Mevrouw Hudson en de strafkamer.

Twee intense strafdag voor jonge vrouwen…

🕑 19 minuten minuten Spanking verhalen

Dezelfde avond dat hun kleine zusjes Andrea en Kelly voor het eerst op Elena en Charlie pasten, belandden Valerie en Jennifer op een feestje en werden een paar maanden na hun tweede studiejaar dronken van biervaten. Dit was de eerste keer dat ze ooit dronken waren geworden omdat ze zich ongewoon goed gedroegen toen ze eerstejaars waren. Toen ze om 02.00 uur door de deur kwamen, stond mevrouw Hudson hen op te wachten in de woonkamer met een strenge en meedogenloze blik op haar gezicht. Valerie en Jennifer oriënteerden zich en mevrouw Hudson belde ze waar ze bij was.

"Ik ben zo teleurgesteld in jullie allebei. Weet je hoe gevaarlijk het is om in het openbaar dronken te zijn, vooral op jouw leeftijd? Ik verwacht niet dat iemand van jullie pas drinkt als je eenentwintig bent, maar studentenfeestjes zijn dat wel." de slechtste plek voor een dronken persoon om te zijn, ongeacht wie je bent. Je weet toch dat je gestraft moet worden?".

Valerie zei schaapachtig "Ja mevrouw Hudson, ik weet het en het spijt me heel erg.". Jennifer zei: "Het spijt me ook.". Het gezicht van mevrouw Hudson verzachtte een beetje en zei: "Normaal zou ik je wakker maken en je voor de middag straffen, maar aangezien je niet met me hebt gevochten, stel ik het uit tot morgen 16.00 uur.

Ga nu naar de keuken en drink drie grote glazen water, zoek wat eiwit om te eten en neem twee ibuprofen-pillen. Je mag dit huis pas op maandagochtend verlaten, begrepen?' Beide meisjes knikten en haastten zich naar de keuken. Ze schaamden zich zo, maar wisten dat ze dit verdienden. Ondanks hun behoefte aan regelmatige pak slaag door de jaren heen, beangstigde die strafkamer hen nog steeds.

Het was niet warm en uitnodigend zoals hun slaapkamers thuis. Om 15.55 uur de volgende dag, nog steeds aan het bijkomen van hun kater, arriveerden Valerie en Jennifer voor de strafkamer in de kelder om op mevrouw Hudson te wachten. Toen mevrouw Hudson arriveerde, zag ze er niet uit als de lieve huismoeder die de twee jonge vrouwen gewend waren. In plaats daarvan droeg ze een zwarte rok, een wit overhemd met knopen en een rood jasje en zag ze eruit als een strenge leraar.

Ze opende de deur en liet hen de imposante kamer binnen. "Trek al je kleren uit en leg ze op deze plank, jongedames," zei mevrouw Hudson. Ze haastten zich in minder dan 30 seconden uit hun T-shirts, spijkerbroek, schoenen, sokken, bh en slipje en stonden met hun handen langs hun lichaam. Ze hadden geen idee wat er daarna zou komen, en dat was wat hen doodsbang maakte. Ze waren alleen gewend aan de rituele pak slaag die ze van hun ouders kregen.

Mevrouw Hudson beval hen zich over de voorkant van de ouderwetse bureaus te buigen en zich vast te houden aan de eraan bevestigde stoelen. Ze nam de Lexan-peddel met gaten erin van de haak en ging naar hen toe om te beginnen met slaan. "Nu wil ik dat je deze slagen telt en me na elke klap bedankt. Ik zal je twee keer zo oud als jij geven in likken.". Mevrouw Hudson hief haar arm op en legde hem op Valerie's achterwerk, en Valerie sprong bijna op en rende de kamer uit, maar ze kwam tot bezinning en telde en bedankte mevrouw Hudson.

Dit werd keer op keer herhaald en ging heen en weer tussen Valerie en Jennifer totdat elk meisje zesendertig likken kreeg. Het kostte hen alles wat in hun vermogen lag om stil te blijven en dit welverdiende peddelen te nemen. Hun billen bonsden van een pijn die ze nog nooit eerder hadden ervaren, zelfs niet toen hun ouders hen stokslagen gaven. Mevrouw Hudson nam nog een Lexan-peddel van de haak, zette ze allebei op de bureaustoelen en beval de meisjes erop te gaan zitten. Valerie en Jennifer leidden zichzelf langzaam naar beneden om op de peddels te gaan zitten en toen hun billen het koude oppervlak raakten, huiverden ze.

Het gewicht van hun lichaam zorgde ervoor dat het vlees van hun billen de gaten opvulde. Mevrouw Hudson had gemerkt dat de pijn op deze manier intenser was. Ze zei dat ze hun bureau moesten openen en wat losse vellen papier en een pen moesten pakken. "Nu meiden, ik wil dat je 200 keer cursief schrijft 'Ik zal nooit meer dronken worden op een studentenfeestje'. Als ik merk dat het er slordig uitziet, maak ik je morgenochtend wakker en geef ik je vijf minuten lang een pak slaag voordat je naar de les gaat.".

Valerie en Jennifer namen de tijd om deze regels op te schrijven. Ze waren blij dat ze een uitgebreide brunch hadden gegeten, want ze hadden het gevoel dat ze lange tijd in deze afschuwelijke kamer zouden blijven en zonder eten naar bed zouden worden gestuurd. Na ongeveer veertig minuten zei mevrouw Hudson dat ze moesten stoppen, zodat ze hun werk kon controleren. Ze telde het aantal regels uit en toen ze aan het einde van beide bladen was gekomen, zei ze: "Tot dusver zien deze er goed uit, maar je hebt er pas zeventig af.

Dat is onaanvaardbaar. nu. Steek je handen uit met je handpalmen zichtbaar en strek ze voor je uit. ". Valerie en Jennifer staken hun handen uit en keken hoe mevrouw Hudson de liniaal oppakte en over Jennifers handpalmen legde.

Ze sloeg het neer en het kostte Jennifer elk grammetje wilskracht om haar positie vast te houden. Ze deed hetzelfde met Valerie en herhaalde dit tien keer op elk van de handpalmen van het meisje. Toen ze klaar was, zei ze: "Als je hier binnen een uur en een kwartier niet mee klaar bent, gebruik ik de leren riem om je handen, ga nu aan de slag.". Valerie en Jennifer persten de pijn weg en gingen door met schrijven.

Het was zo moeilijk om het handschrift nu mooi en netjes te houden, maar ze hielden vol omdat ze niet wilden worden geslagen voordat ze de volgende ochtend naar de les gingen. De taak kostte hen uiteindelijk bijna negentig minuten. Toen ze klaar waren, pakte mevrouw Hudson, zoals beloofd, de leren riem en regende het op hun uitgestrekte handpalmen.

Vijftien keer op elk. Daarna pakte ze de bladen en borg ze op bij de andere regels die haar aanklager in het verleden had moeten schrijven. Tegen die tijd stroomden de tranen over het gezicht van Valerie en Jennifer. Mevrouw Hudson ging verder met het volgende deel van de straf, namelijk een koudwaterklysma. Valerie en Jennifer kregen de opdracht om op hun buik op de onderzoeksbank te gaan liggen, en daarna werden hun polsen eraan vastgemaakt.

De bank werd bij hun buik neergelaten zodat hun benen naar beneden hingen en vervolgens zette mevrouw Hudson hun benen vast. Dit zorgde ervoor dat de onderste gaten van beide meisjes open gingen omdat hun benen ver uit elkaar waren gespreid. Hun lichamen waren uitgerekt zoals ze nog nooit eerder waren. Ze keken elkaar aan en zeiden door hun tranen heen: "Ik hou van je". Dit was zo intens en ze wisten dat de klysma verschrikkelijk pijn zou doen omdat hun buik zou uitzetten maar niet genoeg ruimte zou hebben om uit te spreiden.

Mevrouw Hudson ontdekte dat dit de krampen verergerde. De klysmazakjes waren gevuld met de zeepoplossing en urenlang in de minikoelkast bewaard. Mevrouw Hudson deed ze aan hun haken en deed vaseline in het onderste gaatje van elk meisje en in het groter dan normale dubbele ballonmondstuk. Ze stak ze ruw in de billen van het meisje, zette de ballonnen zowel binnen als buiten hun anale holte uit en liet de oplossing in hun dikke darm stromen.

Zodra de koude oplossing de binnenkant van hun anale holte raakte, gilden ze en zeiden: "Mevrouw Hudson, alstublieft, dit is te veel.". Mevrouw Hudson sloeg elk vijf keer op hun toch al gekneusde billen en zei: "Onzin, we zijn nog maar net begonnen.". Beide meisjes jammerden maar zeiden verder niets. Toen de flessen leeg waren, knipte mevrouw Hudson de slang af, verwijderde de slang van het ballongedeelte van het klysma-apparaat en ging ze vullen met koud, helder water voor hun tweede klysma's.

Na ongeveer een kwartier werden ze uit hun boeien bevrijd en naar de toiletten gebracht die zij aan zij aan de verste muur van de kamer waren bevestigd om hun water en afval af te voeren. Toen ze klaar waren, werden ze terug naar de tafel geleid, weer vastgebonden en kregen ze hun tweede klysma. Deze keer nam mevrouw Hudson een haarborstel met een houten achterkant en sloeg ze elk meisje gedurende de tien minuten die ze nodig hadden om het water in hun dikke darm te houden.

Daarna liet ze ze naar de toiletten gaan en zichzelf opruimen. Op dat moment gierden de lichamen van Valerie en Jennifer van de pijn. Ze zwoeren tegelijkertijd, in hun hoofd, nooit meer dronken te worden op een feestje en waren hun ouders zelfs nog dankbaarder dat ze zo aardig waren over hun pak slaag thuis. Ze hadden veel geluk.

"Ga er nu heen en kies nog een pak slaag. Ik zal je over mijn knie brengen, dus houd daar rekening mee," zei mevrouw Hudson streng. Valerie en Jennifer liepen behoedzaam naar de muur en ze kozen allebei leren peddels uit die op pingpongpeddels leken.

Mevr. Hudson nam Valerie over haar knie en sloeg haar billen en dijen continu gedurende een kwartier en daarna ging Jennifer een kwartier over haar knie. Op dat moment waren ze aan het snikken en kwam er eigenlijk snot uit hun neus.

Ze mochten naar de gootsteen om hun gezicht schoon te maken en daarna werd het laatste deel van hun straf uitgedeeld. Mevrouw Hudson sloot deze strafsessies altijd af met twee zeer gedenkwaardige stappen. Ze zei tegen Valerie en Jennifer dat ze hun ondergoed moesten pakken en naar de gootsteen moesten brengen. Ze zei dat ze ze nat moesten maken met koud water en ze moesten aantrekken. Terwijl ze hiermee bezig waren, trok mevrouw Hudson een rubberen handschoen aan en pakte iets uit een la in de kamer.

Toen opende ze de achterkant van het ondergoed van Valerie en Jennifer, schoof er brandnetels in en verplaatste ze naar het midden van hun zitplekken. Ze begeleidde ze naar de bureaustoelen en liet ze gaan zitten. Valerie's billen raakten als eerste de stoel en ze sprong meteen op. Mevr.

Hudson keek haar met doordringende ogen aan en zei: "Ga zitten en blijf stil, of ik bind je vast aan de stoel, en je zult het niet leuk vinden. Je blijft daar tien minuten.". Toen ze deze vermaning hoorde, bleef Jennifer wijselijk op haar plaats ondanks de pijn die ze voelde. Dit was de hevigste pijn die Valerie of Jennifer ooit hadden gevoeld.

Waar ze konden, bleven ze elkaar geruststellen dat ze deze avond wel zouden doorkomen. Ze waren blij dat hun huiswerk voor hun lessen op maandag en dinsdag klaar was, want hierna zouden ze nooit meer iets gedaan krijgen. Wat dit nog indrukwekkender maakte, was hoe liefdevol en knuffelig mevrouw Hudson gewoonlijk was. Dat maakte deze sessies zo memorabel.

De manier waarop mevrouw Hudson veranderde in een strenge kostschoolleraar was angstaanjagend. Ze nam deze persoonlijkheid aan en ontwikkelde dit strafregime met opzet, zodat haar aanklachten wel twee keer zouden nadenken over het ongehoorzaam zijn aan haar kleine aantal regels. Toen de tien minuten voorbij waren, zei mevrouw Hudson: "U mag opstaan ​​en uw ondergoed uittrekken." Ze trokken voorzichtig hun ondergoed uit en gaven het aan mevrouw Hudson en keken toe hoe ze een paar van de brandnetels uitdeed en ze vervolgens de rest liet verwijderen. Mevrouw Hudson verwijderde ook de brandnetels die nog in de billen van het meisje zaten.

"Buig nog een keer over de klysma-tafels, er is nog een stap naar je straf," zei mevrouw Hudson. Ze bogen zich voorover en wachtten op hun laatste, noodlottige stap. Mevrouw Hudson ging erheen en pakte twee buttplugs en deed er vaseline op. Ze liet Valerie en Jennifer de buttplugs zien en zei. "Deze zullen in je worden bewaard tot ik morgenochtend om 7.30 uur naar je kamer kom.".

Ze stopte ze in hun billen en ging erheen en kreeg speciale 4-inch dikke pull-up luiers met een sluitende taille. Ze zei dat ze bij de tafel vandaan moesten stappen en hun voeten een voor een moesten optillen. De luiers werden naar boven geleid en vastgezet met het slot. Andrea en Kelly wisten niet dat hun oudere zussen ook een luierervaring kregen. Deze pull-ups waren omvangrijk en lieten ze een beetje waggelen.

"Als je moet plassen, moet je in deze luiers gaan. Nogmaals, ik zal deze pas morgenochtend verwijderen. Trek nu je shirts weer aan, maar houd je beha, ondergoed, spijkerbroek uit, schoenen en sokken uit. Je mag haal water en yoghurt uit de keuken om op je kamer te eten. Ik wil dat je over een half uur naar bed gaat,' zei mevrouw Hudson.

Inmiddels was het al zover, dus zaten ze al vier uur in de strafkamer. Het voelde als een leven lang voor Valerie en Jennifer. Mevrouw Hudson deed dit al zo lang dat ze wist dat ze dit strafregime niet vaker dan twee keer per leerling hoefde te doen. Ze betwijfelde of Valerie en Jennifer een herhalingssessie in deze kamer zouden houden.

Valerie en Jennifer gaven mevrouw Hudson een dikke knuffel en verlieten de kelder met de rest van hun kleding en schoenen. Dit deed mevrouw Hudson glimlachen. Bijna geen van de studenten die ze strafte, omhelsde haar nadat de sessie voorbij was. De meisjes haastten zich naar boven, naar de keuken, pakten elk twee flessen water en een yoghurt en een lepel en renden naar boven.

Slechts twee van hun huisgenoten zagen ze, maar iedereen wist al dat ze gestraft werden omdat er een kaart aan de muur van de keuken hing met de naam van elke persoon op de datum waarop ze naar de strafkamer werden gestuurd. Tot nu toe hadden dit jaar slechts vijf van de acht studenten, waaronder Valerie en Jennifer, hun naam op de kalender staan. Toen Valerie en Jennifer terugkwamen in hun kamers, zetten ze hun water en yoghurt neer en gaven elkaar een knuffel en een hartstochtelijke kus. Nadat ze zich hadden losgemaakt, zei Valerie: "Mijn hele billen staan ​​in brand en mijn handpalmen steken nog steeds." Jennifer zei: "De mijne ook. Ik wil dat nooit meer meemaken.

Mevrouw Hudson is fel en compromisloos.". Valerie zei: "Ik ook niet. Deze luiers zijn zo raar, en nu moeten we erin plassen als we naar de wc moeten.

Die brandnetels waren het ergste.". Jennifer zei: "Ik haatte die brandnetels en het vastgebonden krijgen van onze handpalmen. Ik denk dat we zullen ontdekken wat onze zussen doormaken vanwege hun bedplassen als ze deze luiers dragen terwijl we slapen." Ze aten staand en toen ze klaar waren, gingen ze naar de badkamer om hun tanden te poetsen en hun gezicht te wassen. Het was bijna 20.30 uur en ze wisten dat mevrouw Hudson zou controleren of ze in bed lagen met hun lichten uit.

Ze kropen in hun gedeelde queensize bed met hun T-shirts nog aan, kropen naast elkaar en vielen in slaap. Mevrouw Hudson checkte bij hen in en glimlachte. Toen de ochtend aanbrak hadden beide meisjes natte luiers, maar ze moesten nog een uur in bed blijven. Het was pas 06.30 uur. Terwijl ze wachtten bespraken ze nog wat er met hen was gebeurd.

Het was veel om te verwerken, zelfs voor hen die iets hadden meegemaakt van wat ze eerder hadden meegemaakt, alleen op een liefdevolle manier als ouders. Hun zussen zouden geschokt zijn door dit alles, maar ze moesten het hun vertellen als ze op bezoek kwamen. Mevrouw Hudson klopte precies om 7.30 uur op hun deur en beide meisjes zeiden: "Kom binnen." Ze kregen te horen dat ze moesten opstaan, zodat mevr. Hudson kon hun met plassen besmeurde speciale luierondergoed losmaken. Mevrouw Hudson trok ze naar beneden en liet Valerie en Jennifer eruit stappen.

Ze liet ze vervolgens voorover buigen zodat ze de buttplugs kon verwijderen. Dit was geen moeilijke stap voor Valerie en Jennifer, aangezien ze al jaren buttplugs droegen vanwege hun speciale strafsessies op zondagavond thuis. Mevrouw Hudson zei tegen hen dat ze het plakkerige inzetstuk uit het luierondergoed moesten halen en in de plastic zak moesten gooien die ze mee naar hun kamer had genomen. Ze gaf ze ook instructies over het schoonmaken van het ondergoed en zei dat ze zowel het ondergoed als de buttplugs mochten houden voor het geval ze weer in de problemen zouden komen.

Valerie en Jennifer zeiden schaapachtig: "Dank u mevrouw Hudson voor het zo grondig straffen van ons. We verdienden het en hopen dat u ons hebt vergeven.". Mevrouw Hudson antwoordde.

"Natuurlijk vergeef ik je. Jullie zijn geweldige jonge vrouwen en een nacht van wangedrag zou je nooit moeten definiëren.". Jennifer zei: "Je weet dat onze beide ouders ons jarenlang hebben geslagen en klysma's hebben gegeven, maar jouw methoden waren zoveel intenser." Mevr. Hudson antwoordde: "Nou, ik heb het gevoel dat je, omdat je ouder bent, een stevigere hand nodig had en op basis van je reacties van gisteren had ik het gevoel dat je in het verleden geslagen was.

Sommige van mijn andere aanklachten worden in dit huis geplaatst omdat hun ouders hebben hen nooit stevig vastgehouden, en hun cijfers leden eronder, maar jullie zijn allebei verschillend. Sterker nog, ik heb dit jaar geluk gehad, want jullie wilden hier allemaal zijn.' Valerie zei: "We haatten de slaapzalen omdat ze niet hetzelfde soort huiselijk gevoel boden en toen we jou en dit huis vonden, kwamen onze dromen uit. We hebben echter een verzoek. Als we een ritueel uitschrijven, wil je ons dan een keer straffen week?". Mevrouw Hudson was verrast.

Dit was de eerste keer dat iemand om disciplinaire maatregelen had gevraagd, maar ze kon ze niet weigeren. "Ik zou graag uw wens vervullen.". Jennifer zei: "We typen stapsgewijze instructies en maken er een contract van dat we met z'n drieën ondertekenen, zodat we allemaal een kopie hebben." Mevrouw Hudson vertelde hen dat dat geweldig zou zijn en toen omhelsden de meisjes haar stevig en kusten haar op de wang. Ze omhelsde ze terug en gaf ze elk een klap op hun kont en verliet de kamer.

Valerie en Jennifer straalden en mevrouw Hudson glimlachte. Dit zou voor hen allemaal een interessant jaar worden. Nadat ze klaar waren met de lessen voor vandaag, is dit wat ze hebben uitgewerkt.

Geachte mevrouw Hudson; We zouden graag willen voorstellen om de volgende wekelijkse disciplinesessie te houden op de avond die in uw schema past. Geef hier aan welke avond voor jou het beste uitkomt. Omdat deze disciplinesessies anders zijn dan je traditionele strafsessies, willen we dat ze plaatsvinden in je slaapkamer en aangrenzende badkamer.

We komen aan bij uw deur en kloppen erop aan met alleen een T-shirt en een pyjamabroek of korte broek, afhankelijk van het weer. Als je ons zegt binnen te komen komen we door de deur met onze klysmazakjes, vaseline, speciale zeep, buttplugs, speciaal luierondergoed met een nieuwe uitneembare inlegger, beschermend kussentje en onze spanking haarborstel, geseling en leren riempje. We leggen alles vast en wachten tot u verder gaat. Eerst geef je ons 20 minuten handspanking in het naakt.

Je gaat ons uitkleden om het nog gênanter te maken. Dan krijgen we onze klysma's, één met de speciale zeep en één met koel, helder water. Terwijl we elk van onze klysma's 15 minuten in ons houden, geef je ons een pak slaag met de haarborstel. Als de klysma's klaar zijn en we ons afval en water hebben geëvacueerd, gaan we op onze rug op je bed liggen zodat je onze kutjes en borsten kunt geselen tot ze rood en pijnlijk zijn. Dan zullen we ons omdraaien en een van ons zal naar de andere kant van het bed gaan en voorover buigen voor de riem.

We houden elkaars polsen vast terwijl je ons veertig keer om onze billen vastbindt, twintig keer om de zitplek en twintig keer om onze dijen. Daarna steek je de buttplugs in onze broekjes en doe je het afsluitende speciale luierondergoed over onze broekjes. Dat zullen we moeten blijven tot de ochtend dat je ons verlost van onze luier en buttplug.

Dit voorkomt dat we masturberen en seks hebben nadat we gestraft zijn. We hopen dat dit voor u werkt. Bedankt dat je de tijd hebt genomen om ons te disciplineren. We hebben deze aandacht van onze ouders gemist en stellen het op prijs dat je dit op je neemt.

Met veel liefde; Jennifer en Valérie. Ze vouwden de drie exemplaren dubbel en vonden mevrouw Hudson in haar eentje in de woonkamer op de bank aan het lezen. Ze overhandigden haar de brief en wachtten tot ze klaar was met lezen. Toen ze klaar was, zei ze: "Kom hier meiden en ga naast me zitten. Je hebt hier goed over nagedacht en ik zou je graag willen helpen.

Hoe werkt zondag- of woensdagavond voor jou?". Valerie en Jennifer keken elkaar aan en zeiden: "Sunday night please.". Mevrouw Hudson zei: "Laten we er dan 21.00 uur van maken. Als we elke zondagavond klaar zijn, ga je dan meteen naar bed, begrepen?".

Beide meisjes knikten instemmend, ondertekenden elk de kopieën van de brief en voegden zondag om 21.00 uur toe aan de regel aan het begin van de brief. Toen gingen Valerie en Jennifer terug naar hun kamer om te studeren met een stralende glimlach op hun gezicht. Mevrouw Hudson glimlachte ook omdat ze blij was met haar kosten. Terwijl hun kinderen hun nieuwe leven op de universiteit leidden, hadden hun ouders een interessant viertal gevormd. Waar mogelijk brachten ze Sue en Sarah in de mix en binnenkort ook Elena en Charlie.

Chris vond het best leuk om in de buurt te zijn van al deze sterke, felle, intelligente vrouwen. Hij had wel zijn mannelijke vrienden, maar hun tijd samen leek in niets op wat er gebeurde met zijn vrouw en hun gemeenschappelijke vrienden. Ze waren er allemaal op uit om elkaar te slaan en klysma's te geven.

Het enige wat ze niet deden, was seksueel van partner wisselen omdat het niet eerlijk zou zijn tegenover Chris..

Vergelijkbare verhalen