Vicki's vergelding Hoofdstuk 5

De vijfenzestigjarige ex-leraar wordt gestraft door een tiener…

🕑 20 minuten minuten Spanking verhalen

Margaret Brown was in de dameskleedruimte van het warenhuis om een ​​nieuwe jurk te passen. Ze had met haar Jackie Best een goede vriend. Beiden waren vijfenzestig jaar oud. Margaret Brown was lerares op school voordat ze met pensioen ging.

Jackie Best was een manager in een plaatselijke winkel. Margaret was in een open ruimte met enkele andere dames die ook nieuwe kleren aan het passen waren. Ze trok haar jurk uit en ging in haar beha en onderbroek staan. Ze stond op het punt de nieuwe jurk aan te trekken toen ze een jongedame naast haar zag bukken.

Ze kon het gewoon niet laten en glimlachte naar Jackie terwijl ze zei: "Net als toen ze vooroverbogen op school," gaf de jonge vrouw een behoorlijk harde klap op haar billen. De jongedame stond op, draaide zich om naar Margaret en schreeuwde tegen haar: "Hoe durf je. Dat is totaal onaanvaardbaar.". Margaret besefte onmiddellijk dat ze verkeerd had gehandeld. Ze verontschuldigde zich onuitputtelijk: "Het spijt me.

Het was verkeerd van mij.". Margaret keek om zich heen en zag alle andere vrouwen naar haar staren. Ze wisten allemaal dat ze verkeerd had gehandeld. Zelfs Jackie had een berispende blik op haar gezicht en zei: "Ze hebben gelijk, Margaret. Dat had je niet moeten doen." De jongedame zag een assistent bij de ingang van de kleedruimte en riep.

"Wilt u de manager alstublieft onmiddellijk hierheen sturen?". Margaret probeerde de jongedame tot bedaren te brengen. "Ik denk niet dat dat nodig is. Het spijt me en heb mijn excuses aangeboden.". De beheerder arriveerde.

Ze was een dame van in de veertig met het naamplaatje 'Sylvia Watkins, Manager'. Sylvia keek naar de jongedame en vroeg: "Wat is er gebeurd?". De jonge vrouw legde uit: "Ik wilde net een jurk passen, en deze vrouw sloeg me hard op mijn billen, en dat was erg vernederend." Margaret besefte dat ze hier weinig ruzie had. Ze had tenslotte de vrouw op haar billen geslagen. Sylvia vroeg Margaret: "Hoe heet je alsjeblieft?".

'Mevrouw Margaret Brown,' antwoordde ze. Sylvia vroeg toen aan de jongedame: "Hoe heet u mevrouw?". 'Miss Emma Watkins,' antwoordde ze. Sylvia zei: "Nou, Emma. Ik denk niet dat er enige twijfel over bestaat dat mevrouw Brown je een klap op je billen heeft gegeven.

Wat wil je dat ik eraan doe? Margaretha was geschokt. Het zou toch niet aan zo'n jongedame moeten zijn om zo'n beslissing te nemen, vroeg ze zich af. Emma antwoordde onvermurwbaar: "Nou, ik denk dat de keuze vrij eenvoudig is. Of deze dame moet me een pak slaag geven of de politie moet worden gebeld.". Margaret was zelfs nog meer geschokt door de suggestie, hoewel ze wist dat ze het niet had moeten doen.

Sterker nog, ze was er vrij snel van overtuigd dat, aangezien het slaan van de billen van dit jonge meisje zo verkeerd was en haar overmatig leed had veroorzaakt, het misschien juist was dat deze jongedame de beslissing nam over de straf, hoewel geen van beide keuzes bijzonder aantrekkelijk was voor Margaret. Ze was echter al enige tijd meerdere keren geslagen door Vicki en nam aan dat deze jongedame van dezelfde leeftijd was. Daarom was ze er in die mate aan gewend geslagen te worden door een jongere vrouw.

Sylvia keek Margaret aan en vroeg: "Nou, ik veronderstel dat u een keuze heeft, mevrouw Brown. Ik accepteer dat geen van beide aantrekkelijk voor u is, maar hoewel we normaal gesproken automatisch de politie zouden bellen, krijgt u in ieder geval een keuze. Bent u bereid om die keuze maken?". Margaret draaide zich om naar Jackie en zag aan de uitdrukking op haar gezicht dat ze dacht dat er maar één keuze was.

Dus, Margaret keerde terug naar Sylvia en antwoordde onderdanig: "Ik denk dat ik moet accepteren dat Emma me een klap op mijn billen moet geven." Emma sprong er meteen in en zei resoluut: "Ik heb niet één klap op je billen gezegd. Ik zei een volledige pak slaag.". Margaret vertrok haar gezicht, maar wist dat zelfs een pak slaag beter was dan de politie erbij halen. Ze keek naar Sylvia en zei: "Ik neem het pak slaag.

Heb je een kantoor dat we kunnen gebruiken?". Emma grijnsde maar zei net zo resoluut als voorheen: "Ik denk dat ik deze vrouw een pak slaag moet geven hier in de kleedruimte voor alle vrouwen die mijn billen zagen slaan." Opnieuw fronste Margaret haar gezicht, maar ze wist dat ze niet kon tegenspreken wat Emma zei. Ze had haar een klap gegeven in het bijzijn van al deze mensen en dus leek het eerlijk om geslagen te worden waar ze bij waren.

Ze keek naar Sylvia en haar blik vangend knikte ze instemmend. Emma hield haar gezicht strak. Ze was net negentien en had nooit verwacht dat Margaret of de manager op zo'n bizar verzoek zou ingaan. Ze vond het niet eens erg om op haar billen gesmakt te worden.

Een vriendin deed het de hele tijd, en ze vond het best leuk. Ze hield echter ook van het idee om een ​​veel oudere vrouw een pak slaag te geven en had daar ook vaak over gefantaseerd. Dus toen ze eenmaal het verzoek had gedaan en zag dat de manager ermee instemde, besloot ze door te gaan, hoewel ze nog steeds erg verrast was dat het resultaat was bereikt. Sylvia was het met de beslissing eens en liep naar een rechtopstaande stoel aan de muur, raapte hem op en zette hem midden in de kamer.

Ze draaide zich om naar Emma en zei: "Ga alsjeblieft zitten. Ik zal je een haarborstel met houten rug gaan halen." Emma keek met grote ogen terwijl ze met een strak gezicht antwoordde: "Dat is precies wat ik nodig heb." Margaret wist dat de haarborstel in haar billen zou prikken, want dat was een van de instrumenten die Vicki regelmatig bij haar gebruikte. Ze had gehoopt op een pak slaag, maar in werkelijkheid wist ze dat als ze een pak slaag verdiende, wat ze deed, het er een zou zijn die haar een lesje zou leren zodat ze in de toekomst nooit iemand anders op deze manier zou slaan . Emma ging op de stoel zitten terwijl Sylvia de kleedkamer uitliep. Ze zat met haar armen en benen gekruist naar Margaret te staren.

Margaret keek naar beneden. Ze hadden allebei alleen hun beha en onderbroek aan, net als een paar anderen. Margaret moest accepteren dat Emma een rond lichaam had met mooie volle borsten voor iemand die zo jong was.

Ze keek naar Emma's dijen en wist dat haar blote buik er overheen zou liggen. Dat idee vond ze in ieder geval leuk en ze begon zelfs opgewonden te raken bij de gedachte dat Emma haar een pak slaag zou geven. Ze betwijfelde of het op dezelfde manier zou eindigen als zo vaak met Vicki, terwijl ze twee aan het zoenen waren. Terwijl Margaret nog steeds steeds erotischer naar Emma's volle figuur keek, kwam Sylvia terug de kamer binnen met een haarborstel met een houten rug. Margaret keek naar de haarborstel en zag dat de peddel ongewoon dik was en haar veel pijn zou doen.

Sylvia liep naar Emma toe en gaf haar de haarborstel. Emma hief de haarborstel een paar keer op en liet de peddel in een open handpalm vallen terwijl ze Margaret boos aankeek. Ze bleef grijnzen en zei: "Ik zal eerst mijn hand gebruiken om je billen op te warmen en dan zal ik deze haarborstel gebruiken.".

Margaret trok opnieuw een grimas terwijl ze luisterde naar Emma die schetste wat ze haar zou aandoen. Een pak slaag werd verwacht, maar de haarborstel niet. Emma staarde naar Margaret terwijl ze wachtte om haar het verwachte bevel te geven.

Ze genoot van het kijken naar een vrouw van in de zestig die piekerde over wat een tiener haar ging aandoen. De spanning kon worden doorgesneden met een mes dat ze voelde, en ze genoot van elke seconde, wetende dat Margaret elke seconde veel meer haatte. Na nog een paar seconden bezweek Emma en beval: "Doe je onderbroek uit en leg ze op de bank.". Margaret was zeker opgelucht met de bestelling.

Ze vond het bijzonder vernederend om voor zoveel vrouwen van alle leeftijden te staan, wetende dat ze binnen enkele ogenblikken zouden toekijken hoe een tiener 60+ billenkoek geeft. Hoe dan ook, ze duwde snel haar onderbroek tot aan haar enkels en stapte eruit en legde ze op de bank vrij dicht bij Jackie. Ze wierp een blik op Jackie die haar een sympathieke blik gaf voordat ze zich omdraaide en naar de nu zeer dominante Emma keek. Emma grijnsde nog steeds terwijl ze naar de bijna naakte Margaret keek. Een vrouw van meer dan zestig die daar tegenover haar staat en alleen haar beha draagt.

Wat een gezicht, zei ze tegen zichzelf. Ze had volle borsten en een lichte bolling in haar buik. Anders, om eerlijk te zijn, zag ze er niet zo slecht uit.

Emma had altijd iets met oudere vrouwen gehad, hoewel ze tot nu toe dacht dat veertig oud was. Ze had echter één vriendin gehad die tweeënveertig jaar oud was en genoot van elk moment dat ze samen waren. Ze was erg moederlijk, maar toch liet ze Emma graag alle beslissingen nemen als ze samen waren.

Zo erg zelfs dat ze zich afvroeg of alle oudere vrouwen graag controle over haar jongere vriendinnen gaven en ze vroeg zich af of Margaret precies dat type vrouw was. Misschien zou ze het haar vragen als ze haar billen knalrood had gekleurd. Margaret werd steeds gespannener terwijl ze wachtte tot de tiener haar zou zeggen dat ze op schoot moest komen. Dit leek natuurlijk veel op Vicki die haar vaak liet wachten in de wetenschap dat de spanning tot een ondraaglijk niveau steeg. Ze keek zelfs naar Emma en concentreerde zich op haar volle, bijna naakte figuur terwijl ze op de stoel zat en concentreerde zich zelfs op Emma's goedgevormde benen en de dijen die ze binnenkort over haar schoot zou hebben.

Emma vond het heerlijk om Margaret te laten wachten. Ze zag dat ze zich steeds meer zorgen begon te maken, hoewel ze ook naar de gezichten van de andere vrouwen in de kleedruimte keek en zag dat ze glimlachten om Margarets ongemak. Naarmate de spanning toenam, was het bijna een opluchting toen Emma beval: "Kom op mijn schoot.". Margaret was ook opgelucht toen ze zich over Emma's dijen liet zakken. Ze vond het zelfs leuk om zo dicht bij Emma's gezicht te gaan en wilde haar zelfs op de wang kussen.

Ze was opgewondener dan ze had gedacht toen ze over Emma's blote schoot liep. Margaret ving haar val op met haar handen op de grond en liet haar volle gewicht op Emma's zo zachte dijen zakken. Ze maakte zich helemaal geen zorgen toen ze haar benen aan de andere kant van de stoel zag, noch toen ze de achterkant van Emma's goedgevormde benen van dichtbij zag.

Het was niet anders dan toen ze bij Vicki op schoot zat. Emma's teenlak had een andere kleur dan die van Vicki, maar was eigenlijk net zo prettig om zo dichtbij te zien. Het voelde ook niet zo anders toen Emma met haar handpalm in cirkels over haar billen wreef.

Terwijl Margaret op haar schoot lag, keek Emma naar de achterkant van Margarets hoofd en zei streng: 'Ik denk dat het normaal is dat de persoon die geslagen wordt minstens twee kledingstukken minder draagt ​​dan de persoon die de billenkoek geeft. Ik weet dat de norm is rok en onderbroek. Je hebt echter alleen je beha over, en daarom zal ik die losklikken.".

Margaret hapte naar adem toen ze voelde dat Emma haar beha losmaakte. De bandjes gleden over haar armen en ze probeerde als een bezetene de beha vast te pakken. Terwijl ze in het rond kronkelde, wist ze dat haar borsten heen en weer bewogen en voelde ze zich nog meer vernederd dan normaal.

Ze gaf het op om haar beha te redden en liet de bandjes verder langs haar armen glijden, en de beha viel op de grond. Toen ze haar handen weer op de grond legde, wist ze dat ze helemaal naakt was voor zoveel mensen die ze niet kende. Margaret wist dat ze naakt moest accepteren en verzoende zich met die bijna totale vernedering.

Maar toen ze dat eenmaal had gedaan, herinnerde ze zichzelf eraan dat Vicki haar vaak dwong zich uit te kleden voor een pak slaag, dus het verschil hier was nog steeds het publiek. Ze hoopte dat ze nooit meer een van de vrouwen die hier waren zou ontmoeten, maar wist hoe onvermijdelijk het was dat ze dat zou doen. Margaret herinnerde zichzelf er weer aan dat geslagen worden door Emma niet zo heel anders was dan geslagen worden door Vicki. Het was niet eens zo anders toen Emma de eerste klap op haar blote onderwang kreeg.

Ze was er nu zo aan gewend om door Vicki geslagen te worden dat ze accepteerde dat als ze straf verdiende, een pak slaag het juiste was om haar een lesje te leren. Dat gebruikte ze tenslotte zo effectief toen ze directrice van de school was. Ze bracht de meisjes heel gelukkig tot blubberige tranen toen ze slag na slag op hun blote billen landde, evenals, heel vaak, de plimsoll, en natuurlijk de wandelstok. Zoals gewoonlijk ging Margaret redelijk goed om met de eerste pak slaag. Haar achterwerk begon te prikken maar deed niet echt pijn.

Maar ook, zoals gewoonlijk, terwijl de ene klap na de andere onverminderd op afwisselende onderwangen bleef landen, begon de pijn intenser te worden. Margaret keek omhoog en zag Jackie met een bezorgde blik op haar gezicht. Jackie had natuurlijk gezien hoe ze keer op keer door Vicki werd geslagen.

Misschien vertelde de blik op haar gezicht Margaret dat ze net zo betraand zou worden als altijd als ze geslagen werd door Vicki?. Emma genoot ervan om Margaret een pak slaag te geven. Het verbaasde haar niet dat Margaret de keer was vergeten dat ze had gezien hoe Vicki haar sloeg. Het was nog maar drie weken geleden, maar er waren op dat moment meer dan een dozijn mensen aan het kijken.

Emma herinnerde zich hoe Vicki slag na slag op afwisselende onderwangen had gekregen tot ze na een honderdtal slagen slag na slag op dezelfde onderwang begon te krijgen. Ze voerde vandaag hetzelfde proces uit. Terwijl Emma afwisselend op de billen sloeg, besefte Jackie dat ze Emma herkende. Dat was inderdaad de reden waarom Jackie zo'n bezorgde blik op haar gezicht had toen Margaret naar haar opkeek.

Jackie wist dat Emma eigenlijk een vriendin van Vicki was. Ze had met Emma gesproken bij de gelegenheid dat Vicki Margaret had geslagen in het bijzijn van zowel haar vrienden als Margarets vrienden. Ze was verrast dat Margaret het was vergeten, maar vermoedde dat ze geschokt en zelfs nog verder vernederd zou worden als ze er later achter zou komen dat ze geslagen was door een van Vicki's vrienden. Emma landde nu slag na slag op dezelfde onderwang.

Ze glimlachte toen ze de nu felrode billen zag, hoewel ze wist dat ze nog lang niet klaar was met het afmaken van het pak slaag. Daar lag tenslotte de haarborstel met houten achterkant binnen handbereik die ze tientallen keren zou gebruiken op Margarets toch al rood wordende blote billen. Jackie keek de kleedruimte rond en zag de zee van gezichten die met een brede grijns keken terwijl Emma slag na slag op Margaret's blote billen bleef landen. Jackie zag dat ze allemaal genoten van het feit dat Margaret begon te huilen en de eerste tranen liepen al over haar wangen. Margaret worstelde nu met het pak slaag.

Ze wist dat zodra Emma keer op keer op dezelfde onderwang begon te slaan, ze in feite een tiener was die wist hoe ze moest slaan. Ze vroeg zich even af ​​of dit meisje deze ervaring had gekregen door geslagen te worden, of door toe te kijken hoe volwassenen mensen die ze kende sloegen. Het was maar een vluchtige gedachte, want de steeds stekende intensiteit van het pak slaag nam bezit van haar. Dat was natuurlijk precies zoals ze wist dat het zou zijn toen ze zich realiseerde dat Emma een ervaren spanker was.

Emma was nu blij dat ze Margaret's achterwerk voldoende rood had gemaakt. Ze keek op naar de uitbaatster en knikte. Ze kreeg meteen de haarborstel met houten achterkant. Margaret voelde de waarschuwende tikken van de haarborstel op haar billen en hapte naar adem.

Natuurlijk wist ze heel goed wat Emma in haar hand had, aangezien ze met Vicki zo vaak last had gehad van soortgelijke voorwerpen. Ze wist dat er geen enkele kans was dat ze de tranen kon bedwingen en soms vroeg ze zich af of de haarborstel eigenlijk moeilijker te pakken was dan de stok. Per slot van rekening gaf ze de meeste meisjes tussen de vier en zes slagen met de stok, hoewel sommigen twaalf slagen kregen en anderen zelfs achttien slagen. Aan de andere kant gaf Vicki haar meestal minstens honderd slagen met de haarborstel zonder te stoppen. Haar achterwerk eindigde met blauwe plekken in plaats van de verhoogde rode wieltjes van de wandelstok, en ze vond het altijd erg moeilijk om te gaan zitten nadat ze met een haarborstel was geslagen, net zoals ze wist dat de schoolmeisjes het moeilijk vonden om te gaan zitten als ze stokslagen kregen.

Emma gaf de eerste klap met de haarborstel en genoot van de luide kreet die Margaret slaakte. Ze had echter geen medelijden met Margaret.

Ze wist dat Margaret alleen maar in een opwelling op haar achterwerk had geslagen, maar nu volgde ze Vicki's bevelen op wat betreft het disciplineren van Margaret. Vicki had aan al haar vrienden uitgelegd dat als Margaret ooit iets verkeerds deed terwijl ze aanwezig waren, en ze de kans hadden, ze erop moesten staan ​​Margaret een pak slaag te geven. Emma wist dat ze de eerste vriendin van Vicki was die Margaret sloeg en merkte dat ze er zeker van genoot.

Sterker nog, ze genoot ook van het zien van de steeds bezorgder wordende blik op Jackie's gezicht waarvan ze wist dat het een vriend van Margaret was. Misschien zou er in de toekomst een gelegenheid zijn om Jackie ook een pak slaag te geven, dacht Emma bij zichzelf. Margaret was nu teruggebracht tot dezelfde staat van blubberen waarin ze altijd was teruggebracht toen ze door Vicki werd geslagen. Ze koesterde geen wrok jegens Emma, ​​maar ze hield er zeker niet van om geslagen te worden en vond dit slaan, in het bijzijn van zoveel mensen die ze niet kende, maar die ze ooit op straat zou kunnen zien, als bijzonder vernederend. Emma bleef de ene klap na de andere geven, zelfs nadat Margaret ongecontroleerd huilde.

Ze wist dat Margaret haar maar één klap had gegeven, maar dat was onder geen enkele omstandigheid onaanvaardbaar. Ze was er zeker van dat ze, toen ze de school leidde, hetzelfde zou hebben gedaan voor zelfs maar één misdrijf door een van de schoolmeisjes. Dat was zeker de ervaring die Vicki haar had uitgelegd. Dus omdat Margaret het pak slaag verdiende, was er geen reden om iets anders te geven dan een behoorlijk pak slaag. Uiteindelijk wist Emma dat ze moest stoppen met slaan.

Ze keek naar beneden en zag de steeds donkerder blauwe plekken die Margaret door de haarborstel had gekregen. Het was eigenlijk best een mooi gezicht, vond Emma. Nadat ze echter een paar keer over Margaret's billen had gewreven, beval ze: "Oké, je kunt nu opstaan.". Margaret kon het huilen niet inhouden, maar slaagde erin om van Emma's schoot te komen.

Terwijl ze stond, vlogen haar handen naar haar billen en ze wreef er woedend over. Ze kon Emma alleen door haar betraande ogen zien, maar toen ze neerkeek op de schaars geklede tiener, kreeg ze plotseling dezelfde gevoelens die ze voelde nadat ze door Vicki was geslagen. Ze zag dat Emma een bijzonder aantrekkelijke jongedame was en hoewel ze jong was, begreep Margaret nooit hoe het kwam dat ze het zo erotisch vond om geslagen te worden door een tiener. Ze kon de gevoelens die ze opnieuw ervoer echter niet verbergen.

Emma sloeg haar armen en benen over elkaar terwijl ze met een glimlach op haar gezicht naar Margaret opkeek. Ze zag Margaret weer op haar neerkijken en voelde dat de blik niet alleen van een vrouw was die gedisciplineerd was en daar spijt van had. Misschien kwam het door de manier waarop Margaret haar lippen likte terwijl ze over haar billen wreef? Emma merkte ook op dat Margaret's tepels strak stonden, wat haar vertelde dat Margaret misschien opgewonden was. Ze vroeg zich af of dat mogelijk was, hoewel ze wist dat Vicki en Margaret vrij vaak zoenden na een pak slaag. Terwijl Margaret over haar billen wreef en van voet tot voet sprong, viel het op dat de toeschouwers zich verveelden.

Ze hadden gezien wat ze wilden zien en nu het pak slaag voorbij was, waren ze klaar om te vertrekken. Een voor een vertrokken ze, nog steeds kletsend totdat alleen Jackie Margaret en Emma in de kleedruimte overbleven. De manager was er ook, en ze stelde voor, terwijl ze haar opmerking tot Margaret richtte: "Misschien moet je je kleren door die deur brengen waar een kantoor is.

Daar kun je je aankleden.". Emma wist niet zeker waarom ze het zei, maar zei wel: "Ik zal mijn kleren daar naar binnen brengen en me ook aankleden.". Emma merkte dat Margaret geen bezwaar maakte toen ze haar kleren oppakte en naar de deur liep. Emma volgde Margaret naar het kantoor en deed de deur achter zich dicht.

Ze was even bezorgd dat Margaret haar zou verraden. Margaret draaide zich om en keek, nog steeds over haar billen wrijvend, naar Emma. In plaats van smerig te zijn, zei ze: "Het spijt me dat ik je een klap op je billen heb gegeven. Ik weet dat ik het absoluut verdiende om geslagen te worden.".

Emma glimlachte naar Margaret en, nog steeds niet zeker waarom ze zelf zulke erotische gevoelens voelde, zei ze met vriendelijke stem: "Ik weet dat stoute meisjes geknuffeld moeten worden na een pak slaag", terwijl ze haar armen uitstak. Margaret had nog steeds die gevoelens van verlangen naar de tiener toe. Ze was zelfs dankbaar dat Emma haar armen open hield en gretig de drie stappen naar haar toe deed. Ze hield van het gevoel van Emma's armen om haar nek die haar dicht bij haar boezem brachten terwijl ze haar armen om Emma's middel sloeg. Ze omhelsden elkaar even voordat Emma haar hoofd omdraaide en Margaret een kus in haar nek gaf.

Margaret was verrast door de kus, maar draaide haar hoofd om en kuste even later Emma op de lippen. Ze voelde Emma's tong tegen haar lippen drukken, en ze opende haar mond en nam gewillig Emma's tong naar binnen, en hun tongen verstrengelden zich snel. Emma's hand gleed van rond Margaret's nek naar beneden, gleed langs haar schouder en streelde Margaret's borst in haar hand. Ze kneep snel zachtjes in haar aangeleerde tepel en luisterde terwijl ze dat deed naar Margaret's steeds erotische snikken.

Emma en Margaret keken allebei even het kantoor rond en glimlachten naar elkaar toen ze het bed zagen. Ze realiseerden zich allebei dat de uitbaatster wist dat ze allebei opgewonden waren omdat ze hen zo goed als naar het kantoor had verwezen. Ze leidden elkaar naar het bed en Margaret ging op haar rug liggen. Emma maakte haar beha los en liet de bandjes langs haar armen glijden, ze opvangen en bij haar andere kleren leggen. Ze glimlachte nog steeds toen ze uit haar onderbroek stapte en die bij de rest van haar kleren legde.

Even later streelden Emma en Margaret elkaar, kusten elkaar op de lippen, de nek en hun borsten. Emma's tepels waren net zo strak als die van Margaret, terwijl ze allebei steeds verder langs elkaars lichaam kropen totdat ze allebei naar de vochtige schaamlippen van de ander keken. Het was toen dat Margaret zich herinnerde.

"Je zag hoe Vicki me een paar weken geleden sloeg.". Emma lachte. "Dat klopt, en ze vertelde je dat ieder van ons het recht zou moeten hebben om je een pak slaag te geven als je er een verdiende en dat heb je vandaag zeker gedaan.". Margaret kuste Emma's vochtige schaamlippen en antwoordde toen: "Dat deed ik niet en je gaf me een uitstekende..

Vergelijkbare verhalen