Lust verzilveren, deel drie

Ik zal niet stoppen totdat ik met geweld in je aan het slaan ben.…

🕑 13 minuten minuten tegenzin verhalen

Ik reed als een gekke vrouw door de straten. Adrenaline pulseerde door mijn aderen, ik moest thuiskomen voordat Vincent er was. Wat zou ik doen? Wat zou ik zeggen? Vraag na vraag ging door mijn hoofd; Ik vond mezelf op een dwaalspoor. Ik was verzonken in gedachten aan Riccardo's handen, gewelddadig in mijn geest en teder op mijn lichaam. Ik wilde niets liever dan me omdraaien en mezelf aan hem geven.

Maar zulke gedachten waren belachelijk en onvolwassen. Ik was niets meer dan een beetje amusement en opwinding voor een nacht. Meer willen was een precair verlangen. Wat uren leek, was eigenlijk een korte rit van een kwartier.

Ik deed de deur van mijn auto niet eens op slot, maar vluchtte naar mijn appartement en de trap op. Vincent zou waarschijnlijk te laat komen, realiseerde ik me, dat was hij altijd. Ik brak door de deur van mijn appartement en maakte plaats voor mijn slaapkamer. Snel omkleden in een korte broek en een t-shirt.

Ik deed mijn nu weerbarstige sekshaar in een knot en propte mijn jurk van ontrouw in de bodem van mijn wasmand. Even later hoorde ik Vince me roepen vanuit de woonkamer. Verdomme voor het geven van een sleutel aan zijn stomme reet. "Hé, wees er over een minuut!" Ik belde hem terug. Ik keek naar mijn been en daar, alsof ik mijn ontrouw wilde blootleggen, stak het merkteken dat Riccardo achterliet als een plons verf tegen een schoon canvas uit.

Ik probeerde mijn andere joggingbroek te zoeken, ik moest dit verbergen. Vincent liep mijn kamer binnen. 'Heb je me niet horen roepen?' vroeg hij duidelijk geïrriteerd. 'Eh, ja. Sorry.

Ik was op zoek naar een joggingbroek.' Ik lachte. Vince liep naar me toe en legde zijn handen om mijn middel. Hij was iets kleiner dan ik, omdat ik lang was voor een vrouw. "Ik heb je zo gemist schat, hoe was je dag?" vroeg hij, maar op de een of andere manier slaagde hij er nog steeds in om neerbuigend te klinken. "Het was goed." Ik antwoordde alleen.

Opeens voelde het niet zo goed om in zijn armen te zijn, het voelde een beetje leeg. Hij kuste mijn nek en ik kromp ineen. Opvlammende flitsen van Riccardo troffen me hard. "Aweh schat, is er iets?" vroeg hij op de toon die je gebruikt bij een kind of een hond.

'Nee, het gaat goed. Ik ben gewoon moe.' Ik verzekerde hem. Vincent begon mijn nek te kussen, mijn sleutelbeen. Ik voelde me geïrriteerd door zijn aanwezigheid. Ik duwde weg.

"Ik ben moe zei ik." Hij lachte spottend. "Aweh, mijn arme baby is boos op me?" "Fuck je." Ik weet niet wat het was, maar plotseling was dat woord mijn antwoordkeuze voor de nacht geworden. Ik liep naar mijn la en begon dingen bovenop te ordenen, geïrriteerd door Vincent en zijn onvolwassenheid.

Hij kwam en legde zijn handen op mijn dijen, terwijl hij langzaam zijn handen in mijn korte broek bewoog. "Voor zo'n boos meisje moet je niet zo onder de indruk zijn van mij, je hebt niet eens een slipje aan. Je bent waarschijnlijk zelfs al nat voor mij", lachte hij.

Wat een egoïstische lul. Ik wilde hem bijna antwoorden "Oh doe niet zo onbezonnen, een andere man heeft nu graag mijn slipje in bezit, ze waren absoluut doorweekt voor hem." Ik natuurlijk niet. "Raak me niet aan." zei ik resoluut. Hij luisterde niet, maar ging verder met zijn handen onder mijn kleren te bewegen, mijn blote kont aan te raken en zijn vingers tussen mijn benen te bewegen naar de intieme plekken die nog vochtig waren van Riccardo's handwerk.

Hij bleef slordig de holte van mijn nek kussen. Ik duwde hem nog een keer weg. "Ik zei raak me niet aan!" Ik schreeuwde. Er trok een geschokte blik over Vincents gezicht, dat al snel overging in woede. "Wat is je probleem verdomme? Ik heb mijn best gedaan om je vanavond te zien en dit is hoe je doet? Je bent zo verdomd ondankbaar." Er waren zoveel dingen die ik op dat moment tegen hem wilde schreeuwen, maar ik hield me stil.

Ik voelde tranen in mijn ogen opkomen. Ik was zo ellendig, zo verloren. Ik voelde me vies. Maar niet vanwege wat ik had gedaan, maar vanwege hoe hij me liet voelen. Vincent haalde overdreven adem en zei: 'Oké, ben je klaar met de driftbui?' Hij legde zijn handen op zijn heupen.

Ik had zijn tanden eruit kunnen slaan. Had hij altijd zo tegen me gesproken? Waarom hield ik me hieraan vast? Ik bestudeerde hem even. Hij was niets. Eenvoudig kijken, eenvoudig van geest en middelmatig. Ik draaide me om en liep mijn kamer uit.

Ik was vannacht vroeg aan het snijden, iets wat ik al lang geleden had moeten doen. "Wat Is er een hel met je been gebeurd?' vroeg Vincent op walgende toon. Ik was het merkteken dat Riccardo had achtergelaten helemaal vergeten. 'Ik weet het verdomme niet.' zei ik verdedigend.

Ik moet morgenochtend werken.' Vincent pakte zijn jas waarvan ik niet eens merkte dat hij die op mijn bank had laten liggen en haalde hem op. 'Zou je me laten weten als je stopt met PMS-en?' Hij mompelde nog een paar scheldwoorden voordat hij verspreidde de kamer volledig, sloeg de deur achter hem dicht om de nadruk te leggen. Ik liet mezelf nog een paar minuten roken, terwijl ik kastdeuren dichtsloeg terwijl ik op zoek was naar mijn eigen wijn. Een geïrriteerde klop op de muur van mijn een van mijn buren herinnerde me er echter vriendelijk aan me dat ik in een flatgebouw was.

Ik zorgde ervoor dat ik vanaf dat moment heel stil was. Ik merkte dat ik doseerde voordat ik het wist, en sliep. Ik droomde.

Ik droomde levendig van Riccardo, zijn lippen, zijn ogen… die ogen. Ze waren de mooiste die ik ooit had gezien. Ze waren prismatisch en intens… uitgehongerd en verraderlijk.

De volgende ochtend werd ik wakker met verschillende sms-berichten op mijn telefoon, allemaal van Vincent. Ze varieerden van 'Je bent zo onvolwassen'. Op "sorry." Wat zag ik in godsnaam in deze man? Uiteindelijk merkte ik dat ik me aan mezelf begon te ergeren.

Hier zat ik meer dan twee jaar… jagend en verlangend naar deze complete idioot. En uiteindelijk wilde ik nog steeds bij hem zijn. Zelfs op dat moment. Na mijn normale ochtendroutine merkte ik dat ik Vincent belde en me verontschuldigde voor mijn gedrag. Hij was meer dan tevreden met mijn onthullingen.

Net toen alles terug leek te vallen op zijn gecoördineerde plaats, domineerde Riccardo mijn geest diepgaand. Ik wilde hem. Ik wilde hem heel graag.

De dag draaide om gedachten aan Riccardo. Vanaf het moment dat ik mijn doodlopende baan bereikte tot het moment dat ik mijn armoedige appartement weer bereikte… was ik verliefd op deze man. Maar tegen de tijd dat acht uur ronddraaide, was Vincent erin geslaagd al mijn gedachten te vatten. Hij had me die ochtend telefonisch verteld dat hij weer zou komen vanwege de problemen van de avond ervoor. Maar deze keer was ik minder geïnteresseerd in mezelf mooi maken voor hem.

Sterker nog, ik heb mijn haar niet eens gedaan. Ik wachtte gewoon op hem. Hij zou om 8.30 uur komen… Dit evolueerde naar 9.30 uur….

En uiteindelijk na middernacht. Hij heeft niet gebeld. Niks.

Dus ik belde hem… en een vrouw nam zijn telefoon op, iemand die klonk alsof ze onder invloed was van veel dingen. (Niet alleen alcohol, maar ook Vincents verwoestende ego.) "Hallo?" Ze heeft geantwoord. Een dronken gegiechel volgde op de voet. "Hallo, is Vincent daar?" "Wie is dit?" Ze vroeg: "Vincent heeft het nu druk… bel hem later….mmkay?" De lijn viel dood.

Ik wist niet wat ik van het korte gesprek aan moest, maar ik verspilde geen tijd aan rebellie. Als het goed voor hem was om tijd met andere vrouwen door te brengen, zou ik hem laten zien dat ik ook niet eenzaam zou zijn voor de nacht. Opnieuw stond ik voor de deur van Riccardo. Hij deed gewoon de deur open, een beetje een zelfvoldane, maar sexy glimlach op zijn gezicht.

Maar geen opmerkingen, geen 'ik zei het toch'. Gewoon zichzelf aan de deur, meer niet. Ik was deze keer een beetje meer zelfbewust. Ik had er geen moeite voor gedaan. Zonder de jurk en de make-up… Ik voelde me net zo gewoon als ik eruitzag.

Een paar ogenblikken van stilte gingen voorbij voordat een van ons iets zei. Ik stond in het midden van zijn woonkamer… zo'n elegante kamer. Ik kon geen woorden vinden om te zeggen.

Zelfs nog steeds voelde ik zijn ogen op mij gericht. Terwijl de verontrustende momenten voorbij raasden, nam ik het op mij om als eerste te spreken. Ik draaide me naar hem toe en begon "Riccardo luister…" op dat moment sloot hij me zijn lippen op de mijne. Ik voelde mezelf breken. Alleen al de aanraking van zijn huid op de mijne was genoeg om me gek te maken.

Zijn handen waren in mijn haar geknoopt en trokken me iets dichter naar hem toe. Ik merkte dat ik mijn armen om zijn nek sloeg. Zonder nog een woord te zeggen trok hij zich terug, pakte mijn hand, kuste die en hield hem vol bewondering tegen zijn goddelijke gezicht. "Komen." Hij fluisterde zijn stem dik van lust.

Ik volgde gewoon. Ik was op dat moment klaar om mijn hele wezen aan hem te wijden. Hij hield mijn hand vast en leidde me de trap op, naar een geïmproviseerde slaapkamer. Overal lagen boekenplanken en beeldende kunst. Half afgemaakte schetsen en artistiek gekrabbelde literatuur lagen verspreid tussen de prachtige chaos.

Als verlicht lag een bescheiden bed in het midden van de kamer. Het dikke crèmekleurige dekbed en de massa kussens omhelsden me terwijl hij me zachtjes naar beneden duwde. We waren aan het zoenen en onthulden onszelf beetje bij beetje aan elkaar.

Ik kon niet wachten. Riccardo streelde mijn dijen en duwde mijn rok omhoog terwijl hij dat deed. Ik reikte naar zijn broek en probeerde onhandig zijn riem te verwijderen.

Hij trok zich terug en mijn hart zakte. "No il mio amore" Nee schat. Hij hield mijn handen in de zijne en keek me in de ogen.

'Als we dit willen doen, wil ik jullie allemaal.' Ik wist wat hij bedoelde. Hij wilde welwillend seks hebben. Hij wilde de tijd nemen om te bewonderen en te herstellen. Hij wilde de liefde bedrijven, de meest intieme, gevaarlijke vorm van seks. Bang dat ik mijn emoties van liefde en lust niet zou kunnen contrasteren, negeerde ik wat hij zei en maakte opnieuw avances aan zijn riem.

Als we dit gaan doen, zou het snel en heet worden. Ik scheurde zijn riem open en probeerde zijn broek open te ritsen. Riccardo greep mijn polsen en duwde me ruw op het bed. Ik heb met hem gevochten.

Ik kon dit niet doen, niet teder zoals hij voorstelde. Als hij de liefde met me bedreef, zou ik hem nooit kunnen loslaten. Als hij me met emotieloze intentie neukte, zouden we gewoon onze eigen weg kunnen gaan.

Met zijn armen boven mijn hoofd geklemd, kuste hij mijn mondhoek en zijn tong danste langs mijn kaaklijn naar mijn vooruitstekende borst. "Doe dat niet." Ik slaagde erin te ademen en probeerde mezelf op te trekken. Hij reageerde niet, maar verstevigde zijn greep om mijn polsen. Ik vond het moeilijk om verder te weigeren. Hoe meer ik terugvocht, hoe meer mijn lichaam verzwakte.

Net toen ik voelde dat ik geen wilskracht meer had om tegen de zijne te vechten, liet hij eindelijk mijn polsen los. Hij kuste me intens, liefdevol. Ik wilde meer dan ik zou moeten, en dat wisten we allebei. Riccardo's handen vonden hun weg naar mijn blouse en zijn vingertoppen plaagden mijn tepels. Ze bonsden toen hij er heel lichtjes op drukte.

Ik kreunde in zijn mond op de mijne. "Ben je al nat voor mij?" vroeg hij, hoewel het antwoord duidelijk was. Een van zijn handen dwaalde naar mijn kutje en wreef me teder.

Ik reageerde niet met woorden, ik moest me concentreren op waar ik was, wat ik aan het doen was. Net toen ik op het punt stond weer voor hem klaar te komen, trok Riccardo zich terug. Ik ging rechtop op de rand van het bed zitten, verbijsterd en bedroefd. "Een momentje mijn liefste." zei hij, en hij ging in wat als een kledingkast zou kunnen worden beschouwd. Hij kwam snel terug.

Hij had een zijdeachtige karmozijnrode stof in zijn hand. Een moment van tochtigheid had me overvallen toen zijn handen mijn lichaam verlieten; het had me besef bijgebracht. Riccardo boog zich voorover voor nog een kus en ik trok me terug. "Wat heb je?" vroeg ik een beetje ongericht.

Hij onthulde de scharlaken stof in zijn hand; het was een dik karmozijnrood soort lint. Hij glimlachte en hield het voor me, "Sta me toe." zei hij eenvoudig terwijl hij de stof teder om mijn hoofd bond en mijn ogen bedekte. Ik was bang.

"Waar is dit voor?" vroeg ik, in een poging onvoorzichtig en dapper te klinken. "Geloof me." Was alles wat hij zei. Ik deed wat hij zei. Hij legde mijn lichaam sussend neer en leidde me terwijl hij elk kledingstuk uittrok. Bijna geblinddoekt worden is gemakkelijker omdat ik me niet zo bewust was van mijn lichaam, omdat ik het niet kon zien.

Toen hij uiteindelijk mijn beha uitdeed, had ik alleen nog mijn slipje aan. Ik lachte bijna in mezelf, toen ik me herinnerde dat hij mijn laatste paar nog in bezit had. Vol verwachting wachtte ik op zijn aanraking… maar een verschrikkelijk lang moment was er niets.

Net toen ik op het punt stond de blinddoek af te doen om er zeker van te zijn dat hij er nog was; Ik voelde Riccardo's stevige greep op mijn hand. Zonder iets te zeggen pakte hij mijn andere hand en hief ze allebei boven mijn hoofd. "Laat je armen daar." Hij bestelde, en dat deed ik ook. Het vertrouwde gevoel van zijde op mijn huid wind me op, zoals ik het op mijn polsen voelde. Riccardo bond mijn handen vast aan het ijzeren hoofdeinde.

Het gevoel was in het begin aantrekkelijk… Ik ben nog nooit zo riskant geweest. Het gevoel van gelukzaligheid veranderde echter in angst toen ik precies voelde hoe strak hij de beperkingen had aangebracht. Ten slotte verwijderde hij de blinddoek en onthulde duidelijk zijn angstaanjagend verbluffende gezicht. 'Waarom heb je me vastgebonden?' vroeg ik onschuldig.

Hij grinnikte in zichzelf, en ook niet al te hartelijk. 'Ik moest je vastbinden, om er zeker van te zijn dat je er niet weer vandoor zou gaan, mijn liefste.' Hoewel de opmerking misschien humoristisch leek, zat er iets meer waarheid in zijn grap dan dat. Hij leunde op me neer en kuste mijn lippen, mijn wang, het puntje van mijn neus, mijn sleutelbeen en toen tussen mijn borsten mijn borsten. Hij bleef op mijn heupbeen hangen en likte mijn binnenkant van mijn dijbeen.

Ik kon mezelf niet inhouden; Ik slaakte een kreet van plezier. Ik was ongelooflijk opgewonden. Ik moest dit stoppen voordat het uit de hand liep. Hij begon verder te gaan waar hij de vorige nacht was gebleven, zijn vinger in mij, ik was doorweekt tussen mijn benen, ik was weer aan het klaarkomen.

"Stop dit!" Ik smeekte hopeloos. Ik voelde de opgekropte opwinding uit mijn kutje stromen en mijn lichaam kromde zich hulpeloos tot een climax. "Stop!" Ik huilde opnieuw, niet in staat om weg te trekken. Ik wist dat ik het verkeerde woord gebruikte; Ik wilde echt schreeuwen: ja, stop alsjeblieft niet.

Duidelijk verergerd door mijn dwaasheid, zweefde Riccardo weer over mijn lichaam. 'Maria, je bent zo nat, ik zou onmogelijk kunnen stoppen. Sterker nog, ik zal niet stoppen voordat ik met geweld in je binnenste.' Zijn stem was meedogenloos en de blik in zijn ogen was streng. Waar ben ik aan begonnen?..

Vergelijkbare verhalen