Cheer Raider & SABRE Panther Aflevering 10

Vluggertje op de basis! Oom Sam wil ons!…

🕑 18 minuten minuten Fantasie & Sci-Fi verhalen

Matt en Jennifer reden rustig naar de Artemis-basis achter in een van de Humvees. Jennifer had haar helm af en hield hem op haar schoot. De soldaten hadden een dieplader binnengebracht om Panther van de school weg te halen, die volgde hen nu vlak achter hen. Toen ze aankwamen, leidde een soldaat hen naar een van de tijdelijke ondersteunende gebouwen die deel uitmaakten van het kamp.

Hij bracht ze rechtstreeks naar het kantoor van de verantwoordelijke man. "Generaal Alvarez, meneer, dit is Cheer Raider en de piloot van de SABRE Panther.". De generaal las van zijn computerscherm af: "Holy shit. Jennifer Monroe en Matt Peterson zijn hashtag Cheer Raider en de hashtag Panther-piloot." Hij keek naar hen op en vervolgde: "Er zijn er zo nog tientallen. Je bent officieel trending op het hele internet.

Middelbare scholieren. Natuurlijk moesten het middelbare scholieren zijn. Ik zou waarschijnlijk niet met jij zonder dat je ouders aanwezig zijn. Weten ze wel wat je hebt gedaan?". "Eh, de mijne sloeg op een gegeven moment aan," gaf Matt toe.

"Jennifer heeft gewoon haar vader, hij weet het niet.". "Dat zal hij nu doen. Roep ze op, breng ze hier.".

Matt knikte en pakte zijn telefoon. 'Papa? Heb je gehoord wat er is gebeurd? Ja, we zijn nu allebei op de basis. De generaal wil dat jij, mama en Jennifers vader langskomen. Ja.' Jennifer gebaarde met haar hand dat ze de telefoon wilde hebben. "Oh, hier is Jennifer," zei Matt voordat hij het overhandigde.

"Meneer Peterson, hallo. Zou u bij mij thuis willen langskomen om mijn vader op te halen? Doe geen moeite om iets uit te leggen, pak hem gewoon vast en zeg hem dat ik zei dat hij met u mee moet. Geef hem geen keuze en hij komt zonder veel gedoe langs.

Als de voordeur op slot is, zit er een reservesleutel in een neprots onder de struik aan de linkerkant. Ja. Heel erg bedankt. Oké. Tot ziens." Ze beëindigde het gesprek, gaf de telefoon terug aan Matt en zei: "Ze zijn onderweg.".

'Goed,' zei generaal Alvarez. 'Ik moet wat telefoontjes plegen en een paar hogere lieden sussen. Luitenant Ricketts, neem deze twee alstublieft mee en berg ze ergens op waar ze kunnen rusten tot hun ouders arriveren.' "Meneer!" antwoordde Ricketts, die hen uit het kantoor van de generaal leidde en naar wat een voorraadkamer leek te zijn. "Sorry hiervoor, maar er zijn momenteel geen lege kooien in de kazerne.". 'Geen zorgen, soldaat, dit komt wel goed,' zei Matt.

'Ga nergens heen, ik kom zo voor je terug,' zei Ricketts en vertrok. Matt zonk in een stoel en zei: "Tot zover onze fijne avond samen.". Jennifer zette haar helm op een tafel en knikte. 'En de traditionele seks na de dans.

Tenzij…' Ze deed de deur op een kier en gluurde naar buiten. 'Geen bewaker. We hebben wat tijd.

Zeg, je hebt me sinds die eerste nacht niet meer in mijn kostuum gedaan, hè?' Matts kaak viel open toen ze onder haar rok reikte en haar slip en string uittrok, niet wachtend tot hij antwoord gaf. Toen trok ze haar topje en bh tot aan haar sleutelbeen, zodat haar tieten vrijuit stuiterden. Ze wierp hem een ​​sluwe glimlach toe toen ze haar helm oppakte, hem weer opzette, op de rand van de tafel sprong en achterover ging liggen met haar benen wijd open. "Kom op, grote SABRE-piloot, Cheer Raider wacht op je harde pik.". 'Shiiiit,' zei Matt, die de bobbel in zijn broek niet kon ontkennen.

Hij stond op, liep naar de tafel, deed zijn broek uit en liet die samen met zijn ondergoed op de grond vallen. Hij nam niet eens de moeite om eruit te stappen, hij duwde zijn gretige pik in Jennifer's wachtende poesje, greep haar vast en begon zo hard als hij kon te neuken. "Oh God, ja, vul me maar met die grote heldenlul," zei Jennifer, terwijl ze in haar tieten kneep en kreunde.

"Ja? Vind je dat leuk, jij magische meidenslet?" vroeg Matt terwijl hij tegen haar aan botste. "Fuck ja, deze magische cheerleader-slet heeft je mechapiloot nodig in haar kutje!". "O, godverdomme!" riep Matt uit, worstelend om zijn prop in bedwang te houden. "F, U, C, K, M, E, H, A, R, D, neuk me hard, neuk me hard!" zong Jennifer. "Aaaahhh, ja schat, geef me die C, U, M, cum!".

"Holy fucking shit, uuuugghhh!" Matt gromde, duwde zijn pik zo ver als hij kon in haar en vuurde zijn lading warme sperma af. Jennifer's lichaam spande zich onmiddellijk en ze kreunde lang en laag door haar eigen orgasme heen. Matt haalde zijn uitgeputte pik uit haar, en ze ging rechtop zitten en trok hem in een kus, die een tijdje duurde ondanks dat zijn bril en haar helm in de weg zaten. Toen ze hem eindelijk losliet, kon hij alleen maar zeggen: "Wauw!" Jennifer wierp hem een ​​poepetende grijns toe terwijl ze haar vingers over haar kutje veegde, het mengsel van hun beide sperma opschepte dat eruit sijpelde, en ze in haar mond stopte.

- - Toen Ricketts terugkwam om ze te halen, hadden ze hun kleding hersteld en volgden ze hem terug naar het kantoor van generaal Alvarez. Matts ouders keken een beetje bezorgd, maar het was Jennifers vader die als eerste aan het woord was. "Jennifer! Eindelijk! Deze twee zeiden je in een of ander soort problemen, maar niemand vertelt me ​​wat in godsnaam de zaak is. En waarom ben je verkleed als dat superheldenmeisje? Ik dacht dat je naar een dansfeest ging. ".

"Ik ben Cheer Raider, pap. Ze is altijd mij geweest. Ik ben de stad aan het redden van de monsters, met Matt hier en de robot die hij heeft gevonden," legde Jennifer uit. Haar vader staarde haar aan, wendde zich toen tot de generaal en vroeg: "Is dit een soort grap?". Jennifer zuchtte en zei: "Eindscore, game over!" Het cheer-uniform barstte uit in een wolk van gouden glitters die om haar heen wervelden en veranderde in de bedelarmband toen haar jurk weer verscheen.

Haar vaders ogen werden groot en zijn mond viel open. Generaal Alvarez maakte van die gelegenheid gebruik om in te springen. 'Nu we dat geregeld hebben, wil ik jullie vijf bedanken voor hun komst,' zei hij. "Ik ben hierheen gestuurd om toezicht te houden op de bescherming van deze stad, en het land, of zelfs de wereld als dat nodig is. Eén ding over het Amerikaanse leger is dat we controlefreaks zijn.

We willen graag op de hoogte worden gehouden, op de hoogte blijven, betrokken zijn, en de leiding. Verschillende van mijn landgenoten in mijn plaats zouden je robot in beslag nemen en jullie beiden vertellen om er vanaf nu vanaf te blijven. Ik, aan de andere kant, vind dat je een voorbeeldige job hebt gedaan hier en ik wil dat je het blijft doen, onder mijn toezicht. Ik wil je alle hulp en ondersteuning geven die je nodig hebt om iedereen veilig te houden, en het enige dat ik vraag is dat je mijn superieuren tevreden houdt met enkele van de formaliteiten en het protocol dat het leger houdt zo dierbaar.

We zouden ook graag de Panther hier gestationeerd hebben en zouden de mogelijkheid waarderen om het zo veel mogelijk te bestuderen. Dus wat zegt u, hoe ik u beiden kan helpen?". Stilte viel over de kamer.

Jennifer wendde zich tot Matt en zei: "Wat denk je?". Matt wierp een blik achterom naar haar en keek toen naar de generaal. 'Oké. Dat lijkt me eerlijk,' zei hij. "Je moet weten dat Panther alleen voor mij zal werken, maar ik kan hem ertoe brengen enkele toegangspanelen te openen voor inspectie.

Ik weet niet zeker hoeveel goed het zal doen, ik vroeg hem om me een kijkje te geven in enkele van de schema's eens en het meeste lijkt ver buiten ons huidige technologische bereik. Maar ik steun de inspanning.". Hij keek weer naar Jennifer en ging verder.

"Wat ons betreft, onze tegenstanders hebben hun spel opgevoerd en zijn moeilijker om mee om te gaan. We hebben het tot nu toe allebei gered met de brute kracht en krachten die in onze schoot vielen, maar we hebben een goede training nodig -handgevechtstechnieken en goede gevechtstactieken. Ik geloof dat dat het soort is waar het leger in uitblinkt.". 'Ik denk dat ik iemand kan vinden om je een paar lessen te geven, ja,' zei Alvarez. 'Goed,' zei Matt en keek de generaal weer aan.

"Dan het andere belangrijke, met onze namen die er nu zijn, we staan ​​​​op het punt overspoeld te worden met verslaggevers die bellen en op onze deuren kloppen. Jullie hebben ook ervaring met public relations, dus jullie zullen dat voor ons regelen. Ik wil het maakte duidelijk dat we met rust gelaten moeten worden.

Ze zullen met niets tevreden zijn, dus we zullen een exclusief, uitgebreid interview geven, en dat is tot nader order de enige directe perstoegang tot ons en onze families." . Generaal Alvarez wendde zich tot de ouders van Matt en zei: "Dat is een heel slimme zoon die je daar hebt. Je zou trots moeten zijn.". Matt's vader knikte en zei: "We zijn.".

Alvarez keek terug naar Matt en zei: "Enige voorkeur voor welke verslaggever het interview krijgt?". 'Er is er een die hier al vanaf het begin is,' zei Matt en hij wendde zich weer tot Jennifer. "Ik denk dat ze het het meest verdient." Jennifer knikte instemmend. "U verwijst naar juffrouw Woods.

Goed, ik zal ervoor zorgen. Het wordt laat en ik zou jullie naar huis moeten laten gaan. Matt, Jennifer, ik kijk ernaar uit om met jullie beiden samen te werken.". - - Bij Jennifer's huis hielp ze haar vader naar binnen, kwam naar buiten voor een laatste snelle kus met Matt en ging toen weer naar binnen. Matt keerde terug naar de auto voor de rest van de reis naar huis.

'Ze is een heel aardig meisje,' zei zijn moeder. Matt bedacht dat zijn moeder Jennifer misschien niet zo goed zou vinden als ze wist van alle wilde seks waar ze bij betrokken was geweest, waarvan hij er ook zelf aan had deelgenomen. Ze hoeft het ook niet te weten. 'Ik ben blij dat je het ermee eens bent,' zei hij. "Oh, pap, er is één ding, we zullen een merkengemachtigde moeten inhuren.".

'Een merkengemachtigde? Wat, bent u van plan handelswaar te verkopen?' vroeg zijn vader. Matt antwoordde: "Het gebeurt al. Internet-t-shirtsites verkopen al heel lang 'Cheer Raider'- en 'SABRE Panther'-ontwerpen. Ik denk gewoon dat we onze namen en gelijkenissen moeten vergrendelen voordat iemand anders dat doet, en voordat iemand ze gebruikt op een manier die we echt niet leuk vinden.". "Klinkt wel duur.".

'Ik vermoed dat het zichzelf terugbetaalt,' zei Matt. 'En voor de universiteit,' voegde hij eraan toe. 'Hmm.

Ik zal ernaar kijken,' zei zijn vader. - - "Debbie Woods hier, en als je gewoon aan het afstemmen bent, heb je een geweldig interview gemist met de helden van Bensonville, Cheer Raider en de SABRE-piloot zelf, Jennifer Monroe en Matt Peterson! We hebben het al gehoord over hoe Jennifer haar verbazingwekkende krachten kreeg en hoe Matt in de cockpit zat van dat geschenk van de sterren en het bewijs van buitenaards leven, SABRE Panther. We hebben zelfs Panther van dichtbij bekeken en hadden een kijkje in diezelfde cockpit! Matt, Jennifer, wat kunnen jullie ons vertellen over deze dreiging, deze monsters die jullie stille stad zijn binnengevallen?". "Nou, Debbie, helaas niet zo veel," antwoordde Matt. "Ze komen naar de aarde door een soort van dimensionaal portaal van een onbekende plaats.

We vermoeden dat ze geen volledige controle hebben over het portaal, daarom zijn de aanvallen tot nu toe vrij sporadisch en schijnbaar willekeurig geweest. Ze zijn echter aan het verbeteren. Verschillende recente monsters kwamen door, aangevuld met mechanische wapens geïntegreerd in hun lichaam, cyborgs, en slechts twee dagen geleden kwamen er drie wezens tegelijk door, wat de eerste keer is dat dat is gebeurd. De troepen hier bij Artemis waren trouwens erg behulpzaam om dat in bedwang te houden. Slechts één van de vijanden heeft ooit met ons gesproken, hun leider, de tsarina.

Ze gaf aan dat dit de voorhoede is van een volledige planetaire invasie, hoewel we alleen kunnen speculeren over wanneer en waarom.'. 'En de mensen op aarde danken u voor uw inspanningen om ervoor te zorgen dat dat niet gebeurt,' zei Debbie. "Dus we weten allemaal dat toen jullie je publiekelijk onthulden, het was om het leven van je medestudenten te redden, maar vertel ons, waarom zo lang verborgen blijven?". "Nou, traditie, toch? Bijna elke superheld, zowel westers als Japans, heeft een geheime identiteit,' zei Matt.

Jennifer voegde er snel aan toe: 'Ik denk dat Matt probeerde te zeggen, Debbie, dat we hier nooit in zijn geweest voor enige vorm van glorie. We wilden niet beroemd of gevierd worden, we hebben gewoon geprobeerd de stad waar we van houden veilig te houden.'. 'Wat ze net zei.

Dat is een veel beter antwoord,' gaf Matt toe. 'Het was tijdens een schoolfeest toen dat gebeurde. Ik begrijp dat je daar samen was. Zijn jullie officieel een stel?". Matt en Jennifer gaan daar allebei naar bed.

Jennifer zei: "Ik denk dat we ons op dit moment moeten concentreren op het verdedigen van de stad, maar als dat eenmaal voorbij is, zullen we zien waar het heen gaat." en kneep in zijn hand terwijl hij verbaasd en optimistisch keek. "Laat me gewoon zeggen, ik denk dat jullie twee schatjes zijn samen, en wie houdt er niet van romantiek in een superheldenverhaal? Dus wat is de toekomst voor jullie twee, behalve door te blijven vechten tegen de indringers?". "De directeur van onze school heeft ons zo vriendelijk toegestaan ​​te begrijpen dat we zo nu en dan moeten vertrekken en af ​​en toe een opdracht te laat moeten inleveren. We vragen de andere studenten om te proberen het rustig aan te doen en ons te behandelen alsof ze altijd al. We weten dat we nu beroemdheden zijn, maar we willen niet dat onze aanwezigheid iets verstoort tijdens schooluren," zei Jennifer.

'Zeer bewonderenswaardig,' zei Debbie. "Tot slot, Jennifer, Matt, wil ik namens een dankbare stad zeggen: bedankt voor alles, en ga zo door met het goede werk. "Dank je, Debbie," zeiden zowel Matt als Jennifer. - - "Heb ik jou vertellen? Het voetbalteam en de cheerleaders kwamen allebei naar me toe om te zeggen dat ze na de wedstrijd nooit een levende ziel over dat feestje zullen vertellen." "Ik bedoel, ik had ze sowieso al tot geheimhouding gezworen, maar dat was toen ik gewoon een ander meisje in de ploeg was met een vriend die te pervers was voor zijn eigen bestwil," zei Jennifer. "Jeff vertelt me ​​dat die arme Wade nog steeds kan niet geloven dat ik hem voor jou heb achtergelaten, zelfs als je een gigantische robot hebt.' Ze glimlachte en kuste hem op de wang.

'O, en weet je wat nog meer? De heer Lipinski verontschuldigde zich echter voor wat hij me zei. Hij zei dat hij nu weet dat ik niet verdiende wat er is gebeurd. Hij bood zelfs aan om de foto die hij nam te verwijderen.'.

'No shit? Wat zei je?". "Ik heb hem gezegd het te houden en mij ook een kopie te geven," zei ze met een ondeugende grijns. "Verzachtende omstandigheden terzijde, ik ben degene die hem smeekte om me te neuken voor een beter cijfer . Hij was nog steeds een koninklijke klootzak, maar ik maakte dat bed op en accepteerde dat ik erin lag.". Sugarshine's stem brak op dat moment door.

"Jennifer!". 'Sugarshine. Laat me raden, het wordt tijd,' zei ze.

'Ik heb het ook,' zei Matt. 'SABRE-piloot naar Artemis-commando, we hebben een invalwaarschuwing. Cheer Raider en ik zullen zo meteen onderweg zijn.' Toen riep hij: "Debbie, haal een camera terug.

Je wilde dit zien, nu is je kans.". Jennifer rolde met haar ogen, maar wachtte nog steeds tot een cameraman haar een duim omhoog gaf. Ze riep: "Geef me een V! I! C! T! O! R! Y! Wat is dat voor spreuk? Overwinning!" Bij het laatste woord stak ze haar vuist in de lucht, en de charmes vlogen van haar armband en cirkelden om haar heen en veranderden in een wervelende wolk van gouden glitters.

Ze zweefde van de vloer en al haar kleren verdwenen, waardoor ze volledig naakt achterbleef. De stroom van glitters kietelde tegen haar huid, vooral haar tieten en kutje. Een sportbeha en string vormden zich om haar lichaam.

De gestreepte vlecht verscheen, beginnend bij haar schouders en in het midden samenkomend, daarna bewoog de schelp zich naar beneden over haar borsten en stopte met de onderste vlecht. Bloeiers vormden zich over haar string, en de rokplooien verschenen, draaiden om haar lichaam en kwamen dichter naar haar toe tot ze aan haar middel vastzaten. Enkelsokken en laarzen vormden zich om haar voeten.

Haar haar wapperde wild achter haar, kwam toen samen en weefde zichzelf in een enkele vlecht langs haar rug, vastgezet met een rode haarband. Een gele gloed verscheen over haar neus en splitste zich toen in tweeën die op en neer bewogen, waardoor het vizier ontstond. Vanaf de bovenkant van het vizier en rond naar de achterkant van haar hoofd, vormde de helm. Een laatste vlaag van glitters bewoog zich over haar borst en liet blokletters achter die 'Cheer' spelden.

Toen lieten de schitteringen haar op de grond zakken en verdwenen ze. De camera volgde haar ronde back-handspring full twist lay-out tot het punt waar ze verdween. 'Dat was het wachten waard, toch?' schreeuwde Matt vanuit Panthers cockpit toen die dichtging.

De buitenaardse mecha liep de veldhanger uit, in wezen een zeer grote tent die werd gebruikt voor het huisvesten van grote voertuigen op niet-permanente militaire installaties, en ging de lucht in op de hoverwing. 'Het leger zal vlak achter hen staan. Stap in het busje, wij volgen ook', beval Debbie haar cameraploeg.

- - "Hoeveel deze keer?" vroeg Mat. "Twee op de grond, en ik denk twee in de lucht," antwoordde Jennifer, terwijl ze haar schild gebruikte om zich te verdedigen tegen de brandbare smurrie van een bekend wezen. "Shit, weer die vliegende? En deze keer twee? Correctie.

Er zijn er hier drie. Fuck!" De cockpit schudde toen de hoverwing schade opliep door de ooglasers van de gevleugelde wezens. "Dat krijg ik als ik besluit dat ik het verhulapparaat niet meer hoef te gebruiken. Godverdomme, die is snel. Ik denk dat het een cyborg-versie is, met straalaandrijving.".

"Mat!" schreeuwde Jennifer terwijl ze een vuurbal zag losbarsten uit de hoverwing, gevolgd door Panther die uit de lucht naar beneden stortte en de ijzerhandel slopen waar ze tegenaan botsten. Toen werd ze teruggeworpen toen een andere vuurbal aan haar voeten ontplofte. Ze was te veel afgeleid door Panthers benarde situatie om te merken dat het wezen zijn vergeefse directe aanval had opgegeven en zijn doel naar beneden had gericht. 'Het is oké.

De winkel heeft mijn val gebroken,' zei Matt met een uitgestreken gezicht. "Vertel me alsjeblieft dat het leeg was.". 'Au. Ja, iedereen is geëvacueerd.

Matt, kijk uit!' Het gigantische, zes meter hoge wezen arriveerde bij het puin van de winkel en begon met zijn vuisten tegen Panther te slaan. Toen gilde ze terwijl ze amper een laserstraal van bovenaf ontweek en nog een vuurstoot. "Shit, zelfs mijn schild zal niet veel helpen als aanvallen uit twee richtingen komen. Beide jongens waren alleen problematisch, laat staan ​​samen.".

'Wacht even, ik kom eraan,' zei Matt. Panther tilde het wrak van de hoverwing op en sloeg het gigantische beest ermee in elkaar en duwde het terug. Hij haastte zich in de richting van Jennifer's gevecht, maar viel plat op zijn gezicht toen het grote monster een duikuitrusting naar hem uithaalde en zijn benen greep. Lasertreffers schoten over zijn rug terwijl de half mechanische vlieger met straalsnelheid voorbij zoefde.

"Klootzak!" Matt vloekte terwijl hij het grote wezen in het gezicht schopte in een poging het van zich af te schudden. Plotseling kwam het kloppende geluid van helikopterrotoren, onmiddellijk vergezeld van kanonvuur en lucht-luchtraketten. De drie gevleugelde indringers werden snel neergehaald, hun snelheid en manoeuvreerbaarheid waren niet opgewassen tegen de meerdere aanvalsvectoren.

Een van de helikopters kwam laag en draaide zijwaarts, waardoor een van de soldaten binnenin een raketgranaat in het vuurwezen kon afvuren, dat prompt explodeerde in een gigantische vuurbal. "Let maar op de pompons, waar haal ik er zo een?" vroeg Jennifer. De pompons verschenen hoe dan ook in haar handen, opgeroepen door hun naam. 'Oké, ga ten strijde met de wapens die je hebt.

Tijd om agressief te zijn. B, E, agressief.' Ze rende naar Panthers duel met het grote monster en stortte zich in de strijd, terwijl ze "Pom-pom Flaming Punch!" riep. Ze gaf verschillende slagen op het reeds gehavende hoofd van het wezen.

Panther duwde zichzelf op zijn knieën en reikte met zijn plasmaklauwen naar achteren, verder in de kop van het monster snijdend. "Ik denk dat het genoeg is geweest. Megafoon! Gebrul van de menigte Verzengende Sonic Blast!" schreeuwde Jennifer, terwijl haar laatste zet het wezen uitroeide. 'Artemis-commando, de inval is afgeslagen.

Dankzij jou,' meldde ze. "Debbie Woods hier, live vanuit Bensonville. Holy shit, dat interview heeft net mijn carrière gemaakt! Ahem, en onze helden hebben de stad opnieuw moedig beschermd. Vanaf nu wordt het alleen maar erger.

Kom de volgende keer terug, wanneer Matt en Jennifer hun meest wanhopige strijd voeren, in Cheer Raider en SABRE Panther, aflevering 11: 'Mecha Meets its Match? Cheer Raider gevangen!' Gaan! Gevecht! Winnen!"..

Vergelijkbare verhalen