reekalf

Een intrigerend en mysterieus kortverhaal met een open einde over verlangen, obsessie, liefde en veroordeling.…

🕑 27 minuten minuten Rechte seks verhalen

Fawn was een lieftallig Aziatisch meisje van twintig. Ze is vernoemd naar hetzelfde dier dat haar moeder ooit zag tijdens haar eerdere reizen in het Westen, en misschien had de moeder, die het meisje met de serieuze ogen zo noemde, een voorgevoel van hoe de stilte van haar dochter en haar slanke schoonheid zich zouden ontwikkelen tijdens haar tienerjaren jaar. Ze begon er inderdaad uit te zien als een reekalf, en bezat hinde-ogen en een klein, prachtig gevormd gezicht samen met lange ledematen. Fawn was rusteloos voor het leven om te beginnen en werd verstikt door de dagelijkse sleur van scholen en klassen, kleinzieligheid en algehele vermoeidheid van het omgaan met de docenten, ambtenaren en bureaucraten.

Ze had zelfs een hekel aan het universiteitsterrein, hoewel ze op weelderige schaal midden in de stad lagen. Misschien voelde ze zich gewoon dood in haar zintuigen vanwege de constante aanval van het moderne stadsleven waardoor ze wilde ontsnappen. Fawn verlangde ernaar om los te breken en besloot daarom een ​​langere reis alleen te maken om contact te maken met de natuur voordat ze aan het laatste semester van de universiteit begon. Ze woonde in een Zuidoost-Aziatisch land dat de vorm had van een mango, en het was gezegend met vele, vele eilanden met witte zandstranden die constant stroomden van toeristen.

Ze wist dat ze nooit tijd voor zichzelf zou hebben nadat ze haar school had afgerond en haar carrière was begonnen. Het was in ieder geval het perfecte moment. Het was zomer en de oceanen aan de oostkust waren in die tijd bijzonder mooi. Haar ouders maakten zich zorgen, maar ze vertrouwden haar beslissing en lieten haar gaan met de volle belofte dat ze voor het einde van het jaar terug zou komen.

Ze was een braaf meisje en had hen nooit ongerust gemaakt. Het was dus een ochtend in april toen ze met haar enorme bagage aan noodzakelijke dingen door het land reisde naar de oostkust. Na vele dagen van stoffige ritten in hobbelige luidruchtige bussen tot ver in de vroege uurtjes, stopte Fawn in een slaperig stadje dat dienst deed als veerboot naar het eiland in een staat ernaast. Ze kocht een kaartje en wachtte tot de veerboot langs zou komen en haar naar haar nieuwe woonplaats zou brengen.

Ze stapte van haar veerboot naar het kleine eilandje aan de oostkust in de verkoelende ochtend om, en bij de eerste paar minuten lopen werd ze helemaal opnieuw verliefd. Ze had het kleine eiland al eens eerder bezocht en kende de hele plaats. Fawn was een eenvoudig meisje dat van natuurlijke schoonheid hield, en dus voelde ze zichzelf langzaam tot leven komen.

Ze kon zo diep ademen als ze wilde en werd beloond met de ijle, ongerepte schone lucht van het eiland. De zon kwam nog niet op en alles was donker, koel en fris met dauwdruppels en de algehele nattigheid over het hele eiland. Het eiland was eenvoudig en leek meer op een vissersdorp en minder op een toeristische plek. In werkelijkheid krioelde het van de s, maar het eiland slaagde er charmant in om de opzichtigheid en consumentvriendelijke lelijkheid te omzeilen die dergelijke gebieden gewoonlijk achtervolgden.

Inderdaad, het eiland werd niet beïnvloed door de aanval van strandchalets en -hutten, maar de toeristische scene ging op in de eenvoud van het strandleven en alles werd in plaats daarvan rustiek als van de natuur. Er was geen opzichtige kleur en structuur, maar overal waar Fawn keek, was een aangespoelde, gestrande blik te zien. De kleuren van de planten, bloemen, zand en lucht staken echter schril af in hun intensiteit van kleur in tegenstelling tot het vervaagde hout. De lucht was zout en klampte zich vast aan de houten huizen en chalets die verspreid waren over het zanderige, heuvelachtige landschap. Er was een charme aan de rijen en rijen eenvoudige en lieve lokale bloemen die Fawn kende en liefhad als een kind, en deze kleine knoppen stonden langs de ruw gemaakte betonnen loopbrug die over de eilanden slingerde.

Alle voertuigen werden verboden behalve motorfietsen (door de s ook wel bromfietsen genoemd), tot onuitsprekelijke vreugde van Fawn. De lokale mensen waren van haarzelf, en ze waren het typische gemakkelijke, godvrezende soort dat strikt aan het geloof vasthield, maar anderen buiten hun geloof liet doen wat ze wilden en toch te allen tijde met vriendelijkheid en respect werden behandeld. Dus sommige van de plunderende jonge reizigers en hun dronken losbandigheid die van tijd tot tijd in de nacht plaatsvonden, verstoorden de vrede, maar werden beleefd genegeerd en niet beledigd door de eilandbewoners, hoewel ze in hun s zulke corrupte activiteiten als immoreel en goddeloos beschouwden .

Dus met de mogelijkheden van het eiland voor haar, zocht een gelukkig reekalf meteen werk. Ze had wat regelmaat in haar leven nodig om goed te kunnen genieten. Bij het allereerste chalet dat ze zag, kwam ze naar de eigenaar en vroeg of ze een baan mocht krijgen, welke baan dan ook. De jongeman observeerde haar ernstige, stille uitdrukking en gaf haar de functie van huishoudster.

Hij wist niet eens dat ze een lokaal meisje was, totdat ze even later in hun moedertaal sprak, waarbij de man schrok en haar nader bekeek. Haar huid was bruin genoeg, maar haar grote hertenogen en schrale jurk voldeden niet aan wat men gewend was van zijn medeverwanten. Fawn had zelf genoeg geld om haar meer dan een jaar van eenvoudige middelen te voorzien.

Ze was vrij om te blijven waar ze maar wilde, maar uiteindelijk probeerde ze zo eenvoudig en goedkoop mogelijk te leven. Ze had doelloos een eindje door de hele baai gelopen tot ze het einde van de delen van het eiland had bereikt. Fawn kwam een ​​idyllisch hutje tegen op die allerlaatste hoek, waar de houten ramen opengingen naar een krioelende jungle met vreemde, willekeurige geluiden van het regenwoud.

Daarvoor had ze nog nooit op afstand in de buurt van de natuur geleefd. In haar nieuwe leven woonde ze er vlak naast. 's Ochtends beeldde ze zich met een gelukkig gevoel in dat ze de zoute lucht en de frisse groene geur van het krioelende bos naast haar hut zou opsnuiven om haar te begroeten.

Ze zag donkere sluimerende kevers langs het houten, versplinterde balkon en ze besloot dat dit haar woonplek zou worden. Na een gesprek met de telefoniste bij de receptie (bamboe stelten houden een gladde multiplex plank omhoog), kreeg ze haar sleutels en een regeling voor een verblijf van 2 maanden in haar kleine hut. Fawn was een liefhebber van naakt slapen.

Ze besloot dat het heel privé was om te zijn zoals ze wilde in het chalet van dit slaperige eilandje, en deed dat. Dus elke avond deed ze al haar ramen open en deed ze al haar kleren uit voordat ze naar bed ging. Een jongen die ze ooit had ontmoet en op wie ze verliefd was, leerde haar het plezier om je eigen huid het beddengoed te voelen aanraken. Fawn zou nooit het idee hebben gehad dat ze tijdens die verkoelende nachten in bed in het chalet bijna elke avond in de gaten zou worden gehouden door een groep jongens, mannen en zelfs een oudere religieuze chef of twee. Het eiland was in werkelijkheid een toevluchtsoord voor gluurders, en de dorpelingen bespioneren bijna al hun voorbijgaande buren al tientallen jaren, of zelfs eeuwen.

Het was de sportactiviteit van de lokale mannen en aangezien ze oprecht geloofden dat ze hun slachtoffers van hun voyeuristische escapades geen pijn zouden doen, beschouwden ze zichzelf als onschuldige en onberispelijke omstanders. Jongens zouden betrapt worden terwijl ze naast de mannen gluren, en ze zouden niet gestraft worden. De jongens en mannen hadden het slanke meisje met ernstige ogen voor het eerst op haar eerste dag over het strand zien lopen, en na een paar vragen en observaties op de kenmerkende nieuwsgierige manier van dorpsmensen, kwamen ze erachter waar ze woonde, en al snel genoeg ze zouden allemaal goed op de hoogte zijn van haar nachtelijke routines. Overdag waren de mannen en jongensspionnen altijd gezellig met haar.

Ze waren zachtaardig en stelden veel vragen, waarbij ze haar soms voor de gek hielden met onschuldige grappen om te zien hoe haar serieuze gezichtsuitdrukking uiteenviel in een mooie glimlach. De eilandbewoners hadden hun deel van de gekken en koekoeken die in de strandhutten verbleven en eindeloos nachtelijk materiaal verschaften voor plezier en gelach, maar Fawn was nieuw voor hen omdat ze een lokaal meisje van het land was, en dat was ook de reden waarom hun nieuwsgierigheid geslepen als nooit tevoren. Aanvankelijk stootten haar korte jurken, eenvoudige topjes en katoenen shorts hen af. Het beledigde hun gevoel voor fatsoen en ze keurden het niet goed.

Maar al snel leerden ze haar eenvoudige goede manieren en rustige manieren kennen, en ze vonden het niet zo erg. Fawn zou altijd op natuurlijke wijze van het strand genieten met haar favoriete witte zwempak, dat veel bescheidener was dan wat veel van de andere westerse toeristen droegen, maar in het begin nog steeds als een schandalige schande werd beschouwd voor de lokale eilandbewoners. Maar tegen het einde van de eerste week van haar verblijf vonden ze het niet zo vies en accepteerden ze zelfs haar manieren met ouderlijke toegeeflijkheid. Zo is ze opgevoed, zeiden ze tegen zichzelf.

Ze was geen los meisje. Ze was gewoon een stadsmeisje. Het was gewoon de manier waarop ze was opgevoed om zich te kleden.

Ze had niet eens de beleefdheid om een ​​T-shirt over haar zwempak aan te trekken, maar het was haar niet kwalijk. De mannen en jongens bleven haar dagen en weken in de gaten houden. In het begin zouden de weinige mannen en jongens die haar tijdens haar eerste paar dagen waren begonnen in de gaten te houden, heerlijk geschrokken zijn als ze zonder pardon haar pyjama zou uittrekken en zich volledig naakt in bed zou nestelen. Ze deed dat op een volkomen natuurlijke manier en leek helemaal niet ongemakkelijk om volledig naakt in haar kleine hut te zijn. Maar omdat haar bewegingen en acties enigszins onschuldig en gracieus waren, werd haar vergeven voor haar losbandige bedmanieren.

Ze was een schoonheid, en in plaats van haar te veroordelen - zoals ze gewoon waren te doen, raakten de jongens en mannen verder geobsedeerd door haar en haar paradoxale aard om puur en toch heel vrij te blijven met haar eigen lichaam wanneer ze aan haar lot werden overgelaten. En zo gebeurde het dat een paar avonden per week of misschien zelfs elke dag van de week, jongens en mannen van het eiland naar haar zouden gluren. Het aantal varieerde van dag tot dag, maar er waren altijd meer dan enkelen die graag naar haar keken.

Het was een hele klus om Fawn in haar kleine hut te zien, omdat je geen uitzicht op haar kamer kon krijgen zonder een paar minuten de oceaan in te zwemmen om de andere kant van het eiland te bereiken, en naast haar chalet de jungle in te kruipen. Oudere religieuze mannen werden zelfs gedwongen om deze waterige activiteit in de verkwikkende wind van de nacht uit te voeren vanwege de drijvende behoefte om te zien hoe Fawn was in haar privacy. Zelfs deze grizzly mannen van het geloof zouden zichzelf niet de kans ontzeggen om het meisje in haar natuurlijke staat te zien. Van jong tot oud werden alle mannen van jongs af aan getraind dat het goed en acceptabel was om dat te doen. Dat deden ze dus, met een vaag gevoel voor orde en plicht dat hen was ingeprent door misleide mannen die dat zelf van hun eigen vaders hadden geleerd.

Dus met deze voyeuristische mannen en jonge jongens die nat waren van het oceaanwater dat hun rug koelde, zaten ze ineengedoken in het bos en keken naar Fawn, nacht na nacht. Ze werd hun drug, en op een perverse manier beschouwden ze zichzelf niet als een vuile geest, hoewel ze een meisje bespioneerden dat onbewust de belangrijkste bron van vermaak was. Ze wisten met voldoening en een gevoel van misplaatste trots dat ze nooit een man mee terug naar haar kleine chalet had gehaald, en ze sliep er elke nacht in sinds de dag dat ze kwam en nooit in het bed van iemand anders. Dit hielden ze troostend tegen hun borst, en hun obsessie groeide.

Hun behoefte om haar te zien verteerde hun ziel, en hoewel ze overdag rondliepen en hun activiteiten op hun gemak en op hun gemak uitvoerden, zouden ze zich bij het aanbreken van de dag angstig en behoeftig genoeg gaan voelen om de zware duik te nemen om Fawn in haar kleine hut te zien. De vele vrouwen op het eiland, die ze nacht na nacht gluurden, werden in de steek gelaten voor dit nieuwe exotische exemplaar, een meisje dat van hen was, maar dat niets van hun culturele maniertjes had. Ze keken naar Fawn terwijl ze helemaal naakt op haar bed lag. Ze hield alle lichten in haar kamer open, in haar dwaasheid.

Ze zat dan op het bed een boek te lezen of te friemelen met pen en papier en urenlang te schrijven. Stuk voor stuk hadden de mannen het visioen van Fawn in hun hoofd gegrift, met haar zeer slanke armen en benen en taps toelopende taille gebundeld tussen kussens en dunne deken. Ze wisten dat haar nek en romp lang waren en dat haar billen en borsten vol en rond waren, maar in verhouding stonden tot haar slanke, bijna dunne lichaam. Haar tepels waren vochtig roze en vormden een erotisch contrast met haar bruine huid. Haar bewegingen, zelfs privé, waren gracieus en een genot om naar te kijken voor de eilandjongens en -mannen die nog nooit zo'n mooie en verrukkelijke vrouw hadden ontmoet.

Ze leerden zelfs haar ondergoed kennen, dat klein en driehoekig van vorm was, hoewel ze dat niet lang genoeg zagen omdat ze het elke avond systematisch op de grond gooide. Terwijl de mannen toekeken, speelde ze soms doelloos met haar tepels, geeuwde ze met haar mond wijd open of bukte ze zich om haar rug te krabben, en de ogen van de jongen en de man waren aan haar vastgeklonken, hun pikken werden lang en hard terwijl ze keken naar de eenvoudige alledaagse actie van dit meisje van hen. Alle mannen wisten dat ze haar vrouwendelen helemaal kaal hield, op de vreemde manier waarvan ze wisten dat buitenlandse vrouwen dat ook deden.

Ze vonden het heerlijk om haar privécentrum bloot te zien als haar benen uit elkaar werden gespreid. Als de jongens en mannen ver genoeg van anderen verwijderd waren, zouden ze zich allebei tot plezier wrijven terwijl ze naar haar keken. Af en toe werden de gluurders beloond met het vertoon van haar spelen met zichzelf.

Tijdens bepaalde nachten leek Fawn rusteloos, ongeduldig en boos. Ze gooide boeken door de kamer en wreef vervolgens verwoed haar lichaam op een suggestieve manier tegen het beddengoed. De jongens en mannen zouden toekijken terwijl ze haar benen uit elkaar strekte en de plooi van haar geslacht met haar vingers opende om haar kleine roodachtig roze knop te ontbloten.

Ze wreef zichzelf zachtjes met haar enige middelvinger en haar heupen tilden af ​​en toe op en draaiden in het ritme van haar acties. Terwijl ze haar rug strekte en tot een climax kwam, hielden degenen die haar schokken en spasmen zagen hun adem in en toen ze tot haar passie kwam, hoorden de mannen die het dichtst bij haar raam waren haar scherpe ademhaling veranderen in een kreet en deze mannen zouden ook komen, schieten hun zaad op palmbladeren en grassprietjes die in het bos groeiden. Degenen die te ver weg waren om haar te horen nadat ze kwam, zouden nog steeds worden beloond met de aanblik van Fawn die ruw met zichzelf de liefde bedreef met twee, dan drie vingers diep tussen haar benen, en terwijl haar natte vingers in en uit flitsten, beeldden ze hun eigen vingers af. pikken gaven haar het plezier dat ze wilde, en ook zij zouden een orgasme krijgen.

Fawn was zich hier totaal niet van bewust. Overdag behandelden de schuldige mannen en jongens haar hetzelfde als altijd, en waren vriendelijk en hartelijk. Maar naarmate ze langer op het eiland bleef, begon haar stilte langzaam weg te drijven terwijl ze begon te genieten van haar hervonden vrijheid. Ze vond geen enkele persoon die haar aanraakte en met wie ze een hechte band kon hebben, maar ze bezat aangename gesprekken en loze praatjes met haar nieuwe buren.

Ze gaf sowieso altijd de voorkeur aan haar eenzaamheid en zocht die elke dag op op het strand. Maar van zonsopgang tot de middag kwam Fawn langs de kleine chalets voor backpackers naast de deur en werkte als dienstmeisje. Ze veegde het zand van de dag van de houten plankenvloer en gaf het toilet een opknapbeurt.

Het linnen verwisselen was nauwelijks gedaan, want veel van de jonge, rusteloze mensenmassa's die op het eiland kwamen wonen, hadden basisbehoeften en hadden geen enkele vijfsterrenbehandeling nodig. Een schone badkamer en vloer waren zo'n beetje waar de s meer dan blij mee waren. Ze vond veel plezier in haar werk en begon haar stadsslaap van zich af te schudden. Haar huid, die de kleur van latte had voordat ze op haar eiland kwam, was nu notenbruin.

Haar schouder straalde en ze kleedde zich graag in het wit om te contrasteren met haar pas donkere huid. Zelfs haar tanden waren witter dan ooit tevoren tegen haar donkere, gebruinde gezicht en haar zwarte haar vervaagde tot asbruin door de hete zon. Het was een koele vroege ochtend toen Fawn op een dag naar het chalet kwam. Ze pakte haar veegmachine en emmer met toiletspullen en klopte zoals gebruikelijk op de eerste deur.

Ze schrok toen ze voor het eerst een slaperig telefoontje terug hoorde. Fawn kende de kamer heel goed en ze wist dat het een man was die hem de afgelopen 2 weken had gebruikt. Uit haar dagelijkse rondes en aangename observaties over de kamer terwijl ze aan het werk was, maakte ze op dat de man vers van een ander eiland in de buurt was en een lange tussenstop maakte op haar specifieke strand.

Hij was een. De man hield van blauwe overhemden. Maar dat was de omvang van haar kennis tot die ochtend. De buitenlandse man sliep en toen Fawn zachtjes op de deur klopte, ontwaakte hij uit zijn slaap en ging langzaam rechtop zitten en riep haar naar binnen.

De man was lang en erg groot en zijn kapsel was uitgegroeid tot een lichtbruine ruige dweil. Zijn baard was getrimd, hoewel hij onmiskenbaar naar het smerige soort liep. Hij droeg een legerbroek in bed. Zijn romp was ook lang als die van haar, en hij was mager en gebruind. Fawn voelde zich verlegen en verontrust, omdat ze in het algemeen uit de buurt van de blanke mensen van het eiland bleef.

Hij keek haar aan en vroeg haar naam. Fawn vertelde hem dat in perfect Engels en toen hij vroeg hoe ze aan een buitengewoon westerse naam kwam, vertelde ze hem het verhaal van haar moeders reekalf in het verre land dat ze bezocht. Hij pakte een sigaret, stak hem aan en keek naar haar geanimeerde jonge gezicht terwijl ze hem haar verhaal vertelde. Hij vertelde haar toen met een humoristische grijns dat hij al wist dat ze niet een van de eilandbewoners was, en dat ze een medereiziger was, net als hij. Zijn ogen waren heel lichtblauw en voor Fawn, die niet gewend was zulke felgekleurde ogen van dichtbij te zien, was het een verontrustend gezicht.

De glinstering van zijn lichtgekleurde ogen leek haar gedachten en innerlijke gevoelens te doordringen. Maar de bewegingen van de man waren ook zacht en ongevaarlijk, en hij stond op en ging de kamer uit om haar de ruimte te geven die ze nodig had om de kamer op te ruimen. Fawn voelde zich gemakkelijker nu hij weg was en bleef haar karweitjes doen. Voordat ze het hutje verliet, riep de man haar naam.

Fawn werd toen door de buitenlandse man gevraagd of ze de dag met hem wilde doorbrengen nadat ze klaar was met haar werk voor die dag. Met een schaapachtige uitdrukking vertelde de man haar dat hij haar hele schema kende door observatie van de afgelopen weken. Fawn schrok van de uitnodiging en keek de man in de ogen. Hij was van middelbare leeftijd, voorbij de veertig en zag er niet gevaarlijk uit, hoewel ze echt niets wist van de manieren van buitenlandse mannen. Zijn glimlach was eerlijk en vriendelijk.

Ze stemde toe en ze waren van plan elkaar 's middags op het strand te ontmoeten. De eilandbewoners merkten het op toen ze Fawn later zagen, die alleen aan het zonnebaden was op haar gebruikelijke plek. Tot hun grootste verbazing kreeg ze even later gezelschap van een buitenlandse man en ze merkten met afkeer op dat ze hem verwelkomde om naast haar te komen zitten.

Ze praatten en lachten, en op een gegeven moment verliet de man haar om wat bier te halen. De mannen, jongens en vrouwenvolk waarnemers van het eiland waren geschokt en geschokt binnen een centimeter van hun leven. Ze hadden hun reekalf nog nooit eerder een druppel alcohol zien aanraken, en nu zagen ze haar met ongeloof het vuil in haar keel gieten alsof ze er helemaal aan gewend was. De mannen en vrouwen van het eiland keken elkaar ongemakkelijk aan en keken hoe ze hardop lachte, wat een waar spektakel was. Ze was een stil wezen en ze hadden haar nog nooit zo hard horen lachen.

Na een uur of twee wierpen zowel Fawn als de mannen hun kleren af, zij om het gebruikelijke witte zwempak te onthullen dat ze het liefste had en hem de legershort waarin hij had geslapen. Ze liepen naar de kustlijn van het strand. Fawn was zich er volledig van bewust dat haar acties werden bekeken door de eilandbewoners, maar ze las er niet meer in. In haar onschuld dacht ze geamuseerd dat ze alleen maar verbaasd waren dat ze een nieuwe vriend had gemaakt. Maar met jaloerse, begerige ogen keek iedereen heimelijk toe hoe Fawn in vloeiende sprongen en slagen naast de man tot diep in het verre einde van het water zwom.

Ook dit was een openbaring. Ze kenden haar voorliefde om urenlang langs de kustlijn te spetteren, maar ze hadden nooit geweten dat ze een ervaren zwemmer was en een natuurtalent in het oceaanwater. Met woede bij veel van de mannen en jongens keken ze toe hoe hun geliefde Reepje zich aan de rug van de blanke man vastklampte terwijl hij bruinvisachtige bewegingen in en uit het water maakte, terwijl zij hard lachte en met een felle vreugde die vreemd was aan wat de eilandbewoners kenden haar. Binnen die paar uur leek het alsof ze beseften dat ze haar nooit eerder hadden gekend. De man en het jonge meisje renden van het strand terug naar hun zitplek en droogden zich af door simpelweg onder de zon te rusten.

Fawn vertelde de man verhalen over haar familie en haar rusteloze geest omdat ze ver weg en ver weg moest wonen van alles wat ze wist, in ieder geval voor een paar maanden. De man vertelde haar op zijn beurt dat hij Tom heette en dat hij in een klein stadje, Appleton genaamd, woonde, ver weg in het vreemde land van Amerika. Hij runde daar een fotostudio. De man vertelde haar ook over zijn rusteloze geest en hoe hij zich genoodzaakt voelde de winkel een paar maanden te sluiten om de wereld rond te reizen.

Tot dusverre, vertelde hij haar met een lach en een nadenkende blik in haar zwarte hindeogen, was dit specifieke eiland het meest bijzondere dat hij tot nu toe had bezocht. Ze begon haar angst voor zijn vreemdheid en vreemdheid te overwinnen, en begon zijn smerigheid, zijn verweerde gezicht te waarderen en te vertrouwen op zijn warme, eerlijke glimlach. Hij was op de leeftijd dat ze hem nog als een soort vaderfiguur kon zien, en geleidelijk aan ontspande ze.

Fawn bloeide als een bloem onder de aandacht van de oudere man, en hun vele gemeenschappelijke interesses leidden tot een ander gesprek, en nog een ander. De mannen en jongens van het eiland merkten op dat ze allebei de maaltijden vergaten, maar toch bleven kletsen en lachen terwijl ze de hele dag bier dronken. Ze merkten ook met woede op dat, buiten het medeweten van Fawn, de man lange blikken naar haar gezicht en lichaam wierp terwijl ze niet keek. Zowel het meisje als de man spraken over intieme dingen, over geliefden en partners van lang geleden en de eenzaamheid van alleenstaande reizigers.

Na veel aandringen gaf Fawn schuchter toe dat ze lange tijd met niemand naar bed was geweest, en de man lachte en vertelde haar hetzelfde. Het hele eiland slaakte een zucht van verlichting toen ze het paar uit elkaar zagen gaan. De man gaf Fawn wel een kus op de wang, maar dat was alles.

De perverse mannen en jongens van het eiland zagen hoe hun meisje langzaam naar haar kleine hut liep en de man achter haar aan liep om zijn eigen kamer binnen te gaan, en besloten zonder enige discussie dat iedereen vanavond zou waken om haar veilig te houden. De avond viel en Fawn was alleen in haar kamer, hoewel ze werd vergezeld door de gebruikelijke nieuwsgierige blikken. Ze nam een ​​lange douche en waste haar haar, en de mannen en jongens keken toe hoe ze haar haar afdroogde met een handdoek, haar gezichtscrème aanbracht en op haar bodylotion smeerde.

Ze deed zoals gewoonlijk haar pyjama uit en gleed in bed met een boek. De gluurders bleven kijken, hopend en verlangend dat ze zou worden verteerd door de drang om te masturberen die haar soms overviel. Hun pikken werden lang in hun handen terwijl ze stilletjes met zichzelf speelden en naar haar mooie gezicht en ontblote borsten keken. Na een tijdje viel Fawn in slaap en veel van de mannen, die hun interesse verloren, begonnen vanuit het bos naar beneden te klimmen om naar de andere kant te zwemmen en het een nacht te noemen.

Vier mannen bleven echter achter en bleven kijken en verwonderden zich met perverse fascinatie. Na een paar uur schrokken Fawn en de rest van de voyeurs door elkaar toen er zachtjes op haar hutdeur werd geklopt. Ze keken hoe Fawn gedesoriënteerd opstond, een pyjamabroek aantrok en naar de deur liep.

Ze opende hem en zag dat Tom haar nachtbezoeker was. De mannen waren diep boos toen ze zagen hoe Tom's uitdrukking van liefde, die ze verkozen om te lezen als lust, duidelijk verraden werd in zijn ogen terwijl hij heel lange minuten met haar praatte. Ze zagen zijn armen om haar middel gaan en met schrik zagen ze haar op haar tenen gaan om haar eigen armen om zijn nek te slaan terwijl hij verder sprak, waarbij de man een beetje bukte om zich aan te passen vanwege hun opvallende verschil in lengte en grootte. Hij was zo lang en zij zo klein. Zij zoenden.

Ze knoopte nu dringend het pyjamahemd los dat ze een paar minuten geleden haastig had aangetrokken, en zijn handen kronkelden om haar lichaam terwijl hij de kleren op de grond liet vallen. Zijn lippen kusten haar gezicht en nek en ze kromde haar rug, en degenen die zich het dichtst bij haar ramen bevonden, hoorden haar zachtjes spreken met een stem van lust en behoefte zo diep als ze in de ogen van de man zagen. De gluurders keken met afschuw en onontkoombare fascinatie toe hoe de man haar optilde en op het bed legde, en zijn eigen onmogelijk enorme lichaam boven haar slanke, kleine vorm bewoog om haar vast te pinnen.

Hij kuste haar borsten, greep haar gretig vast en zoog aan haar tepels terwijl ze onder hem lag, en haar handen streelden zijn rug op een uitnodigende, verleidelijke manier. De man stond toen van haar op en kuste haar platte buik en navel terwijl hij naar de grond ging om bij het bed te knielen. De man nam haar beide dijen om op zijn schouder te rusten, drukte zijn mond tussen haar benen en bedreef de liefde met haar terwijl zijn vingers haar geslacht uit elkaar wrikten en zijn ogen naar haar gezicht keken. Na heel lange minuten gingen Fawn's benen strak om het hoofd van de man en ze maakte een plotselinge beweging. Iedereen hoorde haar scherpe kreten toen ze haar passie in de mond van de man losliet en haar ledematen verslapten.

De ogen van de man verlieten haar gezicht niet toen hij zichzelf optrok en terug in bed kroop, zijn enorme handen haar lichaam strelend. Hij was nog gekleed. Plots waren de vier aanwezige voyeurs zich terdege bewust met een opkomende afschuw dat ze zichzelf zou willen betreden en vullen na haar orgasme. Ze greep verwoed naar zijn korte broek en trok zichzelf daarbij rechtop en kuste zijn gezicht en mond diep terwijl ze allebei de rest van zijn kleren uittrokken. De gluurders keken met snel toenemende fascinerende en verschrikkelijke angst naar de ontblote pik van de vuile vreemde man, die enorm en erg dik was.

Fawn kuste de borst en de navel van de man en kuste nu de roze pik van de blanke man zonder schaamte of onhandigheid. In feite leek ze volkomen vertrouwd met het bedrijven van de liefde met een man en de voyeurs waren geschokt. De blanke man en de rest van de voyeurs staarden allemaal collectief naar haar mond die zich om het dikke gezwollen hoofd wikkelde.

Ze zoog hem en likte hem terwijl haar handen zich bij de basis van de pik klemden en bewogen om hem op en neer te pompen. De man schrikte plotseling op en duwde Fawn ruw weg, en drukte haar opnieuw tegen het bed met zijn grote lichaam. Hij klom op haar en Fawn bood geen weerstand maar verwelkomde hem door haar benen om zijn slanke middel te slaan en de man smekend te smeken. De mannen, die zich vastklampten aan de bossen, kregen een droge mond toen ze toekeken hoe hun eigen reekalf werd geschonden door de vuile buitenlandse man.

Het contrast van hun intieme huid tegen elkaar gedrukt, de hare bruin en de zijne warm roze, brandde in hun geest en hun hersenen, samen met koortsachtige woede en lust vermengd tot een verschrikkelijke combinatie. De hanen van de vier mannen werden niet hard zoals gewoonlijk, maar slap en slap. Alle mannen konden geen opwinding of passie voelen zoals voorheen, maar konden zich alleen maar verraden, belogen en bedrogen voelen. En toch bleven ze kijken.

De man duwde zichzelf diep en ritmisch in Fawn, en ze kromde haar rug en schreeuwde het uit. Ze was lief, ook al schaamde ze zich. De man bedekte haar lichaam met het zijne en hield haar stevig tegen zich aan terwijl zijn pik in korte en snelle bewegingen in haar dreef. Hun kreten waren luid genoeg om zelfs de verste piepende kater te horen. Met een vage mengeling van walging en begeerte keken de voyeurs hoe Fawn's lange bruine benen zich stevig tegen het lichaam van de man drukten en plotseling werden ze allebei slap en stopten, hijgend en snel ademhalend.

De mannen en jongens konden hun ogen niet van het paar afhouden toen de man Fawns lichaam tegen hem aan rolde om haar bovenop hem te laten rusten. Ze hief haar gezicht op en kuste de man diep. De man hield haar zachtjes vast en kuste haar gezicht en mond, fluisterde tegen haar en liet haar glimlachen door haar diepe, slepende ademhalingen. Na nog een paar kusjes en zachte strelingen, kalmeerden beiden, ontspanden zich en vielen in een lichte slaap in elkaars armen.

De volgende dag bij zonsopgang verscheen Fawn niet op haar gebruikelijke werk. Haar jonge werkgever was verbaasd, maar maakte zich geen zorgen. Maar na meer dan een paar uur werd hij nieuwsgierig en liep naar haar kleine hut aan het einde van het strand om op haar deur te kloppen.

Het was net voor de middag. Niemand antwoordde en hij ontdekte dat de deur ontgrendeld was. Langzaam opende hij de deur en keek naar binnen terwijl hij haar naam riep. Wat hij zag bezorgde hem de schok van zijn leven..

Vergelijkbare verhalen