Een roos voor alle gelegenheden

Rose ontdekt tijdens haar reizen een aangename afleiding…

🕑 16 minuten minuten Vluggertje seks verhalen

Rose heeft de onwankelbare overtuiging dat haar weekend een succes gaat worden. Ze slaat de knock-off-drankjes op vrijdagmiddag met het kantoorpubliek over om haar reis te beginnen bij. Ze gaat het gebouw uit, op een missie.

Iedereen heeft momenten van helderheid: herinnert zich bijvoorbeeld hoe bomen groter zijn dan mensen (en veel meer bevredigende geluiden maken dan mensen ooit zullen doen); hoe wolken altijd boven ons zijn als het licht is (het loont alleen om omhoog te kijken); dat de beste remedie tegen malaise een stevige wandeling is, om de spinnenwebben te verwijderen. Dit was niet een van die momenten. Dit was een gevoel van gedroogd koek en vuurwerk in de put van Rose's maag.

Ze glimlacht naar de portier op weg naar buiten, zelfs Ralph verrast met zijn wattage. Hij zwaait als ze langskomt en gaat terug naar zijn tijdschrift. Soms voelt het voor Ralph alsof hij leeft en stierf door Rose's verbluffende glimlach. Rose neemt een taxi naar het vliegveld. Ze heeft een uur en een kwartier voor haar vlucht.

Kortom, ze vermaakt het idee van een laatste minuut winkelen om uit te geven aan een sexy outfit. Zodra ze eraan denkt, wijst Rose het idee van de hand. Het lijkt niet erg slim om te doen alsof je iemand bent die ze niet is.

Rose tuit haar volle lippen en haalt afwezig een hand door haar haar. Haar bruine lokken vallen langs haar schouders, vangen de zon door haar vingers en veranderen haar highlights in gouden strepen. Haar ogen zijn verborgen achter haar zonnebril.

De taxichauffeur denkt dat Rose met enige fascinatie naar het landschap staart, in werkelijkheid is ze mijlenver weg, zich afvragend wat haar te wachten staat in Auckland. Rose besloot weken geleden dat de eerste avond niet het juiste moment was om met hem af te spreken. Na een half dozijn uur onderweg, 's avonds laat, weet ze dat ze zich noch fris, noch geweldig zal voelen. Rose wil dat hun eerste ontmoeting oogverblindend is. De eerste indruk van een geliefde mag nooit emotieloos zijn en ze wil dat hij smelt voor haar, deze man die ze alleen ooit heeft ontmoet.

Rose zucht. Zoals blijvende indrukken gaan, is de eerste altijd de meest dodelijke. Ze heeft dingen gepland, dus hun ontmoeting is morgen, om. Het betekent dat ze de hele nacht voor zich heeft, nog een lange nacht om haar fantasie de vrije loop te laten. Achter haar bril sluit Rose haar ogen.

Op de luchthaven checkt Rose in en gaat naar de business lounge. Ze pakt een zalmhapje en bestelt champagne. Terwijl ze haar roman ophaalt uit de diepte van haar roze handtas aan haar voeten, ziet Rose schoenen geparkeerd op het tapijt voor haar stoel, schoenen die aansluiten op een dure broek en stevige benen omsluiten.

Ze kijkt verder omhoog in azuurblauwe ogen omlijst bruin haar. Het algehele effect is verontrustend. Ze vraagt ​​zich af of hij ook maar een flauw vermoeden heeft van hoe knap hij is. Hij grijnst en doet een stap achteruit. Haar vreemdeling kijkt weg en haalt zijn hand door zijn haar in een aloude gewoonte.

Nee, denkt Rose, deze man heeft geen idee dat hij verschrikkelijk knap is. 'Iets waarmee ik je kan helpen?' "Mijn Engels is niet goed." Rose bijt een zucht terug. Zijn accent rolt en klopt op de broze Engelse woorden.

Italiaans? Spaans? Zijn slaapkamerogen onderzoeken haar gezicht. Ze kan de neiging niet weerstaan ​​om bij wijze van begroeting haar hand uit te steken. Haar nieuwe kennis neemt het in zijn warme, veel grotere hand en haalt haar overeind.

Daar aangekomen torent hij boven haar uit, vlak voordat hij zich bij wijze van begroeting zachtjes voorover buigt om haar beide wangen te kussen. Rose laat deze keer de zucht los. 'Vliegt u naar Auckland?' 'Nee. Ik ga naar Darwin.

Om te surfen.' Rose lacht, een volledig onbewust geluid dat haar gezicht doet oplichten. Ze is zich niet bewust van het effect dat ze creëert. De man ziet een mooie, ongeremde vrouw voor zich, lachend zonder terughoudendheid. Jammer dat het op eigen kosten is. Ook hij bijt een grijns weg, verraden door zijn kuiltjes.

'Je surft niet in Darwin.' 'Maar het is dicht bij' Sunshine Coast '?' "Nee." Zij schudde haar hoofd. "Nee dat is het niet." Hij heeft haar hand nog steeds niet losgelaten. Nu draait hij zich om en kust hij de binnenkant van haar handpalm.

Rose rilt. Hij glimlacht (slechts één kuiltje deze keer), blauwe ogen dansen. "Kan ik je op een drankje trakteren?" "Doe alsjeblieft mee." Ze gebaart naar haar tafel en de lege stoel ertegenover. 'Ik heb champagne besteld.' Hij slentert naar een kleine bar die in een hoek is weggestopt.

Rose vraagt ​​zich af wat zijn naam is. Als hij weer bij haar komt, heeft hij een keurige, rechte whisky bij zich. "Ik ben geen regelmatige bezoeker", zegt ze in de stilte terwijl hij zit. Hij is gekleed als een man die net uit een zakelijke deal komt.

Hij draagt ​​geen pak zoals een zakenman die Rose ooit heeft gezien, hij straalt mannelijke kracht uit. 'Nee? Ik vlieg vaak. Dit is de eerste keer dat ik na een conferentie besluit te blijven.

Ik ontmoet mijn vriendin.' Hij hoest en verontschuldigt zich. "In the Northun Territories" Rose's fluit van bellen arriveert. Ze neemt een slokje. Het is heerlijk koud.

"Dat klinkt alsof het leuk wordt." Haar stem is afgemeten. Hij heeft een vriendin, denkt ze, wat jammer. "Super geweldig." Met volle lippen om de onbekende woorden, vraagt ​​ze zich vluchtig af of hij Duitser zou kunnen zijn. 'Neem me niet kwalijk. Mijn Engels in Inta -mitten' Hij zegt het als een prachtig typemachinegeluid.

Rose 'mooie lippen draaiden zich om hun hoeken. 'Ik vind je leuk…' Ze laat het moment aangrijpen. Rose haalt diep adem. "Wat is jouw naam?" "Roman." 'Zoals de roman l?' Zijn uitdrukking is verward.

"Een roman?" 'Een boek. Net als een boek. Ik denk dat Roman hiervoor Frans is.' "Ah. Ja." Rose probeert zijn naam, deze nieuwe kennis, uit met de vonken in zijn ogen. "Roman?" "Mmm?" Hij neemt een slokje van zijn whisky en ziet er zo verrukkelijk uit dat het haar maag in de knoop raakt.

Haar mysterieuze vreemdeling dwarrelt de single malt in zijn ijsloze glas. Roos ruikt het ook, turfachtig en sterk. Ineens gaat ze zitten.

Ik wil die whisky zijn, denkt Rose. Hij neemt een slok en kijkt haar geamuseerd aan. "Ik veeg je?" "Ja." De lucht uit haar longen ontsnapt haastig.

Hoe had hij het ooit kunnen weten? Ze kijkt naar haar willekeurige vreemdeling, haar interesse gewekt. "Waar kom jij vandaan?" "Je vraagt ​​het, mooie dame. Maar je weet het niet. Ik kom uit Naucalpan de Juárez" "O.K." Rose glimlacht aarzelend. Hij heeft gelijk; ze heeft geen idee waar het is.

"Het doet er niet toe." Zijn stem doet haar hersenen verstijven. Hij is waarschijnlijk 25, denkt ze, mogelijk 2. Ze is een paar jaar ouder dan hij.

"Ik heb een idee." Hij neemt Rose bij de hand, zij brengt haar glas. Ze staren uit het raam naar de Boeing 747 langs de landingsbaan. In de stilte werpt Rose stiekem een ​​blik op zijn mooie gelaatstrekken, alleen om hem terug te zien staren. "Jij bent de meest verse bloem." "Je bent Engels is schattig." "Gelukkig niet." Roman zucht. 'Het is meer… eerlijk.

Ik heb geen manieren om waarheidskostuums te geven.' "Ik hou hiervan." Ze nipt van haar champagne. "Ik of je drankje?" Zijn ogen fonkelen. "Beide." Rose weet dat ze aan het flirten is, ze kan zichzelf niet stoppen. Roman 'onmogelijk blauwe ogen doorboren de hare. 'Ik heb een voorstel.

We bevinden ons in een andere situatie, als het voorbij is en het zal er niet meer zijn. Kom je met me mee?' Rose legt haar champagne opzij en veegt haar mooie lippen af. Roman schudt zijn hoofd en heft zijn eigen glas.

Hij laat het leeglopen en zet het neer. Roman pakt haar hand en leidt haar weg van de drukte van de wachtkamer. Ze lopen door met tapijt beklede gangen die veranderen van bruin en goud naar kastanjebruin en rood.

Het zegt niets, zegt Rose tegen zichzelf. Ze waardeert de manier waarop haar metgezel ruikt, zoals basilicum, ze beslist, venkelzaad en mandarijn. Ze vraagt ​​zich af of hij weet dat hij naar de hemel ruikt. Heel even komt Rose op het idee om het hem uit te leggen. Het zou een langdurige taak kunnen zijn.

Ze komen aan bij een balie, een jonge man zit erachter, zijn huidskleur heeft de kleur van een vakantie in Las Vegas en zijn stem het timbre van honing. "Meneer Aguilar." "Dankjewel, Tim" Tim opent beleefd de deur en ze gaan een exclusieve lounge binnen. De hardhouten deur gaat achter hen dicht. Rose kijkt op haar horloge; ze heeft nog meer dan een half uur voordat ze aan boord gaat. "Waar zijn we?" Roman antwoordt niet.

Aan een kleine bar zijn drie gecapitonneerde leren krukken opgesteld, de kamer is smal, maar niet claustrofobisch. Een bank staat langs een muur. Voor de bank ligt een groot ovaal kleed en deze keer omlijst een atrium het uitzicht op de landingsbaan van het vliegveld.

Rose vraagt ​​zich af wat haar kennis is. Het is duidelijk dat hij geen worstelende backpacker is. "Een zitplaats?" Zijn ridderlijkheid is moedig.

"Dank u." Ze zit. Onbewust zakt haar begeleider voor haar op zijn knieën. De barbediende glipt bijna geluidloos de kamer uit en plotseling zijn ze alleen. Rose bijt op haar lip.

"Ik begrijp het niet?" 'Ik wil niet dat je dat doet.' Roman glimlacht en zijn kuiltjes winnen haar. "Wat ik wil?" Hij pauzeert alsof hij effect wil hebben, maar het is moeilijk te zeggen of hij alleen maar naar woorden zoekt. "Alleen jij om te voelen." Roman doopt zijn vinger in de whisky in zijn hand en hij sluit de afstand tussen hen. Geknield tussen haar benen, in zijn dure grijze zijden overhemd en bijpassende das, ziet Roman eruit als een exotische halfgod. Rose weet niet goed wat ze ervan moet denken.

Haar inherente cynisme wekt, twijfel dreigt het rumoer van haar lichaam te overstemmen en had misschien gewonnen, ware het niet voor de vuursteen in zijn blauwe ogen. Roman staart als aan de grond genageld. Doet hij het om op haar zwakte te spelen? Ze raakt zijn brede schouders aan.

Zijn mandarijn- en basilicumgeur is te dichtbij voor troost. Rose is verscheurd, een deel van haar wil hem wegduwen en haar zinnen trillen. Ze likt haar lippen en maakt haar keuze. Rose trekt zijn das los en bewondert de omtrek van zijn dikke, provocerende lippen. Ze stelt zich voor hoe diezelfde lippen mooi zouden zijn, om zijn moedertaal gewikkeld, in tegenstelling tot die van haar.

"Mag ik je zoenen?" Het is Rose die vraagt, niet Roman. Hij veinst verrast. 'Natuurlijk. We hebben een paar momenten. Ik vind het leuk om ze op een rijtje te zetten.' 'Je bedoelt samen.' 'Misschien wel…' Roman pakt haar kin op, onder het topje van een vinger en zijn duim, en leidt haar gezicht naar het zijne.

"Estoy perdido. Estoy en el mar de tus ojos." Als hij haar kust, is het alsof een deur naar een vergeten deel van Rose's brein openzwaait. Hij smaakt naar whisky en geheimen.

Om het gevoel van verlangen en dj vu dat zijn aanraking in haar opwekt te plaatsen, opent Rose haar mond en verwelkomt zijn tong. Warmte doordrenkt haar ledematen en ze leunt in zijn streling. Haar handen waren tot nu toe plat tegen zijn formidabele borst gedrukt; beginnen hun beklimming, in een poging om zijn nek te strikken. Roman maakt zich los van haar. Nadat hij is gestopt, plant hij een kus met gesloten mond op haar lippen en houdt haar wang teder vast met de ruwe palm van een hand.

Zijn duim streelt haar onderlip. Er is niets teder aan de naakte vlam in zijn ogen. Alles wat ze moet weten, is geschreven in die smeulende diepten. "…" Rose kan de gedachte niet onder ogen zien dat hij clichés oproept, gestolen wordt uit middagfilms of moeite heeft om woorden te vinden.

"Sst." Rose haalt zichzelf eruit. Trillend stapt ze uit zijn armen en dwaalt door het kamertje. Het is zo'n vreemde plek, doordrenkt van stijl en afzondering.

Rose loopt naar de bar. Ze werpt een nerveuze blik op de gecapitonneerde deur. Roman schudt zijn hoofd, ze zullen niet gestoord worden.

Het aanrecht waarop het personeel drankjes bereidde, bevindt zich net onder heuphoogte, is gemaakt van roestvrij staal en wordt hoogglans onderhouden. Ze strijkt met haar hand over het smetteloze oppervlak. Rose springt op en gaat zitten.

Haar rijpe kont raakt het koude metaal en de duurzame katoenen boor van haar rok houdt haar benen bij elkaar. Rose kronkelt met haar heupen en laat de stof van haar rok over haar dijen glijden, waardoor de spanning op haar vlees wordt verminderd en haar benen vrij komen. Haar stay-up kousen gluren eruit, subtiel omzoomd met kant.

Rose 'hart bonkt in haar borst. Ze draait zich om en ziet dat Roman al met vaste, katachtige gratie op weg is naar haar toe. Hun ogen ontmoeten elkaar.

Rose strekt een provocerend been uit tot het puntje van haar teen het aanrecht aan de overkant bereikt. Roman loopt haar langbenige omhelzing binnen. Ze weet dat haar onderbroek zichtbaar is, Rose is roekeloos, gevoed. Ze hebben zo weinig tijd. Ze laat haar vinger niet over haar gezwollen, met kant beklede spleet glijden.

Roman heeft zo'n terughoudendheid niet. Zich tegoed doen aan de aanblik van haar; rijp en uitgespreid, merkt hij op dat het kutjessap door haar ondergoed dringt en de uitnodiging in haar ogen. Hij kust haar lippen en laat meteen een dikke, dankbare duim langs de nattigheid van haar spleetje glijden. Rose zucht.

Hij beweegt zijn kussen naar haar nek waar hij knabbelt en zuigt. Roman strijkt met zijn trillende vingers langs de achterkant van haar ruggengraat door haar haar. Vonken ontbranden in Rose 'borst, vuur verspreidt zich naar de gevoelige lobben van haar oren, haar tepels en vingertoppen. Rose verandert de positie van haar lange benen; haar dijen drukken hem dichterbij en trekken hem naar binnen.

Op het kruispunt van haar dijen verandert zijn vingeren van provocerende, lichte kutverwennerij in sensuele streken. Aangemoedigd door haar oppervlakkige ademhaling en de f in haar wangen, legden Roman's stevige vingers de stof opzij en gleden naar binnen om haar soppende spleetje te plagen. Rose reikt naar zijn riem, geeft een tikje en laat hem los, haar blauwe ogen stralend van lust. Roman houdt haar tegen.

Hij leidt alleen haar handen naar de tanden van zijn rits. Ze reikt voorbij het knapperige katoen van zijn boxershort en claimt zijn stijve pik. Zijn uitdrukking vertroebelt, zijn brede, sexy mond hangt open.

Hij hijgt vol verwachting en ziet er ineens veel jonger uit. "Ik doe dit nooit" "Mijn kut is een uitgemaakte zaak" Roman's uitdrukking is vragend. Rose vervloekt zichzelf omdat ze te veel woorden gebruikt.

Ze aarzelt niet om de betovering niet te verbreken. Haar hand leidt zijn pik naar de plek waar haar lichaam voor hem klopt. Ze schuifelt haar kont richting zijn mooie penis op de roestvrijstalen bank, pijnlijk, druipend van verwachting. Rose grijpt zijn kont zo goed mogelijk vast. Koortsig, uitgespreid, moedigt ze hem aan in haar, zichzelf gespietst.

Haar ogen zijn groot van genot. Als het haar lukt, trekt Rose haar hand terug. Haar bewegingen verbazen Roman. Hij dringt in haar heerlijke poesje, zijn pik wordt nog harder. Hij aait.

Rose wil op haar handen kunnen leunen en genieten van het uitzicht, maar hij laat haar niet gaan. Hij houdt haar dicht tegen zich aan, hun lichamen bij elkaar houdend, één hand gevormd naar de contouren van haar rug, de andere met zijn handpalm over haar borst. Hij kneedt zachtjes, net zoals zijn eikel naar buiten trekt om diep en zeker in haar te steken. Mandarijn- en venkelzaad. Onder de lagen stof voelt Rose hoe haar pijnlijke tepel reageert.

Hij wikkelt zijn handen zacht maar stevig om haar dijen, houdt haar daar, stuwend en verdeelt Rose 'visie in sterren. Haar handen gaan over zijn gezicht, raken zijn lippen aan en hij likt waarderend aan haar vingers. Hun ogen sluiten zich, de wereld is vergeten, afgezien van het heerlijke gevoel van hun plakkerige vlees tegen elkaar gedrukt, zijn knarsende pik in haar kut in de ultieme, intieme omhelzing. Schokgolven van plezier doen het lichaam van Rose rocken.

Ze is gespannen. Hij kust haar hard op de mond. Rose komt klaar op zijn pik, tot waanzin gedreven door het aanhoudende wrijven van zijn ritssluiting over haar clit.

Terwijl de golven van extase thuiskomen, doet Rose haar mond open. Ze kronkelt. Roman drijft zijn tong in haar zachte uitsparingen en supt, de actie van zijn pik nabootst. Ze stelt zich helemaal voor hem open. Hij proeft haar orgasme in de pittige zoetheid van haar tong.

Het voelt als een mini-triomf, alsof hij haar voor één moment heeft getemd. Roman gromt en wiegt met zijn heupen, duwt zijn pik dieper, voelt het vlees van haar verrukkelijke poesje zich over zijn lid sluiten. Ze is te strak, te warm en te gewillig. Hij komt klaar. Rose daalt af naar de aarde in de smalle kamer, geaard door het geluid van zijn snelle ademhaling.

Hij houdt haar hoofd vast, zijn borst stijgt en daalt. Rose laat haar handen vallen om zijn middel te omcirkelen. Ze blijven zo, verkoelend, huid tegen huid.

Rose is de eerste die beweegt, ze verbreekt de betovering. Haar handen vallen langs haar lichaam en ze laat haar benen zakken. Roman kijkt neer op zijn nieuwe minnaar. Haar blauwe ogen weerspiegelen de zijne, helder van verwarring en verwondering.

In hun gepolijste diepten is een aangestoken vuur dat begint af te koelen. Ze rilt, niet van de kou, van een onbeschrijfelijke aandoening, in tegenstelling tot alles wat ze ooit heeft gekend. "Ik moet gaan." Roman tilt haar voorzichtig op de grond. "Ik moet mijn vliegtuig halen." Zijn kuiltjesachtige glimlach verschijnt langzaam, slechts één kant van zijn mond krult omhoog.

"Roos." Hij laat het klinken als zonsondergang. 'Ik zou deze Engelse taal beter leren, voor jou.' Rose voelt een vreemde pijn achter in haar keel, alsof ze een poolbal heeft ingeslikt. Ze raakt zijn gezwollen lippen aan. 'Vandaag hebben we elkaar gesproken.' Hij laat zijn hoofd hangen.

Ze gaat voor de laatste keer op haar tenen staan ​​om zijn lippen te bereiken. Rose trekt haar rok recht en haalt haar vingers door haar haar. Ze pakt haar lichtroze handtas en loopt naar de deur. Romeinse overblijfselen staan, grenzend aan de bar. Zijn haar is verward en zijn overhemd licht gekreukt, een vergeten riem hangt losjes om zijn heupen, losgemaakt.

Rose glimlacht. Hij ziet er verbijsterd en uitzinnig uit, zijn handen diep in zijn zakken gestoken en zijn ritssluiting gaat open. "Het was een traktatie." Tranen haken in haar stem. Ze schraapt haar keel en draait zich om.

'Ik eis je op, Rose.' Misschien hoort ze hem niet. Ze reageert niet en glijdt de kamer uit. In de gang wordt Rose begroet door een medewerker van een luchtvaartmaatschappij. Hij zendt radio door en ze banen zich vlot een weg, kronkelend door het doolhof van exclusieve gangen. Binnen een paar minuten staat Rose bij haar gate, klaar om aan boord te gaan.

Haar rubberachtige lippen en haar trillende handen zijn de enige herinnering aan haar korte ontmoeting….

Vergelijkbare verhalen