Tony - Deel I - The

Tony's onvolwassen manieren dwingen Kara om wat broodnodige pak slaag te geven…

🕑 9 minuten minuten Spanking verhalen

Ik ging door een golf van emoties terwijl ik daar op de rand van mijn bank zat, ogen gefixeerd op het tv-scherm voor me, terwijl ik mijn hart voelde kloppen alsof het gelijke tred probeerde te houden met een non-stop vrolijk technonummer. Ik speelde het hockeyspel al meer dan een uur op mijn playstation 3 en nadat ik het spel in de laatste tien seconden eindelijk had vastgelegd, kon ik het spel naar overuren pushen. Alles wat ik nu nodig had, was een doel en het zou het allemaal waard zijn. Nog maar een doelpunt! Omdat ik de enige man in huis was, was ik een steunpilaar op de console. Mijn oudere zus, Kara, 19, was boven aan het studeren voor haar middellange termijn criminologie en mijn jongere zus, Simone, 16, zat in haar kamer online te kletsen.

Terwijl het spel pauzeerde, pakte ik nog een snelle handvol chips uit de nabijgelegen schaal en stopte het zo snel als ik kon in mijn gezicht tussen de onderbrekingen van het fluitsignaal en de herhalingen. Ik ben altijd een grote fan van hockey geweest en omdat ik zelf een vrij grote jongen ben (6'2, 235 lbs), heb ik het vaak leuk gevonden om het spel met vrienden en neven en nichten te spelen. Mijn zussen hielden van het spel, maar haatten het als ik het op tv zag, of erger nog, het door speelde. Ze konden niet begrijpen waarom ik zo opgewonden raakte over een saai computerspel terwijl het niet eens het echte werk was. Ik was niet iemand die ruzie maakte.

Ik kon goed opschieten met Simone, maar wist wel beter dan het pad kruisen met Kara. Kara was niet intimiderend om naar te kijken. Haar vrienden hadden het altijd over aardig dat ze was en hoe mooi ze eruitzag met haar golvende, rijkbruine haar en lichtbruine ogen. Hoe aardig ze ook was voor haar vrienden, deze 5'7 vrouw was de baas in huis.

Ik wist wel beter dan haar ooit van streek te maken, want ze zou niet twee keer nadenken voordat ze me beval in mijn pyjama te kruipen en over haar schoot te gaan voor een pak slaag. Hoewel ik de geschiedenisles voor een andere keer zal bewaren, zal ik een korte samenvatting geven. Mijn moeder werkte dubbele diensten en liet de disciplinaire taken dus over aan de oudste in huis, Kara. Moeder geloofde altijd dat een prikkende billen het beste medicijn was voor een onaangenaam kind en ze gaf hetzelfde advies door aan Kara.

Simone werd nooit geslagen (mama sloeg haar jaren geleden maar sinds Kara hoofd disciplinaire werd, werd Simone altijd vrijgelaten met een simpele lezing), maar helaas zat ik regelmatig op haar schoot. Deze dag zou niet anders zijn. Kara had me gewaarschuwd om het rustig aan te houden omdat ze morgen een belangrijke test had en zelfs uit haar kamer was gekomen en naar het midden van de trap was gekomen om tegen me te schreeuwen toen ik laat in de derde periode de wedstrijd gelijkspelde. Ik raakte zo in beslag genomen door de gelijkmaker dat ik begon te schreeuwen en op de bank te springen.

Ik beloofde dat ik stil zou zijn en zette zelfs het volume zachter, maar zodra ze wegging was ik het helemaal vergeten. Ik controleerde de aanvaller van de tegenstander in de eindplanken en nam de puck, gaf hem door aan mijn andere verdediger rond de planken. Ik begon te voelen dat ik ergens op zat. Ik schaatste het omhoog, dek naar links en gaf het door aan mijn centrum dat onaangeroerd door het andere team over het midden van de ijsbaan stroomde. "Oh mijn God! Hij is op een ontsnapping!" Ik ga de blauwe lijn in, ga vooruit, dek snel naar rechts en links, trek de puck naar de rechterkant, mik op de rechterbovenhoek van het net… schiet… SCORE! "JA! JA! Oh mijn god! Wat een spel! Ik was nog steeds met mijn vuist in de lucht aan het pompen toen ik Kara hoorde schreeuwen: "TONY! Wat ben je in godsnaam aan het doen?' Ik liet mijn controller op de grond vallen en verstijfde.

Mijn maag draaide zich al om en ik had niet de moed om me om te draaien en haar aan te kijken. 'DRAAI OM… RECHTS NU!' Ik draaide me om, mijn ogen waren al op de grond gelijmd in zowel een gevoel van schuld als van angst. "WHAT THE FUCK HEB IK JE NOG SLECHTS 20 MINUTEN GELEDEN VERTELD?!" Ik weet niet waarom, maar als het erop aankwam me te disciplineren, veranderde Kara altijd in dit gemene beest, iemand die me evenzeer zou vloeken als vernederen met kwetsende opmerkingen. Het droeg bij aan haar rol. Ze zou mijn verbaal degraderen tot het punt waarop ik me een machteloze lafaard zou voelen tegenover haar dominante persoonlijkheid.

'Het spijt me…' was het enige wat ik kon mompelen voordat ik diep ademhaalde. Ik voelde het zweet zich op mijn voorhoofd beginnen te vormen. "NEE, HET GAAT JE DAT NU SPEELT DAT IK NAAR BENEDEN MOET KOMEN EN MET JOU MOET AFHANDELEN!" Daarmee stampte ze naar beneden terwijl mijn ogen verwoed van de grond naar haar naderende aanwezigheid bewogen en weer terug. Het stampen leek haar woede iets te verminderen, want toen ze dichtbij was, schreeuwde ze haar woorden niet meer. "Wanneer ga je verdomme leren dat het niet OK is om te schreeuwen en te schreeuwen als een vijfjarige?!" Haar wenkbrauwen waren nog steeds opgetrokken van woede en ik kon aan haar stem horen dat ze net zo kwaad was als toen ze boven op de trap was.

Ik zei niks. Zelfs als ik een coherente zin of verontschuldiging zou kunnen opbrengen, zou het zinloos zijn. Ik wist dat ik de toorn van Kara onder ogen moest zien, mijn een jaar oudere zus die half zo groot was als ik.

Van ver kijkend was het fysieke verschil tussen ons twee enorm. Ik was langer en breder dan haar, maar van jongs af aan moest ik deze vrouw voor mij respecteren en vrezen. Ik wist dat Simone in dit stadium niet uit haar kamer zou durven komen. Ze was nooit getuige van mijn pak slaag, in ieder geval was Kara in dat opzicht attent genoeg. Toch wierp ik vanuit mijn ooghoek een snelle blik naar haar kamerdeur en was even opgelucht toen ik zag dat die dicht zat.

"Ik had geen zin om mijn zondagochtend weer je ellendige dikke kont te slaan, maar het lijkt erop dat je me geen keus laat." Het woord deed me opnieuw huiveren van nog meer schaamte. In de loop van de afgelopen vier tot vijf maanden merkte ik dat ik regelmatig over de schoot van mijn zussen ging, vaak meerdere keren per week. Hoezeer ze het ook deed voorkomen alsof ze er een hekel aan had, ik had altijd het gevoel dat ze een zekere mate van voldoening wegnam.

Gedurende deze recente periode kwamen haar verbale aanvallen steeds vaker voor. Het was nu zover dat ze alleen maar op een vernederende manier tegen me praatte om me constant minderwaardig te laten voelen. "Wat ben jij voor een zielig excuus van een man die constant in zijn kont moet worden geslagen door zijn zus? Huh? Ik ben de helft van je verdomde grootte, onvolwassen idioot!" Stilte. Ze wist dat de tijd rijp was en ze begon naar me toe te lopen, met geheven schouders en opgeheven hoofd.

Ik draaide mijn lichaam naar links zodat ze voor me kon passeren, maar bijna alsof ze verwachtte dat ik deze beweging zou maken, sneed ze soepel naar de andere kant terwijl ze me begeleidde. "Nu, haal je reuzel hier zodat ik dit pak slaag uit de weg kan krijgen." Terwijl ze die woorden tegen me zei, hoorde ik een harde klap op mijn rechterwang vanuit de rechterpalm van haar hand. Ik verstrakte toen de snelle steek zich begon te vestigen. Ze liep langs de bank en naar een armloze stoel die ze tegen de muur naast de schoorsteenmantel zette.

Ze pakte de stoel op en verplaatste hem bij de glazen deuren op het zonnedek waarvan de gordijnen opzij waren getrokken. De achtertuin was in het volle zicht en hoewel we een omheind huis hadden, bracht het idee dat buren die uitkeken op het hek of me vanuit de achterste steeg keukenramen aan de overkant van de straat zagen me op de schoot van mijn zus geslagen, mijn lichaam in trance. Mijn mond werd droog toen ik iets probeerde te mompelen… "Bbbutt Kara… de cuurrtt…" Ze onderbrak me voordat ik zelfs maar kon afmaken.

"Dat klopt. De gordijnen blijven open. Je hebt duidelijk niet geleerd hoe ik je op je kont heb geslagen, dus ik dacht dat ik je deze keer zou opmerken." Dit was ongelooflijk! Spankingen werden altijd privé gedaan… dit veranderde alles. Tot op de dag van vandaag vonden alle pak slaag die ik kreeg plaats in een slaapkamer of in deze kamer op de begane grond.

Geen van hen had tot nu toe ooit een broek omlaag of had enig idee van publieke bezichtiging. Ik moest hoogstens altijd een pyjama aantrekken voor een pak slaag, maar dit… dit was anders! Er verscheen een lichte grijns op de zijkanten van Kara's mond terwijl ze nog een vernederend aspect aan de straf toevoegde. Bijna alsof ze probeerde te zien waar ze mogelijk mee weg kon komen, zag ik haar naar de handgreep van de glazen deur van het zonnedek grijpen.

Haar ogen staarden me de hele tijd aan. Ik keek vol afschuw toe terwijl ze de glazen deur pakte en hem helemaal openschoof. Toen ze zich realiseerde dat ik haar volledige controle had, grijnsde ze nu en ging terug naar de stoel waar ze ging zitten. "Je geniet duidelijk van schreeuwen en schreeuwen in huis, het lijkt alleen maar eerlijk dat we sommige van je prachtige stembanden ook naar buiten laten reiken" Ik was in shock. Ik stond stomverbaasd, handen langs mijn zij spelend met de zijkanten van mijn pyjama om een ​​deel van deze nieuw gevonden angst te verlichten.

"Verplaats je dikke reet hierheen, Tony." Daar zat ze, mijn oudere zus, op deze armloze stoel voor me, vlak bij de zonnedekdeuren, alleen gekleed in een los bedrukt T-shirt en een lichtblauwe en roze gevoerde pyjama. Haar gelaagde bruine haar viel langs haar zijden om haar heen, haar lichtbruine ogen toonden een vuur waar alleen ik ooit het slachtoffer van was. Zwijgend waggelde ik en ging voor haar staan. Plotseling merkte ik dat ze de stoel zo had geplaatst dat mijn billen naar de achtertuin uitstaken. "O, geweldig", dacht ik bij mezelf, "ik weet niet eens of iemand me ziet." Terwijl ik stond, wist ik wat er daarna zou komen.

Kara heeft me nooit een pak slaag gegeven zonder me eerst een strenge lezing te geven over mijn storende gedrag. Deze lezing zou een paar minuten duren en omvatte altijd wat hoofdschudden, vingerwijzen, beenklappen en vragen die ik alleen in uiterste stilte mocht beantwoorden. Ik stond voor haar en zette me schrap voor wat zou komen… Wordt vervolgd…..

Vergelijkbare verhalen