Open Dag op de Academie - Deel 2

🕑 13 minuten minuten Spanking verhalen

Lees eerst deel 1…. Mevrouw Denver hield de wandelstok vast en draaide zich naar Hayley en Charlotte en zei: "Verplaats de tweede stoel, Charlotte, en dan kunnen jullie voorover buigen en elk een stoel pakken." Even later waren beide meisjes voorovergebogen met hun rode billen naar de groep moeders en 16-jarigen gericht. De moeder keek nog steeds goedkeurend toe terwijl de 16-jarigen gretig toekeken, nog nooit eerder iemand met een stok gezien. Ze waren doodsbang.

Mevrouw Denver ging rechtop zitten en tikte op Hayleys billen en zei: "Steek je billen verder uit, alsjeblieft", en deed hetzelfde met Charlotte. Ze stond achter Charlotte en voelde zich plotseling opgewonden door de aanblik van haar glinsterende kutje terwijl ze de stok tussen de dijen van haar secretaresse schoof en de stok zachtjes van de binnenkant van de dij naar de binnenkant van de dij zwaaide en zei: "Benen een beetje verder uit elkaar alstublieft." Ze voelde een tinteling tussen haar eigen benen en een verlangen om met haar vingers langs Charlotte's natte kutje te gaan, maar hield zich in. Charlotte bereikte bijna een hoogtepunt toen de stok tegen haar dijen sloeg en zo opgewonden raakte, en hoopte zelfs dat haar baas de stok omhoog zou slaan tegen haar kutje, maar was teleurgesteld.

Mevrouw Denver nam haar stok houding in en tikte twee keer op Hayley's billen voordat ze de stok terugtrok en sloeg hem hard op de billen van haar dochters, zowel bij haar als bij alle moeders en 16-jarigen. Charlotte huiverde toen ze voelde dat mevrouw Denver haar houding aanpaste voordat het geruis van lucht werd gevolgd door de dreun en razende pijn toen de wandelstok in haar eigen onderwangen beet. Mevrouw Denver stopte niet, maar paste gewoon haar voet aan voordat ze elk meisje afwisselende slagen gaf, met slechts enkele seconden tussen elke harde slag.

Rode lijnen verschenen over beide billen en het snikken van elk meisje begon snel toen zes slagen per stuk al snel werden toegediend in een zinderend tempo. Hun geschreeuw vulde de kamer, maar Mrs. Denver zei: "Het is ongebruikelijk dat meisjes niet reageren op de stok," en na een pauze voegde ze eraan toe: "Nou, tot twaalf slagen toch, dus meisjes, alsjeblieft, alsjeblieft," en terwijl beide meisjes hun rood omlijnde billen daarbuiten klonken nog meer snikken toen mevrouw Denver nog zes streken op elke billen deed, waardoor beide meisjes diep snikten en erg natte gezichten kregen.

"Juist meisjes, terug naar het bureau zodat ik het disciplineboek kan afmaken," en terwijl mevrouw Denver ging zitten, stonden Hayley en Charlotte gehoorzaam voor haar bureau, hun handen op hun hoofd, hun rode en gestreepte billen nog steeds show voor de aanwezigen, beiden snikkend terwijl de pijn doorging tot over hun prikkende billen. "Lucy, je kunt maar beter hier blijven staan, want je bent geslagen," zei mevrouw Denver en wachtte tot de 16-jarige zich snel bij de andere twee voegde, haar rok en slipje nog op de grond en haar rode billen ook te zien . 'Op dat moment, Hayley, ben je geslagen en kreeg je twaalf met de stok en jij, Charlotte, werd gepeddeld en kreeg er ook twaalf met de stok, terwijl jij Lucy op mijn schoot werd gelegd en geslagen. Klopt dat?' Hayley en Charlotte zeiden in koor: "Ja juffrouw, dank u, juffrouw." Lucy herhaalde het antwoord stiller.

Mevrouw Denver vulde de twee pagina's van het Strafboek voor Charlotte en Hayley in en haalde er vervolgens drie tuchtbrieven uit en terwijl ze ze invulde, legde ze uit: "Als een leerling gedisciplineerd wordt, laat ik ze een brief terugbrengen naar hun ouders waarin ze uitleggen dat ze zijn gestraft en dringen erop aan dat ze de leerling ook thuis tuchtigen. Ik moet je zeggen dat bijna alle ouders dat doen. De brief moet door de ouder worden ondertekend en de volgende dag aan mij worden geretourneerd." Deze keer keken de 16-jarigen elkaar met grote ogen aan toen ze beseften dat dit betekent dat ze zowel thuis als op de Academie geslagen worden, en opnieuw glimlachten de moeders hun goedkeuring. Lucy's moeder zei: "Nou, ik zal zeker meedoen, mevrouw Denver." Mevrouw Denver glimlachte naar Lucy's moeder en voegde eraan toe: 'We willen graag dat de ouders worden betrokken bij de disciplinaire procedures.' De drie moeders knikten terwijl ze elkaar aankeken. Mevrouw Denver staarde vervolgens om beurten naar Charlotte en Hayley.

Ze rookte nog steeds. 'Je spreekt tegen niemand zo grof over me, begrepen?' "Ja, mama." 'Ja, mevrouw Denver.' "Goed, maar niet goed genoeg." Mevrouw Denver wendde zich eerst tot Hayley en zei: "U krijgt een dubbele aanhouding." Mevrouw Denver wendde zich tot de moeder en zei: "Een dubbele aanhouding betekent twee uur hechtenis na de lessen en voor iemand met Hayley's slechte discipline registreert hij twaalf stokslagen bij de aanhouding." De moeder knikte goedkeurend, de 16-jarigen waren lang niet zo onder de indruk. 'Krijgt zij ook een brief?' vroeg een van de moeders. 'O ja,' antwoordde mevrouw Denver. Dat kreeg ook goedkeurende knikjes van de moeder en gevouwen gezichten van verwachte pijn van de 16-jarigen.

Hayley kreunde, meer geërgerd dat ze na de les twee uur op de Academie moet doorbrengen in plaats van het minder belangrijke probleem dat ze de stok krijgt. Ze wist echter dat ze nu bijna zes detenties in een maand naderde en toen dat laatste een eerstejaarsjongen overkwam, kreeg hij stokslagen voor de hele Academie. Hayley wilde dat op een bepaald moment echt meemaken, dus zocht hij uit hoe hij volgende week het beste nog twee aanhoudingen kon krijgen. Mevrouw Denver wendde zich tot Charlotte en zei: "U bent mijn secretaresse en ik verwacht beter van u. De volgende detentienacht zult u voor twaalf stokslagen mijn studie bijwonen.

Ik zal uw moeder ook een brief naar huis sturen voor haar om je op haar schoot te leggen en je blote billen te slaan met een houten peddelhaarborstel. Omdat je detentie niet kunt zitten, zul je ook 100 lijnen doen, en het zal een slag van de stok zijn voor elke fout.' Het was Charlottes beurt om te kreunen. Mevrouw Denver voegde als verklaring toe: "De laatste keer dat je acht fouten maakte, Charlotte." Een andere moeder vroeg: "Wat als de student een brief mee naar huis neemt en gewoon gaat mokken, in de hoop altijd hun zin te krijgen." 'Geen probleem,' antwoordde mevrouw Denver, 'laat haar de volgende dag maar komen zonder dat de brief is ondertekend.

Ik zal haar dezelfde straf nog eens even hard geven en twee stokslagen als extra. Ze zal je dan vragen om de brief te ondertekenen, anders riskeert ze een derde straf.' De moeder glimlachte. Haar dochter besefte de onbetwistbare logica en wreef zelfs over haar eigen billen die haar moeder zag, en glimlachte. Mevrouw Denver keek naar de ongelukkige Lucy en zei: "Terwijl ik je sloeg omdat je vloekte en zo onbeleefd was, Lucy, heb ik een brief voor je." Lucy's mond viel open, maar mevrouw Denver negeerde haar en keek haar moeder aan, zeggende: "Het zou nuttig zijn als je Charlotte minstens een week voor het begin van het trimester wilt bellen en bevestigen of je Lucy haar pak slaag hebt gegeven, zodat ik weet of ik een volledige pak slaag en stokslagen voor haar moet plannen op de eerste dag van het trimester.' Lucy sloot haar mond, niet Mevrouw Denver vervolgde haar opmerking tegen Lucy's moeder: "Ik stel voor dat u uw hand zo lang mogelijk op haar blote billen gebruikt, en dan een stuk of honderd met een leren pantoffel.

Zorg ervoor dat haar hele billen rood zijn. Is dat goed?' 'Ja mevrouw Denver,' zei Lucy's moeder stralend. Haar dochter gedraagt ​​zich tenslotte al beter, dus de Academie is zeker de juiste keuze voor haar.

Haar vandaag een pak slaag geven zal een onverwachte bonus zijn. Lucy?" Mevr. vroeg Denver scherp. 'Ja, juffrouw,' antwoordde een nu bedroefde maar respectvolle Lucy, en haar moeder hapte bijna naar adem omdat ze haar dochter in jaren niet zo beleefd had horen zijn.

Mevrouw Denver voegde eraan toe: "Lucy, je wilt de brief niet kwijtraken, dus ik raad je aan hem nu aan je moeder te geven en haar te vragen ervoor te zorgen dat ze je je pak slaag geeft zodra je thuiskomt." Lucy trok een grimas, maar zei: "Ja juffrouw," draaide zich om en deed wat haar werd gezegd. Ze voelde zich vernederd toen ze haar moeder om een ​​pak slaag moest vragen in het bijzijn van de anderen, maar ze wist dat ze in mevrouw Denver iemand had ontmoet die ze moest gehoorzamen. Haar moeder antwoordde plechtig: "Ja Lucy, ik zal zeker de zeer harde pak slaag geven die mevrouw Denver voorstelt als we thuiskomen." Lucy realiseerde zich dat dit een heel andere uitkomst was dan de verbale toespraken die ze haar moeder zou geven. Mevrouw Denver leunde achterover in haar stoel, tevreden dat ze de rekening met Hayley en Charlotte had vereffend, en Lucy op het pad naar goed gedrag had gezet, en vroeg de drie moeders: "Nou, ik hoop dat dit heeft aangetoond hoe het disciplineringssysteem hier werkt?" De moeder die de meeste vragen had gesteld, antwoordde: "Ja, dank u mevrouw Denver. Ik moet zeggen dat mijn dochter zeker naar uw Academie zal komen, als u haar natuurlijk wilt hebben." Ze keek haar dochter niet aan en zag haar mond niet openvallen alsof ze ruzie wilde maken, hoewel ze er beter van dacht.

De andere moeders voegden eraan toe dat elke aangeboden plaats zal worden geaccepteerd. Mevrouw Denver glimlachte goedhartig en zei: "Ik denk dat ik kan beloven dat alle drie uw dochters van harte welkom zullen zijn," en voegde eraan toe: "Misschien zouden jullie allemaal naar de hal willen gaan terwijl er nu ongeveer thee wordt geserveerd. Ik zal komen zodra ik hier heb opgeruimd." De moeders en hun dochters bedankten, wachtten tot Lucy zich snel aankleedde en verlieten de studeerkamer, mevrouw Denver achterlatend met haar dochter en secretaresse. 'Ik hoop dat jullie hierdoor allebei geleerd hebben me nooit uit te schelden,' snauwde ze.

'Ja, juffrouw' en 'Ja, mama', zeiden ze in koor. "Jullie twee, kleed je aan en ga je gezicht wassen en kom dan terug om mij te zien, jullie allebei," en glimlachten terwijl de twee meisjes hun spullen pakten en zich snel aankleedden. Beide meisjes verlieten toen samen de studeerkamer en gingen naar de badkamer. 'Dat zal ons leren, denk ik,' zei Charlotte nog steeds lachend en over haar billen wrijvend. Hayley glimlachte, een vriendelijke glimlach, en zei: "Wat een ding, gedisciplineerd worden op onze blote billen in het bijzijn van al die vreemden.

Wat een opwinding." "Was het?" vroeg Charlotte verbaasd, hoewel ze zich ervan bewust was dat haar kutje nat was. Hayley ging naar bed toen ze zich realiseerde wat ze had gezegd, lachte, zag Charlotte teruglachen en ze omhelsden elkaar. Hayley trok haar hoofd achterover, keek naar Charlotte en kuste haar zonder te vragen. Charlotte wilde dat ze zou stoppen, maar op de een of andere manier ging het moment voorbij en kuste ze Hayley terug, hun tongen in elkaar verstrengeld.

Hayley legde haar hand op de voorkant van Charlotte's slipje en realiseerde zich dat ze vochtig waren en nam aan dat Charlotte's gevoelens op haar waren gericht, dus ging ze door. Charlotte was nu te opgewonden om te stoppen en haar vingers zochten in Hayley's kutje en al snel brachten beide de ander tot lange ademen van orgasme. 'Charlotte, je bent zo mooi,' zei Hayley enthousiast en voegde eraan toe, bing, 'de ziekenboeg is dichtbij, en ze hebben een bed.' Charlotte trok zich terug en zei: "Oh Hayley, het spijt me zo, maar ik vind je moeder leuk, alsof ik bedoel dat ik echt op haar val." "Oh!" Hayley zei een moment zeer teleurgesteld voordat hij opgewekt zei: 'Hé, geen probleem, mijn fout. Hoe dan ook, ik vind het goed Charlotte, ik denk zelfs dat mama je leuk vindt. Laten we teruggaan en zien zullen we?' Beide meisjes gingen terug naar de studeerkamer en gingen voor het bureau van mevrouw Denver staan.

'Sorry, mam,' zei Hayley. "Sorry mevrouw. Denver,' zei Charlotte na afloop. Hayley waagde het: 'Over de aanhoudingen?' snauwde mevrouw Denver: 'Niet doen, Hayley. Je zult die detenties bijwonen en stokslagen krijgen, en je zult me ​​je brief van vandaag overhandigen en je weet wat dat je vanavond oplevert.' Hayley ging naar bed en zei heel zacht: 'Ja, mam.' 'Hhhmm,' mompelde mevrouw Denver, "wanneer leren jullie het?" en leunde achterover in haar stoel.

"Ik weet het," zei mevrouw Denver, "ik ben nog steeds erg geïrriteerd over jullie twee. Charlotte, waarom ga je niet met Hayley en mij eten bij ons thuis, dan kan ik je samen een pak slaag geven? Wat zeg je Charlotte?' 'En de brief aan mama, die moet ze toch ondertekenen?'vroeg Charlotte. Mevrouw Denver antwoordde:'Ik kan het pak slaag van vanavond voor haar aan en teken uw brief.' "O, oké, ik denk dat je me net zo goed een pak slaag geeft," beaamde ze. Precies zoals ze had gewild.

Wat een verrassing, dacht Charlotte. Mevrouw Denver zei blij: "Ik zal een lekker diner voor je maken en je kunt blijven. Er is morgen geen werk, dus we kunnen gaan winkelen, of iets anders doen wat je wilt doen.' Charlotte wist wat ze wilde doen en er was een bed bij betrokken, maar ze moest alleen zijn met mevrouw Denver. Hayley zag haar kans om Charlotte te helpen en zei: "Ik kan niet, mam, want ik ga morgen naar Beth en blijf het weekend." In ieder geval zal Hayley Beth daarna bellen en zichzelf uitnodigen.

'O, dat zei je Hayley niet. Welnu, Charlotte, waarom blijf je dan niet het weekend als je wilt? Dan is het gezelschap voor mij.' Charlotte keek naar Hayley die niets zei en toen weer naar mevrouw Denver en zei: 'Ja, alstublieft', en voegde er lachend aan toe: 'Ik neem aan dat ik me beter gedragen mevrouw Denver.' Ze antwoordde streng: 'In feite kun je je maar beter heel goed gedragen,' glimlachte vriendelijk. Charlotte keek naar Hayley toen ze dacht dat mevrouw Denver niet keek en zei met haar mond: "Dank je", maar merkte niet dat ze het wel zag en wist meteen wat het betekende. Mevrouw Denver kwam bijna in haar onderbroek.

'Goed, dan is dat geregeld,' kondigde mevrouw Denver aan, eindelijk zeker dat ze morgenavond de liefde zou bedrijven met haar secretaresse. De twee meisjes kregen te horen dat ze moesten gaan en toen ze de studeerkamer verlieten, had mevrouw Denver al haar hand langs haar onderbroek over haar natte kutje wrijvend, denkend aan het komende weekend met haar geliefde Charlotte, in de hoop dat het tijd was voor hen om de liefde te bedrijven. Charlotte dacht ook aan het weekend en hoe ze ervoor zou zorgen dat ze allesbehalve heel netjes zou zijn. Een pak slaag vanavond was definitief, en ze hoopte dat als ze alleen waren, mevrouw Denver haar zere billen misschien beter zou kussen, en ze de meest hartstochtelijke liefde zouden bedrijven.

Zowel mevrouw Denver als Charlotte wisten dat een pak slaag de eerste orde van de avond was; lang, hard en pijnlijk. Beiden wisten dat ze zichzelf later in slaap zouden masturberen. Geen van beiden kon wachten om te zien wat de volgende dag dan zou brengen..

Vergelijkbare verhalen