Huis aan het meer 5

Witte Ridder te hulp…

🕑 12 minuten minuten Rechte seks verhalen

De volgende ochtend stond ik op het dek met een kop koffie en keek uit over het meer toen Linda naast me kwam staan ​​en haar arm in de mijne sloeg. We stonden daar even stil, nippend van onze koffie en stilstaand bij onze eigen gedachten. "Linda", zei ik, "de afgelopen dagen heb je me laten zien dat het echt mogelijk is om het geluk te vinden waar ik naar op zoek was. Ik zou graag meer tijd met je doorbrengen, maar ik moet terug naar mijn huis en een paar dingen inpakken.

Ik zal de nacht doorbrengen, wat kleren inpakken en morgen hier terugkomen, als je dat wilt. Natuurlijk kan ik hier niet permanent blijven, maar ik zal vinden een plek om ergens in de buurt te huren, en dan zullen we zien waar deze relatie heen kan gaan. Misschien veronderstel ik te veel over je gevoelens voor mij, en zo ja, vertel het me dan nu.". Linda zweeg even en zei toen: 'Ik wil dat je hier permanent blijft. 'Ik kom terug, dat beloof ik.

Ik ga mijn mobiele telefoonnummer opschrijven en je kunt me bellen wanneer je wilt, dag en nacht. Ik wilde dit voor elkaar krijgen en hier terugkomen, dus besloot ik meteen op pad te gaan. Ik pakte de paar dingen die ik in huis had in en stopte ze in de vrachtwagen, kwam toen terug en gaf Linda een kus en een goede lange knuffel.

Ze had tranen in haar ogen toen ik me omdraaide, maar zei niets. Ze stond daar nog steeds toen ik de bocht in de weg omsloeg. Ik had nog geen kilometer gereden of mijn telefoon ging. Het was Linda, en ze zei dat ze het telefoonnummer wilde testen om er zeker van te zijn dat ze het juist had.

We praatten een minuutje en terwijl we praatten begon de weg bergafwaarts te lopen. Ik werd afgeleid door mijn gesprek en realiseerde me niet dat ik snelheid opvoerde totdat ik een bocht zag aankomen en ik op mijn pauzes begon te tikken. Het pedaal ging helemaal tot op de grond. Ik realiseerde me dat ik geen pauzes had.

Ik zei hetzelfde tegen Linda, en realiseerde me toen dat ik dat niet had moeten doen. Ze raakte meteen in paniek, maar hoe graag ik haar angsten ook wilde bedaren, ik had twee handen aan het stuur nodig en moest de telefoon op de stoel gooien. Tegen die tijd ging ik te snel om naar een lagere versnelling te schakelen. Mijn banden piepten toen ik de volgende bocht nam.

Ik keek vooruit en de weg draaide naar rechts met een bijna verticale dijk aan de linkerkant. Er zou een auto uit de andere richting kunnen komen, maar ik moest een gok wagen en stuurde de linkeroever op, waarbij ik de zijkant van mijn vrachtwagen ertegenaan schraapt om te proberen mijn snelheid te verlagen. Dat hielp maar een beetje. De volgende afslag was naar links en er was een drop-off aan de rechterkant.

Ik moest op de weg blijven en opnieuw piepten mijn banden toen ik amper de bocht maakte. Verderop was nog een bocht naar rechts met nog een uitsnijding uit de zijkant van de heuvel. Weer draaide ik de bank op en probeerde die te gebruiken om me af te remmen. Opnieuw vertraagde het me een beetje, maar niet genoeg en ik merkte dat ik weer op de weg kwam en snelheid opvoerde op een recht stuk dat een klein stukje liep voordat ik weer naar rechts ging. Deze keer was er geen dijk maar wat leek op een beekbedding.

Toen ik dichterbij kwam, bleek de beekbedding onder een lage hoek omhoog te hellen en ik vroeg me af of ik de gok moest wagen en erin zou draaien. Er moet een pijp onder de weg zijn geweest, want er was een afgrond van ongeveer 10 voet vanaf de weg naar de beekbedding. Ik besloot dat dit misschien mijn enige kans was, dus toen ik bij de bocht kwam, draaide ik me om naar de kreek. De vrachtwagen kwam in de lucht en raakte de grond ongeveer 6 meter boven de beekbedding, bijna gelijk met het niveau van de weg, en stuiterde toen ongeveer 10 meter naar voren voordat hij tegen een boom botste. De airbag ontplofte en toen was het stil.

Linda schreeuwde in de telefoon, maar kreeg geen antwoord. Ze hoorde banden piepen, maar dat was alles. "Oh God, oh God, oh God, wat moet ik doen?" Ze zei.

"Ik kan hier niet gewoon staan", en zodra die gedachte haar trof pakte ze haar tas en rende naar de deur. Een minuut later spinde ze haar banden toen de Porsche de weg op schoot. Ik zat daar verbluft terwijl de airbag langzaam leegliep. Ik voelde pijn in mijn knieën, maar dat was alles.

Ik bewoog mijn voeten en ontdekte dat ik niet al te erg gewond was, maar ik kon niet zeker zijn van de omvang van de verwondingen. Ik keek om me heen en vond mijn iphone en stopte hem in mijn zak. Ik opende het bestuurdersportier en ging langzaam staan.

Ik voelde pijn in mijn knieën en onderbenen en zag bloed op mijn broek, maar ik voelde dat mijn benen me konden vasthouden. Ik baande me langzaam een ​​weg door de beekbedding en kroop op handen en knieën de dijk op. Toen ik op de weg kwam, probeerde ik te beslissen of ik AAA of de politie zou bellen toen ik het geluid van een auto hoorde aankomen. De Porsche kwam gillend tot stilstand en Linda stapte uit, kwam naar me toe rennen en sprong in mijn armen.

"Ik ben zo opgelucht", zei ze, "ik was bang dat je van de berg was gegaan.". "Ik denk dat ik in orde ben, maar ik weet niet zeker wat voor vorm mijn benen precies hebben. Waarom rijd je me niet terug naar je huis en ik zal de schade beoordelen voordat we beslissen wat we nu gaan doen" .

Terug bij het huis ontdekte ik dat mijn onderbenen waren gesneden en gekneusd door de klap tegen de boom, maar verder in orde waren. "Ik ga de vrachtwagen hierheen laten slepen", zei ik, "ik heb het vermoeden dat mijn remmen het niet ineens zonder reden begaven". Ik belde AAA, en daarna belde ik de politie. Een uur later was de politie er en reed de takelwagen weg.

Ik legde uit dat ik een vermoeden had dat er met mijn remmen was geknoeid. Ze namen mijn verhaal en belden hun experts om het onderzoek te doen. Op dit punt besloot ik om met Linda een aantal gedachten te bespreken die door mijn hoofd gingen. Haar buurman verderop, Earl was zijn naam, werd behoorlijk oud en zou daar waarschijnlijk niet lang meer alleen kunnen blijven wonen. Ik stelde Linda voor om zijn eigendom te kopen, inclusief de wijngaarden, wat hem een ​​aanzienlijk pensioenfonds zou opleveren.

Ze vroeg waar het geld vandaan zou komen en ik zei dat dat deel nog moest worden uitgewerkt, maar ik had een idee dat ze het voor elkaar zou krijgen. We bleven mijn ideeën bespreken totdat we op de deur hoorden kloppen. Een agent was erbij en zei dat hij vingerafdrukken had genomen van onder de auto, op en rond de hoofdremcilinder. Ik stelde voor om naar Jacks kamer te gaan en daar wat vingerafdrukken te halen om te kijken of ze overeenkomen. Linda's mond viel open toen ze me geschokt aankeek.

Ik zei haar dat het maar een vermoeden was. Een uur later was de politie weg en waren de vingerafdrukken op weg naar het lab. Ik kreeg te horen dat ik de vrachtwagen niet mocht verplaatsen tot ik van de rechercheur hoorde.

Linda en ik hadden een snelle lunch en liepen toen de weg af om Earl te bezoeken. Weer haalde hij zijn zelfgemaakte wijn tevoorschijn en schonk de glazen rondom in. We bespraken zijn eigendom, hoe lang hij van plan was daar te blijven wonen, hoeveel hij ervoor wilde hebben, en eindigden hem dat Linda geïnteresseerd was, maar we moesten wat details uitwerken voordat we terug konden naar de onderhandelingstafel. Een ding dat we wel wonnen was een plek voor mij om te blijven.

Earl had een gastenverblijf achter zijn huis dat al een tijdje leeg stond. Het was een twee slaapkamers, een badkamer en had veel werk nodig, maar de keuken was in goede staat en het had een dek aan de achterkant met een paar van het meer. We spraken af ​​dat ik bij Linda zou blijven tot we de woonruimte in orde hadden. Linda had liever dat ik bij haar bleef, maar was blij dat ik in de buurt was. De volgende ochtend kregen we een telefoontje van de rechercheur ons dat de afdrukken een match waren en hij stond op het punt een arrestatiebevel uit te vaardigen.

Linda gaf hem wat ideeën over waar hij haar broer zou kunnen vinden, en ik vroeg hem me te laten weten wanneer ze hem in hechtenis hadden genomen. Toen ik de telefoon opnam, huilde Linda. Ze wist dat haar broer slecht was, maar ze dacht niet dat zoiets ooit zou kunnen gebeuren.

Ik besloot dat ze hier een tijdje weg moest, dus pakten we een lunch en reden naar Highway 49, in de richting van Yosemite. We brachten de dag door met het verkennen van de vallei en reden naar Glacier Point. Yosemite is een van de mooiste plekken ter wereld, en het werkte zeker als zalf voor Linda's emoties.

Toen we laat in de middag terug reden kreeg ik een telefoontje van de rechercheur. De politie in Santa Monica had Jack in hechtenis en zou hem morgen hierheen brengen. Tot zover goed.

De volgende ochtend gingen Linda en ik naar de stad om een ​​advocaat te zien en wat contracten op te stellen. We keerden terug naar het huis om te wachten op het bericht dat Jack was opgesloten in de plaatselijke gevangenis. Die middag werden we gebeld en reden we naar het politiebureau. We vroegen om alleen met Jack te praten en werden naar een bezoekkamer geleid. 'Dus, Jack, hoeveel gevangenisstraf denk je dat je krijgt voor poging tot moord?' Ik heb gevraagd.

Jack zei niets en staarde alleen maar naar zijn geboeide handen. "Ik zal je wat vertellen Jack. Ik zal geen aanklacht indienen onder één voorwaarde. Je tekent een contract waarbij je Linda alle eigendommen van de wijngaard, alle aandelen en al het geld geeft.

Je krijgt het huis in Miami. De herenhuis in Beverly Hills wordt te koop aangeboden en u krijgt de helft van de opbrengst, Linda de andere helft. U verlaat Californië en maakt van Florida uw permanente thuis. Dat is een verdomd goed aanbod, aangezien uw enige andere optie de gevangenis is.

tijd nodig om erover na te denken?". Jack keek van mij naar Linda. Linda knikte met een grimmige blik op haar gezicht. "Je hebt een deal, hoe snel kan ik hier weg"? hij vroeg.

Eerst hebben we deze contracten ondertekend en notarieel bekrachtigd. Dan moeten we maar zien hoe snel het hier gaat.". Jack tekende de contracten zonder ze te lezen. Aan het eind van de dag waren de contracten bevestigd en had ik contact opgenomen met een makelaar in Beverly Hills. De De volgende ochtend werd Jack vrijgelaten uit de gevangenis.

Na het ontbijt brachten Linda en ik nog een bezoek aan Earl. Hij bezat ook 50 hectare. Het bleek dat de twee eigendommen ooit één eigendom waren geweest en hij en zijn zus hadden het geërfd van hun ouders die de wijngaarden geplant. Ze hadden het pand gesplitst en zijn zus had haar voor de helft verkocht omdat ze niet op deze heuvel wilde wonen. Ze had verkocht aan Linda's ouders.

Earls zus was een paar jaar geleden overleden en geen van beiden had kinderen. We boden hem 50.000 per acre, of 5 miljoen. Hij stemde toe, en de laatste onderhandelingen hielden in dat hij naar het gastenverblijf ging en daar vrij zou blijven zolang hij alleen kon zijn. Daarna moest hij iemand inhuren om 24 uur per dag bij hem te wonen of verhuizen naar een bejaardentehuis.

Ik zou verhuizen naar en het hoofdgebouw huren van Linda. We dachten ongeveer 90 dagen om het onroerend goed in Beverly Hills te verkopen en de escrow vrij te geven. Tot die tijd zou ik in het huisje wonen.

Terug bij Linda thuis vierden we een fles Scarecrow. "Ik heb me altijd afgevraagd wat de hype was over deze wijn", zei ik. "Linda, je zult binnenkort 40 hectare oude wijngaard hebben, wat je na onkosten ongeveer $ 8.000 per acre zal opleveren.

Dat is $ 320.000 per jaar, niet slecht voor een dag werk.". Linda's ogen gingen wijd open. "Ik had geen idee dat die druiven zoveel waard waren", zei ze. "Ik hoef nooit meer te werken".

"Wees niet zo zeker", zei ik, "jij bent de baas, je hebt een wijngaardmanager nodig, maar hij zal aan je rapporteren. Je moet veel leren als je dit landgoed zelf gaat runnen. Maar ik' Ik zal er zijn om te helpen wanneer ik kan.". "Oh Brad" spinde Linda met een zachte, verleidelijke stem, "In een kwestie van dagen ben ik van de diepten van wanhoop naar het toppunt van geluk gegaan.

Je hebt een wonder in mijn leven verricht. Ik kan niet beginnen te beschrijven wat ik voor je voel.". "Linda, er is geen andere plek op deze planeet waar ik liever zou zijn dan hier bij jou.".

Brad maakte een vuur en ze zaten voor het vuur en deelden wijn en kusjes, en bedreven toen de liefde tot in de kleine uurtjes van de ochtend..

Vergelijkbare verhalen