Kool

Er was reden tot zorg, maar uiteindelijk is het goed gekomen…

🕑 15 minuten minuten tegenzin verhalen

"Wat brengt jou hier?". 'Het is een tijdje geleden,' zei Jasmine Brooks, terwijl ze er heel comfortabel uitzag in de fauteuil die ik gewoonlijk voor mezelf had gereserveerd. 'Vijftien jaar,' zei ik. "Maar je bent hier niet om oude tijden in te halen, hè?".

'Misschien ben ik dat bij wijze van spreken.' Jasmine wierp een blik op de krant op tafel met de lugubere kop, "KINKER DAN FICTIE. Koningin van de ranzige genageld in sexclub raid.". "Ik weet dat je schrijft voor een rivaliserende nieuwszender.". "Ik ben gevleid dat je mijn carrière hebt bijgehouden.".

"Dat heb ik niet. Ik heb op internet gezocht nadat je contact had opgenomen.". Jasmine leek niet uitgeblust. "Denk je dat ik mest aan het harken ben?". "Ik denk dat dit te veel toeval is." Ik dacht ook dat een man niet voorzichtig genoeg kon zijn.

Jasmine zag eruit alsof ze nog steeds probeerde me in te schatten. Ik staarde terug en bedacht hoeveel ze was veranderd. Natuurlijk had ze dat. Iedereen verandert, alleen niet op een voorspelbare manier. Als ik het kind op school was geweest dat hoogstwaarschijnlijk boeken zou schrijven die alleen collega-experts zouden willen lezen, dan was Jasmine het kind geweest dat waarschijnlijk op een slechte plek zou belanden.

Dat was niet de Jasmine Brooks die me vandaag bezocht. Deze Jasmine Brooks zag eruit alsof ze uit een tijdschrift voor welvarende professionals was gestapt, een en al achterover gekamd haar en een opvallende tandheelkunde. Ik probeerde me haar voor te stellen zoals ze was geweest, met haar gezicht vol metaal, en dat mislukte. Ze knikte weer naar de krant.

"Wat vind je van het schandalige privéleven van onze voormalige leraar?". 'Vraag je het als journalist of als oude…' Vreemd genoeg wilde ik 'vriend' zeggen, maar we hadden ons in cirkels bewogen die alleen verenigd waren door hun vijandigheid jegens elkaar. Jasmine ging hoe dan ook door. 'Ik bedoel jij en Rebecca…' Ze zweeg en liet me het gat opvullen.

"Ik volg je niet.". Jasmijn grijnsde. "Nog steeds trouw? Nog steeds haar huisdier?". "Teacher's Pet? Je zult beter je best moeten doen.

Er staat nu zoveel water onder de brug.". 'Vooral nu ben je redelijk rijk en succesvol.' Ze pauzeerde. 'Als ik, hypothetisch gesproken, jouw mening over Rebecca zou willen hebben, wat zou je dan zeggen?' Dat was gemakkelijk. Ik had het geoefend.

"Dat ik niet zou zijn waar ik ben zonder juffrouw Langton. Ik ben misschien geen historicus geworden, maar niemand was er beter in om het beste in haar leerlingen naar boven te halen en hen te helpen hun potentieel te maximaliseren. Geen enkele leraar heeft me meer geleerd dan juffrouw Langton.". Ik realiseerde me een fractie van een seconde te laat dat de slotzin gevaarlijk terrein was, hoe waar ook. Geen enkele leraar had me meer geleerd, maar geen andere had me gevraagd om na de les achter te blijven om te fluisteren: 'Knickers of geen broek?' en laat me dan zien of ik gelijk had of niet.

Geen enkele andere leraar had me boeken geleend zoals De koningsmoorden en de puriteinse revolutie, of De Duitse boerenoorlog en de wederdopersgemeenschap van goederen, en geen andere leraar zou me hebben uitgenodigd toen ik naar hun huis ging om de boeken terug te geven om mijn advies te vragen over welke latex jurk het beste bij hen paste, of om mij te instrueren in het gebruik van floggers, boeien en andere werktuigen. Het was bedwelmend spul voor een boekachtige zeventienjarige. Gelukkig leek Jasmine zich hiervan niet bewust. 'Juffrouw Langton,' grinnikte ze. 'Je noemt haar nog steeds Miss Langton.' 'Zo denk ik over haar.' Slechts twee jaar nadat ik van school ging, gaf Miss Langton het lesgeven op om de literaire carrière voort te zetten waar ze altijd van had gedroomd, onder het pseudoniem Rebecca Deveaux, een naam die beter bij haar debonaire persoonlijkheid paste, maar ik kon alleen maar aan haar denken als juffrouw Langton.

"Als jij het zegt." Jasmijn snoof. "Dat is op de plaat. Hoe zit het met off the record?".

"Er is niets te vertellen.". "Weet je het zeker?". Ik leunde achterover. 'Je maakt geen aantekeningen,' merkte ik op.

"Zou ik moeten zijn?" Toen werden haar ogen groot. "Oh, denk je dat ik in de maling ben genomen?". Ik haalde mijn schouders op. Als ze het gesprek aan het opnemen was, wilde ik niet opgenomen worden om die bezorgdheid te uiten.

Jasmine leunde naar voren en keek me met katachtige ogen aan. "Misschien heb ik gewoon laten vallen dat ik een grote fan van uw werk ben, meneer Morecock.". Ik bevroor. Ik was op bijna alles en nog wat voorbereid, maar dit niet. "Ik weet niet wat je bedoelt.".

"Niet waar?" Jasmijn grijnsde; een kat in een zuivelfabriek als ik er ooit een heb gezien. "Auteurstoeschrijvingssoftware. Werkt als een tierelier.".

"Het spijt me. Je bent me kwijt.". Jasmine had nu een zeer zelfvoldane blik op haar gezicht. "Ik weet zeker dat veel mensen die je romans bewonderen, geschokt zouden zijn om te horen over je alter ego, maar ik ben een fan.

Ik heb vooral genoten van 'Living Doll', en die hoe heette het? over het meisje en haar vriendje in de kerker.". "Wil je me even excuseren? Oproep van de natuur.". Ik had het moment nodig.

Ik wist niet zeker of software in staat was om vast te stellen dat de auteur die een prestigieus tijdschrift 'de helderste rijzende ster in de literaire wereld' had genoemd, identiek was aan degene die zich ook bezighield met obscure vuiligheid, maar op de een of andere manier had Jasmine het voor elkaar gekregen. De enige tactiek die ik kon bedenken was platte ontkenning. Al snel werd duidelijk dat mijn buitenschoolse werk het minste van mijn problemen was.

Toen ik uit de wc kwam, stond Jasmine bij de boekenkast. Ze hield een boek in de ene hand en een reeks foto's in de andere, en keek boosaardig tevreden met zichzelf. 'Ik zag dat je een volledige set van Rebecca's romans had, dus ik dacht ik ga eens rondneuzen.

Kijk eens wat ik erin vond!' Ze wuifde triomfantelijk met de foto's naar me voordat ze erop neerkeek. "Ik stel me voor dat Rebecca achter de camera staat, en dat een van die pikken waarmee Lisa haar gezicht afveegt, van jou is, maar wie is de derde man?". "Zet ze terug, jij kleine snuffelaar!".

'Is dat een manier om met een bewonderaar te praten?' zei Jasmijn koeltjes. Ze balanceerde het boek op de plank achter haar en legde nog een foto boven op de stapel. "Mijn, mijn; wie wist dat de nerdploeg zo'n plezier had?". Ik was in een flits door de kamer. Jasmine legde opzettelijk haar handen op haar rug toen ik dichterbij kwam.

"Geef ze terug, stelende koe!". "Omdat ik er nog steeds ben, heb ik ze technisch gezien niet gestolen!". "Je weet wat ik bedoel! Geef ze terug!".

Jasmine staarde me aan met een kwaadaardige glinstering in haar ogen. "Ze zijn natuurlijk niet publiceerbaar in gerenommeerde publicaties, maar dat betekent niet…". "Jij gemene…".

"Stokken en stenen. Maar dan weet jij alles van stokken, nietwaar, Marty?". "Noem me niet zo!".

"Waarom niet, Marty? Wat ga je eraan doen? Cane me?". Ik greep naar de foto's. Daarbij kwam ik Jasmine tegen, die terug strompelde tegen de boekenkast die verontrustend schudde.

Met mijn volle lichaamsgewicht tegen haar aan greep ik eindelijk haar polsen en draaide, de foto's viel op de grond. 'Ik hoop dat je er geen in je zak hebt gestopt,' zei ik, terwijl ik een stap achteruit deed en haar begon te kloppen. 'Hé!' zei ze.

'Op sommige plaatsen telt dat als aanranding.' bel de politie,' snauwde ik, terwijl ik ervoor zorgde dat ik haar binnenzak controleerde. 'Maar het zou een mooie ironie zijn als je bedenkt hoe je ASBO's verzamelde zoals andere kinderen Disney-merchandise verzamelden.' Jasmine beet niet. zoveel als je wilt,' zei ze. 'Maar ik trek de grens bij een volledige holteonderzoek.

In tegenstelling tot Lisa. Maar dat was toch Rebecca's specialiteit?' Ik liet haar niet ontsnappen zoals verwacht zou kunnen worden, maar ik vond mijn ongerechtigheid sneller dan ik kon volgen. Ik vervloekte mezelf omdat ik niet de vooruitziende blik had gehad om de deur van tevoren op slot te doen, en besloot dat dit een kans zou kunnen zijn. mezelf in allerlei problemen, maar Jasmine wist al te veel. Ik kan net zo goed worden opgehangen voor een schaap als voor een lam.

Ik nam niet de moeite om te controleren hoe ze had gereageerd op het interieur van de kamer. Het duurde maar een moment om de deur dicht te trekken en op slot te doen. Jasmine bonkte niet van binnen zoals ik dacht dat ze zou doen, maar dan zou ze zichzelf waarschijnlijk druk maken met rondsnuffelen, net als ik. Het was haar tas waar ik naar op zoek was, of liever haar telefoon, om te zien of ze ons gesprek heimelijk had opgenomen. Dat had ze niet, maar er lag een vel papier onderaan Ik heb een lijst met etablissementen verzameld, waarvan ik er een of twee herkende als klanten met een zeer gespecialiseerde smaak.

Er waren handgeschreven vraagtekens tegen een of twee. Werkte ze aan een soort exposities? Of was er een meer intrigerende reden?. Toen viel het me op, die wegwerpregel over een holteonderzoek.

Hoe wist ze dat? Er waren maar heel zelden foto's gemaakt, en helaas nooit bij die gelegenheden dat juffrouw Langton haar vuist in Lisa's vagina stak. Mijn hol van ongerechtigheid omvat een bureau, waar ik graag mijn x-rated verhalen schrijf. Jasmine zat erbij toen ik de deur opendeed.

Ze weigerde bewust op te kijken, alsof ze opging in de conceptversie van een nieuw verhaal waar ik aan werkte. "Eens een voyeur, altijd een voyeur, hè?". Dat trok haar aandacht, maar als ik haar uit haar evenwicht had gebracht, zou ze dat niet laten merken.

'Doe je hier veel amusement?' vroeg ze, terwijl ze om zich heen keek naar de metalen frames en haken die de muren en het plafond sierden, de rekken met spullen die alleen een trotse afwijking in zulke hoeveelheden zou hebben. "Dus hoe vaak heb je naar ons gekeken?". "Ik weet niet wat je bedoelt.".

"Krijg je zo je lol? Plaatsvervangend? Ben je daarom journalist geworden?". Jasmine stond op. "Ik hoef hier niet naar te luisteren!".

Ik ging in de deuropening staan ​​en blokkeerde haar uitgang. "Waarom ben je hierheen gekomen, Jasmine?". Ze keek me aan, vertrouwen maakte plaats voor iets dat een gewetenloze man zou kunnen gebruiken.

"Weet je, ik weet het niet eens meer zeker.". Ik gaf het een paar seconden, terwijl ik haar las. Toen zei ik: "Vind je het spannend? Kijken?". "Ik weet nog steeds niet wat je bedoelt.". Ik merkte dat ik ondanks mezelf glimlachte.

"Er zijn clubs waar je heen kunt, weet je, waar je zoveel kunt kijken als je wilt, ook als je niet mee wilt doen." Het raakte een gevoelige snaar, hoewel Jasmine dat al snel verborg. "Ik weet het. Een van die clubs was de ondergang van onze voormalige leraar, anders was je het vergeten.". Ik heb nog een pauze ingelast. "Zou je niet liever meedoen, Jasmine?".

"Je slaat nergens op. Mag ik nu gaan?". Ze werd met de seconde makkelijker te lezen. Ik wierp haar een gepaste glimlach toe. "Wie houdt je tegen?" Ik zei, allemaal meneer Uitgestrektheid, maar toch mijn mannetje staan.

"Maar het zou jammer zijn als je nu zou vertrekken, net nu ik erover dacht om je iets te geven.". Er was plotseling hebzucht in Jasmine's ogen. Journalistieke honger, dacht ik.

"Wat?" ze zei. Ik wachtte, wilde genieten van de volledige impact. "Een stopwoord.".

"Een wat?". "Weet je wat een stopwoord is?". "Natuurlijk weet ik wat een stopwoord is.".

Ik hield haar nauwlettend in de gaten. Er was schok, verrassing, spanning, alles vermengd met een vonk van datgene waar ik op hoopte. "Ben je niet nieuwsgierig, Jasmine? Ik dacht dat dat een belangrijk persoonlijkheidskenmerk was bij journalisten.".

"Het is een theorie.". "Kool.". "Wat?".

'Kool. Het is jouw stopwoord.' Ik bewoog terwijl ik sprak en plaatste mezelf achter Jasmine. Ze glimlachte. "Kool.

Echt?". Niets hield haar nu tegen om de kamer te verlaten, helemaal niets. Ze hoefde alleen maar de ene voet voor de andere te zetten. In plaats daarvan bleef ze aan de grond genageld. 'Weet je, het is grappig,' zei ik.

'Het is bijna alsof juffrouw Langton wist dat je daar was. Die scène zit in haar eerste roman.' Terwijl ik sprak, schoof ik langzaam het jasje van Jasmines schouders. "De maagd bij het sleutelgat? Een beetje cliché, dacht ik. Bovendien was ik geen maagd.". 'Maar je hebt wel gekeken.' Ik bracht mijn hand omhoog en streek met een vinger over Jasmine's lippen.

"Hoe vaak?". "Dat zijn jouw verdomde zaken niet.". "Dat is de jasmijn die ik me herinner.". "Vond je het moeilijk? Lisa geselen nadat Rebecca haar mooi en strak had vastgebonden?". Ik grinnikte.

'Dat kwam er niet goed uit, hè, Jasmine?' Ik duwde mezelf tegen haar aan, zodat ze kon voelen hoe hard ik was toen ik haar blouse begon los te knopen. Ze verstrakte maar bewoog niet. "En jij? Was je kutje helemaal nat van het kijken? Wilde je meedoen?". Jasmine grijnsde, maar er waren geen woorden toen ik de blouse uitdeed en een stap achteruit deed om haar beha los te maken.

De aard van de situatie leek haar duidelijk te worden toen ik het verwijderde. "Je moet me vertellen wat je bedoelingen zijn.". Ik nam mijn positie voor haar weer in. Ze was niet bepaald mollig, maar er was zwelling. Ik staarde haar recht in de ogen en las haar ambivalentie, haar angst, haar opwinding.

'Je hebt je stopwoord, Jasmine.' Mijn vinger plaagde haar lippen weer. "Kool, weet je nog? Waarom gebruik je het niet?". Ze staarde terug en ademde scherp.

Ik stak mijn hand uit om haar rok open te ritsen. "Zeg het!" Ik daagde uit. "Kool.". Jasmijn was stil. Haar rok viel op de grond.

"Heel goed. Nu dat is geregeld, waarom maak je het jezelf niet gemakkelijk op het bed?". "Moet ik aan Engeland denken?". Ik grijnsde. Het bed had een degelijk metalen frame.

Alle bedden moeten de mogelijkheid van terughoudendheid mogelijk maken, dat is mijn filosofie, en al snel had ik Jasmine's ledematen vastgebonden aan het frame; armen gestrekt, benen gespreid, naakte torso, benen gekleed in zwarte panty's, rode onderbroek eronder, nog steeds op haar assertieve hakken. Jasmine leek haar tong te hebben verloren, terwijl ze daar lag, haar ogen op de mijne gericht terwijl ze door haar dwaalden. Ze kronkelde een beetje toen ik mijn beweging maakte en op het bed klom. Ik ging schrijlings op haar zitten en hield haar gezichtsuitdrukking nauwlettend in de gaten terwijl ik eerst de ene tepel bewoog en daarna de andere. Ik dacht dat ze harder groeiden? En was dat echt een zacht gejammer?.

Terwijl ik haar nog steeds in de gaten hield, ritste ik de rits open, de omvang van mijn bedoelingen blootleggend. Jasmines gezichtsuitdrukking veranderde. In plaats van me in het gezicht te staren, staarde ze nu naar mijn apparatuur. En ze vond haar tong. "Verwacht je dat ik…".

"Ik verwacht het niet, Jasmine. Ik beveel. En als ik wil dat je aan mijn pik zuigt, weet je er alles van, vergis je niet.".

Dat deed de truc. Er was een flikkering van iets in Jasmine's ogen waardoor ik nog meer vastbesloten was om zoveel mogelijk plezier met haar te hebben. Het was ook niet te weerstaan ​​om haar te treiteren. "Weet je zeker dat je het stopwoord niet wilt gebruiken, Jasmine? Eén woord, twee lettergrepen. Kool.

Zeg het en dit stopt allemaal.". Het puntje van Jasmines tong kwam tevoorschijn. Een fractie van een seconde dacht ik dat ze zich van de rand zou terugtrekken, maar toen zei ze: "Je bent een klootzak!". Ik gaf mijn pik een paar rukjes en richtte hem nadrukkelijk op haar. 'En jij gaat er alles van weten.' Ik draaide me om, pakte een vuist vol nylon en scheurde een groot gat in haar panty.

"Fuck toys zouden deze dingen nooit moeten dragen," spuwde ik. "Alleen kousen. Mooie onderbroek wel. Iedereen zou denken dat je geluk hoopte te hebben!".

"Die waren niet goedkoop!" riep Jasmijn uit. "Niets dan het beste," merkte ik op. 'Maak je geen zorgen. Ik zal het je vergoeden. Ik had een reservepaar in haar tas gezien, maar dat wilde ik haar niet laten weten.

Ik wachtte en luisterde naar het gewicht van haar ademhaling. mooi; zijdeachtig rood. Ik legde mijn hand er tegenaan en begon haar kruis te kneden.

Opnieuw leek Jasmine haar tong te hebben verloren, maar misschien nam het plezier de overhand. Er waren tekenen. voor jou.' Ik loog niet. Er sijpelde vocht in de stof toen ik mijn hand bewoog.

'Ik heb een halve geest om je in een echte roman te schrijven, niet alleen een kinky fantasie. Ik zou je identiteit natuurlijk verhullen. Hardgekookte privé-detective in plaats van een vuile journalist, maar toch een hoop vuiligheid. Wat denk je?' Jasmine snoof.

'Een roman? Wat, en je reputatie verpesten. Je zou het niet durven.'. 'Misschien zou de beeldverandering me goed doen.

Doen alsof je een goede vent bent, wordt vermoeiend. Waarom zou ik anders deze momenten van verlichting nodig hebben?". "Praat onzin, ja?". Ik stond in een flits van het bed, pakte een voorwerp van de muur en hield het voor haar omhoog zodat ze het kon zien.

smaak van de kat met negen staarten toevallig?". Deze keer hijgde Jasmine luid. Er was zeker angst in haar ogen.

"Nee? Dan geen backchat meer. Begrijp je het?' Jasmine knikte, maar nu het onmiddellijke gevaar geweken was, keek ze de flogger nieuwsgierig aan. 'De regels zijn eenvoudig,' zei ik tegen haar.

'Backchat betekent straf. Alles anders dan uitingen van verlangen of dankbaarheid tellen als backchat. Als je echt goed bent en me vertelt wat ik wil horen, word je rijkelijk beloond.

Begrepen?" Jasmine knikte. Ik liep door de kamer en stak een stekker in het stopcontact. "Je zegt dat je een grote fan van mijn werk bent," zei ik op een gemoedelijke manier.

Toen ik me omdraaide, staarde Jasmine naar het object dat ik was. nu met grote belangstelling vasthoudend. "Ja.". "Hoe groot?".

Jasmine knipperde met haar ogen en haar ogen klaarden op van kattenkwaad. "Ik word zo nat als ik uw verhalen lees, meneer Morecock, dat ik mezelf gewoon heel hard moet wrijven." Er klonken oceanen van sarcasme in haar stem, maar ik was geneigd liefdadig te zijn. De ervaring suggereerde dat de toverstok haar houding zou genezen en dat Jasmine spoedig zou smeken om alles wat ik ooit zou kunnen wensen..

Vergelijkbare verhalen