Dierenartsschool deel 6

🕑 9 minuten minuten Spanking verhalen

Dierenartsschool deel 6 Het was nu vrijdag en Melissa wilde weg van de campus na deze eerste schoolweek. Ze kon niet geloven dat ze tijdens de eerste lesweek zo vaak geslagen zou worden. Ze sliep elke nacht op haar buik en moest overdag heel langzaam gaan zitten.

De andere meisjes in haar klas hadden medelijden met haar en ze zorgden er ook voor dat ze zich aan alle regels van de dierenartsschool hield. Ze wilden er zeker van zijn dat ze niet opnieuw een pak slaag zou krijgen. Nadat ze het reglement zorgvuldig had gelezen, ging ze naar het hoofdbestuur om te kijken of ze haar auto voor het weekend kon krijgen. Ze zeiden dat ze dit lange ingewikkelde formulier moest invullen, en als ze het goedkeurde, mocht ze haar auto voor het weekend gebruiken.

Omdat ze de maandag daarop les had, moest ze de papieren tekenen dat de auto zondagavond om 18.00 uur zou worden teruggebracht. Melissa vroeg ook of ze haar gewone kleding voor het weekend mocht gebruiken. De schoolbeambten vertelden haar dat haar andere kleding alleen beschikbaar was tijdens schoolpauzes en lange weekenden, dus moest ze nog steeds haar schooluniform dragen. De ambtenaren vertelden Melissa dat ze haar auto voor het weekend mocht gebruiken en vertelden haar waar die geparkeerd zou worden. Ze kon hem zaterdagochtend al om zeven uur van de campus wegrijden.

Ze voelde zich zo blij dat ze nu twee dagen weg kon van de dierenartsschool. Melissa begreep waarom ze al die regels hadden, maar ze wilde gewoon wegkomen en haar hoofd leegmaken. Melissa stond zaterdagochtend vroeg op, douchte en trok haar uniform aan, en pakte alleen haar tas en een extra verschoning ondergoed. Ze dacht dat ze in een nabijgelegen stad kon ontbijten, dus sloeg ze het ontbijt over en ging al snel op de bestuurdersstoel van haar auto zitten.

Het voelde zo goed om de dingen weer onder controle te hebben. Al snel liep ze langs de poort van de dierenartsschool en ze voelde zich zo blij en vrij toen ze de dierenartsschool in haar achteruitkijkspiegel kleiner en kleiner zag worden. Ze reed nu op een kleine verharde tweerichtingsweg die in de middle of nowhere lag. Ze kon geen afslagen naar steden zien, dus ze was blij dat ze gewoon door kon rijden, zonder regels om zich zorgen over te maken.

De weg was erg recht met heel weinig bochten of bochten, dus haar auto reed zorgeloos over de weg. Wat Melissa zich niet realiseerde, was dat ze nu 90 mijl per uur reed. De snelheidslimiet was slechts 55 mph, maar ze concentreerde zich niet op hoe snel ze ging. Melissa voelde gewoon dat ze zo vrij was als een vogel; eindelijk, terwijl ze wegreed van de dierenartsschool. Het volgende waar Melissa op reageerde, was een politiesirene en de rode lichten die achter haar flitsten.

Ze droeg haar uniform en had niet veel geld bij zich, dus sloeg Melissa snel een onverharde weg in en reed ongeveer een mijl. Ze zag nog een onverharde weg en sloeg die op. Tot haar verbazing moest ze stoppen omdat de weg naar een akker van een boer liep. Toen ze in haar achteruitkijkspiegel keek, waren de rode lichten van de politieauto achter haar auto. Melissa zat nu gevangen.

Haar auto kon niet vooruit of achteruit. Ze zette haar auto af, liet de sleutels in het contact en stapte langzaam uit haar auto. Tegelijkertijd stapte de politieman uit zijn auto en liep in de richting van Melissa. "Je hebt jezelf in veel problemen gebracht, jongedame. Je ging meer dan 40 mijl over de snelheidslimiet, je stopte niet toen je mijn rode lichten zag, en je probeerde te ontsnappen.

Draai je om zodat ik kan boeien u. U staat nu onder arrest.' "Het spijt me. Ik wist niet dat ik zo snel ging. Ik ben van de dierenartsschool en ik probeerde er net twee dagen aan te ontsnappen.' Melissa smeekte. Ze voelde de metalen boeien om haar polsen terwijl hij haar armen achter haar rug hield.

'Ik kan zien dat je er geen hebt. wapens verstopt in dat schrale schooluniform, dus ga op de achterbank van de politieauto zitten.' De politieman zei tegen haar, terwijl ze het portier van de auto opendeed en haar hoofd vasthield zodat ze goed in de politieauto stapte. Melissa's auto en pakte haar tas en stapte toen in zijn politieauto en reed weg. "Je hebt veel geluk, jongedame, we hebben een speciale rechtbank voor verkeersovertredingen op zaterdagmiddag.

Anders zou je tot maandag in de gevangenis blijven.' 'Waar breng je me heen?' vroeg Melissa. 'Naar een klein stadje dat 'Unknownville' heet. Er zijn hier de komende 30 mijl geen steden, dus ik patrouilleer op alle wegen. Ik pik veel meisjes zoals jij op, die de dierenartsschool ontvluchten. Ze moeten daar behoorlijk strikte regels hebben.' 'Ja, daarom lette ik niet op hoe snel ik ging.

Het voelde zo goed om gewoon vrij te zijn van school.' Melissa zei. 'Als je je gedraagt ​​als een braaf meisje en nergens over klaagt, kan ik je misschien helpen om hier zondagavond weg te komen. Ik moet je nog steeds naar de gevangenis brengen en je moet nog steeds terechtstaan, maar ik kan je helpen.' 'Ik moet zondagavond terug naar de dierenartsschool, dus ik zou het op prijs stellen als je iets voor me kunt doen.' Melissa vertelde de politieman. Toen meldde de politieman via de radio dat ze "nog een van die meisjes van de dierenartsschool" binnenbracht.

Hij verzocht ook om de rechter ervan in kennis te stellen dat de verkeersrechtbank zaterdagmiddag nodig zou zijn. Na ongeveer tien minuten, zag ze het stadje "Unknownville", en de politieauto stopte bij het politiebureau. De politieman hielp haar uit de auto en begeleidde haar uit de politieauto.

Het politiebureau was erg klein met enkele bureaus, en een andere hulpsheriff zat aan een bureau te telefoneren.'Ik ga naar de achterkamer en bereid haar voor op de gevangenis.'De politieman zei tegen de andere hulpsheriff. In de achterkamer waren twee kleine gevangeniscellen en ook een dressoir in de hoek. Er was ook een bureau en twee stoelen.

Hij zette haar op een stoel, liep naar de ladekast en haalde er een knaloranje gevangenisuniform uit. Ze zagen eruit als pyjama's, met een hemd en een broek met een touwtje om de taille. De politieagent legde het uniform op het bureau.

Toen deed hij haar handboeien af. "Ten eerste wil ik dat je je helemaal uitkleedt, zodat ik zeker weet dat je niets verbergt." "Voor u?" Zij vroeg. 'Is er een vrouwelijke hulpsheriff in de stad?' "Als je mijn hulp wilt, kun je maar beter nu beginnen met strippen", was zijn enige antwoord. Toen hielp hij haar uit de stoel en ging weer op dezelfde stoel zitten. Hij hield haar schouders vast, zodat ze recht voor hem moest gaan staan.

Melissa had het gevoel dat ze geen andere keuze had dan haar schooluniform uit te trekken. Ze voelde zijn ogen op haar lichaam gericht terwijl ze haar das en witte blouse uittrok. Toen deed ze langzaam haar beha uit en hield snel haar handen over haar blote borsten. "Bedek je borsten niet!" Hij zei. 'Ik heb al veel blote borsten gezien.

Schiet op en doe je rok uit.' Melissa voelde zich zo beschaamd, maar ze klikte langzaam los en trok haar rok uit. Nu stond ze voor hem in alleen haar witte slipje. "Draai je om en leg je handen op je rug." Ze draaide haar rug naar de agent en voelde snel de handboeien om haar polsen. Toen voelde ze zijn ruwe handen om haar middel en hij draaide haar om zodat ze weer naar hem keek.

Met haar handen achter haar geboeid, had ze andere keus dan daar te blijven staan ​​terwijl zijn handen om haar mooie volle borsten gingen. Toen baanden zijn handen zich langzaam een ​​weg naar de tailleband van haar slipje en trokken ze langzaam naar haar voeten. Hij tilde haar voeten op, zodat ze nu helemaal naakt was. 'Je bent een mooie jongedame. Jammer dat je naar de gevangenis moet.' Hij zei.

"Maar eerst krijg je een pak slaag." Toen trokken zijn sterke handen haar over zijn schoot. Melissa voelde zich net een stoffen poppetje. Met haar handen op haar rug geboeid, bevond ze zich al snel op zijn schoot.

Terwijl zijn grote handen haar mooie ronde billen streelden, zei hij: "Je hebt een lekkere billen die goed te slaan zijn. Het wordt leuk om ermee te slaan terwijl je in mijn gevangenis zit." Toen begon Melissa's pak slaag. Hij sloeg haar snel en hard. Zijn sterke armen hielden haar op zijn schoot en ze had geen andere keuze dan het pak slaag te verdragen. 'Aanvaard dit pak slaag als betaling voor de hulp die ik je ga geven.' Zijn sterke ruwe handen voelden als een peddel op Melissa's tere blote billen.

Ze kon zien dat hij haar echt hard sloeg omdat haar onderste helft aan het opwarmen was. 'Nu heb je een mooie rode kont om me aan te herinneren. Je kunt nu opstaan.' Nadat ze was opgestaan, deed hij snel haar handboeien af ​​en duwde haar in een van de gevangeniscellen. Toen gooide ze het gevangenisuniform achter haar aan en deed de gevangenisdeur op slot. 'Je kunt maar beter je uniform aantrekken.

Als iemand anders je naakt ziet, geven ze je ook een pak slaag.' zei de politieman toen hij de kamer verliet. Het uniform was gemaakt voor een man en was een beetje te groot. Melissa miste haar bh en slipje. Ze trok het uniform aan en huilde op haar buik toen ze op een dunne matras in de kamer ging liggen. Ze wilde ontsnappen aan de dierenartsschool, maar nu is ze op een plek beland die veel erger kan zijn..

Vergelijkbare verhalen