Je bent ontslagen!

(O is voor Olivia) Olivia leert nieuw respect voor haar ondergeschikten…

🕑 8 minuten minuten Spanking verhalen

"Mark!" Olivia riep de naam van haar secretaresse vanuit de hoek van haar kantoor. Haar hoofd was begraven in een archiefkast. Olivia was in haar en was een senior accountmanager bij Wilson and Oldsten, het meest prestigieuze reclamebureau in de staat. Ze was lang en blond, met opvallende noordse trekken.

Ze had een hard rijdende persoonlijkheid die, gecombineerd met haar knappe uiterlijk, haar snelle opkomst door het bedrijf had aangewakkerd. Mark liep de kamer binnen. Hij was pas twee maanden de secretaris van Olivia geweest. Hij had haar vorige secretaris vervangen, die abrupt was gestopt en in tranen vertrokken vanwege Olivia's bruuske, veeleisende persoonlijkheid. Hij zat in de zijne en was speciaal ingehuurd vanwege een stralende aanbeveling van zijn vorige baas, die ook een vrouwelijke leidinggevende van het type "A" was.

Mark was een van de weinige mannen op kantoor die groter was dan Olivia. Hij werkte religieus en was trots op zijn gebeitelde lichaamsbouw. Hij liep naar de archiefkast waar Olivia stond en zei: 'Ja?' 'Waar is het Robinson-dossier?' Mark begon geduldig uit te leggen: 'Het is beneden in het kopieerlab.

Je hebt me gisteren gevraagd om kopieën van het folio te laten maken voor de presentatie.' Olivia's ogen flitsten: "Nou, verdomme, waarom duurt het zo lang? Hoe lang duurt het voordat ze 30 kopieën van 5 pagina's hebben gemaakt ?!" Mark sloot zijn ogen en haalde diep adem. Olivia werd altijd stomverbaasd en bitchy bij het voorbereiden van belangrijke presentaties. Hij wist dat alles wat hij hoefde te doen was haar door de voorbereidingen heen leiden, zijn nauwgezette executie-talent gebruiken als compliment voor haar nauwgezette planning, en samen zouden ze weer een overwinning behalen. Precies op dat moment ging de telefoon in het buitenkantoor, bijna alsof het klaar was.

Mark liep terug naar zijn bureau om het op te nemen. Olivia sloeg de archiefkast dicht, draaide zich om en keek uit het raam. De ontmoeting met het Robinson-team was maandagmorgen om. Het was nu 4.30 uur op vrijdagmiddag. Ze wilde dat alles klaar was voordat iedereen zich in de vier windstreken zou verspreiden.

Op dat moment kwam Mark weer binnen. 'Dat was het kopieerlab. De kopieermachine at de originelen op…' Olivia draaide zich om en schreeuwde: 'WAT ?! Wat gaan we het Robinson-team in godsnaam laten zien? 'Ze werd onderbroken door het geluid van Mark die de deur van haar kantoor dichtsloeg. "Verdomme, Olivia, dat is genoeg!" Olivia verstijfde.

Ze was in haar hele carrière nog nooit op deze manier door een secretaresse gesproken. Mark vervolgde. 'Als je me had laten doorgaan, zou ik hebben uitgelegd dat ik al een deal had gesloten met de jongens in het kopieerlab. Ik zou vanavond wat laat blijven om een ​​set nieuwe originelen te printen, en ze zouden blijf laat en kopieer ze. En dit zou allemaal geregeld worden.

En dat er geen reden voor je was om een ​​verdomde driftbui te krijgen! ' Olivia werd bleek en begon te zeggen: "Hoe durf je…?" "Hoe durf ik? Ik zal het je vertellen, Olivia! Dit is niet mijn eerste rodeo, juffie! Ik ben gewend aan vrouwen zoals jij. Vrouwen die heel goed zijn in wat ze doen, maar die het leven van alle anderen ellendig maken! zijn net als mijn oude baas, en die voor haar! " Terwijl hij dit zei, stak hij de vloer over tot hij maar een paar centimeter bij Olivia vandaan stond. Haar gezicht bleef streng, maar een deel van haar geest begon nerveus te worden.

'Ik zou nu meteen kunnen stoppen. Ik zou hier weg kunnen lopen en jou de hele situatie laten rechtzetten. Je zou iemand van de IT moeten pakken, hen laten helpen bij het vinden en afdrukken van de originelen van het Robinson-bestand.

Tegen de tijd dat je dat deed, zouden de mensen van het kopieercentrum het opgegeven hebben en naar huis zijn gegaan. En de hele Robinson-deal zou regelrecht naar het toilet gaan. Ik zou over een week of twee waarschijnlijk een nieuwe baan hebben. Vertel me nu eens: zou je dat goed vinden? "Hij liet de vraag in de lucht hangen. Olivia probeerde een pokerface te behouden, maar terwijl hij de gevolgen beschreef, zag ze een metaforische scheur onder haar voeten openen, dreigend om een ​​einde te maken aan de carrière die ze voor zichzelf had opgebouwd.

Ten slotte zei ze, haar stem veel zachter: 'Nee. Doe dat niet. '' Dat hoeft niet, Olivia. Maar je zult moeten leren je te gedragen. En ik weet precies hoe ik je die les moet leren.

Wacht hier. 'Hij liep terug naar de deur, opende die en haalde iets uit de onderste la van zijn bureau, kwam toen terug en deed de deur achter zich dicht. Toen hij dichterbij kwam, kon ze zien dat hij iets had wat haar leek op een houten haarborstel, maar ze was in de war - deze borstel leek geen borstelharen te hebben. "Olivia, ik ga je een lesje in nederigheid leren door deze peddel te nemen en je billen te blazen." Olivia's ogen werden wijd als schoteltjes.

? Dat kun je niet doen! '' Oh nee? Zal ik dan mijn bureau inpakken? 'Weer hing de vraag in de lucht. Haar geest kon de situatie nauwelijks verwerken. Ze wist dat ze het bij het verkeerde eind had om zo bitchy te zijn. Een deel van haar wist dat ze het verdiende om geslagen te worden. Maar haar trots vertelde haar dat ze de meest succesvolle accountmanager van het bedrijf was en het op geen enkele manier verdiende om als een schoolmeisje te worden gepeddeld.

Maar ten slotte zei het rationele deel van haar geest dat als ze hier niet mee akkoord ging, ze maandagochtend geen accountmanager meer zou worden. Ten slotte verschoven haar ogen. Ze zei: "Goed. Je hebt mij, denk ik." Mark zei: 'Ik wil dat je je omdraait en voorover buigt en je ellebogen op het bureau legt.' Ze begon zenuwachtig te worden toen ze de bevelen van haar jonge secretaresse opvolgde.

Nadat ze op haar plaats was, reikte hij naar beneden en trok haar rok over haar rug. Ze voelde hoe hij met de peddel tegen haar in slipjes geklede billen tikte. Toen, zonder waarschuwing, explodeerde de peddel in haar linkerbillenwang met een vlezig kletsend geluid. De verrassing van de inslag werd gevolgd door een verzengende hitte en ze riep uit: "Aaaaah!" Mark bracht de peddel minder dan een seconde later snel naar de andere wang, waardoor Olivia opnieuw luid reageerde. Hij hield een snel ritme aan, wisselende wangen.

Na een paar seconden snikte Olivia. Hij stopte. Voordat Olivia overeind kon komen, zei Mark: 'O nee, we zijn nog niet klaar. Dat was nog maar het begin!' Hij haakte zijn vingers in de tailleband van haar slipje en liet ze zakken tot onder haar billen, Olivia snikte: "Oh nee! Alsjeblieft!" Mark stopte, 'Nee? Als ik nu stop, dan loop ik.

Je moet je lesje leren, Olivia! Ga je nu de rest van je pak slaag nemen?' Olivia begon weer te snikken en zei: "Ja." Mark legde zijn linkerhand op haar rug en begon haar opnieuw te slaan. Haar snikken werd al snel aanhoudend. Naarmate haar pak slaag vorderde, begon Olivia minder op elke pak slaag te reageren en veranderde haar huilen enigszins. Mark gaf haar kont nog een paar klappen en toen stopte hij.

Hij liet Olivia een minuutje huilen voordat hij haar een zakdoekje gaf om haar neus te snuiten. Toen zei hij: 'Ik ga terug naar mijn bureau en print de Robinson-presentatie uit en breng hem naar het kopieerlab. Het presentatiepakket ligt maandagochtend op je bureau als je binnenkomt.' Hij draaide zich om, verliet de kamer en deed de deur achter zich dicht.

Olivia kalmeerde en stond toen op. Haar kont voelde aan alsof het duizend zonnebrand had. Ze bukte zich, trok voorzichtig haar slipje weer omhoog en streek haar jurk glad. Ze ging voorzichtig aan haar bureau zitten.

Ze was niet langer in paniek over de presentatie, en dat was slechts gedeeltelijk te danken aan de behendige aanpak van de crisis door Mark. Het slaan, besefte ze, had haar op de een of andere manier gekalmeerd en gecentreerd, ook al had ze een vreselijk pijnlijke billen gehad. Ze stak haar hand in haar tas, haalde een doos tevoorschijn en fixeerde haar make-up zo goed als ze kon. Ze snoot nog een keer haar neus en schraapte haar keel.

Ze stond op, zette haar beste gezicht weer op en liep met een meer afgemeten stap dan ze gewend was naar de deur. Ze opende het om te zien dat Mark een stapel papier overhandigde aan een techneut van het kopieerlaboratorium. Ze glimlachte naar hen beiden en sprak. 'Bedankt dat jullie dit hebben geregeld.

Ik weet dat het vrijdag al laat is.' De kopieertechnicus antwoordde: "Geen probleem. Het spijt ons dat de machine de andere originelen heeft opgegeten." Olivia keek weer naar Mark en zei: 'Bedankt, Mark. Ik zie je maandagochtend. "Mark zei:" Fijn weekend, mevrouw.

"..

Vergelijkbare verhalen