Liefde en Haight ('s verhaal)

Het vierde verhaal in een reeks verhalen verteld vanuit het perspectief van mijn oudere vriend Gary aka…

🕑 21 minuten minuten Rechte seks verhalen

Verandering gaat langzaam door een klein stadje in Pennsylvania, als een oude man die op een zondagmiddag aan het shoppen is. Net als in voorgaande jaren kwam de zomer van 1967 binnen met weinig fanfare. Er waren dat jaar echter enkele zichtbare veranderingen in mijn leven.

Ik werkte nog in de winkel van de vader van mijn vriend. Ik was daar goed bezig na een paar jaar daar te zijn geweest. Ik was er zelfs in geslaagd genoeg geld te sparen om de Impala uit '61 in te ruilen voor een gloednieuwe Pontiac GTO uit 1967, of 'geit' zoals ze gewoonlijk worden genoemd. Een rode cabriolet, met witte kuipstoelen en bijpassende witte lap top.

Het was mijn eerste '67 Goat en begon een liefdesaffaire met die auto die ik nog steeds heb. Ik praatte zo vaak over die auto dat mijn vrienden me '67 Goat begonnen te noemen. Zo ben ik aan de bijnaam gekomen.

De andere vrij zichtbare verandering in mijn leven was dat ik niet langer met Debbie uitging. Het was een minnelijke breuk en een die een nieuw hoofdstuk in mijn leven zou beginnen. Hoezeer de wereld in de jaren zestig ook leek te veranderen, in Main Street was dat niet te zien.

De frisdrankfontein op de hoek en de ijzerhandel van Old Man Jones zagen er in mijn ogen hetzelfde uit. Toch waren er veranderingen op komst. We zagen het op tv. De hippiebeweging, de oorlog in Vietnam.

Toch leek het erop dat de enige manier waarop het kleine stadje Pennsylvania echt raakte, was toen iemands zoon in een doos naar huis werd gestuurd. De jaren zestig waren een fascinerende tijd om jong en nieuwsgierig te zijn. Als er een passende beschrijving was van mijn vrienden en mijzelf, zou die jong en nieuwsgierig zijn. Ik had een paar goede vrienden met wie ik omging en die mijn nieuwsgierigheid en mijn smaak in muziek deelden.

Het was een tijd waarin rockgroepen als The Who en de Jimi Hendrix Experience net uitbraken. Die zomer van '67 was de zogenaamde 'Summer Of Love'. De meer mellow British Invasion-groepen begonnen psychedelische rock op de ether te vervangen. In juni '67 vond het Monterey Pop Festival plaats waar Jimi Hendrix zijn debuut maakte in een door drugs geïnduceerd vuurwerkspektakel.

Een paar jaar geleden wilden The Beatle's je hand vasthouden. Nu zongen de Rolling Stones 'Let's Spend The Night Together'. Het leek alsof de wereld snel aan het veranderen was en mijn vrienden en ik begonnen te denken dat het aan deze stad voorbijging.

Op een avond in juli zat ik aan een tafel bier te drinken met twee vrienden van mij. Mijn vriend James was een mede-autogek. Hij werkte aan een oude Ford coupé uit 32 met een platte V.

Eigenlijk werkte hij er al aan zolang ik me kan herinneren. Mijn andere vriend Chris was een filmstudent. Hij was de enige die ik kende die geen auto had, maar hij gaf al zijn geld uit aan een Bolex H-16 filmcamera.

Ik denk dat hij ervan droomde een grote Hollywood-regisseur te worden of zoiets. Ik wist alleen dat hij naar de filmschool ging in Philadelphia. Terwijl we met het uur dronken werden, kwam het gesprek op de gebeurtenissen in het nieuws.

Op tafel lag de uitgave van Time magazine van 7 juli 1967. Het omslagverhaal was getiteld "The Hippies: The Philosophy of a Subculture." Na nog een paar brouwsels begon Chris te spreken. "Ik zou heel graag naar San Francisco willen gaan en alles filmen wat er gaande is.

Je weet wel, dat hele hippie gedoe." Hij begon: "Het zou een geweldige film zijn." James en ik zaten een tijdje stil. Ik hoefde niet naar hem te kijken of hem te horen praten om te weten wat hij dacht. Hij was het impulsieve type dat waarschijnlijk op het idee zou springen. Ik was wat conservatiever, ik was nooit echt van huis weggeweest.

'Hoe zou je daar ooit uitkomen?' Ik begon: "Je hebt niet eens een auto." 'Mijn ouders hebben de Ford-wagen.' James stemde enthousiast in, "Ik weet zeker dat ze me het zouden laten gebruiken." "O, dat zou geweldig zijn man." antwoordde Chris. Ik zat daar rustig en dacht lang na over de situatie. Terwijl ik daar zat, leek het alsof er plannen voor mij werden gemaakt. Tegen het einde van de avond werd afgesproken dat ik binnen zou blijven zolang ik vrij van mijn werk kon krijgen.

We hadden gepland om een ​​maand weg te gaan, een week heen, een week terug en twee weken Haight-Ashbury-gedeelte van San Francisco. Het zou een avontuur blijken te zijn dat ik nooit zal vergeten. De volgende ochtend vertelde ik het aan mijn ouders. Ze waren minder enthousiast, maar mijn vader leek het ermee eens te zijn dat ik deze dingen op zijn minst moest doen toen ik jong was. Mijn moeder stemde met tegenzin in.

De volgende stap was om het nieuws aan mijn baas te vertellen. Aangezien ik daar ongeveer twee jaar werkte, zonder noemenswaardige vrije tijd, was ook hij het ermee eens. Het was allemaal klaar.

Geschiedenis in de maak, zoals we graag dachten. Op een warme dinsdagochtend, iets minder dan een week na die noodlottige avond vol bier, stopte James voor mijn huis in de Ford Country Squire-stationwagen van zijn ouders uit 1962. De dorpels waren aan het roesten, zoals Fords uit de jaren zestig altijd leken te doen, maar de roest kwam overeen met de nephouten appliqué langs de zijkant van de auto. Het was niet mooi, maar het zou ons daar brengen.

Ik kuste mijn moeder gedag en gaf mijn vader een knuffel. Ik liep naar buiten en gooide mijn tassen achter in de auto. James reed naar het huis van Chris, waar hij buiten stond te wachten met metalen koffers met camera-apparatuur en een paar in elkaar geslagen oude koffers. "Jullie kunnen me helpen met het laden van de cameratassen, oké?" Chris begroette ons met.

Ik wist min of meer dat hij ons ergens voor wilde hebben. Dat, en om hem te beschermen voor het geval iemand hem probeert in elkaar te slaan en zijn camera's te stelen. Een paar minuten later gingen we de snelweg op, gewapend met een stapel kaarten van het plaatselijke Esso-station. In een paar uur reden we over de snelweg door Midden-Amerika.

Ik kan je vertellen dat het grootste deel van het land er tussen de kustgebieden hetzelfde uitziet. Toch voelde het goed om alleen te zijn. Welk avontuur voor ons lag, wisten we niet. Voor het grootste deel waren de eerste paar dagen erg rustig.

We hadden wel een lekke band net buiten Ohio. Zo ver waren we nog niet, we hadden een goedkoop hotel gevonden. Chris had ermee ingestemd om alle transport- en instapkosten te betalen, in ieder geval tot we aan de westkust waren. James en ik hadden daar geen probleem mee. De volgende paar dagen waren saai, bijna tot op het punt van verveling.

Tegen de tijd dat we in Nevada aankwamen, waren de uitzichten op de bergen behoorlijk spectaculair en onze opwinding begon te groeien, wetende dat we over een dag of zo op onze bestemming zouden zijn. Net buiten Carson City, Nevada langs de oude Route 50 reden we een benzinestation binnen. Terwijl Chris en James zorgden voor het vullen van de Ford-wagon, liep ik terug naar het toilet. Terwijl ik langs de zijkant van het gebouw liep, werd ik begroet door een onverwacht gezicht dat aan het praten was in een telefooncel.

Ze had lang, donkerbruin haar en droeg een T-shirt en een korte afgeknipte short. Het was vrij duidelijk dat ze niets onder dat shirt had, behalve een paar perfecte borsten. Ze zag er nogal heet uit, in elke zin van het woord misschien, maar ze leek me niet op te merken toen ik naar het toilet ging.

Toen ik klaar was met mijn zaken en weer naar buiten ging, was het meisje er nog. Ze had haar telefoongesprek beëindigd en leek een beetje verdrietig. Ik zei 'hallo' op een nonchalante manier. Ik stond daar een paar minuten en probeerde een licht gesprek. Ik wilde haar echt beter zien.

Ze vertelde me dat ze hier bij het tankstation was gestrand. Ik legde haar uit dat mijn vrienden en ikzelf naar San Francisco reden. Ze vertelde me dat ze daar naartoe ging en smeekte me bijna om haar mee te nemen.

'Alsjeblieft, ik heb een lift nodig. Ik zal ervoor zorgen dat het de moeite waard is.' Ze smeekte praktisch; "Ik weet zeker dat het geen probleem zal zijn." Ik antwoorde. Ik wist dat het geen probleem voor mij was, maar nogmaals, het was niet mijn auto. Toen ik Linda voorstelde, zoals ze me vertelde dat haar naam was, leken de andere jongens ook geen probleem te hebben.

James deed dat zeker niet, te oordelen naar zijn hernieuwde enthousiasme. Chris was altijd een beetje stiller en conservatiever. Het was soms moeilijk te geloven dat deze reis zijn idee was. Hij moet de gebeurtenissen in Haight-Ashbury echt heel graag willen filmen. James stapte terug in de auto op de bestuurdersstoel.

Chris stapte naast hem in aan de passagierszijde. Ik zat achterin achter James en Linda zat naast me. In een kort moment gingen we terug naar Route 50, richting Californië. Na ongeveer tien minuten voelde ik iets op mijn dij. Ik keek naar beneden en zag Linda's hand.

Ik pakte haar hand met de mijne en hield die vast. Ik wist echt niet wat ik moest verwachten, maar het voelde goed. Ongeveer 20 minuten later begon het te regenen. James zette de ruitenwissers aan in de oude Ford. Terwijl ik keek hoe de regen op de voorruit sloeg, zag ik de ruitenwissers in een langzaam, gestaag ritme heen en weer gaan.

Toen het harder begon te regenen op het dak van de auto, kneep Linda in mijn hand en glimlachte. Ik keek naar haar grote, bruine ogen en raakte meteen opgewonden. Dit feit bleef haar niet onopgemerkt.

Een paar minuten later voelde ik Linda's andere hand naar me toe reiken en mijn broek losmaken. Haar lange, donkere haar bungelde over mijn dijen. Tegen die tijd was ik zo hard als de Rots van Gibraltar. Linda begon mijn volgezogen lid te strelen terwijl ze naar me opkeek en giechelde.

Ik slaakte een zucht luid genoeg om opgemerkt te worden door mijn vrienden op de voorbank. Chris draaide zich snel om en wierp me een snelle blik toe. Hij voelde wat er aan de hand was en draaide zich meteen weer om.

Linda legde toen haar lippen op mijn volgezogen lid. Ik sloot mijn ogen en leunde achterover in de stoel. Mijn knieën drukten hard tegen de voorbank van de auto.

Het werd duidelijk gevoeld door James. "Oh ja, schat! Ga ervoor." Hij schreeuwde praktisch. Chris zei geen woord.

Terwijl ik achterover leunde in de stoel, voelde ik Linda's tong meesterlijk de eikel van mijn pik plagen terwijl de spanning zich door mijn lichaam tot aan mijn tenen opbouwde. Linda's zuigen creëerde geluiden die duidelijk werden gehoord door mijn vrienden op de voorbank. "O ja!" riep Jacobus uit. Een paar minuten later voelde ik me klaar om te ontploffen.

Ik slaakte een beetje een grom terwijl ik mijn lading in Linda's mond schoot. Ik zat daar opgelucht terwijl Linda de resterende druppels met haar tong wegveegde terwijl de regen met een metalen drone op het dak van de auto viel. "Hé, ben ik de volgende?" vroeg Jacobus. "Hou je mond." flapte ik eruit.

"Ik vraag het maar." zei James lachend. Ik leunde achterover en ritste mijn broek dicht. Na enkele ogenblikken pakte ik opnieuw Linda's hand en hield die vast. We zaten allebei een tijdje stil terwijl de oude Ford over Route 50 raasde. Ik wierp af en toe een blik op Linda.

We hebben echt niet veel gepraat. Ze vertelde me dat ze van de middelbare school af was. Dat had ik ook bedacht.

Ik had gegokt dat ze een jaar of achttien was. Ik begon na te denken over hoe mooi ze was, en wat een mooi jong meisje aan het doen was, gestrand bij een benzinestation in Nevada zonder uitweg. Ze hield mijn gedachten bezig, maar ik durfde niet te veel vragen te stellen. Het leek gewoon niet goed.

Maar ik kon haar maar niet uit mijn gedachten krijgen. Toen we in Californië aankwamen, was het tafereel behoorlijk spectaculair. Overal waren mensen op straat. Toen we door het Haight-Ashbury-gebied reden, hadden we nog nooit zoveel langharige hippies gezien. Heck, we hadden er nog nooit een gezien in het kleine stadje Pennsylvania.

We waren echt heel aan de grond genageld toen we uit de ramen van de auto staarden. Toen we in de stad stopten, vertelde Linda ons dat ze hier in de buurt wat vrienden zou ontmoeten. Ze verzekerde me dat het goed zou komen toen we uit elkaar gingen. Ik hoopte het echt, maar had om de een of andere reden mijn twijfels.

Misschien was ik een klein stadje, ouderwets, maar op de een of andere manier leek een meisje in haar eentje in een kleine stad gewoon niet goed. Ik wenste haar het beste terwijl ik haar zag weglopen. Nadat Linda was vertrokken, hebben mijn vrienden en ik een poging gedaan om een ​​plekje te vinden voor de auto en misschien voor onszelf.

Chris was enthousiast over het reilen en zeilen en stond te popelen om te beginnen met filmen. Er waren mensen in tie-dye en mensen die allerlei snuisterijen verkochten en mensen die gitaar speelden. Laten we zeggen dat er mensen waren. Veel van hen.

James en ik hebben Chris geholpen met een aantal uitrustingskisten en hij heeft 's middags wat gefilmd. De meeste mensen waren nieuwsgierig naar wat hij van plan was en waren vriendelijk. Ik was de drukte gewoon niet gewend en voelde me er soms wat ongemakkelijk bij.

Later realiseerden we ons dat er veel te veel mensen in het gebied waren. We waren niet de enige kleine stadskinderen die naar de hippies kwamen kijken. Er was een ernstig tekort aan kamers en mensen sliepen in het nabijgelegen Golden Gate Park.

Er hing een zekere spanning in de lucht die niet alleen maar vrede en liefde was. Mensen bleven te lang en smeekten al snel om eten. Na een paar dagen begonnen we het Hate-Ashbury te noemen.

We waren niet de enigen. Het ernstige kamertekort leidde ertoe dat we "crashten" met verschillende mensen die we tijdens ons verblijf ontmoetten. Dit kan goed of slecht zijn, afhankelijk van de dag. Veel dingen over de reis waren erg "de broekzak".

Ik heb een paar nachten achterin de stationwagen geslapen, vooral omdat het rustiger was dan de meeste alternatieven. Om die reden had ik een set sleutels in mijn zak. Enkele dagen na de reis had ik erge heimwee en besloot ik een wandeling naar Golden Gate Park te maken om mijn geest gerust te stellen.

Een wandeling zou me ongetwijfeld goed doen. Terwijl ik door het park liep, nam ik alle bezienswaardigheden in me op. Er waren mensen die zongen en dansen terwijl anderen gitaar speelden en op drums sloegen. De duidelijke geur van reefer zweefde door de lucht. Ik liep een hele tijd, gewoon mijn gedachten verzamelend, toen ik besloot tegen een boom te gaan rusten.

Ik rolde een pak kamelen uit de mouw van mijn overhemd en stak er een aan. Terwijl ik achterover leunde tegen de boom die mijn sigaret rookte, meende ik een bekende stem te horen. Ik keek naar rechts en zag Linda. Ze leek ruzie te hebben met een jongen. Vanaf mijn uitkijkpunt kon ik zien dat de man haar hand probeerde te grijpen.

Opeens hoorde ik haar hardop schreeuwen. 'Laat me met rust! Ga weg.' Zei ze op een zeer opgewonden toon. Ik stampte de sigaret uit met mijn schoen en liep naar Linda en de man met wie ze was. Ik liep naar hem toe en stond recht in zijn gezicht. "Wie ben jij verdomme?" ’ vroeg hij enigszins ontdaan.

'Een vriendin van Linda.' Ik antwoorde. 'En? Is hij?' vroeg hij terwijl hij zich tot Linda wendde. Linda keek me aan met haar grote, bruine ogen. Ze zag er verdrietig uit. Binnen enkele ogenblikken antwoordde ze.

'Ja, hij is een vriend van mij.' "Wat is hier aan de hand?" Ik heb het hem rechtstreeks gevraagd. 'Niets. Ik ging net weg.' Hij antwoordde met een zucht. Ik dacht bij mezelf dat dat best makkelijk was. Dat had zeker veel erger kunnen aflopen.

Ik draaide me om naar Linda en keek naar haar droevige gezicht. "Wie was dat?" vroeg ik. 'Gewoon een vent die me niet met rust laat.' Ze heeft geantwoord.

"Alles goed?" Ik vroeg haar. "Ja, ik denk het wel." 'Zullen we een kop koffie gaan halen of zo?' Ik vroeg. "Zeker wel." Ze antwoordde. Ik nam haar bij de hand en leidde haar het park uit.

Een paar straten verder vonden we een terrasje. We vonden een tafel direct naast het trottoir. Het was perfect om mensen te kijken. Toen de ober kwam, bestelden we allebei een kopje koffie. Ik staarde een paar ogenblikken zwijgend over de tafel naar Linda.

Ze zag er echt zo mooi uit. Maar op de een of andere manier leek ze hier niet thuis te horen. Misschien was ze niet de enige. "Dus, wat brengt je hier?" Ik vroeg haar.

"O, ik weet het niet." Ze begon, "voor de verandering, denk ik. Iets anders." Er was dat woord, 'verandering'. Ik dacht even na over mijn eigen situatie.

Ik hoefde hier niet echt uit te komen. "En jij?" Ze vroeg: "Dus, wat brengt je hier?" "Ik denk dat ik gewoon een verandering nodig had." Ik antwoorde. 'Ik denk dat we allemaal gewoon naar iets op zoek zijn.' voegde Linda eraan toe. Ik zat daar met mijn koffie en nam de bezienswaardigheden om me heen in me op.

Zoveel mensen kwamen hier naar The Haight. Waar waren ze allemaal voor? Zoveel mensen voor liefde in de Summer of Love? Dachten ze echt allemaal dat ze het hier konden vinden? Ik bleef af en toe naar Linda kijken. Nogmaals, ze zag er echt heel mooi uit in haar strakke T-shirt en cut-offs. Ze betrapte me erop dat ik naar haar keek en schonk me een sluwe glimlach. Ik beantwoordde haar blikken met een eigen glimlach.

"Hoe zou je hier weg willen komen?" Ik vroeg. "Ik dacht dat je het nooit zou vragen." Zei ze met een beetje giechelen. We betaalden onze rekening en ik leidde Linda bij de hand weg van de tafel. Al snel liepen we hand in hand door de straat, genietend van het mooie weer en de bezienswaardigheden in ons opnemend.

Toen we stopten bij een zebrapad, kreeg ik plotseling de neiging om haar te kussen. Ik keek naar haar ogen terwijl ze in de mijne keek. Haar ogen waren zo groot en bruin. Ik leunde naar voren terwijl ze naar voren leunde om mijn lippen met de hare te ontmoeten.

We kusten elkaar even, genietend van de smaak en het gevoel van elkaars mond. We hielden elkaar even stevig vast totdat we allebei merkten dat het licht was veranderd. We staken de straat over en vervolgden onze wandeling. Ik begon bij mezelf te denken waar ik heen kon voor meer privacy. Ik had bij James en Chris gelogeerd in een studio-appartement waar we "crashten" met enkele mensen die Chris tijdens het filmen had ontmoet.

Er was hier echt een kamertekort. Opeens kreeg ik een idee. "Kom met mij mee." zeg ik tegen Linda. We lopen naar een steegje waar de Ford stationwagen geparkeerd staat.

De auto staat achterin, de voorkant van de auto aan de straatkant. Ik haal mijn set sleutels uit mijn zak terwijl ik haar naar de achterklep leid. Toen ik de achterklep opendeed, giechelde Linda. "Meen je het?" Zij vroeg.

'Eh, ja. Zo erg is het niet.' Ik begon: "Ik heb hier een paar keer geslapen." Ik ging verder met het uitspreiden van een deken die ik achterin had, die de vloer van de bagageruimte bedekte. Ik pakte haar hand, hielp haar achter in de wagen en sloot de achterklep achter ons. "Zie je wel, niet zo erg." Ik zei.

"Ja, juist Gary." Ze antwoordde. Ik trok haar toen naar me toe en hield haar gezicht vast met mijn handen terwijl ik haar zachte lippen met de mijne vastlegde. Ik liet mijn tong in haar mond glijden terwijl onze tongen begonnen te verkennen.

Ik trok haar T-shirt over haar hoofd en gooide het opzij, waardoor ik de perfecte lichtbollen onthulde waar ik van gedroomd heb. Het lukte me snel om uit mijn eigen kleren te komen, misschien met een beetje hulp van Linda voordat ik haar hielp met haar afgeknipte korte broek. Ik streelde toen voorzichtig haar nek en oorlellen met vingertoppen en zachte kusjes terwijl ik met mijn lippen, tong en vingertoppen langs haar nek liep. Ik plaagde haar stijve tepels met mijn mond terwijl ik ze omcirkelde met zachte tongstrepen.

Linda greep mijn pik en deed haar eigen massage. Het voelde zo goed. Ik slaagde erin om naar beneden te reiken en eerst een vinger te steken, toen twee tussen haar gezwollen lippen en in haar vochtige liefdeskanaal.

Ik realiseerde me al snel dat het krap zou worden achter in de wagen voor waar we naartoe gingen. Ik keek snel om me heen. Er was een metalen koffer van Chris voor een deel van zijn filmapparatuur. Ik pakte het snel vast en schoof het naar de achterbank van de auto. Ik heb er een deel van de deken overheen gedrapeerd om het wat zachter te maken.

Ik draaide Linda toen om en boog haar over de koffer. Ze had haar handen op de rugleuning van het autostoeltje voor steun. Toen ik achter Linda reikte, begon ik haar natte schaamlippen te strelen, langzaam dieper en harder gaand met mijn vingers. Ik bevochtigde mijn duim met haar sappen en plaagde haar kontgat terwijl ik haar natte heuvel masseerde met mijn resterende vingers. Haar zachte gekreun werd steeds luider en intenser.

Ik trok mijn vingers terug en begon de eikel van mijn pik tussen haar natte plooien te schuiven. Het voelde zo goed toen ik naar haar perfecte jonge kontje keek. 'God, wat was het prachtig', dacht ik bij mezelf. Ik ging langzaam naar binnen terwijl ik haar bij die perfecte billen greep.

Ik begon te duwen, eerst langzaam, terwijl de oude Ford-wagen letterlijk begon te schommelen met onze bewegingen. Ik tilde mijn hoofd even op en naar voren, en zag mensen voorbij komen door de voorruit. De auto stond ver genoeg achter in de steeg geparkeerd, zodat ze ons waarschijnlijk niet zouden opmerken. Ik hoopte tenminste van niet.

Ik vervolgde mijn stoten met hernieuwde kracht. De oude wagen schommelde zachtjes mee met onze bewegingen en je kon de ophanging horen kraken toen we hem aanzetten. Die geluiden werden al snel overstemd door de geluiden van Linda toen ze in golven begon te komen. Ik voelde haar sappen langs haar zachte dijen stromen terwijl haar strakke vaginale spieren me grepen en me letterlijk droog drukten. We kwamen allebei samen in een vrij luide kakofonie achterin die oude Ford.

Linda en ik lagen daarna nog een tijdje naast elkaar achter in de wagen. Het was erg vredig, we hielden elkaars hand vast en praatten. Ik kwam erachter dat Linda ook uit Pennsylvania kwam, slechts ongeveer twintig minuten van waar ik woonde. Ze nam uiteindelijk de rit terug met ons in de wagen en we begonnen elkaar te zien zodra we thuiskwamen. Het was een relatie die uiteindelijk een tijdje standhield.

Chris eindigde met een aantal interessante beelden en James leek het naar zijn zin te hebben. Maar nogmaals, James is een van die jongens die het altijd naar de zin leek te hebben. Kort nadat hij weer thuis was, ontmoette hij een nieuwe vriendin. We gingen met z'n vieren vaak dubbel daten.

Chris ging in de herfst naar de filmschool. Een beroemde regisseur is hij echter nooit geworden. Het was leuk om terug te gaan naar mijn kleine stad. Toen ik in Main Street naar de lokale bevolking keek, kreeg ik een hernieuwde waardering voor de mensen met wie ik opgroeide.

De mensen die ik kende en liefhad met hun ouderwetse waarden en overtuigingen. Ja, verandering komt langzaam naar een kleine stad. Misschien is dat een goede zaak.

03-03..

Vergelijkbare verhalen