat tegen de muur bij de deur stond. Binnen enkele seconden werd hij tegen haar aan gedrukt, zijn hand in haar jurk. In plaats van slipjes te vinden, werd zijn hand ontmoet met de gladde blote huid van haar kutje. Zijn broek begon nog strakker aan te voelen met zijn uitdijende lul.

Anthony duwde Maggie op de tafel zodat ze iets hoger was dan hij. Ze trok haar jurk tot aan haar middel zodat Anthony haar lange goed gevormde benen en geschoren kut kon zien. Hij bleef haar kussen en stak een vinger in haar kutje. Hij trok hem in en uit terwijl hij haar clit masseerde met zijn duim. Haar lichaam beefde toen ze naar voren leunde om zijn broek los te knopen.

"Oh God! Neuk me alsjeblieft. Ik moet gewoon je pik in me voelen. We hebben later tijd om langzaam te gaan." Ze hapte naar adem terwijl hij haar klitje bleef masseren terwijl hij met één hand zijn broek naar beneden probeerde te trekken.

Toen dat niet werkte, moest hij loslaten om ze samen met zijn boxer naar beneden te trekken. Zijn harde pik stond voor hem uit. Hij wilde wanhopig het meisje voor hem neuken zoals ze nog nooit eerder was geweest. Hij trok haar naar de rand van het bureau. Het was perfect uitgelijnd met zijn lies.

Ze sloeg haar armen om zijn schouder en trok zijn lichaam dichter naar zich toe. Hij leidde zijn pik in haar natte kutje en het gleed gemakkelijk naar binnen. Ze kuste zijn nek terwijl hij zijn pik dringend in en uit haar pompte. Hij voelde geen behoefte om haar te plezieren, alleen zichzelf. Anthony's hand bewoog naar haar kont en hij hield hem stevig vast terwijl hij haar gespietst had.

Ze kreunde bij elke stoot en beet in zijn nek om haar geschreeuw te onderdrukken. Met elke stoot voelde hij zich dichter bij een orgasme. Hij voelde haar spieren aanspannen toen ze een orgasme naderde. Anthony trok zijn pik uit haar net toen hij klaarkwam, zijn sperma over haar been en het bureau sproeiend.

Maggie stopte een vinger in zijn sperma en likte zijn sappen ervan af. 'Smaakt goed,' glimlachte ze. "Je bent zo sexy." Anthony greep haar haar en leunde naar haar toe om haar te kussen, zijn tong diep in haar mond.

"Ik zou nu graag die pik van je willen zuigen," mompelde Maggie in de kus. Anthony liet het haar van zijn minnaar los, maar terwijl hij dat deed, viel de clip uit en haar blonde haar viel in krullen rond haar gezicht, en dat was het moment waarop het hem trof. Ze zag er zo bekend uit. Het blonde haar; de kuiltjes. "Hanna?" De glimlach verdween snel van Maggies lippen en haar kuiltjes verdwenen.

25 jaar eerder keek Hannah op de wekker naast haar bed; het was nog te vroeg om uit bed te komen en Anthony te gaan ontmoeten. Ze lag daar gretig te wachten op wanneer de tijd zou komen. Ze ging mentaal door de dingen die ze had ingepakt; de enige items die ze in haar nieuwe leven zou meenemen.

Ze draait de verlovingsring aan haar hand. Het voelde vreemd; ze was niet gewend om sieraden te dragen. Het was een heel simpele ring, maar ze vond hem toch mooi. Het had haar niet verbaasd toen Anthony haar ten huwelijk had gevraagd.

Het was een mooi moment en werd gevolgd door een mooie liefdessessie. Ze hield van zijn lichaam. Het was zo volwassen voor zijn leeftijd. Elk moment verlangde ze ernaar het aan te raken en elke centimeter ervan te kussen.

Hannah legde haar hand op haar groeiende buik. Hij zou zo blij zijn. Ze had het hem nog niet verteld, maar hij zou dolgelukkig zijn en ze zouden alles op de een of andere manier laten werken.

Hun ontmoetingstijd was dertig minuten verwijderd. Hannah werd wakker en trok haar kleren aan. Ze legde haar schoenen in haar hand en drukte haar tas tegen haar lichaam.

Ze liep naar de voordeur en probeerde geen geluid te maken. Haar familie was niet zoals die van Anthony, ze zouden het erg vinden als ze wegging. Ze zouden er net zo om geven als ze zouden weten dat ze zwanger was. Ze moest absoluut weg. Hannah bereikte met succes de deur zonder dat iemand wakker werd en voor het eerst in hun hele relatie was Hannah vroeg, maar Anthony was eerder.

Hannah zag hem in de verte tegen een boom leunen. Hoe dichter ze bij hem kwam, hoe onzekerder ze werd van haar beslissing. Anthony was zo'n goed mens.

Ze dacht dat ze tegen hem kon liegen over de baby, maar was opeens zo onzeker. Ze kon hem niet laten geloven dat de baby van hem was, en ze had hem laten geloven dat ze nog maagd was toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten. Hij zou zo boos zijn als ze hem vertelde dat ze zwanger was geworden van voordat ze met elkaar gingen daten en daar nu pas achter was gekomen.

Dan zou hij haar verlaten en zou ze alleen zijn met de baby. Nee, ze kon niet met hem mee. Ze had zijn hulp nodig om haar kind op te voeden.

Help haar familie haar te geven. Ze hield van Anthony en daarom moest ze hem laten gaan, maar ze kon niet met hem mee. 25 jaar later duwde Maggie Anthony van haar weg en sprong van het bureau, een blik van afschuw en angst verspreidde zich over haar gezicht. 'Is dit een grap? Waarom noemde je me Hannah?' Anthony realiseerde zich nu dat ze te jong was om Hannah te zijn, ze zag eruit alsof ze nog maar midden tot eind twintig was.

Ze kon Hannah niet zijn, maar haar gezicht kwam me zo bekend voor. 'Het spijt me, je lijkt gewoon op iemand die ik vroeger kende. Het was niet mijn bedoeling om je bang te maken.' Maggie haalde diep adem en probeerde zichzelf in bedwang te houden. Ze leunde tegen het bureau.

'Ik ben niet bang, je hebt me gewoon verrast. Hannah was de naam van mijn moeder.' Anthony wist meteen wie dit was. Dit was de dochter van Hannah.

Zijn Hannah's dochter. "Was?" "Ze is een paar maanden geleden overleden. Het was een beetje plotseling en een enorme schok." Ze pauzeerde. 'Wacht, waarom vertel ik je dit eigenlijk? Je kende haar niet eens.' 'Ik denk van wel. Hannah Stenhouse? Je lijkt veel op haar.

We hebben 25 jaar geleden een relatie gehad.' Maggie keek verbaasd, maar ze knikte alleen maar. "Hoe oud ben je?" "Vijfentwintig." Anthony voelde zich meteen misselijk. Deze vrouw voor hem, moet zijn dochter zijn.

Zij moet de reden zijn dat Hannah niet met hem mee is gegaan al die jaren geleden. Hij was hier zo van geschrokken, dat hij er nauwelijks aan dacht dat hij net zijn dochter had geneukt. Hij wist niet eens hoe hij het haar moest vertellen. Had Hannah haar over hem verteld? Waarom had ze het hem nooit verteld? 'Maggie, lieverd, ik denk dat ik hier bot over moet zijn, maar ik ben je vader.' Maggie leek niet al te geschokt en ze glimlachte alleen maar. 'Je walgt er niet van dat je net met je dochter naar bed bent geweest?' "Dat deel is nog niet eens doorgedrongen, om eerlijk te zijn.

Ik kan gewoon niet geloven dat je hier bent.' Anthony liep naar voren om haar een knuffel te geven, maar Maggie stak een hand uit om hem tegen te houden. 'Anthony, je bent mijn vader niet. Ik heb hem ontmoet en jij bent hem beslist niet.' 'Dat moet je zijn. Hannah en ik gingen vijfentwintig jaar geleden met elkaar om en we zouden samen weglopen, maar ze kwam nooit opdagen op de dag dat ik wegging, ze moet het huis niet uit hebben kunnen komen, of misschien werd ze te bang door jou. Anthony probeerde het uit te leggen, maar het was een te lang verhaal en hij had niet alle antwoorden.

"Ik weet wie je bent." "Weet je? Hoe?' 'Toen mijn moeder stierf, vond ik al haar oude dagboeken. Ik besloot ze door te lezen. Ze praatte over alles.

Ik herinner me dat ze over jou schreef. Ze hield echt van je en zou met je weglopen, maar veranderde op het laatste moment van gedachten, omdat ze zwanger was van mij en besloot dat ze haar ouders nodig had. Ze kon je niet laten geloven dat ik…' 'Dat is onmogelijk.' Anthony onderbrak hem. 'Ik was haar eerste, en zij was de mijne.' 'Ze loog tegen je.

Of laat je dat geloven, wat volgens mij hetzelfde is als liegen." Anthony liep achteruit naar het bed en ging zitten. Hij slaakte een zucht en leunde achterover terwijl hij zijn hand op het bed legde. Het was allemaal een beetje te veel om op te nemen in. "Bedankt dat je me dit alles hebt laten weten, ik denk dat ik moet gaan, ik heb wat tijd nodig om dit allemaal uit te zoeken." "Ik begrijp het. Hier is mijn kaartje als je nog iets wilt weten.' Anthony pakte langzaam de kleine kleren die hij had laten liggen en stopte Maggie's visitekaartje in zijn zak.

Het nieuws had een ontnuchterende uitwerking op hem gehad en hij voelde zich in staat om naar huis te rijden. De reis gaf hem de tijd om Hij wist niet precies waarom het nieuws hem zo had geraakt, maar het had hem van streek gemaakt. Het was niet echt Hannah's dood, maar het feit dat ze zoveel jaren geleden tegen hem had gelogen.

Die ene dag Toen ze niet was komen opdagen, was een beslissend punt in zijn leven. Daarom dacht hij dat hij nooit zijn ware liefde zou vinden en had hij genoegen genomen met Charlotte. Misschien was Hannah niet de ware voor hem.

Anthony vertraagde de auto en reed zijn oprit op. Hij deed zijn lichten en contact uit. Toch was Charlotte een goede partner voor hem geweest en ze hadden twee geweldige kinderen. Hij hoopte eigenlijk op een derde. Hij deed zijn schoenen uit zodat hij rustig de trap op kon lopen.

Hij had gehoopt dat hij Charlotte niet wakker zou maken, maar ze opende haar ogen toen hij de slaapkamer binnenliep. Hij deed zijn kostuum uit en klom naast haar in bed. 'Ik dacht dat je in Edinburgh zou blijven,' zei ze.

'Ik ben van gedachten veranderd. Ik dacht dat het het beste zou zijn om hier te zijn als de kinderen wakker worden, zodat je in bed kunt blijven als je je nog steeds niet lekker voelt.' "Was het gezellig?" "Het was oke." Anthony ging dicht bij zijn vrouw staan, zich er volledig van bewust dat hij nog steeds bedekt was met Maggie. "Voel je je beter?" Als reactie boog Charlotte zich voorover en kuste haar man. Anthony kuste haar zachtjes terug.

Ze trok haar nachtjapon uit en klom bovenop hem. Hun liefdesspel verliep zoals gewoonlijk traag. Charlotte bewoog op en neer en spietste zichzelf zachtjes op zijn pik. Zijn vrouw probeerde altijd haar klit op zijn buik te wrijven en ze liet zich op hem zakken en kuste hem, haar tong prikte in zijn mond.

Anthony hief zijn heupen op om haar te ontmoeten, wanhopig verlangend om klaar te komen. Hij had niet de kans gehad om met Maggie af te maken. Terwijl hij toekeek hoe zijn vrouw zich op hem liet zakken, dacht hij dat het zou zijn als Hannah hier zou zijn. Hij stelde zich haar ouder voor, maar met dezelfde schattige kuiltjes. Haar blonde haar was iets donkerder en korter geknipt.

Hij stelde zich voor dat de seks vol passie zou zijn, iets wat hij voelde dat hij nooit echt had meegemaakt met Charlotte. Zijn lichaam stond op de automatische piloot en ging door de bewegingen. Hij legde een hand op de borst van zijn vrouw en kneedde haar tepel tussen zijn vingers. Zijn gedachten dwaalden nooit helemaal af van Hannah, maar ze gingen terug naar Charlotte toen hij bijna klaarkwam. Hij hief zijn hand op om haar klitje ruw te masseren totdat hij haar lichaam voelde gespannen en huiverend.

Hij voelde dat ze zich om zich heen kneep. Ze bleef hem kussen toen hij kwam. Charlotte rolde terug naar haar kant van het bed en krulde zich op met haar handen onder haar hoofd, met haar rug naar haar man. "Wat is haar naam?" ze vroeg "Wat?" de vraag verraste hem.

'Je bent afgeleid, je hoofd was niet bij mij en je ruikt naar iemand anders. Wie is zij? Hoe heet ze?' "Hanna."…

Vergelijkbare verhalen