Een zeemansverhaal, hoofdstuk één

Dit is een roman die al is geschreven, geduld mijn vrienden en je zult worden beloond met heerlijke seks…

🕑 13 minuten minuten romans verhalen

BB was alweer onderweg, weer een week op zee met de andere tien bemanningsleden. Ze hadden elkaar nog niet ontmoet, de meesten wachtten tot de allerlaatste minuut om aan boord te klimmen voor wat de fysiek meest veeleisende baan op aarde moest zijn. Krabben was geen kunst, hoewel de kapitein het zou willen verheerlijken en zeggen: "Er zit magie in die dozen jongens… haal ze op, haal ze leeg en gooi ze terug naar de zee…" hij kon hoor het nu terwijl hij uit het niet zo bescheiden huis liep dat hij thuis noemde toen hij in de haven was, hij mopperde vaak over wat hij was geworden, hoewel hij in werkelijkheid gewoon niet helemaal de energie of een reden kon opbrengen om zijn routine te veranderen. Zeke, Barney, BB… in de paar jaar sinds hij terugkeerde naar Port Carlos was hij bij veel namen genoemd, hoewel de meeste scheepsmaten hem bij de bijnaam Barney noemden omdat als de een hem bij de ander noemde acroniem dat ze moesten bedenken dat er een verdomd goede reden voor was.

In werkelijkheid had de lange, harde zeeman in de paar jaar sinds hij volwassen werd en een krabber was geworden een paar dames gevonden die dol waren op zijn enorme zeepokken, hij grinnikte erom elke keer dat een lieve taartdame over het pakket kirde, geen spijkerbroek of ondergoed kon verbergen. Hoewel er in werkelijkheid niets was aangekoekt aan het al te dikke stuk van tien inch dat over de omvangrijke, altijd volle, grote ballen hing, hadden de andere krabben hem daarom in eerste instantie Big Barnacle Zeke genoemd; het was de afgelopen vijf jaar ingekort tot gewoon Barney of BB. Hij grinnikte erover toen hij een van zijn maten passeerde op weg naar het restaurant… nog een prima etablissement om zeker te zijn. Hij haalde zijn hand door de lange, voorlopig schone, dikke haardos om het uit zijn gezicht te krijgen. Eenmaal aan boord zou hij het in een paardenstaart moeten doen, maar voorlopig genoot hij ervan in de milde vroege dagbries terwijl het de schouderlange lokken streelde.

Terwijl hij zijn braam bekeek voor de tijd dat hij kreunde, 'nog maar 35 minuten om te zeilen'… omdat hij meer dan wat dan ook deze reis aan wal wilde blijven, had de kapitein deze keer om een ​​snelle draai gevraagd en had hij nauwelijks zijn land gekregen benen omdat ze pas de dag ervoor aanmeerden. Rondkijkend in de kleine eetgelegenheid vindt hij een tafel die nog steeds bedekt is met de overgebleven gerechten van de laatste groep en slentert naar hem toe, trekt een stoel uit en zet zijn nog steeds vermoeide lichaam erin terwijl hij zijn reistas naast hem aan zijn linkerhand propt. Hij leunde achterover om te strekken met zijn benen gespreid en gaapt slaperig, zijn ogen gesloten. Een vlaag van lucht lijkt om hem heen te zoemen als hij weer opkijkt. Het eerste uitzicht is iets waar hij gemakkelijk opgewonden van kan raken, vlak naast hem staat de liefste kont, de serveerster leunt over de tafel en verzamelt de vuile vaat, de zoom van haar korte serveerstersoutfit kruipt bijna genoeg omhoog om een ​​oogje in het zeil te houden van welke kleur slipje ze ook draagt… maar niet helemaal.

Voordat het voorbij is, begint zijn hengel zich een weg te banen langs het loszittende jeansbeen, zijn gedachten gaan in een oogwenk van moe naar heet en mompelt in zichzelf 'verdomme, nou misschien is het gewoon niet zo bedoeld' terwijl ze opstaat en draagt van de afwas, zelfs nooit om de nieuwkomer aan te kijken. Barney kijkt toe terwijl het zwaaien nog meer zoete gedachten in zijn geest brengt, en zelfs een beetje meer bloed naar het groeigereedschap. Hij zet zijn braam op tafel om er zeker van te zijn dat hij op de tijd let; zijn klootzak-kapitein zou hem ter plekke ontslaan als hij niet aan boord was.

Eindelijk leek het een eeuwigheid te duren voordat hij een kopje koffie in zijn gedachten had. Omhoog liep dezelfde serveerster, zijn gedachten gingen van heet naar kokend toen hij het vooraanzicht zag. 'Verdomme, dit is een lieve dame', dacht hij zwijgend terwijl ze een kop dampende Joe optilde en op tafel zette. Hij kon zijn ogen niet geloven, hoewel hij in het voorbijgaan haar naamplaatje zag terwijl hij vol ontzag staarde naar het heetste rek dat hij in tijden had gezien, een hele tijd en een glimlach die maar niet ophield… huivering ging door hem heen terwijl ze sprak… "Wat heb je, zeeman?" Zei ze terwijl ze zich over zijn tafel boog en hem een ​​perfect zicht gaf over haar open bovenkant naar haar prachtige D-cupborsten. "Koffie; zwart…" antwoordde hij terwijl zijn ogen zich tegoed deden aan het soepele vlees van haar massieve tieten.

Ze kijkt in zijn ogen en vraagt ​​"Is er nog iets?". Hij kan zijn oren nauwelijks geloven hoe zwoel de stem van de serveerster is; laat staan ​​dat zijn ogen als het mooiste decolleté dat hij ooit had gezien, worden gepresenteerd als een maaltijd aan een uitgehongerde man. 'Een man kan er uren in verdwalen', dacht hij terwijl ze vroeg of hij nog iets nodig had.

Hij grinnikt op een manier die alleen maar gemeen genoemd kan worden bij de vraag 'oh hoeveel dingen kan ik bedenken?' denkt hij bij zichzelf, maar antwoordt "Sally, of zo denk ik volgens je naamplaatje" grinnikt weer "Ik zou dat graag beantwoorden, of zelfs laten zien, maar voorlopig neem ik genoegen met alleen de koffie, mijn schip zeilt binnen…" hij kijkt naar de braam "…28 minuten" hij kijkt naar haar en neemt het lichtblauwe van haar ogen in zich op, het lange blonde haar, hoewel zelfs daarmee zijn zicht is gefixeerd op het gladde vlees alles behalve te verleidelijk om te ontkennen. "Ik heb op zijn minst een pop met een paar kopjes nodig als je langs kunt komen en me snel een vulling kunt geven, ik zou het heel leuk vinden.". Toen ze zijn verzoek om speciale aandacht hoorde, moet ze echt kwaad zijn geworden.

Ze kwam terug naar zijn tafel en zette haar voet op de rand van de bank terwijl hij daar zat, verbluft door het uitzicht op mijn slipjeloze billen. Sorry voor zijn slechte manieren als Sally terugkomt en zijn toch al lege kopje vult, vooral wanneer ze haar voet op de bank zet en hij een oog opmerkt vol met de mooiste ronding die hij heeft gezien. Een tweede blik bevestigt dat ze niet alleen een lief kontje heeft, maar ook geen slipje… een stille mond van het woord 'zoet' in een langgerekte, stille kreun krult zijn lippen in een brede glimlach, tenminste totdat ze spreekt. "Wie denk je wel niet dat je bent? Deze tent zit vol met klanten en je wilt speciale aandacht", riep ze bijna boos uit. Ze kon zien dat hij een erectie begon te krijgen, maar de meeste jongens aan haar tafels moeten erecties krijgen… dacht ze met een houding.

Haar woorden zijn hard, en nu voelt hij zich echt slecht over zijn verzoek om meer dan één kopje koffie. Terwijl ze zijn kant opkijkt, zegt hij: "Sorry voor die pop, ik zie dat je het druk hebt, ik zal het gewoon afmaken en je aan het werk laten." Opnieuw bespeurt hij de bochten zowel boven als onder en wenste hij tot de hel dat de kapitein deze reis meer dan een snelle bocht had toegestaan. Hij slikt de rest van het tweede kopje leeg en staat op uit zijn stoel, de meer dan voor de hand liggende mannelijkheid die langs zijn been tot net boven de knie ligt, moet op meer dan één manier worden afgevoerd, maar voorlopig zou hij genoegen moeten nemen met het nemen van een lekkage . Hij gooit een tientje op tafel in de veronderstelling dat een mooie fooi de veren zou gladstrijken die zijn onschuldige verzoek had gerimpeld, pakt zijn braambes en reistas op voordat hij naar het herentoilet loopt. De rustruimte is vrij klein, maar slaagt erin een plek te vinden om zijn reistas erop te leggen en de telefoon erop te leggen en gaat naar het urinoir om 'de hoofdader af te tappen'.

Hij controleert zijn ogen en haar in de spiegel terwijl een andere man klaar is bij het urinoir en weggaat. Zijn pik is zo hard dat hij niet alleen door de rits van zijn spijkerbroek past, dus knoopt hij ze los en reikt naar binnen als hij de deur achter zich hoort opengaan… hij trekt de halfharde massa van de broekspijp en wijst erop richting de porseleinvallei als de deur sluit. Met de tussenfase van erectie en het moeten plassen duurt het een paar seconden om op gang te komen, hij staart naar de blinde muur voor hem terwijl zijn gedachten afdwalen naar gedachten aan de serveerster… 'Verdomme, ze moet me een klootzak hebben gevonden, maar dat is het leven op sommige dagen' dacht hij terwijl hij zich afvroeg of ze er nog zou zijn als hij terug aan land kwam… Ondertussen ziet Sally het tien dollar biljet dat hij op tafel heeft gelegd en denkt dat deze man misschien niet zo slecht is . "What the fuck… Ik ga hem iets geven om over na te denken terwijl hij aan het krabben is", denkt ze met een licht ondeugende glimlach.

Het herentoilet is achterin en om een ​​hoek uit het zicht van de meeste tafels. Ze laat zichzelf binnen en vindt hem daar met zijn broek losgeritst. Ze kan door zijn benen zien dat hij net begint te plassen. Ze loopt achter hem aan en slaat beide armen om hem heen en nestelt zich heel dicht tegen hem aan; haar verharde tepels drukten in zijn rug. Ze reikt met haar hand naar beneden en pakt zijn pik.

"God het is enorm…" denkt ze; het is niet moeilijk, maar het is goed op weg. Terwijl ze langzaam zijn pik streelt en tegen hem koert. "Bedankt voor de grote tip zeemansjongen, misschien kunnen we elkaar beter leren kennen als je terug bent." Met haar andere hand stopt ze een briefje in zijn zak en begint dan aan zijn ballen te voelen; zo vol van precies wat de "ik ben geil" dokter heeft besteld. Hij moest echt weg, want hij pisde al een hele tijd; ondertussen streelde ze langzaam zijn pik. Ze voelde dat hij bijna klaar was, draaide zich om en begon te vertrekken, "Noem me matroos, oh trouwens, ik hou van die grote lul van je." Ze gaat snel weg en verdwijnt in de keuken.

Barney's lichaam is gespannen… Terwijl ik de lucht vlak achter me voelde roeren, hoewel ik begon te plassen, 'als een of andere klootzak spelletjes speelde, zou ik me omdraaien en hem niet alleen knock-out slaan, maar voor de goede orde op hem plassen.' Ik voelde iets stevigs maar soepels tegen mijn rug drukken en terwijl ik naar beneden keek, waren de armen die me omringden beslist niet van een man. Van de volheid die tegen mijn rug drukte, had ik gemakkelijk kunnen dromen, het soepele vlees dat me streelde kon alleen dat van Sally zijn, ik had niemand gezien die zo gebouwd was als zij, de harde noppen van haar tepels gaven me hoop dat op een dag dat ik kon blijven, zou ze zich goed voelen… Ik slikte onmiddellijk lucht… Mijn gedachten werden abrupt weggenomen, haar hand gleed rond de basis van mijn pik terwijl ik bleef plassen. Ik kreunde zachtjes toen ze haar hand over de lengte begon te strijken, als ik niet midden in het urineren was geweest, zou ik zeker in een oogwenk goed en hard zijn geworden, maar verdorie, de soepele greep van haar hand voelde goed; Ik kreunde weer, deze keer niet zo zacht als ik haar hoorde kirren van achter mijn oor. "Bedankt voor de grote fooi matroos…misschien kunnen we elkaar leren kennen als je terug bent." Ik was in de hemel 'verdomme' dacht ik toen ik haar andere hand in mijn zak voelde glijden, er weer uit gleed en mijn strakke zak vastgreep.

"God Sally… laat me hier eindigen…" kreunde ik terwijl ik mijn best deed om de stroom van plas te stillen. Haar hand bleef op en neer langs het dikke lid bewegen, als ze me alleen maar plaagde, zou ik kwaken; Ik vroeg me af of de kapitein me echt zou ontslaan omdat ik deze reis heb gemist… 'Oh, fuck yeah', mompelde ik ongetwijfeld binnensmonds. Net toen ik het laatste deel van mijn blaas voelde leeglopen, verliet haar hand de gezwollen schacht, ik greep hem en schudde de dauwdruppels af en draaide me net op tijd om om haar te horen en te zien zeggen: "Noem me zeeman… oh trouwens ik hou van die grote lul van je" terwijl ze de deur uit liep. Onnodig te zeggen dat ik in shock was, nog nooit had iemand me vastgehouden terwijl ik lekte, laat staan ​​een echte vreemdeling in een openbaar toilet, en zeker niet zo heet als Sally. "Verdomme", zei ik op een lage gefrustreerde toon terwijl ik het nu opgewonden vlees weer in de spijkerbroek stopte, het bonzen dat het overkwam deed bijna pijn toen ik tot de realiteit kwam dat ze wraak op mij had genomen omdat ik haar schijnbaar aanmatigend had bevolen om breng hulde aan mij in de grote zaal.

Een paar pulsen bloed moeten eindelijk mijn hersenen hebben gevonden toen ik me eindelijk realiseerde wat ze had gezegd, niet over mijn pik, maar om haar te noemen… 'Hoe in godsnaam?' En toen herinnerde ik me haar hand in mijn zak, ik reikte naar binnen en in netjes gedrukte letters op de achterkant van een bestelbon stond een telefoonnummer; Ik las het en las het dan nog een keer. Ik legde het briefje op het aanrecht terwijl ik mijn handen waste, en keek op om het nog een keer vol ongeloof te lezen. Nadat ik mijn handen had afgedroogd, pakte ik het papier en liep naar mijn reistas. Toen ik de Blackberry oppakte, ging ik naar de telefoonboekmodus en plaatste het gekoesterde nummer op snelkiesnummer #1, terwijl de anderen teruggingen naar hun juiste volgorde van belangrijkheid. Er kwam een ​​gedachte bij me op en ik ging naar de sms-modus, ik wist dat ze aan het werk was en haar mobiel zou worden uitgeschakeld omdat de meeste werkgevers iemand zouden ontslaan omdat ze persoonlijke telefoontjes kregen tijdens werktijd.

Ik typte haar nummer in en typte een korte tekst die ze moest lezen als ze tijd had. "Sally, je belt of sms't zo vaak als ik kan niet geloven dat je dat deed, maar ik voelde me zo" Ik stuurde het sms'je en pakte de plunjezak. Ik had gehoopt dat ze in de eetkamer zou zijn, maar terwijl ik om me heen keek terwijl ik voor de koffie betaalde, was ze nergens te bekennen. Mijn tijd was om en ik rende naar het dok net toen de trossen van het schip werden losgemaakt.

Het enige dat ik als welkom kreeg was van de kapitein toen hij 'Bout damned time Barney' schreeuwde. Ik ging zitten zonder iets te doen terwijl we uit de haven tuften, mijn gedachten niet bij de reis, maar de terugkeer naar de haven, om de gunst terug te geven die ze had gegeven, om de vrouw te leren kennen die had gedaan wat geen ander ooit had bedacht. Ik zou moeten wachten tot ze belde of terug sms'te om te weten wanneer de beste tijd om te praten zou zijn, of als sms-berichten genoeg zouden zijn tot ik terug zeilde, hopelijk in het natte kanaal van de intieme haven van haar lichaam..

Vergelijkbare verhalen