Op rapport

Een jong meisje ervaart het legerleven…

🕑 12 minuten minuten Spanking verhalen

Ze was zoals beschreven, maar misschien een paar jaar ouder. Toch was ze absoluut schitterend. Ik hoop dat je deze leuk vindt en zoals altijd wordt alle feedback op prijs gesteld. On Report Het was mijn derde jaar dat ik hielp met zomerse dorpsfeesten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het oude herenhuis, dat ik nu bezat, door het leger overgenomen en voor verschillende dingen gebruikt, van officiersverblijven tot een ziekenboeg.

Ik had interesse getoond in de periode waarin ik het huis kocht en had tijdens de oorlog een grote hoeveelheid papierwerk, boeken, artikelen en enkele officiële vrijgegeven informatie met betrekking tot het landhuis verzameld. De afgelopen drie jaar had ik het huis opengesteld voor zowel het dorp als de bezoekers als onderdeel van de vieringen. Ik liet een deel van het huis opknappen en inrichten om bij de periode te passen en desgevraagd zou ik een diavoorstelling opzetten en iedereen die geïnteresseerd was meenemen op rondleidingen door het huis in ruil voor een kleine donatie aan een goed doel voor dat jaar. Een deel van de lokale bevolking kleedde zich in outfits en de plaatselijke Rotaryclub betaalde enkele semi-professionals om kleur en context te bieden.

Ik was zoals gewoonlijk gekleed in mijn Captains-uniform. De zaterdag was helder en helder aangebroken en het beloofde een zonnige aangename dag te worden. De ochtend ging langzaam voorbij met slechts een paar mensen die binnenkwamen om met me te praten en ik begon me een beetje te vervelen.

Tijdens de lunch besloot ik naar de plaatselijke tearoom te gaan voor een broodje. Het was behoorlijk druk, maar ik slaagde erin om een ​​kleine tafel aan de achterkant te krijgen. Terwijl ik vrolijk op mijn boterham zat te kauwen, hoorde ik de deur van de tearoom opengaan en toen ik opkeek, stond daar een vrouw, die een toonbeeld van perfectie was. Ze was ongeveer 1.80 meter, met kastanjebruin haar, lichte make-up en was gekleed in een smetteloos WO II-legeruniform, de rok was perfect geperst en gepositioneerd en geen haar misplaatst.

Ik schatte dat ze te laat was. Ze had door een tijdportaal kunnen stappen, rechtstreeks vanuit het. Toen ze de kamer rondkeek, kon ze zien dat er geen tafels vrij waren, maar in plaats van te vertrekken, liep ze naar me toe en vroeg of ze bij me mocht komen zitten omdat ik de enige tafel was met een vrije stoel. Ze nam haar pet af, ging zitten en stak haar hand uit. "Hallo, ik ben Samantha Wells, heel erg bedankt dat ik hier mag plaatsnemen." Ik glimlachte.

"Zeggen mensen nog steeds ontzettend bedankt in ?" Haar lach was rijk en hees. "Nou nee, maar ik probeer mijn karakter te behouden." 'Ah, ik begrijp het. Ben jij een van de arme stakkers die de Rotary Club dit jaar heeft ingehuurd?' "Ja, maar eigenlijk geniet ik er echt van, de kleding is geweldig en het was een interessante periode. Ik hoor meneer Collins; de man die het oude landhuis bezit, doet een open dag en heeft veel spullen. Denk je dat als ik vroeg hij vriendelijk, zou hij me eens laten snuffelen?" 'Ik denk dat dat ervan afhangt hoe aardig je het vraagt,' glimlachte ik.

'Misschien moet je het eerst bij mij uitproberen, dan geef ik je een score van 10.' 'Nou, oké, meneer Collins, wilt u mij dan uw collectie laten bekijken?' "Hmmm, dat is misschien 5 van de 10, een beetje stijf en formeel." Ze keek me aan, kantelde haar hoofd een beetje naar een kant en gaf me toen de grote ogen en fladderende wimpers, zei toen met een boze glimlach. "O meneer. Collins, wil je me alsjeblieft naar boven brengen en me je etsen laten zien?' Ik verslikte me bijna in mijn boterham terwijl ik in lachen uitbarstte. 'Dat zou kunnen werken. Ik zeg je wat, ga lunchen en als je klaar bent, kom dan naar het landhuis en dan zal ik je voorstellen." "Dank je, dan ben ik zo." Ik liep terug naar het huis, een beetje spring in mijn stap.

Samantha was gewoon om voor te sterven. Visioenen van wat er onder dat uniform lag en alle dingen waar ik mee kon doen en ook haar hielden me bezig terwijl ik met een paar gasten praatte. Even voor tweeën liep Samantha binnen wat ooit een administratiekantoor was geweest en kwam naar me toe net toen ik klaar was met een lezing over de renovaties die ik aan het huis had gedaan. "Dus, welke van de oude codgers hier is meneer Collins?" Ik nam haar mee naar de open haard, waar een grote spiegel overheen hing en die op mijn spiegelbeeld wees.'Dat is hem daar,'zei ik.'Maar pas op, hij is een beetje stekelig en als je brutaal bent, krijg je misschien een klapperende billen.' Ze groef me in de ribben en lachte. "Wauw, dan kan ik maar beter opletten wat ik zeg." "Zeg, waarom kom je niet naar mijn studeerkamer en dan laat ik je een paar mijn verzamelen voor een uur of zo, en dan later als iedereen weg is, geef ik je de 10 cent-rondleiding." We liepen door naar de achterkant van het huis en ik liet haar in mijn studeerkamer waar ik nogal wat van de papierwerk opgeslagen.

Mijn bureau was bedekt met kaarten en een paar ingebonden boeken en Samantha liep over het bureau heen en boog zich voorover om te zien wat er was. Zelfs in een legerrok kon ik zien dat er een ezel onder zat om voor te sterven. Samantha keek me aan en glimlachte. 'Zie ik je later?' "Wilde paarden." Ik antwoordde en liet haar aan haar over, en keerde terug naar de hoofdkamer en mijn diavoorstelling om half twee.

Ik heb Samantha de rest van de middag niet gezien. Iedereen was vertrokken en de dorpelingen hadden hun spullen voor vandaag ingepakt en naar huis gegaan. Ik deed de deuren en ramen op slot en liep toen door naar mijn studeerkamer.

'Hoi,' zei Samantha toen ik de deur opendeed. 'Hoi zelf, ik dacht dat je met de anderen was meegegaan.' "Je hebt me de 10 cent-tour beloofd en een meisje verzamelt altijd", lachte ze. 'Je hebt hier een geweldige verzameling spullen.' 'Nou, val dan in Private en ik zal je rondleiden.' "Ja meneer," antwoordde ze en salueerde.

Ik nam Samantha mee naar het onderste deel van het huis en de kelders en legde onderweg de vorm en functie van elke kamer uit en hoe het gebruik ervan in de loop van de oorlog was veranderd. Ten slotte klommen we de trap op naar de eerste verdieping waar ik de kamer en het kantoor van de dienstdoende kapitein opnieuw had ingericht. We gingen het kantoor binnen en ik liep naar het raam en keek naar het zomeravondlicht.

"Wat is dit?" Ik hoorde Samantha vragen. Ik draaide me om en ze hield het in leer gebonden boekje vast dat op het bureau had gelegen. Ik liep rond, ging aan het bureau zitten en stak mijn hand uit voor het boek.

"Dit," zei ik. "Is er een dossier van alle vrouwen die rapporteerden omdat ze hun taken niet hadden vervuld, in plaats van officiële actie te ondernemen, zou de gezagvoerder in plaats daarvan zijn eigen vorm van straf kunnen gebruiken, in dit geval lijfstraffen." "Wauw, bedoel je slaan?" "Spanken zou veel te mild zijn geweest. Deze bepaalde officier was dol op de wandelstok. De meeste meisjes die hier kwamen werken, hadden een openbare school gevolgd, dus de ervaring was niets nieuws en was te verkiezen boven allerlei andere, veel onaangenamere taken. "Ik heb de originele wandelstok ook nog," zei ik.

"Mag ik hem zien?" "Natuurlijk, ga naar die kast daar, je zult hem aan de reling zien hangen." Samantha pakte de wandelstok. en liep door de kamer terwijl ze ermee zwaaide en haar handen op en neer liet gaan met een nadenkende blik op haar gezicht. Plots liep ze de kamer door, zette de wandelstok op het bureau voor me, deed twee stappen achteruit en salueerde. "Private Wells meldt zich voor straf zoals bevolen meneer." Ik pauzeerde slechts een seconde of twee, stond op en trok mijn uniformjas aan, in de hoop de enorme bobbel te verbergen die haar aankondiging zojuist in mijn broek heeft veroorzaakt.

"Wat heb je gedaan om te verdienen zo'n straf soldaat Wells?" "Ik dronk tijdens mijn dienst meneer." "Ik begrijp het, een zeer ernstige overtreding… e. U hebt dan de keuze uit een maand dienstplicht om de toiletten met een tandenborstel schoon te maken, of 12 halen met de stok.' 'Ik neem de stok, meneer.' 'Een verstandige keuze. Juist meid, doe je jas en rok uit, en vouw ze netjes op die stoel.' Samantha deed wat haar werd gezegd, maar toen ze haar rok uitdeed, zag ik dat ze kousen droeg en een jarretelgordel met bijpassend slipje.' Soldaat Wells, dat zijn toch geen regels?' 'Eh. Nee meneer" "Nee meneer.

Doe ze meteen uit.' Samantha deed langzaam haar onderbroek uit en legde die op haar andere kleren. 'Ga nu voor het bureau staan, voeten bij elkaar en buig voorover, leg je armen en borst op het bureau en steek je billen omhoog. " Toen ik eenmaal in positie was, waardeerde ik dit visioen van lieflijkheid. Haar kont was perfect, het leek bijna zonde om het te markeren, maar wie ben ik om een ​​meisje te weigeren als ze vraagt ​​om stokslagen. Ik pakte de stok op en zwaaide er een een paar keer voor de goede orde en plaatste het over het midden van haar billen.

"Ontspan je achterste Private Wells; het zal eigenlijk meer pijn doen als je gespannen bent" Ik hief de wandelstok op en bracht hem stevig naar beneden, maar niet te hard. Samantha sprong meteen overeind, greep haar achterste en danste in het rond. "Verdomde hel die prikt." 'Ja, dat klopt, nietwaar,' antwoordde ik vriendelijk.

'Ik kan me echter niet herinneren dat ik je toestemming heb gegeven om als een indiaan door de kamer te dansen. Terug in positie en als je weer beweegt, telt die slag niet mee.' Samantha boog zich weer voorover en ik kon mijn handwerk bewonderen. De enkele rode lijn over het midden van haar billen was recht en waar.

Blij om te zien dat ik mijn aanraking niet was kwijtgeraakt. Ik tikte een paar keer met de stok op haar billen en bracht hem toen scherp naar beneden. Lucht explodeerde uit Samantha, maar ze bleef in positie.

Ik gaf haar nog vier slagen en stopte toen. 'Wil je even pauze, soldaat?' Ik vroeg. Ze keek me met glanzende ogen aan en vroeg: "Kunt u misschien over mijn billen wrijven, meneer?" Ik zette de wandelstok op het bureau, legde beide handen op haar wangen en wreef zachtjes over haar billen.

Kleine zuchten en zuchten ontsnapten aan haar lippen en ze spreidde haar benen genoeg zodat ik mijn vinger langs haar spleet en over haar kutlippen kon laten glijden. Mijn vingers kwamen nat weg. 'Ik hoop dat je hier niet al te veel plezier aan beleeft, lieverd. Je hebt nog zes slagen te gaan, maar je lijkt het een beetje warm en geïrriteerd te krijgen, dus misschien moet je de rest van je uniform uittrekken.' Samantha stond op en knoopte langzaam haar overhemd los, terwijl ze me de hele tijd aankeek die sprak over wat komen ging. Ze maakte haar beha los en onthulde borsten die net zo perfect waren als de rest van haar.

Glad, rond met mooie tepels die in de goede richting wijzen. Ze liep terug naar het bureau en bleef even staan ​​om met haar hand over de bobbel in mijn broek te gaan en boog zich met een tevreden zucht weer voorover. Ik pakte de wandelstok met een half verstand op om me uit te kleden en haar meteen mee te nemen. "Deze zullen een beetje moeilijker zijn dan de eerste zes, omdat je zo'n ondeugende soldaat bent geweest." Ik haalde adem, hief de wandelstok op en liet hem naar beneden vallen.

"Aarrgghh, dank u meneer, ik ben erg slecht geweest." 'Laat je benen Samantha uit elkaar, zodat ik kan zien hoe stout je bent geweest.' Samantha deed wat haar werd gezegd, maar gleed ook haar hand naar beneden en tussen haar benen, gleed een vinger tussen haar lippen en streelde haar klit. Een andere keer bracht ik de wandelstok naar beneden terwijl ik haar zag kronkelen en kreunen onder zijn angel. Ik liet de wandelstok weer op het bureau vallen, kleedde me zo snel mogelijk uit en ging achter haar staan ​​en gleed diep in haar. Samantha slaakte een aanhoudende kreun toen ik haar hard begon te strelen. Ze drukte haar stevige kont tegen me aan en ik voelde mijn orgasme beginnen op te bouwen.

Ik trok me terug en trok Samantha overeind, draaide haar rond om me aan te kijken en kuste hard, onze tongen ontmoetten elkaar in hete natte behoefte. Ik duwde haar terug over het bureau en ging weer naar binnen, pakte haar benen en sloeg haar enkels om mijn nek. Ik hield haar dijen vast en stookte haar harder en sneller tot ze hard kwam, schreeuwend en kreunend, slechts een paar seconden voordat ik explodeerde.

Later, toen we allebei een beetje hersteld waren. Samantha vroeg me hoe ik aan het boek en de wandelstok kwam. 'Kijk op de achterpagina,' zei ik. Ze opende het boek en las: "Captain Mark Collins, 194" "Hij was mijn grootvader." 'Kunnen we de rondleiding nu afmaken? Je hebt me je slaapkamer niet laten zien.' Ik pakte haar hand en leidde haar naar mijn kamer waar we de rest van de nacht in elkaars armen gewikkeld doorbrachten..

Vergelijkbare verhalen