George, Isolde, enz. Hoofdstuk XV.

Isolde en George horen stemmen, en Isolde maakt gebakken vis (recept inbegrepen) sorry - geen seks…

🕑 24 minuten minuten romans verhalen

Hoofdstuk XV Ze zaten allemaal aan de ontbijttafel en dronken een tweede kop koffie toen Isolde het woord nam. 'Ik heb een idee,' zei ze. 'Op die avonden dat ik geen zin heb om een ​​van jullie buiten te sluiten, zouden jullie het erg vinden om met me naar mijn bed te komen, gewoon lekker te knuffelen en zo te gaan slapen?' George en Terry keken elkaar aan. 'Ik ben wild, als jij dat bent,' zei Terry. 'Oké,' zei George.

"We kunnen het proberen." Hij wilde zeggen dat het misschien iets te snel ging, maar hij dacht aan de vorige nacht en voelde zich zo warm en liefdevol voor Isolde dat hij zondag zou hebben getekend voor sodomie als ze het hem toen had gevraagd. "Ik heb gisteren alles uit huis gehaald, behalve de reserve VW-motor", zei hij toen. "Terry, denk je dat als we wat oude voerzakken achterin je jeep leggen, we hem vandaag kunnen overhalen? Ik zou graag de plaats helemaal leeg hebben voor 1 september, dan hoef ik dat niet te doen." huurcontract verlengen." 'Dat klinkt als een plan,' antwoordde Terry.

Isolde zei: 'George, mag ik je sleutels lenen? Ik wil Enterprise bellen en de huurauto vandaag inleveren, maar ik wil hier niet zonder wielen zitten, voor het geval ik boodschappen moet doen.' 'Tuurlijk,' zei George, 'als je erop vertrouwt dat het niet breekt.' Isolde lachte en zei toen: 'Ik waag het erop. En als dat zo is, kan ik jullie altijd bellen om me te komen redden.' 'Hier is een reservesleutel van de jeep,' zei Terry. 'Aangezien jij ook de sleutels van George hebt, waarom stop je dan niet ergens op je reis om er nog een paar te laten maken, zodat we allebei de sleutels van beide voertuigen hebben, ik bedoel, als je dat goed vindt, George.' 'Dat vind ik een geweldig idee,' antwoordde George. "Als we eenmaal ingeburgerd zijn, werkend in het park, hoeven we maar één auto naar het werk te nemen, en Isolde kan de andere gebruiken. Het lijkt dwaas om een ​​derde auto te kopen, als we sowieso binnenkort jouw vrachtwagen hebben.

Wij zou het een week of zo moeten kunnen volhouden tot ik klaar ben bij Fred." 'O, dat doet me eraan denken,' zei Isolde. 'Fred heeft gisterochtend gebeld en gezegd dat de onderdelen waar je op wachtte binnen waren.' 'Goed,' zei George. "Nu kan ik de Maserati afmaken." 'Heeft hij gezegd hoeveel ze waren?' 'Dat deed hij zeker,' lachte Isolde. 'Hij boog mijn oor ongeveer een kwartier terwijl hij zich druk maakte over de verdelerkap en rotor die $ 350,- kosten.' "$ 350,00?" riep Terry uit, "Waar is het van gemaakt, goud?" "Nee." George zei: "maar het heeft twee bobine-aansluitingen en twaalf bougie-aansluitingen, en de binnenkant heeft aansluitingen op twee verschillende niveaus, voor de dubbele ontsteking.

Het is best ingewikkeld.' 'Wauw', was alles wat Terry zei. Terwijl George en Terry de VW-motor gingen halen, belde Isolde de uitzenddienst en vroeg of ze iets voor haar hadden. Riva Road voor de komende twee weken, maar ze wist niet wat er daarna gebeurde.

Ze vertelde niet dat ze daarna hoopte in Easton te gaan werken. Zodra ze de telefoon ophing, ging hij over. Het was Bob.

'Ik heb een idee,' zei Bob. 'George vertelde me dat je als uitzendkracht werkt en dat ik iemand op het makelaarskantoor nodig heb om te dekken terwijl mijn vaste secretaresse met zwangerschapsverlof is. Zou je dat willen doen?' 'Hoe snel heb je me nodig?' vroeg Isolde. 'Ik heb net tegen het bureau gezegd dat ik de komende twee weken in Annapolis kan werken.' 'Nou, ze is nog niet vertrokken., maar ze is behoorlijk groot, dus ik denk dat het snel zal zijn.

Ze vertelde me gisteren dat ze zaterdag een echo heeft gehad, en de baby is een breuk. Dus ze gaat een keizersnede plannen. Ik gok dat twee weken waarschijnlijk goed zullen uitkomen.' 'Nou, laten we het dan voorlopig zo plannen. Maar als de dingen de ventilator raken, laat het me weten.

Ik denk dat ik zonder kennisgeving uit het tijdelijke gedoe kan komen, als het moet. Trouwens, als ik de komende tien jaar voor je ga werken, kan het me niet schelen of ze me een slechte referentie geven of niet.' 'Dat is de geest,' zei Bob. lieve leven." Isolde lachte, "Tot ziens, Bob," zei ze, en hing de telefoon op. Toen belde ze Dan en Will en kreeg antwoordapparaten bij hun beide huizen. Ze liet berichten achter om ze voor te bereiden op een repetitie met George en Terry voor de volgende zaterdag.

Ze pakte The Clockwinder en nog een kop koffie en liep de trap af naar de rivier. Ze liep naar de waterkant en wilde net haar teen erin steken toen ze zag dat die vol kwallen zat. Nou, het is eind augustus, dacht ze bij zichzelf. Ze liep naar de picknicktafel en ging zitten om te lezen. Toen ze bij het gedeelte kwam waar Elizabeth de knikkers in haar mond stopte, lachte ze hardop.

"Waar lach je om?" vroeg Joris. Hij en Terry waren teruggekomen met de motor en hij was Isolde komen zoeken. 'Je zult het zelf moeten lezen. Het zal lang niet zo grappig zijn als ik je er gewoon over vertel,' antwoordde ze.

'Heb je de reservemotor gekregen?' "We hebben het onder de veranda verstopt. Terry is teruggegaan naar de boerderij om het sneeuwhek te halen. We gaan vandaag de krab laten stampen, en morgen gaat hij hooi in balen persen en ga ik weer aan het werk.

Ik belde donderdag naar Fred en toestemming gekregen om op te stijgen om de balen op te halen en in de schuur te krijgen. Kun je ons donderdag helpen?' 'Ik heb tot maandag vrij en dan ben ik voor twee weken terug op Riva Road. Daarna help ik misschien Bob op zijn makelaarskantoor.' 'Geweldig! Je zult eerder in Easton zijn dan ik, zo lijkt het.

Dat herinnert me eraan dat ik eraan dacht om zaterdag en zondag te werken, om te zien of ik die Masi wat eerder klaar kan krijgen.' 'Nou, vergeet zaterdag. Als Dan en Will het kunnen halen, hebben jij en Terry hier een repetitie op zaterdagmiddag. Ik dacht dat we 's ochtends een hoop krabben konden vangen en op zaterdagavond een klein feestje met ze konden houden. En jij en Terry kunnen ze vertellen over het vaste optreden. Ik vraag me af of een van hen enige mechanische vaardigheid heeft.' 'Je bent regelrecht in die managerzaak gesprongen, hè? Hoe dan ook, ik weet niets van mechanische vaardigheden, maar Will heeft een commercieel rijbewijs.

Hij rijdt parttime in een taxi. Ik weet echter niet of hij Bobs pendelbus kan besturen.' 'We zullen het ze moeten vragen, want ik denk dat het tijdens het gesprek zaterdag allemaal naar buiten komt. En Dan?' 'Je weet dat het grappig is.

Je werkt jarenlang met jongens aan optredens, en je komt er nooit achter wat hun dagelijkse bezigheden eigenlijk zijn. Ik denk dat Dan een CPA is, maar ik weet het niet zeker. Ik weet dat hij aan de universiteit van Baltimore heeft gestudeerd, maar daar hebben we het gewoon nooit over gehad.' 'Nou, ik betwijfel of we zoveel deeg binnenkrijgen dat we een accountant nodig hebben.

Althans niet voor een tijdje,' zei Isolde. 'Isolde, ik heb nagedacht. Het gaat me hier iets te snel. Ik bedoel, je hebt een nacht met Terry doorgebracht, en gisteravond met mij, en ik weet niet of ik dat allemaal al kan accepteren, en vanmorgen stelde je voor dat we allemaal samen zouden slapen. Vind je het erg als we in het ondiepe gedeelte van deze poel waden, in plaats van vanaf het drie meter hoge platform in het diepe te springen?' 'Ik vroeg me af of je zou twijfelen, toen je vanmorgen zo snel instemde.

Nee, ik vind het niet erg. Ik weet dat dit verschrikkelijk moeilijk voor je moet zijn, en ik wil niet dat je gekwetst wordt. Ik meende het toen ik zei dat ik van je hou, George, maar ik meende het ook toen ik zei dat ik van Terry hou. Dit is ook niet makkelijk voor mij. Eigenlijk denk ik dat het voor Terry het gemakkelijkst is, aangezien hij ons allebei niet zo goed kent als wij elkaar.' 'Ik mag hem echt, maar ik heb gewoon meer tijd nodig om te wennen aan delen, dat is alles.

Het is één ding om individueel bij jullie te zijn, maar het is heel iets anders om samen bij jullie te zijn. Ik voel me nog steeds een beetje gespannen als we onderweg zijn, en ik weet niet hoe ik zal omgaan met samen slapen. Ook, na gisteravond, denk ik niet dat ik met je naar bed kan zonder… nou, weet je…Laten we eerlijk zijn. Het enige wat ik nu wil doen, is op je botten springen.' 'Dat was best goed, hè? Ik hou van het idee dat je op mijn botten springt. Com'ere." Ze stond op, pakte zijn hand en liep terug naar het huis.

Toen Terry terugkwam bij het hek, waren George en Isolde nergens te bekennen. Hij rolde het hek naar de waterkant en vond Isolde's onvoltooide koffie en haar boek op de picknicktafel. Toen hij twee en twee bij elkaar optelde, glimlachte hij in zichzelf terwijl hij het pond in een grote rechthoek begon te vormen.

Nadat Terry ongeveer een uur aan het pond had gewerkt, besloot hij naar boven te gaan om de keuken, om te zien of er nog koffie was.George en Isolde kwamen de trap af terwijl hij het laatste in een glas schonk, samen met wat ijsblokjes. Ze grijnsden allebei als de kat die in de room kwam. "Kijk naar jullie twee," zei hij. "Jullie hebben gezondigd." Isolde lachte.

'Schuldig zoals ten laste gelegd, Edelachtbare,' antwoordde ze. 'Nou, ik hoop dat je George niet te veel hebt uitgeput om me te helpen het pond bij elkaar te krijgen.' 'Eigenlijk denk ik dat ze me heeft verjongd,' zei George. 'Maar eerst moet ik iets kouds en nats drinken. Hebben we wat fruitsap?' 'Als je een paar minuten kunt wachten, kan ik een liter instant-ijsthee maken,' bood Isolde aan.

'Oké, bedankt. Terwijl je dat doet, ga ik je spullen van de picknicktafel halen,' antwoordde George. Toen hij de veranda op liep, fluit hij What a Difference A Day Makes. Terry liep door de keuken en sloeg zijn arm om Isolde's middel.

"Ik neem aan dat mijn aankomst op het toneel de vonk weer in je liefdesleven heeft gestoken." "Het is grappig, maar er was nooit een vonk totdat je langskwam. Oh, we hebben af ​​en toe genaaid, maar het was niet alsof we ooit op het podium waren waar we onze handen niet van elkaar konden houden. Ik denk niet dat we ooit hebben besloten om zo midden op de dag te vrijen, en vertel hem niet dat ik het je al zei, maar hij kwam altijd zo snel, dat het echt niet zo was zeer bevredigend voor mij.

Ik weet niet wat hem overkomt, maar gisteravond, en opnieuw vandaag, is hij als een veranderd persoon geweest. En ik ook. Ik voel me een moedwillige slet. afgelopen vier dagen is seks, en ik kan er geen genoeg van krijgen." 'Ik vind het leuk dat je dat niet kunt,' zei Terry.

'Misschien kunnen we jullie samen in een constante staat van opwinding houden.' 'Dat kan ik zelf ook,' lachte Isolde. "Het zit toch allemaal in je hoofd. Ik bedoel, zelfs de meest lompe persoon kan sexy zijn als ze de juiste houding heeft. Wat zei Yogi Berra ooit? Ik denk dat het zoiets was als 'negentig procent ervan is allemaal mentaal, en de rest zit in je hoofd'." Terry lachte.

'Hij had zeker een manier met woorden. Ik weet het niet precies, maar er kwamen een paar van de grappigste dingen uit zijn mond.' Terwijl George de trap opliep naar het huis, schoot er een limerick in zijn hoofd. We zijn een gezin van drie.

Ze heeft seks met zowel Terry als mij, maar niet allebei tegelijk, want ze is geen idioot. Het is allemaal individueel. Dat is vreemd, dacht hij bij zichzelf. Ik denk nooit aan limericks. Ik vraag me af waardoor het kwam? Ik moet het Isolde vertellen.

Ik hoop dat ze niet denkt dat ik haar positie van poëet-laureaat of zo probeer toe te eigenen. Nadat ze allemaal een glas ijsthee hadden gedronken, gingen George en Terry terug naar de pier. Ze hadden het pond ongeveer de juiste maat en vorm, en liepen naar het huis, toen Isolde op de veranda verscheen, met een hengel en uitrusting en een papieren bekertje bloedwormen.

'Terwijl jullie op het pond werken, ga ik kijken wat er voor het avondeten is,' zei ze. "Het is meestal vrij slecht vissen vanaf de kust," zei Terry, "En we zullen de kano nodig hebben om de palen voor het buitenste deel van het pond te laten zinken." 'O, dat is goed,' antwoordde ze. "Ik heb een plastic wasmand gevonden en die ga ik op mijn luchtbed plakken met wat ducttape.

Ik kan daar alles in doen wat ik vang, en door schrijlings op het luchtbed te zitten, kan ik langs al het zeewier en zo peddelen . Moet ik hier een dubbele bodem tuigage gebruiken om te vissen? Ik heb nog nooit op de Magothy gevist; alleen de baai toen opa Stoltzfus me meenam.' 'Sommige mensen gebruiken hier een bodemtuig, maar ik denk dat ze vooral de krabben voeren.' Terry antwoordde. houd het aas ongeveer twee of drie voet onder het oppervlak.

Behalve in het kanaal is het grootste deel van de rivier slechts ongeveer 1,20 meter diep, en als je het aas te laag krijgt, kom je terug in het gebied van krabben en zeewier.' 'Oké,' zei Isolde. volg je advies en tuig het op met een korte impasse, een voet of twee boven het zinklood.' Terry en George waren klaar met het pond en waren bezig met het opscheppen van dubbelaars met de netten toen Isolde terug naar de kust peddelde. Ze had niet zoveel gehad geluk als ze had gehoopt, maar ze had twee mooie grote stripers, waarvan ze dacht dat ze goede filets zouden zijn. Ze besloot iets anders te proberen met het avondeten.

Dus keek ze in haar exemplaar van Fannie Farmer, maar vond niets dat sprak haar aan. Ze stond op het punt Joy of Cooking van de plank te pakken, toen ze een klein zelfgemaakt boekje met recepten zag waarvan George had gezegd dat het van zijn moeder was. Nou, ze dacht bij zichzelf: dat ga ik zeker niet worden, of wedijveren met zijn moeder, maar laten we eens kijken of hier iets in staat ter inspiratie. Ze begon erin te bladeren voor inspiratie net zo. Terwijl ze dat deed, had ze het gevoel alsof George's moeder (die was overleden lang voordat Isolde Gorge ontmoette) over haar schouder meekeek.

Een stem achter haar zei: 'Zoek het recept voor gebakken vis.' Isolde, geschrokken, draaide zich om, maar er was niemand. Ik moet seniel worden, dacht ze. Eerst zijn stemmen, en voor je het weet valt hij in slaap midden in gesprekken. Ze trok een stoel bij en ging aan tafel zitten, met het kleine receptenboekje voor zich.

Ze sloeg de vergeelde en broze pagina's een voor een om. Elke pagina bevatte één recept, heel netjes met de hand geschreven in inkt. Ze bladerde door Charlie's Cheesecake, Hongaarse Goulash, Bob's Steamed Crabs with Beer, Lydia's English Meat Pie, Grandma's Blackberry Jelly met een kanttekening: "mensen geven de voorkeur aan frambozen en &; de suiker." Toen vond ze het. Het recept was gewoon gelabeld "Tabitha's Sauted Fish." Meteen dacht Isolde: Dit is IT. TABITHA'S GEBAKKEN VIS 4 tomaten, gepeld (10 sec.

in kokend heet water dompelen, dan in ijswater dompelen om het koken te stoppen. Schil met een zeer scherp mes) Snijd in &;" blokjes 1 limoenschil, snijd in plakjes, verwijder zaadjes, snij in & ;" blokjes pers al het sap uit de schillen 4 visfilets, twee met vel en twee filets zonder vel bestrijk ze allemaal met slagroom (GEEN VERVANGERS!) Verwarm een ​​zware koekenpan met olie voor om te laten glanzen, maar rook niet Dip vis in bloem en plaats in pan, botzijde naar beneden Ca. 1 minuut per kant LET OP! Wissel de stukken zonder bot en zonder vel af op een schaal, met de botzijde naar beneden (met de velzijde naar boven) Veeg de pan met keukenpapier schoon Plaats de boter in de pan, ongezouten is het beste, bruin lichtjes Voeg 2 of 3 T kleine kappertjes, 1 bosje gehakte lente-uitjes, de tomaten toe en limoenen, peterselie en bieslook verwarm tot ze opgewarmd zijn, maar niet papperig. Leg ze op de stukken met vel alleen niet op de velletjes HOUD DE HUID KRACHTIG! Serveer met Vigonier medium gekoeld (ca. 45 graden) Omdat ze de onafhankelijke ziel was die ze was, volgde Isolde bijna nooit recepten tot op de letter.

Ze hield er niet van om zich tijdens het koken opgesloten en oncreatief te voelen, dus kookte ze. Ze deed wat ze aan het klaarmaken was, en begon dan aan kruiden en specerijen te snuffelen totdat ze iets vond dat leek alsof het in de pot thuishoorde. Zo ontdekte ze dat venkel heel goed werkt in marinarasaus, en ontdekte ze dat komijn, met hete saus en ketchup, lekker is op een broodje roerei.

Maar deze keer zei iets haar dat ze het recept precies moest volgen. 'Misschien is het Geroges moeder,' zei ze tegen zichzelf. Toen George en Terry binnenkwamen van hun werk op het pond, stuurde ze Terry naar de winkel met instructies om twee flessen wijn te halen. 'Vigonier,' zei ze.'Probeer wat uit Chili of Argentinië te vinden. Dat zal net zo goed zijn als Frans en veel goedkoper.' George vroeg zich af hoe ze dat wist, maar veronderstelde dat ze het gelezen of gehoord moest hebben van de wijnmannen op het openbare radiostation uit Baltimore.

Isolde stuurde George naar buiten om de vis schoon te maken, met instructies om ze te fileren, maar laat de botten en het vel op &; van elk. 'Maak maar vier filets,' zei ze. "Dat is genoeg voor dit recept." Ik vraag me af welk recept, dacht George bij zichzelf. Ze heeft nog nooit een recept gevolgd. Maar hij vroeg niet; in plaats daarvan droeg hij plichtsgetrouw de emmer met vis naar de vuilnisbakken en begon ze schoon te maken.

Terwijl George de vis aan het schoonmaken was, liet hij zijn gedachten terugkijken op de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Hij dacht eraan hoe goed hij en Terry hadden samengewerkt, waarbij ze allemaal instinctief wisten wat er nodig was en precies wanneer ze moesten inspringen om de ander te helpen. Hij realiseerde zich plotseling dat hij Terry echt leuk vond. En hij vond het fijn om een ​​mannelijke vriend te hebben met wie hij kon praten over belangrijkere dingen dan alleen het weer, of die in de World Series zou spelen.

Geroge had nooit veel interesse gehad in professionele sporten en voelde zich nooit op zijn gemak als het gesprek over honkbal of voetbal ging, zoals altijd als hij in de buurt van een stel jongens was. Hij dacht aan Isolde die met hem en Terry in bed wilde slapen, en was plotseling verrast toen hij de stem van zijn moeder achter hem hoorde zeggen: "Jullie houden allebei van haar, en jullie houden van elkaar, dus waarom knuffelen jullie haar niet allebei Denk je eens in hoe veilig, zeker, beschermd en geliefd dat haar zou laten voelen.' Hij draaide zich om, in de verwachting iemand te zien, maar er was niemand. Nou, dacht hij, dat is vreemd. Ik had kunnen zweren dat mama me net zei om Isolde's idee van ons allemaal samen te laten slapen.

Zoals altijd redde hij de koppen, staart, vinnen en ingewanden om aan de krabben te voeren. Ondertussen rammelde Isolde met potten en pannen in de keuken. Terwijl ze wachtte tot het water kookte, streek ze een paar keer met haar schilmesje over het staal, precies zoals ze haar opa Stoltzfus zoveel jaren geleden had zien doen. Daarna deed ze vers voedsel en water in de muizenkooi. De muis zat stil in zijn wiel, niets bewoog behalve zijn snorharen.

Goed. Ze dacht: hij probeert tenminste niet meer weg te rennen. Misschien komt hij er over een paar maanden achter dat we hem geen pijn gaan doen.

Ik vraag me af waarom George hem Jeffery is gaan noemen? Ik zal het hem moeten vragen. Ze controleerde de pot nog een keer, maar hij kookte nog niet en ze dacht: Nou, Silly, een bekeken pot en zo. 'Kolt nooit,' hoorde ze een stem zeggen, en draaide zich weer om, maar er was nog steeds niemand. 'Dit wordt griezelig,' zei ze hardop, net toen George binnenkwam met de vis.

'Ik ben ook moe,' zei George. 'Niet moe. Griezelig,' zei Isolde. "Wat is?" 'Nou, ik besloot vanavond iets anders met de vis te doen,' zei Isolde, 'en nam het receptenboek van je moeder mee om te kijken wat ik kon vinden, en ik hoor steeds die stem die me zegt wat ik moet doen.' "Welk boek?" vroeg George opgewekt.

"Deze." Isolde liet hem het zelfgemaakte pamflet zien met de pagina's dubbelgevouwen en in het midden aan elkaar geniet, als een tijdschrift. 'O, dat,' zei George. "Mijn moeder gebruikte het bijna nooit.

Ze zei dat de recepten oude familierecepten waren en deden haar te veel denken aan toen mijn vader in de buurt was." 'Nou,' zei Isolde, 'ik hoor steeds die stem die me zegt wat ik moet doen.' 'Dat is te raar,' zei George. "Terwijl ik de vis aan het schoonmaken was, had ik kunnen zweren dat ik mijn moeder tegen me hoorde praten." "Wat zei ze?" vroeg Isolde. 'Ze zei dat ik gewoon met de stroom mee moest gaan, en als je met mij en Terry tegelijk naar bed wilt, moet ik dat doen.' 'Betekent dat dat je van gedachten bent veranderd?' vroeg Isolde. Ze hoopte dat ze niet al te gretig klonk. "Ja, ik zal het eens proberen." zei George, en voegde er snel aan toe: 'Maar klink niet zo gretig.' Hij grijnsde toen en zijn ogen fonkelden van vreugde.

Isolde liet de theedoek vallen die ze had vastgehouden, sloeg haar armen om hem heen en zei: 'O George, ik zou toch nooit iets voor je kunnen verbergen? Ik hou gewoon zo veel van je.' Ze kuste hem toen, lang en diep, haar tong op zoek naar de zijne. Terry kwam binnen en zag ze zoenen en zei: "Als jullie twee weer in bed gaan springen, kan ik niet garanderen hoeveel van deze wijn er nog over is als jullie weer naar beneden komen." Isolde en George lachten allebei en George zei: 'Kom eens, dwaas. Jij hebt ook een knuffel nodig.' 'Laat me de wijn maar neerzetten. Ik heb ook wat asperges,' antwoordde Terry.

Ze omhelsden elkaar toen alle drie, en Isolde was zo blij dat ze dacht dat haar hart zou barsten. Ze voelde dat haar ogen begonnen te tranen en ze knipperde twee keer, hard en probeerde niet te huilen. Geroge en Terry gedroegen zich bijna als één geheel, staken elk een hand op en veegden de tranen van haar wangen. 'Oké jullie twee,' zei Isolde, terwijl ze zich losmaakte van hun omhelzing. 'Genoeg.

Ga jij je opruimen terwijl ik het avondeten klaarmaak.' 'We kunnen niet allebei tegelijk douchen,' begon Geroge. Hij wilde eraan toevoegen: 'En we gaan niet samen douchen', maar Terry onderbrak hem. 'Ja, dat kunnen we. Toen opa en ik de leidingen aanbrachten, gebruikten we allemaal leidingen van 2 inch. Je zou het toilet in dezelfde badkamer kunnen vullen terwijl iemand aan het douchen was, en ze zouden het nooit weten.' "Wauw!" zei George.

"Dat is mooi. Het getuigt van veel vooruitziendheid." "Nou, toen we het werk deden, betekende het slechts ongeveer 10% meer in de kosten van sanitair materiaal, en voegde het niets toe aan onze arbeid, dus besloten we om mee te doen," zei Terry. "Deze asperges zijn prachtig!" riep Isolde uit.

"Heb je het laten groeien?" 'Nee,' antwoordde Terry. "Het bed opmaken is gewoon te veel werk. Dus ik pakte een dozijn korenaren op de boerderij, en wat courgette, en ruilde met die man op Mountain Road. Hij heeft een kleine graafmachine op zijn tractor en gebruikt die om te graven zijn aspergebedden." "Toen ik een kind was, hielp ik opa om er een te plaatsen.

Het was veel werk en ik was echt teleurgesteld toen we pas twee jaar later asperges kregen," antwoordde Isolde. "Waarom niet?" wilde George weten. 'Je legt het uit, Terry, terwijl ik aan deze dingen begin,' zei ze. Dus terwijl ze door de gang liepen, legde Terry uit. "Nou, eerst graaf je een greppel van ongeveer 60 cm diep.

Dan leg je er een gelijkmatige laag steenzout in om al het onkruid te doden. Ongeveer 10 centimeter dik. Dan moet je al het onkruid uit de grond zeven van de greppel, en leg ongeveer een halve voet aarde op het zout. Dan zet je de aspergewortels in de greppel en vul je hem weer. Dat alles moet eind augustus of begin september gebeuren.

De volgende zomer, de asperges komen op, maar als je iets van die eerste groei afsnijdt, doodt het de wortels, dus je krijgt alleen genoeg om de planten uit te dunnen tot ongeveer vijf centimeter van elkaar. Het volgende jaar kun je beginnen met snijden, maar je moet er nog een overlaten stengel op elke plant. De komende twee jaar kun je alles wat groeit afsnijden, maar daarna zijn de bedden klaar en moet je opnieuw beginnen.

En je kunt ook niet op dezelfde plek opnieuw beginnen. Het zout en de asperges beroven alle voedingsstoffen uit de grond en het moet rusten met alleen kalk en mest en een peulvrucht zoals klaver of sojabonen. Sojabonen zijn beter,' voegde hij eraan toe. 'Interessant,' zei George.

'Nou, aangezien mijn slaapkamer boven is, kan ik maar beter naar boven gaan.' Ik moet ook opruimen,' zei Terry. Toen George en Terry terugkwamen in de keuken, was Isolde net de vis aan het opscheppen. 'Het is geweldig,' merkte George op.

'Dat recept van mama moet een goede zijn.', vind je het erg om de wijn te doen?" vroeg Isolde. "Ik heb beide flessen in de vriezer gelegd om ze te koelen." "Ik ga deze tweede fles in de koelkast zetten," zei Terry, "voordat we wijn-cicles maken "Ik geloof dat als James Bond hier was, hij zou zeggen 'gekoeld, niet bevroren'," grapte George. Ze gingen toen allemaal zitten en Terry keek vragend naar de schaal met vis. Isolde had de vis zo gerangschikt dat elk filet lag plat op het bord. Twee van hen hadden hun mooi gebruinde schil omhoog, en de andere twee waren in het midden, bedekt met de tomaten-, limoen- en kappertjessaus.

Ze had er peterselie over gestrooid en verschillende peterselie-garnituren aangebracht rond de randen. De asperges had ze op elk afzonderlijk bord gelegd. Toen ze naar Terry's gezichtsuitdrukking keek, kreeg Isolde plotseling het gevoel dat ze d een iets mis. Misschien houdt hij niet van peterselie, dacht ze.

Hardop zei ze: 'Wat is er aan de hand, Terry? Als je niet van peterselie houdt, maak ik wel iets anders voor je.' 'Nee, nee. Dat is het niet,' zei Terry. 'Het is alleen zo dat dit er precies zo uitziet en precies is zoals de vrouw van oma Bob het repareerde.

Ze zei dat het haar zus was, Tabitha's recept.' Isolde keek naar George en George keek naar Isolde. Hij opende zijn mond, alsof hij iets wilde zeggen, en sloot hem toen weer. Isolde knipperde met haar ogen en zei toen: 'Ik heb het gevonden in een klein, zelfgemaakt boekje met recepten van Georges moeder.

Hier, ik zal het je laten zien.' Ze stond op en pakte het boekje van het aanrecht, waar ze het open had gelaten terwijl ze het recept volgde. Terry keek ernaar en zei tegen George: 'Ik vraag me af hoe je moeder aan tante Tabitha's recept is gekomen.' "Ik weet het niet," zei George. "Ik denk dat het onder de categorie van de kleine wereld valt, hè?" Na het eten namen ze de tweede fles wijn mee naar de veranda. 'Die maaltijd was echt goed, Isolde. George zei dat je een goede kok was, en ik geloofde hem niet, maar ik wist ook niet wat voor eten hij goed vond.' George lachte en zei: 'Ja.

Voor zover je wist, had ik misschien wel van gekookte okra en spek gehouden.' "Nou, dat zou moeilijk zijn geweest", zei Terry..

Vergelijkbare verhalen