het wachten waard hoofdstuk één een nieuw begin vervolg.

🕑 12 minuten minuten Spanking verhalen

Kat keek uit het koetsraam. Haar oom en tante stonden op toen de koets wegreed. Kat negeerde hun bezorgde blikken en draaide zich om om met haar pop te spelen. Het was een lange rit. De koets stopte meerdere keren en ze sliep meerdere keren op de stoel.

Maar al snel bereikten ze hun bestemming. Toen Kat de trap afliep, merkte ze één ding op: deze plek was enorm, als een kasteel, ze merkte ook dat er niemand was om hen te begroeten. Een lakei droeg haar bagage naar de deur en klopte erop. De deur werd geopend door een gigantische man in een zwart pak, tenminste, hij leek een reus voor Kat.

Ze probeerde de verbaasde blik van haar gezicht te vegen en nam haar gebruikelijke verveling aan. Het was moeilijk, maar ze slaagde erin de twee mannen volledig te negeren terwijl ze tegen haar pop fluisterde en haar omgeving afspeurde. Een paar minuten later riep de lange heer haar naam en zei dat hij haar naar haar kamer zou brengen. Hij vertelde haar dat oom Mike er zo zou zijn, dat er een briefje naar hem was gestuurd en hij had er een gestuurd waarin stond dat hij er zou zijn. Kat knikte en negeerde zijn aanwezigheid tot hij wegging, ze lag op het bed en sliep.

Ongeveer een uur later werd ze gewekt door een klop op de deur en de lange man was terug. Hij zei dat haar oom haar voor het eten in de bibliotheek wilde zien, en dat hij was gestuurd om haar te begeleiden. Hij leidde haar de trap af en door verschillende gangen voordat hij voor een stel dubbele deuren tot stilstand kwam. Hij opende de deur en kondigde haar aan en ging toen zijn gang. Kat was een beetje nerveus toen ze de grote kamer binnenkwam.

Ze zag alle boeken op de planken, ze merkte ook hoe anders het was dan de bibliotheek van haar oom Charles, er was geen wirwar aan papieren, stapels boeken en kranten die deze bibliotheek bedekken. Maar niets was hier misplaatst, behalve zij. Ze zag een groot bureau in het midden en een man die daar zat, zijn donkere hoofd gebogen, naar een paar papieren voor zich kijkend. Toen hij opkeek, ontmoetten zijn ogen de hare. Ze keek in de coolste blauwe ogen die ze ooit had gezien.

Hij glimlachte een beetje en zei: "Dus jij moet de ondeugende Miss Kat zijn, ik heb de laatste tijd zoveel gehoord.". 'Heb je over mij gehoord?' Kat piepte. De glimlach van oom Mike verdween en hij keek haar grijnzend aan: 'Nou ja, schat, mijn zussen hebben allebei geschreven om me over jou te vertellen.

het klooster, en Josephine tot de hare in gebed voor je ziel. Ze gelooft dat je bezeten bent, weet je?' hij trok zijn wenkbrauw op terwijl hij naar haar keek. 'Nee, dat wist ik niet,' zei ze, terwijl ze haar pop dicht bij haar gezicht trok om haar grijns te verbergen. Haar oom Mike liep dichter naar haar toe, leunde naar haar toe, bijna neus aan neus, trok de pop weg van haar gezicht en zei streng: "Dat zal hier niet gebeuren jongedame.

Ik heb een scherp huishouden en dat vind ik leuk zo. Ik tolereert geen flauwekul of grappen.". Haar oom Mike stond weer op en Kat deed een stap achteruit tegen de deur. Niemand had ooit op zo'n toon tegen haar gesproken.

"Als je je niet gedraagt, word je gestraft. Ik zou het vreselijk vinden om je te moeten straffen, maar ik wil niet dat het kind van mijn zus zich op zo'n manier misdraagt. Is dit begrepen?". "Ja, meneer," zei Kat, nauwelijks ademend, ze was zo geschokt. Oom Mike glimlachte, Kat was verbaasd over de verandering die die glimlach met hem deed.

tot doodsbang maar een kleine glimlach verlichtte zowat de kamer, "Goed, als je je gedraagt, kunnen we het goed met elkaar vinden, ik ben geen boeman die kleine kinderen eet en ik denk dat wat gezelschap leuk zou zijn in deze grote oude landgoed. Het wordt soms een beetje eenzaam. Nou dan niet meer van dit, we zullen proberen een gezellige avond te hebben. Daarop legde hij zijn hand op haar schouder en leidde haar naar de eetkamer.

Hij trok een stoel voor haar uit en ging links van haar aan het hoofd van de tafel zitten.'Hoe oud bent u, Kat?'Elf, meneer.'zei Kat.Oom Mikes wenkbrauw trok weer op,'Elf?'. Kat werd een beetje op hun hoede, "nou ja, bijna". Mike knikte en ging verder met het stellen van meer vragen. Kat beantwoordde ze zo waarheidsgetrouw mogelijk, niet wetend waar al deze vragen toe leidden.

Al snel kwam ze erachter toen Mike vroeg: "Heb je ooit gereden?". Kats ogen lichtten op en begonnen praktisch te stuiteren in haar stoel terwijl ze zei: "Ja! Mama en papa gaven me een prachtige merrie, ik noemde haar zelf en alles wat ze was zo lief en zachtaardig. Ik vond het heerlijk om op haar te rijden.' Kat ging maar door over haar merrie, Arora, levendiger dan ze in maanden was geweest. Mike liet haar gewoon kletsen terwijl hij genoot van het vrolijke, energieke gesprek. Toen alsof iemand het licht in haar had gegooid ogen werden zwak en ze werd een ander persoon, teruggetrokken.

'Toen gingen mama en papa weg en iemand kwam en nam Arora mee en…' ze stierf weg terwijl ze zich in zichzelf terugtrok. Mike probeerde haar er weer uit te lokken, maar zijn pogingen waren aan dovemansoren gericht. Kat was verzonken in haar eigen gekwelde gedachten en pijnlijke herinneringen. Kat vroeg al snel om zich te verontschuldigen en hij liet haar naar haar kamer gaan.

De volgende ochtend kwam Kat naar beneden om te ontbijten. Ze had door het enorme huis gezworven, op zoek naar de keuken. Ze vond de keuken met haar neus. Zulke heerlijke geuren zweefden door de lucht, waardoor haar maag gromde. Ze duwde de deur open en zag een grote vrouw voor de kachels neuriën en iets roeren in de potten, voor haar.

De grote vrouw draaide zich om en voordat ze wist wat er aan de hand was, zat ze op een stoel aan tafel met een glas warme melk, gezoet met vanille en suiker, en een warm gebakje. De vrouw kletste maar door over alle plaatselijke gebeurtenissen, geboorten, feestjes en haar familie. Ze kreeg te horen dat de naam van de vrouw mevrouw Conroy was.

Ze was al bij Kats oom Mike sinds hij een kind van ongeveer haar leeftijd was. Kat luisterde maar zei niets, tenzij haar een directe vraag werd gesteld. Toen ze klaar was met eten, kreeg ze te horen dat haar oom Mike naar haar werk was gegaan en dat ze zichzelf moest vermaken tot hij terugkwam voor het avondeten.

Ze mocht in zijn uitgestrekte tuin spelen, maar ze mocht het terrein niet alleen laten. Kat knikte en kreeg te horen dat ze een gebakje mee naar de tuinen mocht nemen voor later als ze dat wilde. Kat pakte er een en ging met haar pop de zon in. Kat speelde met haar pop en dwaalde uren door de tuinen, verdwaald in haar eigen wereldje. Ze dacht aan haar ouders en Arora en aan alles wat er sindsdien was gebeurd.

Toen dacht ze aan haar ontmoeting met oom Mike en besloot dat hij niets ergs zou doen, haar misschien zonder eten naar haar kamer sturen, en hoe onaangenaam dat ook was, het was het waard voor de lol. Binnen het uur waren haar plannen klaar en grijnsde ze gemeen tegen zichzelf, de ret van de dag. Die avond, net toen het diner werd geserveerd, klonk er een luide knal en een schreeuw van mevrouw Conroy. Op de een of andere manier leek het alsof er een kikker in de kast zat die ze had geopend en op haar grote borst was gesprongen, wat nog meer geschreeuw had uitgelokt.

Kat barstte in lachen uit om haar wilde capriolen. Omstreeks die tijd draaide mevrouw Conroy zich om, gleed uit over het gemorste eten op de grond en viel hard op haar achterste. Meneer Conroy, de lange butler, die aan tafel had gezeten, vloog samen met oom Mike door de kamer om de vrouw te helpen. Oom Mike ving de ongewenste bezoeker, opende de keukendeur en liet hem vrij. Toen wendde hij zich tot het giechelende meisje.

Kat keek op en zag haar oom snel naar haar toe schrijden met een vastberaden gang en zijn woedende uitdrukking deed haar op de vlucht slaan. Ze kwam de deur uit en halverwege de eetkamer voordat hij haar inhaalde. Hij greep haar arm en trok haar woedend de trap op naar haar slaapkamer.

Hij trapte de deur achter zich dicht en trok toen een stoel van het bureau en trok hem naar het midden van de kamer. Kat was doodsbang dat ze nog nooit zo was behandeld. Voordat ze het wist zat ze over zijn schoot en kreeg ze verschillende meppen over haar billen.

hij liet haar opstaan ​​en liep met haar naar de hoek en zei haar dat ze daar zou blijven en op haar straf zou wachten tot hij terugkwam van het controleren van mevrouw Conroy. Toen liep hij de deur uit. Kat stond met haar neus in de hoek en prikkend op haar billen, helemaal overweldigd door schaamte.

Ze was zo verward. Ze wilde weglopen, maar ze was bang wat er zou gebeuren als ze dat deed. Ze was bezorgd wat er zou gebeuren als hij terugkwam, hij had gezegd dat ze gestraft zou worden, maar had ze dat al niet gedaan? Ze bleef rustig nadenken over wat er was gebeurd tot ze zijn voetstappen in de gang hoorde. Oom Mike kwam de kamer binnen, liep naar de stoel en ging zitten, toen zei hij tegen Kat dat ze naar hem toe moest komen. Ze draaide zich om en even leek het alsof ze zou weigeren.

Oom Mike vertelde haar toen dat als hij haar moest komen halen, ze verder gestraft zou worden. Kat dwong haar trillende benen om haar naar zijn zijde te dragen. Oom Mike vertelde haar dat ze weer een pak slaag zou krijgen en trok haar over zijn knie.

Kat begon te worstelen om weg te komen totdat hij zijn hand een paar keer scherp op haar billen legde, terwijl hij zei dat als ze tegen hem zou blijven vechten, ze extra's zou krijgen en dat zou ze niet leuk vinden. Oom Mike liet haar bijna los toen hij haar tandjes in zijn dijbeen voelde steken. "Dat doet het jongen," zei hij terwijl hij haar rok omhoog gooide, greep beide kleine zwaaiende armen en hield ze met één hand achter haar rug en sloeg zijn benen om de hare.

Toen sloeg hij haar met slipje beklede billen, terwijl hij haar naar adem hoorde happen door de scherpte ervan. Na een aantal scherpe meppen had ze het nog steeds moeilijk. Oom Mike zei: "Oké, doe het zoals je wilt kat als je weigert te luisteren en stil te blijven, ik kan alleen maar denken dat je niet luistert of niet voelt wat ik indruk op je probeer te maken, dus…" daarmee trok hij haar slipje begon op haar blote billen te slaan. Kat begon te krijsen na de eerste paar meppen tegen de tiende dat ze openlijk huilde en tegen de twintigste lag ze stil en smeekte hem om te stoppen tussen de snikken door. Na een hand vol meer zei oom Mike: "Ok, schat nu voor je extra's voor het worstelen en bijten van me." Nee! Ik zal braaf zijn, oom Mike.

Alsjeblieft, sla me niet meer.' Zei Kat snikkend. 'Je moet weten wat je kunt verwachten als je de volgende keer ondeugend bent tijdens een straf.' Hij reikte naar de tafel en pakte haar haarborstel. 'Extra's worden altijd extra hard geleverd. Ik zou vier slagen op elke wang zeggen en vier extra op je benen voor de littekens die ik zeker zal hebben.' Daarop hief hij de borstel op en bracht hem naar beneden op haar blote billen. Kraak! Kat sprong bijna van zijn schoot en gilde elk keer dat de borstel haar zere billen raakte.

"Goede meid", zei oom Mike, "nog de laatste vier te gaan." Hij bracht de borstel vier keer op haar dijen. Tegen de vierde Kat liet eindelijk alle pijn los die ze had hield haar vast en riep om haar ouders. Oom Mike trok haar omhoog om op zijn schoot te gaan zitten en hield haar vast, haar haar borsteld en tegen zich aan gedrukt terwijl ze huilde om haar overleden ouders.

Al zijn ontmoetingen deze week met de artsen hadden echt gewerkt, ze zei dat ze handelde omdat ze nooit haar pijn over het verlies van haar ouders had losgelaten. Ze hadden hem verteld dat ze emotioneel moest worden om het los te kunnen laten. Dat de grappen een manier waren om om hulp te schreeuwen en ook een manier om te proberen die emotionele bevrijding te vinden die ze nodig had.Oom Mike huilde wit h haar over het verlies van zijn dierbare zus, en over de pijn die dit kind zo lang had moeten doorstaan. Kat huilde zichzelf in slaap en Mike droeg haar naar het bed, gaf haar een kus op haar voorhoofd en liep op haar tenen de kamer uit om de huishoudster te vragen haar klaar te maken om naar bed te gaan. De volgende ochtend bleef Mike thuis en ontbeten met Kat.

Voordat ze de eetkamer binnenkwam, liep Kat de keuken in en omhelsde mevrouw Conry.' Het spijt me mevrouw Conroy, het was niet mijn bedoeling u te laten vallen. Ik weet niet waarom ik zo gemeen deed.' Mevrouw Conroy knuffelde haar terug en zei: "Oh hunny, het is oké dat je jezelf niet was.". Mike en Kat zaten te praten tijdens het eten. Kat was eerst een beetje beschaamd door de gebeurtenissen van de vorige avonden, maar Mike deed alsof er niets was gebeurd en al snel sleepte hij haar mee in een gesprek en al snel giechelden ze om enkele verhalen over zijn jeugdige avonturen. Na een week was Kat weer een normaal klein meisje, vol gegiechel en kleine liedjes en theekransjes met haar poppen.

Oh, er waren ongelukken en straffen en hier en daar een paar pak slaag. Maar Kat groeide al snel uit tot een jongedame. En al snel had oom Mike meer problemen om over na te denken en op te lossen. wordt vervolgd…..

Vergelijkbare verhalen